ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΕΛΛΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ
Συντάχθηκε απο τον/την lexovitis

Το χωριό Κέλλη βρίσκεται στο βορειότερο μέρος του δήμου σε υψόμετρο 980 μέτρων και στις ρίζες του περνά η παλαιά εθνική οδός Θεσσαλονίκης Φλώρινας. Οι κάτοικοι του σύμφωνα με την απογραφή του 2001 ανέρχονται σε 820. Το χωριό πήρε το όνομα του από την Ρωμαϊκή πόλη Κέλλα που αναφέρεται στα μεσαιωνικά οδοιπορικά ότι άνθισε στην περιοχή. Από την φορολογία που απέδιδε στον Τουρκαλβανό προκύπτει ότι το κατοικούσαν 100 περίπου οικογένειες. Δεν είναι εξακριβωμένη η πρώτη θέση του και είναι πιθανόν να είχε θέα προς τις λίμνες Πετρών και Βεγορίτιδας και κάποιο βίαιο γεγονός να τους οδήγησε στις παρυφές του όρους Βόρα για ασφαλή καταφύγιο στα δασώδη μέρη και τις σπηλιές του.
Οι κάτοικοι του χωριού κυρίως εργάτες γης και κτηνοτρόφοι έλαβαν μέρος στους αγώνες του έθνους καταβάλλοντας το ανάλογο τίμημα.
Η Κέλλη έγινε κοινότητα με την απελευθέρωση και το 1996 με το νομοσχέδιο "Καποδίστριας" εντάχθηκε στο διευρυμένο δήμο Αμυνταίου.

ΕΠΙΣΚΕΨΙΜΟΙ ΧΩΡΟΙ

1. ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΑΠΗΤΟΥΡΓΊΑΣ Στην Κέλλη λειτουργεί σχολή υφαντικής τέχνης εκμεταλλευόμενη την μακρά παράδοση τους σ ΄αυτό τον τομέα. Υπάρχουν πολλοί ξύλινοι αργαλειοί που οι Κελλιώτισες υφάντρες αποτυπώνουν με τρόπο καλλιτεχνικό στα υφαντά τους την παράδοσή τους.
2. ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
3. ΕΞΩΚΛΗΣΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ. Το εκκλησάκι βρίσκεται σε λόφο με πανοραμική θέα τόσο προς το χωριό όσο και προς το οροπέδιο της Εορδαίας .
4. ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ. Πολιούχος του χωριού.
(Πηγή: Δήμος Αμυνταίου -Ψηφιακός οδηγός της πόλης 2002)




Φλώρινα - Βεύη - Πέτρες - Αμύνταιο - Άγιος Παντελεήμονας - Κέλλη


Στη διαδρομή από τη Φλώρινα για το Αμύνταιο αξίζει μια παράκαμψη στη Βεύη. Βρίσκεται στη θέση αρχαίου ομώνυμου οικισμού, που η κατοίκησή του χρονολογείται από την ελληνιστική εποχή και τους ρωμαϊκούς χρόνους. Σώζονται επίσης ερείπια φρουρίου. Στην άκρη του χωριού διασώζεται η μικρή μονόχωρη εκκλησία του Αγίου Νικολάου, ίδρυμα της οικογένειας του ιερέα Δούκα, που διακοσμήθηκε με τοιχογραφίες του 1460.
Παρά τις φθορές το εικονογραφικό πρόγραμμα διατηρείται στο σύνολό του. Πρόκειται για ένα σημαντικό σύνολο της σχολής ζωγραφικής της Αχρίδας στο 15ο αι. Το λιθόκτιστο σχολείο της Βεύης, κτίσμα του 1919, πρόκειται να στεγάσει το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης. Οι Πέτρες ανήκουν στο Δήμο Αμυνταίου.
