Βίντεο από την Σουηδία: Στους 1000 μαθητές οι 2 είναι Σουηδοί

Πέμπτη, 24 Ιούνιος 2010 21:54 | |

Το Μάλμε, η τρίτη σε μέγεθος πόλη της Σουηδίας, έχει γίνει μια από τις πιο διαιρεμένες φυλετικά πόλεις της Ευρώπης

Το Ισλαμικό Κέντρο δέχθηκε βροχή από βόμβες μολότοφ τα μεσάνυχτα. Το τζαμί υπέστη σοβαρές ζημιές, ενώ το γειτονικό σχολείο καταστράφηκε. Κανείς δεν γνωρίζει τους δράστες, αλλά ο κατάλογος των υπόπτων είναι μακρύς. Χρειάστηκαν δύο χρόνια για να επισκευαστούν οι ζημιές. Κι όταν το συγκρότημα άνοιξε ξανά, δέχθηκε δύο επιθέσεις μέσα σε ένα μήνα. Ο κόσμος μιλά για ένα κλίμα φόβου και την κατάρρευση του κοινωνικού ιστού.

Να βρισκόμαστε στη Βαγδάτη, στο Κάιρο, στο Καράτσι; Καμιά σχέση. Οι παραπάνω σκηνές εκτυλίχθηκαν στο Μάλμε, την τρίτη σε μέγεθος πόλη της Σουηδίας. Για πολλές δεκαετίες, η πόλη αυτή θεωρούνταν ένα καταφύγιο από τα προβλήματα του κόσμου. Αλλά η Σουηδία άλλαξε, και το Μάλμε έγινε μια από τις πιο διαιρεμένες φυλετικά πόλεις της Ευρώπης. Το 37% των κατοίκων είτε έχουν γεννηθεί στο εξωτερικό είτε οι γονείς τους έχουν γεννηθεί στο εξωτερικό (στα παιδιά, το ποσοστό αυτό φτάνει το 50%). Με το άνοιγμα της γέφυρας που συνδέει την πόλη με την Κοπεγχάγη, έχουν μεταναστεύσει στην πόλη και πολλοί Δανοί.

Σήμερα, ο πληθυσμός του Μάλμε (συνολικά 278.000 άνθρωποι) είναι κατά 25% μουσουλμάνοι. Και το ποσοστό αυτό αυξάνεται ταχύτατα λόγω της συνεχιζόμενης μετανάστευσης και των υψηλών ρυθμών γεννήσεων. Οι αρχές αναγνωρίζουν ότι σε μια δεκαετία οι περισσότεροι κάτοικοι θα έχουν μη σουηδική καταγωγή και ότι λίγο αργότερα οι μουσουλμάνοι θα γίνουν πλειοψηφία. Αν μάλιστα γίνει «κατακλυσμός» στη Μέση Ανατολή (πόλεμος στο Ιράν ή αποσύνθεση του Ιράκ), το κύμα των προσφύγων θα επισπεύσει αυτή την εξέλιξη.

Οι πολιτικοί προσπαθούν να ανταποκριθούν και να απαντήσουν σε αυτές τις αλλαγές. Κατά γενική ομολογία όμως, το «σουηδικό μοντέλο» (γενναίες κοινωνικές παροχές, σε συνδυασμό με μια ανοιχτή πολιτική απέναντι στη μετανάστευση) έχει φτάσει στα όριά του. Κάτω από την καθαρή και ήσυχη εικόνα του, το Μάλμε κρύβει μια εκρηκτική καθημερινότητα. Στη συνοικία Χεργκάρτεν, όπου κατοικούν οι νεότεροι μετανάστες, η ανεργία μεταξύ των ανδρών φτάνει το 82%. «Εδώ, όταν κάποιος έχει ένα πρόβλημα, τον βοηθάμε», λέει στον απεσταλμένο των Φαϊνάνσιαλ Τάιμς ο Νιχάντ, που είναι τουρκικής καταγωγής. «Οι Σουηδοί είναι ψυχροί άνθρωποι. Σφίγγουν απλώς τα χέρια. Εμείς φιλιόμαστε. Οχι σαν τους γκέι, σαν αδελφοί».

