Μέρος δεκατον
Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ
Σύμφωνα με τον Τζαίημς Σέλμπι Ντάουναρτ η δολοφονία του Κέννεντι είναι μια πολιτική συνωμοσία που στόχο της δεν έχει την εξουσία ή το χρήμα αλλά την αλχημεία - την μυστική επιστήμη της μεταμόρφωσης. Από την αρχαιότητα η επιστήμη και η μαγεία ήταν ένα και το αυτό. Η εποχή που η επιστήμη ήταν γερά συνυφασμένη με την μαγεία δεν τελείωσε ποτέ. Η εποχή της λογικής και η βιομηχανική και μεταμοντέρνα περίοδος δεν είναι παρά μια πρόσοψη που κρύβει έναν ονειρικό κόσμο πρωτόγονων τάσεων που αποκαλύπτεται ξεκάθαρα μόνον κατά την διάρκεια του ύπνου.
Για τον Ντάουναρτ οι συνωμότες είναι Ελευθεροτέκτονες Αλχημιστές που επιζητούν την κυριαρχία στο βασίλειο των ανεξέλεγκτων τάσεων. Οι σχετικά ανεξάρτητοι τομείς της πολιτικής, των οικονομικών και της ιδεολογίας είναι απλά μέσα για τον στόχο αυτόν.
<<Μην παραπλανηθείτε να πιστέψετε>> προειδοποιεί ο Ντάουναρτ, <<πως επειδή η νεκρωμένη Αμερικάνικη πόλη από τρομερές νύχτες είναι τόσο αποστερημένη από μυστήριο, τόσο επίπεδη, τόσο στείρα και παιδική, τόσο βεβαρημένη από την ψευδαίσθηση του μπέηζμπολ, των χοτ ντογκς, της μηλόπιτας και της Σεβρολέτ, πως υπάρχει πέρα από τον ψυχοσεξουαλικό τομέα. Το αιώνιο ψυχόδραμα της αρχαίας ψυχής κλιμακώνεται κάτω από αυτές τις σύγχρονες συνθήκες, ακριβώς επειδή η μαγεία δεν είναι αυτό που <<ο άνθρωπός του 20ου αιώνα>> μπορεί να αποδεχθεί ως κάτι αληθινό>>.
Κατά τον Ντάουναρτ το μεγάλο σχέδιο απαιτεί την εκτέλεση τριών αλχημικών τελετών: την δημιουργία και την καταστροφή της πρωταρχικής αιτίας, τη δολοφονία του βασιλέα και την προώθηση της αντίληψης πως όλα είναι κρυφά.
Το έργο του Σαίξπηρ "Μάκμπεθ" είναι ένα δράμα του τύπου <<η δολοφονία του βασιλιά>>. Ο Μάκμπεθ που σκότωσε τον βασιλιά του παρασυρμένος από μια συνωμοσία των Μαγισσών (Αλχημιστές) σκοτώθηκε και ο ίδιος αργότερα, θύμα της ίδιας συνωμοσίας. Ο Σερ Τζαίημς Φραίηζερ στο έργο του <<Ο Χρυσός Κλώνος>> έγραψε για την καταγωγή της τελετής <<Ο Βασιλιάς πρέπει να πεθάνει>>:
<<... Ο κίνδυνος είναι τρομερός γιατί, αν η πορεία της φύσης εξαρτάται από τη ζωή του ανθρώπου - θεού, ποιες καταστροφές δεν θα περίμεναν από τη σταδιακή εξασθένηση των δυνάμεων του και την τελική εξαφάνισή του με το θάνατο; Μόνο ένας τρόπος υπάρχει για ν΄αποφύγουν αυτούς τους κινδύνους. Ο άνθρωπος - θεός πρέπει να θανατωθεί, αμέσως μόλις φανερώσει συμπτώματα, ότι οι δυνάμεις του αρχίζουν να εξασθενούν και η ψυχή του πρέπει να μεταφερθεί σ΄ένα ρωμαλέο διάδοχο, πριν αυτή πάθει κάτι σοβαρό από την απειλητική παρακμή. Τα πλεονεκτήματα που οδηγούν τον άνθρωπο - θεό στη θανάτωση, αντί να δοθεί σ΄αυτόν το δικαίωμα να πεθάνει από γεράματα και αρρώστια, είναι για τον άγριο αρκετά καθαρά. Γιατί, αν ο άνθρωπος - θεός πεθάνει με ό,τι ονομάζουμε φυσικό θάνατο, αυτό σημαίνει, σύμφωνα με τον άγριο, ότι η ψυχή του ή έφυγε εκούσια από το σώμα του και αρνιέται να επιστρέψει ή πιο συμηθισμένα, αποσπάστηκε ή τουλάχιστον εμποδίστηκε στις περιπλανήσεις της από κάποιο δαίμονα ή μαγο. Σε κάθε μία από αυτές τις περιπτώσεις οι πιστοί χάνουν την ψυχή του ανθρώπου - θεού και μαζί με αυτή χάνουν την ευημερία τους, ενώ μπαίνει σε κίνδυνο και η ίδια η ύπαρξή τους. Ακόμη κι αν κατόρθωναν να πιάσουν την ψυχή του θεού που πέθαινε, καθώς αυτή θα έβγαινε από τα χείλη ή τα ρουθούνια του και να τη μεταφέρουν μέσα σε κάποιο διάδοχό του, αυτό δε θα εξυπηρετούσε το σκοπό τους. Γιατί, αν πέθαινε από αρρώστια, η ψυχή του αναγκαστικά θα άφηνε το σώμα του στο τελευταίο στάδιο αδυναμίας και εξάντλησης κι έτσι εξασθενημένη θα συνέχιζε να σέρνει μια άτονη και αδρανή ύπαρξη σε οποιοδήποτε σώμα θα μπορούσε να μεταφερθεί. Φονεύοντας λοιπόν αυτόν, οι πιστοί του ήταν σίγουροι πρώτα πρώτα ότι θα μπορούσαν να πιάσουν την ψυχή του, καθώς αυτή δραπέτευε και να τη μεταφέρουν σ΄έναν κατάλληλο διάδοχο και έπειτα οδηγώντας τον στο θάνατο, πριν ελαττωθεί η φυσική του δύναμη, θα ήταν βέβαιοι ότι ο κόσμος δε θα έπεφτε σε παρακμή με την κατάπτωση του ανθρώπου - θεού. Φονεύοντας λοιπόν τον άνθρωπο - θεό και μεταφέροντας την ψυχή του, ενώ ήταν ακόμα στην ακμή της, σ΄ένα σθεναρό διάδοχο, κάθε σκοπός είχε πραγματοποιηθεί και όλοι οι κίνδυνοι είχαν αποτραπεί>>.
Το τελετουργικό του θανάτου του βασιλιά εφαρμόστηκε στα 1963. Ήταν η δολοφονία του Τζων Φιτζέραλντ Κέννεντι στην πλατεία Ντίλι, τον τόπο της πρώτης Μασονικής Στοάς στο Ντάλας κι ένα σημείο που είναι πλήρες από τον συμβολισμό της Τριάδας. Το "τρία" γι΄αυτούς που ασχολούνται με τα θέματα αυτά είναι ο πιο μαγικός από όλους τους μαγικούς αριθμούς.
<<Τις τρεις εσύ, τις τρεις εγώ, και τρεις ακόμα κάνει εννιά, σουτ! δέθηκε η μαγική θηλιά>> (Μάγισσες, Μάκμπεθ Πρ. Α'. Σκ.3, 34-36).
α) Το Ντάλας βρίσκεται ακριβώς κάτω από το 33ο γεωγραφικό πλάτος. Ο 33ος βαθμός είναι ο συμβατικά υψηλότερος βαθμός του Ελευθεροτεκτονισμού.
β) Η αυτοκινητοπομπή του Κέννεντι κατευθυνόταν προς μια <<τριπλή διάβαση>>, όταν πυροβολήθηκε, σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές, από τρεις οπλοφόρους. Τρεις αλήτες συνελήφθησαν ακριβώς μετά τη δολοφονία. Ο Χιράμ Αμπίφ, ο Αρχιτέκτονας του Ναού του Σολομώντα και μυθικός πρόγονος του Ελευθεροτεκτονισμού δολοφονήθηκε σύμφωνα με τον Μασονικό μύθο από <<τρεις ανάξιους τεχνίτες>>.
γ) Η φυλή Μάκμπεθ της Σκωτίας είχε παραλλαγές του οικογενειακού ονόματος. Η μία ήταν Μακμπέϊν ή Μπέϊνς. Ο διάδοχος του Κέννεντι ήταν ο Ελευθεροτέκτονας Λίντον Μπέϊνς Τζόνσον.
δ) Dea στα Λατινικά σημαίνει Θεά. Ley στα Ισπανικά σημαίνει τον Νόμο ή τον Κανόνα. Dealey (Πλατεία Ντίλι) είναι η Πλατεία όπου <<κυβερνά η θεά.
