ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΔΟΥΛΟΙ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2ρο ΕΝΩΤΗΤΑ 1τη

ΟΙ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΤΗΣ ΜΑΖΙΚΗΣ ΥΠΟΤΑΓΗΣ

Μόνο ένας τυφλός μπορεί να πιστέψει πως η κοινωνία μας δεν δέχεται διαβρωτικές επιρροές.. Στην πραγματικότητα υπάρχουν επιρροές σε πολιτικό και μη πολιτικό επίπεδο που γίνονται τόσο επικίνδυνες όσο και οι ίδιες οι ολοκληρωτικές επιθετικές κυβερνήσεις.
Κάθε πολιτισμός επιτρέπει και ενθαρρύνει ορισμένες μορφές σκέψης και πράξης για να διαμορφώσει τον χαρακτήρα των πολιτών. Στο βαθμό που ένα άτομο γίνεται αντικείμενο διαρκούς πνευματικού χειρισμού, στο βαθμό που πολιτιστικά ιδρύματα στοχεύουν στην αποδυνάμωση της διανοητικής και ψυχικής αντοχής, στο βαθμό που η γνώση για τη λειτουργία του μυαλού χρησιμοποιείται για την υποταγή του ανθρώπου και όχι για την εκπαίδευσή του, σ΄αυτόν το βαθμό ένας ολόκληρος πολιτισμός μπορεί να παράγει ανθρώπους που είναι προδιατεθειμένοι να αποδεχθούν έναν αυταρχικό τρόπο ζωής. Ο άνθρωπος που δεν χρησιμοποιεί το δικό του μυαλό μπορεί εύκολα να γίνει το πιόνι ενός δικτάτορα.
Μας εκπλήσσει συχνά όταν βλέπουμε πως ακόμη και έξυπνοι άνθρωποι δεν έχουν δική τους λογική σκέψη. Ο νους προγραμματίζεται προς την εξομοίωση από νωρίς στη ζωή. Η έρευνα έδειξε πως το 75% των ατόμων συμφωνούν με την πλειοψηφία με διάφορες μορφές. Σε πολλούς ανθρώπους η βαρύτητα του κύρους είναι πολύ πιο σημαντική από την ποιότητα.
Εάν θέλουμε να μάθουμε να προστατεύσουμε την πνευματική μας ακεραιότητα σε όλα τα επίπεδα, πρέπει να μελετήσουμε όχι μόνο τις πλευρές του σύγχρονου πολιτισμού, αλλά και την εξέλιξη του πολιτισμού μας, που εξαπατώντας ή προωθώντας την υποχωρητικότητα μας, μπορούν να μας οδηγήσουν στο πνευματικό θάνατο ή στην ανία του ολοκληρωτισμού Οι διαρκείς υποβολές και η ύπουλη ύπνωση μέσω των μηχανικών μέσων των μαζικών επικοινωνιών προωθούν την ομοιομορφία του νου και μπορεί να εξαπατούν το κοινό, οδηγώντας το σε μια <<ευτυχισμένη εποχή>> προσαρμογής, εξομοίωσης και εξίσωσης όπου η γνώμη του ατόμου ακολουθεί στερεότυπα.
Όταν ανοίγω το πρωί το ραδιόφωνο για να ακούσω τις ειδήσεις και την πρόβλεψη του καιρού, τότε ακούγεται μια κυριαρχική φωνή που με συμβουλεύει να πάρω ασπιρίνη για τον πονοκέφαλο μου. Πολλές φορές έχω <<πονοκέφαλο>> και αυτό μου συμβαίνει όπως σε όλο τον κόσμο, αφού η ζωή μου επιβάλλει συγκρούσεις. Το ραδιόφωνο δεν μου λέει ούτε να σκεφτώ για τις συγκρούσεις μου, ούτε για τους πονοκεφάλους μου, παρά μου προτείνει να αποσυρθώ σε μια παλιά μαγική πράξη καταπίνοντας ένα χάπι.
Αν και γελώ καθώς ακούω αυτήν την συνταγή ενός διαφημιστή που δεν γνωρίζει τίποτε για μένα και τους πονοκεφάλους μου και καθώς σκέπτομαι για ένα λεπτό την υποτακτικότητα του ανθρώπου στη μαγεία της χημείας, το χέρι μου έχει ήδη αρχίσει να ψάχνει για την ασπιρίνη. Εκτός αυτού πράγματι έχω πονοκέφαλο.
Είναι εξαιρετικά δύσκολο να ξεφύγουμε από τις μηχανικά επαναλαμβανόμενες υποβολές της καθημερινής ζωής, ακόμη και όταν ο κριτικός μας νους τις απορρίπτει, μας ωθούν να κάνουμε αυτό που το διανοητικό μας μάς λέει πως είναι ανόητο.
Η μηχανοποίηση της σύγχρονης ζωής έχει ήδη επηρεάσει τον άνθρωπο κάνοντας το πιο παθητικό και πιο προσαρμόσιμο ώστε δεν σκέπτεται πλέον τις προσωπικές του αξίες και δεν ακολουθεί την δική του συνείδηση. Σκέπτεται όλο και περισσότερο σύμφωνα με τις αξίες που του παρουσιάζουν τα μαζικά μέσα ενημέρωσης. Τα πρωτοσέλιδα των πρωινών εφημερίδων κατασκευάζουν την πολιτική του άποψη, το ραδιόφωνο την υποβάλλει, η τηλεόραση τον οδηγεί σε διαρκή παθητικότητα
Συνειδητά μπορεί να διαμαρτύρεται ενάντια στις ανώνυμες αυτές φωνές, η φωνή του όμως χάνεται μέσα στο σύστημα. Αυτό που μας προκαλεί έκπληξη είναι πως οι επιρροές αυτές δεν αναπτύχθηκαν από την καταστροφικότητα του ανθρώπου, αλλά από την ελπίδα του να βελτιώσει τον κόσμο του και να κάνει τη ζωή του πιο πλούσια και πιο βαθιά. Τα ιδρύματα που δημιούργησε για να βοηθήσει τον εαυτό του, τα εργαλεία που εφηύρε για να βελτιώσει τη ζωή του, οι πρόοδοι που έκανε για να κυριαρχήσει στον εαυτό του και στο περιβάλλον του, όλα έγιναν εργαλεία της καταστροφής του.

