ΛΕΣΧΗ BILDERBERG (1ον) ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Μέρος 1^ον

ΛΕΣΧΗ

BILDERBERG

(ΜΠΙΛΝΤΕΡΜΠΕΡΓΚ)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1^Ο

ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

   Η θεωρία της παγκοσμιοποίησης, υποθέτει ότι τα γεγονότα που οφελούν τις επιχειρήσεις, θα ωφελήσουν και τους λαούς. Οι οικονομίες των χωρών θα ενωθούν, τα συμφέροντα θα είναι κοινά και οι αρχηγοί των κρατών θα συνεργαστούν για τη βελτίωση της οικονομίας και του υποτιθέμενου γενικού καλού.

   Οι επιχειρηματίες θα δείξουν αλληλεγγύη στις φτωχές χώρες και θα κάνουν δώρο τις επενδύσεις τους, φτιάχνοντας εργοστάσια και στήνοντας εταιρίες, βοηθώντας έτσι τους φτωχούς λαούς. Έτσι, όλοι συνεργάζονται και βοηθάνε ο ένας τον άλλον και δε θα συμφέρει σε κανέναν να κάνει πόλεμο. Όλοι οι λαοί θα ενωθούν και θα γίνουν ένα.

   Βέβαια, αν η παγκοσμιοποίηση ήταν τόσο όμορφη και εύκολη, τότε γιατί αντιδρούν τόσοι λαοί και μάλιστα τόσο αρνητικά; Οι άνθρωποι, δηλαδή οι λαοί, πάντα αμφισβητούν την εξουσία, ειδικά όταν οι πιο πλούσιοι του κόσμου έχουν το προνόμιο να εξουσιάζουν και να αποφασίζουν γι΄ αυτούς. Φανταστείται πόσο επικίνδυνο θα ήταν αν οι μεγάλοι ιδιοκτήτες των επιχειρήσεων έπαιρναν όλες τις αποφάσεις, για την οικονομική πολιτική, τον πολιτισμό, την παιδεία, την εξωτερική και εσωτερική πολιτική.

   Οι άνθρωποι σιγά΄σιγά θα χάσουν τις διαφορές τους. Όλοι θα γεννιούνται, θα εκπαιδεύονται, και θα δουλεύουν για το καλό των επιχειρηματιών, που επίσης είχαν την εξουσία. Οι πολιτιστικές διαφορές και οι παραδόσεις θα εξαφανιστούν, διότι όλοι θα γίνουν ένα. Όλα θα είναι τόσο συνδεδεμένα λόγω των οικονομικών συνεργασιών, που κανείς δε θα ενδιαφέρεται για τις παραδόσεις και τις άλλες διαφορές τους.

   Κάποιοι πιστεύουν, ότι η παγκοσμιοποίηση θα ‘σώσει’ τον κόσμο και θα πάψουν οι πολέμοι. Άλλοι ότι είναι ένας ακόμη τρόπος να απλωθεί το μακρύ χέρι των ‘αφεντικών’ σε ακόμη πιο πολλά θέματα και χώρους της ζωής μας.

   Αυτή η παγκόσμια συνεργασία απαιτεί, και αυξημένα μέτρα ασφαλείας, και ελέγχου. Ήδη έχουν ακουστεί προτάσεις για ταυτότητες με bar codes για τον έλεγχό μας. Όλοι θα έχουμε έναν αριθμό, που θα μας ακολουθεί όπου πάμε για όλη μας τη ζωή! Ήδη έχουν εφαρμόσει την εμφύτευση μικροτσίπ σε κατοικίδια ζώα στην Αμερική και Ευρώπη.

   Σ΄ αυτό το τσιπ υπάρχουν όλα τα στοιχεία του ζώου, όνομα, ράτσα, όνομα κια διεύθυνση ιδιοκτήτη, και το ιατρικό ιστορικό του ζώου. Και αναρωτιόμαστε εμείς: Μήπως αυτό είναι απλά μία προετοιμασία για την εμφύτευση τέτοιων μικροτσίπ σε ανθρώπους; Μπορεί να ακούγεται τρελό, αλλά μπορεί να ακούσουμε τέτοιες προτάσεις στο κοντινό μέλλον και μάλιστα πολύ νωρίτερα απ΄ όσο θα νόμιζαν μερικοί!

   Υπάρχουν πολλές οργανώσεις που εναντιώνονται στην παγκοσμιοποίηση, ωστόσο όμως, πολλοί είναι υπέρ. Συνήθως οι ‘εχθροί’ της παγκοσμιοποίησης είναι απλοί άνθρωποι, οργανώσεις φοιτητών, ακαδημαϊκών, εργατών και άλλοι.

   Οι ‘οπαδοί’ της παγκόσμιας αυτής συνεργασίας είναι συνήθως επιχειρηματίες και πολιτικοί, οι οποίοι υπηρετούν τα συμφέροντα των επιχειρηματιών. Γι΄ αυτό το λόγο, όπου συγκεντρώνεται η G8, η Σύνοδος Κορυφής της Ευρώπης, και σε διάφορες άλλες ειδικές συναντήσεις αρχηγών κρατών, γίνονται διαδηλώσεις από διάφορες οργανώσεις ενάντια στα ύπουλα συμφέροντα που υπηρετούν οι πολιτικοί.

   Οι συνεργασίες πολιτικών-επιχειρηματιών δεν είναι τίποτε καινούργιο, αλλά είναι κάτι που μπερδεύει τα πράγματα. Όταν οι πολιτικοί που εκλέγονται από το λαό, αλλά χρηματοδοτούνται με κεφάλαια από μεγάλους επιχειρηματιές πρέπει να πάρουν αποφάσεις για την πορεία της χώρας, για τους νόμους, τα εργασιακά θέματα, το ασφαλιστικό κ.λ.π., αναρωτιέται κανείς αν θα ανταποδώσουν στην ψήφο του λαού ή θα συνεργήσουν υπέρ των εταιρειών που είναι και χορηγοί τους.

   Κάποιες φορές υπάρχει και η πιθανότητα να υπηρετηθουν από τους πολιτικούς αποκλειστικά τα συμφέροντα των χορηγών, και όχι των λαών. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό για τους λαούς – με πολιτικούς, μαριονέτες των συμφερόντων του κεφαλαίου.

   Σε πόσες χώρες άραγε συμβαίνει κάτι τέτοιο; Στην χώρα μας συμβαίνει ή όχι;

Η ΜΥΣΤΙΚΗ

ΛΕΣΧΗ ΜΠΙΛΝΤΕΡΜΠΕΡΓΚ

   Η λέσχη Μπίλντερμπεργκ ιδρύθηκε από τη Βασίλισσα Βεατρίκη της Ολλανδίας το 1954, η οποία είναι μια από τις λίγες κυρίες που παρακολουθεί μια ανέκαθεν ανδροκρατούμενη Λέσχη. Αυτό δεν σημαίνει ότι ήταν ιδέα της Ολλανδικής Βασιλικής οικογένειας. Απλά κίνησαν κάποιους μοχλούς μετά από την πρόταση κρυφών μελών των Ιλλουμινάτι της Ευρώπης και των ΗΠΑ, σε μια περίοδο που απείχε μόλις 8 χρόνια από το τέλος του Β΄ Π.Π. Πήρε το όνομά της από το ξενοδοχείο στο οποίο έγινε η συμφωνία ίδρυσης, και έχει κεντρικά γραφεία ακόμη και στην Ολλανδία.

