MILD CONTROL ΜΕΡΟΣ 2ρο
ΤΟ ΒΙΑΙΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΚΑΚΙΟΥ ΤΗΣ ΕΛΙΤ
Η Φεουδαρχία με το αυστηρό σύστημα των τάξεων, χρησιμοποιήθηκε σαν έμπνευση και σαν πρότυπο για το παιχνίδι του σκακιού που η καταγωγή του βρίσκεται στις πηγές του πολιτισμού και της οικονομίας και γι΄αυτό παραμένει μια υλική υπενθύμιση της κοινωνικής μας ιστορίας. Το παιχνίδι είναι πιθανόν να το επινόησε ένας μονάρχης που δυσκολευόταν να σχαδιάσει κοινωνικές και στρατιωτικές στρατηγικές μέσα στο μυαλό του διότι το παιχνίδι αυτό χαρακτηρίζει τις διάφορες κοινωνικές δυνάμεις και έχει σχετικές αξίες που διατηρούνται στην πραγματική ζωή.
Χωρίς αμφιβολία το σκάκι βοήθησε πολλούς βασιλείς και βασίλισσες να σχεδιάσουν την διοίκηση του βασιλείου τους. Εμείς όμως που δεν είμαστε μονάρχες επωφελούμεθα σε μεγάλο βαθμό αν ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στο ρόλο της φεουδαρχίας και το παιχνίδι του σκακιού, όπως αυτά συνέβαλαν στην ανάπτυξη της κοινωνίας μας. Όπως και στο σκάκι η σύγχρονη πολιτική χρησιμοποιεί στρατηγικές που τις επινοούν αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία για να μεγιστοποιήσουν τον πλούτο και την εξουσία τους.
ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ, ΒΙΑ, ΑΓΡΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΣ
Η χειραγώγηση και η εκμετάλλευση της κατωτέρας τάξης από την Ελίτ δεν είναι πιο προφανής παρά όταν χρησιμοποιεί βία για να διατηρήσει την κυριαρχία της. Η ιστορία δείχνει πως σε καιρούς ειρήνης κυβερνούν με την χειραγώγηση αλλά και μ΄έναν ελαφρύ εκφοβισμό. Όταν προκαλούνται καταφεύγουν στην βία και τον πόλεμο χωρίς να διστάσουν καθόλου και όταν απειλούνται σοβαρά χρησιμοποιούν ένα επίπεδο βίας χωρίς καθόλου ηθικούς περιορισμούς: ατομικές βόμβες, ναπάλμ, βασανισμοί... Αυτές είναι στρατηγικές του σκακιού που χρησιμοποιεί η Δυτική Ελίτ.
Η αστυνομία, το fbi, η cia και φυσικά οι Ένοπλες Δυνάμεις χρησιμοποιούνται όλες από την Ελίτ. Τα μέλη τους έχουν υποστεί μια αυστηρή προσωπική εκπαίδευση για να ακολουθούν τις διαταγές χωρίς να θέτουν ερωτήσεις. Αν και σπάνια η Ελίτ δεν μπορεί να πετύχει τους εσωτερικούς της στόχους χρησιμοποιώντας ειρηνικές μεθόδους όπως η Νομοθεσία, η Αστυνομία στο παρελθόν ενθαρρύνθηκε να χρησιμοποιεί βία για να διαλύσει ειρηνικές διαδηλώσεις.
Όταν είναι απαραίτητο χρησιμοποιούνται τα μέσα ενημέρωσης για να δικαιολογήσουν τις πράξεις βίας και τις συλλήψεις. Η χρήση των τακτικών αυτών καθορίζει ξεκάθαρα τα όρια της ελευθερίας μας.
Φυσικά και υπάρχουν τίμιοι εκδότες, πολιτικοί, δικηγόροι, δικαστές, αστυνομικοί, κλπ. Έχουν όμως ελάχιστη επιρροή στην ισχύ της Ελίτ. Γενικά η Ελίτ τους ανέχεται και τους χρησιμοποιεί για να διατηρεί την ψευδαίσθηση μιας δίκαιης κοινωνίας. Όταν όμως εμφανίζεται κάποιος που απειλεί την υπάρχουσα κατάσταση, η Ελίτ τραβά τα νήματα μέχρι που να ξαναπάρει τον έλεγχο της κατάστασης με τον έναν τρόπο ή τον άλλον. Σε στιγμές σαν κι αυτές για μια σύντομη περίοδο οι δημοκρατικές προφάσεις και οι ψευδαισθήσεις μπαίνουν στην άκρη και η πραγματική τους φύση αποκαλύπτεται.
Ο Έντγκαρ Χούβερ στην μακρά του θητεία ως επικεφαλής του fbi, όχι μόνο παρείχε μυστικές υπηρεσίες στην Ελίτ αλλά και δυσφήμισε πολλές ομάδες της αντιπολίτευσης ως χρηματοδοτούμενες από τον κομμουνισμό. Δεν πρέπει να ξεχνούμε πως ο Λη Χάρβεϋ Όσβαλντ, που ισχυρίζονται πως είναι ο δολοφόνος του Κέννεντι, εργαζόταν για το fbi.
Στις προηγούμενες δεκαετίες ήταν αρκετά κοινή η μέθοδος να παγιδεύεται το θύμα ή μια οργάνωση με την τοποθέτηση ναρκωτικών πριν ή κατά τη διάρκεια μιας εισβολής, όχι μόνο για να αμαυρώσουν το έτοιμο ή την οργάνωση αλλά για να έχουν τη πρόφαση να κατάσχουν αρχεία ή τεκμήρια για να μάθουν τη στρατηγική της ομάδας. Με τη χρήση διείσδυσης, η cia και το fbi έλεγξαν την ανάπτυξη και την αποτελεσματικότητα πολλών νόμιμων ομάδων. Στο παρελθόν η μόνιμη μέθοδος για να αμαυρωθούν οι σοβαροί επικριτές της Ελίτ ήταν η χρήση της ετικέτας του κομμουνιστή, όπως παλαιότερα η καθολική εκκλησία χρησιμοποιούσε την ετικέτα του μάγου, του αιρετικού, του ειδωλολάτρη ή του σατανιστή (μια τεχνική που συνεχίζει να εφαρμόζει).
Η cia χρησιμοποιήθηκε για να επιτευχθούν κάποιοι στόχοι στο εξωτερικό. Ενώ ξεκίνησε ως οργάνωση συλλογής πληροφοριών, μεταμορφώθηκε σε δύναμη πολιτικών πραξικοπημάτων. Οι υπερδυνάμεις συχνά ανέτρεπαν τις κυβερνήσεις που δεν συμπαθούσαν οργανώνοντας πραξικοπήματα και εγκαθιστώντας ελεγχόμενες κυβερνήσεις.
Σύμφωνα με την αναφορά Ντουλίτλ, οι τακτικές και οι πράξεις της ενθαρρύνθηκαν ανεπισήμως.
ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗΣ
ΤΟ ΟΠΙΟ ΚΑΙ Η ΒΡΕΤΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ
Μολονότι το όπιο εισάγεται στην Βρετανία εδώ και εκατοντάδες χρόνια για ιατρικούς σκοπούς, μόνον το 18ο και στις αρχές του 19ου αιώνα η χρήση του ως φαρμακευτικής πανάκειας και εξωτικού φαρμάκου διασκέδασης έγινα επιδημική σε όλα τα επίπεδα της Βρετανικής κοινωνίας. Πριν τον φαρμακευτικό νόμο του 1868 που περιόριζε τις πωλήσεις οπίου στους επαγγελματίες φαρμακοποιούς, ο καθένας μπορούσε νόμιμα να εμπορευθεί προϊόντα οπίου. Από τα μέσα του 19ου αιώνα, εκατοντάδες παρασκευάσματα που βασίζονται στο όπιο, χάπια και φάρμακα, ήταν προσιτά στο ευρή κοινό. Ανάμεσα στα πιο διάσημα παρασκευάσματα ήταν η σκόνη Ντόβερ που αρχικά προωθήθηκε ως φάρμακο για τον βήχα, το Γκοτφρέϊς Κόρντιαλ που επωλείτο ως ηρεμιστικό για τα παιδιά που κλαίνε και το Λοντάνουμ, ένα απόσταγμα οπίου σε αλκοόλ που παρασκευαζόταν εύκολα και ήταν προσιτό παντού.