ΟΙ ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΓΝΩΜΗΣ

Οι σύγχρονες βελτιωμένες εκστρατείες προπαγάνδας που προωθούν είτε μια πολιτική ιδέα είτε έναν καταψύκτη, μπορούν να κατορθώσουν να πουλήσουν στο κοινό κάθε ιδέα ή αντικείμενο και κάθε πολιτικό που θέλουν να εκλέξουν. Οι προεκλογικές εκστρατείες καθοδηγούνται από τους μηχανικούς της κοινής γνώμης, που χρησιμοποιούν όλες τις τεχνικές των μαζικών επικοινωνιών και κάθε σύγχρονη γνώση για τον ανθρώπινο νου. Ο κίνδυνος μιας τέτοιας διαφήμισης υψηλής πίεσης είναι πως ο άνδρας ή το κόμμα που πληρώνει τα περισσότερα, μπορεί να επηρεάσει παροδικά τουλάχιστον τους ανθρώπους να αγοράσουν ή να ψηφίσουν κάτι που πραγματικά δεν τους συμφέρει.
Οι ειδικοί στην τέχνη της πειθούς και της δημιουργίας συναισθημάτων μπορούν να υποτάξουν την σκέψη του ανθρώπου με όλα τα εργαλεία που οι επικοινωνίες έχουν στα χέρια τους: Με φυλλάδια, ομιλίες, αφίσες. ραδιοφωνικά προγράμματα, τηλεοπτικές εκπομπές ή με χρήση του διαδικτύου Μπορούν να χειριστούν την δημιουργικότητα και τον αυθορμητισμό και να μετατρέψουν σε στείρες και κοινότυπες, φράσεις που κατευθύνουν τις σκέψεις μας, αν και έχουμε την ψευδαίσθηση πως σκεπτόμαστε ανεξάρτητα και γνήσια.
Αυτό που ονομάζουμε θέληση του λαού ή των μαζών κατευθύνεται από τα εργαλεία και τις μηχανές της κοινής γνώμης. Με την εμφάνιση της διαφήμισης αυτού του είδους και της μηχανικής συναίνεσης η εμπιστοσύνη των πολιτών προς τους ηγέτες τους μπορεί να κλονιστεί και ο πληθυσμός μπορεί σταδιακά να συνηθίσει στην επίσημη εξαπάτηση. Τελικά όταν ο πληθυσμός δεν έχει πλέον εμπιστοσύνη σε κανένα πρόγραμμα και σε καμία θέση, τότε δεν μπορεί πια να διαμορφώνει ευφυή κρίση και θα επηρεάζεται πιο εύκολα από κάθε δημαγωγό ή δικτάτορα, που η δύναμη του θα στηρίζεται στην σύγχυση του λαού και στην αυξανόμενη αίσθηση δυσαρέσκειας
Η χειρότερη πλευρά αυτής της μηχανοποίησης των ιδεών είναι το γεγονός που ακόμη κι εκείνοι που αγοράζουν τους ειδικούς, ακόμη και οι ίδιοι οι ειδικοί της κοινής γνώμης, δεν γνωρίζουν αυτό που κάνουν. Ακόμη και αυτοί παρασύρονται από την <<διοίκηση της κοινής γνώμης>> και δεν μπορούν να κρίνουν πια τα εργαλεία που χρησιμοποιούν
Ο σκοπός δικαιολογεί τα μέσα. Ακόμη μερικά βήματα στο δρόμο αυτόν και θα οδηγηθούμε στον ολοκληρωτισμό.
Τη στιγμή αυτή γίνεται μια νέα έρευνα στα θέματα της υποκίνησης που στοχεύει στο να μάθει τι αρέσει στον καταναλωτή να αγοράζει. Όλα αυτά για να ξεπεραστούν τα εμπόδια που θέτει το αγοραστικό κοινό, είναι μέρος της παράδοξης πολιτιστικής φιλοσοφίας που θέλει να ενεργοποιεί τις ανάγκες και τις επιθυμίες των ανθρώπων. Οι γνώσεις της βιομηχανοποιημένης ψυχολογίας χρησιμοποιούνται για να πουληθούν στο κοινό, στους δυναμικού αγοραστές, πολύ περισσότερα προϊόντα από αυτά ου πραγματικά θέλουν να αγοράσουν. Για να το κάνει αυτό πρέπει να ξυπνήσει παιδικές επιθυμίες, όπως τον ανταγωνισμό και τον φθόνο για τον γείτονα, την ανάγκη να έχουν όλο και περισσότερα γλυκά, τη λάμψη των χρωμάτων και την ανάγκη για όλο και περισσότερα είδη πολυτελείας.