   Ο στόχος της Λέσχης είναι η διατήρηση και προώθηση οικονομικών σχέσεων και συνεργασιών μεταξύ της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής. Η λέσχη αποτελείται από πολιτικούς αρχηγούς και επιχειρηματίες των χωρών της Βόρειας Αμερικής και της Ευρώπης. Λέγεται ότι μαζί σχεδιάζουν το μέλλον του κόσμου και το πιο πιθανό να το σχεδιάζουν με βάση τα συμφέροντά τους. Κάθε χρόνο συναντιούνται σε πολυτελή ξενοδοχεία και θέρετρα και συζητούν την κατάσταση του κόσμου, και πώς θα έπρεπε να οδηγηθούν τα πράγματα.

   Ανάλογα με τον τρόπο σκέψης σας, η λέσχη Μπίλντερμπεργκ μπορεί να περιγράφεται ως μια ακίνδυνη διεθνής οργάνωση, όπου πολιτικοί, επιχειρηματίες και ακαδαμαϊκοί παγκοσμίου κύρους συναντιούνται, συζητούν και προσπαθούν να προωθήσουν τα συμφέροντά τους στους πολιτικούς αρχηγούς.

   Βέβαια, αυτή η αθώα προσέγγιση γίνεται κρυφά απ΄ όλους, με μυστικές συναντήσεις και όρκους σιωπής από όλους τους παρεβρισκόμενους.

   Μήπως τότε θα μπορούσε να είναι μια κρυφή οργάνωση που προσπαθεί να αναγκάσει όλο τον κόσμο, να υπακούσει στο καπιταλιστικό και δικτατορικ΄παγκόσμιο σχέδιο τους για την Νέα Τάξη Πραγμάτων;

   Πολλοί άνθρωποι του οικονομικού (τραπεζικού και χρηματιστηριακού) κόσμου, θεωρούν τη λέσχη Μπίλντερμπεργκ ως τους ‘ειδικούς του καπιταλισμού’. Υπάρχει μια μυστική επιτροπή που κατευθύνει την επιλογή των προσκεκλημένων τους. Κάθε χρόνο η επιτροπή διαλέγει 70 – 100 προσκεκλημένους για τη συνάντησή τους, χώρια τα βασικά μέλη της επιτροπής.

   Οι συναντήσεις αυτές γίνονται με την ύψιστη μυστικότητα. Όλοι οι παραβρισκόμενοι, μέλη και προσκεκλημένοι, ακόμη και οι σερβιτόροι και άλλοι που τους εξυπηρετούν, ορκίζονται σιωπή. Δεν επιτρέπεται να αναφέρουν τις μυστικές συζητήσεις τους.

   Η ασφάλεια της συνάντησης καλύπτεται από τις στρατιωτικές υπηρεσίες της χώρας όπυ γίνεται η συνάντηση. Μεταξύ άλλων, κυρίως συζητούν την πορεία του κόσμου και τρόπους να εφαρμόσουν τις ιδέες τους και τους άλλους στόχους τους. Προσπαθούν να βρουν ανθρώπους που συμφωνούν μαζί τους και που θα μπορέσουν να τους βοηθήσουν στην αύξηση της δύναμής τους και της εξουσίας τους.

   Στη συνάντηση προσκαλούνται σημαντικοί εκδότες και μεγαλοδημοσιογράφοι, ειδικοί αμυντικών θεμάτων, τραπεζίτες, πρωθυπουργοί, υπουργοί, μονάρχες, διπλωμάτες, στελέχη του ΝΑΤΟ, επιχειρηματίες και στελέχει διεθνών επιχειρήσεων (τραστ), και άλλοι πολιτικοί και χρηματοοικονομικοί αρχηγοί του κόσμου.

Όλοι οι παραβρισκόμενοι είναι από την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Δεν δέχονται ανθρώπους από την Ασία, τη Μέση Ανατολή, Νότια Αμερική ή Αφρική.

   Αναφέρεται ότι κάποιοι προσκεκλημένοι και μέλη, είναι ο τραπεζικός Ντέϊβιντ Ροκφέλερ, ο Ντόναλντ Ράμσφελντ (Υπουργός Άμυνας Η.Π.Α.), ο Χένρι Κίσσινγκερ, η Βασίλισσα Βεατρίκη της Ολλανδίας, η ΒασίλισσαΣοφία και ο Βασιλιά Χουάν Κάρλος της Ισπανίας (ο οποίος ποτέ δεν συμπεριλαμβάνεται στην λίστα), ο Στρατηγός Πήτερ Σάδερλαντ από την Ιρλανδία (πρώην μέλος της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και διευθύνων σύμβουλος κάποιοων πολυεθνικών εταιρειών), ο πρώην πρόεδρος της Αμερικής Μπιλ Κλίντον, ο τέως πρόεδρος της Αμερικής Τζορτζ Μπους (ο πατέρας), ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Ζακ Σιράκ, και ο πρώην πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας Τόνυ Μπλέρ (όμως ποτέ δεν φαίνεται να προσκλήθηκε ο Πρίγκιπας Κάρολος και αυτό αξίζει την προσοχή σας).

   Κάποια μέλη έχουν συνεργαστεί και σε άλλα θέματα στο παρελθόν. Το 2.000, ο Ράμσφελντ και ο Σάδερλαντ συνεργάστηκαν στο διοικητικό συμβούλιο της Ελβετικής εταιρείας, η οποία πούλησε δύο πυρηνικούς αντιδραστήρες στη Βόρεια Κορέα. Τότε όμως, η Βόρεια Κορέα δεν θεωρούνταν ‘εχθρική’. Σήμερα τα πράγματα άλλαξαν.

   Κάποιοι από τους κορυφαίους οικονομικούς και πολιτικούς επιστήμονες παραβρίσκονται στη λέσχη Μπίλντερμπεργκ για να εφαρμόσουν την ιδέα της παγκοσμιοποίησης. Πιστεύουν ότι αυτά που συμφέρουν στις τράπεζες και στις μεγάλες επιχειρήσεις είναι θετικά και για την ανθρωπότητα. Δηλαδή, ο πάμπλουτος ιδιοκτήτης μιας πολυεθνικής και ένας φτωχός αγρότης από το Κονγκό, μπορούν να έχουν κοινά συμφέροντα!

   Και προχωρούν στην προώθηση αυτής της ιδέας παντού. ‘Εγκρίνουν’ μόνο άτομα που συμφωνούν μαζί τους και που είναι πρόθυμοι και έτοιμοι να σπρώξουν αυτή την ιδέα. Κάποιοι προσκεκλημένοι τους, έχουν πετύχει αμέσως μετά που πήραν αυτή την έγκριση.

   Για παράδειγμα, ο Μπιλ Κλίντον παρευρέθη σε συνάντηση Μπίλντερμπεργκ το 1991. Εκλέχθηκε Πρόεδρος της Αμερικής το 1992, όπως ο Τόνυ Μπλερ το 1993.

   Ανάλογα με τα συμφέροντά τους, η εξουσία ‘πουλάει’ κάποιο νέο πρόβλημα ή κάποια επερχόμενη κρίση στον κόσμο, ώστε να ‘καλυφθούν’ τα πραγματικά προβλήματα που εξελίσσονται. Οι οικονομίες της Ευρώπης και της Αμερικής είναι έτοιμες να γκρεμμιστούν, οπότε οι επιχειρηματίες πρέπει να βρουν κάποιοι τρόπο να σώσουν τις επενδύσεις τους και να ανοίξουν νέα αγορά για τα προϊόντα τους.