Η διαδεδομένη προσφορά του ναρκωτικού στα μέσα του 18ου αιώνα οφείλετο στην επέκταση της Βρετανικής αυτοκρατορίας στην Ινδία. Το όπιο του 19ου αιώνα εισαγόταν κυρίως από Τουρκία η οποία δεν βρισκόταν κάτω από Βρετανικό έλεγχο. Με την κατάκτηση της Ινδίας χρησιμοποίησαν την περιοχή αυτή ως μια νέα πηγή για το ναρκωτικό. Στα 1829 ένας γιατρός με το όνομα δρ. Γουέμπστερ εξέθεσε την ιατρική εταιρεία του Γουέστμινστερ ένα δείγμα καθαρού οπίου, το οποίο του εστάλη από την Καλκούτα. Ο Γουέμπστερ ήλπιζε πως οι συμπολίτες του θα κατανοούσαν πως "εάν το όπιο ,μπορούσε να παραχθεί σε μια αποικία θα έπρεπε να το παίρνουμε από εκεί παρά να πηγαίνουμε για να το αγοράζουμε από τους παλιανθρώπους Τούρκους";. Στα 1830 δόθηκε έγκριση από το Λονδίνο να επεκταθεί η καλλιέργεια παπαρούνας οπίου στην Ινδία. Στα 1832 μια αναφορά έλεγε πως "το μονοπώλιο του οπίου στην Βεγγάλη παρέχει στην κυβέρνηση έσοδα που ανέρχονται σε 981.293 χιλ. στερλίνες το έτος". Για να δημιουργηθεί η βάση αυτού του τεράστιου μηχανισμού εμπορίου, όπου το όπιο θα μπορούσε να εισαχθεί φθηνά από τη Βρετανία και να εξαχθεί με κέρδος στην Κίνα, αφιερώθηκαν μεγάλες εκτάσεις αγροτικής γης στην ανάπτυξη του οπίου. Στην πραγματικότητα το επωφελές εξαγωγικό εμπόριο του ναρκωτικού στην Κίνα άξιζε τόσο ώστε η Βρετανική αυτοκρατορία να διεξάγει δύο πολέμους οπίου στα 1839-42 και στα 1856-58 για να διατηρήσει αυτήν την πολύτιμη πηγή εισοδήματος και εμπορίου.
Η τεράστια επέκταση της καλλιέργειας οπίου στην Ινδία είχε φυσικά μεγάλες επιπλοκές στην διαθεσιμότητα και την συνεπαγόμενη χρήση του ναρκωτικού από τον τοπικό πληθυσμό. Το όπιο χρησιμοποιήτο στην Ινδία πολύ πριν την άφιξη των Βρετανών, με την αυτοκρατορική όμως επέκταση της παραδοσιακής ανάπτυξης του όπιου σε σημαντικό καπιταλιστικό προϊόν, ο εθισμός στο ναρκωτικό αυτό αυξήθηκε στον εντόπιο πληθυσμό.
Σε μια αναφορά στην εφημερίδα "Κερί"; της Νέας Υόρκης, στις 29 Μαρτίου του 1896 παρουσιαζόταν η παρακάτω γραφική περιγραφή μιας τρώγλης οπίου στο Λούκνοβ: "θα βρεθείς σε μια ευρύχωρη αλλά πολύ βρώμικη αυλή γύρω από την οποία βρίσκονται διευθετημένα 15 ή 20 μικρά δωμάτια. Είναι η επιχείρηση του συλλέκτη της κυβέρνησης - του αγρότη οπίου. Η δυσωδία σε αρρωσταίνει και τα σμήνη των μυγών είναι ανυπόφορα. Εισέρχεσαι σ΄ένα από τα μικρά δωμάτια. Δεν υπάρχουν παράθυρα και είναι πολύ σκοτεινό, στο κέντρο όμως υπάρχει μια μικρή φωτιά από κάρβουνα που η λάμψη της φωτίζει τα πρόσωπα 9 ή 10 ανθρώπων ανδρών - γυναικών που είναι ξαπλωμένοι στο πάτωμα, σαν γουρούνια μέσα σε χοιροστάσιο. Ένα νεαρό κορίτσι προσέχει την φωτιά, ανάβει την πίπα του οπίου και την κρατά στο στόμα του τελευταίου εισερχόμενου, μέχρι που το κεφάλι του να πέσει βαρύ πάνω στο σώμα του άνδρα ή της γυναίκας που συμβαίνει να είναι ξαπλωμένος δίπλα του. Σε κανένα άσυλο αλκοολικών, ψυχοπαθών ή ηλιθίων δεν θα έχεις δει τέτοια διαφθορά, όπως αυτή εμφανίζεται στα πρόσωπα αυτών που βρίσκονται στα πρώτα στάδια της οπιομανίας".
Η αναφορά ισχυρίζεται πως πάνω από 14.000 άτομα στο Λούκνοβ, μόνο ήταν σκλάβοι αυτής της αποκρουστικής διαστροφής. Η αναφορά ισχυρίζεται πως τα τέλη του 19ου αιώνος η εικόνα του οπίου ήταν συνδεδεμένη με αντιλήψεις για την Ανατολή - μια πάρα πολύ διαφορετική εικόνα του ναρκωτικού που εμφανιζόταν ως φαρμακευτική πανάκεια τον προηγούμενο αιώνα.
Στο μυθιστόρημα το Ράντγιαρντ Κίπλινγκ "Κιμ", που εξεδόθη στα 1901, ο συγγραφέας αναφέρεται στην ευκολία με την οποία βρίσκει κανείς το όπιο στην Ινδία και στην εξουσία που έχει να επιφέρει εθισμό και να διαφθείρει: Ο πατέρας του Κιμ "γνώρισε τη γυναίκα που κάπνιζε όπιο, έμαθε την γεύση του από εκείνη και πέθανε όπως οι φτωχοί λευκοί πεθαίνουν στην Ινδία. Αργότερα ένας διεφθαρμένος ιερέας, συνωμοτεί για να ληστέψει τον Λάμα του Κιμ, ενώ αυτός βρίσκεται υπό την επήρεια του οπίου.
Στο μυθιστόρημα του Γουίλκι Κόλλινς "Η πέτρα από την Σελήνη"(1868) το όποιο χρησιμοποιείται τόσο για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες όσο και για τις ναρκωτικές του. Η διφορούμενη στάση του Κόλλινς προς το ναρκωτικό αυτό εξηγείται από την εξάρτηση του από την ουσία αυτή. Η έκδοση του μυθιστορήματος συνέπεσε με τον φαρμακευτικό νόμο που περιόριζε την πώληση του οπίου. Η κοινή γνώμη άρχισε να αντιστρατεύεται το ναρκωτικό.
Μια από τις πρώτες λογοτεχνικές προσεγγίσεις της χρήσης του οπίου ως σημείο διαφθοράς, ήταν η ημιτελής νουβέλα του Ντίκενς "Το μυστήριο του Έντουϊν Ντρουτ" (1870): Ο κεντρικός χαρακτήρας Τζων Πάσπερ είναι οπιομανής που ζεί μια άθλια διπλή ζωή.
Το θαυμαστό φάρμακο του 19ου αιώνα αποδείχθηκε τελικά ως μια επικίνδυνη ουσία που προκαλεί εθισμό, αν και τα συμφέροντα των εμπόρων της αυτοκρατορίας το κράτησαν στην νομομότητα για πέντε ακόμη δεκαετίες, μέχρι που ψηφίστηκε στα 1920 ο νόμος για τα επικίνδυνα ναρκωτικά. Ο νόμος αυτός θεωρεί παράνομη την κατοχή οπιούχων χωρίς την συνταγή γιατρού.
Σρα 1990 κατά μέσο όρο 15 άνθρωποι δολοφονούντο κάθε μέρα στο Μεντεγίν της Κολομβίας. Υπήρχαν περισσότεροι από 100.000 άνεργοι και τουλάχιστον 140.000 παιδιά που δεν είχαν πρόσβαση στην εκπαίδευση. Κάποια από τα παιδιά έγιναν επαγγελματίες δολοφόνοι, μια σταδιοδρομία σεβαστή από τους εντόπιους. Ένας αξιωματούχος που ενεπλάκη στον πόλεμο εναντίον των Καρτέλ της ηρωίνης, ο αδιάφθορος στρατηγός Μίγκουελ Μάζα Μαρκέζ, είπε στους δημοσιογράφους: "Θαυμάζω ανθρώπους σαν κι εσάς διότι είμαι επαγγελματικά εκπαιδευμένος να αντιμετωπίζω τον θάνατο και να ασχολούμαι μαζί του. Εσείς όμως είστε εκπαιδευμένοι, να είστε όμως εξίσου πρόθυμοι να αντιμετωπίσετε το θάνατο" Η Κολομβία είναι μια χώρα όπου οι δημοσιογράφοι δεν πηγαίνουν πουθενά χωρίς τους σωματοφύλακες τους.
Η Μαρία Τζιμένα Ντούζαν, 34 ετών, που έγραχε το βιβλίο "Η ζωή μιας Κολομβιανής δημοσιογράφου μέσα στους πολέμους της κοκαΐνης", είδε το σπίτι της να ανατινάζεται, όπως και τα γραφεία της εφημερίδας της, ελιδε να δολοφονείται ο εκδότης της Γκιγιέρμο Κάνο, η αδελφή της που γύριζε ταινίες ντοκιμαντέρ και πολυάριθμοι αναμορφωτές πολιτικοί και προεδρικοί υποψήφιοι. Το βιβλίο της που εκδόθηκε για πρώτη φορά στα Ισπανικά στα 1992 ξεκινά με το Μ-19 και συνεχίζει με την άνοδο και την πτώση του Καρτέλ του Μεντεγίν, ενώ αναφέρεται μόνο περιστασιακά στο Καρτέλ κάλι, που κυριάρχησε τα τελευταία λίγα χρόνια.
Στο εμπόριο ηρωίνης και χασίς εμπλέκεται η τότε Αφγανική αντίσταση προς την ΕΣΣΔ, η cia στη Ν.Α. Ασία η τράπεζα Νούγκαν Χέντ της cia που κάνει ξέπλυμα χρημάτων από ναρκωτικά. Πράκτορες της DEA παραπονούνται πως οι έμποροι που συλλαμβάνουν προστατεύονται από την cia, ενώ ο Ισραηλινός πράκτορας Μάϊκλ Χαράρι υπηρέτησε σύμβουλος του Μανουέλ Νοριέγκα.