Σε απόσταση 1,5 περίπου χλμ. από τον σύγχρονο οικισμό, σε τραπεζοειδή λόφο, ανασκάφηκε ελληνιστική πόλη, τα οικοδομικά τετράγωνα της οποίας διαμορφώνονται στις έντονες κλίσεις του εδάφους. Οι οδικές αρτηρίες εκμεταλλεύτηκαν τις ισοϋψείς καμπύλες του λόφου και διασταυρώνονται με στενούς κάθετους δρομίσκους. Οι πρωιμότερες οικιστικές φάσεις ανάγονται στον 3ο αι. π.Χ. η κύρια όμως οικιστική ανάπτυξη παρατηρείται κατά τον 2ο αι. π.Χ. Τα σπίτια είναι διώροφα χωρίς αυλή. Στο ισόγειο συνήθως είναι τα εργαστήρια και οι αποθηκευτικοί χώροι. Σε μια πλευρά υπάρχει χειρόμυλος ενώ στο κέντρο διαμορφώνεται εστία μαγειρικής.
Οι ανασκαφές έφεραν στο φως εργαστήρια κεραμικής, κοροπλαστικής και μεταλλοτεχνίας, τα οποία παρά τις τοπικές τους ιδιομορφίες, έχουν στενούς δεσμούς με αυτά της Πέλλας. Η καταστροφή της πόλης έγινε τον 1ο αι. π.Χ. Στον σύγχρονο οικισμό βρίσκεται η μεταβυζαντινή εκκλησία του Αγίου Νικολάου, αντιπροσωπευτικό δείγμα εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής της εποχής του. Το Αμύνταιο απέχει 27 χλμ. από την πόλη της Φλώρινας. Οφείλει την ονομασία του στον Αμύντα, στρατηγό του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Βρίσκεται κοντά στις λίμνες Πετρών και Βεγορίτιδας.
Η περιοχή είναι ξακουστή για τους αμπελώνες και τα περίφημα κρασιά, που ξεχωρίζουν για την ποικιλία στις γεύσεις, στα αρώματα και για το εκπληκτικό χρώμα τους. Έχει χαρακτηριστεί ως ζώνη Ο.ΠΑ.Π. (Ονομασία Προέλευσης Ανωτέρας Ποιότητας). Εδώ κυριαρχεί η μοναδική ελληνική ποικιλία του ξινόμαυρου. Η ροζέ σαμπάνια, που παράγεται στο Αμύνταιο, είναι ο μοναδικός ροζέ φυσικός αφρώδης οίνος στην Ελλάδα.
Το οινοποιείο της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών (Ε.Α.Σ.) Αμυνταίου είναι επισκέψιμο, όπως και το οινοποιείο της εταιρίας Βεγορίτις Α.Ε. Και τα δύο ανήκουν στους δρόμους του κρασιού της Μακεδονίας. Αμπελώνες βρίσκονται επίσης στα παραλίμνια κτήματα του Αγίου Παντελεήμονα. Στην περιοχή το 1896 κατά την κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής ανακαλύφθηκε από Ρώσους αρχαιολόγους οικισμός και νεκροταφείο της Πρώιμης εποχής του Σιδήρου (1200 π.Χ.) με 376 τάφους. Οι ανασκαφικές έρευνες στο χώρο συνεχίζονται τα τελευταία χρόνια με εντυπωσιακά αποτελέσματα. Στην όχθη της λίμνης Πετρών ήρθε στο φως προϊστορικός λιμναίος οικισμός, όπου πραγματοποιούνται ανασκαφικές εργασίες.