Ο ψυχολόγος της διαφήμισης διδάσκει στον πωλητή πώς να αποφύγει δυσάρεστους συνδυασμούς στην διαφήμισή του, πώς να ενεργοποιήσει τις σεξουαλικές τάσεις, πώς να κάνει τα πάντα να φαίνονται απλά, ευτυχισμένα, επιτυχημένα και ασφαλή. Διδάσκει στα καταστήματα πώς να εκμεταλλεύονται το "Εγώ" του αγοραστή και πώς να κολακεύουν τον καταναλωτή. Οι μηχανικοί του μάρκετινγκ ανακάλυψαν πως το κοινό θέλει υπαινιγμούς δύναμης και ανδρισμού στο προϊόν. Ένα αυτοκίνητο πρέπει να έχει περισσότερη ιπποδύναμη ώστε να εξισορροπεί τα αισθήματα εσωτερικής αδυναμίας του ιδιοκτήτη. Ένα αυτοκίνητο πρέπει να αντιπροσωπεύει την κοινωνική θέση και την φήμη διότι χωρίς αυτά ένας αποχαυνωμένος άνθρωπος αισθάνεται κενός.
Οι διαφημιστικές υπηρεσίες ονειρεύονται ένα πανεπιστήμιο της διαφήμισης, την εντατικοποίηση της έκκλησης στον σνομπισμό, για να πιέσουν για περισσότερες πωλήσεις και να γεμίσουν τα άπληστα στόματα των αγοραστών - νηπίων. Στον κόσμο της διαφήμισης οι τεχνικές ανάγκες εφευρέθηκαν από αδίστακτους πωλητές. Εδώ βρίσκεται η απειλή της δημιουργίας ενός κόσμου ντροπής που θα έχει επικίνδυνη επίδραση στον δικό μας κόσμο των ιδεών.
Η κατάσταση αυτή υπογραμμίζει τη νευρωτική απληστία του κοινού, την ανάγκη του να καταφύγει σε ιδιωτικές φαντασιώσεις εις βάρος της γνώσης των πραγματικών αξιών. Φυσικά ένα ελεύθερο κοινό σταδιακά βρίσκει την άμυνά του απέναντι στα σλόγκαν - συνθήματα, η ατιμία όμως και η επιφυλακτικότητα περνούν κάτω από τα σύνορα της συνειδητότητάς μας αφήνοντας ένα αίσθημα δυσαρέσκειας Πάνω απ΄όλα όμως η διαφήμιση συμβολίζει την τέχνη της δημιουργίας δυσαρέσκειας για αυτό που έχουμε.
Εν το μεταξύ είναι προφανής μια διαρκής και ύπουλη επίθεση στην κρίση του κοινού. Στην εποχή μας ο θόρυβος και οι αγωνίες κάνουν πολλούς ελεύθερους ανθρώπους να εγκαταλείπουν τον αγώνα για αξιοπρέπεια και ατομικότητα. Παραδίδονται στο <<πνεύμα της εποχής>> χωρίς καν να το γνωρίζουν. Χωρίς να το γνωρίζουμε γινόμαστε όλο και περισσότερο ρομπότ. Η υποκρισία μάς αλλάζει. Αναζητούμε εντυπωσιακές ιστορίες, την ικανοποίηση των αισθήσεων. Θέλουμε κάτι να μας συναρπάσει, αναζητούμε καταστάσεις που δημιουργούν ψεύτικους φόβους για να καλύψουν το εσωτερικό μας άγχος. Θέλουμε να δραπετεύσουμε στο παράλογο διότι μας δυσαρεστεί η μελέτη του εαυτού μας και κριτική σκέψη.
Ο ελεύθερος χρόνος μας καλύπτεται όλο και περισσότερο με αυτοματοποιημένες δραστηριότητες στις οποίες δεν λαμβάνουμε μέρος. Ακούμε ηχογραφημένες λέξεις και παρακολουθούμε κινούμενες εικόνες στην τηλεόραση. Βιαζόμαστε οδηγώντας αυτοκίνητα και φθάνουμε στο κρεββάτι μας αφού έχουμε πιει ένα υπνωτικό χάπι. Αυτός ο τρόπος ζωής με την σειρά του μπορεί να ανοίξει το δρόμο σε ύπουλες επιθέσεις εναντίον του μυαλού μας, η ανία μας κάνει ευπρόσδεκτη κάθε αποπλάνηση.