ε) Για την δολοφονία κατηγορήθηκε κάποιος άνδρας με το όνομα Όζ (Όσβαλντ) μια λέξη που στα Ευραϊκά σημαίνει δύναμη. Η Θεία Δύναμη απαιτείται για την τελετή της δολοφονίας του βασιλιά.
στ) Ο Όζ δολοφονήθηκε από τον Ρούμπι, όπως τα Ρουμπινένια γοβάκια ελευθέρωσαν την Ντόροθι από την χώρα του Όζ στο παραμύθι <<Ο Μάγος του Όζ>>, ένα σύμβολο της μεγάλης δύναμης του <<φωτός του ρουμπινιού>> που είναι γνωστό και ως λέηζερ.
ζ) Η πλατεία Ντίλι είναι κοντά στον ποταμό Τρίνιτι (Τριάδα) που πριν την εισαγωγή μέτρων για τον έλεγχο των πλημμυρών, η πλατεία πλημμύριζε τακτικά. Άρα η πλατεία Ντίλι συμβολίζεται με την τρίαινα κι αυτόν που την φέρει - τον Θεό Ποσειδώνα.
η) Σ΄αυτήν την περιοχή της τρίαινας και του Ποσειδώνα ήλθε η <<βασίλισσα της αγάπης και της ομορφιάς και ο σύζυγος της, ο αποδιοπομπαίος τράγος στην τελετή της δολοφονίας του βασιλιά, Ceannaideach (Κέλτικη λέξη για την άσχημη κεφαλή ή την πληγωμένη κεφαλή). Στη Σκωτία ο θυρεός των Κέννεντι και η εικονογραφία τους είναι πλήρεις από λαϊκές παραδόσεις. Σύμβολο τους είναι μια βελανιδιά που στην κορυφή της έχει ένα δελφίνι. Είναι σύμπτωση που ο Κέννεντι πυροβολήθηκε στο κεφάλι κοντά στη βελανιδιά που βρίσκεται στην πλατεία Ντίλι; Η "βασίλισσα" είναι η Τζάκι και ο Ceannaideach είναι η Κέλτικη μορφή του Κέννεντι.
θ) Μια άλλη περιοχή με τριάδες στο Νέο Μεξικό ήταν ο τόπος της πρώτης έκρηξης της ατομικής βόμβας. Το χάος και η συνέργεια -διάλυση και σύνδεση- είναι οι πρώτες αρχές της Αλχημείας. Η ατομική βόμβα διαιρεί τα θετικά και αρνητικά στοιχεία (αρσενικό και θηλυκό), που συνθέτουν την πρωταρχική ύλη.
ι) Η τριάδα το Νέου Μέξικο βρίσκεται σε γεωγραφικό πλάτος 33ο.
ια) Η πραγματική έννοια της δολοφονίας του Κέννεντι αποκρύφθηκε από την Επιτροπή Γουώρεν, επικεφαλής της οποίας ήταν ο Ελευθεροτέκτονας Ερλ Γουώρεν, τον επίσης ελευθεροτέκτονα Τζέραλντ Ρορντ ως δημόσιο εκπρόσωπό της. Η επιτροπή πήρε τις πληροφορίες της πό το FBI που επικεφαλής του ήταν ο Ελευθεροτέκτονας Έντγκαρ Χούβερ και τη CIA που έδινε πληροφορίες της μέσω του πρώην διευθυντού της του Ελευθεροτέκτονα Άλαν Ντάλες που συμμετείχε στην επιτροπή.
ιβ) Μια δεκαετία αργότερα ο Φόρντ, πρόεδρος τότε, έγινε στόχος δολοφονίας μπροστά σπό το ξενοδοχείο Σαιντ Φράνσις που βρισκόταν πίσω από την οδό Μάνσον, στην πόλη του Σαιντ Φράνσις (Σαν Φραντσίσκο). Τα μέλη του Ελευθεροτεκτονικού Τάγματος Hell Fire Club, που ανάμεσά τους ήταν και ο Ελευθεροτέκτονας Βενιαμίν Φραγκλίνος ονομαζόνταν <<Αδελφοί του Αγίου Φραγκίσκου>>. Στον τόπο συγκέντρωσης τους στο Λονδίνο πραγματοποιούντο σεξουαλικά όργια.
ιγ) Το ξενοδοχείο Σαιντ Φράνσις ήταν επίσης τόπος σεξουαλικών οργίων. Στους χώρους του πραγματοποιήθηκε ο βιασμός και η δολοφονία της Βιρτζίνια Ρέϊπ από τον κωμικό του βωβού κινηματογράφου Ρόσκο "Φάττι" Άρμπακλ. Το όνομα της Βιρτζίνια Ρέϊπ είναι μια παραλλαγή του Virgin Rape (βιασμός της παρθένου). Ο βιασμός μιας παρθένας είναι μια αλχημική μαγική σεξουαλική τελετή.
ιδ) Το ερπετό είναι ένα Μασονικό σύμβολο δολοφονίας του βασιλέα. Ο <<Σιμβιονικός Απελευθερωτικός Στρατός>> που απήγαγε την κληρονόμο των εφημερίδων του Σαν Φρανσίσκο Πατρίτσια Χηρστ, έχει στο έμβλημά του ένα ερπετό.
ιε) Το όνομα Σιμβιονέζε σημαίνει συμβιώνω, συνδέω.
ιστ)Ο παππούς της Πατρίτσια Χηρστ, ο μεγιστάνας των εφημερίδων Γουϊλλιαμ Ράντολφ Χηρστ έχτισε μια μεγάλη κατοικία που την ονόμασε Σαν Σιμεόν (Άγιος Συμεών) στον Μαγεμένο Λόφο, (La Cuest Encandata). Στην κατοικία αυτή υπάρχει η <<πισίνα του Ποσειδώνα>> μ΄ένα άγαλμα της Αφροδίτης της <<βασίλισσας της αγάπης και της ομορφιάς>>.
Αυτές είναι μόνον οι επιφανειακές όψεις της Αλχημιστικής συνωμοσίας, μια συνωμοσίας που συμπεριλαμβάνει και τον θάνατο της Μαίριλιν Μονρόε διότι <<όταν ήταν θνητή ήταν αντικείμενο σεξουαλικής διαφθοράς όπως είναι οι αθώοι στις τελετές μαγείας>>.
ΜΑΛΘΟΥΣ
Ο Τόμας Ρόμπερτ Μάλθους (1766 - 1834) ήταν ένας Άγγλος πολιτικός, οικονομολόγος, και ιστορικός που στα 1798 εξέδωσε ένα βιβλίο με τίτλο <<Μια Πραγματεία για την Αρχή του Πληθυσμού>>. Το έγγραφο αυτό ξεκίνησε μια αντίδραση έναντι στα προηγούμενα γραπτά των Γκόντουϊν, Κοντορσέ και άλλων που ακολουθούσαν τις αρχές της χειραφέτησης και του διαφωτισμού που εμφανίστηκαν μετά τη Γαλλική Επανάσταση. Οι θεωρίες του Μάλθους που παρουσιάζονται εδώ έχουν μια εκπληκτική επίδραση ακόμη και μέχρι τις μέρες μας.
Ο Μάλθους ισχυρίστηκε πως η φτώχεια κι έτσι η διαστροφή και η αθλιότητα είναι αναπόφευκτες, διότι η ανάπτυξη του πληθυσμού θα ξεπερνά πάντα την παραγωγή τροφών. Αποτέλεσμα της ανάπτυξης του πληθυσμού είναι οι πολέμοι, η πείνα και οι ασθένειες. Ο Μάλθους πρότεινε την <<αποχή από την σεξουαλική πράξη>> για τις εργατικές τάξεις σαν μέσον μείωσης και εξισορρόπησης της πληθυσμιακής έκρηξης. Με τον τρόπο αυτόν οι "κατώτερες" κοινωνικές τάξεις θεωρούντο ολοκληρωτικά υπεύθυνες για την κοινωνική τους αθλιότητα.
