MILD CONTROL(10)ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ

MILD CONTROL

ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ

<<Αυτή (η τράπεζα) μπορεί να πάρει τα αγαθά του καταθέτη, τα αγαθά
που κρατά για φύλαξη και να τα δανείσει στους ανθρώπους της αγοράς.
Μπορεί να κερδίσει τόκους από τα δάνεια αυτά και όσο μόνο ένα μικρό
ποσοστό καταθετών ζητούν πίσω τα χρήματά τους κάθε στιγμή κανείς δε
είναι ο σοφότερος. Ή εναλλακτικά μπορεί να εκδώσει ψεύτικες αποδείξεις
αποθήκευσης για αγαθά που δεν είναι εκεί και να δανείσει τα αγαθά αυτά
στην αγορά. Αυτή είναι μια πιο ύπουλη πρακτική. Οι ψεύτικες αποδείξεις
μπορούν να ανταλλαχθούν στην ίδια βάση με τις αληθινές αποδείξεις, από
τη στιγμή που δεν υπάρχει καμμία ένδειξη στο κείμενό τους ότι είναι νόμιμες
ή όχι. Είναι ξεκάθαρο πως η πρακτική αυτή είναι καθερή απάτη>>.
Μούρρεϊ Ρόθμπαρτ,
<<Άνθρωπος, Οικονομία και κράτος>>.

<<Η ξεκάθαρη προσπάθεια της παρούσας τράπεζας να ελέγξει την κυβέρνηση,
οι αναταραχές που παρήγαγε ... δεν είναι παρά ένας πρόλογος για τη μοίρα
που περιμένει τον Αμερικάνικο λαό ο οποίος θα εξαπατηθεί μέσω μιας διαρκ-
κούς ύπαρξης του ιδρύματος αυτού (της τράπεζας των ΗΠΑ) ή ενός άλλου
ιδρύματος σαν κι αυτό>>.
Άντριου Τζάκσον
2 Δεκεμβρίου 1834

  Καθώς έχω διδακτορικό πτυχίο στα οικονομικά από ένα μεγάλο πανεπιστήμιο, θα αναφερθώ επιφανειακά όσο η φλυαρία μου το επιτρέπει σε θέματα που αποδέχεται η οικονομική <<επιστήμη>> και θα προχωρήσω στις απόκρυφες όψεις ενός συγκεντρωτικού τραπεζικού συστήματος.
  Απο τη στιγμή που η διαίρεση της εργασίας είναι το κλειδί για κάθε άνθρωπινο επίτευγμα και ικανοποίηση, είναι κρίσιμης σημασίας ένα σύστημα ανταλλακτικό. Η ανταλλαγή εμπορευμάτων είναι ένα σύστημα απελπιστικά σύνθετο. Μια αυταρχική οικονομία στην οποία κάθε ένας πράττει και δέχεται αυτό που του λένε, είναι επίσης απελπιστικά ενοχλητική και αποτυγχάνει να εκμεταλλευτεί τις ατομικές πρωτοβουλίες, τις ικανότητες και την καλά θεμελιωμένη γνώση. Ένα μέσο ανταλλαγής, το χρήμα, είναι η προφανής λύση (ακόμη και οι υψηλά συγκεντρωτικές οικονομίες του σοσιαλιστικού προτύπου με ενθουσιασμό σήμερα ενστερνίζονται το χρήμα σαν ένα απαραίτητο απλοποιημένο εργαλείο στον οικονομικό τους προγραμματισμό).