Ο ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΌΣ ΠΌΛΕΜΟΣ ΩΣ ΌΠΛΟ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΊΑΣ

Κάθε ανθρώπινη επικοινωνία μπορεί να να είναι είτε μια αναφορά ευθέων γεγονότων είτε μια προσπάθεια για να υποβάλλουμε ιδέες και καταστάσεις που δεν υπάρχουν. Μια τέτοια διαστρέβλωση δεδομένων υπονομεύει τον πυρήνα της ανθρώπινης επικοινωνίας Η λεκτική μάχη εναντίον της αντίληψης των ανθρώπων για την αλήθεια και εναντίον του εγκεφάλου τους, φαίνεται να είναι ασταμάτητη. Για παράδειγμα, εάν μπορώ να ενσταλάξω στους μελλοντικούς μου εχθρούς τον φόβο και τον τρόμο αλλά και την βεβαιότητα πως θα έλθει η ήττα τους πριν ακόμη επιθυμήσουν να πολεμήσουν, η μάχη έχει ήδη κερδηθεί κατά το ήμισυ.
Η στρατηγική του ανθρώπου να χρησιμοποιεί μια τρομακτική μάσκα και μια ισχυρή φωνή για να προφέρει ψεύδη ώστε να χειρίζεται φίλους και εχθρούς είναι παλιά όσο και η ανθρωπότητα. Οι πρωτόγονοι λαοί χρησιμοποιούσαν τρομακτικές μάσκες, μαγεία ή αυτοεξαπάτηση όσο εμείς χρησιμοποιούμε λέξεις που προφέρονται δυνατά για να πείσουμε τους άλλους αλλά και τον εαυτό μας. Οι λαοί αυτοί χρησιμοποιούσαν τις μαγικές αλοιφές κι εμείς έχουμε τις ιδεολογίες μας. Πραγματικά ζούμε στον αιώνα των διαφημίσεων, της προπαγάνδας και της δημοσιότητας. Μόνο όμως κάτω από δικτατορικά και ολοκληρωτικά καθεστώτα πραγματοποιούνται οι συστηματικές ψυχολογικές επιθέσεις στην ανθρωπότητα.
Τα όπλα που ο δικτάτορας χρησιμοποιεί εναντίον του ίδιου του τού λαού μπορεί να τα χρησιμοποιήσει και εναντίον των εχθρών του. Για παράδειγμα, τα δελτία ειδήσεων και ο τύπος αποπροσανατολίζουν τους υπηκόους του δικτάτορα από τα πραγματικά τους προβλήματα και έχουν και μια άλλη επίδραση: τρομοκρατούν το κοινό με ιστορίες βίας. Ισχυροποιώντας τον μύθο της παντοδυναμίας του δικτάτορα σε περιόδους ειρήνης, αποθαρρύνει τους μέλλοντες εχθρούς και σε περιόδους πολέμου ο στρατός του οκοκληροτικού καθεστώτος μπορεί να κερδίσει εύκολα την νίκη. Ο ολοκληρωτικός ψυχολογικός πόλεμος κατευθύνεται προς αυτόν τον στόχο: προπαγανδίζει και υπνωτίζει τον κόσμο για να τον υποτάξει.
Από τον 19* αιώνα ο Ναπολέων οργάνωσε το <<Γραφείο της Κοινής Γνώμης>> (Bureau de I' opinion publigue) για να επηρεάσει τη σκέψη του Γαλλικού λαού. Οι Γερμανοί οργάνωσαν το χειρισμό της κοινής γνώμης σ΄έναν τεράστιο μηχανισμό. Ο ψυχολογικός τους πόλεμος ήταν μια επίθεση επί του ηθικού των Ευρωπαίων και τον πόλαμο νεύρων των ναζιστών εναντίον των γειτόνων τους, τα άλλα έθνη άρχισαν να οργανώνουν τις δικές τους ψυχολογικές δυνάμεις, μόνο στο δεύτερο όμως μισό του πολέμου κατάφεραν ορισμένες επιτυχίες.
Το ψυχολογικό οπλοστάσιο του Χίτλερ αποτελείτο κυρίως από το όπλο του φόβου. Είχε για παράδειγμα ένα δίχτυο πεμπτοφαλλαγγιτών που η κύρια εργασία τους ήταν η διασπορά φημών και υποχιών ανάμεσα στους πολίτες των χωρών στις οποίες σχεδίαζε να επιτεθεί. Ο λαός δεν αναστατονόταν μόνο από το ίδιο το δίχτυο των κατασκόπων αλλά και από τις φήμες για κατασκόπους. Αυτοί οι πεμπτοφαλλαγγίτες διέδιδαν συνθήματα ήττας και πολιτικής σύγχυσης: <<Γιατί θα έπρεπε η Γαλλία να πεθάνει για την Αγγλία;>>. Ο φόβος άρχισε να κατευθύνει τις πράξεις των ανθρώπων. Αντί να αντιμετωπίζουν την πραγματική απειλή της Γερμανικής εισβολής, αντί να προετοιμάζονται γι΄αυτλην, όλη η Ευρώπη ασχολείτο μα ιστορίες κατασκόπων, συζητούσε άσχετα προβλήματα, διαπληκτιζόταν διαρκώς για μειονότητες και αποδιοπομπαίους τράγους. Με τον τρόπο αυτόν ο Χίτλερ αποδυνάμωνε τους εχθρούς του.
Εκτός από την στρατηγική επίθεση, στην επιθυμία για άμυνα ο Χίτλερ προσπαθούσε να παραλύσει την Ευρώπη με την απειλή του τρόμου, όχι μόνο την απειλή των βομβαρδισμών, της καταστροφής και της κατάκτησης, αλλά και τον ψυχολογικό πόλεμο στον οποίο καυχόταν για αγριότητες. Ο φόβος για έναν αήττητο εχθρό κάνει τον άνθρωπο πρόθυμο να υποταχθεί πρίν ακόμη αρχίσει να αγωνίζεται.
Ένα άλλο σημαντικό όπλο είναι το ψυχολογικό9 σοκ. Ο Χίτλερ διατηρούσε τους εχθρούς του σε μια κατάσταση διαρκούς σύγχυσης και διπλωματικής αναταραχής. Δεν γνώριζαν ποιά θα είναι η επόμενη κίνηση του απρόβλεπτου αυτού ανθρώπου. Ο Χίτλερ δεν χρησιμοποιύσε ποτέ την λογική διότι γνώριζε πως αυτό περίμεναν οι άλλοι. Η λογική μπορεί να αντιμετωπιστεί με λογική, ενώ το μη λογικό δημιουργεί σύγχυση σ΄αυτούς που σκέπτονται με ευθύ τρόπο. Το μεγάλο ψέμα και οι μονότονα επαναλαμβανόμενες ανοησίες έχουν περισσότερη συναισθηματική επίδραση απ΄ότι η λογική και η αιτιολόγηση. Ενλω ο εχθρός αναζητά ένα λογικό αντεπιχείρημα στο πρώτο ψέμα ο ολοκληρωτισμός μπορεί να επιτεθεί μ΄ένα άλλο ψέμα.
Στρατηγικά πνευματικά σοκ χρησιμοποιούσαν οι Ναζί κατά την εισβολή τους στην Ρηνανία στα 1936, ενώ ο Στάλιν χρησιμοποιούσε την ίδια μέθοδο κατά την εισβολή στην Κορέα στα 1950. Οι Κινέζοι και οι Νοτιοκορεάτες κατηγόρησαν τις ΗΠΑ πως διεξήγαγαν βακτηριολογικό πόλεμο. Έτσι διέσπειραν την σύγχυση στους εχθρούς τους. Οι Αμερικανοί αισθάνθηκαν εξαναγκασμένοι να αρνηθούν τα προπαγανδιστικά ψέματα ή να δώσουν εξηγήσεις για την πραγματική κατάσταση κι αυτό αμέσως τους έθεσε σε πιο αδύναμη θέση. Το καλπάζον ψέμα ποτέ δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με την λογική, μπορεί μόνο να ανατραπεί.
Η τεχνική του ψυχολογικού σοκ έχει και μια άλλη επίδραση. Μπορεί να δημιουργήσει σύγχυση στο μυαλό του πολίτη, να σταματήσει να σκέπτεται ανεξάρτητα και να ευθυγραμμιστεί παθητικά στις γνώμες των άλλων. Όπως η τεχνολογική πρόοδος τελειοποίησε τα στρατιωτικά όλπα, έτσι και η πρόοδος ως προς την κατανόηση του ανθρώπου, για τον χειρισμό της κοινής γνώμης, τον βοήθησε να τελειοποιήσει τα όπλα του ψυχολογικού πολέμου.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ

Το διαρκές σφυροκόπημα με τους θορύβους των επειχειρημάτων και της προπαγάνδας μπορεί να οδηγήσει σε αντιδράσεις δύο ειδών: α) Στην απάθεια και την αδιαφορία και β) στην επιθυμία για κατανόηση και μελέτη. Δυστυχώς η πρώτη αντίδραση είναι πιο διαδεδομένη. Η απόδραση από την μελέτη και την πληροφόρηση είναι πολύ πιο κοινή σ΄έναν κόσμο που διαδίδει πάρα πολλές εικόνες σύγχυσης στο άτομο. Πρέπει όμως να επιστρέψουμε ξανά στην μελέτη, αλλιώς θα γίνουμε εύκολα θύματα μιας καλά σχεδιασμένης λεκτικής επίθεσης εναντίον του μυαλού και της συνείδησής μας.
Η επανάληψη και ο Παυλοφικός προγραματισμός εξουθενώνουν το άτομο και το ωθούν να αποδεχθεί ως αληθινό αυτό που αρχικά αρνήθηκε και περιφρόνησε.
Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα μπορούν να επιτεθούν εναντίον των ηγετών μας γελοιοποιώντας τους και χρησιμοποιώντας κάθε λανθάνουσα επικριτική στάση που έχουμε όλοι εναντίον των ηγετών μας. Μερικές φορές χρησιμοποιούν την στρατηγική της ανίας για να ωθήσουν τους ανθρώπους σε ύπνωση. Μπορούν να υπνώσουν ένα ολόκληρο έθνος με την ψευδαίσθηση της ειρηνικής συνύπαρξης. Σε μια πιο εξελιγμένη στρατηγική, θα μας ωθήσουν να διακόψουμε κάθε σχέση με το παρελθόν, τους συγγενείς και τους γονείς.
<<Θα παραδώσει ο αδελφός τον αδελφό του στο θάνατο και ο πατέρας το παιδί του και θα επαναστατήσουν τα παιδιά εναντίον των γονιώ τους και θα τους θανατώσουν>> ( Ματθαίος Ι'21)
Όσο τους απορρίπτουμε και θεωρούμε πωςς η στάση τους είναι εκτός μόδας, τόσο συνεργαζόμαστε με αυτούς που θέλουν να κυριαρχήσουν επάνω μας πνευματικά. Κάθε πολιτική στρατηγική που προκαλεί φόβο και καχυποψία τείνει να απομονώνει το ανασφαλές άτομο με΄χρι που να παραδοθεί στις δυνάμεις που φαινονται πιο ισχυρές από τους πρώην φίλους τους.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στη μάχη των επιχειρημάτων νικούν αυτοί που έχουν την καλύτερη και την πιο επιθετική στρατηγική. Η έντονη οργάνωση διαλεκτικής εκπαίδευσης αυξάνει τις αμφιβολίες και οδηγεί στη νίκη.

ΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗΣ

Είναι πιθανόν να συνυπάρξουμε με ένα ολοκληρωτικό σύστημα που δεν σταματά ποτέ την χρήση του ψυχολογικού του οπλοστασίου; Μπρορεί ένα δημοκρατικό καθεστώς να είναι αρκετά ισχυρό ώστε να ανεχθεί την παρασιτική διείσδυση του ολοκληρωτισμού που έχει στόχο να υπο9νομεύσει δικαιώματα και ελευθερίες; Η ιστορία λέει πως πολλές αντιτιθέμενες ιδεολογίες κατάφεραν να συνυπάρξουν κάτω από έναν κοινό νόμο, που εξασφάλιζε την ανοχή και την δικαιοσύνη. Λέγεται πως η εκκλησία δεν καίει πια τους αποστάτες της.
Για ένα ολοκληρωτικό καθεστώς η λέξη συνύπαρξη έχει διαφορετικό νόημα απ΄πο αυτό που έχει για μας. Ο ολοκληρωτισμός μπορεί να την χρησιμοποιήσει ως μια απλή λέξη για την προπαγάνδα του ή ως ένα καταπραϋντικό. Ο κίνδυνος είναι πως η ήρεμη συνύπαρξη μπορεί να μετατραπεί σε μεταμφίεση που παραπλανά τις αισθήσεις μας κι έτσι εξυπηρετεί ψυχολογικά τον ισχυρότερο. Ο Λένιν μίλησε για το στρτηγικό ξόρκι της αναπνοής που αποδυναμώνει τον εχρό. Τα ενθουσιώδη ειρηνικά κινήματα μπορεί να μην είναι επιφανειακά καταπραϋντικά των προβλημάτων. Μια τέτοια έκκληση πρέπει να μελετάται και να επαναμελετάται διότι μειώνει επικίνδυνα την άμυνα, αφού αυτή πρέπει να βρίσκεται διαρκώς σε εγτήγορση για να αντιμετωπίζει ένα επιθετικό εχθρό.
Η συνύπαρξη μπορεί να σημαίνει την υποταγή, όπως οι φυλακισμένοι συνυπάρχουν με τους δεσμοφύλακές τους. Στην καλύτερη της εκδοχή η συνύπαρξη μπορεί να μιμείται τις παρασιτικές σχέσεις που παρατηρούμε ανάμεσα στα ζώα που έχουν ανάγκη το ένα το άλλο ή όπως την εντοπίζουμε σ΄ένα παιδί στα χρόνια που εξαρτάτε από την μητέρα του.
Για να συνυπάρχουμε και να συνεργαζόμαστε πρέπει να υπάρχει ανάμεσά μας ομοιότητα ιδεών και συνεργατικότητα, παρά την εμφάνιση πολιτιστικών ή φυλετικών διαφορών. Σε αντίθετη περίπτωση η ιδεολογία που έχει στα χέρια της την μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη θα στραγγαλίσει την πιο αδύναμη. Η ειρηνική συνύπαρξη προϋποθέτει και από τις δύο πλευρές υψηλή κατανόηση των προβλημάτων και των επιπλοκών που δημιουργούνται, την κοινή συμφωνία και τους περιορισμούς των διαφόρων προσωπικοτήτων και κυρίως την συνύπαρξη αντιτιθέμενων και ασυμβίβαστων σκέψεων και αισθημάτων σε κάθε άτομο, που οφείλεται στην εγγενή αμφισημεία του ανθρώπου. Απαιτεί την κατανόηση των δικαιωμάτων ατόμου και συνόλου. Χρησιμοποιώντας την λέξη συνύπαρξη ως λέξη - παγίδα μπορεί να συσκοτίζονται τα προβλήματα και να μεταμφιέζεται έτσι η σταδιακή παράδοση στην ισχυρότερη στρατηγική.

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΔΙΑΘΕΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟΤΙΣΜΟ

Υπάρχουν πολιτισμοί που δίνουν έμφαση σε συμπεριφορές και αξίες που είναι διαφορετικές από τις δικές μας που υποστηρίζονται στον Ελληνικό πολιτισμό. Ο ανατολίτης ιδανικός άνθρωπος, όπως τον βρίσκουμε στην Κίνα και στις άλλες χώρες της περιοχής αυτής, είναι ένα με την οικογένειά του, ένα με την πατρίδα του, ένα με τον κόσμο. Η ανατολίτικη ψυχή αναζητά επαφή με την πραγματικότητα μέσω μιας ακαθόριστης διαίσθησης. Η αιώνια αλήθεια βρίσκεται πίσω από την πραγματικότητα, πίσω από το πέπλο τις μαγείας. Ο άνθρωπος είναι μέλος του σύμπαντος και ιδανικό του είναι η παθητική δουλικότητα και η μη επιθετικότητα. Τοπ ιδανικό του για την ειρήνη βρίσκεται στην χαλάρωση, στον διαλογισμο, μακριά από την χειρονακτική και την πνευματική εργασία. Η ευτυχία της ανατολίτικης ψυχής βρίσκεται στην έκταση, όταν ενώνεται με το σύμπαν και τον κόσμο. Ο διαλογισμός, η αυτολύτρωση και η φτώχια είναι ιδανικά του ανατολίτικου πολιτισμού που διείσδυσαν στην δυτική Ελληνορωμαϊκή παράδοση.
Η κλασσική ανατολίτικη παιδεία στηρίζεται στην ομάδα, την οικογένεια, την κάστα, το έθνος. Δεν είναι μαι ξεχωριστή ανεξάρτητη ενότητα. Ιδανικά στον πολιτισμό αυτόν είναι ο συμβιβασμός και η αποδοχή των συλλογικών κανόνων. Ένα παιδί της ανατολής εκπαιδεύεται από νωρίς να υποτάσσεται στην εξουσία και στους κανόνες της ομάδος. Πολλοί πρωτόγονοι πολιτισμοί ακολουθούν τα χαρακτηριστικά αυτά. Ένα άτομο που μεγάλωσε σ΄έναν τέτοιο πολιτισμό αποδέχεται τα πρότυπα, τις σκέψεις και τις πράξεις της ομάδος. Ο ολοκληρωτικός κόσμος των μαζικών πράξεων και των σκέψεων είναι πολύ πιο κατανοητός στα μέλη αυτού του πολιτισμού απ΄ότι στους ανεξάρτητους δυτικούς. Αυτό που για μας είναι ανυπόφορος αυταρχισμός γι΄αυτούς μπορεί να είναι μια άνετη συμβίωση.
Ένα παράδειγμα του ελέγχου του νου της συμμετοχής και της αλληλοκατασκοπείας δόθηκε από τον ανθρωπολόγο Ε.Π.Ντοζιέ. Οι ινδιάνοι Πουέμπλο της περιοχής Ρίο Γκράντε πιστεύουν πως οι κακές σκέψεις ενός μέλους της φυλής επηρεάζουν όλα τα μέλη. Μπορεί να ανατρέψουν την κοσμική ισορροπία εάν αισθάνονται δυσάρεστα προς ένα μέλος της φυλής. Ο ηθικός κώδικας του χωριού επικεντρώνεται στην ομάδα. Το άτομο που ενεργεί μόνο του, θέτει σε κίνδυνο το <<καλό>> όλων.
Οι επιδημίες, οι καταστροφές των σπαρτών, οι ξηρασίες ερμηνεύονται ως συνέπεια των κακών πράξεων ενός μέλους της ομάδας. Τα μέλη της φυλής επιτηρούνται και κατασκοπεύονται ώστε να ανακαλυφθεί ο ένοχος ή η <<μάγισσα>>. Οι φλυαρίες και οι κατηγορείς για μαγεία είναι συνεχείς και ο ινδιάνος Πουέμπλο αναζητά διαρκώς στην συνείδησή του κακές σκέψεις και συμπεριφορές. Είναι σαν να βλέπουμε την τελετή του εξαγνισμού στην περίοδο της Ιεράς Εξέτασης.
Τέτοιες μορφές συλλογικότητας εμφανίζονται σε κάθε ομάδα στην οποία η ανοχή για τα άτομα που δεν υποτάσσονται παύει να υπάρχει. Όταν κυριαρχεί ο δογματισμός το μυαλό υποτάσσεται. Αυτό μπορούμε να το ανακαλύψουμε σε κάποιους επιστημονικούς κύκλους όπου δίδεται υπερβολική έμφαση στην εργασία της ομάδας, στις κάρτες μελών και μια περιφρόνηση για την ατομική γνώμη.
Ο πολιτισμός στον οποίο γεννιέται ένας άνθρωπος επηρεάζει την προσωπικότητα και την ψυχολογική του συγκρότηση με τον ίδιο τρόπο που το σώμα του και το μυαλό του επιδρούν στην συμπεριφορά του.
Εξ΄αιτίας της αλληλεπίδρασης ανάμεσα στις κοινωνίες και προσωπικές δυνάμεις κανένας πολιτισμός δεν είναι απολύτως ασφαλής από την επίθεση του ολοκληρωτισμού.

