ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ

ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΔΟΥΛΟΙ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ

ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ

Τα εγκεφαλικά χημικά βρίσκονται μέσα στα εγκεφαλικά κύτταρα που ονομάζονται νευρόνια και που οι διακλαδώσεις συνδέονται και επικοινωνούν με τα άλλα κύτταρα. Το νευρόνιο είναι η βασική κυτταρική μονάδα του νευρικού συστήματος που αποτελείται από έναν πυρήνα με όλες τις επεκτάσεις και τις διαδικασίες του.
Τα χημικά αποθηκεύονται σε θηλάκια στο τέλος μιας διακλάδωσης του νευρονίου, στο σημείο της σύναψης όπου ένα νευρόνιο στέλνει το μηνυμά του στο επόμενο. Μια ηλεκτρική εκκένωση απελευθερώνει από τα θηλάκια τα χημικά, τα οποία βρίσκουν το δρόμο τους από τη σύναψη προς το νευρόνιο με το οποίο συνδέεται. Τα νευρόνια δημιουργούν δισεκατομμύρια γραμμές επικοινωνίας με άλλα νευρόνια. Τα νευρόνια αποτελούν τη βάση κάθε εγκεφαλικής δραστηριότητας.
Σύναψη είναι το σημείο όπου ενώνονται δύο νευρόνια. Όταν η σχέση δύο νευρονίων έχει μόνο μια επαφή, η ώθηση που ταξιδεύει στο πρώτο νευρόνιο δημιουργεί μια ώθηση στο δεύτερο. Οι συνάψεις είναι πολωμένες, δηλαδή οι ωθήσεις περνούν μόνο προς μια κατεύθυνση. Είναι ευαίσθητες στην κούραση, αντιστέκονται στην μετάδοση ωθήσεων και επηρεάζονται από την έλλειψη αξυγόνου, τα αναισθητικά και άλλους παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων των θεραπευτικών φαρμάκων και των τοξικών χημικών
Όταν ένα νευρόνιο προκαλεί μια ηλεκτρική εκκένωση, αυτή ταξιδεύει μέσω μιας ίνας που ονομάζεται <<άξων>>, μέχρι που να φθάσει στο τέλος της γραμμής όπου τα χημικά μόρια είναι αποθηκευμένα. Ο άξων είναι ένα νευρικό κύτταρο που μοιάζει στη δομή με άξονα. Συγκεκριμένα είναι ένα αισθητικό νευρόνιο που λειτουργικά και εμβρυολογικά είναι ένας δενδρίτης, ένας αξονικός κύλινδρος του νευροτικού κυττάρου. Λέγεται και νευρίτης και νευράξων. Η ηλεκτρική έκκρηξη είναι κίνητρο των χημικών μεταδόσεων. Τα μόρια που υπάρχουν στην σύναψη βομβαρδίζουν το νευρόνιο αποδέκτη, που έχει ειδικούς υποδοχείς. Τα μόρια που ταξιδεύουν μέσα από τα νευρόνια ονομάζονται νευρομεταδότες και λέγεται πως τροποποιούν και δίνουν σχήμα στην ανθρώπινη συμπεριφορά.
Ας δούμε για παράδειγμα τι συμβαίνει στον εγκέφαλο όταν κάποιος είναι ερωτευμένος:

ΕΘΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ

Η ντοπαμίνη, που ρόλος της είναι η εκτέλεση ήπιων και ελεγχόμενων κινήσεων και βρίσκεται στον εμπρόσθιο λοβό για να ρυθμίσει τη ροή των πληροφοριών από άλλες περιοχές στον εγκέφαλο, απελευθερώνεται και μας κάνει να αισθανόμαστε ωραία. Η νορεπινεφρίνη ρέει στον εγκέφαλο, προκαλώντας την παραγωγή αδρεναλίνης και φενιλεθιλαμίνης (που βρίσκεται στη σοκολάτα) και δημιουργεί ένα συναίσθημα ευδαιμονίας. Τα χημικά αυτά μερικές φορές καταπονούν την εγκεφαλική δραστηριότητα που κυβερνά τη λογική σκέψη. Τα χημικά επίσης αυτά παίζουν έναν ρόλο στο επιχείλιο σύστημα που μπορεί να επηρεάσει το συναίσθημα. Κάποιοι ισχυρίζονται πως όταν υπάρξει μια ανισορροπία στη δύναμη του εγκεφάλου, τότε αναλαμβάνει το επιχείλιο σύστημα, επιτρέποντας λιγότερη επαφή με τον φλοιό και προκαλώντας μανία.
Τα παράλογα ρομαντικά συναισθήματα λέγεται πως προκαλούνται από την οξυτοσίνη, μια ορμόνη που προκαλεί την σεξουαλική διέγερση, που δίνει σήμα για τον οργανισμό και την συναισθηματική σύνθεση. Όσο περισσότερο διεγείρεται κανείς τόσο περισσότερη οξυτοσίνη παράγεται. Οι γυναίκες μπορούν να είναι πιο ικανές για πολλαπλούς ή ολοσωματικούς οργασμούς, ως αποτέλεσμα της υπερφόρτωσης σε οξυτοσίνη. Μείωση της υπερφόρτωσης μπορεί να συμβεί όταν έχουμε την εμπειρία του αληθινού έρωτα ή των ψευδαισθήσεων.
'Οταν ένα άτομο ερωτεύεταιι το δέρμα του ερυθρυά, έχει βαριά αναπνοή και υγρές παλάμες εξαιτίας της ντοπαμίνης της νορεπινεφρίνης και της φινιλεθιλαμίνης που είναι τα χημικά ξαδέλφια των αμφεταμινών. Το σώμα δημιουργεί μια αντίσταση στα χημικά αυτά γι΄αυτό και χρειάζονται μεγαλύτερες ποσότητες για να γευτεί κανείς αυτό το ειδικό αίσθημα τρέλλας. Τα άτομα που περνούν από τη μια σχέση στην άλλη, εκλιπαρούν την μέθη του έρωτα και μπορούν να χαρακτηριστούν ναρκομανείς του έρωτα. Η επιθυμία για έντονες ερωτικές περιπέτειες και η συνεχής παρουσία ενός συντρόφου βοηθά την παραγωγή ενδορφινών που είναι ουσίες καταπραϋντικές και φυσικά παυσίπονα.
Το υψηλό άγχος μπορεί να  οδηγήσει σε μονίμως χαμηλά επίπεδα σεροτονίνης και υψηλά επίπεδα νορεπινεφρίνης. Τα χαμηλά επίπεδα σεροτονίνης μπορεί να δημιουργήσουν επιθετικότητα. Η σεροτονίνη ως συνήθως λειτουργεί ως αναχαιτιστικό. Τα χαμηλά επίπεδα της μειώνουν τη δύναμη μας. Το Πρόζακ χρησιμοποιείται για να αυξήσει τα επίπεδα της σεροτονίνης.
Τα συναισθήματα παίζουν σημαντικό ρόλο στην διαδικασία της μάθησης, αφού εγκαθιδρύονται μνημονικό ρόλο στην διαδικασία της μάθησης, αφού εγκαθιδρύονται μνημονικά κυκλώματα. Η δύναμη των συνάψεων που δημιουργείται όταν εγκαθιδρύεται μια μνήμη, σχετίζεται άμεσα με την δύναμη των συναισθημάτων. Να γιατί τα ασήμαντα γεγονότα τα ξεχνάμε εύκολα ενώ τα γεγονότα που κατακλύζονται από το συναίσθημα είναι δύσκολο να τα ξεχάσουμε.
Κατά την ενηλικίωση οι νευρικές συνδέσεις συνεχίζουν να αλλάζουν πιο αργά όμως και λιγότερο συχνά. Εκτός από τους νέους δρόμους που δημιουργούνται, οι υπάρχοντες αναδομούνται. Τα κυκλώματα που δεν χρησιμοποιούνται μπορούν να επαναδραστηριοποιηθούν αφού αποδυναμώνονται, δεν εξαφανίζονται όμως. Οι παλαιές συνήθειες μπορούν να αλλάξουν με την επανάληψη νέων που θα αναδομήσουν ή θα αλλάξουν ένα παλιό μονοπάτι. Η θεραπεία συμπεριφοράς είναι μια μέθοδος με την οποία αυτό μπορεί να επιτευχθεί.

ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

Το περιβάλλον γύρο μας μάς επιρεάζει θετικά ή αρνητικά. Τίποτα δεν είναι πιο αληθές όσον αφορά τους στενούς συγγενείς μας.
Στη Δύση η απόδραση από τον έλεγχο των γονέων και η κατάκτηση της ανεξαρτησίας, είναι στόχος όλων σχεδόν των νέων ανθρώπων. Στην Ανατολή παραδοσιακά η επιτυχία ή η ντροπή κάθε μέλους της οικογένειας αντανακλά στην ίδια την οικογένεια ως σύνολο.
Έτσι η εύρυθμη λειτουργία ή η δυσλειτουργία ενός ατόμου σχετίζεται με τις οικογενειακές του σχέσεις.
Οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί, που ήταν οι πρώτοι ψυχολόγοι και κοινωνιολόγοι, μελέτησαν το ρόλο ενός ατόμου στην οικογένεια και βρήκαν πως αυτός επιδρά στην ολοκληρωμένη προσέγγισή του στη ζωή.
Παρατηρώντας τις σχέσεις τους με τα μέλη της οικογένειας ανακάλυψαν πως η συμπεριφορά που είχαν τα άτομα μέσα στην οικογένεια ήταν η ίδια με την συμπεριφορά που είχαν τα άτομα αυτά έξω από τον άμεσο κύκλο της οικογένειας.
Για παράδειγμα, τείνουμε να δείχνουμε τον ίδιο σεβασμό προς τα άτομα που ασκούν εξουσία με τον σεβασμό που δείχνουμε προς τον πατέρα μας. Παρομοίως ο σεβασμός ενός άνδρα προς την μητέρα του, τις αδελφές του και τη σύζυγό του είναι ο ίδιος προς όλα τα γυναικεία μέλη μιας κοινωνίας. Έτσι όταν αναπτύσσονται στρατηγικές για να συσκοτιστεί ο νους ενός ανθρώπου, οι επιδέξιοι δολοφόνοι του μυαλού μας δεν επιζητούν μόνο να στοχεύσουν στο άτομο αλλά και στους ανθρώπους (την οικογένεια, τους φίλους)κλπ. που αποτελούν το δίχτυο υποστήριξης του <<στόχου>> τους.
Το άτομο και αυτοιί που του προσφέρουν καταφύγειο μπορούν να συγκριθούν με τους κρίκους μιας αλυσίδας. Αν η αλυσίδα αυτή σπάσει κάπου, το άτομο δεν μπορεί να βοηθηθεί.
Οι εγκληματίες του νου μελετούν τα πιο στενά μέλη της οικογένειας πριν επιτεθούν σε ένα άτομο.
Η σειρά της γέννησης μέσα σε μια οικογένεια (πρωτότοκος, δευτερότοκος) καθορίζει την συμπεριφορά του ατόμου. Οι διαφημιστές λαμβάνουν υπ΄οψιν τους την σειρά αυτή όταν σχεδιάζουν μια διαφημιστική εκστρατεία.
Οι ελεγκτές του νου γνωρίζουν πως τα παιδιά που γεννήθηκαν μετά το πρωτότοκο, αναπτύσσουν μια σειρά από στρατηγικές για να διακριθούν από το πρώτο. Έτσι τείνουν να είναι πιο δημιουργικά και πιο επαναστατικά. Δείχνουν επίσης μεγαλύτερη συμπάθεια στους αδύναμους και τους πάσχοντες, κάτι που τα κάνει πιο τρωτά.