Η λύση αυτή βασίστηκε στην υπόθεση πως ο πληθυσμός αύξανε με γεωμετρική πρόοδο (2,4,8,16,32,64,128 κ.ο.κ.) ενώ η παραγωγή τροφίμων ακολουθούσε αριθμητική πρόοδο (1,2,3,4,5,6,7,,8 κ.ο.κ.). Η κατάσταση που επικρατούσε ήδη στην εποχή του μπορούσε να επιδεινωθεί σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του και να αγγίξει ανησυχητικά επίπεδα
Ο Μάλθους ήταν ένας από τους πλέον πρώιμους θεωρητικούς που απέκλινε από τις οικονομικές λύσεις της περιόδου αυτής και αναζήτησε να λύσει τα κοινωνικά προβλήματα όπως η φτώχεια, με την χρήση βιολογικών μέτρων. Οι υποθέσεις του παρουσιάστηκαν ως δεδομένα και οι υπολογισμοί του μ΄έναν αέρα μαθηματικής αυθεντίας. Ήταν εντυπωσιακοί και πειστικοί αν και οι ιδέες του βασίζονταν μόνο σε κάποια μικρά ταξίδια που έκανε και σε περιορισμένες παρατηρήσεις. Παρά την μεγάλη προώθηση των θεωριών του, κάποιοι από τους επικριτές του συνειδητοποίησαν τον παραλογισμό όλων αυτών. Και τα δύο ποσοστά ανάπτυξης που παρουσίαζε ήταν υποθετικά, διότι δεν υπήρχαν στατιστικές για την αύξηση του πληθυσμού ή για την παραγωγή τροφίμων πριν ή κατά την περίοδο που διετύπωσε τις θεωρίες του, κάτι που θα επέτρεπε την πρόβλεψη του μέλλοντος. Εκτός από αυτό, κανείς δεν γνώριζε ποια ήταν η έκταση της γής που καλλιεργείτο, πλήρως ή κατά ένα μέρος και με ποια ένταση.
Οι παρουσιάσεις του Μάλθους είχαν την επίδραση μιας βόμβας. Οι μαθηματικές και γωμετρικές του εξηγήσεις και τα διαγράμματα του είχαν υπνωτική δύναμη και μόνο λίγοι ρωτούσαν που βασίζοντο οι ισχυρισμοί του αυτοί. Η θεωρία του διατήρησε την πειστικότητά της σε τέτοιο βαθμό ώστε πολλοί σήμερα να την χρησιμοποιούν ως βάση των επιχειρήσεων τους. Ούτε ο Μάλθους, ούτε οι μαθητές του δεν κατάφεραν ποτέ να αποδείξουν μαθηματικώς την θεωρία τους και πολλοί εξαίρετοι επιστήμονες έχουν πολλές φορές καταρρίψει τη θεωρία αυτή και τις πολιτικές της προεκτάσεις.
Ο Μάλθους δημιούργησε μια ατμόσφαιρα η οποία όχι μόνο απέτρεψε την πραγματική επίλυση των κοινωνικών προβλημάτων, αλλά και προώθησε μια καταπιεστική νομοθεσία που επιδείνωσε τις συνθήκες διαβίωσης των φτωχών στην Αγγλία. Με τη θεωρία του ισχυρίστηκε πως η βελτίωση των συνθηκών των φτωχών θα τους ενθάρρυνε να πολλαπλασιαστούν και έτσι δυσχέρανε την εύρεση εργασίας για τους ικανούς αλλά φτωχούς. Ο Μαλθουσιανισμός κινήθηκε τότε για να πετύχει τον μεγαλύτερο θρίαμβό του στα 1834 μ΄έναν νέο νόμο που προέβλεπε τη δημιουργία εργοστασίων για τους φτωχούς στα οποία τα δύο φύλα ήταν αυστηρά διαχωρισμένα για να μειωθεί η αναπόφευκτη υπογεννητικότητα. Αυτός ο τύπος σκέψης είχε μια εσώτερη στρέβλωση της ανθρώπινης ζωής μέσω του φόβου πως ο διαρκώς αυξανόμενος πληθυσμός των κατώτερων τάξεων θα καταβροχθίσει τους πιο πολιτισμένους ή <<καλύτερους ανθρώπους>>. Αυτού του είδους η σκέψη φυσικά απαιτούσε τη χρήση δραστικών μεθόδων για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Το πρώτο μέτρο ελήφθη 150 χρόνια μετά το θάνατό του και αφορούσε το κίνημα του ελέγχου των γεννήσεων, μια αρχή που βασίζεται στον Μαλθουσιανισμό. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο η ίδια ιδέα εκφράζεται σήμερα με τις εκστρατείες εναντίον των <<εκρήξεων του πληθυσμού>>.
Οι επιδημίες ήταν ένα μέτρο που χρησίμευσε ως λύση για την μείωση του πληθυσμού. Χρησιμοποιήθηκαν ασθένειες όπως η ευλογιά, η πανώλη, ο εξανθηματικός τύφος, δεκατέσσερις μολυσματικές νόσοι, όπως ο τύφος, ο παράτυφος, η δυσεντερία, η οστρακιά, η διφθερίτιδα, η μηνιγγίτιδα, η λύσσα, η υπόστροφος, η μάλλιος, ο σπληνάνθρακας, η γρίπη, η λέπρα, ο επιλόχειος πυρετός και η ληθαργική εγκεφαλίτιδα.
Αιτία της τόσο μεγάλης διάδοσης της Μαύρης πανώλης που κατέστρεψε την Ευρώπη ήταν η εφαρμογή της Μαλθουσιανής θεωρίας. Σύντομα όμως ανακάλυψαν πως η στρατηγική τους αυτή ήταν λανθασμένη για δύο λόγους: Πρώτον διότι διέδωσαν μια ασθένεια της οποίας την θεραπευτική αγωγή δεν γνώριζαν, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν οι ίδιοι και δεύτερον διότι η έλλειψη της επιλογής των θυμάτων οδήγησε στην καταστροφή ενός μεγάλου τμήματος της εργατικής τάξης, πολύτιμης για την επιβίωση των ανωτέρων τάξεων. Χάθηκαν αγρότες, τεχνίτες και υπηρετικό προσωπικό. Στο Λονδίνο επέλεξαν τον εμπρησμό της πόλης, μια λύση που διέδωσαν πως οφείλετο μόνο στην τύχη. Λένα πως μια πυρά ξεκίνησε από ένα αρτοποιείο και κατέστρεψε ένα μεγάλο τμήμα της πόλης.
Ο Μεσαιωνικός κόσμος είδε να δημιουργείται για πρώτη φορά μπροστά του μια μεγάλη θεωρία συνωμοσίας: Ο Μαύρος Θάνατος διαδόθηκε από τους λεπρούς που μόλυναν τα πηγάδια και κάθε μορφή πόσιμου νερού. Τους λεπρούς βοηθούσαν περιπλανώμενες ομάδες που βρίσκονταν σε συμμαχία με τους Μουσουλμάνους για να υπονομεύσουν τις Ευρωπαϊκές φυλές και να τις αντικαταστήσουν.
Το βιβλίο του Σερ Τζων Μάντεβιλ "Ταξίδια", εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Αγγλία στα 1496. Προειδοποιούσε τα Ευρωπαϊκά κράτη πως βρισκόταν σε κίνδυνο εξ αιτίας της εισβολής περιπλανώμενων λαών. Στα 1606 ήταν οι Ολλανδοί που βοηθούσαν τους λαούς αυτούς. Κατά τον 17ο αιώνα οι Ευρωπαϊκοί λαοί συνέχισαν να ανησυχούν για την απειλή που ασκούσαν αυτοί οι περιπλανώμενοι λαοί από τη στιγμή που διείσδυσαν πλέον μέσα στις Ευρωπαϊκές κοινωνίες.
Σήμερα οι λαοί αυτοί προσπαθούν να επιβάλουν ένα πιο αποτελεσματικό σύστημα χωρίς ρευστό που θα χρησιμοποιείται για να ελέγχει τους ανθρώπους σε όλα τα επίπεδα και κυρίως στις πεποιθήσεις τους. Απόδειξη είναι η εξαδική βάση του υπολογιστή.
Το ηλεκτρονικό χρήμα οδηγεί σήμερα προς μια κοινωνία χωρίς χρήμα, που θα διοικείται από μια παγκόσμια κυβέρνηση. Όλοι οι Ευρωπαϊκοί λαοί είναι υποταγμένοι σε ξένες κυβερνήσεις και τα μέσα ενημέρωσης και η εκπαίδευση βρίσκονται στα χέρια της Παγκόσμιας Κυβέρνησης.
Ο Ντέηβ Μίντλετον πιστεύει πως τρεις δορυφόροι μπορούν να προβάλουν στερεοσκοπικά ολογράμματα στον πλανήτη και οι άνθρωποι να εξαπατηθούν με ψεύτικα οράματα και να αποδεχθούν την εισβολή.
Μετά την έκρηξη του Μαύρου Θανάτου στα 541 ο Αυτοκράτορας Ιουστινιανός, ύποπτος για την διάδοση της πανούκλας, ισχυρίστηκε πως οι άνθρωποι είχαν προκαλέσει το θυμό του θεού διότι ασελγούσαν μαζί με άλλους ανθρώπους.
Από τα 1100 έως τα 1700 οι κατηγορίες απευθύνθηκαν εναντίον των "μάγων". ανθρώπων δηλαδή που η Καθολική Εκκλησία ήθελε να εξοντώσει. Ενώ οι ίδιες ανώτερες τάξεις στην Ευρώπη εξόντωναν τους "κατώτερους", διέδιδαν πως η πανούκλα οφείλετο στα αμαρτήματα των ανθρώπων και στην πολυθεϊστική διαφθορά της κοινωνίας.