   Αυτή είναι μια εξήγηση για τα πρόσφατα προβλήματα στη Μέση Ανατολή, τον πόλεμο στο Ιράκ, τα προβλήματα στο Ιράν και στο Λίβανο, διαφωνίες με τη Συρία, και οι μάχες στο Ισραήλ όλα θα βοηθήσουν τις κυρίαρχες χώρες να καλύψουν τα προβλήματά τους και μπορεί να δώσουν ώθηση στην οικονομική ανάπτυξη τους, όπως ο Ψυχρός Πόλεμος έκανε στην μεταπολεμική περίοδο.

   Ας δούμε από πιο κοντά μια από τις συναντήσεις της λέσχης  Μπίλντερμπεργκ, αυτήν του 2.003, και να εξετάσουμε ορισμένα από τα ιστορικά στοιχεία μετά την λήξη της.

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 2.003

   Ένα δείγμα των συζητήσεων και της κατάστασης που επικρατεί κατά την διάρκεια των συνελεύσεων της λέσχης Μπίλντερμπεργκ, είναι κάτωθι και αφορά την συνάντηση του έτους 2.003:

   Το Μάϊο του 2.003, η λέσχη Μπίλντερμπεργκ, τα βασικά στελέχη και οι περίπου 100 προσκεκλημένοι τους, παρευρέθηκαν στο ξενοδοχείο Τριανόν Παλλάς στις Βερσαλλίες, κοντά στο Παρίσι, για την ετήσια συνέντησή τους. Από τις 15 έως τις 18 Μαϊου, οι Αμερικανοί Ντόναλντ Ράμσφελντ και Ρίτσαρντ Περλ ( Υπουργός και Υφυπουργός Έμυνας) βρίσκονταν εκεί, ενδιαφερόμενοι να προωθήσουν το θέμα της επίθεσης στο Ιράκ, για το οποίο χρειάζονταν συμμάχους και υποστηρικτές.

   Αμέσως μετά τη συνάντηση πραγματοποιήθηκε η διάσκεψη των υπουργών Οικονομίας της Ομάδος G8 στο Παρίσι, χωρίς καμία καθυστέρηση. Έπειτα, με την πάροδο 12 ημερών, πραγματοποιήθηκε το πλήρες συμβούλιο των αρχηγών της Ομάδας G8, από την 1^η έως της 3^ης Ιουνίου στο Εβιάν – λε – Μπαν  στη Γαλλία. Συνήθως, στη συνάντηση Μπίλντερμπεργκ αναλύουν τα θέματα που θα συζητηθούν και στο G8. (Αυτό είναι ένα στοιχείο της συνήθους διαδοχής των γεγονότων).

   Την πρώτη μέρα της συνάντησης Μπίλντερμπεργκ στις 15 Μαϊου, ο Ζακ Σιράκ τους καλωσόρισε όλους και πρότεινε να προσπαθήσουν να ξεχάσουν τις διαφωνίες τους για τον πόλεμο στο Ιράκ. Η Αμερική και η Δυτική Ευρώπη είναι ιστορικά σύμμαχοι και δε θα έπρεπε να αφήσουν κάτι τόσο ασήμαντο να τους χωρίσει, είπε.

   Στο συμβούλιο, συζητήθηκαν θέματα όπως ο πόλεμος στο Ιράκ και η πολιτική του Αριέλ Σαρόν με τους Παλαιστίνιους.

   Σύμφωνα με κάποιους, οι Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι οπαδοί της λέσχης δεν κατάφεραν να συμφιλιωθούν τελείως, εξαιτίας αυτών των προβλημάτων. Ο Σάρον δεν συμφώνησε με το σχέδιο του Μπους για τη Μέση Ανατολή, παρ΄ όλο που το είχαν εγκρίνει η Ρωσία, η Ευρωπαϊκή Ένωση και ο ΟΗΕ. Δεν ήθελε καν, να συζητήσει την αποίκηση των Ισραηλινών στις περιοχές της Παλαιστίνης.

   Κάποιοι από το περιβάλλον της Μπίλντερμπεργκ, πιστεύουν ότι οι Ευρωπαίοι θεωρούν, πως η Αμερική δε χρειάζεται και δε θέλει μια σταθερή κεντρική κυβέρνηση στο Ιράκ. Αν γίνει αυτό, δε θα είναι απαραίτητη η Αμερική πλεόν. Ο Ευρωπαίοι πιστεύουν ότι η Αμερική προσπαθεί να μείνει μακροπρόθεσμα στο Ιράκ ώστε να ελέγχει το πετρέλαιο. Κάτι που μπορεί να συνεχιστεί για πολλά χρόνια, εφ΄ όσον οι Αμερικάνοι προσφέρουν αρκετά στους Ιρακινούς ώστε να μην επαναστατήσουν. Δηλαδή, οι Αμερικανοί θέλουν να μείνουν στο Ιράκ όσο περισσότερο μπορούν για να εξασφαλίσουν τον έλεγχο του πετρελαίου σε Αμερικανικά συμφέροντα.

   Στις συναντήσεις συζητούν την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας και την εξωτερική πολιτική. Πολλές φορές, συζητάνε και τα μελλοντικά σχέδια της Αμερικής, όπως η εισβολή στο Ιράκ.

   (Όταν άνοιξε το θέμα της εισβολής του Ιράκ από τους Αμερικάνους στη συνάντηση Μπίλντερμπεργκ στη Σντίλυ της Βιρτζίνιας (Η.Π.Α.), οι Ευρωπαίοι αντέδρασαν – ήταν εναντίον μιας τέτοιας επιχείρησης. Εξαιτίας της αντίρρησης αυτής, ο Ράμσφελντ τους είπε πως δε θα γίνει η εισβολή. Όμως τελικά, έγινε. Η εισβολή πραγματοποιήθηκε λόγω των υποτιθέμενων ‘όπλων μαζικής καταστροφής’ που υποτίθεται ότι υπήρχαν στο Ιράκ. Λέτε οι Αμερικανοί να κάνουν το ίδιο και προς την Κίνα ή την Ρωσία;)

   Οι κύριοι Μπους και Ράμσφελντ ( και Τόνυ Μπλερ) επέμεναν στην ύπαρξη τέτοιων όπλων που μπορούσαν να βάλουν σε κίνδυνο όλο τον κόσμο! (Ενώ τα δικά τους είναι ‘ασφαλή πυρηνικά’!!!) Όταν ρωτήθηκε που είναι αυτά τα περιβόητα όπλα μαζικής καταστροφής, ο Ράμσφελντ δεν μπορούσε να απαντήσει. Τότε λοιπόν, γιατί έγινε ο πόλεμος; Αφού δεν βρέθηκαν γιατί δεν ζήτησαν συγνώμη από τους Ιρακινούς, δεν τους αποζημίωσαν για τις καταστροφές και τους θανάτους και δεν τους επέστρεψαν τον αρχηγό τους, που συνεχίζουν να τον κρατάνε αιχμάλωτο, που τον φωτογραφίζουν με τα εσώρουχα και τον ξεφτιλίζουν;

   Επομένως, οι στόχοι και οι σκοποί, δεν έιχαν να κάνουν με τα ‘αόρατα πυρηνικά όπλα’ του Ιράκ.

   Οι περισσότεροι Ευρωπαίοι δεν πιστεύουν τις υποσχέσεις των Αμερικανών ότι το πετρέλαιο του Ιράκ θα ωφελίσει τους Ιρακινούς, αλλά ότι τα έσοδα από την πώλησή του θα ξαναχτίσουν όσα βομβάρδισε η Αμερική, η οποία έχει ήδη πουλήσει τα δικαιώματα ανακατασκευής των πόλεων του Ιράκ σε αμερικανικές εταιρίες. Αυτό έγινε 3 μήνεςμετά την αμερικανική εισβολή (ενώ κάποιοι επιμένουν ότι είχε συμβεί τρεις μήνες πριν την εισβολή!). Για να ηρεμήσουν τους Ευρωπαίους, τους έχουν δώσει ορισμένα συμβόλαια συνεργασίας και έχουν υποσχεθεί ορισμένα ακίμη, που πιθανόν θα ωφελήσουν την Ευρώπη.