ΟΙ ΠΡΩΤΟΤΟΚΟΙ

Οι πρωτότοκοι αναζητούν την υπευθυνότητα κι έτσι είναι πρωταθλητές στις επιτυχίες. Σαν αποτέλεσμα είναι συχνά ηγέτες, αρχηγοί, εξερευνητές, επιχειρηματίες ακόμη και αστροναύτες.
Μπορούν επίσης να είναι προκλητικοί ληστές τραπεζών. Πολύ συχνά είναι καλύτερα εκπαιδευμένοι. Κατακτούν πολλές φορές θέσεις εξουσίας. Στηρίζονται στις αξίες των γονέων τους και είναι συντηρητικοί. Στην υπερβολή τους είναι αυταρχικά τελειομανείς που δεν ικανοποιούνται ποτέ, ενώ συχνά οι άλλοι θεωρούν αδύνατο να ζήσουν με ανθρώπους που έχουν τόσο υψηλά πρότυπα.

ΟΙ ΔΕΥΤΕΡΟΤΟΚΟΙ

Μαθαίνουν να είναι δημιουργικοί για να αναπτύξουν στρατηγικές και ικανότητες απαραίτητες που θα ξεχωρίσουν από τους πρωτότοκους και τα άλλα παιδιά που θα ακολουθήσουν.

ΟΙ ΥΣΤΕΡΟΤΟΚΟΙ

Είναι τα <<μωρά>> της οικογένειας και έτσι είναι κακομαθημένοι. Ακόμη κι όταν είναι επιτυχημένοι παραμένουν ανασφαλείς και τρωτοί. Σαν αποτέλεσμα αναλαμβάνουν κινδύνους.
Οι ελεγκτές του νου γνωρίζουν πως τα άτομα αυτά μπορούν να αποδεχθούν επικίνδυνες προσφορές που άλλοι θα τις παράβλεπαν εντελώς.

ΤΑ ΜΟΝΑΧΟΠΑΙΔΙΑ

Τα μοναχοπαίδια έχουν τα χαρακτηριστικά των πρωτότοκων. Ενώ είναι καλά οργανωμένοι, σοβαροί, επιμελείς, συνεπείς πολύ συχνά είναι ιδιαίτερα επικριτικοί και τελειομανείς. Προσπαθώντας να μιμηθούν τα υψηλά πρότυπα των γονέων τους, τα μοναχοπαίδια συχνά αισθάνονται μυστικά κατώτερα και έχουν αισθήματα ανεπάρκειας.



ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ

Η ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗΣ ΜΑΖΟΧΙΣΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ
<<.....Αυτό το μαντείο που καγχάζει και λέγεται ιστορία>>
Άρθουρ Κέσλερ