Τέσσερα χρόνια μετά την επίθεση που δέχθηκε, το Ισλαμικό Κέντρο έχει γίνει ακόμη πιο ανοιχτό στους επισκέπτες. «Εδώ έρχεται όποιος θέλει, μουσουλμάνος, εβραίος, χριστιανός», λέει ο διευθυντής του κέντρου Μπεζάτ Μπεσίροφ, που κατάγεται από την FYROM. Και στο δημοτικό σχολείο του κέντρου, οι 11χρονοι δίνουν τη δική τους εκδοχή για τη Σουηδία. Μια εκδοχή (ακόμη) θετική. «Εχουμε καθαρό νερό!», λέει ο Ράιαν, από τη Σομαλία. «Και γλυκά!», συμπληρώνει ο συμπατριώτης του Χουσεϊν. «Και ωραία αυτοκίνητα!», λέει ο Ομάρ, από το Λίβανο.

Η θετική αυτή στάση χαρακτηρίζει και πολλούς αξιωματούχους. «Πριν από είκοσι χρόνια, το Μάλμε ήταν μια πολύ βαρετή πόλη», λέει η Τζούλια Τζάνιεκ, σύμβουλος της σοσιαλδημοκρατικής δημοτικής αρχής. «Δεν είχαμε ούτε εστιατόρια ούτε μπαρ ούτε θέατρο ούτε πανεπιστήμιο ούτε νέους ούτε τίποτα. Τώρα έχουμε μια δυναμική πολυπολιτισμική πόλη».

Αλλά η Σουηδία δεν αλλάζει κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Το 2006 εξελέγη ένας κεντροδεξιός συνασπισμός με επικεφαλής τον Φρέντρικ Ράινφελντ. Ενα νέο κόμμα κατά των μεταναστών, οι Σουηδοί Δημοκράτες, θέλει να μιμηθεί τις επιτυχίες άλλων ακροδεξιών κομμάτων της βόρειας Ευρώπης. Οι δημοσκοπήσεις λένε ότι θα ξεπεράσει το όριο του 4% στις εκλογές του 2010, ενώ μια δημοσκόπηση έδειξε ότι στο Μάλμε το κόμμα αυτό έχει 11%. «Δεν μπορούμε να σταματήσουμε τη μετανάστευση», λέει ο τοπικός ηγέτης του κόμματος Στεν Αντερσον. «Αλλά δεν μπορούμε να δώσουμε δουλειές σε όλους αυτούς τους ανθρώπους. Ούτε να τους βρούμε στέγη».

Αλλες χώρες έχουν το αντίστροφο πρόβλημα. Ο σοσιαλδημοκράτης αντιδήμαρχος του Μάλμε Κεντ Αντερσον επέστρεψε πρόσφατα από ένα συνέδριο στη Μελβούρνη, όπου άκουσε έκπληκτος τους δημάρχους της Μελβούρνης και του Τορόντο να του λένε ότι δεν έχουν αρκετούς μετανάστες. Το πρόβλημα είναι ότι χώρες σαν τον Καναδά και την Αυστραλία ρυθμίζουν τον αριθμό των μεταναστών που θέλουν. Η Σουηδία δεν έχει τέτοια κριτήρια. Και πολλοί πολιτικοί αρχίζουν να πιστεύουν ότι το σύστημα της «γαλάζιας κάρτας» που προτείνει η Ευρωπαϊκή Ενωση ίσως να είναι κάποια λύση.

Μήπως τελικά η Σουηδία έκανε κακό στον εαυτό της με το να είναι τόσο φιλελεύθερη απέναντι στους μετανάστες; «Οχι», απαντά ο Κεντ Αντερσον. «Πρέπει να παραδεχθούμε όμως ότι δεν μπορούμε να τους προσφέρουμε τη ζωή που θα θέλαμε να τους προσφέρουμε».

Πηγή: redskywarning.blogspot.com/2010/06/1000-2.html