Η Καθολική Εκκλησία χρειάστηκε εκατοντάδες χρόνια για να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της πανούκλας και να παράσχει τους μηχανισμούς που προστατεύουν από τις επιδημίες. Αυτό συνέβη γιατί οι ισχυροί κατανόησαν το μεγάλο σφάλμα της εφαρμογής της θεωρίας του Μάλθους. Διαδίδοντας την επιδημία μαζί με τους "άχρηστους" φτωχούς πέθαιναν και πολύτιμα χέρια στις τέχνες και τη γεωργία.
Ένας αστός από την Τουλούζη έγραψε στα 1561: <<Ο λοιμός προσβάλλει μόνο τους φτωχούς ανθρώπων ... Ας ικανοποιηθεί ο Θεός μ΄αυτό ... Οι πλούσιοι προστατεύουν τους εαυτούς τους>>.
Σήμερα ο ιός του AIDS είναι πολύ πιο χρήσιμο εργαλείο. Προσβάλλει τμήματα πληθυσμών που έχουν σκόπιμα προ επιλεχθεί και δεν διαδίδεται ανεξέλεγκτα, μια αδυναμία που χαρακτήριζε την πανώλη.
Μετά από χρόνια ερευνητικού έργου ο Άγγλος αυτός φυσιολόγος παρουσίασε στα 1859 στο βιβλίο του <<Η Καταγωγή των Ειδών μέσω της Φυσικής Επιλογής ή η Διατήρηση της Εκλεκτής Φυλής στον Αγώνα για Ζωή>>. Χωρίς να μελετήσει την ανθρωπότητα προσπάθησε να εξηγήσει την ανάπτυξη των μορφών ζωής με όρους αγώνος για επιβίωση. Το αποτέλεσμα του αγώνος αυτού θα ήταν η φυσική επιλογή των ειδών αυτών και των φυλών που θα θριάμβευαν πάνω στις αδύναμες που θα χάνονταν.
Κατά τις έρευνές του μελέτησε την πραγματεία του Μάλθους και ξαφνικά ανακάλυψε πως η δική του θεωρία θα μπορούσε να επεκταθεί για να συμπεριλάβει κάθε ζωή στον αγώνα για ύπαρξη που θα ήταν αναπόφευκτη αν η παραγωγή της τροφής υπολείπετο του ποσοστού ανάπτυξης του πληθυσμού. Έτσι ο Δαρβίνος ενστερνίστηκε την ψευδή διδασκαλία του Μάλθους και την έκανε ακρογωνιαίο λίθο της δικής του θεωρίας.
Στα 1871 εξέδωσε το επόμενο μεγάλο του έργο με τίτλο: <<Η Καταγωγή του Ανθρώπου και η Επιλογή σε Σχέση με το Φύλο>>, το οποίο βασιζόταν στο προηγούμενο βιβλίο του, ασχολείτο όμως αποκλειστικά με τον άνθρωπο. Σ΄αυτό κατέληξε στο λογικό συμπέρασμα πως τόσο στην σωματική δομή όσο και στη συμπεριφορά δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στον άνθρωπο και τα άλλα θηλαστικά. Η ιδέα του όμως πως αυτό μπορεί να είναι εφαρμόσιμο στα πνευματικά και τα ηθικά χαρακτηριστικά, δείχνει πως δεν πατούσε σε ισχυρό έδαφος.
Μολονότι ο Δαρβίνος ήταν ένας υπέροχος φυσιολόγος, δεν ήταν πολύ καλός φιλόσοφος. Στην προσπάθεια του να εξηγήσει την κοινωνική ανάπτυξη του ανθρώπου ως αγώνα για ύπαρξη και επιλογή με φυσικά μέσα, πραγματοποίησε το λάθος που έκανε και ο Μάλθους προσπαθώντας να εφαρμόσει την βιολογική επιλογή σε φιλοσοφικά και κοινωνικά προβλήματα. Οι θεωρίες του Δαρβίνου που βρίσκονται στα σημειωματάριά του, πως η σκέψη είναι μια έκκριση του εγκεφάλου, είναι ολοκληρωτικά χωρίς βάση.
Οι σύγχρονες θεωρίες της εξέλιξης πέτυχαν τελικά να αποσαφηνίσουν τη σύγχυση αυτή διαχωρίζοντας την ανάπτυξη του ανθρώπου σε δύο διαφορετικά στάδια: το ζωικό και το ψυχο-κοινωνικό. Παρά το γεγονός αυτό, οι θέσεις του Δαρβίνου, αλλά και εκείνες των οπαδών του, άσκησαν μεγάλη επίδραση σε μακρά χρονική περίοδο και τις συνέπειές τους τις αισθανόμαστε ακόμη και σήμερα
Άγγλος ψυχολόγος, εξάδελφος του Δαρβίνου, είχε τόσο εντυπωσιαστεί από την θεωρία του Δαρβίνου, ώστε αφιέρωσε μια ιδιαίτερα μεγάλη περίοδο ετών για να αποδείξει πως οι πνευματικές ικανότητες είναι κληρονομικές. Στα 1869 εξέδωσε το βιβλίο του <<Κληρονομική Ευφυϊα>> και στα 1883 το <<Έρευνες στην Ανθρώπινη Πνευματική Δύναμη>>. Στις έρευνές του προσπάθησε να μεταφέρει τις κληρονομικές του θεωρίες από το άτομο στο σύνολο της φυλής.
Ο Γκάλτον επεξέτεινε τη θεωρία του Δαρβίνου της φυσικής επιλογής σε μια αντίληψη κοινωνικής επέμβασης, η οποία ήταν η λογική εφαρμογή της εξέλιξης στο ανθρώπινο γένος. Ο Γκάλτον με κανένα τρόπο δεν θα ήταν ικανοποιημένος να αφήσει την εξέλιξη να ακολουθήσει ελεύθερα την πορεία της. Αποφάσισε να βελτιώσει το ανθρώπινο γένος μέσω επιλεγμένων γεννήσεων, έφερε την ιδέα της κοινωνικής επέμβασης, ανέπτυξε ένα θεωρητικό αντικείμενο που ονόμασε "Ευγονική" που η αρχή του ήταν η ενθάρρυνση καλύτερων γεννήσεων και η αποθάρρυνση της αναπαραγωγής λιγότερο επιθυμητών γεννήσεων. Με αυτόν τον τρόπο θεώρησε πως το σύνολο του ανθρωπίνου γένους θα βελτιωθεί.
Κοινωνικός Δαρβινισμός
Είναι η ψευδο-επιστήμη που απετέλεσε το προϊόν της ανάμιξης των Δαρβινικών θεωριών της εξέλιξης με κοινωνικές και πολιτικές θεωρίες.
Ο Κάρολος Δαρβίνος έκανε το τραγικό λάθος να προσπαθήσει να επεκτείνει τους βιολογικούς νόμους του αγώνα για επιβίωση στην κοινωνική ζωή του ανθρώπου. Έτσι έπεσε στα χέρια των "ειδικών" των επομένων γενεών που χρησιμοποίησαν τις θεωρίες της φυσικής επιλογής, του <<αγώνα για ζωή>>, της διατήρησης των εκλεκτών φυλών, διαδίδοντας τις Παλαιοδιαθηκικές θεωρίες της εκληκτής φυλής.
Κοινωνικές θεωρίες βασισμένες στην <<επιβίωση του ικανότερου>> κυκλοφορούσαν πριν την έκδοση της <<Καταγωγής των Ειδών>>, ο ίδιος ο Δαρβίνος ανέφερε πως η φράση του Σπένσερ <<επιβίωση του ικανότερου>> είναι πιο ακριβής από την <<φυσική επιλογή>>. Οι κοινωνικοί θεωρητικοί βρήκαν τελικά στο έργο του Δαρβίνου την επιστημονική βάση που έφερνε σεβασμό στα επιχειρήματά τους. Η μίξη αυτή έγινε σνωστή ως Κοινωνικός Δαρβινισμός, ένα κίνημα που κέρδισε τον αυξανόμενο θαυμασμό και βρήκε εφαρμογή στην κοινωνική νομοθεσία, σε συμφωνία με την αρχή <<ο ικανότερος θα επιβιώσει>>, με αποτελέσματα καταστροφικά για τις επερχόμενες γενιές.
