Γ. Παπανδρέου: Εκφραστής της πολιτικής απάτης

Posted by Κωνσταντίνος

• "...στο φυσικό περιβάλλον ορισμένα υλικά να ανακυκλώνονται. Στην πολιτική όμως τα φθαρμένα υλικά τα αποβάλεις, τα στέλνεις τουλάχιστον στο σπίτι τους. Όταν τα συντηρείς το πληρώνεις ακριβά..."

Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη
Μια σχολή Πολιτικής Επιστήμης ή Πολιτικής Κοινωνιολογίας, έχει στην περίπτωση του Γ. Παπανδρέου πολύ υλικό για να μελετήσει ένα φαινόμενο σύγχρονου ολοκληρωτισμού.
Στο βιβλίο μου "Από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο ΚΚΚΑΣΟΡ" μιλώ για αυτό. Αυτό που ονομάσθηκε ή καλύτερα παρουσιάσθηκε ως συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου, είναι μια ολοκληρωτικού τύπου τελετουργία. Ακόμη και στις Η.Π.Α., την πατρίδα της θεαματικοποίησης της πολιτικής, θα βρεις κάποια ουσία, κάποια αλήθεια που στην Εγχώρια Εκδοχή –του Πορτορίκο λέω καμία φορά– της μπανανίας απουσιάζει.
Στις διασκέψεις της γνωστής Σάρα Πάλιχτς έχεις περισσότερη αυθεντικότητα από αυτές τις πληκτικές και αποκρουστικές τελετουργίες και τους διαβασμένους με δυσκολία μονόλογους του Γιώργου Παπανδρέου.
Θα έφθαναν στην αυθεντικότητα της Σάρα, αν είχαν «εργαστήρια» όπου θα τους απασχολούσαν π.χ. τα εξής θέματα: Πώς τα golden boys θα παρουσιασθούν ως green boys. Αυτή είναι η περίπτωση τους. Πως από Κεμαλολάγνοι θα γίνουμε νεοοθωμανολάγνοι. Πώς από την πλαστική σακούλα δώρο στον Μπούς θα παρουσιασθούμε με την Κρητική Διατροφή και την Πράσινη Ανάπτυξη. Από ΑντιCosco σε φιλοCosco. Από Αντιναυτιλιακοί σε Φιλοναυτιλιακοί. Από χρόνιοι Αθλητές της Πολιτικής Πελατείας των διορισμών, φραστικοί κατήγοροι. Από Μισέλληνες Φιλέλληνες κλπ.
Το φαινόμενο, εκτός των άλλων, είναι κωμικό και οι θεατρικές επιθεωρήσεις -όχι μόνο οι Πανεπιστημιακές Σχολές- έχουν μπροστά τους προκλήσεις, άφθονο υλικό για μεγάλες παραγωγές. Αρκεί να διαθέτουν την διανοητική αυτονομία, επάρκεια και εντιμότητα.
Μια όμως σοβαρή Πανεπιστημιακή Σχολή ή ομάδα έρευνας έχει στην περίπτωση του Γιώργου Παπανδρέου πολύ υλικό για να μελετήσει, αυτό που ονόμασα στο βιβλίο Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΩΣ ΑΠΑΤΗ.
Τα Ευρωπαϊκά αλλά και τα Αμερικανικά Πανεπιστήμια τα απασχολεί αυτό το «είδος της πολιτικής». Έχουν εντοπίσει μάλιστα την «εγχώρια» έκφραση.
Δεν νομίζω στην μεταπολίτευση να υπήρξε άλλο πρόσωπο που να βρέθηκε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στην Δημόσια Ζωή και να παρουσιάζει ένα παρόμοιο γράφημα μεταμορφισμών και ψεμάτων όπως ο Γιώργος Παπανδρέου.