Η ΤΕΛΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ - ΡΟΜΠΟΤ

Ο κοινός άνθρωπος μέσα σ΄έναν ολοκληρωτισμό συμπεριφέρεται μηχανικά, αφού αποσύρεται σε μια κατάσταση ρομπότ. Δεν μπορεί να αναπτύξει θερμές φιλίες και η πίστη και η ομοψυχία είναι γι΄αυτόν πολύ επικίνδυνες. Ο φίλος του σήμερα μπορεί να είναι ο εχθρός του αύριο. Ζώντας σε μια κατάσταση διαρκούς καχυποψίας όχι μόνο με τους ξένους αλλά και με την ίδια του την οικογένεια - φοβάται να εκφραστεί και αισθάνεται πως βρίσκεται σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης ή σε μία φυλακή.
Οι πολίτες του ολοκληρωτισμού και της θεοκρατίας δεν συζητούν μεταξύ τους, ψιθυρίζουν. Κοιτούν πάνω από τον ώμο του συνομιλητή τους αναζητώντας τον κατάσκοπο. Η εσωτερική τους σιωπή έρχεται σε έντονη αντίθεση με το επίσημο λεκτικό βομβαρδισμό. Μπορεί να κάνουν θόρυβο και να προφέρουν ευγενικές κοινοτυπίες, να επαναλαμβάμουν συνθήματα ο ένας στον άλλον, αλλά να μην λένε τίποτε. Η υπάρχουσα λογοτεχνία αποκαλύπτει πως πρωτοπόροι συγγραφείς, όπως ο Χ.Τζ. Γουέλς, ο Άλντους Χάζλεϋ και ο Τζώρτζ Όργουελ, ενδιαφέρονται όλο και περισσότερο για το αποκρουστικό μέλλον του ρομποτοποιημένου ανθρώπου, που εκπαιδεύεται σαν να ήταν μηχανή. Περιγράφουν τον φόβο για μια μηχανοποιημένη κοινωνία.
Στην κοινωνία αυτή ο πολίτης δεν είναι πια ένα Εγώ, ένα άτομο, είναι το αντικείμενο ενός πνευματικού εξαναγκασμού.. Αποστερημένος από την προσωπικότητά του, δεν έχει ατομική συνείδηση, ούτε προσωπική ηθική, ούτε ικανότητα να σκέπτεται καθαρά και τίμια. Εκπαιδεύεται από την προπαγάνδα και αναπνέει δόγματα και συνθήματα. Γίνεται ένα υπάκουο αντικείμενο με έναν εγκέφαλο γεμάτο από πληροφορίες αντί για γνώση και σκέψη. Ζει μέσα σε μια σχιζοφρένεια.
Θα εξηγήσω σύντομα την σχιζοφρενική αντίδραση του ατόμου στην ολοκληρωτική εσωτερική αυτοματοποίηση και την πνευματική απόσυρση, ως μια προσωπική αποτυχία να προσαρμοστεί στην εμπειρία του κόσμου, την οποία θεωρεί ανασφαλή και επικίνδυνη. Συχνά, απλά συναισθηματικά γεγονότα μπορεί να τον οδηγούν σε μια σχιζοφρενική απόσυρση, εξ΄αιτίας ενός υπερβολικού και καταπιεστικού συστήματος ή ενός καταπιεστικού γονέα. Μερικές φορές η έλλειψη εξωτερικής επαφής μπορεί να οδηγήσει έναν άνθρωπο σε μια κατάσταση απομόνωσης. Μια συγκεκριμένη τάση της αποκαλούμενης σχιζοφρενικής απόσυρσης μπορεί να αποδειχθεί κληρονομοκή. Δεν συμβαίνει όμως στον καθένα.
Οι φαντασιώσεις, συνειδητές και ασυνείδητες, κυριαρχούν και έρχονται σε σύγκρουση με την πραγματικότητα. Στο τέλος αυτέ οι άγριες φαντασιώσεις γίνονται πραγματικότητα. Το άτομο κρύβεται πίσω από το δικό του σιδηρούν παραπέτασμα στον φανταστικό κόσμο των ονείρων. Αυτό είναι το δικό του νιρβάνα, όπου όλα του τα όνειρα και οι ελπίδες πραγματοποιούνται. Το άτομο αποσύρεται στην παιδικότητα, σε μια συμπεριφορά φυτού και απορρίπτει ό,τι του δίδαξε η κοινωνία. Στη φαντασία του ζει σ΄έναν κόσμο όπου όλοι υπακούουν στις διαταγές του. Είναι πανίσχυρος. Ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από τις δικές του θείες επιθυμίες. Ο σχιζοφρενής δείχνει πάντα μια τρομερή εχθρότητα προς τον πραγματικό κόσμο και τους αντιπροσώπους τους.
Η κλινική εμπειρία έχει αποδείξει πως η ασθένεια της σχιζοφρένεια ξεκινά πάντα με τον αρνητισμό και είναι μια άμυνα εναντίον της επίδρασης των άλλων, ένας συνεχής αγώνας εναντίον της πνευματικής υποταγής, εναντίον του βιασμού του νου. Σταδιακά η αμυντική του συμπεριφορά προς τον κόσμο γίνεται μια εχθρική συμπεριφορά προς τα πάντα, όχι μόνο προς τις εξωτερικές επιρροές αλλά και προς τα συναισθήματα και σκέψεις. Τελικά παραλύει από την εχθρότητα και τον αρνητισμό του. Συμπεριφέρεται σαν να ήταν νεκρός. Κάθεται χωρίς να κινείται για ώρες. Μπορεί να τον εξαναγκάσουν να τραφεί ή να ντυθεί. Κινείται σαν μαριονέτα, μόνο όταν κάποιος τον εξαναγκάσει. Κλινικά αυτό ονομάζεται κατατονία ή συμπεριφορά νεκρού.

ΕΠΩΜΕΝΗ ΕΝΩΤΗΤΑ

α) Η ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ
β) Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΜΗΤΡΑ
γ) Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ
δ) Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΕΝΟΧΟΠΟΙΗΣΗΣ
ε) ΛΟΓΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΗΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗΣ
στ) ΕΤΙΚΕΤΟΜΑΝΙΑ
ζ) ΑΓΡΙΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΜΑΥΡΗ ΜΑΓΕΙΑ

ΤΕΛΟΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ 2