Ο Άρθουρ Κέσλερ στο αριστούργημά του <> (Το Μηδέν και το Άπειρο) περιγράφει τις λεπτές περιπλοκές, την αιτιολόγηση και την διαλεκτική ανάμεσα στο βασανιστή και το θύμα του. Ο παλιός Μπολσεβίκος Ρουμπάσωφ, προγαραμματισμένος από την πρώην συμμετοχή του στο κόμμα, ομολογεί πως συνωμοτούσε εναντίον του κόμματος και της γραμμής του. Υποκινείται κατά ένα μέρος από την ευχή να προσφέρει την τελευταία του υπηρεσία: η ομολογία του είναι μια τελική θυσία προς το κόμμα. Θα εξηγήσουμε την ομολογία του σαν ένα μέρος της μυστηριώδους μαζοχιστικής συμφωνίας μεταξύ του βασανιστή και του θύματος του.
Ο όρος μαζοχισμός αναφερόταν αρχικά στην ερωτική ικανοποίηση που δημιουργείται από τον πόνο και την τιμωρία, επεκτάθηκε όμως να σημαίνει κάθε ικανοποίηση που προκαλεί ο πόνος και η ταπείνωση.
Είναι το τελευταίο δώρο που προσφέρει ο βασανιστής στον βασανιζόμενο. Είναι σαν ο βασανιζόμενος να έλεγε <<Να είσαι καλός μαζί μου, Ομολογώ. Υποτάσσομαι. Να είσαι καλός μαζί μου και να  μ΄αγαπάς>>. Αφού υπέφερε κάθε είδους αγριότητας, υπνωτισμού, απόγνωσης και πανικού, υπάρχει μια τελική αναζήτηση για ανθρώπινη συντροφικότητα, είναι όμως αμφίβολη και αναμεμιγμένη με βαθύ μίσος, περοφρόνηση και πικρία.
Ο βασανιστής και ο βασανιζόμενος σταδιακά δημιουργούν ένα περίεργο ζευγάρι όπου το ένα μέλος επηρεάζει το άλλο. Όπως στις ψυχιατρικές θεραπευτικές συναντήσεις ο ασθενής ταυτίζεται με τον ψυχίατρο, οι ανακρίσεις και οι συζητήσεις δημιουργούν  μια ασυνείδητη μεταφορά αισθημάτων και ο φυλακισμένος ταυτίζεται με το βασανιστή του και ο βασανιστής μαζί του. Ο φυλακισμένος, περιορισμένος σ΄έναν περίεργο, άγριο και ανοίκειο κόσμο, ταυτίζεται περισσότερο με τον εχθρό παρά ο εχθρός μαζί του. Χωρίς τη θέληση του υιοθετεί όλους τους νόμους, τους κανόνες και τη στάση προς τη ζωή του εχθρού. Μια τέτοια παθητική παράδοση στην ιδεολογία του εχθρού καθορίζεται από ασυνείδητες διαδικασίες. Ο κίνδυνος μιας επικοινωνίας αυτού του είδους οδηγεί στην εξαφάνιση των ηθικών διαφορών.
Στις σημερινές ανακρίσεις χρησιμοποιείται η τελετουργία που συναντούμε στο κυνήγι των Μαγισσών κατά τον Μεσαίωνα, εκτός του ότι σήμερα η λειτουργία έχει εκλεπτινθεί. Κατήγορος και κατηγορούμενος ζητούν ο ένας τη βοήθεια του άλλου, ανήκοντας και οι δύο σε έναν δίπολο μελών που συνεργάζονται. Με τη συνεργασία τους επιτίθενται στα θύματα που κατά συνέπειαν αισθάνονται ένοχοι, αδύναμοι και υποταγμένοι. Οι δίκες οπερέτες του Στάλιν έκαναν πολλούς Ρώσους να αισθάνονται ένοχοι, να ακούν τις ομολογίες και να λένε στον εαυτό τους: <<Θα μπορούσα να κάνω το ίδιο. Θα μπορούσα να βρισκόμουν στη θέση του ανθρώπου αυτού>>. Όταν οι ήρωές τους γίνονται προδότες, τότε οι ίδιοι αισθάνονται αδύναμοι και τρομαγμένοι. Το θύμα έχει μια αίσθηση ενοχής που προέρχεται από μια βαθιά καταπιεσμένη εχθρότητα.
Κάτω από φυσιολογικές συνθήκες η αίσθηση αυτή διατηρείται υπό έλεγχο, στην ατμόσφαιρα όμως των βασανιστηρίων και της ανάκρισης η καταπιεσμένη του εχθρότητα απαλευθερώνεται, κάτι που το θύμα αισθάνεται, δεν μπορεί όμως να κατανοήσει. Είναι πιο εύκολο να ομολογήσει την κατηγορία για προδοσία και σαμποτάζ παρά να αποδεχθεί την τρομακτική αίσθηση της εγκληματικότητας και τις από παλιά ξεχασμένες επιθετικές του τάσεις που τώρα αναδύονται.
Η ανοιχτή αυτοενοχοποίηση του θύματος εξυπηρετεί ως μέθοδος για την εκμηδένιση του εσωτερικού κατήγορου και του βασανιστή. Όσο περισσότερο κατηγορώ τον εαυτό μου τόσο λιγότερο είναι ανγκαία η ύπαρξη του βασανιστή. Το θύμα όταν εισέρχεται στα κάτεργα δολοφονεί  σαν να ήταν ο βασανιστής διότι υπάρχει μια κοινή ταυτοποίηση: ο κατήγορος αχρηστεύεται τη στιγμή που το θύμα αρχίζει το ίδιο να κατηγορεί τον εαυτό του και αύριο ο ίδιος ο κατήγορος μπορεί να κατηγορηθεί και να βρεθεί στην φυλακή.
Με την ερμηνεία αυτή που μας δίνει η μυστηριώδης μαζοχιστική συμφωνία μεταξύ ατ'ηγορου και κατηγορούμενου απαντώνται εύκολα οι ερωτήσεις: <<Γιατί οι άνθρωποι θέλουν να ελέγχουν το μυαλό των άλλων και γιατί οι άλλοι ομολογούν και υποτάσσονται;>> Είναι γιατί δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά μεταξύ θύματος και θύτη. Και οι δύο μοιάζουν.
Κανείς κάτω από τις συνθήκες αυτές δεν έχει τον έλεγχο των βαθιά κρυμμένων εγκληματικών και εχθρικών σκέψεων και αισθημάτων.
Είναι προφανώς ευκολότερο για τον βασανιστή από ότι για το θύμα, όχι μόνον επειδή ο βασανιστής μπορεί παροδικά να είναι ασφαλής από την πνευματική και σωματική καταστροφή αλλά και διότι είναι εύκολο να τιμωρίσει τους άλλους αντί για τον εαυτό του, από το να αντιμετωπίσει την κρυμμένη αίσθηση ενοχής.
Τα βασανιστήρια είναι το πιο μικρό έγκλημα επιθετικότητας που καλύπτει το βαθύτερο έγκλημα του ανεπίλυτου και κρυμμένου μίσους και της καταστροφής.


Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΩΝ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΛΥΣΗΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ.

ΦΑΣΗ ΠΡΩΤΗ:
ΤΕΧΝΗΤΗ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ

Ο βασανιστής προσπαθεί να αποδυναμώσει το Εγώ του φυλακισμένου του. Το ίδιο συμβαίνει και στις λατρείες. Ο ηγέτης επιβάλλει την ταπείνωση και την ενοχοποίηση. Αν και τα σωματικά βασανιστήρια όπως η πείνα και το κρύο που είναι πολύ αποτελεσματικά , μπορεί να αυξάνουν το πείσμα του ατόμου, τα βασανιστήρια έχουν στόχο να λειτουργήσουν ως απειλή προς την φαντασία του ατόμου. Η άγρια χρήση βασανιστηρίων οδηγεί στην κατάρρευση όταν στόχος είναι η αποδυνάμωση. Φυσικά ένας σαδιστής εχθρός μπορεί να βρίσκει ικανοποίηση στα βασανιστήρια.
Τα βασανιστήρια μπορεί μα περιλαμβάνουν: περιφρόνηση, πειθώ, μαζική υποβολή, ταπείνωση, απομόνωση, διαρκείς ανακρίσεις, υπερφόρτωση ενός ασταθούς μυαλού, πρόκληση όλο και μεγαλύτερης αυτοπεριφρόνησης. Η υπομονή και ο χρόνος βοηθούν τον βασανιστή να μαλακώσει μια ισχυρογνώμονα ψυχή.
Όπως σε πολλές θρησκείες τα θύματα ταπεινώνονται για να προετοιμάστουν για την εισαγωγή τους σ΄αυτές, έτσι και στην περίπτωση αυτή έχουμε μια προετοιμασία για την αποδοχή της ολοκληρωτικής ιδεολογίας. Στη φάση αυτή, εκτός κι αν υπάρχει καθαρός διανοητικός καιροσκοπισμός, το θύμα μπορεί συνειδητά να ενδώσει.

ΦΑΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ:
ΥΠΟΤΑΓΗ ΚΑΙ ΘΕΤΙΚΗ ΤΑΥΤΟΠΟΙΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ.