Ο Χένρικ Κρούγκερ αφιέρωσε 5 χρόνια ως ανταποκριτής στην Μπανκόγκ, το Σιαντάγκο και την Ουάσινγκτον για την εφημερίδα της Κοπενχάγης "Πολίτικεν". Το έργο του, σ΄αυτό που σήμερα ονομάζεται "Τρομοκρατία των ναρκωτικών&" άρχισε πριν 10 χρόνια, πριν χρησιμοποιήσουν τον όρο οι ΗΠΑ. Τ ο βιβλίο του "Το μεγάλο πραξικόπημα της ηρωίνης: Ναρκωτικά, μυστικές υπηρεσίες και διεθνής φασισμός", δυστυχώς αγνοείται από τους διάσημους σήμερα συγγραφείς. Στο βιβλίο αυτό ασχολείται με τις Γαλλικές μυστικές υπηρεσίες, της ΟΑS, την Κορσικανική μαφία και την cia, την υπόθεση Μπέν Μπάρκα, την ανάμιξη cia και μαφίας στο χρυσό τρίγωνο και την διείσδυση της cia στην λατινική Αμερική.
Το χρυσό τρίγωνο περιλαμβάνει την Ταΐλάνδη, το Λάος και την νότια Κίνα, είναι όμως το κομμάτι της Μπούρμα που σύμφωνα με την Αμερικάνικη κυβέρνηση αποτελεί τον <<αδιαμφισβήτητο ηγέτη>> της παγκόσμιας παραγωγής οπίου και η πηγή των 2/3 ηρωίνης στους Αμερικανικούς δρόμους.
Στα 1989 το δικαστήριο της Νέας Υόρκης καταδίκασε τον Κουν Σα για απόπειρα λαθρεμπορίου, στα 1994 ο διοικητής της DEA, Τόμας Κόνσταντιν, τον απεκάλεσε "τον πιο σημαντικό βαρόνο ναρκωτικών σ΄ολόκληρη την υδρόγειο".
Μολονότι οι Κινεζικές τριάδες συνεχίζουν να είναι οι μεγαλύτεροι παίκτες στο παιχνίδι αυτό, υπάρχουν και άλλα συνδικάτα που άρχισαν να μπαίνουν στο χρυσό τρίγωνο, όπως η Ρωσική μαφία, οι Νιγηριανοί λαθρέμποροι, οι πράκτορες της Ν. Κορέας και η Ιαπωνική μαφία.
Σύμφωνα με τον Τζόναθαν Μάρσαλ, στο βιβλίο του "Πόλεμοι ναρκωτικών, διαφθορά και καλυμμένες επιχειρήσεις στον τρίτο κόσμο", ο πόλεμος εναντίον των ναρκωτικών δεν μπορεί ποτέ να πετύχει, εξ αιτίας του νόμου της αγοράς και της ζήτησης. Οι προσπάθειες εναντίον του οργανωμένου εγκλήματος και της πλύσης βρώμικου χρήματος δεν θα πετύχουν αφού στην μέση βρίσκονται οι φτωχές χώρες όπως η Αργεντινή, η Βολιβία, η Κολομβία, το Μέξικο, το Περού, η Ταϊλάνδη και η Μπούρμα. Από το τέλος του ψυχρού πολέμου υπάρχει μια επικίνδυνη νέα τάση στις ΗΠΑ να υποκαθίστανται τα ναρκωτικά ως νέος εχθρός, τώρα που οι "Κομμουνιστές" δεν πουλάνε πια. Η cia υποτίθεται πως μπήκε στον πόλεμο εναντίον των ναρκωτικών στα 1969. Ο ρόλος της όμως δεν είναι πειστικός. Η χειρότερη πλευρά τού "τα ναρκωτικά είναι εχθρός", είναι να γίνει όχι απλά εργαλείο της εξωτερικής πολιτικής, αλλά και της εσωτερικής.
Η ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΙΩΝ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
Ο πόλεμος συχνά χρησιμοποιείται από την Ελίτ για να αυξήσει τον πλούτο της και την εξουσία της. Σχεδόν κάθε πόλεμος γίνεται για οικονομικούς λόγους. Η θρησκεία συχνά χρησιμοποιείται ως παραπέτασμα για την απόκρυψη των πραγματικών κινήτρων. Αν δούμε πέρα από το θρησκευτικό παραπέτασμα θα δούμε την οικονομική Ελίτ να πολεμά για την κατοχή ανθρώπινων και φυσικών πηγών.
Οι Σταυροφορίες είχαν στόχο την κατάκτηση της πλούσιας Ανατολής από τους Δυτικούς Φεουδάρχες και η "προστασία των προσκυνητών" μοιάζει μ΄ένα κακό ανέκδοτο.
Τα πραγματικά κίνητρα διαρκώς αποκρύπτονται με παραπετάσματα πατριωτισμού.
20 ΧΡΟΝΙΑ ΧΑΡΙΤΟΣ ΣΤΙΣ ΔΟΞΑΣΜΕΝΕΣ ΩΜΟΤΗΤΕΣ
Για να ελαχιστοποιήσουν τον κίνδυνο να μάθουν τα θύματα ενός πολέμου τον λόγο για τον οποίο γίνεται ο πόλεμος, οι κυβερνήτες μάς απαγορεύουν την πρόσβαση σε όλες τις ενοχλητικές λεπτομέρειες του πολέμου, με την πρόφαση της "απειλής της εθνικής ασφαλείας" ενώ διαδίδουν κάθε είδους παραπληροφόρηση που μπορεί να φαίνεται επωφελής κατά την περίοδο αυτή.
Τα γεγονότα του παρελθόντος (κυρίως αυτά που αφορούν εγκλήματα πολέμου) παραμένουν μυστικά ως "άκρως απόρρητες διαβαθμισμένες πληροφορίες" για 20 ή περισσότερα χρόνια. Εάν έχουμε αυτό στο νου δεν πρέπει να μας εκπλήσσει όταν βρίσκουμε μετά από 20 χρόνια στοιχεία που αρχίζουν να αποκωδικοποιούν τις στρατηγικές που διαμόρφωσαν την παρούσα πραγματικότητα.
Λαμβάνοντας υπ΄όψιν τα ανωτέρω, κατανοούμε πως μια από τις κύριες λειτουργίες των Μέσων Ενημέρωσης είναι η παραπληροφόρηση και η παροχή επιλεγμένων πληροφοριών σε κατάλληλες στιγμές, ώστε να δημιουργούμε την άποψή μας για την πραγματικότητα βασιζόμενοι στην άποψη των Μέσων. Εάν κατανοούσαμε την παραπληροφόρηση και την απόκρυψη πληροφοριών που έλαβαν χώρα κατά την διάρκεια του Β΄παγκοσμίου πολέμου, θα αισθανόμασταν τρόμο.
Ο Β΄ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΟΠΩΣ ΑΥΤΟΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ
Υπάρχει ευτυχώς ή δυστυχώς μια συλλογή σημαντικών και αυξανόμενων στοιχείων που εξηγεί γιατί συνέβησαν κάποια γεγονότα στον Β΄παγκόσμιο πόλεμο. Τα στοιχεία αυτά δεν αφορούν τις ίδιες τις μάχες, για τις οποίες γνωρίζουμε πολλά, αλλά αποδεικνύουν πως έχουμε σοβαρά εξαπατηθεί όσον αφορά το ποιος συμμάχησε μυστικά με ποιόν και ακριβώς τι προσπαθούσαν να πετύχουν οι συμμαχικές δυνάμεις στον πόλεμο (δηλαδή οι στόχοι πίσω από τις κινήσεις στην σκακιέρα).
Ο βαθμός στον οποίο έχουμε εξαπατηθεί και χειραγωγηθεί από την Ελίτ κατά την διάρκεια του Β΄παγκοσμίου πολέμου και μετά από αυτόν, θα μας οδηγήσει σε δάκρυα ή θα μας αφήσει άφωνους και θυμωμένους.
ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΠΟΥ ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΑΝ Η ΦΕΟΥΔΑΡΧΙΑ ΚΑΙ Η ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΑ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
Οι μονάρχες, οι αυτοκράτορες και οι δικτάτορες είχαν στα χέρια τους την εξουσία του κόσμου την εποχή εκείνη. Οι μεγαλύτερες Δυτικές δυνάμεις συνέχιζαν να πλουτίζουν από την αποικιοκρατική εκμετάλλευση. Σαν ομάδα όμως αντιμετώπιζαν δύο σοβαρές απειλές ατην συνέχιση της κυριαρχίας τους. Εάν μελετήσουμε τις δύο αυτές απειλές, αναδύεται η προοπτική του Β΄παγκοσμίου πολέμου, που εξηγεί πλήρως πολλές όψεις του πολέμου και των συνεπειών του. Η πρώτη απειλή ήταν η ανταρσία των θυμάτων των αποικιοκρατών.
1. Η ΡΩΣΙΑ ΩΣ ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ
Ο Ρωσικός λαός μόλις είχε υποταχθεί ολοκληρωτικά στους νέους του αφέντες και έβγαινε από ένα τεράστιο κρεουργείο. Ο φεουδαρχικός Τσάρος είχε ανατραπεί και μια νέα καταπιεστική δικτατορία είχε τεθεί επικεφαλής της Ρωσίας. Η Ρωσία δεν είχε καμία ελπίδα με το καθεστώς αυτό να γίνει ισχυρή και να ευημερήσει αφού δεν έγινε παρά η αντικατάσταση των παλαιών φεουδαρχών κυβερνητών από νέους. Πρίν όμως από τον Β΄παγκόσμιο πόλεμο τα θύματα της αποικιοκρατικής εκμετάλλευσης σ΄ολόκληρο τον κόσμο άρχισαν να βλέπουν την επανάσταση που πραγματοποιήθηκε στη Ρωσία σαν έναν δρόμο για να απαλλαγούν από τους αποικιοκράτες.