  Όταν οι άνθρωποι μιας δεδομένης γεωγραφικής περιοχής αφήνονται μόνοι τους να ανταλλάξουν διαρκή αγαθά πολυτελείας, χρησιμοποιούν σαν χρήμα ως συνήθως τον χρυσό ή τον άργυρο. Επειδή το χρήμα είναι μια αξία που συσσωρεύεται, όπως και ένα μέσο ανταλλαγής, οι άνθρωποι εξοικονομούν τμήμα του εισοδήματος τους σε χρυσό και αποφεύγουν να το καταναλώσουν. Ο χρυσός αυτός συχνά αποθηκευόταν για φύλαξη στα χρηματοκιβώτια του τοπικού χρυσοχόου, προγόνου του σύγχρονου τραπεζίτη. Ο αποθέτης παραλάμβανε μια απόδειξη που έγραφε πάνω την ποσότητα και την ποιότητα του χρυσού για να μπορέσει να την ζητήσει από τον χρυσοχόο. Σε κάποιο σημείο ο χρυσοχόος συνειδητοποίησε πως δεν υπήρχε λόγος να μη μπορεί να δανείσει ένα μέρος του χρυσού με τόκο όσο κρατούσε χρυσό αρκετό για να ικανοποιήσει ένα ποσοστό προβλέψιμης ανάληψης. Εκτός αυτού υποσχόταν απλά να πληρώσει μετά από απαίτηση του αποθέτη και όχι να κρατά όλο το χρυσό. Μάλιστα μπορούσε απλά να εκδώσει περισσότερες αποδείξεις για χρυσό απ΄όσο χρυσό διέθετε και οι αποδείξεις μπορούσαν να κυκλοφορούν ελεύθερα ανάμεσα στον πληθυσμό σαν χρήμα. Σύντομα ανακάλυψε πως υπήρχε ένα καθορισμένο όριο που έθετε η πραγματικότητα σ΄αυτήν την διαδικασία. Δεν κυκλοφορούσαν ανάμεσα στον πληθυσμό για πάντα όλες οι επιπλέον αποδείξεις ή τα τραπεζογραμμάτια που εξέδιδε. Το ποσοστό της εξαγοράς αποδείξεων άρχισε να αυξάνει με ταχύτητα όσο οι αποδείξεις περνούσαν στα χέρια ανθρώπων που δεν ήταν εξοικειωμένοι με τη φήμη και κυρίως όταν ανταγωνιστές χρυσοχόοι πρόθυμοι πάντα για περισσότερα αποθέματα χρυσού, έπαιρναν στην κατοχή τους τις αποδείξεις του. Για να αποτρέψει μια καταστροφική μείωση των αποθεμάτων χρυσού έπρεπε η έκδοση τραπεζογραμματίων να διατηρηθεί μέσα σε όρια. Η επιθυμία όμως για υπερέκδοση ήταν ένας σοβαρός πειρασμός. Ιδιαίτερη επιθυμία υπήρχε για την εξουσία επί των κυβερνήσεων, της βιομηχανίας και των εμπόρων που μπορούσε να αποκτήσει ο χρυσοχόος με τη θαυματουργή εξουσία του δανείου. Πολλοί υπέκυψαν στον πειρασμό επεκτεινόμενοι υπερβολικά και οδηγώντας σε καταστροφή τους καταθέτες τους, ενώ άλλοι έγιναν αργά αλλά σταθερά πλούσιοι τραπεζίτες ακολουθώντας μια συντηρητική δανειοδοτική πολιτική.
  Στο σημείο αυτό σύμφωνα με την οικονομική <<επιστήμη>> ιδρύθηκαν οι Κεντρικές τράπεζες για να προστατεύουν το κοινό από περιοδικές οικονομικές καταστροφές στα χέρια ασυνείδητων μικροτραζιτών. Τίποτε δεν μπορεί να είναι πιο μακριά από την αλήθεια. Οι κεντρικές τράπεζες εγκαθιδρύθηκαν για να ξεπεραστούν τα όρια στην υπερέκδοση που η πραγματικότητα θέτει στα ανταγωνιστικά τραπεζικά συστήματα. Από την εποχή της αρχαίας Βαβυλώνας και της Ινδίας, οι κεντρικές τράπεζες ασκούσαν την τέχνη του μονοπωλίου έκδοσης χρήματος και είχαν αναπτυχθεί σε μια τέλεια μέθοδο λαφυραγώγησης του κοινού. Ακόμη και σήμερα πολλοί τραπεζίτες αντιγράφουν παραδόσεις των πρώτων εκμεταλλευτών ιερατείων και σχεδιάζουν αρχιτεκτονικά τις τράπεζες τους να μοιάζουν με ναούς! Οι υπερασπιστές των κεντρικών τραπεζών είναι απλά μέρος της εξαπάτησης που βρίσκεται στην καρδιά κάθε ομάδας εξουσίας.