Ο Άρθουρ, Κόμης του Γκομπινώ (1816 - 1882) που εξέδωσε το κλασσικό του έργο <<Έρευνα για την Ανισότητα των Ανθρώπινων Φυλών>> στα 1853 - 1857, ισχυρίστηκε πως υπήρξε μια ανώτερη φυλή που τα υπολείμματα της βρίσκονται σε διάφορες χώρες της Ευρώπης και αποτελούν μια μικρή φυλετική αριστοκρατία που παρακμάζει κάτω από το υπερβολικό βάρος των κατώτερων φυλών. Στα 1890 αναβίωσε το έργο του Γκομπινώ και στα 1894 ιδρύθηκε στη Γερμανία η Εταιρεία Γκομπινώ. Στα 1899 ο μαθητής του Γκομπινώ Χιούστον Στιούαρτ Τσάμπερλαιν (1855 - 1927) εξέδωσε ένα έργο σε δύο τόμους με τίτλο <<Τα Θεμέλια του 19ου Αιώνος>>, το οποίο απεδείχθη ιδιαίτερα δημοφιλές και έκανε πολλές εκδόσεις. Ο Τσάμπερλαιν θεώρησε τους 'Αρειους δημιουργούς όλων των μεγάλων πολιτισμών του παρελθόντος, οι οποίοι παράκμασαν επειδή επέτρεψαν σε άλλες φυλές να αναμιχθούν μαζί τους κι έτσι καταστράφηκαν οι πολιτισμοί της Αιγύπτου, της Ελλάδος και της Ρώμης.
Συνεχίζετε....
ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ
Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ
Σύμφωνα με τον Τζαίημς Σέλμπι Ντάουναρτ η δολοφονία του Κέννεντι είναι μια πολιτική συνωμοσία που στόχο της δεν έχει την εξουσία ή το χρήμα αλλά την αλχημεία - την μυστική επιστήμη της μεταμόρφωσης. Από την αρχαιότητα η επιστήμη και η μαγεία ήταν ένα και το αυτό. Η εποχή που η επιστήμη ήταν γερά συνυφασμένη με την μαγεία δεν τελείωσε ποτέ. Η εποχή της λογικής και η βιομηχανική και μεταμοντέρνα περίοδος δεν είναι παρά μια πρόσοψη που κρύβει έναν ονειρικό κόσμο πρωτόγονων τάσεων που αποκαλύπτεται ξεκάθαρα μόνον κατά την διάρκεια του ύπνου.
Για τον Ντάουναρτ οι συνωμότες είναι Ελευθεροτέκτονες Αλχημιστές που επιζητούν την κυριαρχία στο βασίλειο των ανεξέλεγκτων τάσεων. Οι σχετικά ανεξάρτητοι τομείς της πολιτικής, των οικονομικών και της ιδεολογίας είναι απλά μέσα για τον στόχο αυτόν.
<<Μην παραπλανηθείτε να πιστέψετε>> προειδοποιεί ο Ντάουναρτ, <<πως επειδή η νεκρωμένη Αμερικάνικη πόλη από τρομερές νύχτες είναι τόσο αποστερημένη από μυστήριο, τόσο επίπεδη, τόσο στείρα και παιδική, τόσο βεβαρημένη από την ψευδαίσθηση του μπέηζμπολ, των χοτ ντογκς, της μηλόπιτας και της Σεβρολέτ, πως υπάρχει πέρα από τον ψυχοσεξουαλικό τομέα. Το αιώνιο ψυχόδραμα της αρχαίας ψυχής κλιμακώνεται κάτω από αυτές τις σύγχρονες συνθήκες, ακριβώς επειδή η μαγεία δεν είναι αυτό που <<ο άνθρωπός του 20ου αιώνα>> μπορεί να αποδεχθεί ως κάτι αληθινό>>.
Κατά τον Ντάουναρτ το μεγάλο σχέδιο απαιτεί την εκτέλεση τριών αλχημικών τελετών: την δημιουργία και την καταστροφή της πρωταρχικής αιτίας, τη δολοφονία του βασιλέα και την προώθηση της αντίληψης πως όλα είναι κρυφά.
Το έργο του Σαίξπηρ "Μάκμπεθ" είναι ένα δράμα του τύπου <<η δολοφονία του βασιλιά>>. Ο Μάκμπεθ που σκότωσε τον βασιλιά του παρασυρμένος από μια συνωμοσία των Μαγισσών (Αλχημιστές) σκοτώθηκε και ο ίδιος αργότερα, θύμα της ίδιας συνωμοσίας. Ο Σερ Τζαίημς Φραίηζερ στο έργο του <<Ο Χρυσός Κλώνος>> έγραψε για την καταγωγή της τελετής <<Ο Βασιλιάς πρέπει να πεθάνει>>:
<<... Ο κίνδυνος είναι τρομερός γιατί, αν η πορεία της φύσης εξαρτάται από τη ζωή του ανθρώπου - θεού, ποιες καταστροφές δεν θα περίμεναν από τη σταδιακή εξασθένηση των δυνάμεων του και την τελική εξαφάνισή του με το θάνατο; Μόνο ένας τρόπος υπάρχει για ν΄αποφύγουν αυτούς τους κινδύνους. Ο άνθρωπος - θεός πρέπει να θανατωθεί, αμέσως μόλις φανερώσει συμπτώματα, ότι οι δυνάμεις του αρχίζουν να εξασθενούν και η ψυχή του πρέπει να μεταφερθεί σ΄ένα ρωμαλέο διάδοχο, πριν αυτή πάθει κάτι σοβαρό από την απειλητική παρακμή. Τα πλεονεκτήματα που οδηγούν τον άνθρωπο - θεό στη θανάτωση, αντί να δοθεί σ΄αυτόν το δικαίωμα να πεθάνει από γεράματα και αρρώστια, είναι για τον άγριο αρκετά καθαρά. Γιατί, αν ο άνθρωπος - θεός πεθάνει με ό,τι ονομάζουμε φυσικό θάνατο, αυτό σημαίνει, σύμφωνα με τον άγριο, ότι η ψυχή του ή έφυγε εκούσια από το σώμα του και αρνιέται να επιστρέψει ή πιο συμηθισμένα, αποσπάστηκε ή τουλάχιστον εμποδίστηκε στις περιπλανήσεις της από κάποιο δαίμονα ή μαγο. Σε κάθε μία από αυτές τις περιπτώσεις οι πιστοί χάνουν την ψυχή του ανθρώπου - θεού και μαζί με αυτή χάνουν την ευημερία τους, ενώ μπαίνει σε κίνδυνο και η ίδια η ύπαρξή τους. Ακόμη κι αν κατόρθωναν να πιάσουν την ψυχή του θεού που πέθαινε, καθώς αυτή θα έβγαινε από τα χείλη ή τα ρουθούνια του και να τη μεταφέρουν μέσα σε κάποιο διάδοχό του, αυτό δε θα εξυπηρετούσε το σκοπό τους. Γιατί, αν πέθαινε από αρρώστια, η ψυχή του αναγκαστικά θα άφηνε το σώμα του στο τελευταίο στάδιο αδυναμίας και εξάντλησης κι έτσι εξασθενημένη θα συνέχιζε να σέρνει μια άτονη και αδρανή ύπαρξη σε οποιοδήποτε σώμα θα μπορούσε να μεταφερθεί. Φονεύοντας λοιπόν αυτόν, οι πιστοί του ήταν σίγουροι πρώτα πρώτα ότι θα μπορούσαν να πιάσουν την ψυχή του, καθώς αυτή δραπέτευε και να τη μεταφέρουν σ΄έναν κατάλληλο διάδοχο και έπειτα οδηγώντας τον στο θάνατο, πριν ελαττωθεί η φυσική του δύναμη, θα ήταν βέβαιοι ότι ο κόσμος δε θα έπεφτε σε παρακμή με την κατάπτωση του ανθρώπου - θεού. Φονεύοντας λοιπόν τον άνθρωπο - θεό και μεταφέροντας την ψυχή του, ενώ ήταν ακόμα στην ακμή της, σ΄ένα σθεναρό διάδοχο, κάθε σκοπός είχε πραγματοποιηθεί και όλοι οι κίνδυνοι είχαν αποτραπεί>>.
Το τελετουργικό του θανάτου του βασιλιά εφαρμόστηκε στα 1963. Ήταν η δολοφονία του Τζων Φιτζέραλντ Κέννεντι στην πλατεία Ντίλι, τον τόπο της πρώτης Μασονικής Στοάς στο Ντάλας κι ένα σημείο που είναι πλήρες από τον συμβολισμό της Τριάδας. Το "τρία" γι΄αυτούς που ασχολούνται με τα θέματα αυτά είναι ο πιο μαγικός από όλους τους μαγικούς αριθμούς.
<<Τις τρεις εσύ, τις τρεις εγώ, και τρεις ακόμα κάνει εννιά, σουτ! δέθηκε η μαγική θηλιά>> (Μάγισσες, Μάκμπεθ Πρ. Α'. Σκ.3, 34-36).
α) Το Ντάλας βρίσκεται ακριβώς κάτω από το 33ο γεωγραφικό πλάτος. Ο 33ος βαθμός είναι ο συμβατικά υψηλότερος βαθμός του Ελευθεροτεκτονισμού.