Στο χωριό υπάρχει μύλος του 17ου αι. χαρακτηρισμένος ως διατηρητέο μνημείο, που είναι επισκέψιμος. Στις ταβέρνες των παραλίμνιων οικισμών στη λίμνη των Πετρών και στη Βεγορίτιδα ο επισκέπτης μαζί με το περίφημο κρασί αξίζει να γευτεί τα φρέσκα λιμνίσια ψάρια, όπως είναι τα τσιρόνια, το γριβάδι αλλά και η πέστροφα σε συνδυασμό και με τις πιπεριές Φλωρίνης. Στο τέλος της διαδρομής βρίσκεται η Κέλλη. Το όνομα του οικισμού θεωρείται ότι προέρχεται από τη λατινική λέξη cella (= κελάρι), καθώς το χωριό μοιάζει με κλειστό χώρο σαν κελάρι, όπως είναι κτισμένο σε κοιλάδα που οριοθετούν τρία βουνά. Το κοινοτικό δάσος περιλαμβάνει οξιές, πεύκα, έλατα και άγριες λεύκες, πλούσια πανίδα (αγριογούρουνα, ελάφια, λαγούς, λύκους, αλεπούδες) και ορνιθοπανίδα (πέρδικες, γεράκια, τσίχλες). Στο χωριό διασώζεται η εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου (1850). Επίσης λειτουργεί από τον Οργανισμό Πρόνοιας εργαστήριο Υφαντών και Ταπητουργίας χειροποίητων χαλιών.ΤΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΩΡΙΑ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ



Ενα πεδίο βολής φτηνό


ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ

1. / 2.

Τα όμορφα χωριά -λέει- όμορφα καίγονται. Μην πάει ο νους σας σε πολέμους και τέτοια. Ακόμα και κατά τις ειρηνικές περιόδους, φροντίζουν τα πεδία βολής να ζουν οι κάτοικοι των γειτονικών περιοχών με το φόβο του ατυχήματος και της μόλυνσης.

Λες και κάποιος έχει πάρει ένα χάρακα και τράβηξε ευθείες γραμμές ανάμεσα σε τέσσερα χωριά και το τετράγωνο που σχηματίστηκε αποφάσισε να το παραδώσει στο έλεος της πολεμικής μηχανής. Είναι το πεδίο βολής των ενόπλων δυνάμεων στη Δυτική Μακεδονία, ανάμεσα στα χωριά Λόφοι, Κέλλη, Βεύη και Μελίτη!
Ομόφωνες αποφάσεις στους δήμους και τις κοινότητες της περιοχής ζητούν το αυτονόητο: να απομακρυνθεί αυτός ο εφιάλτης από τη ζωή τους. Να πάψουν τα άρματα να περνούν από τους δρόμους των χωριών τους, να σταματήσουν τα αεροπλάνα να βουτάνε πάνω από τα κεφάλια τους, τα ελικόπτερα να μην κατεβαίνουν ξυστά στις σκεπές των σπιτιών τους, τα βλήματα να μην πέφτουν στο γήπεδο που παίζουν τα παιδιά τους. Και όχι μόνο αυτό. Να τους αποδοθούν, επιτέλους, ελεύθερες οι ιδιοκτησίες τους, να πάψουν οι περιορισμοί στο πώς θα οργώσουν, πώς θα σπείρουν, πότε θα πηγαίνουν τα ζώα τους για βοσκή. Να σταματήσει η μόλυνση στα εδάφη και τα νερά τους.
Αλλά και η υπερσύγχρονη μονάδα της ΔΕΗ (ΑΗΣ Αχλάδας-Μελίτης) που κόστισε δισεκατομμύρια δεν απέχει ούτε ένα χιλιόμετρο από τους στόχους του πεδίου βολής. Ποιος είναι προετοιμασμένος για ένα βιομηχανικό ατύχημα στην περιοχή; Και ποιος εγγυάται την ασφάλεια εργαζομένων, κατοίκων και εγκαταστάσεων;
Στους Λόφους
Στο καφενείο των Λόφων μάς υποδέχεται μια παρέα κατοίκων. Ανάμεσά τους ο πρόεδρος Νίκος Μητσκόπουλος, ο προκάτοχός του Παύλος Γκιγκόπουλος και ο εκπρόσωπος της Κίνησης Πολιτών Μελίτης Αντώνης Πετκάνης.