Μια αναφορά που προετοιμάστηκε για την Τριμερή Επιτροπή στα 1984 και είχε τίτλο "Η Δημοκρατία πρέπει να λειτουργήσει", τόνιζε την αναγκαιότητα των Δυτικών εθνών να καθορίσουν τις κοινωνικο-οικονομικές τους πράξεις με τρόπο ώστε να εξασφαλίσουν την επιβίωση της οικονομικής φεουδαρχίας. Το παρακάτω απόσπασμα από την αναφορά αυτή ρίχνει επιπρόσθετο φώς στις επιθυμίες της Δυτικής οικονομικής Ελίτ: << Για αρκετές δεκαετίες μετά την επανάσταση του 1917 το Σοβιετικό πείραμα θεωρήθηκε από πολλούς ως το νέο κύμα για το μέλλον. Ήταν λοιπόν φυσικό μετά το τέλος της αποικιοκρατίας που πραγματοποιήθηκε μετά τον Β΄παγκόσμιο πόλεμο, πολλά από τα νέα κράτη στην Ασία και την Αφρική να στραφούν προς την Σοβιετική Ένωση για καθοδήγηση στην κοινωνικο-οικονομική τους ανάπτυξη. Η Σοβιετική Ένωση θεωρήθηκε από πολλούς στον αναπτυσσόμενο κόσμο και από πολλούς θεωρητικούς στον ανεπτυγμένο κόσμο πως πρόσφερε ένα υψηλά αποτελεσματικό πρότυπο για την γρήγορη πρόοδο και την βιομηχανοποίηση. Αυτό προώθησε σε μεγάλο βαθμό την πολιτική επιρροή των Σοβιέτ και προσέθεσε στην Σοβιετική Ένωση διεθνές κύρος>>.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η Δύση είχε έναν καλό λόγο να επιθυμεί την ήττα της Ρωσίας. Το γεγονός πως οι Γερμανοί δεν κατέκτησαν τη Ρωσία συγκλόνισε περισσότερο τους Δυτικούς παρά τους Γερμανούς στρατηγούς.
2. Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΗΣ ΔΙΩΡΥΓΑΣ ΤΟΥ ΣΟΥΕΖ
Ενώ οι Βρετανοί πιθανόν να μην είχαν προβλέψει την απώλεια της κυριαρχίας τους, η επίδραση της Ρωσικής Επανάστασης θα επηρέαζε και τα Αραβικά έθνη. Η Ελίτ λάμβανε υπ΄όψιν της την πιθανίτητα πως αν έχανε τον έλεγχο στην Διώρυγα του Σουέζ τότε το πέρασμα αυτό θα γινόταν ένα ισχυρό διαπραγματευτικό εργαλείο στα χέρια των Αιγυπτίων. Υπήρχε επίσης η πιθανότητα οι Δυτικοί έμποροι να πλήρωναν για την χρήση της Διώρυγας πολύ ακριβά ή να εξαναγκάζονταν να κάνουν ολόκληρο τον γύρο της Αφρικής.
Με τους πολέμους ανεξαρτησίας γινόταν πλέον επιτακτικό να προστατεύσουν τα αποικιακά τους συμφέροντα στην Αφρική. Αν έκλεινε η Διώρυγα τότε οι Δυτικοί μονάρχες θα έχαναν την πρόσβαση στις αποικίες τους στην Άπω Ανατολή.
Με λίγα λόγια η εξουσία της Δυτικής Ελίτ θα μειωνόταν σοβαρά αν έχανε το προνόμιο της Διώρυγας. Οι αναγνώστες που δεν μπορούν να κατανοήσουν την στρατηγική σημασία της Διώρυγας του Σουέζ δεν έχουν παρά να συμβουλευθούν μια υδρόγειο σφαίρα ή έναν άτλαντα για να συνειδητοποιήσουν πόσο κρίσιμη είναι η Διώρυγα για την Δυτική Ελίτ.
Στο πρόβλημα αυτό προστίθετο ένα ακόμη: Η Βρετανική Συνθήκη για την διαχείριση της Διώρυγας εξέπνεε και οι Αιγύπτιοι είχαν την πρόθεση να την διαχειριστούν μόνοι τους. Αν το κακό χειροτέρευε, τα κράτη της Μέσης Ανατολής θα ακολουθούσαν τα άλλα κράτη που απελευθερώθηκαν από τον αποικιοκρατικό ζυγό κι έτσι η χρήση της Διώρυγας βρισκόταν σε κίνδυνο.
3. Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΠΕΤΡΕΛΑΙΩΝ ΤΗΣ ΜΕΣΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ
Οι Δυτικοί βαρόνοι του πετρελαίου αποκτούσαν μεγάλο πλούτο από τις αποικίες τους που ήταν πλούσιες σε πετρέλαιο. Γνώριζαν ήδη πως τα κοιτάσματα πετρελαίου στη μέση Ανατολή ήταν τεράστια. Η παθανότητα να παραμείνουν φίλοι και σύμμαχοι απειλείτο από τους Αιγύπτιους εθνικιστές που αμφισβητούσαν την αποικιοκρατική κατοχή. Μια ελαφρά αίσθηση πανικού καταλάμβανε την Δυτική Ελίτ διότι υπήρχε τάση εθνικοποίησης όλων των πετρελαϊκών κοιτασμάτων στη Μέση Ανατολή. Η κίνηση αυτή φυσικά θα έθετε τέλος στην εκμετάλλευση του Αραβικού πετρελαίου από την Δύση.
Η Ελίτ γνώριζε πολύ καλά πως το πετρέλαιο θα έφερνε μεγάλο πλούτο αλλά και απέραντη δύναμη στις χώρες της Μέσης Ανατολής. Με τον τρόπο αυτόν οι Άραβες θα μπορούσαν να απειλήσουν την κυριαρχία της Δύσης.
Αυτοί που τολμούν να οραματιστούν το μέλλον μπορούν να δουν πως η συνδυασμένη δύναμη ενός ενωμένου Αραβικού κόσμου θα ήταν αρκετά θλιβερή.
4. Η ΕΝΤΟΛΗ ΠΟΥ ΠΗΡΕ Η ΒΡΕΤΑΝΙΑ ΝΑ ΔΙΟΙΚΕΙ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΕΞΕΠΝΕΕ
Αυτό θα συνέβαινε τον Μάιο του 1948. Με άλλα λόγια, όταν οι Βρετανοί θα απέσυραν τα στρατεύματα κατοχής ο Δυτικός κόσμος δεν θα είχε πια στρατεύματα στη Μέση Ανατολή για να απειλεί τον Μουσουλμανικό κόσμο και να επιβάλλει την αποικιοκρατική εκμετάλλευση. Ήταν ξεκάθαρο πως οι Δυτικές συμμαχίες δυνάμεις θα έχαναν όχι μόνο την στρατιωτική τους παρουσία στην περιοχή, αλλά κι έναν μεγάλο σύμμαχο, τους Άραβες.
ΟΙ ΑΝΗΛΕΕΙΣ ΣΚΑΚΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ
Η συνειδητοποίηση των θεμάτων αυτών φαίνεται πως αποκρύφθηκε σκόπιμα και αυτό αποτέλεσε αναπόσπαστο τμήμα της πολεμικής στρατηγικής των συμμαχικών δυνάμεων. Η απόκρυψη αυτών των δεδομένων είναι τόσο σημαντική ώστε σύντομα θα γίνει αυταπόδεικτη. Η εισβολή στην Παλαιστίνη ήταν ένα προμελετημένο σχέδιο από τους συμμάχους όχι μόνο για να δημιουργήσει αλλά και να τοποθετήσει έναν μόνιμο σύμμαχο στη Μέση Ανατολή, δηλαδή να εγκαθιδρύσει μια μόνιμη στρατιωτική βάση από την οποία θα εξασφαλίζει την διαρκή χρήση της Διώρυγας και ταυτόχρονα θα προστατεύει τα αποικιοκρατικά πετρελαϊκά συμφέροντα σε χώρες όπως το Ιράν και η Σαουδική Αραβία. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους.
Στην πραγματικότητα οι πρώτοι εισβολείς δεν ήταν παρά δυνάμεις κομάντος παρόμοιες με τους Κόντρας που χρηματοδοτούσε η cia.
Τα Μέσα Ενημέρωσης της Δύσης προετοίμασαν το κοινό για την απεριόριστη οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη της δημιουργίας της βάσης αυτής. Οι περισσότεροι Ευρωπαίοι ασχολούντο με την ανόρθωση της ζωής τους μετά από έξι χρόνια πολέμου κι έτσι έμοιαζαν με παράλυτους κατά την περίοδο. Ο χρόνος εισβολής ήταν προμελετημένος.
Όταν η Αίγυπτος δήλωσε πως δεν θα επεκτείνει τη συμφωνία εκμετάλλευσης της Διώρυγας του Σουέζ, τότε δέχθηκε εισβολή και κατοχή της Διώρυγας σε βάθος 10 μιλίων.