Η στιγμή που το θύμα παραδίδεται μπορεί να εμφανιστεί ξαφνικά. Είναι σαν η πεισματική αρνητικότητα να αλλάξει σε ενδοτικότητα και δεκτικότητα. Αυτό που ο βασανιστής ονομάζει <<ξαφνικός εσωτερικός διαφωτισμός και προσηλυτισμός>> είναι μια ολοκληρωτική αντιστροφή της εσωτερικής στρατηγικής στο θύμα. Απο τη στιγμή αυτή και μετά, με ψυχαναλυτικούς όρους, ζει ένα παρασιτικό υπερεγώ στη συνείδηση του ανθρώπου και μιλά με την φωνή του νέου αφεντικού. Αυτή η ξαφνική παράδοση συμβαίνει μαζί με μια υστερική έκρηξη από δάκρυα και γέλια, όπως ακριβώς ένα μωρό ενδίδει μετά από πείσμα. Ο βασανιστής μπορεί να χειριστεί τη φάση αυτή πιο εύκολα υιοθετώντας μια πατρική συμπεριφορά. Πολλοί κρατουμενοι έπεσαν θύματα αυτής της πατρικής ευγένειας που περιείχε δώρα και γλυκά στα γενέθλια και την ευχή πως θα έλθουν πιο χαρούμενες μέρες.
Αυτή η ξαφνική υποταγή μπορεί να συγκριθεί με την Θεοφάνεια ή την Κένωση (εσωτερικός προσηλυτισμός) όπως περιγράφεται από κάποιες θεολογικές τελετές. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε πως η υποταγή είναι μια ασυνείδητη και καθαρά συναισθηματική διαδικασία που δεν βρίσκεται πια κάτω από τον συνειδητό διανοητικό έλεγχο του βασανιζόμενου. Μπορούμε επίσης να ονομάσουμε την φάση αυτή ως φάση αυτοϋπνωσης.

ΦΑΣΗ ΤΡΙΤΗ:
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΝΕΑ ΤΑΞΗ

Μπορούμε να συγκρίνουμε τη φάση αυτή με την ενεργή ύπνωση στον προσηλυτισμό. Ξαφνικές πτώσεις στον παλιό τρόπο σκέψη μπορούν να διορθωθούν όπως στην πρώτη φάση. Το θύμα υποβοηθείται καθημερινά να δικαιολογήσει και να αιτιολογήσει τη νέα του ιδεολογία. Ο βασανιστής τού παραδίδει νέα επιχειρήματα και αιτιολογήσεις.
Αυτή η συστηματική διδαχή όλων εκείνων που για μακρό διάστημα απέφευγαν την έντονη δογματοποίηση αποτελεί την ενεργή πολιτική όψη της πλύσης εγκεφάλου και συμβολίζει τον ιδεολογικό πόλεμο που πραγματοποιείται στην κοινωνία μας.

ΦΑΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ:
ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΜΑΓΕΙΑ

Μόλις το θύμα επιστρέψει σε μια ελεύθερη ατμόσφαιρα η υπνωτική μαγεία καταρρέει. Σημειώνονται παρωδικές νευρικές κρίσεις, όπως κλάματα, αισθήματα ενοχής και κατάπτωσης. Ο φόβος μήπως ο περίγυρος του είναι εχθρικός επειδή υπέκυψε στην διδασκαλία του εχθρού, μπορεί να ισχυροποιεί την αντίδραση αυτή. Η περίοδος της πλύσης εγκεφάλου γίνεται ένας εφιάλτης. Μόνον εκείνοι που αντιστάθηκαν ενεργά μπορούν να το υποστούν και σ΄αυτή όμως την περίπτωση μπορεί ο εχθρός να έχει επιβάλλει τόσο καλά την πνευματική του πίεση ώστε να μετέτρεψε τους πρώην αιχμαλώτους σε αιώνιους εχθρούς της ελευθερίας.


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ

Ο ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ ΩΣ ΟΡΓΑΝΟ ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΟΥ

Οι λέξεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν όπλα. Οι ειδικοί της τέχνης αυτής χρησιμοποιούν λεκτικές εικόνες, σκέψεις και συναισθήματα για να επιβληθούν στους εχθρούς τους. Πολλοί από μας υποταχθήκαμε σε μια λεκτική σκλαβιά, αφού γινόμαστε εύκολα αντικείμενα χειρισμού από τις λέξεις που ακούμε. Λέξεις που φέρνουν δάκρυα, που μας εξοργίζουν, που νανουρίζουν ένα παιδί, που παραπλανούν έναν ανήλικο σε μια ψευδή έλλειψη ασφαλείας, που μας πείθουν να αγοράσουμε πράγματα που δεν μας είναι απαραίτητα ή ιδέες που θα ήταν προτιμότερο να αποφεύγουμε, λέξεις που μπορούν να μας πληροφορήσουν ή να μας υπνωτίσουν.
Πολλοί θρησκευτικοί ύμνοι και τραγουδια είναι έτσι σχεδιασμένοι ώστε να οδηγούν τους ακροατές τους σε ύπνωση κάνοντας τους πιο δεκτικούς στο μήνυμα που θέλουν να περάσουν οι θρησκευτικοί ηγέτες.
Οι αρχαίοι λαοί σέβονταν και φοβούνταν την δύναμη των λέξεων <<Άσκι κατάσκι, λεξ, τέτραξ δαμνομενευς, αίσιαι (εστέ)>> η ηχητική απόδοση της επωδού αυτής ακολουθούσε αυστηρούς κανόνες, αφού η αποτελασματικότητά της εξαρτάτο από την εκφορά της. Η Εφεσία Άρτεμις αντιπροσώπευε την ιεροποίηση των πολλών απόψεων του θηλυκού στοιχείου, τόσο του συμπατικού στο πρόσωπο της Σελήνης, όσο και του γονιμικού.
Η ερμηνεία της επωδού έχει ως εξής: << Συ ολόφωτη, συ ολοσκότεινη, συ που ρυθμίζεις (διευθετείς με τον λόγο) συ κραυγή που δαμάζεις (ό,τι εκτρέπεται) ή (και) τριγόνα που ζεύγνεις τα όντα, ας είσαι ευεργετική και ευνοϊκή προς τους θνητούς>>.
Κάποιοι μυστηριώδεις ήχοι και λέξεις χρησιμοποιούντο για την επίτευξη μαγικών πράξεων ή για το πάγωμα του εχθρού κατά την διάρκεια της επίθεσής μας. Στο πέρασμα των αιώνων πολλές λέξεις ήταν ιερές ή απαγορευμένες. Οι λέξεις αυτές ευδοκιμούν στις θρησκείες της Άπω και της Εγγύς Ανατολής, στον Ινδουισμό, στους Θιβετιανούς Λάμας , στον Βουδισμό και στον Ιουδαϊσμό.
Μια θεωρία θέλει τις λέξεις αυτές ως τους πρώτους ήχους με τους οποίους ο πρωτόγονος άνθρωπος  εξέφραζε τα βασικά συναισθήματα του φόβου, του θυμού, της έκπληξης, του έρωτα ή της οργής. Οι λέξεις αυτές αναγνωρίζονται από τα ποι πρωτόγονα τμήματα του εγκεφάλου μας. Οι δονήσεις των λέξεων αυτών λειτουργούν ως κώδικες που ενεργοποιούν τον εγκέφαλο σ΄ένα υποσυνείδητο επίπεδο και λειτουργούν σαν ένας ενεργοποιητής που αλλάζει τις διαθέσεις μας και τα ενεργιακά μας επίπεδα. Οι ελεγκτές του νου γνωρίζουν την δύναμη του λόγου και χρησιμοποιούν ειδικά επιλεγμένες λέξεις και φράσεις ώστε να μας υποτάξουν πριν το καταλάβουμε.

Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ

Εαν παρασύρουμε ένα άτομο να πει <<ναι>> σε κάτι ασήμαντο, είναι πολύ πιθανό να πει <<ναι>> σε ένα σημαντικότερο θέμα. Για να πείσουμε τους άλλους πρέπει πρώτα να τους ακούσουμε. Να ακούσουμε τις επιθυμίες τους, την άποψη που έχουν για την πραγματικότητα τους φόβους και τις ελπίδες τους. Πρέπει να ακούσουμε τις απόψεις τους για να χρησιμοποιήσουμε τα καλύτερα επιχειρήματά μας.
Στα επιχειρήματα πρέπει να επιτεθούμε με επιχειρήματα. Πρέπει να απαιτήσουμε από τον αντίπαλο να αμυνθεί της θέσης του να εξηγήσει τη στάση του. Από τη στιγμή που τείνουμε να συνεργαζόμαστε με τους ανθρώπους που συμπαθούμε εκείνους που μοιραζόμαστε τα ίδια ενδιαφέροντα, πρέπει να συγχρονιζόμαστε ανακαλύπτοντας ένα κοινό επίπεδο επικοινωνίας.
Πρέπει πρώτα να χρησιμοποιήσουμε φράσεις που να δίνουν την εντύπωση πως συμφωνούμε με τα επιχειρήματα του άλλου. Με φράσεις όπως: <<κατανοώ την άποψή σας>>, <<συμφωνώ κατά βάσιν>>, <<θα ήταν δύσκολο να διαφωνίσω με κάτι τέτοιο>>, οι ελεγκτές του νου παραπλανούν και δημιουργούν σύγχιση στον αντίπαλο.
Πρέπει πρώτα όμως να καθορίσουμε εάν το άτομο προσπαθεί να αποδείξει την άποψή του ή τον ίδιο του τον εαυτό. Όταν αντιμετωπίσουμε τις απόψεις του με σοβαρότητα, τότε καλλιεργούμε τον εγωισμό του. Μπορούμε να αναγνωρίσουμε την ανάγκη του να αισθάνεται σημαντικός και να τον αποδεχθούμε χωρίς στην πραγματικότητα να συμφωνούμε μαζί του.
Ο καθρεπτισμός λέει στους άλλους πως είμαστε σαν αυτούς. Και με ευγενικό τρόπο αργότερα μπορούμε να κατευθύνουμε την συζήτηση όπου εμείς θέλουμε να πάει και να κάνουμε το άτομο να συμφωνήσει μαζί μας.
Πρέπει να του αφήσουμε μια οδό διαφυγής, έναν τρόπο για να εγκαταλείψει τη θέση του χωρίς να ταπεινωθεί.
Ο κάθε άνθρωπος επιζητά την προσωπική σταθερότητα και επιθυμεί την κοινωνική αποδοχή. Με την προσωπική σταθερότητα προσπαθεί να δικαιολογήσει την παρελθούσα συμπεριφορά του. Πρέπει λοιπόν να προσέχουμε κάθε ανακολουθία στις αφηγήσεις του άλλου για να μπορέσουμε να τον πείσουμε. Μπορούμε μάλιστα να του προσφέρουμε μια γέφυρα για να ενώσει τις ακολουθίες αυτές.
Στην αντίθετη περίπτωση μπορούμε να τις χρησιμοποιήσουμε για να υπονομεύσουμε την αξιοπιστία του. Η κοινωνική αποδοχή είναι κάτι που αποζητά ο μέσος άνθρωπος. Έτσι κάνει διαρκείς αναφορές στα φυλετικά τοτέμ, στους ήρωες και στα άτομα της εξουσίας που θαυμάζει. Αυτοί που κυβερνούν το νου μας δεν σταματούν να μας υπενθυμίζουν τις υποχρεώσεις μας.
Αντιθέτως καθήκον μας είναι το χρέος που οφείλουμε προς τον εαυτό μας. Μια υποχρέωση από την άλλη πλευρά, είναι αυτό που οι άλλοι προσπαθούν να μας πείσουν πως είναι καθήκον μας.

Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟΥΣ
Οι ψυχοπαθείς έχουν ένα φυσικό τάλαντο να ψεύδονται, να εξαπατούν και να χειρίζονται τους άλλους. Το ψεύδος είναι μια ικανότητα επιβίωσης καθορισμένη από την ίδια την γενετική για να σώσουμε τη ζωή μας.
Πάνω στη λογική αυτή στηριζόταν η εκπαίδευση των νεαρών Σπαρτιατών που ονομαζόταν Κρυπτεία. Η ονομασία αυτή προήλθε από το γεγονός πως οι νέοι εξασκούντο μόνο τη νύχτα επειδή ήθελαν να παραμείνουν απαρατήρητοι. Κατα τον Πλούταρχο οι νεαροί αυτοί που αποτελούσαν την Κρυπτέια παραφύλαγαν τη νύχτα στους δρόμους και φόνευαν τους ρωμαλεότερους από τους είλωτες, επειδή αυτοί θεωρούντο επικίνδυνοι για το Σπαρτιάτικο καθεστώς.
Έτσι τρομοκρατούσαν τους υπόλοιπους και κατά τις επιθέσεις συνήθιζαν να χύνουν ανθρώπινο αίμα, να ασκούνται στον δόλο και να αναπτύσσουν την παρατηρητικότητά τους. Ένας άλλος λόγος είναι πως σε όλους τους πολεμικούς λαούς αναγκαία προϋπόθεση για να αποκτήσει κανείς πολιτική ισοτιμία με τους υπόλοιπους συμπολίτες του, επέτρεπε να σκοτώσει έναν άνδρα εχθρό.
Το 91% των ανθρώπων γύρω μας ψεύδονται καθημερινά ενώ το 20% δεν μπορούν να περάσουν μια μέρα χωρίς να πουν μερικά αθώα ψέματα.
Φαίνεται πως οι άνθρωποι είναι ικανοί να δικαιολογούν τα ψέματά τους. Έτσι μπορούν να πουν ψέματα οι κυνηγοί και οι ψαράδες αλλά και όλοι αυτοί που πιστεύουν πως με τον τρόπο αυτόν υπερασπίζονται τη θρησκεία τους και την πατρίδα τους.
Πως όμως θα εντοπίσουμε κάποιον που ψεύδεται;
Οι αρχαίοι Κινέζοι τοποθετούσαν ρύζι σε σκόνη στο στόμα του ύποπτου. Το νευρικό στόμα του ψεύτη θα ήταν ήδη στεγνό κι έτσι ο ένοχος δεν θα μπορούσε να μιλήσει.
Ο σύγχρονος ηλεκτρονικός εξοπλισμός για την ανακάλυψη των ψευδών δεν κάνει τίποτε άλλο από αυτό που κάνουν τα μάτια μας και τα αυτιά μας. Για να αποκαλύψουμε έναν ψεύτη πρέπει να ψάξουμε για ανακολουθίες στην ιστορία του, για λάθη στις εκφράσεις και άλλα λεκτικά στοιχεία. Για να το κάνουμε αυτό πρέπει να επιβραδύνουμε τον ομιλητή που μιλά γρήγορα και να μην του επιτρέψουμε να θάψει τα ψέματά του..
Πρέπει πάντα να θυμόμαστε να ακούμε τι λέγεται αλλά και πώς λέγεται, αφού συχνά αυτό που δεν λέγεται είναι πιο αποκαλυπτικό.
Πρέπει να παρατηρούμε τις αλλαγές στη φωνή και την αναπνοή, τις ακολουθίες και τα λάθη στη γλώσσα, αφού <<η λανθάνουσα γλώσσα λέει την αλήθεια>>.
Επειδή είναι δύσκολο να μεταμφιέσουμε τα συναισθήματα ενώ μπορούμε να αλλάξουμε τις λέξεις, πρέπει να αναζητήσουμε τα πραγματικά συναισθήματα του ομιλητή.
Η έντονη έκφραση συναισθημάτων, όπως η οργή και η άγρια περιφρόνηση μπορεί να είναι μια αμυντική στρατηγική σχεδιασμένη για να αποτρέψει την προσοχή από το ψεύδος. Η γλώσσα του σώματος αποδεικνύει πως ένα άτομο ψεύδεται εάν οι κινήσεις του είναι νευρικές, ξεροβήχει ή ξεροκαταπίνει, κάνει με το κεφάλι του την κίνηση του <<όχι>> ασυνείδητα ή κάνει γκριμάτσα της αβεβαιότητας ακριβώς μόλις διαβεβαιώσει πως συμφωνεί μαζί σας.
Συμβαίνει μερικές φορές να μην αισθανόμαστε άνετα όταν ακούμε κάποιον και αυτό συμβαίνει διότι υποσυνείδητα κατανοούμε τα ψέματα που λέει διότι τα λόγια του δεν ταιριάζουν με την γλώσσα του σώματός του κι έτσι παίρνουμε το μήνυμα πως μας λεει ψέματα.
Για να αποδείξουμε πόσο σημαντικό είναι να συμφωνεί η γλώσσα του σώματος με τα λόγια ας δοκιμάσουμε να νεύσουμε θετικά όταν με το στόμα μας λέμε <<όχι>>. Θα παρατηρήρουμε τη σύγχυση που προκαλείται όταν προσπαθούμε να συμβιβάσουμε το πρόσωπο με τον εγκέφαλο σε δύο σε αντίθετα μηνύματα.
Όταν μιλούμε σε κάποιον και αναζητούμε την φιλαλήθειά του πρέπει να θέσουμε τρεις ερωτήσεις <<ελεγχου>>: Μια ερώτηση που γνωρίζουμε πως το άτομο γνωρίζει την απάντηση, μια ερώτηση που υποθέτουμε πως μπορεί να την γνωρίζει και μια ερώτηση που εμείς γνωρίζουμε πως το άτομο αγνοεί την απάντηση. Με τις απαντήσεις του θα μπορέσουμε να καθορίσουμε τον τύπο στον οποίο ανήκει.
Οι άνδρες όταν λένε ψέματα συνήθως προσθέτουν πληροφορίες ενώ οι γυναίκες όταν ψεύδονται αφαιρούν σημαντικές λεπτομέριες. Όταν μιλάμε σε μια γυναίκα πρέπει να προσέχουμε τι δεν λέει. Πρέπει να αναζητήσουμε κενά στιε αφηγήσεις της.
