ΤΟ ΣΤΟΊΧΗΜΑ
Όλοι θα έχετε ακούσει από την αρχή της έναρξης τις κρίσης και ειδικότερα από τότε που ανέλαβε την κυβέρνηση της χώρας ο Τζέφρι και η παρέα του, να αναφέρουν συχνά πυκνά την λέξη «στοίχημα».
Συνήθως χρησιμοποιούν την πρόταση «πρέπει να κερδίσουμε το στοίχημα».
Έχουμε, όμως αναρωτηθεί,τι σημαίνει αυτή η λέξη και τι κρύβεται πίσω από αυτήν; Θέλω να πιστεύω πως ναι!
Αλλά ας δούμε το θέμα λίγο πιο συγκεκριμένα, παρόλο που πολλοί από εσάς, ασχολείστε με το ‘‘άθλημα’’.
Συνήθως στοιχηματίζουμε, κυρίως για οικονομικούς λόγους, αλλά και για διάφορους άλλους λόγους, όπως υλικά πράγματα, αλλά και για συναισθηματικούς λόγους, για τον έρωτα ας πούμε ή ακόμα ακόμα και για μίσος ή έστω και για την πλάκα μας.
Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, εδώ έχουμε να κάνουμε με την τύχη ενός ολόκληρου έθνους και μιας χώρας!
Και ερωτώ:
«Ποιος τους έδωσε το δικαίωμα να μας παίξουν στα ζάρια, στοιχηματίζοντας στις πλάτες μας και εν αγνοία μας την αντοχή και επιβίωσή μας;;;»
Θα μου πείτε, εμείς οι ίδιοι με τις λάθος επιλογές μας και που δεν προσέχαμε που δίναμε την ψήφο μας ή που θέλαμε την καλοπέραση μας ή που ήμασταν άπληστοι ή ακόμα κι ότι μας άρεσε το ρουσφέτι!
Ε..και;;; Δεν μας επιτρέπεται να κάνουμε λάθη; Ή θέλαμε και τα κάναμε; Μήπως, κάποιοι άλλοι μας έκαναν έτσι; Κάποιοι που γνώριζαν πολύ καλά τι έκαναν, οι οποίοι μας οδηγούσαν σε αυτήν την κατάσταση προσχεδιασμένα, διότι είχαν κέρδος απ΄ αυτό; Κάποιοι που «στοιχημάτισαν» σε αυτό;
Εγώ ξέρω να πω ότι, ο «σωστός» γονιός, είναι αυτός που γαλουχεί το παιδί του και που του δίνει τα φώτα, την γνώση και τις αξίες για να βγει μεγαλώνοντας εκεί έξω στην κοινωνία ώστε να μπορέσει να πορευθεί.
Αν τύχει και κάνει λάθος, δεν στοιχηματίζεις την καταστροφή του για να το συνετίσεις. Ίσα ίσα που το συμβουλεύεις και του δείχνεις με επιχειρήματα, ποιο είναι το λάθος του και συνετίζεται μόνο του. Έτσι κερδίζεις και τον σεβασμό του και την εκτίμησή του, πέραν από την αληθινή αγάπη του για σένα. Τότε, έχεις βγάλει στην κοινωνία έναν Άνθρωπο. Αν πάλι ο γονιός είναι «σκάρτος» και αμόρφωτος, δίχως ίχνος συναισθήματος και γνώσης, και που σε κάθε λάθος του παιδιού το σκοτώνεις στο ξύλο. τότε το μόνο που θα καταφέρεις να βγάλεις στην κοινωνία, είναι ένα θηρίο ανήμερο που δεν θα έχει ίχνος συναισθήματος και ευθύνης, όπου και θα προκαλεί κακό στην κοινωνικό σύνολο και μόνο, έναν ανθρωπάκο δηλαδή.
Διαφέρει σε τίποτα ένας λαός από ένα παιδί; (Ναι στα χρόνια), γιατί στο μυαλό είναι ακριβώς τα ίδια!
Οι «πατέρες» ενός λαού, είναι οι κυβερνώντες ή οι αρχηγοί αν θέλετε. Και ποιος γαλουχεί τον λαό, δίνοντάς του την γνώση για να μπορέσει να πορευτεί; Μα οι πατέρες φυσικά.
Κανένας λαός στον πλανήτη, δίχως πατέρες δεν είναι ικανός να πορευθεί, γιαυτό άλλωστε λέγεται και λαός. Δεν μιλάμε για μονάδες. Μιλάμε για λαούς. Όταν λοιπόν οι αρχηγοί ενός λαού – έθνους, είναι λαμόγια και που έχουν ανέβει στην αρχηγία λέγοντας ψέμματα, κρύβοντας το αληθινό τους πρόσωπο, δεν φταίει ο λαός για αυτό και ακόμα περισσότερο δεν φταίει, όταν οι αρχηγοί λειτουργούν βάση σχεδίου.
Για να καταλήξουμε, σταματήστε να φέρεται ευθύνες στον εαυτό σας και να κατηγορείται ο ένας τον άλλον, φέροντας του ευθύνες για την κατάντια μας. Πενήντα χρόνια τώρα όλοι, σχεδόν, όσοι ανέβηκαν στην εξουσία, δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα μάτσο λαμόγια τυχοδιώκτες, οι οποίοι κατάφεραν με την μάσκα που φορούσαν, να μας παραμυθιάζουν και να μας φθάσουν σε αυτό το σημείο που βρισκόμαστε σήμερα.
Οι μάσκες έπεσαν.
«Στοιχημάτιζαν, όχι τώρα, αλλά αιώνες πριν την εξολόθρευση μας» και λέω εμάς, διότι εμείς είμαστε το αγκάθι τους και ο εφιάλτης τους. Τους υπόλοιπους λαούς τους έχουν κάνει «ρομποτάκια» αιώνες πριν, και επειδή φοβούνται – τρέμουν την επάνοδό μας, διότι ξέρουν, ότι είναι χαμένοι από χέρι. Γι’ αυτό και μας χτυπούν με τα οικονομικά μέτρα, μέχρι να μας ισοπεδώσουν. Είναι το μόνο ισχυρό όπλο τους και το χρησιμοποιούν έξυπνα και μεθοδικά. Δεν τολμούν με τα όπλα, ότι τεχνολογία και να έχουν, διότι γνωρίζουν πολύ καλά, ότι δεν μπορούν να τα βάλουν μαζί μας, η ιστορία έχει να το λέει και αυτοί γνωρίζουν πολύ καλά την ιστορία, έχουν μάθει από αυτήν.
Καιρός λοιπόν να μάθουμε και εμείς. Καιρός να βάλουμε το «δικό μας στοίχημα». Καιρός για «αντεπίθεση».
Τα χρονικά όρια στενεύουν. Το είπαν καθαρά και ξάστερα, ή συναινούμε και παραμένουμε στην Ευρώπη, ή θα δεινοπαθήσουμε, δηλαδή θα μας λιανήσουν.
Διαλέξτε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.