Εκτός αυτού η σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου καταγράφει τον Γιώργο Παπανδρέου ως φανατικό πρωταγωνιστή, πλάστη των πολιτικών μιας οικονομίας πληρωμής χρεών, του μοντέλου που οδήγησε στην χρεοκοπία. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια και αυτή δεν μπορεί να σκεπασθεί από βαθείς εξωθεσμικούς και εξωελλαδικούς μηχανισμούς. Η ιστορία λέει ότι το παλιό στον ιστορικό κύκλο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου. Ο Άκης, ο Τσουκάτος, ο Σημίτης δηλαδή, ήρθαν μετά.
Μια ηγεμονική -ηθικά διανοητικά και πολιτικά- αντιπολίτευση που δυστυχώς απουσιάζει από το Κοινοβούλιο, θα του έλεγε ότι ανέλαβε να σώσει την κλεπτοκρατία, την μια συνιστώσα της χρεοκοπίας και τους ξένους τοκογλύφους που απαιτούν εγγυήσεις για την πληρωμή του Χαρατσιού και όχι την Πατρίδα. Τώρα που χρεοκόπησαν την χώρα αναπτύσσουν τον Πατριωτισμό της χρεοκοπίας. Τον ονομάζουν μάλιστα νέο Πατριωτισμό. Μετά από την χρόνια συκοφάντηση της έννοιας και της λέξης Πατρίδα επιστρατεύουν σήμερα αυτήν την λέξη για να νομιμοποιηθούν.
Η εγγύηση, η εξασφάλιση του χαρατσιού για τους ξένους τοκογλύφους, απαιτεί την πειθαρχία του Σίσυφου. Έτσι ανέλαβε να δαμάσει τον Σίσυφο, τον Ελληνικό λαό δηλαδή, που καλείται αυτός και όχι η κλεπτοκρατία να σηκώσει και πάλι την πέτρα του χρέους.
Αν ένας νέος Φοιτητής ή Ερευνητής της Παντείου ή άλλης σχολής ασχοληθεί με αυτήν την έρευνα, θα δει στην "Ελευθεροτυπία" καθώς και στην "Αυριανή" –σε αυτήν θυμάμαι και τον Δημοσιογράφο τον Μάρκο Μουζάκη– τις προειδοποιήσεις μου για το διαρκές μαρτύριο του Σίσυφου, για την πέτρα του χρέους, από το 1985. Τότε όμως παρκάρισαν στο κράτος και έκαναν το κυβερνώ διορίζω.
Παραδείγματα, πράξεις της πολιτικής ως απάτη, ως διαρκής μεταμορφισμός, αλλαγή χρωμάτων που δεν συναντάς ούτε στο ζωικό βασίλειο, προκύπτουν πολλά. Όπως προέκυψαν πολλά στο ολοκληρωτικού τύπου Σόου του λεγόμενου Εθνικού Συμβουλίου του μη Κόμματος.
Άλλο όμως η Πολιτική ως Απάτη και άλλο η Αναγεννητική Πολιτική που έχει ανάγκη η χώρα και η οποία θα είναι ένα έργο αυθεντικά νέων Πολιτικών Πρωταγωνιστών.
Η χώρα ταλαιπωρήθηκε πολύ. Έφθασε στα τάρταρα, αντί να είναι στην Κορυφή του Ολύμπου, από την ανακύκλωση αυτά τα χρόνια της Πολιτικής ως Απάτη και των Εκφραστών της. Μπορεί στο φυσικό περιβάλλον ορισμένα υλικά να ανακυκλώνονται. Στην πολιτική όμως τα φθαρμένα υλικά τα αποβάλεις, τα στέλνεις τουλάχιστον στο σπίτι τους. Όταν τα συντηρείς το πληρώνεις ακριβά.
Αυτό πληρώνει σήμερα η χώρα. Την συντήρηση των παλιών διεφθαρμένων υλικών που θέλουν να επιβληθούν ως νέα ευτελίζοντας, καταργώντας την Πολιτική, την Δημοκρατία, την Αξιοκρατία.