β) Η αυτοκινητοπομπή του Κέννεντι κατευθυνόταν προς μια <<τριπλή διάβαση>>, όταν πυροβολήθηκε, σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές, από τρεις οπλοφόρους. Τρεις αλήτες συνελήφθησαν ακριβώς μετά τη δολοφονία. Ο Χιράμ Αμπίφ, ο Αρχιτέκτονας του Ναού του Σολομώντα και μυθικός πρόγονος του Ελευθεροτεκτονισμού δολοφονήθηκε σύμφωνα με τον Μασονικό μύθο από <<τρεις ανάξιους τεχνίτες>>.
γ) Η φυλή Μάκμπεθ της Σκωτίας είχε παραλλαγές του οικογενειακού ονόματος. Η μία ήταν Μακμπέϊν ή Μπέϊνς. Ο διάδοχος του Κέννεντι ήταν ο Ελευθεροτέκτονας Λίντον Μπέϊνς Τζόνσον.
δ) Dea στα Λατινικά σημαίνει Θεά. Ley στα Ισπανικά σημαίνει τον Νόμο ή τον Κανόνα. Dealey (Πλατεία Ντίλι) είναι η Πλατεία όπου <<κυβερνά η θεά.
ε) Για την δολοφονία κατηγορήθηκε κάποιος άνδρας με το όνομα Όζ (Όσβαλντ) μια λέξη που στα Ευραϊκά σημαίνει δύναμη. Η Θεία Δύναμη απαιτείται για την τελετή της δολοφονίας του βασιλιά.
στ) Ο Όζ δολοφονήθηκε από τον Ρούμπι, όπως τα Ρουμπινένια γοβάκια ελευθέρωσαν την Ντόροθι από την χώρα του Όζ στο παραμύθι <<Ο Μάγος του Όζ>>, ένα σύμβολο της μεγάλης δύναμης του <<φωτός του ρουμπινιού>> που είναι γνωστό και ως λέηζερ.
ζ) Η πλατεία Ντίλι είναι κοντά στον ποταμό Τρίνιτι (Τριάδα) που πριν την εισαγωγή μέτρων για τον έλεγχο των πλημμυρών, η πλατεία πλημμύριζε τακτικά. Άρα η πλατεία Ντίλι συμβολίζεται με την τρίαινα κι αυτόν που την φέρει - τον Θεό Ποσειδώνα.
η) Σ΄αυτήν την περιοχή της τρίαινας και του Ποσειδώνα ήλθε η <<βασίλισσα της αγάπης και της ομορφιάς και ο σύζυγος της, ο αποδιοπομπαίος τράγος στην τελετή της δολοφονίας του βασιλιά, Ceannaideach (Κέλτικη λέξη για την άσχημη κεφαλή ή την πληγωμένη κεφαλή). Στη Σκωτία ο θυρεός των Κέννεντι και η εικονογραφία τους είναι πλήρεις από λαϊκές παραδόσεις. Σύμβολο τους είναι μια βελανιδιά που στην κορυφή της έχει ένα δελφίνι. Είναι σύμπτωση που ο Κέννεντι πυροβολήθηκε στο κεφάλι κοντά στη βελανιδιά που βρίσκεται στην πλατεία Ντίλι; Η "βασίλισσα" είναι η Τζάκι και ο Ceannaideach είναι η Κέλτικη μορφή του Κέννεντι.
θ) Μια άλλη περιοχή με τριάδες στο Νέο Μεξικό ήταν ο τόπος της πρώτης έκρηξης της ατομικής βόμβας. Το χάος και η συνέργεια -διάλυση και σύνδεση- είναι οι πρώτες αρχές της Αλχημείας. Η ατομική βόμβα διαιρεί τα θετικά και αρνητικά στοιχεία (αρσενικό και θηλυκό), που συνθέτουν την πρωταρχική ύλη.
ι) Η τριάδα το Νέου Μέξικο βρίσκεται σε γεωγραφικό πλάτος 33ο.
ια) Η πραγματική έννοια της δολοφονίας του Κέννεντι αποκρύφθηκε από την Επιτροπή Γουώρεν, επικεφαλής της οποίας ήταν ο Ελευθεροτέκτονας Ερλ Γουώρεν, τον επίσης ελευθεροτέκτονα Τζέραλντ Ρορντ ως δημόσιο εκπρόσωπό της. Η επιτροπή πήρε τις πληροφορίες της πό το FBI που επικεφαλής του ήταν ο Ελευθεροτέκτονας Έντγκαρ Χούβερ και τη CIA που έδινε πληροφορίες της μέσω του πρώην διευθυντού της του Ελευθεροτέκτονα Άλαν Ντάλες που συμμετείχε στην επιτροπή.
ιβ) Μια δεκαετία αργότερα ο Φόρντ, πρόεδρος τότε, έγινε στόχος δολοφονίας μπροστά σπό το ξενοδοχείο Σαιντ Φράνσις που βρισκόταν πίσω από την οδό Μάνσον, στην πόλη του Σαιντ Φράνσις (Σαν Φραντσίσκο). Τα μέλη του Ελευθεροτεκτονικού Τάγματος Hell Fire Club, που ανάμεσά τους ήταν και ο Ελευθεροτέκτονας Βενιαμίν Φραγκλίνος ονομαζόνταν <<Αδελφοί του Αγίου Φραγκίσκου>>. Στον τόπο συγκέντρωσης τους στο Λονδίνο πραγματοποιούντο σεξουαλικά όργια.
ιγ) Το ξενοδοχείο Σαιντ Φράνσις ήταν επίσης τόπος σεξουαλικών οργίων. Στους χώρους του πραγματοποιήθηκε ο βιασμός και η δολοφονία της Βιρτζίνια Ρέϊπ από τον κωμικό του βωβού κινηματογράφου Ρόσκο "Φάττι" Άρμπακλ. Το όνομα της Βιρτζίνια Ρέϊπ είναι μια παραλλαγή του Virgin Rape (βιασμός της παρθένου). Ο βιασμός μιας παρθένας είναι μια αλχημική μαγική σεξουαλική τελετή.
ιδ) Το ερπετό είναι ένα Μασονικό σύμβολο δολοφονίας του βασιλέα. Ο <<Σιμβιονικός Απελευθερωτικός Στρατός>> που απήγαγε την κληρονόμο των εφημερίδων του Σαν Φρανσίσκο Πατρίτσια Χηρστ, έχει στο έμβλημά του ένα ερπετό.
ιε) Το όνομα Σιμβιονέζε σημαίνει συμβιώνω, συνδέω.
ιστ)Ο παππούς της Πατρίτσια Χηρστ, ο μεγιστάνας των εφημερίδων Γουϊλλιαμ Ράντολφ Χηρστ έχτισε μια μεγάλη κατοικία που την ονόμασε Σαν Σιμεόν (Άγιος Συμεών) στον Μαγεμένο Λόφο, (La Cuest Encandata). Στην κατοικία αυτή υπάρχει η <<πισίνα του Ποσειδώνα>> μ΄ένα άγαλμα της Αφροδίτης της <<βασίλισσας της αγάπης και της ομορφιάς>>.
Αυτές είναι μόνον οι επιφανειακές όψεις της Αλχημιστικής συνωμοσίας, μια συνωμοσίας που συμπεριλαμβάνει και τον θάνατο της Μαίριλιν Μονρόε διότι <<όταν ήταν θνητή ήταν αντικείμενο σεξουαλικής διαφθοράς όπως είναι οι αθώοι στις τελετές μαγείας>>.
ΟΙ ΘΕΩΡΗΤΙΚΟΙ ΤΗΣ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗΣ
ΜΑΛΘΟΥΣ
Ο Τόμας Ρόμπερτ Μάλθους (1766 - 1834) ήταν ένας Άγγλος πολιτικός, οικονομολόγος, και ιστορικός που στα 1798 εξέδωσε ένα βιβλίο με τίτλο <<Μια Πραγματεία για την Αρχή του Πληθυσμού>>. Το έγγραφο αυτό ξεκίνησε μια αντίδραση έναντι στα προηγούμενα γραπτά των Γκόντουϊν, Κοντορσέ και άλλων που ακολουθούσαν τις αρχές της χειραφέτησης και του διαφωτισμού που εμφανίστηκαν μετά τη Γαλλική Επανάσταση. Οι θεωρίες του Μάλθους που παρουσιάζονται εδώ έχουν μια εκπληκτική επίδραση ακόμη και μέχρι τις μέρες μας.
