Ἡ γερμανικὴ ἐπίθεση κατὰ τῆς Ἑλλάδας (6 Ἀπριλίου 1941)

Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό

«Ὅταν μοῦ πειράζουν τὴν πατρίδα μου καὶ θρησκεία μου, θὰ μιλήσω, θὰ ἐνεργήσω κι’ ὅ,τι θέλουν ἄς μοῦ κάμουν» ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ

Ἐκδηλώθηκε στὶς 5:15 τὸ πρωὶ τῆς 6ης Ἀπριλίου 1941 στὰ ὀχυρά της Θράκης καὶ τῆς Ἀνατολικῆς Μακεδονίας, 45 λεπτὰ πρὶν ἀπὸ τὴν προβλεπόμενη ὥρα στὴ γερμανικὴ διακοίνωση ποὺ εἶχε ἐπιδοθεῖ νωρίτερα στὸν πρωθυπουργὸ Ἀλέξανδρο Κορυζὴ ἀπὸ τὸν γερμανὸ πρεσβευτὴ στὴν Ἀθήνα πρίγκηπα Ἔρμπαχ. Ἐπιδίδοντας τὸ τελεσίγραφο, ὁ Ἔρμπαχ τόνισε στὸν Κορυζὴ ὅτι ὁ πόλεμος δὲν στρεφόταν κατὰ τῆς Ἑλλάδας, ἀλλὰ κατὰ τῆς Ἀγγλίας, ποὺ εἶχε σπεύσει πρὸς βοήθεια τῆς χώρας μας μὲ 62.000 ἄνδρες καὶ μεγάλη ἀεροπορικὴ δύναμη. Ὁ Κορυζὴς εἶπε τὸ δεύτερο ΟΧΙ, αὐτὴ τὴ φορὰ στὴν ἰταμὴ ναζιστικὴ πρόκληση. Ἡ γερμανικὴ ἐπίθεση κατὰ τῆς Ἑλλάδας ἀποτελεῖ συνέχεια τοῦ ἑλληνοϊταλικοῦ πολέμου, ποὺ ξεκίνησε τὴν 28η Ὀκτωβρίου 1940 μὲ τὴν ἰταλικὴ ἐπίθεση στὰ ἑλληνοαλβανικὰ σύνορα.

Ἡ γερμανικὴ ἐπίθεση εἶχε τὴν κωδικὴ ὀνομασία «Μαρίτα» καὶ ἡ ἐντολὴ γιὰ τὴ σχεδίασή της εἶχε δοθεῖ ἀπὸ τὸν Χίτλερ στὶς 13 Δεκεμβρίου 1940. Στόχος τοῦ γερμανοῦ δικτάτορα ἦταν ἡ βοήθεια πρὸς τὸν σύμμαχό του Μουσολίνι ποὺ ἦταν στριμωγμένος ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες στὴν Ἀλβανία καὶ ἡ ἐξασφάλιση τῶν νώτων τοῦ ἐνόψει της ἐπικείμενης ἐπίθεσής του στὴ Ρωσία (Ἐπιχείρηση «Μπαρμπαρόσα»). Τὸ σχέδιο «Μαρίτα» δὲν ἀφοροῦσε μόνο τὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ καὶ τὴ Γιουγκοσλαβία, τὶς μόνες χῶρες τῶν Βαλκανίων μαζὶ μὲ....

 τὴν Τουρκία ποὺ δὲν εἶχαν συμμαχήσει μὲ τὸν Ἄξονα.

Τὸν διμέτωπο ἀγώνα κατὰ τῆς Γιουγκοσλαβίας καὶ τῆς Ἑλλάδας ἀνέλαβε ἡ γερμανικὴ 12η Στρατιὰ ὑπὸ τὸν στρατάρχη Λιστ, ὁ ὁποῖος εἶχε στὴ διάθεσή του 680.000 ἄνδρες, 1.200 τάνκς καὶ 700 ἀεροπλάνα. Ἡ χώρα μᾶς παρέταξε 70.000 ἄνδρες στὰ ὀχυρὰ τῶν ἑλληνοβουλγαρικῶν συνόρων μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν ὑποστράτηγο Κωνσταντῖνο Μπακόπουλο, καθὼς ὁ κύριος ὄγκος τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ μαχόταν τοὺς Ἰταλοὺς στὴν Ἀλβανία. Οἱ ἀγγλικὲς δυνάμεις ἔλεγχαν τὸν ἄξονα Τεμπῶν - Βερμίου, ὅμως τὸ κέντρο τοῦ μετώπου ἦταν ἀσθενὲς καὶ ἡ Θεσσαλονίκη ἀνοχύρωτη πόλη.