«Η ιστορία του πεδίου αρχίζει το 1961», θυμάται ο κ. Γκιγκόπουλος, «όμως τότε ήτανε πολύ μικρό και ρίχνανε με κάτι παλιά τουφέκια και εμείς μάλιστα χαζεύαμε στις ασκήσεις αυτές. Από το 1997 όμως αρχίσανε οι μεγάλες ασκήσεις με άρματα και πυροβόλα και ελικόπτερα και το 2000 και 2001 έγιναν οι μεγαλύτερες».
«Μας κάψανε τότε όλα τα σπαρτά» συμπληρώνει κάποιος. «Καταστραφήκαμε χωρίς καμία αποζημίωση τότε. Ενα βλήμα σκότωσε 30 πρόβατα. Αυτοί κάνανε επίταξη και ορίσανε ενοίκιο με το έτσι θέλω σε 3.000 στρέμματα και μάλιστα καταθέτουν 300 δρχ. το στρέμμα στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων για να φαίνονται εντάξει. Φυσικά, κανείς ποτέ δεν τα πήρε αυτά τα χρήματα και δεν πρόκειται έτσι να τους νομιμοποιήσουμε».
Μας εξηγεί ο κ. Μητσκόπουλος: «Αυτό το χωριό έχει μία μοναδικότητα, ανήκει στους κατοίκους του. Κάποτε το αγοράσανε οι γέροι από τον μπέη τον Παπαγιάννη απ' ευθείας με πράξη που έγινε επίσημα το 1928. Αγοράσανε τη γη, τα δέντρα, τις πέτρες, όλα. Εξήντα έξι οικογένειες, άλλος λίγα άλλος πιο πολλά. Πουθενά δεν μπλέχτηκε το Δημόσιο. Τώρα λοιπόν όλα ανήκουν στους απογόνους, σε μας. Κανένας δεν θα δώσει ποτέ άδεια για το πεδίο».
Με ομόφωνη απόφασή του το τοπικό Συμβούλιο τον περασμένο Μάιο είχε ζητήσει την απομάκρυνση του πεδίου βολής: «Σύσσωμοι οι κάτοικοι του χωριού μας ζητούν τη γρηγορότερη απομάκρυνση του πεδίου βολής από την περιοχή μας, διότι, σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία που έχουμε από το νοσοκομείο της Φλώρινας και το Θεαγένειο της Θεσσαλονίκης, οι περισσότεροι θάνατοι κατά 95% έχουν επέλθει από την ασθένεια του καρκίνου, για την οποία πιστεύουμε ότι έχει σχέση με τις πολλαπλές ασκήσεις που πραγματοποιούνται κάθε τρις και λίγο από τις ένοπλες δυνάμεις». Προειδοποιούσε, μάλιστα ότι «σε περίπτωση πραγματοποίησης ασκήσεων του στρατού, οι κάτοικοι των θιγόμενων δημοτικών διαμερισμάτων θα προβαίνουν σε κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας».
Και πράγματι. Μόλις εκδηλώθηκε την άνοιξη πρόθεση χρήσης του πεδίου βολής, οι κάτοικοι ξεσηκώθηκαν και συγκεντρώθηκαν στα χωράφια τους εμποδίζοντας κάθε σκέψη για εκτέλεση ασκήσεων. Και τώρα ο πρόεδρος μας το επιβεβαιώνει: «Η απόφασή μας είναι ομόφωνη είτε έρθουν είτε δεν έρθουν εμείς θα είμαστε εκεί, όπως και στη μεγάλη κινητοποίηση πριν τους Ολυμπιακούς. Πάνω στους στόχους. Πριν από τις εκλογές σε λαϊκή συνέλευση είχαμε αποφασίσει ομόφωνα για την απομάκρυνση του πεδίου. Το ίδιο είχαν αποφασίσει και οι δύο δήμοι Μελίτης και Αμυνταίου. Ακόμα κι αν υπάρχουν κάποιες λίγες διαφωνίες που οφείλονται περισσότερο στην πολιτική του διαίρει και βασίλευε παρά στην πραγματικότητα. Λέει στο δήμο Αμυνταίου ο αρχηγός του ΓΕΣ ότι, αν φύγει το πεδίο βολής από τους Λόφους, θα φύγουν