Ο Μάλθους ισχυρίστηκε πως η φτώχεια κι έτσι η διαστροφή και η αθλιότητα είναι αναπόφευκτες, διότι η ανάπτυξη του πληθυσμού θα ξεπερνά πάντα την παραγωγή τροφών. Αποτέλεσμα της ανάπτυξης του πληθυσμού είναι οι πολέμοι, η πείνα και οι ασθένειες. Ο Μάλθους πρότεινε την <<αποχή από την σεξουαλική πράξη>> για τις εργατικές τάξεις σαν μέσον μείωσης και εξισορρόπησης της πληθυσμιακής έκρηξης. Με τον τρόπο αυτόν οι "κατώτερες" κοινωνικές τάξεις θεωρούντο ολοκληρωτικά υπεύθυνες για την κοινωνική τους αθλιότητα.
Η λύση αυτή βασίστηκε στην υπόθεση πως ο πληθυσμός αύξανε με γεωμετρική πρόοδο (2,4,8,16,32,64,128 κ.ο.κ.) ενώ η παραγωγή τροφίμων ακολουθούσε αριθμητική πρόοδο (1,2,3,4,5,6,7,,8 κ.ο.κ.). Η κατάσταση που επικρατούσε ήδη στην εποχή του μπορούσε να επιδεινωθεί σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του και να αγγίξει ανησυχητικά επίπεδα
Ο Μάλθους ήταν ένας από τους πλέον πρώιμους θεωρητικούς που απέκλινε από τις οικονομικές λύσεις της περιόδου αυτής και αναζήτησε να λύσει τα κοινωνικά προβλήματα όπως η φτώχεια, με την χρήση βιολογικών μέτρων. Οι υποθέσεις του παρουσιάστηκαν ως δεδομένα και οι υπολογισμοί του μ΄έναν αέρα μαθηματικής αυθεντίας. Ήταν εντυπωσιακοί και πειστικοί αν και οι ιδέες του βασίζονταν μόνο σε κάποια μικρά ταξίδια που έκανε και σε περιορισμένες παρατηρήσεις. Παρά την μεγάλη προώθηση των θεωριών του, κάποιοι από τους επικριτές του συνειδητοποίησαν τον παραλογισμό όλων αυτών. Και τα δύο ποσοστά ανάπτυξης που παρουσίαζε ήταν υποθετικά, διότι δεν υπήρχαν στατιστικές για την αύξηση του πληθυσμού ή για την παραγωγή τροφίμων πριν ή κατά την περίοδο που διετύπωσε τις θεωρίες του, κάτι που θα επέτρεπε την πρόβλεψη του μέλλοντος. Εκτός από αυτό, κανείς δεν γνώριζε ποια ήταν η έκταση της γής που καλλιεργείτο, πλήρως ή κατά ένα μέρος και με ποια ένταση.
Οι παρουσιάσεις του Μάλθους είχαν την επίδραση μιας βόμβας. Οι μαθηματικές και γωμετρικές του εξηγήσεις και τα διαγράμματα του είχαν υπνωτική δύναμη και μόνο λίγοι ρωτούσαν που βασίζοντο οι ισχυρισμοί του αυτοί. Η θεωρία του διατήρησε την πειστικότητά της σε τέτοιο βαθμό ώστε πολλοί σήμερα να την χρησιμοποιούν ως βάση των επιχειρήσεων τους. Ούτε ο Μάλθους, ούτε οι μαθητές του δεν κατάφεραν ποτέ να αποδείξουν μαθηματικώς την θεωρία τους και πολλοί εξαίρετοι επιστήμονες έχουν πολλές φορές καταρρίψει τη θεωρία αυτή και τις πολιτικές της προεκτάσεις.
Ο Μάλθους δημιούργησε μια ατμόσφαιρα η οποία όχι μόνο απέτρεψε την πραγματική επίλυση των κοινωνικών προβλημάτων, αλλά και προώθησε μια καταπιεστική νομοθεσία που επιδείνωσε τις συνθήκες διαβίωσης των φτωχών στην Αγγλία. Με τη θεωρία του ισχυρίστηκε πως η βελτίωση των συνθηκών των φτωχών θα τους ενθάρρυνε να πολλαπλασιαστούν και έτσι δυσχέρανε την εύρεση εργασίας για τους ικανούς αλλά φτωχούς. Ο Μαλθουσιανισμός κινήθηκε τότε για να πετύχει τον μεγαλύτερο θρίαμβό του στα 1834 μ΄έναν νέο νόμο που προέβλεπε τη δημιουργία εργοστασίων για τους φτωχούς στα οποία τα δύο φύλα ήταν αυστηρά διαχωρισμένα για να μειωθεί η αναπόφευκτη υπογεννητικότητα. Αυτός ο τύπος σκέψης είχε μια εσώτερη στρέβλωση της ανθρώπινης ζωής μέσω του φόβου πως ο διαρκώς αυξανόμενος πληθυσμός των κατώτερων τάξεων θα καταβροχθίσει τους πιο πολιτισμένους ή <<καλύτερους ανθρώπους>>. Αυτού του είδους η σκέψη φυσικά απαιτούσε τη χρήση δραστικών μεθόδων για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Το πρώτο μέτρο ελήφθη 150 χρόνια μετά το θάνατό του και αφορούσε το κίνημα του ελέγχου των γεννήσεων, μια αρχή που βασίζεται στον Μαλθουσιανισμό. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο η ίδια ιδέα εκφράζεται σήμερα με τις εκστρατείες εναντίον των <<εκρήξεων του πληθυσμού>>.
Οι επιδημίες ήταν ένα μέτρο που χρησίμευσε ως λύση για την μείωση του πληθυσμού. Χρησιμοποιήθηκαν ασθένειες όπως η ευλογιά, η πανώλη, ο εξανθηματικός τύφος, δεκατέσσερις μολυσματικές νόσοι, όπως ο τύφος, ο παράτυφος, η δυσεντερία, η οστρακιά, η διφθερίτιδα, η μηνιγγίτιδα, η λύσσα, η υπόστροφος, η μάλλιος, ο σπληνάνθρακας, η γρίπη, η λέπρα, ο επιλόχειος πυρετός και η ληθαργική εγκεφαλίτιδα.
Αιτία της τόσο μεγάλης διάδοσης της Μαύρης πανώλης που κατέστρεψε την Ευρώπη ήταν η εφαρμογή της Μαλθουσιανής θεωρίας. Σύντομα όμως ανακάλυψαν πως η στρατηγική τους αυτή ήταν λανθασμένη για δύο λόγους: Πρώτον διότι διέδωσαν μια ασθένεια της οποίας την θεραπευτική αγωγή δεν γνώριζαν, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν οι ίδιοι και δεύτερον διότι η έλλειψη της επιλογής των θυμάτων οδήγησε στην καταστροφή ενός μεγάλου τμήματος της εργατικής τάξης, πολύτιμης για την επιβίωση των ανωτέρων τάξεων. Χάθηκαν αγρότες, τεχνίτες και υπηρετικό προσωπικό. Στο Λονδίνο επέλεξαν τον εμπρησμό της πόλης, μια λύση που διέδωσαν πως οφείλετο μόνο στην τύχη. Λένα πως μια πυρά ξεκίνησε από ένα αρτοποιείο και κατέστρεψε ένα μεγάλο τμήμα της πόλης.
Ο Μεσαιωνικός κόσμος είδε να δημιουργείται για πρώτη φορά μπροστά του μια μεγάλη θεωρία συνωμοσίας: Ο Μαύρος Θάνατος διαδόθηκε από τους λεπρούς που μόλυναν τα πηγάδια και κάθε μορφή πόσιμου νερού. Τους λεπρούς βοηθούσαν περιπλανώμενες ομάδες που βρίσκονταν σε συμμαχία με τους Μουσουλμάνους για να υπονομεύσουν τις Ευρωπαϊκές φυλές και να τις αντικαταστήσουν.
Το βιβλίο του Σερ Τζων Μάντεβιλ "Ταξίδια", εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Αγγλία στα 1496. Προειδοποιούσε τα Ευρωπαϊκά κράτη πως βρισκόταν σε κίνδυνο εξ αιτίας της εισβολής περιπλανώμενων λαών. Στα 1606 ήταν οι Ολλανδοί που βοηθούσαν τους λαούς αυτούς. Κατά τον 17ο αιώνα οι Ευρωπαϊκοί λαοί συνέχισαν να ανησυχούν για την απειλή που ασκούσαν αυτοί οι περιπλανώμενοι λαοί από τη στιγμή που διείσδυσαν πλέον μέσα στις Ευρωπαϊκές κοινωνίες.
Σήμερα οι λαοί αυτοί προσπαθούν να επιβάλουν ένα πιο αποτελεσματικό σύστημα χωρίς ρευστό που θα χρησιμοποιείται για να ελέγχει τους ανθρώπους σε όλα τα επίπεδα και κυρίως στις πεποιθήσεις τους. Απόδειξη είναι η εξαδική βάση του υπολογιστή.