   Οι Ευρωπαίοι από πλευράς τους, φαίνονται να κάνουν κάποιες προσπάθειες να ξεκόψουν από την Αμερική. Κυνηγούν την ίδρυση ενός Ευρώ-Στρατού ανεξάρτητου από το ΝΑΤΟ, Όμως, σ΄ αυτό υπάρχουν αντιρρήσεις και εμπόδια. Η Αμερική εναντιώνεται σε κάτι τέτοιο, όπως και ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, ο Λόρδος Ρόμπερτσον.

   Όμως, πολλοί ηγέτες ευρωπαϊκών χωρών δεν αντέχουν την κυρίαρχη θέση της Αμερικής μέσα στο ΝΑΤΟ. Αυτοί θέλουν μια ανεξάρτητη στρατιωτική δύναμη που θα είναι η άμυνα της Ευρώπης. Κάποιοι άλλοι προτείνουν μια ξεχωριστή στρατιωτική δύναμη, αλλά υπό την αιγίδα και έλγχο του ΝΑΤΟ, το οποίο έχει συνδεθεί με τον ΟΗΕ και καλύπτει περιφερειακούς τομείς του.

   Ξαφνικά κάποιοι πέταξαν την σωστή (και για άλλους την λάθος) υπόθεση: Μήπως όμως προλάβει και κάνει κάτι η Ρωσία, όσο εμείς ψάχνουμε τον προσανατολισμό μας;

   Φοβούνται την Ρωσία η οποία παραμένει ο άγνωστος ‘χ’, σε διάφορα στρατηγικά, συμμαχικά και ενεργειακά θέματα. Ποτέ δεν ξεχνούν ότι η Ρωσία είναι μια πυρηνική δύναμη αγνώστου δυνατότητας.

   Σήμερα, το ΝΑΤΟ δεν προστατεύει αποκλειστικά τα συμφέροντα της Ευρώπης, αλλά χρησιμοποιείται παγκοσμίως, όπου χρειάζεται κάποια στρατιωτική δύναμη. Δεν έχει λυθεί αυτό το πρόβλημα ακόμη.

   Όλες οι συζητήσεις γίνονται μυστικά. Όποιος παραβρεθεί στη συνάντηση, ακόμη και οι υπάλληλοι του ξενοδοχείου ορκίζονται σιωπή! Το ξενοδοχείο Τριανόν Παλλάς στις Βερσαλλίες έκλεισε για όλους εκτός των προσκεκλημένων και όλοι οι άλλοι πελάτες έπρεπε να φύγουν τις ημέρες συνάντησης.

   Οι υπάλληλοι που έμειναν να εξυπηρετήσουν τους προσκεκλημένους δεν μπορούσαν να μιλήσουν με κανέναν από αυτούς, ούτε να τους κοιτάζουν στα μάτια, αλλά ούτε και να πούνε τίποτε σχετικά με το συμβούλιο σε κανέναν. Αν έκαναν κάτι απ΄  αυτά, θα απολύονταν και όχι μόνον.

   Επίσης οι παραβρισκόμενοι έπρεπε να κρατήσουν πλήρη μυστικότητα για τα θέματα συζήτησης, όπως και οι δημοσιογράφοι, που ενώ ήταν παρόντες δε θα δημισίευαν τίποτε. Είναι και αυτοί στο κόλπο, αφού αρκετοί απ΄  αυτούς τους μεγάλους δημοσιογράφους και ιδιοκτήτες των μέσων μαζικής ενημέρωσης, είναι μέλη της λέσχης Μπίλντερμπεργκ. Μπορεί α παριστάνουν τους εχθρούς, αλλά φαίνεται ότι στην πραγματικότητα είναι οι καλύτεροι συνεργάτες.

Η ΣΧΕΣΗ

ΜΠΙΛΝΤΕΡΜΠΕΡΓΚ – ΝΑΖΙ

   Υπάρχουν πολλές ανεξήγητες συνδέσεις μεταξύ των Ναζί και της λέσχης Μπίλντερμπεργκ. Λένε ότι ο πατέρας της Βασίλισσας Βεατρίκης, ο Πρίγκιπας Μπέρνχαρντ της Ολλανδίας (από τους ιδρυτές της λέσχης Μπίλντερμπεργκ), ήταν μέλος των SS του Χίτλερ και ήρθε σε δύσκολη θέση όταν τα γερμανικά στρατεύματα εισέβαλαν στην Ολλανδία. Δεν ήταν όμως λένε μόνο αυτός οπαδός του Χίτλερ. Υπήρχαν κι΄ άλλα ιδρυτικά μέλη της Μπίλντερμπεργκ που κατά καιρούς εμφανίστηκαν φιλικοί προς τους Ναζί, όπως ο Όττο Βολφ βον Αμερόνγκεν, ο οποίος προσπαθούσε να βελτιώσει τις επιχειρηματικές συνεργασίες μεταξύ της Γερμανίας και των χωρών της Σοβιετικής Ένωσης, υπηρετώντας στο διοικητικό συμβούλιο διάφοτων Γερμανικών εταιρειών, όπως γνωστού τραπεζικού κολοσσού.

   Λέγεται ότι οι Ναζί χρηματοδοτήθηκαν από πολλούς πλούσιους Αμερικανούς και Ευρωπαίους επιχειρηματίες, μια σχέση που είχε αρχίσει από το 1930, δέκα χρόνια πριν τον Β΄Π.Π. Κάποιοι από αυτούς λένε πως ήταν ο Πρέσκοτ Μπους (μέλος της κρυφής αδελφότητας κρανία και κόκαλ του Πανεπιστημίου Γιέιλ-Yale), που ήταν στέλεχος της εταιρείας Χάρριμαν η οποία χρηματοδότησε τον Χίτλερ μέσω των Άβερελ – Χάρριμαν (επίσης μέλη του κλαμπ κρανία και κόκαλα) και του Φριτζ Τίσσεν (Γερμανού Βιομηχάνου).

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2^Ο

Η ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ

ΤΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΜΠΙΛΝΤΕΡΜΠΕΡΓΚ

   Τα μέλη της λέσχης Μπίλντερμπεργκ προέρχονται από τους δυνατούς και έχοντας εξουσία της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής. Λογικό δεν είναι τότε κάποιοι να υποθέτουν πως αυτοί συνωμοτούν για την εφαρμογή της ‘Νέας Τάξης’ του κόσμου;

   Πολλοί έχουν συνδέσει τη λέσχη παγκόσμιας εξουσίας Μπίλντερμπεργκ με την τελική κατάκτηση του κόσμου. Μέλη της Μπίλντερμπεργκ, μαζί με άλλες όμοιες οργανώσεις – όπως η Τριμερής Επιτροπή και το Συμβούλιο Διεθνών Σχέσεων – έχουν αναλάβει την επανίδρυση των δημοκρατικών διαδικασιών. Ως τώρα, έχουν αποδείξει ότι μπορούν να ελέγξουν έμμεσα την διεθνή οικονομία με πολιτικά μέσα. Αν μπορείς να ελέγξεις τα λεφτά φαίνεται πως μπορείς να ελέγξεις και τις παγκόσμιες εξελίξεις.

