H ΕΔΡΑΙΩΣΗ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ

MILD CONTROL



H ΕΔΡΑΙΩΣΗ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ

  Για να σταματήσουμε την οπισθοδρόμηση προς τον πολιτισμό και οικονομικό μεσαίωνα πρέπει να υπάρξει ένα πληροφορημένο κοινό. Υπό τις παρούσες όμως συνθήκες αυτό πρακτικά είναι αδύνατον. Μια αμάδα ιδιοκτητών Μέσων Μαζικής ενημέρωσης, όπως ο Ρόμπερτ Μέρντοχ, κατέχουν ήδη και λειτουργούν κάποια συστατικά στοιχεία του παγκόσμιου διχτύου επικοινωνιών που έχει τα χαρακτηριστικά ενός συστήματος Μέσων Ενημέρωσης τύπου <<Μεγάλος Αδελφός>>.
  Αγορές και συγχωνεύσεις θα ολοκληρώσουν το παγκόσμιο δίχτυο ελέγχου της σκέψης που θα παρέχει ειδήσεις και ελεγχόμενες πληροφορίες σε όλη την αναδυόμενη αυτοκρατορία. Ο ρόλος των Μέσων Ενημέρωσης θα είναι η εφαρμογή τεχνικών που έχουν μάθει από την διαφήμιση για να επιβάλλουν τις αλλαγές που απαιτούν τα σχέδια.
  Υπάρχουν μάλιστα εκδοτικοί οίκοι που αγοράζονται ή συγχωνεύονται από τις τεράστιες πολυεθνικές εταιρίες. Αυτό που είναι απαραίτητο είναι η ελευθερία του τύπου. Όσο περνούν τα χρόνια θα είναι όλο και πιο δύσκολο να εκδοθούν βιβλία που μιλούν εναντίον της Ελίτ και πιο εύκολο να προωθηθούν εκείνα που ευνοούν τον νέο εταιρικό φεουδαλισμό.
  Οι νέες εφευρέσεις της υψηλής τεχνολογίας για την παρακολούθηση των αντιδράσεων του λαού με τη μορφή του Μεγάλου Αδελφού σύντομα θα εισέλθουν στα σπίτια μας. Μέλη του κέντρου ερεύνης Ντέβιντ Σαρνόφ ανέπτυξαν ένα μηχάνημα που ονομάζεται <<παθητικός μετρητής ανθρώπων>>. Το μηχάνημα αυτό που έχει τις ιδιότητες του ανθρώπινου ματιού, θα είναι ικανό να αναγνωρίζει τα διάφορα μέλη μιας οικογένειας από τα χαρακτηριστικά του προσώπου. Μπορεί να τοποθετηθεί πάνω σε μια τηλεώραση και να καταγράφει τις αντιδράσεις των τηλεθεατών στις διαφημίσεις, τους προεδρικούς λόγους κλπ.
  Σήμερα στα δημόσια σχολεία της Αμερικής εισάγονται νέες τάσεις. Κλειστά κυκλώματα τηλεόρασης παραχωρούνται δωρεάν στα σχολεία και προβάλλουν επιλεγμένες ειδήσεις με διαφημίσεις προϊόντων που απευθύνονται αποκλειστικά στα παιδιά. Οι δυνατότητες για έλεγχο του νου αυξάνονται διαρκώς. Σήμερα οι γονείς δεν γνωρίζουν τίποτε για τον προγραμματισμό που πραγματοποιείται στα παιδιά τους. Τα παιδιά του σχολείου εξαναγκάζονται επανειλημμένα να ορκίζονται υποταγή στο υπάρχον κοινωνικό-οικονομικό σύστημα που βασίζεται σε φεουδαρχικές θέσεις.