οι φαντάροι από το Αμύνταιο και θα καταστραφούν οι επαγγελματίες. Αυτό δεν είναι έτσι διότι, πέρα από το ότι μόνο 200 φαντάροι υπάρχουν πια στο Αμύνταιο (έχουν μεταφερθεί στο ΚΕΒΟΠ Καστοριάς), αυτοί που έρχονται με τα αεροπλάνα και τα τανκς για τις ασκήσεις δεν μένουν στο Αμύνταιο αλλά μεταφέρονται από μακρινά στρατόπεδα. Κι αυτό που θέλουν να υπονοήσουνε, ότι δεν αφήνουμε το πεδίο γιατί είμαστε εχθρικοί στην Ελλάδα, είναι ψέματα. Εμείς υπηρετήσαμε στο στρατό, η καρδιά μας χτυπάει στην ελληνική Βουλή, άλλο τα ήθη και τα έθιμα. Να το κόψουν όσοι λένε ότι εμείς δεν θέλουμε τον ελληνικό στρατό. Εμείς κάναμε παραχώρηση δυο μήνες για την Ολυμπιάδα με συμφωνία να μη γίνουν βολές και το πρόβλημά μας είναι μόνο το πεδίο βολής. Αν έρθει το ΝΑΤΟ και το φράξει, ποιος θα τολμήσει να κάνει τότε τίποτα. Δεν υπάρχει δράση του στρατού εδώ που δεν τη θέλουμε. Το πεδίο βολής, όμως, μας καταστρέφει . Είναι θέμα επιβίωσης. Ξέρεις τι είναι να πετάνε τα αεροπλάνα πάνω στο κεφάλι μας; Μας απαγορέψανε να μαζεύουμε τσάι απ' το βουνό, οι ίδιοι που λένε ότι δεν υπάρχει θέμα μόλυνσης. Το νερό μας περνάει μέσα από το πεδίο. Κι αυτά δεν μας τα λένε γραπτά. Προφορικά μας τα λένε. Στους 10 θανάτους οι 9 είναι από καρκίνο. Είμαστε μια μολυσμένη περιοχή. Να μας διώξουν, αν θέλουν, και να μας πάνε αλλού. Οχι να μας βάζουν περιορισμούς για το πότε και πώς θα βόσκουμε τα ζώα μας και θα καλλιεργούμε τα χωράφια».

Στη Μελίτη και την Κέλλη

Η επίσκεψη στο πεδίο βολής επιβεβαιώνει τους φόβους των κατοίκων. Ο χώρος εφάπτεται στις κατοικημένες περιοχές και το εργοστάσιο της ΔΕΗ.
Για να παρακάμψει μάλιστα το πεδίο βολής, η ΔΕΗ αναγκάστηκε να τοποθετήσει τους πυλώνες μεταφοράς υψηλής τάσης (με τη γνωστή επικίνδυνη ακτινοβολία) δίπλα στους Λόφους και ακριβώς στο ύψωμα πάνω από το γήπεδο του χωριού. Μία ακόμα παράπλευρη ζημιά του πεδίου βολής που θα στοιχίσει στους κατοίκους ακόμα και μετά την απομάκρυνσή του.
Μια άλλη πτυχή της υπόθεσης μας περιγράφει ο δήμαρχος Μελίτης Κώστας Τσακμάκης: «Εδώ μας εκβιάζουν με έμμεσους τρόπους και μας λένε ότι, αν φύγει το πεδίο, θα φύγει κι ο στρατός. Αλλά από το Κιλκίς γιατί δεν έφυγε ο στρατός και έρχονται εδώ για τις βολές και τις ασκήσεις τους; Το ίδιο και στη Θεσσαλονίκη. Κι από εκεί έρχονται. Εμείς παραμένουμε στην αρχική μας απόφαση να φύγει οριστικά το πεδίο βολής. Ηρθε πριν λίγο καιρό και ο βουλευτής κ. Κορτσάρης και μας ενημέρωσε για το τι σκέπτεται η κυβέρνηση και μας ζήτησε ένα χρονικό περιθώριο. Να αναστείλουμε δηλαδή τις κινητοποιήσεις για ενάμιση χρόνο, αλλά εμείς έχουμε αποφασίσει να φύγει. Προς το παρόν κι εκείνοι δεν προχωρούν σε ασκήσεις, προσέχουν. Από τη ΔΕΗ, όμως, που είναι δίπλα δεν έχουμε ακούσει επίσημη άποψη. Κάποιες οβίδες είχαν πέσει και κατά εκεί».