  Μετά τους παγκόσμιου πολέμους του 20^ου αιώνα, πολλές από τις δημοκρατικές μοναρχίες της Ευρώπης απέκλεισαν τις βασιλικές τους οικογένειες από την πολιτική εξουσία της χώρας. Ουσιαστικά, οι μονάρχες δεν έχουν καμιά δύναμη πολιτικά. Παρ΄ όλα αυτά, οι συντήσεις Μπίλντερμπεργκ τους δίνει την ευκαιρία να μιλήσουν και να προωθήσουν τις ιδέες τους. Κάποιοι λένε, ότι αυτή η περίοδος συνεργασίας και ειρήνης στην Ευρώπη δεν έρχεται μόνον από την απλή διπλωματία των χωρών, αλλά υπάρχει εξ αιτίας κάποιων σημαντικών ιδρυμάτων που προωθούν την ενότητα και τη συνεργασία – κυρίως η λέσχη Μπίλντερμπεργκ.

   Στο παρελθόν δηλώθηκαν φόβοι, ότι μια πιθανή αντίδραση από τη δεξιά θα μπορούσε να τραβήξει κάποια χήματα κι επενδύσεις μακριά από τις παραδοσιακές αγορές και να διακινδυνέψει ο τρόπος ζωής στην Αμερική, Αυτοί οι φόβοι είναι εμφανείς σε κάποιες κρίσεις, όπως αποκαλούνται. Μία από αυτές τις κρίσεις, όπως αποκαλούνται. Μία από αυτές τις κρίσεις ήταν στη Γιουγκοσλαβία.

  Οι Ευρωπαίοι δε χρησιμοποιούν τον πόλεμο ως λύση στα εθνικά προβλήματα και για τους άλλους στόχους τους πλέον. Στη Γιουγκοσλαβία, μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, υπήρχε ένα κενό. Υπό τον Τίτο, υπήρχε μια αυστηρή αριστερή ένωση της χώρας. Όταν έφυγε αυτή η αυστηρότητα του κομμουνισμού, όλα τα παλιά προβλήματα, το παλιό μίσος και οι ανταγωνισμοί ξύπνησαν (ή καλύτερα, κάποιοι τα ξύπνησαν επίτηδες!) Οι χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας δεν ήταν ‘μέσα στα πράγματα’ της Ευρώπης. Γι΄ αυτό το λόγο, εξελίχτηκαν διαφορετικά από την υπόλοιπη Ευρώπη.

   Ωστόσο είναι ενδιαφέρον, ότι ο τέως Διευθυντής της Μπίλντερμπεργκ, ο Λόρδος Κάρρνγκτον, ήταν και ο πρώτος αντιπρόσωπος ειρήνης του ΟΗΕ στη Γιουγκοσλαβία μετά τον πόλεμο.

ΤΖΟΣΕΦ ΡΕΤΙΝΓΚΕΡ

   Το πιο σημαντικό πρόσωπο που σχετίζεται με τη λέσχη Μπίλντερμπεργκ είναι ο Τζόσεφ Ρέτινγκερ. Ο Ρέτινγκερ ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη της και ήταν γνωστός παγκοσμίως. Επιχειρηματίες και πολιτικοί τον εμπιστεύονταν. Ήταν άνθρωπος με πολλούς γνωστούς, και τον δέχονταν σε κάθε πολιτικό κύκλο και σε κάθε παρέα. Πέθανε το 1960.

   Ο Ρέτινγκερ ήταν Καθολικός, (αν και λέγονταν Ιωσήφ!) και πολλοί πίστευαν ότι ήταν αντιπρόσωπος του Βατικανού και του Πάπα. Ήταν άνθρωπος που πίστευε στην Ευρωπαϊκή ιδέα και ήθελε να δει την Ευρώπη ενωμένη. Ήταν πρωτοπόρος του Ευρωπαϊκού Κινήματος, το οποίο εξελίχθηκε στο Συμβούλιο της Ευρώπης, που ιδρύθηκε στις 5 Μαϊου 1949. Μέσω του Συμβουλίου, ο Ρέτινγκερ για να πραγματοποιήσει την ιδέα της ενωμένης Ευρώπης, προωθούσε με ζήλο την οικονομική αλλά και στρατιωτική συνεργασία.

   Ο Ρέτινγκερ ονειρευόταν μια πραγματική ένωση της Ευρώπης. Έτσι είχε προτείνει ένα σχέδιο να ενώσει την Ανατολική Ευρώπη, δηλαδή την Αυστρία, την Ουγγαρία και την Πολωνία, υπό την αιγίδα ενός μονάρχη του τάγματος Ιησουϊτών. Το σχέδιο απορρίφθηκε και ο Ρέτινγκερ έκτοτε θεωρούταν πράκτορας του Βατικανού.

   Τη δεκαετία των 1920, ο Ρέτινγκερ δρούσε και έξω από την Ευρώπη. Προσπαθούσε να δημιουργήσει μια εμπορική ένωση ανάμεσα στο Μεξικό και τις Η.Π.Α. Είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη των Μεξικανών, και τους έπεισε να κρατικοποιήσουν τα πετρέλαια της χώρας, που ήταν στα χέρια Αμερικανικών εταιρειών. Έπειτα, το Μέξικο τον έστειλε στις μυστικές συζητήσεις στην Ουάσινγκτον εκ μέρος τους.

   Όταν ήταν 58 ετών, ο Ρέτινγκερ εργάστηκε ενάντια στη Γερμανία, σαμποτάροντας κάποιες αποστολές στην Πολωνία. Ήταν πολιτικός βοηθός του Στρατηγού Σικόρσκι, της εξορισμένης Πολωνικής κυβέρνησης και ήθελε να τους βοηθήσει.

   Ο Ρέτινγκερ ήθελε να ενώσει τον κόσμο ειρηνικά. Επιθυμούσε την ίδρυση πολυεθνικών οργανώσεων εξουσίας, που δε θα επηρεάζονταν από τις ιδεολογικές μάχες και τα συμφέροντα που υπηρετούν οι κυβερνήσεις. Δεν τον ενδέφερε η οικονομική ιδεολογία των χωρών. Είτε καπιταλιστές, είτε κομμουνιστές, ο Ρέτινγκερ πίστευε ότι μπορούσαν να συνεργαστούν (ακόμη και με το ζόρι) εξαιτίας των δυνατών οργανώσεων που θα επέμεναν σε κάποιες οικονομικές και στρατιωτικές ιδέες, όπως και πολιτικές. Δηλαδή, ο Ρέτινγκερ πίστευε ότι θα μπορούσε να επιβάλλει την ειρήνη και τη συνεργασία μεταξύ των χωρών, υπό την αιγίδα μιας δυνατής πολυεθνικής οργάνωσης. Και εξαιτίας της καριέρας του, γνώριζε πολλούς αξιωματικούς, στρατιωτικούς και πολιτικούς αρχηγούς. Είχε ένα όραμα, και πίστευε ότι αποστολή του ήταν μια παγκόσμια ένωση και ειρήνη.

   Ο Ρέτινγκερ ήταν η τέλεια επιλογή για συντονιστή αυτών των ιδεών. Είχε ‘αριστερές’ απόψεις, κάτι που θα του εξασφάλιζε μέσον με τις σοσιαλιστικές και κομμουνιστικές χώρες. Ήταν όμως και κοντά στην Εκκλησία και έτσι θα είχε πρόσβαση στις μεσαίες συνδέσεις. Ο Ρέτινγκερ τα είχε καλά με τους αριστερούς, αλλά και με τους κεντρώους της Ευρώπης. Όμως ήξερε ότι τα σχέδιά του δεν μπορούσαν να πραγματοποιηθούν χωρίς τις Ηνωμένες Πολιτείες.