  Ας ρίξουμε μια ματιά στον τρόπο με τον οποίο για πρώτη φορά δημιουργήθηκε μια κεντρική τράπεζα. Εμείς οι τραπεζίτες πλησιάζουμε τον Πρίγκιπα ή την κυβερνώσα συνέλευση (και οι δύο πάντα θέλουν περισσότερα χρήματα για να διεξάγουν πολέμους ή να πραγματοποιούν χάρες στους ανθρώπους και τυπικά αγνοούν τα οικονομικά) με μια απλή πρόταση:
  <<Παραχωρήστε στην τράπεζά μας ένα Εθνικό καταστατικό χάρτη για να ρυθμιστεί ο ιδιωτικός τραπεζικός τομέας και να εκδοθούν τα τραπεζογραμμάτια. Αυτό σημαίνει, εξαναγκάστε ώστε τα τραπεζογραμμάτια μας να είναι αποδεκτά ως πληρωμή για όλα τα χρέη, δημόσια και ιδιωτικά. Σε αντάλλαγμα εμείς θα παρέχουμε στην κυβέρνηση όλα τα τραπεζογραμμάτια που απαιτεί, με ποσοστό επιτοκίου εύκολα πληρωτέο με τους υπάρχοντες φόρους. Η αυξανόμενη κυβερνητική ικανότητα αγοράς που δημιουργείται έτσι, μπορεί ταυτόχρονα να εξασφαλίζει την εξουσία και το κύρος του παρόντος επισφαλούς έθνους και θα ενεργοποιήσει την αδρανή οικονομία που της λείπουν οι πιστώσεις σε νέα ύψη ευημερίας. Το πιο σημαντικό είναι πως οι βίαιοι τραπεζικοί πανικοί και οι πιστωτικές καταρρεύσεις που προκαλούνται από ασυνείδητους ιδιώτες τραπεζίτες θα αντικατασταθούν από την επωφελή και επιστημονική διοίκηση του χρήματος και των τραπεζών. Η ειδίκευση μας πάνω στο πνεύμα του κοινού θα βρίσκεται στη διάθεσή του κράτους, ενώ εμείς θα παραμένουμε αρκετά ανεξάρτητοι από τις στιγμιαίες πολιτικές πιέσεις για να εξασφαλίζουμε μια ισχυρή διοίκηση>>.
  Για κάποιο διάστημα το σύστημα αυτό φαίνεται πως λειτουργεί εξαιρετικά καλά με πλήρη απασχόληση για τον καθένα. Η κυβέρνηση και οι πολίτες δεν μπορούν να καταλάβουν πως εμείς οι εκδότες των νέων τραπεζογραμματίων χρησιμοποιούμε τα τραπεζογραμμάτια που εκδίδουμε από το τίποτα για να δομήσουμε οικονομικές αυτοκρατορίες εις βάρος εγκαθιδρυμένων συμφερόντων. Εξ αιτίας των νομικών περιορισμών, λίγα από τα τραπεζογραμμάτια που εκδίδονται από την κεντρική τράπεζα επιστρέφουν για να πληρωθούν σε χρυσό. Στην πραγματικότητα οι ιδιωτικές τράπεζες, ακόμη και λίγες τράπεζες του εξωτερικού μπορούν ν΄αρχίσουν να χρησιμοποιούν τα τραπεζογραμμάτια των κεντρικών τραπεζών ως αποθέματα για την δημιουργία πιστώσεων. Σύντομα οι τιμές αρχίζουν να ανεβαίνουν καθώς τα επιπλέον τραπεζογραμμάτια αυξάνουν τη ζήτηση σε σχέση με την ποσότητα των αγαθών και των υπηρεσιών. Καθώς η αξία των αποθεμάτων μειώνεται όλο και περισσότερο οι ξένοι κυρίως, αρχίζουν ν΄αναρωτιούνται για την αξία των τραπεζογραμματίων της κ.τ. κι αρχίζουν να απαιτούν την ανταλλαγή τους σε χρυσό. Εμείς φυσικά δεν αναλαμβάνουμε την ευθύνη της έντονης ύφεσης που έρχεται. Διαμαρτυρόμαστε πως ο πληθωρισμός οφείλεται στους κακούς κερδοσκόπους που ανεβάζουν τις τιμές για προσωπικό κέρδος όπως και την απληστία της οργανωμένης εργασίας και τις επιχειρήσεις που υπόκεινται στον έλεγχο των τιμών και των ημερομισθίων. Μπορούμε μάλιστα να κάνουμε τον καταναλωτή να αισθανθεί ένοχος διότι συμφώνησε να πληρώσει σε υψηλότερες τιμές! Τα λανθασμένα συμπτώματα κάνουν την κυβέρνηση να αποδεχθεί την ανάλυση των τραπεζιτών για το πρόβλημα και συνεχίζουν να δίνουν στην τράπεζα τον πλήρη έλεγχο της νομισματικής πολιτικής.