Το Δημοτικό Συμβούλιο Μελίτης αντέδρασε έντονα τον περασμένο Δεκέμβριο, όταν το ταμείο Εθνικής Αμυνας ζήτησε από τους κατοίκους των Λόφων (που ανήκουν στο δήμο) να παραδώσουν εντός 20 ημερών τους τίτλους ιδιοκτησίας τους για να γίνει αναγκαστική απαλλοτρίωση. Με ομόφωνη απόφασή του διατύπωσε «την έντονη αντίθεσή του στην αναγκαστική απαλλοτρίωση» και επέμεινε ότι «η λειτουργία και η τυχόν επέκταση του πεδίου βολής μόνο αρνητικές οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες επιφέρει στην περιοχή».
Η Κέλλη είναι το χωριό που βρίσκεται πιο κοντά στους στόχους του πεδίου βολής. Εχει σημειωθεί και άμεσος κίνδυνος δυστυχήματος, όπως διαβάζουμε στο βιβλίο συμβάντων του αστυνομικού τμήματος:
«Σας αναφέρω ότι κατά τις 19:30 της 17ης Σεπτεμβρίου 1992 κατέπεσε και εξερράγη βλήμα πυροβολικού σε απόσταση πενήντα μέτρων περίπου από την αριστερή πλευρά του κοινοτικού γηπέδου Κέλλης. Από τις πρώτες εκτιμήσεις αρμοδίων αξιωματικών που ειδοποιήθηκαν από την υπηρεσία μας, το βλήμα αυτό προέρχεται από τις διεξαγόμενες στρατιωτικές ασκήσεις. Σχετική έρευνα διεξάγει αρμόδιος πυροτεχνουργός του στρατού». Υπογράφει ο αρχιφύλακας Επ. Παπουτσάκης.
«Ηταν τότε σαράντα παιδιά μέσα στο γήπεδο», μας λέει ο πρόεδρος της Κέλλης Σωκράτης Εστές. «Το ίδιο έγινε και με το βλήμα που έπεσε στο κοπάδι και σκότωσε τριάντα πρόβατα. Του τα πληρώσανε τότε χρυσά και σώπασε. Φοβάται ο κόσμος». Μάταια ζητάει ο κ. Εστές να πληροφορηθεί από αρμόδια χείλη τους όρους και τις προδιαγραφές ενός σύγχρονου πεδίου βολής στην Ευρώπη: «Οροι ασφαλείας δεν υπάρχουν; Για μια μικρή γέφυρα υπάρχουν, όταν κατασκευάζεται. Στη Γερμανία ξέρουμε ότι ένα τέτοιο πεδίο πρέπει να απέχει από τον τελευταίο οικισμό 50 χλμ. Ρωτάμε τους αξιωματικούς, τους υπεύθυνους και κανείς δεν μας δίνει γραπτές αυτές τις προϋποθέσεις».
Ομως παρόμοια ευρωπαϊκή ντιρεκτίβα δεν υπάρχει. Θεωρείται ζήτημα εθνικής ασφάλειας και έχει αφεθεί στη διακριτική ευχέρεια κάθε κράτους-μέλους.