Συνεχίζεται....
ΤΟ ΒΙΑΙΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΚΑΚΙΟΥ ΤΗΣ ΕΛΙΤ
Η Φεουδαρχία με το αυστηρό σύστημα των τάξεων, χρησιμοποιήθηκε σαν έμπνευση και σαν πρότυπο για το παιχνίδι του σκακιού που η καταγωγή του βρίσκεται στις πηγές του πολιτισμού και της οικονομίας και γι΄αυτό παραμένει μια υλική υπενθύμιση της κοινωνικής μας ιστορίας. Το παιχνίδι είναι πιθανόν να το επινόησε ένας μονάρχης που δυσκολευόταν να σχαδιάσει κοινωνικές και στρατιωτικές στρατηγικές μέσα στο μυαλό του διότι το παιχνίδι αυτό χαρακτηρίζει τις διάφορες κοινωνικές δυνάμεις και έχει σχετικές αξίες που διατηρούνται στην πραγματική ζωή.
Χωρίς αμφιβολία το σκάκι βοήθησε πολλούς βασιλείς και βασίλισσες να σχεδιάσουν την διοίκηση του βασιλείου τους. Εμείς όμως που δεν είμαστε μονάρχες επωφελούμεθα σε μεγάλο βαθμό αν ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στο ρόλο της φεουδαρχίας και το παιχνίδι του σκακιού, όπως αυτά συνέβαλαν στην ανάπτυξη της κοινωνίας μας. Όπως και στο σκάκι η σύγχρονη πολιτική χρησιμοποιεί στρατηγικές που τις επινοούν αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία για να μεγιστοποιήσουν τον πλούτο και την εξουσία τους.
ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ, ΒΙΑ, ΑΓΡΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΣ
Η χειραγώγηση και η εκμετάλλευση της κατωτέρας τάξης από την Ελίτ δεν είναι πιο προφανής παρά όταν χρησιμοποιεί βία για να διατηρήσει την κυριαρχία της. Η ιστορία δείχνει πως σε καιρούς ειρήνης κυβερνούν με την χειραγώγηση αλλά και μ΄έναν ελαφρύ εκφοβισμό. Όταν προκαλούνται καταφεύγουν στην βία και τον πόλεμο χωρίς να διστάσουν καθόλου και όταν απειλούνται σοβαρά χρησιμοποιούν ένα επίπεδο βίας χωρίς καθόλου ηθικούς περιορισμούς: ατομικές βόμβες, ναπάλμ, βασανισμοί... Αυτές είναι στρατηγικές του σκακιού που χρησιμοποιεί η Δυτική Ελίτ.
Η αστυνομία, το fbi, η cia και φυσικά οι Ένοπλες Δυνάμεις χρησιμοποιούνται όλες από την Ελίτ. Τα μέλη τους έχουν υποστεί μια αυστηρή προσωπική εκπαίδευση για να ακολουθούν τις διαταγές χωρίς να θέτουν ερωτήσεις. Αν και σπάνια η Ελίτ δεν μπορεί να πετύχει τους εσωτερικούς της στόχους χρησιμοποιώντας ειρηνικές μεθόδους όπως η Νομοθεσία, η Αστυνομία στο παρελθόν ενθαρρύνθηκε να χρησιμοποιεί βία για να διαλύσει ειρηνικές διαδηλώσεις.
Όταν είναι απαραίτητο χρησιμοποιούνται τα μέσα ενημέρωσης για να δικαιολογήσουν τις πράξεις βίας και τις συλλήψεις. Η χρήση των τακτικών αυτών καθορίζει ξεκάθαρα τα όρια της ελευθερίας μας.
Φυσικά και υπάρχουν τίμιοι εκδότες, πολιτικοί, δικηγόροι, δικαστές, αστυνομικοί, κλπ. Έχουν όμως ελάχιστη επιρροή στην ισχύ της Ελίτ. Γενικά η Ελίτ τους ανέχεται και τους χρησιμοποιεί για να διατηρεί την ψευδαίσθηση μιας δίκαιης κοινωνίας. Όταν όμως εμφανίζεται κάποιος που απειλεί την υπάρχουσα κατάσταση, η Ελίτ τραβά τα νήματα μέχρι που να ξαναπάρει τον έλεγχο της κατάστασης με τον έναν τρόπο ή τον άλλον. Σε στιγμές σαν κι αυτές για μια σύντομη περίοδο οι δημοκρατικές προφάσεις και οι ψευδαισθήσεις μπαίνουν στην άκρη και η πραγματική τους φύση αποκαλύπτεται.
Ο Έντγκαρ Χούβερ στην μακρά του θητεία ως επικεφαλής του fbi, όχι μόνο παρείχε μυστικές υπηρεσίες στην Ελίτ αλλά και δυσφήμισε πολλές ομάδες της αντιπολίτευσης ως χρηματοδοτούμενες από τον κομμουνισμό. Δεν πρέπει να ξεχνούμε πως ο Λη Χάρβεϋ Όσβαλντ, που ισχυρίζονται πως είναι ο δολοφόνος του Κέννεντι, εργαζόταν για το fbi.
Στις προηγούμενες δεκαετίες ήταν αρκετά κοινή η μέθοδος να παγιδεύεται το θύμα ή μια οργάνωση με την τοποθέτηση ναρκωτικών πριν ή κατά τη διάρκεια μιας εισβολής, όχι μόνο για να αμαυρώσουν το έτοιμο ή την οργάνωση αλλά για να έχουν τη πρόφαση να κατάσχουν αρχεία ή τεκμήρια για να μάθουν τη στρατηγική της ομάδας. Με τη χρήση διείσδυσης, η cia και το fbi έλεγξαν την ανάπτυξη και την αποτελεσματικότητα πολλών νόμιμων ομάδων. Στο παρελθόν η μόνιμη μέθοδος για να αμαυρωθούν οι σοβαροί επικριτές της Ελίτ ήταν η χρήση της ετικέτας του κομμουνιστή, όπως παλαιότερα η καθολική εκκλησία χρησιμοποιούσε την ετικέτα του μάγου, του αιρετικού, του ειδωλολάτρη ή του σατανιστή (μια τεχνική που συνεχίζει να εφαρμόζει).
Η cia χρησιμοποιήθηκε για να επιτευχθούν κάποιοι στόχοι στο εξωτερικό. Ενώ ξεκίνησε ως οργάνωση συλλογής πληροφοριών, μεταμορφώθηκε σε δύναμη πολιτικών πραξικοπημάτων. Οι υπερδυνάμεις συχνά ανέτρεπαν τις κυβερνήσεις που δεν συμπαθούσαν οργανώνοντας πραξικοπήματα και εγκαθιστώντας ελεγχόμενες κυβερνήσεις.
Σύμφωνα με την αναφορά Ντουλίτλ, οι τακτικές και οι πράξεις της ενθαρρύνθηκαν ανεπισήμως.
ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗΣ
ΤΟ ΟΠΙΟ ΚΑΙ Η ΒΡΕΤΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ
Μολονότι το όπιο εισάγεται στην Βρετανία εδώ και εκατοντάδες χρόνια για ιατρικούς σκοπούς, μόνον το 18ο και στις αρχές του 19ου αιώνα η χρήση του ως φαρμακευτικής πανάκειας και εξωτικού φαρμάκου διασκέδασης έγινα επιδημική σε όλα τα επίπεδα της Βρετανικής κοινωνίας. Πριν τον φαρμακευτικό νόμο του 1868 που περιόριζε τις πωλήσεις οπίου στους επαγγελματίες φαρμακοποιούς, ο καθένας μπορούσε νόμιμα να εμπορευθεί προϊόντα οπίου. Από τα μέσα του 19ου αιώνα, εκατοντάδες παρασκευάσματα που βασίζονται στο όπιο, χάπια και φάρμακα, ήταν προσιτά στο ευρή κοινό. Ανάμεσα στα πιο διάσημα παρασκευάσματα ήταν η σκόνη Ντόβερ που αρχικά προωθήθηκε ως φάρμακο για τον βήχα, το Γκοτφρέϊς Κόρντιαλ που επωλείτο ως ηρεμιστικό για τα παιδιά που κλαίνε και το Λοντάνουμ, ένα απόσταγμα οπίου σε αλκοόλ που παρασκευαζόταν εύκολα και ήταν προσιτό παντού.