  Μειώνοντας το ποσοστό της έκδοσης τραπεζογραμματίων σταδιακά, αναβάλλεται μια ολοκληρωτική κρίση για πολλές δεκαετίες μετά την πρώτη παραχώρηση του καταστατικού χάρτη της κ.τ. Πριν την γρήγορη μείωση των αποθεμάτων χρυσού από τη οποία εξαρτάται η πίστις στην τράπεζα μας η οποία μπορεί να φθάσει έως την πλήρη εξάντληση, απότομα περνούμε τον όγκο του δανείου στην βιομηχανία, όπως και στην κυβέρνηση. Με τον περιορισμό του αποθέματος σε χρήμα, ξεκινά μια μεγάλη ύφεση με την συνεπαγόμενη ανεργία, την χρεοκοπία και τις αστικές αναταραχές. Εμείς δεν αναλαμβάνουμε την ευθύνη της ύφεσης. Κατηγορούμε τους κακούς αποταμιευτές που αρνούνται να ξοδέψουν τα χρήματά τους και τους προφήτες της καταστροφής που εξανεμίζουν την εμπιστοσύνη στις επιχειρήσεις.
  Η κυβέρνηση αποδέχεται αυτήν την ανάλυση και αφήνει την οικονομική πολιτική στα χέρια μας. Εάν τα πράγματα πάνε καλά, εμείς οι τραπεζίτες κατευθύνουμε την οργή και τις ταραχές με κινήματα μαριονέτας και ομάδες πίεσης που ηγούνται οι πράκτορες μας με αποτέλεσμα να πάρουμε τον πλήρη έλεγχο της κυβέρνησης. Μόλις πάρουμε στα χέρια μας τον έλεγχο, μειώνουμε την αξία των τραπεζογραμματίων σε όρους χρυσού, τα κάνουμε μη ανταλλάξιμα για όλους, εκτός ίσως από κάποιες ξένες κεντρικές τράπεζες και ξεκινούμε τα σχέδια για να δημιουργήσουμε μια <<ευημερία>> που θα έναι ολοκληρωτικά δική μας.
  Αν είμαστε τυχεροί μπορούμε πλέον να κατάσχουμε τον χρυσό των πολιτών ως ποινή για τη στάση τους κατά την περίοδο της κλιμάκωσης της ύφεσης. Μόλις η παλαιά τάξη υποταγεί κάτω από το χάος της κατάρρευσης και την απόγνωση της ύφεσης το πεδίο είναι ανοικτό για να επιβληθεί το πλήρες τραπεζικό καπιταλιστικό σύστημα. Εάν τα χρήματα των λόρδων που βρίσκονται πίσω από την κεντρική τράπεζα αποφύγουν να ολισθήσουν στον πολιτικό και οικονομικό ανταγωνισμό που διεξάγεται ανάμεσά τους, μια νέα διαρκής τάξη μπορεί να εγκαθιδρυθεί. Ένας πόλεμος τη στιγμή αυτή για συμβιβασμό παρέχει την τέλεια δικαιολογία για την δημιουργία ενός καθεστώτος που απαιτείται ώστε να συντριβεί κάθε αντίσταση.

  Ο καθηγητής Β. πρώην πρόεδρος την Κ.Τ. θα εξηγήσει τη λειτουργία της Κεντρικής Τράπεζας σ΄ένα τυπικό πλήρως ανεπτυγμένο τραπεζικό καπιταλιστικό σύστημα.

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ Σ΄ΕΝΑ ΩΡΙΜΟ
ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

<<Είμαστε κατεστραμμένοι, αγαπητά μου κύριε, εάν η
νομοθεσία συνεχίζει να επιτρέπει να γίνεται το χρήμα
μας, πολύ ή λίγο, πραγματικό ή φανταστικό, ό,τι τα
χρηματικά συμφέροντα επιλέγουν να το κάνουν>>.
Τόμας Τζέφερσον

<<Από δω και πέρα κάθε ύφεση θα δημιουργείται επιστημονικά>>.