   Γνωρίζοντάς  αυτό, ο Ρέτινγκερ πίεζε για μια Ατλαντική Κοινότητα που θα ένωνε την Ευρώπη με την Αμερική. Πίστευε ότι έτσι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα απέφευγαν την πολιτική τους απομάκρυνση και απομόνωση.

   Ο Ρέτινγκερ επιστράτευε έναν από τους καλύτερους και πιο δυνατούς του φίλους, τον Πρίγκιπα Μπέρνχαντ της Ολλανδίας. Εκείνο τον καιρό, ο Μπέρνχαντ κρατούσε σημαντική θέση σε πετρελαϊκή εταιρεία (Βασιλικά Ολλανδικα Πετρέλαια) και στην Βέλγικη εταιρεία Γενική Εταιρεία του Βελγίου.

   Το 1952, ο Ρέτινγκερ πρότεινε στον Μπέρνχαρντ μια μυστική συνάντηση των αρχηγών του ΝΑΤΟ για μια ανοικτή και ειληκρινή συζήτηση σχετικά με θέματα διπλωματίας και τα προβλήματα του κόσμου. Δεν θα επέτρεπαν δημοσιογράφους στη συζήτηση και δε θα δημοσίευαν καμιά πληροφορία για τη συζήτηση και τα θέματα που συζητήθηκαν. Έτσι, ο καθένας θα μπορούσε να μιλήσει ελεύθερα και να πει τη γνώμη του χωρίς φόβο να βγει στα μέσα ενημέρωσης.

   Αφού ο Πρίγκιπας Μπέρνχαρντ υποστήριξε την ιδέα για συνάντηση, σχημάτισαν επιτροπή για την οργάνωση του σχεδίου. Το 1952, ο Μπέρνχαρντ πλησίασε τον πρόεδρο Τρούμαν της Αμερικής για τη σχεδιασμένη συνάντιση, αλλά δεν έλαβαν μέρος, παρ΄ όλο πυ το δέχθηκαν θετικά. Επί κυβέρνησης Αϊζεχάουερ σχηματίστηκε Αμερικάνικη ομάδα για συμμετοχή στις συζητήσεις. Στην ομάδα ήταν ο Στρατηγός Ουάλτερ Μπεντέλ Σμιθ (Διευθυντής της CIA – Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών) και ο Σ. Δ. Τζάκσον. Οι ομάδες δούλεψαν μαζί για την ολοκλήρωση της ιδέας του Ρέτινγκερ. Οι Αμερικάνοι επηρεάζονταν από την οικογένεια Ροκ, που ήταν ιδιοκτήτες μιας άλλης εταιρείας πετρελαίων, ανταγωνιστικής της πετρελαϊκής εταιρείας του Μπέρνχαρντ. Δύο από τα πιο σημαντικά πρόσωπα στη Μπίλντερμπεργκ ήταν ιδιοκτήτες πετρελαϊκών εταιρειών, και έτσι τα συμφέροντα που προωθούσαν ήταν αυτά που σχετίζονταν με τα πετρέλαια.

   Να γιατί πιστεύουν πολλοί ότι η λέσχη Μπίλντερμπεργκ δεν ήταν απλά μια συνάντηση της διεθνής εξουσίας για συζήτηση, αλλά για το σχεδιασμό της πορείας του κόσμου στον μεταπολεμικό κόσμο του Ψυχρού Πολέμου. Προσπαθούσαν να ενημερώσουν τα μέλη που δεν γνώριζαν για την πορεία του κόσμου τότε, και ήθελαν να χαράξουν μια κοινή πολιτική για τν εξασφάλιση των συμφερόντων τους.

   Υπήρχαν όμως και διαφωνίες μεταξύ των δύο πλευρών. Στην Αμερική, ο Γερουσιαστής Μακάρθυ φόβιζε τους Αμερικανούς με την απειλή του κομμουνισμού. Η Αμερική έκανε πολλά βήματα ‘δεξιά’. Γείτονες πρόδιδαν ο ένας τον άλλον και υπήρχε ο φόβος φασιστικού καθεστώτος. Για τους Ευρωπαίους όμως, η ιδέα του φασισμού ήταν αποκρουστική, αφού μόνο δέκα χρόνια είχαν περάσει από την πτώση του φασισμού του Χίτλερ. Ο Σ. Δ. Τζάκσον προσπάθησε να τους ηρεμήσει με υποσχέσεις, ότι ο Μακάρθυ θα φύγει από την πολιτική σκηνή της Αμερικής. Παρ΄ όλα αυτά βρήκαν κοινά σημεία και συνέχισαν τις επαφές τους.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3^Ο

Η ΤΑΚΤΙΚΗ

ΤΗΣ ΜΠΙΛΝΤΕΡΜΠΕΡΓΚ

   Η λέσχη Μπίλντερμπεργκ, ακολουθεί μια μελετημένη και μυστική τακτική για την ολοκλήρωση του ονείρου της ‘πιθανότατα’ για παγκόσμια κυριαρχία. Λέγεται συστηματική μεθοδολογία. Τι είναι αυτό; Συμπεριλαμβάνει δύο βήματα.

   Πρώτον, γίνεται μια ανάλυση της σημερινής κατάστασης του κόσμου σε απλές σκέψεις και απλά κομμάτια. Έπειτα, σχεδιάζουν μια στρατηγική για το μέλλον που επιθυμούν για τα συμφέροντά τους. Κρίνοντας το παρόν, σχεδιάζουν το μέλλον. Σιγά – σιγά έχουν φέρει τον κόσμο πιο κοντά στην ιδέα μιας παγκόσμιας εξουσίας. Ενώνοντας τις διάφορες περιοχές και κτίζοντας πολιτικές και οικονομικές συνεργασίες μεταξύ των χωρών, ο κόσμος έχει συνηθίσει την ιδέα της ένωσης. Όλοι οι ήπειροι έχουν κάποια συνεργασία που έχει υπογραφεί μεταξύ των κρατών τους. Όπως μεγάλωναν οι οικονομίες κάποιων χωρών, χρειάζονταν μεγαλύτερες αγορές, οπότε υπέγραφαν οικονομικές και εμπορικές συμφωνίες. Αλλά αυτές οι συνεργασίες δεν τους έφταναν, και έτσι ξεκίνησαν οι πολιτικές συνεργασίες με συμμάχους.

   Κάθε συνεργασία χρειάζεται έναν αρχηγό ή τουλάχιστον μια διοίκηση για να δείξει το σωστό δρόμο. Σύμφωνα με πηγές, ο ‘Ροκ’ πιστεύει, ότι την εξουσία θα έπρεπε να την έχουν οι ‘υπέροχοι νοήμονες’ και οι τραπεζίτες-επιχειρηματίες. Αυτοί οι άνθρωποι κοιτάνε πέρα από εθνικά συμφέροντα. Κοιτάνε τα συμφέροντα των επιχειρήσεων, και υποτίθεται, το γενικό καλό του κόσμου.

   Ο κύριος ‘Ροκ’ πιστεύει ότι μια τέτοια παγκόσμια εξουσία θα ήταν προτιμότερη από τα έθνη και κράτη που υπάρχουν ως τώρα. Ίσως να έχει δίκιο. Οι επιχειρηματίες δεν αφήνουν τις προκαταληψεις και το μίσος να παίξουν ρόλο στις αποφάσεις τους. Αυτοί σκέφτονται μόνο τι συμφέρει οικονομικά. Ο ‘Ρόκ’ έκανε τέτοιες δηλώσεις το 1991 σε συνάντηση της λέσχης, και παρόν ήταν ο Μπίλ Κλίντον (πρώην πρόεδρος Η.Π.Α.) 1992-2000) και ο Ντάν Κουέιλ (πρώην αντιπρόεδρος Η.Π.Α.1988-1992).