Η διαδεδομένη προσφορά του ναρκωτικού στα μέσα του 18ου αιώνα οφείλετο στην επέκταση της Βρετανικής αυτοκρατορίας στην Ινδία. Το όπιο του 19ου αιώνα εισαγόταν κυρίως από Τουρκία η οποία δεν βρισκόταν κάτω από Βρετανικό έλεγχο. Με την κατάκτηση της Ινδίας χρησιμοποίησαν την περιοχή αυτή ως μια νέα πηγή για το ναρκωτικό. Στα 1829 ένας γιατρός με το όνομα δρ. Γουέμπστερ εξέθεσε την ιατρική εταιρεία του Γουέστμινστερ ένα δείγμα καθαρού οπίου, το οποίο του εστάλη από την Καλκούτα. Ο Γουέμπστερ ήλπιζε πως οι συμπολίτες του θα κατανοούσαν πως "εάν το όπιο ,μπορούσε να παραχθεί σε μια αποικία θα έπρεπε να το παίρνουμε από εκεί παρά να πηγαίνουμε για να το αγοράζουμε από τους παλιανθρώπους Τούρκους";. Στα 1830 δόθηκε έγκριση από το Λονδίνο να επεκταθεί η καλλιέργεια παπαρούνας οπίου στην Ινδία. Στα 1832 μια αναφορά έλεγε πως "το μονοπώλιο του οπίου στην Βεγγάλη παρέχει στην κυβέρνηση έσοδα που ανέρχονται σε 981.293 χιλ. στερλίνες το έτος". Για να δημιουργηθεί η βάση αυτού του τεράστιου μηχανισμού εμπορίου, όπου το όπιο θα μπορούσε να εισαχθεί φθηνά από τη Βρετανία και να εξαχθεί με κέρδος στην Κίνα, αφιερώθηκαν μεγάλες εκτάσεις αγροτικής γης στην ανάπτυξη του οπίου. Στην πραγματικότητα το επωφελές εξαγωγικό εμπόριο του ναρκωτικού στην Κίνα άξιζε τόσο ώστε η Βρετανική αυτοκρατορία να διεξάγει δύο πολέμους οπίου στα 1839-42 και στα 1856-58 για να διατηρήσει αυτήν την πολύτιμη πηγή εισοδήματος και εμπορίου.
Η τεράστια επέκταση της καλλιέργειας οπίου στην Ινδία είχε φυσικά μεγάλες επιπλοκές στην διαθεσιμότητα και την συνεπαγόμενη χρήση του ναρκωτικού από τον τοπικό πληθυσμό. Το όπιο χρησιμοποιήτο στην Ινδία πολύ πριν την άφιξη των Βρετανών, με την αυτοκρατορική όμως επέκταση της παραδοσιακής ανάπτυξης του όπιου σε σημαντικό καπιταλιστικό προϊόν, ο εθισμός στο ναρκωτικό αυτό αυξήθηκε στον εντόπιο πληθυσμό.
Σε μια αναφορά στην εφημερίδα "Κερί"; της Νέας Υόρκης, στις 29 Μαρτίου του 1896 παρουσιαζόταν η παρακάτω γραφική περιγραφή μιας τρώγλης οπίου στο Λούκνοβ: "θα βρεθείς σε μια ευρύχωρη αλλά πολύ βρώμικη αυλή γύρω από την οποία βρίσκονται διευθετημένα 15 ή 20 μικρά δωμάτια. Είναι η επιχείρηση του συλλέκτη της κυβέρνησης - του αγρότη οπίου. Η δυσωδία σε αρρωσταίνει και τα σμήνη των μυγών είναι ανυπόφορα. Εισέρχεσαι σ΄ένα από τα μικρά δωμάτια. Δεν υπάρχουν παράθυρα και είναι πολύ σκοτεινό, στο κέντρο όμως υπάρχει μια μικρή φωτιά από κάρβουνα που η λάμψη της φωτίζει τα πρόσωπα 9 ή 10 ανθρώπων ανδρών - γυναικών που είναι ξαπλωμένοι στο πάτωμα, σαν γουρούνια μέσα σε χοιροστάσιο. Ένα νεαρό κορίτσι προσέχει την φωτιά, ανάβει την πίπα του οπίου και την κρατά στο στόμα του τελευταίου εισερχόμενου, μέχρι που το κεφάλι του να πέσει βαρύ πάνω στο σώμα του άνδρα ή της γυναίκας που συμβαίνει να είναι ξαπλωμένος δίπλα του. Σε κανένα άσυλο αλκοολικών, ψυχοπαθών ή ηλιθίων δεν θα έχεις δει τέτοια διαφθορά, όπως αυτή εμφανίζεται στα πρόσωπα αυτών που βρίσκονται στα πρώτα στάδια της οπιομανίας".
Η αναφορά ισχυρίζεται πως πάνω από 14.000 άτομα στο Λούκνοβ, μόνο ήταν σκλάβοι αυτής της αποκρουστικής διαστροφής. Η αναφορά ισχυρίζεται πως τα τέλη του 19ου αιώνος η εικόνα του οπίου ήταν συνδεδεμένη με αντιλήψεις για την Ανατολή - μια πάρα πολύ διαφορετική εικόνα του ναρκωτικού που εμφανιζόταν ως φαρμακευτική πανάκεια τον προηγούμενο αιώνα.
Στο μυθιστόρημα το Ράντγιαρντ Κίπλινγκ "Κιμ", που εξεδόθη στα 1901, ο συγγραφέας αναφέρεται στην ευκολία με την οποία βρίσκει κανείς το όπιο στην Ινδία και στην εξουσία που έχει να επιφέρει εθισμό και να διαφθείρει: Ο πατέρας του Κιμ "γνώρισε τη γυναίκα που κάπνιζε όπιο, έμαθε την γεύση του από εκείνη και πέθανε όπως οι φτωχοί λευκοί πεθαίνουν στην Ινδία. Αργότερα ένας διεφθαρμένος ιερέας, συνωμοτεί για να ληστέψει τον Λάμα του Κιμ, ενώ αυτός βρίσκεται υπό την επήρεια του οπίου.
Στο μυθιστόρημα του Γουίλκι Κόλλινς "Η πέτρα από την Σελήνη"(1868) το όποιο χρησιμοποιείται τόσο για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες όσο και για τις ναρκωτικές του. Η διφορούμενη στάση του Κόλλινς προς το ναρκωτικό αυτό εξηγείται από την εξάρτηση του από την ουσία αυτή. Η έκδοση του μυθιστορήματος συνέπεσε με τον φαρμακευτικό νόμο που περιόριζε την πώληση του οπίου. Η κοινή γνώμη άρχισε να αντιστρατεύεται το ναρκωτικό.
Μια από τις πρώτες λογοτεχνικές προσεγγίσεις της χρήσης του οπίου ως σημείο διαφθοράς, ήταν η ημιτελής νουβέλα του Ντίκενς "Το μυστήριο του Έντουϊν Ντρουτ" (1870): Ο κεντρικός χαρακτήρας Τζων Πάσπερ είναι οπιομανής που ζεί μια άθλια διπλή ζωή.
Το θαυμαστό φάρμακο του 19ου αιώνα αποδείχθηκε τελικά ως μια επικίνδυνη ουσία που προκαλεί εθισμό, αν και τα συμφέροντα των εμπόρων της αυτοκρατορίας το κράτησαν στην νομομότητα για πέντε ακόμη δεκαετίες, μέχρι που ψηφίστηκε στα 1920 ο νόμος για τα επικίνδυνα ναρκωτικά. Ο νόμος αυτός θεωρεί παράνομη την κατοχή οπιούχων χωρίς την συνταγή γιατρού.
Σρα 1990 κατά μέσο όρο 15 άνθρωποι δολοφονούντο κάθε μέρα στο Μεντεγίν της Κολομβίας. Υπήρχαν περισσότεροι από 100.000 άνεργοι και τουλάχιστον 140.000 παιδιά που δεν είχαν πρόσβαση στην εκπαίδευση. Κάποια από τα παιδιά έγιναν επαγγελματίες δολοφόνοι, μια σταδιοδρομία σεβαστή από τους εντόπιους. Ένας αξιωματούχος που ενεπλάκη στον πόλεμο εναντίον των Καρτέλ της ηρωίνης, ο αδιάφθορος στρατηγός Μίγκουελ Μάζα Μαρκέζ, είπε στους δημοσιογράφους: "Θαυμάζω ανθρώπους σαν κι εσάς διότι είμαι επαγγελματικά εκπαιδευμένος να αντιμετωπίζω τον θάνατο και να ασχολούμαι μαζί του. Εσείς όμως είστε εκπαιδευμένοι, να είστε όμως εξίσου πρόθυμοι να αντιμετωπίσετε το θάνατο" Η Κολομβία είναι μια χώρα όπου οι δημοσιογράφοι δεν πηγαίνουν πουθενά χωρίς τους σωματοφύλακες τους.
Η Μαρία Τζιμένα Ντούζαν, 34 ετών, που έγραχε το βιβλίο "Η ζωή μιας Κολομβιανής δημοσιογράφου μέσα στους πολέμους της κοκαΐνης", είδε το σπίτι της να ανατινάζεται, όπως και τα γραφεία της εφημερίδας της, ελιδε να δολοφονείται ο εκδότης της Γκιγιέρμο Κάνο, η αδελφή της που γύριζε ταινίες ντοκιμαντέρ και πολυάριθμοι αναμορφωτές πολιτικοί και προεδρικοί υποψήφιοι. Το βιβλίο της που εκδόθηκε για πρώτη φορά στα Ισπανικά στα 1992 ξεκινά με το Μ-19 και συνεχίζει με την άνοδο και την πτώση του Καρτέλ του Μεντεγίν, ενώ αναφέρεται μόνο περιστασιακά στο Καρτέλ κάλι, που κυριάρχησε τα τελευταία λίγα χρόνια.
Στο εμπόριο ηρωίνης και χασίς εμπλέκεται η τότε Αφγανική αντίσταση προς την ΕΣΣΔ, η cia στη Ν.Α. Ασία η τράπεζα Νούγκαν Χέντ της cia που κάνει ξέπλυμα χρημάτων από ναρκωτικά. Πράκτορες της DEA παραπονούνται πως οι έμποροι που συλλαμβάνουν προστατεύονται από την cia, ενώ ο Ισραηλινός πράκτορας Μάϊκλ Χαράρι υπηρέτησε σύμβουλος του Μανουέλ Νοριέγκα.