Η ψυχιατρική και η ψυχοθεραπεία είναι οι ύπουλες επιστήμες της ανθρώπινης καθοδήγησης σε περιόδους σωματικού και συναισθηματικού άγχους. Όπως κάθε εκπαίδευση απαιτεί την συμμετοχή του μαθητού και του διδασκάλου, έτσι και η επιτυχημένη ψυχοθεραπεία απαιτεί την καλοσχεδιασμένη συμμετοχή του ασθενούς και τοου γιατρού. Όπως η εκπαιδευτική διαδικασία κάτω από στγκεκριμένες προϋποθέσεις μπορεί να αποσυνδεθεί σε μια εξαναγκαστική εξημέρωση έτσι και η ψυχοθεραπεία μπορεί να μεταβληθεί σε μια επιβολή της θέλησης του γιατρού επί του ασθενούς.
Ο γιατρός πρέπει να συνειδητοποιεί πως αυτό μπορεί να συμβαίνει. Η κακή χρήση της θεραπείας μπορεί να φανεί από την υποταγή του ασθενούς στην άποψη του γιατρού ή από την εξέλιξη του ασθενούς σε μια εξάρτηση από τον θεραπευτή του. Μια τέτοια εξάρτηση μπορεί όχι μόνο να επεκταθεί πέρα από τα συνηθισμένα όρια αλλά και να συνεχίσει μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας.
Υπάρχουν κομπογιαννίτες που αυτοαποκαλούνται ψυχαναλυτές και εκμεταλλεύονται τη ζωή των άλλων. Ακόμη και οι τίμιοι συνειδητοί γιατροί έχουν μπροστά τους να αντιμετωπίσουν ένα σοβαρό ηθικό πρόβλημα. Το ίδιο τους το επάγγελμα τους ενθαρρύνει διαρκώς και μερικές φορές τους εξαναγκάζει να εξαρτούν τους ασθενείς παροδικά και αυτό μπορεί να είναι μια έκλιση στην ανάγκη να έχουν μια αίσθηση εξουσίας και κύρους.
Τα εργαλεία της ψυχολογίας είναι επικίνδυνα στα χέρια λάθος ανθρώπων. Οι σύγχρονες εκπαιδευτικές μέθοδοι μπορούν να εφαρμοστούν ώστε να αλλάξουν τη γνώμη των ανθρώπων κι έτσι η σκλεψη τους να προσαρμοστεί σε συγκεκριμένα ιδεολογικά συστήματα. Η ιατρική κα η ψυχιατρική συμμετέχουν πλέον στην πολιτική στρατηγική.
Η υπερβολική έμφαση σε ψυχοθεραπευτικά διπλώματα και ετικέτες οδηγεί τις θεραπευτικές τεχνικές στον κομφορμισμό. Ο κίνδυνος της σύγχρονης ψυχοθεραπευτικής (και ψυχιατρικής) είναι η τάση της κονσερβοποίησης της ανθρώπινης παρορμητικότητας στον βιομηχανοποιημένο έρωτα και την ομορφιά.
Διάφορες ψυχολογικές υπηρεσίες με τις διαφορετικές ψυχολογικές αντιλήψεις και τεχνικλες, όπως οι οικογενειακοί συμβούλοι, ή θρησκευτική καθοδήγηση, οι σύμβουλοι διοίκησης προσωπικού, κ.ο.κ. μπορούν να γίνουν εργαλείο εξουσίας. Η καλή θέληση των ανθρώπων που επενδύουν στους ηγέτες τους, στους γιατρούς και στους διοικητές των επιχειρήσεων, μπορεί να στραφεί ως όπλο εναντίον τους. Ακόμη και σύγχρονη χειρουργική εγκεφάλου μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τους δικτάτορες για να μετατρέψουν σε ζόμπι τους ανταγωνιστέ τους. Θα ήταν χρήσιμο να παρακολουθούσαμε την ταινία <<Φράνσις>> με την Τζέσσικα Λάνκ.
Η ίδια η ψυχολογία τείνει να τυποποιήσει το νου. Είναι πιο εύκολο να χειραγωγήσουμε τον νου των άλλων από το να αποφύγουμε να το κάνουμε.
Σε μια ελεύθερη κοινωνία οι πολίτες πρέπει να λειτουργούν κι αυτοί ελεύθερα. Με την χρήση σύγχρονων ιατρικών χημικών και μηχανικών τεχνικών είναι πιθανόν να μειωθεί η ικανότητα του ανθρώπου να δρα με δική του πρωτοβουλία και μέσω τη πολιτικής πλύσης εγκεφάλου να προωθηθεί ένας πνευματικός εξαναγκασμός μεταμφιεσμένος κάτω από το όνομα της δικαιοσύνης ή της θεραπευτικής.
Η φαρμακευτική αγωγή που οδηγεί στην υποταγή είναι πλέον δεδομένη. Ο άνθρωπος μπορεί να χρησιμοποιήσει τη γνώση της λειτουργίας του εγκεφάλου για να εκμεταλλευτεί και να υποτάξει τον συνάρθωπο του.
Ο μάγος του χειρισμού του εγκεφάλου μπορεί να αυξήσει την εξουσία του αυξάνοντας τα άγχη και τους φόβους του θύματος, του εκμεταλλευόμενος την ανάγκη του για εξάρτηση, προκαλώντας του αισθήματα ενοχής και κατωτερότητας.
Τα φάρμακα και οι ιατρικές τεχνικές μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να υποτάξουν έναν άνθρωπο και να τον εξομοιώσουν με τους άλλους. Με την σύγχρονη τεχνολογία μπορούν προϊόντα μαζικής κατανάλωσης να χρησιμοποιούνται για να επιβάλλουν την γενικευμένη πρόσληψη κάποιων χημικών ουσιών, ώστε ο παγκόσμιος πολίτης να γίνει περισσότερο επιρρεπής στην υποταγή της θέλησης αόρατων δικτατόρων..._