   Μέσα απ΄ αυτήν την λογική, η λέσχη Μπίλντερμπεργκ προσπαθεί να σχεδιάσει το μέλλον μας. Όμως, στην προσπάθειά τους υπάρχουν κάποια προβλήματα και εμπόδια. Κατ΄ αρχήν, η συστηματική μεθοδολογία μπορεί να έιναι μια μέθοδος βασοσμένη στη λογική και στα συστήματα, αλλά ο άνθρωπος πολλές φορές δεν πράττει με τη λογική και το συμφέρον μόνο. Έχει σκέψεις, προβλήματα, ανησυχίες και γνώμη, και κάνει πράγματα που μπορεί να μην προβλέπονται. Εξαιτίας της αβεβαιότητας του ανθρώπου, η συστηματική μεθοδολογία αντιμετωπίζει κάποια προβλήματα, τα οποία γνωρίζει και κάνει τα πάντα ώστε να εξαφανιστούν, να φύγουν από μπροστά της.

   Το πρώτο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν είναι η αδυναμία τους να κατανοήσουν ακριβώς τα θέματα και την πλήρη ανάλυσή τους. Οι κοινωνίες αποτελούνται από ανθρώπους και οι άνθρωποι δεν είναι πάντα προβλέψιμοι. Έτσι, είναι δύσκολο να κάνουν έναν ακριβή σχεδιασμό. Αυτοί μπορεί να σχεδιάσουν κάτι αυστηρό, αλλά δεν λαμβάνουν υπ΄ όψιν τους τη μεταβλητή φύση του ανθρώπου, που μπορεί να αλλάξει γνώμη πολύ εύκολα.

   Το δεύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν είναι η απιλογή στόχου. Ο βασικός στόχος της Μπίλντερμπεργκ είναι η διατήρηση του σημερινού καθεστώς εξουσίας. Δε θέλουν να πάρει κανείς άλλος τη δύναμη που έχουν αυτοί. Αν χάσουν τον έλεγχο, δε θα μπορέσουν να στρώσουν τα σχέδιά τους για τον κόσμο.

   Γι΄ αυτούς, ο χειρότερος εχθρός μπορεί να είναι ο άνθρωπος που έχει γνώσεις. Η γνώση είναι επικίνδυνη για τη Μπίλντερμπεργκ. Αυτός που ξέρει δέκα πράγματα και μπορεί να σκεφτεί με αυτονομία, μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω. Οπότε, η λέσχη προσπαθεί να αποσιωπήσει (να φιμώσει;) όσους μπορεί και παράλληλα, να μας δώσει όσες λιγότερες πληροφορίες γίνεται.

  Απο την άλλη, είναι υποχρεωμένοι να διατηρούν πανεπιστημιακά ιδρύματα και σχολές που εκπαιδεύουν τους ανθρώπους. Αυτό είναι άλλο ένα σοβαρό πρόβλημα, διότι δεν εκπαιδεύονται μόνον οι δικοί τους.

   Το τρίτο πρόβλημα είναι το ότι εξαιτίας των δύο προηγουμένων προβλημάτων, είναι δύσκολο να αναπτύξουν κάποια στρατηγική. Εξαιτίας της απρόβλεπτης φύσης του ανθρώπου και των γνώσεων που κατέχουν κάποιοι, δε μπορούν να σχεδιάσουν ακριβώς αυτά που θέλουν.. Έτσι, οι συνωμότες πρέπει να σκεφτούν σε μεγάλο βαθμό τα σχέδιά τους και να εξετάσουν πολλές παραμέτρους. Ένας από τους κυριότερους και πιο σημαντικότερους νόες σ΄ αυτά τα θέματα, λένε πως είναι ο Χένρυ Κίσσινγκερ.

Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΟΠΑΔΟΙ ΤΗΣ

ΜΠΙΛΝΤΕΡΜΠΕΡΓΚ

   Οι συναντήσεις της λέσχης γίνονται κάθε χρόνο σε διάφορες χώρες. Το 1995 έγινε στην Ελβετία. Το 1996 στον Καναδά, το 1997 στην Αμερική, το 1998 στη Σκοτία, το 1999 στη Πορτογαλία, και πάει λέγοντας. Υπάρχουν κάποιοι «τακτικοί» παρευρισκόμενοι, και κάθε χρόνο καλούν κάποιους άλλους που συμφωνούν με τα σχέδιά τους και είναι σε θέση να προωθήσουν τις ιδέες τους.

   Σύμφωνα με σχετικές πληροφορίες, κάποια από τα βασικά μέλη είναι ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ (Αμερικανός), ο οποίος φαίνεται να είναι γενικά Διευθύνων Σύμβουλος του Κόσμου. Απο το Ηνωμένο Βασίλειο, η οικογένεια Ρόθτσιλντ επίσης δίνουν το παρόν. Ο Σερ Έβελιν ντε Ρόθτσιλντ είναι ενεργό μέλος. Άλλα τακτικοί παρευρισκόμενοι είναι ο Χένρυ Κίσσινγκερ, ο Πήτερ Κάρρινγκτον, ο Έτιεν Νταβινιόν (για πολλά χρόνια Πρόεδρος στη λέσχη), ο Κόνραντ Μπλακ, και πολλοί άλλοι. Υπεύθυνοι για τα θέματα συζήτησης και το σχεδιασμό, φαίνεται να είναι η οικογένεια Ρόθτσιλντ. Ο Ρόκφελερ και μερικές φορές ο Κίσσινγκερ είναι οι μεσολαβτές.

   Ο Κάρρινγκτον μέχρι το 2000 ήταν πρόεδρος, και μάλλον αποφάσιζε για τους προσκεκλημένους. Έπειτα ανέλαβε ο Νταβινιόν. Υπάρχουν διάφορες επιτροπές και σύμβουλοι στη λέσχη, όπως επίσης μια Συμβουλευτική Ομάδα, μια Οδηγητική Επιτροπή και μια ομάδα Γενικών Γραμματέων, που υποτίθεται προτείνουν προσκεκλημένους, αλλά τον τελευταίο λόγο τον έχει ο Πρόεδρος.

   Αναφέρεται, ότι σε κάθε χώρα υπάρχει ένας αντιπρόσωπος, που βοηθά στην επιλογή των προσκεκλημένων της κάθε χώρας. Από τον Καναδά διαλέγει κάποιος Κόνραντ Μπλακ. Ένας Ανιέλλι επιλέγει τους Ιταλούς, ένας Μπαρνέβικ τους Σουηδούς, ο Νταβινιόν τους Βέλγους, ο Χοεγκχ τους Νορβηγούς, ένας Χάλμπερστατ τους Ολλανδούς, ο Ολεκόβσκι τους Πολωνούς, ο ντε Πουρύ τους Ελβετούς, ο Στρεμπ τους Γερμανούς, ο Σειντενφάντεν τους Δανούς, ο Σάδερλαντ τους Ιρλανδούς, ο Βρανίτζκυ τους Αυστριακούς, ο Κολλόμ τους Γάλλους, ο Δαυίδ τους Έλληνες, ο Καρβαχάλ Ουρκίχο τους Ισπανούς και ο Βόλφενσον όλους τους υπόλοιπους, εκτός των Αμερικανών και Βρετανών.