Ο Χένρικ Κρούγκερ αφιέρωσε 5 χρόνια ως ανταποκριτής στην Μπανκόγκ, το Σιαντάγκο και την Ουάσινγκτον για την εφημερίδα της Κοπενχάγης "Πολίτικεν". Το έργο του, σ΄αυτό που σήμερα ονομάζεται "Τρομοκρατία των ναρκωτικών&" άρχισε πριν 10 χρόνια, πριν χρησιμοποιήσουν τον όρο οι ΗΠΑ. Τ ο βιβλίο του "Το μεγάλο πραξικόπημα της ηρωίνης: Ναρκωτικά, μυστικές υπηρεσίες και διεθνής φασισμός", δυστυχώς αγνοείται από τους διάσημους σήμερα συγγραφείς. Στο βιβλίο αυτό ασχολείται με τις Γαλλικές μυστικές υπηρεσίες, της ΟΑS, την Κορσικανική μαφία και την cia, την υπόθεση Μπέν Μπάρκα, την ανάμιξη cia και μαφίας στο χρυσό τρίγωνο και την διείσδυση της cia στην λατινική Αμερική.
Το χρυσό τρίγωνο περιλαμβάνει την Ταΐλάνδη, το Λάος και την νότια Κίνα, είναι όμως το κομμάτι της Μπούρμα που σύμφωνα με την Αμερικάνικη κυβέρνηση αποτελεί τον <<αδιαμφισβήτητο ηγέτη>> της παγκόσμιας παραγωγής οπίου και η πηγή των 2/3 ηρωίνης στους Αμερικανικούς δρόμους.
Στα 1989 το δικαστήριο της Νέας Υόρκης καταδίκασε τον Κουν Σα για απόπειρα λαθρεμπορίου, στα 1994 ο διοικητής της DEA, Τόμας Κόνσταντιν, τον απεκάλεσε "τον πιο σημαντικό βαρόνο ναρκωτικών σ΄ολόκληρη την υδρόγειο".
Μολονότι οι Κινεζικές τριάδες συνεχίζουν να είναι οι μεγαλύτεροι παίκτες στο παιχνίδι αυτό, υπάρχουν και άλλα συνδικάτα που άρχισαν να μπαίνουν στο χρυσό τρίγωνο, όπως η Ρωσική μαφία, οι Νιγηριανοί λαθρέμποροι, οι πράκτορες της Ν. Κορέας και η Ιαπωνική μαφία.
Σύμφωνα με τον Τζόναθαν Μάρσαλ, στο βιβλίο του "Πόλεμοι ναρκωτικών, διαφθορά και καλυμμένες επιχειρήσεις στον τρίτο κόσμο", ο πόλεμος εναντίον των ναρκωτικών δεν μπορεί ποτέ να πετύχει, εξ αιτίας του νόμου της αγοράς και της ζήτησης. Οι προσπάθειες εναντίον του οργανωμένου εγκλήματος και της πλύσης βρώμικου χρήματος δεν θα πετύχουν αφού στην μέση βρίσκονται οι φτωχές χώρες όπως η Αργεντινή, η Βολιβία, η Κολομβία, το Μέξικο, το Περού, η Ταϊλάνδη και η Μπούρμα. Από το τέλος του ψυχρού πολέμου υπάρχει μια επικίνδυνη νέα τάση στις ΗΠΑ να υποκαθίστανται τα ναρκωτικά ως νέος εχθρός, τώρα που οι "Κομμουνιστές" δεν πουλάνε πια. Η cia υποτίθεται πως μπήκε στον πόλεμο εναντίον των ναρκωτικών στα 1969. Ο ρόλος της όμως δεν είναι πειστικός. Η χειρότερη πλευρά τού "τα ναρκωτικά είναι εχθρός", είναι να γίνει όχι απλά εργαλείο της εξωτερικής πολιτικής, αλλά και της εσωτερικής.
Η ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΙΩΝ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
Ο πόλεμος συχνά χρησιμοποιείται από την Ελίτ για να αυξήσει τον πλούτο της και την εξουσία της. Σχεδόν κάθε πόλεμος γίνεται για οικονομικούς λόγους. Η θρησκεία συχνά χρησιμοποιείται ως παραπέτασμα για την απόκρυψη των πραγματικών κινήτρων. Αν δούμε πέρα από το θρησκευτικό παραπέτασμα θα δούμε την οικονομική Ελίτ να πολεμά για την κατοχή ανθρώπινων και φυσικών πηγών.
Οι Σταυροφορίες είχαν στόχο την κατάκτηση της πλούσιας Ανατολής από τους Δυτικούς Φεουδάρχες και η "προστασία των προσκυνητών" μοιάζει μ΄ένα κακό ανέκδοτο.
Τα πραγματικά κίνητρα διαρκώς αποκρύπτονται με παραπετάσματα πατριωτισμού.
20 ΧΡΟΝΙΑ ΧΑΡΙΤΟΣ ΣΤΙΣ ΔΟΞΑΣΜΕΝΕΣ ΩΜΟΤΗΤΕΣ
Για να ελαχιστοποιήσουν τον κίνδυνο να μάθουν τα θύματα ενός πολέμου τον λόγο για τον οποίο γίνεται ο πόλεμος, οι κυβερνήτες μάς απαγορεύουν την πρόσβαση σε όλες τις ενοχλητικές λεπτομέρειες του πολέμου, με την πρόφαση της "απειλής της εθνικής ασφαλείας" ενώ διαδίδουν κάθε είδους παραπληροφόρηση που μπορεί να φαίνεται επωφελής κατά την περίοδο αυτή.
Τα γεγονότα του παρελθόντος (κυρίως αυτά που αφορούν εγκλήματα πολέμου) παραμένουν μυστικά ως "άκρως απόρρητες διαβαθμισμένες πληροφορίες" για 20 ή περισσότερα χρόνια. Εάν έχουμε αυτό στο νου δεν πρέπει να μας εκπλήσσει όταν βρίσκουμε μετά από 20 χρόνια στοιχεία που αρχίζουν να αποκωδικοποιούν τις στρατηγικές που διαμόρφωσαν την παρούσα πραγματικότητα.
Λαμβάνοντας υπ΄όψιν τα ανωτέρω, κατανοούμε πως μια από τις κύριες λειτουργίες των Μέσων Ενημέρωσης είναι η παραπληροφόρηση και η παροχή επιλεγμένων πληροφοριών σε κατάλληλες στιγμές, ώστε να δημιουργούμε την άποψή μας για την πραγματικότητα βασιζόμενοι στην άποψη των Μέσων. Εάν κατανοούσαμε την παραπληροφόρηση και την απόκρυψη πληροφοριών που έλαβαν χώρα κατά την διάρκεια του Β΄παγκοσμίου πολέμου, θα αισθανόμασταν τρόμο.
Ο Β΄ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΟΠΩΣ ΑΥΤΟΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ
Υπάρχει ευτυχώς ή δυστυχώς μια συλλογή σημαντικών και αυξανόμενων στοιχείων που εξηγεί γιατί συνέβησαν κάποια γεγονότα στον Β΄παγκόσμιο πόλεμο. Τα στοιχεία αυτά δεν αφορούν τις ίδιες τις μάχες, για τις οποίες γνωρίζουμε πολλά, αλλά αποδεικνύουν πως έχουμε σοβαρά εξαπατηθεί όσον αφορά το ποιος συμμάχησε μυστικά με ποιόν και ακριβώς τι προσπαθούσαν να πετύχουν οι συμμαχικές δυνάμεις στον πόλεμο (δηλαδή οι στόχοι πίσω από τις κινήσεις στην σκακιέρα).
Ο βαθμός στον οποίο έχουμε εξαπατηθεί και χειραγωγηθεί από την Ελίτ κατά την διάρκεια του Β΄παγκοσμίου πολέμου και μετά από αυτόν, θα μας οδηγήσει σε δάκρυα ή θα μας αφήσει άφωνους και θυμωμένους.
ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΠΟΥ ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΑΝ Η ΦΕΟΥΔΑΡΧΙΑ ΚΑΙ Η ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΑ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
Οι μονάρχες, οι αυτοκράτορες και οι δικτάτορες είχαν στα χέρια τους την εξουσία του κόσμου την εποχή εκείνη. Οι μεγαλύτερες Δυτικές δυνάμεις συνέχιζαν να πλουτίζουν από την αποικιοκρατική εκμετάλλευση. Σαν ομάδα όμως αντιμετώπιζαν δύο σοβαρές απειλές ατην συνέχιση της κυριαρχίας τους. Εάν μελετήσουμε τις δύο αυτές απειλές, αναδύεται η προοπτική του Β΄παγκοσμίου πολέμου, που εξηγεί πλήρως πολλές όψεις του πολέμου και των συνεπειών του. Η πρώτη απειλή ήταν η ανταρσία των θυμάτων των αποικιοκρατών.
1. Η ΡΩΣΙΑ ΩΣ ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ
Ο Ρωσικός λαός μόλις είχε υποταχθεί ολοκληρωτικά στους νέους του αφέντες και έβγαινε από ένα τεράστιο κρεουργείο. Ο φεουδαρχικός Τσάρος είχε ανατραπεί και μια νέα καταπιεστική δικτατορία είχε τεθεί επικεφαλής της Ρωσίας. Η Ρωσία δεν είχε καμία ελπίδα με το καθεστώς αυτό να γίνει ισχυρή και να ευημερήσει αφού δεν έγινε παρά η αντικατάσταση των παλαιών φεουδαρχών κυβερνητών από νέους. Πρίν όμως από τον Β΄παγκόσμιο πόλεμο τα θύματα της αποικιοκρατικής εκμετάλλευσης σ΄ολόκληρο τον κόσμο άρχισαν να βλέπουν την επανάσταση που πραγματοποιήθηκε στη Ρωσία σαν έναν δρόμο για να απαλλαγούν από τους αποικιοκράτες.