Η ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ

  Η ελευθερία του Τύπου έγινε σήμερα κάτι ιερό για τις Δυτικές κοινωνίες. Στην πραγματικότητα υπηρέτησε πιστά και συνεχίζει να υπηρετεί τους λίγους, σαν ένας άλλος Δούρειος Ίππος.
  Αυτοί που θεωρούν πως τα Μέσα Ενημέρωσης της Δύσης είναι τα πιο ελεύθερα του κόσμου έχουν παραβλέψει ένα πολύ σημαντικό παράγοντα. Σχεδόν όλα τα Μέσα Επικοινωνίας από τους δορυφόρους έως τα τηλεοπτικά δίκτυα και τους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς, όπως και τις αλυσίδες των εφημερίδων και οι μεγαλύτεροι εκδοτικοί οίκοι, κατέχονται από την οικονομική Ελίτ. Τα Μέσα Ενημέρωσης της Δύσης κατέχονται από μια πολύ μικρή ομάδα μεγιστάνων των Μέσων. Το γεγονός αυτό είναι τόσο εκτεταμένο ώστε δεν υπάρχουν ειδήσεις που δεν χειραγωγούνται.
  Τα προγράμματα που αφορούν ντοκιμαντέρ για την Ελίτ και τις πολιτικές της διατηρούν την ψευδαίσθηση της ελευθερίας του λόγου. Οι πολιτικοί εργάζονται στενά με τους ιδιοκτήτες των Μέσων Ενημέρωσης για να προωθήσουν τις πράξεις της Ελίτ και την πολιτική της στο κοινό. Οι δύο αυτές ομάδες εργάζονται μαζί για να φέρουν εις πέρας τα εξής:
1) Να πείσουν το κοινό πως η Δύση έχει το καλύτερο δυνατό κοινωνικό σύστημα που ονομάζουν <<Δημοκρατία>> όμως δεν είναι παρά φεουδαρχία.
2) Να προετοιμάσουν το κοινό για τις μελλοντικές πράξεις και πολιτικές της Ελίτ.
3) Να υπερασπιστούν και να δικαιολογήσουν τις πράξεις και τις πολιτικές αυτές.
4) Να υπονομεύσουν και να κηλιδώσουν αυτούς που επικρίνουν τις πολιτικές της Ελίτ.
5) Σε περιόδους εκλογών να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσον που έχουν στα χέρια τους για να εκλεγούν οι πολιτικοί της Ελίτ.
  Για να πετύχουν οι ανώτερω στόχοι, οι ομάδες των Μέσων Ενημέρωσης χρησιμοποιούν κάθε ψυχολογικό κόλπο.

