Ποιό θα είναι το αντάλλαγμα για το χρέος;

Αναρτήθηκε από anixneuseis στις 12/7/11 • Κατηγοριοποιήθηκε ως Προτεινόμενα άρθρα

του κ. Δημήτρη Μακροδημόπουλου Δεν πιστεύω ότι η Ελλάδα θα εγκαλείτο ποτέ για το δημόσιο χρέος της αν ζούσαμε ακόμη στην περίοδο του Ψυχρού Πολέμου. Διότι ως μοναδική βαλκανική χώρα της ΕΟΚ και του ΝΑΤΟ συνορεύουσα με τη Βουλγαρία, τη Γιουγκοσλαβία και την Αλβανία είχε σημαντική γεωπολιτική αξία. Πρόσθετα διαθέτει το σύμπλεγμα των νησιών του Αιγαίου που ήλεγχαν τη ναυσιπλοΐα από και προς τη Μαύρη Θάλασσα, τη βάση της Σούδας και την επιρροή της στην Κύπρο. Πέρα από τη γεωπολιτική αξία της χώρας η Δύση δεν θα επέτρεπε τότε να απαξιωθεί ένας εταίρος της οικονομικά στο σημερινό βαθμό αποδυναμώνοντας το ιδεολογικό της οπλοστάσιο για τον παράδεισο του καπιταλισμού. Το γεωπολιτικό βάρος της χώρας ήταν αυτό που την ενέταξε στις δομές του ΝΑΤΟ αρχικά και αργότερα στην ΕΟΚ πολύ νωρίτερα έναντι άλλων χωρών (Ισπανία, Πορτογαλία, Σκανδιναβικές χώρες). Το ίδιο ισχύει και για την Κύπρο. Διερωτήθηκε ποτέ κανείς πώς η Κύπρος με χαμηλότερο προπολεμικά βιοτικό επίπεδο έναντι της Ελλάδας ευημερεί σήμερα και υπερτερεί της χώρας μας εδώ και δεκαετίες; Πώς ένα κρατίδιο διασπασμένο με όσα δεινά επέσυρε ο Αττίλας ανθεί οικονομικά; Εξαργυρώνει παντοιοτρόπως την τεράστια γεωπολιτική του αξία.
Σήμερα η χώρα μας δεν είναι ούτε η μοναδική βαλκανική χώρα της ΕΟΚ και του ΝΑΤΟ ούτε επηρεάζει τις εξελίξεις στη Μ. Ανατολή λόγω της γεωπολιτικής αναβάθμισης της Τουρκίας. Όμως συνεχίζει να αποτελεί έναν εν δυνάμει παίκτη στην γεωπολιτική σκακιέρα της ευρύτερης περιοχής για έναν κυρίως και τον μοναδικό ίσως λόγο. Εξ αιτίας της άμεσης γειτονίας της με την Τουρκία, η οποία αναδεικνύεται στον ισχυρότερο ανταγωνιστή της ΕΕ στις νέες περιοχές με τις πλούσιες πλουτοπαραγωγικές πηγές (Καύκασος, Εγγύς και Μ. Ανατολή, Κ. Ασία) που αποδεσμεύθηκαν μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ και των ελληνοτουρκικών προβλημάτων που επιμελώς συντηρούνται.
Η υπερχρέωση της χώρας μας αφενός επιδεινώνει επικίνδυνα τους συσχετισμούς της με τη Τουρκία ενώ αφετέρου επαυξάνει, σε καταλυτικό πλέον βαθμό, την εξάρτησή της από το Βερολίνο και το Παρίσι. Ήδη διατυπώνονται απόψεις από πολιτικούς όχι απλά για την εξυπηρέτηση του χρέους της χώρας μας αλλά για τη μερική ή την ολική διαγραφή του. «Να διαγραφεί το χρέος της Ελλάδας», ζήτησε ο σοσιαλδημοκράτης πρώην υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Πέερ Στάινμπρικ. Υπέρ της διαγραφής του χρέους τάσσεται ανεπιφύλακτα ο Όσκαρ Λαφοντέν υπενθυμίζοντας τις επανειλημμένες διαγραφές χρεών της Γερμανίας μετά τους δύο παγκοσμίους πολέμους με πολιτικά βέβαια ανταλλάγματα. Τη σκυτάλη πήρε ο κ. Χρυσοχοίδης ο οποίος σε δηλώσεις του μετά τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης δήλωσε αναφερόμενος στην εξυπηρέτηση του χρέους ότι: «το θέμα του χρέους θα λυθεί με ένα τρόπο πολιτικό» και εντόπισε το όλο πρόβλημα μόνο στο έλλειμμα. Τί σημαίνει όμως επίλυση του χρέους με τρόπο πολιτικό; Ότι θα συμμετάσχουμε ως μισθοφόροι στα στρατηγικά σχέδια της Ευρώπης; Π.χ. θα μας ανατεθεί κάποιος ρόλος στα πλαίσια του ανταγωνισμού Ευρώπης – Τουρκίας στη Μ. Ανατολή; Θα λειτουργήσουμε ως αντίβαρο στον προσανατολισμό της Άγκυρας προς την Κ. Ασία, την Εγγύς και Μ. Ανατολή με μια κρίση στο Αιγαίο, ώστε να εγκλωβισθεί η Τουρκία στις ελληνοτουρκικές διαφορές αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο της Ασίας στα ευρωπαϊκά συμφέροντα; Μήπως η συμπόρευση με το Ισραήλ αποτελεί την πρώτη πράξη του σεναρίου; Η ξαφνική επικαιροποίηση των ΑΟΖ ήλθε για να δικαιολογήσει τον παράταιρο άξονα Ελλάδας – Ισραήλ – Κύπρου; Η ιστορική εμπειρία της χώρας από την συμπόρευσή της με τα συμφέροντα άλλων κρατών δεν ήταν πάντα αρνητική. Όμως η αξιοποίηση του χρέους από τους «εταίρους» εκβιαστικά ως υποβολέα της εξωτερικής μας πολιτικής θα οδηγήσει με βεβαιότητα σε καταστροφικά αποτελέσματα αφού θα εξυπηρετεί μόνον ξένες επιδιώξεις παραβλέποντας τις εθνικές μας επιλογές και δυνατότητες.
                                          
Μακροδημόπουλος  Δημήτρης

Αναδημοσίευση: Ευστάθιος