Στο Αμύνταιο
Στην κωμόπολη της περιοχής, το Αμύνταιο, η κατάσταση τίθεται με διαφορετικό τρόπο. Βέβαια και εδώ η απόφαση των δημοτικών εκπροσώπων είναι ομόφωνα υπέρ της απομάκρυνσης του πεδίου βολής. Ηδη από το Σεπτέμβριο του 2001 ο προηγούμενος δήμαρχος Κώστας Θεοδωρίδης με επιστολή του προς τον τότε υπουργό Εθνικής Αμυνας κ. Τσοχατζόπουλο είχε ζητήσει την απομάκρυνση του πεδίου βολής και σημείωνε ότι «κατά την πραγματοποίηση βολών στο πεδίο βολής Λόφων την 30/8/01 δύο βλήματα παρεξέκλιναν της πορείας τους, με αποτέλεσμα να καταπέσουν έξω από τους στόχους που έχουν οριστεί και έξω από τη χωροθέτηση του πεδίου βολής, και να υπάρξει άμεσος κίνδυνος κατά της ζωής των κατοίκων της Κέλλης».
Το Δημοτικό Συμβούλιο στις 10/9/01 υιοθέτησε ομόφωνα τη διαμαρτυρία-πρόταση του δημάρχου. Αλλά και μετά τις δημοτικές εκλογές, το νέο Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε κι αυτό ομόφωνα στις 5 Δεκεμβρίου 2003 την απομάκρυνση του στρατοπέδου.
Ομως αυτές οι ξεκάθαρες και ομόφωνες αποφάσεις προσκρούουν στην εντύπωση ορισμένων επαγγελματιών ότι χωρίς πεδίο βολής θα χάσουν την πελατεία τους. Είναι αλήθεια ότι όλη η πόλη είχε στηθεί εδώ και δεκαετίες πάνω στην ύπαρξη των στρατοπέδων.
«Η πόλη του Αμυνταίου είναι αυτή που έχει υποστεί μεγάλη ζημιά από τη σταδιακή απομάκρυνση του στρατού τα τελευταία τριάντα χρόνια», μας λέει ο δήμαρχος Γιάννης Λιάσης. «Τα καλύτερα μέρη του Αμυνταίου είχαν παραχωρηθεί στο στρατό με ευνοϊκούς όρους δόμησης, αλλά και όλοι οι ελεύθεροι επιχειρηματίες στηρίχθηκαν σε μεγάλο βαθμό στην ύπαρξη στρατού, γι' αυτό και εύκολα ορισμένοι πείθονται ότι η απομάκρυνση του πεδίου βολής συνδέεται με την ευρωστία των επιχειρήσεών τους. Στο Αμύνταιο, όμως, είχαν μείνει μόνο 200 φαντάροι πριν τις μεγάλες κινητοποιήσεις για το πεδίο βολής και είναι γνωστό ότι το ΚΕΒΟΠ έχει μεταφερθεί πλέον στην Καστοριά. Το πεδίο βολής και η παρουσία του στρατού είναι δύο εντελώς διαφορετικά θέματα. Κι όσο κι αν κάποιοι από το ΓΕΣ προσπαθούν να συνδέσουν εκβιαστικά τα δύο θέματα για να τρομάζουν τους κατοίκους, αυτό δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό. Εμείς θέλουμε το στρατό αλλά δεν θα γίνουμε ο υποδοχέας των βλημάτων όλης της Δυτικής Μακεδονίας. Εκείνο που εγώ δεν δέχομαι είναι ότι μέσα από την ιεραρχία του στρατού υπήρξε μια πίεση από στόματος αρχηγού ΓΕΣ ότι μέχρι 30 Σεπτεμβρίου εμείς έπρεπε να πάρουμε μια απόφαση, διότι διαφορετικά θα φύγει ο στρατός από το Αμύνταιο και το πεδίο βολής. Με ενόχλησε φοβερά αυτό, γιατί αυτά τα θέματα πρέπει να μην συνδέονται. Και στο Κιλκίς υπάρχει πολύς στρατός χωρίς πεδίο βολής. Τα στρατεύματα έρχονται από παντού και κάνουν βολές εδώ. Εμείς δεν τους λέμε καν να μην υπάρξει ένα πεδίο βολής κάπου στο νομό. Αλλά όμως να το μεταφέρουν κάπου αλλού, μακριά από τα χωριά και τα χωράφια και τα βοσκοτόπια».