Κάρολος Α. Λίντεμπεργκ,
ο Πρεσβύτερος, μέλος του Κογκρέσου, 1923

  Στην αρχέγονη μορφή της μια Κ.Τ. είναι ένα ιδιωτικό μονοπώλιο των χρημάτων ενός έθνους και η έκδοση πίστωσης υποστηρίζεται από την συνεκτική εξουσία του κράτους. Η Κ.Τ. πρέπει να βρίσκεται άμεσα στα χέρια μας μέχρι η νέα τάξη να εγκαθιδρύθεί σταθερά στην κυβερνητική, επιχειρηματική, διανοπτική και πολιτική σφαίρα της κοινωνίας. Αφού η τάξη μας σταθεροποιηθεί, είναι προτιμητέα μια τυπική εθνικοποίηση της Κεντρικής Τράπεζας με μεγάλες φανφάρες ώστε να εξοβελίσουμε κάθε υποψία πως λειτουργεί για ιδιωτικό όφελος. Φυσικά μόνο σε πιστούς πράκτορες της δυναστείας επιτρέπεται να αποκτούν υψηλές θέσεις στην τράπεζα ώστε η εξουσία μας να παραμένει ανέπαφη. Είναι προφανές πως τα ιδιωτικά μονοπώλια είναι πάντοτε οι στόχοι των δυναμικών αναμορφωτών ταραχοποιών. Μόνο οι πιο παρανοϊκοί όμως μπορούν να δουν μέσω της δημόσιας πρόσοψης ένα ιδιωτικό μονοπώλιο που είναι η εθνικοποιημένη ή η μη εθνικοποιημένη Κ.Τ.
  Η Κεντρική Τράπεζα είναι το πρωταρχικό μονοπώλιο επί του οποίου στηρίζονται όλα τα μονοπώλια μας. Η απόκρυφη γνώση της Κ.Τ. να δημιουργεί χρήμα από το τίποτε, είναι η πηγή που τροφοδοτεί την οικονομική και πολιτική μας αυτοκρατορία. Θα κάνω μια γρήγορη ανασκόπηση ορισμένων από τους τρόπους που χρησιμοποιεί η μυστική εξουσία.
  Βασικά η εξουσία της Κ.Τ. ξεκινά από τον έλεγχο της στα σημεία εισόδου στην οικονομία από νέο πληθωριστικό χρήμα που δημιουργεί από το τίποτε. Ως συνήθως οι συναλλαγματικές, οι πιστωτικές επιστολές, τα ομόλογα, τα κυβερνητικά χρεόγραφα και τα άλλα εργαλεία πίστωσης αγοράζονται από την Κ.Τ. μέσω των ειδικών προνομιούχων πωλητών ώστε να εισάγουν το νέο χρήμα που συχνά δεν είναι παρά μόνον λογιστικές εγγραφές σε κυκλοφορία. Στους πωλητές επιτρέπουμε μεγάλα κέρδη αφού είναι η εμπροσθοφυλακή μας που λειτουργεί από τους πράκτορες μας. Η αγορά κυβερνητικών ασφαλειών ικανοποιεί την κυβέρνηση όπως η αγορά ιδιωτικών χρεών ικανοποιεί τους ιδιώτες χρεώστες. Σαν αντάλλαγμα για να εξασφαλιστεί η <<καλή διοίκηση>>, δίδονται στους πράκτορες μας διευθυντικές θέσεις και γραφεία στις εταιρείες και τις κυβερνήσεις που επωφελούνται. Ως μια εξάρτηση στο ναρκωτικό του πληθωρισμού η εύκολη πίστωση όλο και αυξάνει κι εμείς απαιτούμε όλο και περισσότερο έλεγχο από τον εξαρτώμενο κύκλο των κυβερνήσεων και των εταιρειών. Όταν τελικά η εύκολη πίστωση σταματά να <<μάχεται>> τον πληθωρισμό, οι επιχειρήσεις και οι κυβερνήσεις είτε πέφτουν στα χέρια μας, είτε χρεοκοπούν, είτε διασώζονται με αντίτιμο τον ολοκληρωτικό έλεγχο.