ΧΡΗΣΗ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΟΥ ΝΟΥ

  Από όλες τις ψυχολογικές τεχνικές που χρησιμοποιούνται, οι πιο ελκυστικές αλλά λιγότερο προφανείς είναι αυτές που εμφανίζονται όλο και πιο συχνά στα Μέσα Ενημέρωσης και υποσυνείδητα προγραμματίζουν το κοινό να αποδεχθεί την Ελίτ. Έτσι η κατάσταση του μυαλού του κοινού επιτρέπει στην Ελίτ να συνεχίσει την εκμετάλλευση των εθνικών και διεθνών πηγών ανενόχλητη.
  Οι ιδιοκτήτες των Μέσων Ενημέρωσης εργάζονται για να προγραμματίσουν το μυαλό μας. Είμαστε όλοι μας ανάπηροι διότι είναι αδύνατον να ανατρέψουμε μέσα σε μια νύχτα όλα αυτά τα χρόνια της πλύσης εγκεφάλου.
  Η αναγνώριση των τεχνικών είναι το πρώτο βήμα για να απελευθερωθούμε από τις επιδράσεις τους. Κάποια παραπλανητικά θέματα επαναλαμβάνονται διαρκώς σε σημείο που οι περισσότεροι πολίτες να έχουν υποταχθεί στο υποσυνείδητο μήνυμα. Ας δούμε κάποια από αυτά τα παραπλανητικά μηνύματα:
1. Ο καθένας μπορεί να πλουτίσει ή να γίνει πρόεδρος, πρωθυπουργός κλπ. Κάθε πολίτης της Δύσης πιστεύει πως η <<Δημοκρατία>> του είναι η χώρα της ευκαιρίας. Από τα 250 εκατομμύρια Αμερικανών, για παράδειγμα, μόνον ένας μπορεί να γίνει πρόεδρος κι έτσι πρακτικά κανείς στην Αμερική δεν μπορεί να γίνει πρόεδρος.
  Επειδή μόνον οι υποψήφιοι της Ελίτ χρηματοδοτούνται και υποστηρίζονται από τα Μέσα Ενημέρωσης, αυτοί είναι που καταλήγουν στον προεδρικό θώκο.
2. Οι βασιλείς βρίσκονται στα φώτα της δημοσιότητας. Με τον τρόπο αυτόν η ανισότητα θεωρείται κάτι φυσικό. Δεν είναι περίεργο για ένα κράτος που υποτίθεται πως δεν θέλει έναν βασιλιά ή μια βασίλισσα να έχει εφημερίδες και περιοδικά με άθρα που διαρκώς αναφέρουν τον Πρίγκιπα Κάρολο ή τα καινούργια φορέματα της Βασίλισσας; Φυσικά και είναι, τα Μέσα όμως πάντοτε πρόσφεραν απεριόριστη υποστήριξη στην Βρετανική μοναρχία κι έτσι το πράγμα δεν φαίνεται καθόλου περίεργο. Με τον τρόπο αυτόν μας υπενθυμίζουν διαρκώς πως υπάρχουν κάποιοι συνάνθρωποι μας που έχουν στην κοινωνία θέση βασιλική.
  Η διαρκής αναφορά στους βασιλείς της Ευρώπης δεν είναι παρά μία έξυπνη μάσκα που κρύβει έναν ύπουλο προγραμματισμό: να μας εξοικειώσει με τις οικονομικές και ταξικές ανισότητες και διακρίσεις.