Η πίεση αγγίζει τα όρια της ανοιχτής απειλής από γνωστούς-αγνώστους: «Δεν σας κρύβω ότι μετά από αυτές τις αποφάσεις που πήραμε, εγώ βρήκα μέσα στο γκαράζ του σπιτιού μου χαρτάκια που έλεγαν "ή φέρνετε στρατό ή γκαζάκια! Αποφασίστε!". Το ίδιο κι ο πρόεδρος του συμβουλίου, ο κ. Τατσίδης. Αυτόν τον εκβιασμό δεν θα τον δεχτούμε».
Σε μια προσπάθεια να εκτονωθεί η κατάσταση, ο επιτελάρχης του Α' Σώματος Στρατού εισηγήθηκε τον Μάιο του 2003 ορισμένα μέτρα για να καθησυχάσει τους κατοίκους: Ανακοίνωσε «ενέργειες για αναστολή των απαλλοτριώσεων μέχρι οι Δήμοι να δηλώσουν έτοιμοι προς τούτο», υποσχέθηκε ότι δεν θα πάρει ΝΑΤΟϊκές διαστάσεις το πεδίο βολής, βεβαίωσε ότι «δεν υπάρχει περίπτωση ατυχήματος», ότι οι ζημιές στις καλλιέργειες θα αποζημιώνονται άμεσα, ενώ οι ζημιές στο οδικό δίκτυο θα αποκαθίστανται από το Μηχανικό. Τα άρματα δεν θα διέρχονται από κατοικημένους τόπους και τα ελικόπτερα δεν θα περνούν πάνω από τα χωριά. Ανέλαβε, μάλιστα και μεταφορά των ποιμνιοστασίων «με μέριμνα της στρατιωτικής υπηρεσίας».
Είναι όμως τέτοια η χωροθέτηση του πεδίου βολής που και να ήθελε ο στρατός δεν θα μπορούσε να τηρήσει αυτές τις υποσχέσεις. Αλλά για να χρυσωθεί το χάπι, ο επιτελάρχης υποσχέθηκε ότι ο στρατός θα αγοράζει προμήθειες «από τα γύρω χωριά» και ότι «κατά τη διάρκεια των ασκήσεων το προσωπικό θα λαμβάνει έξοδο κατά τις ελεύθερες ώρες στα χωριά της περιοχής».
Οσο για τους εκπροσώπους των πολιτικών κομμάτων, οι κάτοικοι παραπονιούνται ότι τους συμπαρίστανται μόνο οι εκάστοτε αντιπολιτευόμενοι.
Πάντως σε πρόσφατη συνέντευξη τύπου στη Φλώρινα, ο Γιώργος Λιάνης τέθηκε ανοικτά υπέρ της απομάκρυνσης του πεδίου βολής και ζήτησε να μην γίνει δεκτός ο εκβιασμός των στρατιωτικών, ενώ ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Νίκος Κορτσάρης φαίνεται ότι δεν μπορεί να συμμεριστεί αυτή την άποψη. Είναι, βλέπετε, δύσκολο να στενοχωρήσει τον στρατό από όπου κι ο ίδιος προέρχεται. Υποστηρίζει την παραμονή του πεδίου βολής με αντισταθμιστικά οφέλη για τους κατοίκους («Φωνή της Φλώρινας», 11/6/04). Τι αντισταθμιστικό όφελος μπορεί να βρεθεί για τον θάνατο;
Την ίδια στιγμή, βέβαια, δεν δυσκολεύεται ο πρόεδρος της τοπικής επιτροπής του κυβερνώντος κόμματος Στέργιος Κιάνας να συναινεί στις ομόφωνες αποφάσεις περί απομάκρυνσης.

Αναρτήθηκε από..
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