Ἡ γερμανικὴ ἐπίθεση ἐκδηλώθηκε στὸ μέτωπο τῆς ἀνατολικῆς Μακεδονίας καὶ Θράκης κατὰ μῆκος τῆς λεγόμενης «γραμμῆς Μεταξά», ἑνὸς φιλόδοξου ὀχυρωματικοῦ ἔργου στὰ πρότυπά της γραμμῆς Μαζινό, ποὺ εἶχε κατασκευαστεῖ μὲ πρωτοβουλία τοῦ δικτάτορα Ἰωάννη Μεταξὰ ὡς ἀσπίδα ἀποτροπῆς τοῦ βουλγαρικοῦ κινδύνου. Ταυτόχρονα, γερμανικὰ ἀεροσκάφη βομβάρδισαν τὸν Πειραιὰ καὶ τὶς ἀκτὲς ἕως τὸν Ναύσταθμο, προκαλώντας ἀνθρώπινα θύματα καὶ τεράστιες ζημιές.

Οἱ ὑπερασπιστὲς τῶν Ὀχυρῶν (Νυμφαία, Ἐχίνος, Λίσε, Περιθώρι, Ροῦπελ, Πυραμιδοειδὲς κ.α.) ἀμύνθηκαν σθεναρὰ γιὰ τρεῖς ἡμέρες στὶς ἀλλεπάλληλες ἐπιθέσεις τῶν ὑπέρτερων γερμανικῶν δυνάμεων. Κάμφθηκαν μόνο ὅταν οἱ τεθωρακισμένες γερμανικὲς μεραρχίες, μετὰ τὴν ἀστραπιαία κατάρρευση τοῦ νότιου Γιουγκοσλαβικοῦ μετώπου, εἰσέδυσαν στὰ Σκόπια καὶ ἀπὸ τὴν κοιλάδα τοῦ Ἀξιοῦ πέρασαν τὰ ἑλληνογιουγκοσλαβικᾶ σύνορα στὶς 8 Ἀπριλίου, παρακάμπτοντας τὴ «γραμμὴ Μεταξά». Τὰ μεσάνυχτα τῆς ἴδιας μέρας τὰ γερμανικὰ στρατεύματα εἰσῆλθαν στὴ Θεσσαλονίκη καὶ κατέλαβαν τὴν πόλη.

Οἱ ὑπερασπιστὲς τῆς «γραμμῆς Μεταξά», περικυκλωμένοι πλέον, ἔλαβαν ἐντολὴ ἀπὸ τὸν ἀρχιστράτηγο Παπάγο νὰ συνθηκολογήσουν (9 Ἀπριλίου). Τὸν ἡρωισμὸ τοὺς ἀναγνώρισαν ἀκόμη καὶ οἱ ἀντίπαλοί τους μὲ ἐκδηλώσεις θαυμασμοῦ καὶ τιμητικὰ ἀγήματα γιὰ τοὺς αἰχμαλώτους ἕλληνες μαχητές. Οἱ ἑλληνικὲς ἀπώλειες σὲ ὅλο τὸ μέτωπο τῆς Ἀνατολικῆς Μακεδονίας καὶ Θράκης ἀνῆλθαν σὲ περίπου 1.000 νεκροὺς καὶ τραυματίες. Οἱ ἀντίστοιχες γερμανικὲς ἀνῆλθαν σὲ 555 νεκρούς, 2134 τραυματίες καὶ 170 ἀγνοούμενους, ἀριθμὸς ποὺ ἀντιστοιχεῖ στὸ μισὸ τῶν συνολικῶν ἀπωλειῶν τους στὴ διάρκεια τῆς ἐπιχείρησης «Μαρίτα», γεγονὸς ποὺ καταδεικνύει τὸ μέγεθος τῆς ἑλληνικῆς ἀντίστασης.

Κατὰ τὶς ἑπόμενες μέρες, ἡ προέλαση τῶν Γερμανῶν πρὸς Νότο ὑπῆρξε ραγδαία, μὲ τὴν κατάρρευση καὶ τοῦ μετώπου τῆς Ἀλβανίας. Ἕως τὶς 27 Ἀπριλίου εἶχε καταληφθεῖ ὁλόκληρη ἡ ἠπειρωτικὴ Ἑλλάδα καὶ ἡ χώρα βρέθηκε ὑπὸ τριπλῆ κατοχή: γερμανική, ἰταλικὴ καὶ βουλγαρική.

www.sansimera.gr