  Ο όρος <<βασιλικός>> περιέχει στοιχεία ανωτερότητας τόσο οικονομικής όσο και κοινωνικής. Το γεγονός πως στις αρχές της Τρίτης χιλιετίας υπάρχουν άνθρωποι που κύπτουν μπροστά σε συνανθρώπους τους αποδεικνύει την επιτυχία της φεουδαρχίας και την δύναμη των τεχνικών της. Κυρίως στη Βρετανία ο προγραμματισμός είναι τόσο επιτυχημένος ώστε οι Μάζες αποδέχονται ένα σύστημα κάστας που βασίζεται στον κληρονομικό πλούτο και την εξουσία. Τρέφουν εξαναγκαστικά ένα κοινό με βιβλία, εφημερίδες, περιοδικά και τηλεοπτικές εκπομπές με θέματα που σχετίζονται με τις βασιλικές οικογένειες. Αυτός είναι ένας τρόπος προγραμματισμού του εγκεφάλου. Για  να σταθεροποιήσουν την αντίληψη των <<πιο ίσων από τους άλλους>> στην εθνική ψυχή επιβάλλουν αυτήν την θεματογραφία.
3. Κάθε βαθμός οικονομικής ανισότητας είναι αποδεκτός. Υπάρχει στο παρόν σύστημα κάτι που να μπορεί να αποτρέψει τον ίδιο βαθμό διανομής πλούτου που γνωρίσαμε στην φεουδαρχία, να ξανα συμβεί στις σύγχρονες <<δημοκρατίες>>;
  Η απάντηση είναι όχι. Η αλήθεια είναι πως προγραμματιστήκαμε με τρόπο ώστε να αποδεχόμαστε κάθε βαθμό οικονομικής ανισότητας ως αναμφισβήτητο κανόνα του πολιτικο-οικονομικού συστήματος. Η ελευθερία μας λοιπόν εξαρτάται από την ικανότητα να αποδεχόμαστε τον προγραμματισμό και την τρέλλα αυτή.
  Το επίπεδο εκπαίδευσης και εξασφάλισης περίθαλψης καθορίζεται από την οικονομική κατάσταση του καθενός. Για ένα μεγάλο ποσοστό του λαού οι οδοντιατρικές υπηρεσίες όπως οι νομικές και η ιατρική φροντίδα γίνονται απρόσιτες.
4. Οι υποψήφιοι της Ελίτ αποφεύγουν να λάβουν ξεκάθαρη θέση στα ζωτικά θέματα. Προτιμούν να χρησιμοποιούν ψυχολογικά κόλπα για να αποπροσανατολίσουν το κοινό. Σε κάθε ευκαιρία προσπαθούν να φωτογραφηθούν ανάμεσα σε μια θάλασσα από σημαίες, ενώ εκφωνούν πατριωτικούς λόγους τη στιγμή που οι μπάντες παίσουν τον Εθνικό Ύμνο. Θα ήταν ένα αστείο θέαμα αν το θύμα της πλύσης εγκεφάλου δεν είχε οδηγηθεί σ΄αυτήν την θλιβερή κατάσταση. Το πράγμα πήγε τόσο μακριά ώστε ο Τζώρτζ Μπούς έφθασε στο σημείο να φωτογραφηθεί σ΄ένα εργοστάσιο που κατασκεύζε σημαίες. Ο εκάστοτε πρόεδρος και πολυάριθμοι άλλοι, δομούν μια υποσυνείδητη εξίσωση στο μυαλό του κοινού:
<<Αν απορρίψεις τον Πρόεδρο τότε απορρίπτεις τη σημαία, το έθνος, το στρατό, τους βετεράνους που βρίσκονται στα αναπηρικά καροτσάκια, την αστυνομία και κάθε άλλο πατριωτικό σύμβολο με το οποίο φωτογραφήθηκε>>.
  Η Ελίτ πάντοτε χρησιμοποιούσε τον πατριωτισμό ως μέσον για την αυτόματη νομιμοφροσύνη στην καθεστηκυία τάξη, δηλαδή στο οικονομικό και κοινωνικό σύστημα. Η υποταγή στη φεουδαρχία δεν είναι πατριωτισμός.