Μια αναφορά που προετοιμάστηκε για την Τριμερή Επιτροπή στα 1984 και είχε τίτλο "Η Δημοκρατία πρέπει να λειτουργήσει", τόνιζε την αναγκαιότητα των Δυτικών εθνών να καθορίσουν τις κοινωνικο-οικονομικές τους πράξεις με τρόπο ώστε να εξασφαλίσουν την επιβίωση της οικονομικής φεουδαρχίας. Το παρακάτω απόσπασμα από την αναφορά αυτή ρίχνει επιπρόσθετο φώς στις επιθυμίες της Δυτικής οικονομικής Ελίτ: << Για αρκετές δεκαετίες μετά την επανάσταση του 1917 το Σοβιετικό πείραμα θεωρήθηκε από πολλούς ως το νέο κύμα για το μέλλον. Ήταν λοιπόν φυσικό μετά το τέλος της αποικιοκρατίας που πραγματοποιήθηκε μετά τον Β΄παγκόσμιο πόλεμο, πολλά από τα νέα κράτη στην Ασία και την Αφρική να στραφούν προς την Σοβιετική Ένωση για καθοδήγηση στην κοινωνικο-οικονομική τους ανάπτυξη. Η Σοβιετική Ένωση θεωρήθηκε από πολλούς στον αναπτυσσόμενο κόσμο και από πολλούς θεωρητικούς στον ανεπτυγμένο κόσμο πως πρόσφερε ένα υψηλά αποτελεσματικό πρότυπο για την γρήγορη πρόοδο και την βιομηχανοποίηση. Αυτό προώθησε σε μεγάλο βαθμό την πολιτική επιρροή των Σοβιέτ και προσέθεσε στην Σοβιετική Ένωση διεθνές κύρος>>.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η Δύση είχε έναν καλό λόγο να επιθυμεί την ήττα της Ρωσίας. Το γεγονός πως οι Γερμανοί δεν κατέκτησαν τη Ρωσία συγκλόνισε περισσότερο τους Δυτικούς παρά τους Γερμανούς στρατηγούς.
2. Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΗΣ ΔΙΩΡΥΓΑΣ ΤΟΥ ΣΟΥΕΖ
Ενώ οι Βρετανοί πιθανόν να μην είχαν προβλέψει την απώλεια της κυριαρχίας τους, η επίδραση της Ρωσικής Επανάστασης θα επηρέαζε και τα Αραβικά έθνη. Η Ελίτ λάμβανε υπ΄όψιν της την πιθανίτητα πως αν έχανε τον έλεγχο στην Διώρυγα του Σουέζ τότε το πέρασμα αυτό θα γινόταν ένα ισχυρό διαπραγματευτικό εργαλείο στα χέρια των Αιγυπτίων. Υπήρχε επίσης η πιθανότητα οι Δυτικοί έμποροι να πλήρωναν για την χρήση της Διώρυγας πολύ ακριβά ή να εξαναγκάζονταν να κάνουν ολόκληρο τον γύρο της Αφρικής.
Με τους πολέμους ανεξαρτησίας γινόταν πλέον επιτακτικό να προστατεύσουν τα αποικιακά τους συμφέροντα στην Αφρική. Αν έκλεινε η Διώρυγα τότε οι Δυτικοί μονάρχες θα έχαναν την πρόσβαση στις αποικίες τους στην Άπω Ανατολή.
Με λίγα λόγια η εξουσία της Δυτικής Ελίτ θα μειωνόταν σοβαρά αν έχανε το προνόμιο της Διώρυγας. Οι αναγνώστες που δεν μπορούν να κατανοήσουν την στρατηγική σημασία της Διώρυγας του Σουέζ δεν έχουν παρά να συμβουλευθούν μια υδρόγειο σφαίρα ή έναν άτλαντα για να συνειδητοποιήσουν πόσο κρίσιμη είναι η Διώρυγα για την Δυτική Ελίτ.
Στο πρόβλημα αυτό προστίθετο ένα ακόμη: Η Βρετανική Συνθήκη για την διαχείριση της Διώρυγας εξέπνεε και οι Αιγύπτιοι είχαν την πρόθεση να την διαχειριστούν μόνοι τους. Αν το κακό χειροτέρευε, τα κράτη της Μέσης Ανατολής θα ακολουθούσαν τα άλλα κράτη που απελευθερώθηκαν από τον αποικιοκρατικό ζυγό κι έτσι η χρήση της Διώρυγας βρισκόταν σε κίνδυνο.
3. Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΠΕΤΡΕΛΑΙΩΝ ΤΗΣ ΜΕΣΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ
Οι Δυτικοί βαρόνοι του πετρελαίου αποκτούσαν μεγάλο πλούτο από τις αποικίες τους που ήταν πλούσιες σε πετρέλαιο. Γνώριζαν ήδη πως τα κοιτάσματα πετρελαίου στη μέση Ανατολή ήταν τεράστια. Η παθανότητα να παραμείνουν φίλοι και σύμμαχοι απειλείτο από τους Αιγύπτιους εθνικιστές που αμφισβητούσαν την αποικιοκρατική κατοχή. Μια ελαφρά αίσθηση πανικού καταλάμβανε την Δυτική Ελίτ διότι υπήρχε τάση εθνικοποίησης όλων των πετρελαϊκών κοιτασμάτων στη Μέση Ανατολή. Η κίνηση αυτή φυσικά θα έθετε τέλος στην εκμετάλλευση του Αραβικού πετρελαίου από την Δύση.
Η Ελίτ γνώριζε πολύ καλά πως το πετρέλαιο θα έφερνε μεγάλο πλούτο αλλά και απέραντη δύναμη στις χώρες της Μέσης Ανατολής. Με τον τρόπο αυτόν οι Άραβες θα μπορούσαν να απειλήσουν την κυριαρχία της Δύσης.
Αυτοί που τολμούν να οραματιστούν το μέλλον μπορούν να δουν πως η συνδυασμένη δύναμη ενός ενωμένου Αραβικού κόσμου θα ήταν αρκετά θλιβερή.
4. Η ΕΝΤΟΛΗ ΠΟΥ ΠΗΡΕ Η ΒΡΕΤΑΝΙΑ ΝΑ ΔΙΟΙΚΕΙ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΕΞΕΠΝΕΕ
Αυτό θα συνέβαινε τον Μάιο του 1948. Με άλλα λόγια, όταν οι Βρετανοί θα απέσυραν τα στρατεύματα κατοχής ο Δυτικός κόσμος δεν θα είχε πια στρατεύματα στη Μέση Ανατολή για να απειλεί τον Μουσουλμανικό κόσμο και να επιβάλλει την αποικιοκρατική εκμετάλλευση. Ήταν ξεκάθαρο πως οι Δυτικές συμμαχίες δυνάμεις θα έχαναν όχι μόνο την στρατιωτική τους παρουσία στην περιοχή, αλλά κι έναν μεγάλο σύμμαχο, τους Άραβες.
ΟΙ ΑΝΗΛΕΕΙΣ ΣΚΑΚΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ
Η συνειδητοποίηση των θεμάτων αυτών φαίνεται πως αποκρύφθηκε σκόπιμα και αυτό αποτέλεσε αναπόσπαστο τμήμα της πολεμικής στρατηγικής των συμμαχικών δυνάμεων. Η απόκρυψη αυτών των δεδομένων είναι τόσο σημαντική ώστε σύντομα θα γίνει αυταπόδεικτη. Η εισβολή στην Παλαιστίνη ήταν ένα προμελετημένο σχέδιο από τους συμμάχους όχι μόνο για να δημιουργήσει αλλά και να τοποθετήσει έναν μόνιμο σύμμαχο στη Μέση Ανατολή, δηλαδή να εγκαθιδρύσει μια μόνιμη στρατιωτική βάση από την οποία θα εξασφαλίζει την διαρκή χρήση της Διώρυγας και ταυτόχρονα θα προστατεύει τα αποικιοκρατικά πετρελαϊκά συμφέροντα σε χώρες όπως το Ιράν και η Σαουδική Αραβία. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους.
Στην πραγματικότητα οι πρώτοι εισβολείς δεν ήταν παρά δυνάμεις κομάντος παρόμοιες με τους Κόντρας που χρηματοδοτούσε η cia.
Τα Μέσα Ενημέρωσης της Δύσης προετοίμασαν το κοινό για την απεριόριστη οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη της δημιουργίας της βάσης αυτής. Οι περισσότεροι Ευρωπαίοι ασχολούντο με την ανόρθωση της ζωής τους μετά από έξι χρόνια πολέμου κι έτσι έμοιαζαν με παράλυτους κατά την περίοδο. Ο χρόνος εισβολής ήταν προμελετημένος.
Όταν η Αίγυπτος δήλωσε πως δεν θα επεκτείνει τη συμφωνία εκμετάλλευσης της Διώρυγας του Σουέζ, τότε δέχθηκε εισβολή και κατοχή της Διώρυγας σε βάθος 10 μιλίων.
Συνεχίζεται....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.