  Επίσης εμείς oι κυρίαρχοι τραπεζίτες ελέγχουμε τη ροή του χρήματος στην οικονομία μέσω τηε ευρείας εξουσίας της Κ.Τ. η οποία δίνει άδεια, ελέγχει και ρυθμίζει τις ιδιωτικές τράπεζες. Οι τράπεζες που δανείζουν σε συμφέροντα που βρίσκονται έξω από έναν νόμιμο περίγυρο, <<ελέγχονται>> από την Κ.Τ. και ανακαλύπτεται πως είναι επικίνδυνα υπερ-εκτεταμένες. Ένας απλός υπαινιγμός αφερεγγυότητας από τις σεβαστές αρχές της Κεντρικής Τράπεζας είναι αρκετός για να προκαλέσει ορισμένες ενέργειες στην ανυπάκουη τράπεζα ή τουλάχιστον να σταματήσει τους ζωτικούς διαύλους πίστωσης. Σύντομα ο τραπεζικός οίκος μαθαίνει αυτόματα να ακολουθεί τους υπαινιγμούς και τα νεύματα των πρακτόρων του πατέρα σου που βρίσκονται στην Κ.Τ.
  Οι περίοδοι εύκολου χρήματος και στενού χρήματος που εκδίδουμε μέσω του ελέγχου μας στην Κ.Τ. προκαλούν τις αντίστοιχες διακυμάνσεις σε όλες τις αγορές. Ο εσωτερικός μας κύκλος γνωρίζει εκ των προτέρων τις χρονικές περιόδους αυτών των κλυκλων και έτσι δρέπει τα οφέλη κερδοσκοπώντας σε αποθέματα, ρευστό, χρυσό, τραπεζογραμμάτια και εμπορεύματα. Τα μονοπωλιακά αποθέματα και οι εξαγωγές αγαθών από ένα ζωτικό πρόσθεμα στην εξουσία μας που γίνεται δυνατό από τη δύναμη της Κ.Τ.. Δεν επιτρέπουμε να υπάρχει μια δίκαιη χρηματιστηριακή αγορά, δίνουμε όμως μεγάλες παραστάσεις από <<σκληρές>> κυβερνητικές ρυθμίσεις για να δημιουργούμε μια ψεύδη αίσθηση εμπιστοσύνης ανάμεσα στους μικρούς επενδυτές. Με τη βοήθεια των ρυθμιστικών μας συλλαβόγριφων και της οικονομικής μας εξουσίας είμαστε ικανοί να διατηρούμε τις συναλλαγές στα μέτρα των αναγκών του περιβάλλοντός μας για να χειριζόμαστε τις τιμές των μετοχών εις βάρος των ανεξάρτητων επενδυτών. Οι προνομιούχοι ειδικοί που βρίσκονται στα χρηματιστήρια μας βοηθούνται από την προπαγάνδα του οικονομικού μας τύπου και των χρηματιστηριακών οίκων και ποντάρουν διαρκώς στην αφέλεια και την απληστία για να στραγγίσουν τα αποθέματα των απληροφόρητων και να τα οδηγήσουν στα χρηματοκιβώτια μας. Το χρηματιστήριο, τα εμπορεύματα και οι ασφάλειες που τα χειρίζονται μέσω εμπορεύσιμων λογαριασμών, οι χρηματιστηριακοί οίκοι και οι οίκοι ανταλλαγών, μας παρέχουν μια δύναμη που είναι μεγαλύτερη από τις μετοχές που κατέχουμε κι έτσι μπορούμε να χειριστούμε τις τιμές και να νικήσουμε μέσω των αντιπροσώπων μας στους αγώνες για την απόκτηση των εταιρειών.
  Ελάχιστος κίνδυνος υπάρχει σ΄αυτήν την λίαν επικερδή επιχείρησή μας από τις ρυθμίσεις που γίνονται υπέρ του κοινού. Οι χειρισμοί μας είναι τόσο σύνθετοι που μόνον οι πιο ευφυείς ειδικοί μπορούν να τους κατανοήσουν. Για τους περισσότερους οικονομολόγους, οι χρηματιστηριακές μας κινήσεις μοιάζουν να είναι προσπάθειες που βοηθούν να <<σταθεροποιηθεί>> η αγορά. Εμείς οι κυρίαρχοι τραπεζίτες, εάν είμαστε ικανοί να διατηρήσουμε την ειρήνη ανάμεσά μας, γινόμαστε όλο και πιο πλούσιοι, καθώς περνά ο καιρός χωρίς να αφήνουμε να γίνονται οι παραγωγικές προσπάθειες προς όφελος των άλλων.