ΟΙ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΣΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ

  Ας δούμε τώρα ορισμένες από τις τεχνικές που χρησιμοποιούν τα Μ. Ε. Για να δούμε όμως πίσω από την ομίχλη την εξωτερική πολιτική, θα μας βοηθήσουν κάποιες βασικές πληροφορίες.
  Η εξωτερική πολιτική τις Ελίτ γίνεται κατανοητή εάν αναγνωρίσουμε το γεγονός πως κάθε πολιτική σχεδιάζεται για να βοηθήσει την Ελίτ στην σύγχρονη αποικιοκρατκή εκμετάλλευση.
  Υπάρχουν λοιπόν 5 βασικές τακτικές:
1. Η προστασία των υπαρχόντων επενδύσεων στο εξωτερικό (Κουβέιτ, Παναμάς, κλπ.)
2. Η δημιουργία νέων ευκαιριών εκμετάλλευσης (Μεξικό, Χώρες του πρέην Σοβιετικού μπλόκ).
3. Η υποστήριξη των άλλων αποικιοκρατικών συμμάχων (Οι ΗΠΑ βοηθούν την Αγγλία με τα Φόκλαντς και την Γαλλία με το Βιετνάμ).
4. Η προστασία του υπάρχοντος πολιτεύματος της χώρας που βρίσκεται υπό αποικιοκρατική εκμετάλλευση, για να μην υιοθετήσει Σοσιαλιστικό ή Κομμουνιστικό σύστημα (Γουατεμάλα, Χιλή, Σαλβαδόρ).
5. Η αποσταθεροποίηση και η ανατροπή αντι-Αμερικανικών ή Αριστερών κυβερνήσεων και η εγκαθίδρυση κυβερνήσεων - μαριονετών που θα προστατεύσουν τις ευκαιρίες εκμετάλλευσης (Ιράν, Νικαράγουα, Κούβα, Αγκόλα).
  Επειδή γίνεται όλο και πιο δύσκολη η εκμετάλλευση των ανθρώπων στην Αμερική εξ αιτίας της αυξανόμενης πίεσης από συνειδητούς πολίτες, οι εταιρείες στην Αμερική επιβάλλουν στρατηγικές για την εκμετάλλευση του 2ρου και 3του κόσμου. Για παράδειγμα, χώρες όπως η Ν. Κορέα με κομμουνιστικό παρελθόν, δέχθηκαν να εισρεύσουν δισεκατομμύρια δολλάρια στην οικονομία τους, ώστε να δημιουργηθεί το κατάλληλο ιδεολογικό πλαίσιο που θα ευνοεί τον καπιταλισμό και θα ισχυροποιήσει τους δεσμούς με την Δυτική Ελίτ. Επειδή όμως οι άλλες χώρες είδαν το Αμερικάνικο όνειρο9 να γίνεται ψευδαίσθηση και εφιάλτης, όλο και λιγότερες χώρες απδέχονται την τακτική αυτή.
  Εγωηστές και άπληστοι δικτάτορες παραδοσιακά επιτρέπουν στους Δυτικούς Καπιταλιστές να εκμεταλλεύονται τις ανθρώπινες πηγές της ανοργάνωτης χώρας τους, αλλά και τις φυσικές πηγές, περιφρονώντας θέματα οικολογίας και μακρόχρονες επιδράσεις.
  Συχνά καλείται η Παγκόσμια Τράπεζα να δώσει τα δώρα της σε τέτοιους γάμους, δίδοντας επιχορηγήσεις ή δάνεια με μικρό επιτόκιο. Στο σημείο αυτό εμφανίζεται τουλάχιστον μια αεροπορική ή μια ναυτική βάση. Αυτό είναι ένα ιδιαίτερα ελκυστικό σενάριο για τους δικτάτορες που χρησιμοποιούν τον αντιδημοκρατικό δικτατορικό τους έλεγχο.
  Μερικές φορές μια χώρα που κατέχει πηγές πλούτου, στρατηγική γεωγραφική θέση ή φθηνή ανοργάνωτη  εργασία ή κάποιο άλλο προτέρημα, δεν επιθυμεί να σχετιστεί με την Δυτική Ελίτ. Ίσως αισθάνονται πως δεν θα τους παράσχουν μια μακροχρόνια ανάπτυξη στη χώρα ή σκέπτονται πως μπορούν να βρούν μια καλύτερη συμφωνία αλλού. Στις περιπτώσεις αυτές η Δυτική Ελίτ μπορεί μυστικά να προσφέρει μια δελεαστική πρόταση υποστήριξης σε άλλα  ισχυρά στοιχεία μέσα στη χώρα. Σχεδόν πάντα βρίσκεται ένας πρόθυμος συνέταιρος που γίνεται ο νέος δικτάτορας και αποκτά την απαραίτητη στρατιωτική υποστήριξη για να παραμείνει στην εξουσία αρκετό χρόνο ώστε να ολοκληρωθεί η συνεργασία.
  Ο σχεδιασμός που απαιτήται στις πιο σοβαρές διεθνείς υποθέσεις γίνεται από το Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας αλλά και από πανίσχυρες οργανώσεις όπως η Τριμερής Επιτροπή, οι ομάδες μελέτης όπως η εταιρεία john Birch και το ινστιτούτο Μπρούκινγκ στην Ουάσινγκτον.
  Την εκτέλεση του σχεδίου αναλαμβάνει η CIA, o εκτελεστικός βραχίονας αυτών των διαφόρων ομάδων σκέψης που έχει τα μέσα για να οργανώσει και να χρηματοδοτήσει καλυμμένα κάθε παραστρατιωτική ομάδα ή ατομική επιχείρηση, όπως αυτή του Όλιβερ Νόρθ. Η καλυμμένη φύση της CIA την κάνει θαυμαστό εργαλείο στα χέρια της Ελίτ, όταν θέλει να επιβάλλει στρατηγικές που δεν μπορούν να σταθούν ωομικά ή είναι αντιπαθητικές στο λαό. Κ'αποιοι από αυτούς τους γάμους συμφέροντος είναι γεγονότα κοινωνικώς δυσάρεστα διότι προκαλούν αιματηρές συγκρούσεις.
  Ας δούμε τώρα μερικές από τις τεχνικές:

Ο ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΛΥΨΗΣ ΤΩΝ ΕΙΔΗΣΕΩΝ ΜΟΝΟΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΕΛΙΤ

  Πρώτα απ΄όλα η πολυφωνία στα Μέσα Ενημέρωσης περιορίζεται από την μείωση του αριθμού των εφημερίδων που φθάνουν να είναι μια σε κάθε πόλη. Η ποικιλία των τηλεοπτικών καναλιών είναι παραπλανητική όταν έρχεται η ώρα της κάλυψης των ειδήσεων, κυρίως όταν εμπλέκεται το επίσημο κυβερνητικό πρακτορείο ειδήσεων.
  Ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης προετοιμάζεται  για να δώσει την κυβερνητική άποψη στα γεγονότα και μια ομάδα ανταποκριτών οφείλουν να θέτουν σωστές ερωτήσεις. Όταν πρόκειται για στρατιωτική δράση συνοδεύουν τον ομιλητή ένας ή δύο στρατηγοί με σχεδιάγράμματα, χάρτες κι ένα τριαντάλεπτο βίντεο. Πάντοτε απουσιάζει το φίλμ που γυρίστηκε στο σημείο των συγκρούσεων ή οι φωτογραφίες που παίρνουν οι ανεξάρτητοι φωτο γράφοι όταν η δράση λαμβάνει χώρα σε κάποιο απομονωμένο σημείο της Κίνας ή της Ρωσίας
  Η κάλυψη της εισβολής του Παναμά είναι ένα κλασικό παράδειγμα: Για σχεδόν 3 μέρες τα Μ. Ενημ. έδειχναν στους Αμερικανούς το ίδιο φίλμ. Τα Αμερικάνικα συνεργεία των Μ. Ενημ. έφθασαν στον Παναμά, στην πραγματικότητα όμως κρατούντο όμηροι σε μια από τις Αμερικάνικες Βάσεις, όπου και δέχοντο εγκεκριμένες ειδήσεις από την κυβέρνηση ή παρουσιάσεις πο οργάνωνε η κυβέρνηση. Τις δύο πρώτες ημέρες τουλάχιστον υπήρξε μια πλήρης συσκότιση όσον αφορά την εισβολή στον Παναμά. Η Ελίτ αρνήθηκε να επιτρέψει στα Αμερικάνικα Μ. Ενημ.να αναφέρουν πως ολόκληρα τετράγωνα της πόλης βομβαρδίστηκαν και πως οι κάτοικοι του Παναμά οδηγήθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης για να μην αμυνθούν εναντίον των δυνάμεων εισβολής. Είδαν τις ταραχές στην πλατεία Τιεν Αν Μεν και δεν είδαν ποτέ την εισβολή στον Πάναμα που απέχει μόλις μια ώρα από την Αμερική. Η κυβέρνηση μπορεί όποτε θέλει να επιβάλλει απαγόρευση στην ελευθερία του Τύπου, κυρίος όταν η ελευθερία αυτή είναι περισσότερο επιθυμητή. Η λογοκρισία αυτή έχει την αναμφισβήτητη σφραγίδα μιας φεουδαρχικής ολιγαρχίας!
  Μήπως ο Τύπος παραπονιέται; Σπάνια διότι είναι ένα τμήμα της κάλυψης. Οι διαμαρτυρίες θέτουν σε κίνδυνο την Ελίτ και την οικογένειακή της ασφάλεια. Η περιορισμένη κάλυψη γίνεται κυρίως για τον έλεγχο των πρώτων εντυπώσεων.
  Οι περισσότεροι άνθρωποι δημιουργούν μόνιμες εντυπώσεις για κάθε ξένο που γνωρίζουν βασιζόμενοι στις πρώτες εντυπώσεις. Το ίδιο συμβαίνει με τις ειδήσεις κι αυτό είναι το μυστικό πίσω από τις ειδήσεις των 30 δευτερολέπτων. Για να μεγιστοποιηθούν οι επιδράσεις χρησιμοποιείται η τεχνική της <<Κοινής Γνώμης>>.

Η ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΠΟΔΟΧΗΣ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΓΝΩΜΗΣ

  Όταν τα Μέσα Εημέρωσης πρέπει να αναφερθούν σε θέματα ενοχλητικά για την Ελίτ ή για τους κυβερνητικούς λειτουργούς της, τότε χρησιμοποιούν την δύναμη μεταδίδοντας προσεκτικά προετοιμασμένα δελτία ειδήσεων τα οποία τυπώνουν οι εφημερίδες, ανακοινώνουν οι τηλεοπτικοί σταθμοί και τα ραδιόφωνα και ακολουθούνται από <<έρευνες της Κοινής Γνώμης>>. Οι  τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί ζητούν από τους τηλεθεατές και τους ακροατές μετά τον βορβαδισμό της πλύσης εγκεφάλου που κάνουν, να καταγράψουν τις αντιδράσεις τους όσον αφορά τις ειδήσεις που μετέδωσαν. Οι θετικές αντιδράσεις τους μεταδίδονται σχεδόν άμεσα στο κοινό. Η ευκολία με την οποία οι έρευνες αυτές παραχαράσσονται δεν είναι προφανής.
  Αν για παράδειγμα τηλεφωνήσουν τρεις και οι δυο υποστηρίζουν την υπόθεση ενώ ένας διαφωνεί, ο σταθμός θα μεταδώσει πως η έρευνα έδειξε πως διπλάσιοι πολίτες υποστηρίζουν την κυβερνητική πολιτική.
  Δεν είναι μόνον αυτό, αλλά για να μεγιστοποιήσει τις επιδράσεις η Ελίτ έχει ξοδέψει μεγάλα χρηματικά ποσά για να καταγράψει τη χώρα από πόρτα σε πόρτα και να μάθει τις πεποιθήσεις κάθε νοικοκυριού. Με άλλα λόγια θα ήταν σχετικά εύκολο να οδηγήσει τους ερευνητές στα συγκεκριμένα νοικοκυριά και να καταγράψει την ανταπόκριση που θέλει.
  Οι έρευνες γνώμης βοηθούν να πειστούν οι πολίτες που δεν πήραν ακόμη την απόφασή τους. Ένα μεγάλο ποσοστό ικανοποιείται να συμφωνεί με την πλειοψηφία. Η χρήση ερευνών γνώμης είναι στην πραγματικότητα έλεγχος της σκέψης.
  Σε κάθε γεγονός το μυστικό της επιτυχίας της τεχνικής αυτής είναι να ζητηθεί από το κοινό η αντίδραση του αμέσως μετά την έρευνα ή την παραπληροφόρηση ή μια κατάλληλα χρωματισμένη άποψη του γεγονότος που γράφτηκε ειδικά για να προκαλέσει αισθήματα πατριωτισμού και νομιμοφροσύνης.
  Η τεχνική αυτή χρησιμοποιήθηκε πολύ αποτελεσματικά ό9σον αφορά την εισβολή στον Παναμά για να αποκτηθεί μια διαδεδομένη υποστήριξη από το Κοινό, όχι μόνον για την εισβολή σε μια άλλη χώρα, αλλά και για την από αέρος απόπειρα δολοφονίας της κεφαλής της χώρας αυτής.
  Το γεγονός πως η Αμερική τοποθετούσε κυβερνήσεις-μαριονέτες για να ελέγχει την Διώρυγα του Παναμά ήταν ένα θέμα συζήτησης που απουσίαζε χαρακτηριστικά. Το γεγονός πως η συμφωνία που επέτρεπε στα Αμερικανικά στρατεύματα να καταλάβουν τον Παναμά επρόκειτο σε λίγα χρόνια να εκπνεύσει, δεν αναφέρθηκε καθόλου στον Τύπο.
  Όσον αφορά την εισβολή στον Παναμά και άλλα γεγονότα σαν κι αυτό, ο Τζεφ Κοέν, διευθυντής μιας ομάδας επιτήρησης των Μέσων Ενημέρωσης που έχουν τη βάση τους στη Νέα Υόρκη αναφέρθηκε περιληπτικά στο ρόλο που παίζουν τα Μέσα:
  <<Τα Αμερικάνικα Μέσα Ενημέρωσης... χρησιμοποιούν πατριωτικές και σωβινιστικές μεθόδους για να εξηγήσουν τον κόσμο και μετά κάνουν σφυγμομέτρηση των ακροατών και των τηλεθεατών για να πάρουν πατριωτικές και σωβινιστικές γνώμες που ανακυκλώνονται σε έναν ατελείωτο κύκλο από σημαίες που ανεμίζουν>>.

Η ΠΩΛΗΣΗ ΚΑΚΩΝ ΠΡΟϊΟΝΤΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ <<ΛΕΞΕΩΝ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ>>