   Ουσιαστικά, αυτοί οι αντιπρόσωποι δεν έχουν τον τελευταίο λόγο στην επιλογή προσκεκλημένων, απλά ίσως προτείνουν και είναι κάτι σαν «αρχηγοί» της κάθε ομάδας. Εξαιτίας της κρυφής και πολύπλοκης ιεραρχίας της Μπίλντερμπεργκ, οι πραγματικοί αρχηγοί είανι η Οδηγητική Επιτροπή και η Συμβουλευτική Επιτροπή – αυτοί που κατευθύνουν και σχεδιάζουν, και βρίσκουν τον τρόπο να εφαρμόσουν τις ιδέες τους.

ΠΑΡΟΜΟΙΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ

   Πολύ πριν την ίδρυση της Μπίλντερμπεργκ, έγιναν προσπάθειες για οργανώσεις συνεργασίας μεταξύ χωρών και ηπείρων. Η διαφορά όμως είναι, ότι η λέσχη Μπίλντερμπεργκ καλύπτεται με ένα πέπλο μυστικότητας. Κάποιες από τις οργανώσεις ήταν το Μποέμιαν Γκρόουβ, που ιδρύθηκε το 1872 στο Σαν Φρανσίσκο. Λένε ότι στις συναντήσεις τους, στήθηκε το Πρόγραμμα Μανχάταν (Manhattan Project) για τις δοκιμές πυρηνικών όπλων, και όπου επιλέχθηκε ο Αϊζενχάουερ, Ρεπουμπλικάνος υποψήφιος, για πρόεδρο της Αμερικής το 1952.

   Τέτοιες οργανώσεις δεν έγιναν μόνο στην Αμερική.

Αρκετές προσπάθειες έγιναν και στην Ευρώπη και στην Ασία. Στην Αγγλία ιδρύθηκε το ίδρυμα Ντίτσλυ Παρκ. Και το 1952, μετά από πρόταση του Άγγλου Λοχαγού Μπερνάρντ Μοντγκόμερι για άσκηση και εκπαίδευση στρατιωτικών, ιδρύθηκε η Άσκηση των Αρχηγών των Συμμάχων στην Ευρώπη (SHAPEX). Η πρόταση έγινε στον τότε Στατηγό του ΝΑΤΟ Αϊζενχάουερ, ο οποίος την αγκάλιασε και από τότε γίνεται μια συνάντηση των αρχηγών των συμμάχων του ΝΑΤΟ κάθε χρόνο κοντά στην πόλη Μονς του Βελγίου. Εκεί συζητούν και θέματα της συμμαχίας αλλά και διάφορα άλλα θέματα.

   Υπήρχαν και άλλεςς συναντήσεις πολιτικών αρχηγών αλλά και επιστημόνων. Το 1957, έγινε η πρώτη Συνάντηση ‘Παγκουάς’ για Επιστημονικά και Διεθνή Θέματα. Ιδρυτές ήταν ο Μπερτράντ Ράσσελ και ο Άλμπερτ Αϊστάιν. Στν πρώτη συνάντηση έλαβαν μέρος επιστήμονες από τις Ηνωμένες Πολιτείες και από τη Σοβιετική Ένωση. Αυτές οι συναντήσεις ήταν σημαντικές επειδή μπορούσαν να συναντηθούν άνθρωποι από τη Δύση, την Ανατολή και άλλες χώρες. Έβρισκαν όλοι ένα χώρο όπου μπορούσαν να καθίσουν και να μιλήσουν.

   Αυτές οι συναντήσεις βοήθησαν ακόμη και όταν υπήρχαν τριβές και προβλήματα μεταξύ της Δύσης και της Ανατολής. Στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η Αμερική και η Σοβιετική Ένωση συναντιόντουσαν εκεί και μπορούσαν να συζητήσουν διάφορα θέματα όπως το έλεγχο συμφωνιών μείωσης οπλοστασίων, μείωση πυρηνικών όπλων, και προσπάθειες ομαλοποίηση σχέσεων, μεταξύ Αμερικής και Σοβιετικής Ένωσης.

   Κατά τη δεκαετία των 1970, συζητούσαν θέματα, όπως η μείωση και ο έλεγχος βιολογικών και χημικών όπλων, ο έλεγχος των συμβατικών όπλων ακι γενικά περιβαλλοντικά και αναπτυξιακά προβλήμτα σ΄ όλο τον κόσμο. Ήταν ένας χώρος που μπορούσαν όλες οι ενδιαφερόμενες χώρες να συναντηθούν και να συζητήσουν τα καυτά θέματα που τους προβλημάτιζαν, ασχέτως αν είχαν άλλες διαφορές μεταξύ τους. Τουλάχιστον, δεν έχαναν επαφή.

   Μια άλλη τέτοια οργάνωση είναι το Ουίλιαμσμπεργκ, επίσης γνωστό ως το Ασιατικό Παράθυρο. Σ΄ αυτήν την οργάνωση, συναντιούνται αρχηγοί από την Ασία και την Αμερική. Ο κύριος χρηματοδότης της πρώτης συνάντησης, λέγεται πως ήταν ο Τζον Ροκφέλερ το 1971. Θέματα που συζητήθηκαν συμπεριλαμβάνουν τον πόλεμο στο Βιετνάμ, τη διαφθορά στην Ινδονησία, τις οικονομικές και εμπορικές συναλλαγές με την Κίνα και τη Ρωσία, την ανυπαρξία εμπορικών ελέγχων στην Ιαπωνία, και άλλα θέματα που αφορούσαν την Αμερική και την Ασία.

   Πάντως, καμιά άλλη οργάνωση δεν είχε τη δύναμη να επηρεάσει τις παγκόσμιες εξελίξεις όπως η Μπίλντερμπεργκ. Και αυτός είναι ο λόγος που δημιουργεί τόση συζήτηση και ανησυχία.

   Βλέπετε, γίνονται τόσες προσπάθειες για την μείωση της δύναμης και του μεγέθους των επιχειρηματικών τραστ, ενώ παράλληλα γίνεται τρομακτική προσπάθεις δημιουργίας ενός τεράστιου πολιτικο-οικονομικο-θρησκευτικού τράστ, στα πλαίσια μιας παγκόσμιας κυβέρνησης. Και αυτό θέλει την προσοχή όλων. Μέσα σ΄ αυτήν την ‘φράση’ κρύβονται οικονομικοί πόλεμοι που διεξάγονται ασταμάτητα γύρο μας από τα τράστ, από τα οποία, αλλά συμμετέχουν στην δημιουργία της μιας παγκόσμιας κυβέρνησης ‘κάποιων’, ενώ άλλα είτε δεν την θέλουν, είτε προσπαθούν να κάνουν την δική τους υπερκυβέρνηση.

   Έτσι αποφασίζονται κινήσεις, επιθέσεις, άμυνες εξαγορές, αγοραπωλησίες επιχειρήσεων, αυξομειώσεις τιμών μετοχών, αλληλοκαρφώματα και συνεργασίες ισχυρών ανθρώπων, είτε για να αυξηθεί η κυριαρχία κάποιων, είτε για να μειωθεί η δύναμη αντιπάλων. Και τότε ξεσπούν πόλεμοι που τους πληρώνουν οι λαοί.

   Όποιος συνειδητοποιήσει τα προαναφερόμενα, θα έχει καταλάβει πολλά. Το διεθνές παιγνίδι της εξουσίας δεν είναι κάτι δυσνόητο, απλά είναι λίγο πολύπλοκο. Φαντασθείτε τώρα ότι μέλη και προσκεκλημένοι στην λέσχη Μπίλντερμπεργκ ανήκουν ή συνεργάζονται και με άλλα τραστ συμφερόντων. Δεν είναι αποκλειστικοί της λέσχης. Άρα το παιγνίδι είναι πολυδιάστατο.

Συνεχίζεται....


~)I(~ ΕΛ-ΛΗΝΩΝ ΔΙΚΑΙΟΝ ~)I(~