  Ένα καλό παράδειγμα της τεχνικής αυτής εξαπάτησης χρησιμοποιήθηκε στην εισβολή στον Παναμά. Η επιχείρηση ονομάστηκε <<Επιχείρηση Δίκαιη Υπόθεση>>. Όταν οι Αμερικανοί στρατιώτες αντιμετώπισαν ένα <<περιβάλλον πλούσιο σε στόχους>>, αυτό σήμαινε πως έπρεπε να πυροβολήσουν στο πλήθος. Η λέξη όμως <<πλούσιο>> είχε μια αυτόματη υποσυνείδητη επιρροή.
  Ο όρος <<χειρουργικό χτύπημα>> χρησιμοποιείται διότι το χειρουργικό δημιουργεί θετικούς συνειρμούς με γιατρούς και σωτηρία ζωής. Οι πύραυλοι ονομάστηκαν <<ειρηνοποιοί>> μια προφανής εξαπάτηση. Για να δικαιολογήσουν την οικονομική και στρατιωτική βοήθεια σε μια ομάδα άγριων μισθοφόρων δολοφόνων, που ως συνήθως είναι οι άνεργοι στρατιωτικοί δήμιοι των δικτατόρων, αναφερόμενοι ευφημιστικά προς αυτούς τους ονόμασαν <<αγωνιστές της ελευθερίας>>. Αυτοί οι αγωνιστές δέχθηκαν δημόσια αλλά και καλυμμένη βοήθεια από την CIA, πολιτική και οικονομική υποστήριξη, όπως και μια εκστρατεία πλύσης εγκεφάλου από τα Μέσα Ενημέρωσης. Αυτό είναι ένα σενάριο που παίζεται συχνά σε περίπτωση δικτατορίας. Η Αμερική δίνει διαρκώς χρήματα σε ομάδες σαν τους Κόντρας, σε χώρες του 2ου κόσμου όπως είναι η Νικαράγουα για να διατηρήσουν μια οικονομική και κοινωνική αναπηρία μέσω ενός παρατεταμένου πολέμου. Έτσι αποφεύγουν το έργο να ξαναχτίσουν οικονομίες που καταστράφηκαν από τον πόλεμο.
  Τα Δυτικά Μέσα Ενημέρωσης αναφέρουν πως το νέο σύστημα δεν λειτουργεί, πως ο λαός θα ήταν καύτερα να παραμείνει κάτω από τον προηγούμενο δικτάτορα και πως έχουν χάσει την ηθική τους και είναι ανυπόμονοι με τους νέους ηγέτες. Ορισμένα από αυτά μπορεί να είναι αλήθεια, είναι όμως ακριβώς αυτό που θα πετύχει η Αμερική όταν επέμβει.

ΑΠΟΣΙΩΠΗΣΗ ΣΗΜΑΝΤΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

  Τα Μέσα Ενημέρωσης συνήθως επιτρέπουν να διαρρεύσουν πληροφορίες τις οποίες δεν αναφέρουν ξανά. Η έλλειψη της σωστής έμφασης όσον αφορά την σοβαρότητα στις συνέπειες της οικονομίας της χώρας είναι προφανές πως υπονομεύει την σχετική σημασία των γεγονότων. Η επίδραση που έχει η κλοπή δισεκατομμυρίων δολαρίων από την οικονομία μια χώρας του 2ου Κόσμου είναι ένα γεγονός τόσο σοβαρό , όσο ο βορβαδισμός των βιομηχανιών σε κάθε μεγάλη πόλη της χώρας αυτής. Αυτού του τύπου η αγριότητα είναι χειρότερη από κέθε είδους αποικιοκρατική εκμετάλλευση με εξαίρεση ίσως την συμπεριφορά των Ισπανών κατακτητών στην Νότια Κεντρική Αμερική'
  Η Αμερικάνικη ενοχή στην λεηλασία των άλλων χωρών έχει συμβεί σε πολλές περιπτώσεις και πρέπει να αναγνωριστεί ως σταθερό δόγμα της Αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής. Η αρπαγή του πλούτου που συνέβη όταν ο Στρατηγός Κι εγκατάλειψε το Νότιο Βιετνάμ, όταν ο Μπεϊμπι Ντοκ εγκατάλειψε την Αϊτή και όταν ο Φερδινάρδος Μάρκος εγκατέλειψε τις Φιλιππίνες, είναι λίγα από τα πρόσφατα παραδείγματα. Η Αμερική επίσης βοήθησε τον Τσαν Κάϊ Σεκ να <<μετακομίσει>> πολλούς από τους θησαυρούς τέχνης της Κίνας,και να αδειάσει τις αποθήκες της Κεντρικής Τράπεζας της κίνας,  όταν οι κομμουνιστές ήλθαν στην εξουσία στα 1949
  Δυστυχώς η κλοπή  των θησαυρών μιας ξένης χώρας είναι μια ακόμη από τις πολλές τακτικές που χρησιμοποιεί η Ελίτ για να πάρει στα χέρια της τις οικονομίες των κυβερνήσεων που μόλις δημιουργήθηκαν , μετά από την αποπομπή των δικτατόρων της.

Συνεχίζεται,..