Το ηλεκτρονικό χρήμα οδηγεί σήμερα προς μια κοινωνία χωρίς χρήμα, που θα διοικείται από μια παγκόσμια κυβέρνηση. Όλοι οι Ευρωπαϊκοί λαοί είναι υποταγμένοι σε ξένες κυβερνήσεις και τα μέσα ενημέρωσης και η εκπαίδευση βρίσκονται στα χέρια της Παγκόσμιας Κυβέρνησης.
Ο Ντέηβ Μίντλετον πιστεύει πως τρεις δορυφόροι μπορούν να προβάλουν στερεοσκοπικά ολογράμματα στον πλανήτη και οι άνθρωποι να εξαπατηθούν με ψεύτικα οράματα και να αποδεχθούν την εισβολή.
Μετά την έκρηξη του Μαύρου Θανάτου στα 541 ο Αυτοκράτορας Ιουστινιανός, ύποπτος για την διάδοση της πανούκλας, ισχυρίστηκε πως οι άνθρωποι είχαν προκαλέσει το θυμό του θεού διότι ασελγούσαν μαζί με άλλους ανθρώπους.
Από τα 1100 έως τα 1700 οι κατηγορίες απευθύνθηκαν εναντίον των "μάγων". ανθρώπων δηλαδή που η Καθολική Εκκλησία ήθελε να εξοντώσει. Ενώ οι ίδιες ανώτερες τάξεις στην Ευρώπη εξόντωναν τους "κατώτερους", διέδιδαν πως η πανούκλα οφείλετο στα αμαρτήματα των ανθρώπων και στην πολυθεϊστική διαφθορά της κοινωνίας.
Η Καθολική Εκκλησία χρειάστηκε εκατοντάδες χρόνια για να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της πανούκλας και να παράσχει τους μηχανισμούς που προστατεύουν από τις επιδημίες. Αυτό συνέβη γιατί οι ισχυροί κατανόησαν το μεγάλο σφάλμα της εφαρμογής της θεωρίας του Μάλθους. Διαδίδοντας την επιδημία μαζί με τους "άχρηστους" φτωχούς πέθαιναν και πολύτιμα χέρια στις τέχνες και τη γεωργία.
Ένας αστός από την Τουλούζη έγραψε στα 1561: <<Ο λοιμός προσβάλλει μόνο τους φτωχούς ανθρώπων ... Ας ικανοποιηθεί ο Θεός μ΄αυτό ... Οι πλούσιοι προστατεύουν τους εαυτούς τους>>.
Σήμερα ο ιός του AIDS είναι πολύ πιο χρήσιμο εργαλείο. Προσβάλλει τμήματα πληθυσμών που έχουν σκόπιμα προ επιλεχθεί και δεν διαδίδεται ανεξέλεγκτα, μια αδυναμία που χαρακτήριζε την πανώλη.
ΚΑΡΟΛΟΣ ΡΟΒΕΡΤΟΣ ΔΑΡΒΙΝΟΣ
(1809 - 1882)
(1809 - 1882)
Μετά από χρόνια ερευνητικού έργου ο Άγγλος αυτός φυσιολόγος παρουσίασε στα 1859 στο βιβλίο του <<Η Καταγωγή των Ειδών μέσω της Φυσικής Επιλογής ή η Διατήρηση της Εκλεκτής Φυλής στον Αγώνα για Ζωή>>. Χωρίς να μελετήσει την ανθρωπότητα προσπάθησε να εξηγήσει την ανάπτυξη των μορφών ζωής με όρους αγώνος για επιβίωση. Το αποτέλεσμα του αγώνος αυτού θα ήταν η φυσική επιλογή των ειδών αυτών και των φυλών που θα θριάμβευαν πάνω στις αδύναμες που θα χάνονταν.
Κατά τις έρευνές του μελέτησε την πραγματεία του Μάλθους και ξαφνικά ανακάλυψε πως η δική του θεωρία θα μπορούσε να επεκταθεί για να συμπεριλάβει κάθε ζωή στον αγώνα για ύπαρξη που θα ήταν αναπόφευκτη αν η παραγωγή της τροφής υπολείπετο του ποσοστού ανάπτυξης του πληθυσμού. Έτσι ο Δαρβίνος ενστερνίστηκε την ψευδή διδασκαλία του Μάλθους και την έκανε ακρογωνιαίο λίθο της δικής του θεωρίας.
Στα 1871 εξέδωσε το επόμενο μεγάλο του έργο με τίτλο: <<Η Καταγωγή του Ανθρώπου και η Επιλογή σε Σχέση με το Φύλο>>, το οποίο βασιζόταν στο προηγούμενο βιβλίο του, ασχολείτο όμως αποκλειστικά με τον άνθρωπο. Σ΄αυτό κατέληξε στο λογικό συμπέρασμα πως τόσο στην σωματική δομή όσο και στη συμπεριφορά δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στον άνθρωπο και τα άλλα θηλαστικά. Η ιδέα του όμως πως αυτό μπορεί να είναι εφαρμόσιμο στα πνευματικά και τα ηθικά χαρακτηριστικά, δείχνει πως δεν πατούσε σε ισχυρό έδαφος.
Μολονότι ο Δαρβίνος ήταν ένας υπέροχος φυσιολόγος, δεν ήταν πολύ καλός φιλόσοφος. Στην προσπάθεια του να εξηγήσει την κοινωνική ανάπτυξη του ανθρώπου ως αγώνα για ύπαρξη και επιλογή με φυσικά μέσα, πραγματοποίησε το λάθος που έκανε και ο Μάλθους προσπαθώντας να εφαρμόσει την βιολογική επιλογή σε φιλοσοφικά και κοινωνικά προβλήματα. Οι θεωρίες του Δαρβίνου που βρίσκονται στα σημειωματάριά του, πως η σκέψη είναι μια έκκριση του εγκεφάλου, είναι ολοκληρωτικά χωρίς βάση.
Οι σύγχρονες θεωρίες της εξέλιξης πέτυχαν τελικά να αποσαφηνίσουν τη σύγχυση αυτή διαχωρίζοντας την ανάπτυξη του ανθρώπου σε δύο διαφορετικά στάδια: το ζωικό και το ψυχο-κοινωνικό. Παρά το γεγονός αυτό, οι θέσεις του Δαρβίνου, αλλά και εκείνες των οπαδών του, άσκησαν μεγάλη επίδραση σε μακρά χρονική περίοδο και τις συνέπειές τους τις αισθανόμαστε ακόμη και σήμερα
ΦΡΑΝΣΙΣ ΓΚΑΛΤΟΝ
(1822 - 1911)
(1822 - 1911)
Άγγλος ψυχολόγος, εξάδελφος του Δαρβίνου, είχε τόσο εντυπωσιαστεί από την θεωρία του Δαρβίνου, ώστε αφιέρωσε μια ιδιαίτερα μεγάλη περίοδο ετών για να αποδείξει πως οι πνευματικές ικανότητες είναι κληρονομικές. Στα 1869 εξέδωσε το βιβλίο του <<Κληρονομική Ευφυϊα>> και στα 1883 το <<Έρευνες στην Ανθρώπινη Πνευματική Δύναμη>>. Στις έρευνές του προσπάθησε να μεταφέρει τις κληρονομικές του θεωρίες από το άτομο στο σύνολο της φυλής.
Ο Γκάλτον επεξέτεινε τη θεωρία του Δαρβίνου της φυσικής επιλογής σε μια αντίληψη κοινωνικής επέμβασης, η οποία ήταν η λογική εφαρμογή της εξέλιξης στο ανθρώπινο γένος. Ο Γκάλτον με κανένα τρόπο δεν θα ήταν ικανοποιημένος να αφήσει την εξέλιξη να ακολουθήσει ελεύθερα την πορεία της. Αποφάσισε να βελτιώσει το ανθρώπινο γένος μέσω επιλεγμένων γεννήσεων, έφερε την ιδέα της κοινωνικής επέμβασης, ανέπτυξε ένα θεωρητικό αντικείμενο που ονόμασε "Ευγονική" που η αρχή του ήταν η ενθάρρυνση καλύτερων γεννήσεων και η αποθάρρυνση της αναπαραγωγής λιγότερο επιθυμητών γεννήσεων. Με αυτόν τον τρόπο θεώρησε πως το σύνολο του ανθρωπίνου γένους θα βελτιωθεί.
Κοινωνικός Δαρβινισμός
Είναι η ψευδο-επιστήμη που απετέλεσε το προϊόν της ανάμιξης των Δαρβινικών θεωριών της εξέλιξης με κοινωνικές και πολιτικές θεωρίες.
Ο Κάρολος Δαρβίνος έκανε το τραγικό λάθος να προσπαθήσει να επεκτείνει τους βιολογικούς νόμους του αγώνα για επιβίωση στην κοινωνική ζωή του ανθρώπου. Έτσι έπεσε στα χέρια των "ειδικών" των επομένων γενεών που χρησιμοποίησαν τις θεωρίες της φυσικής επιλογής, του <<αγώνα για ζωή>>, της διατήρησης των εκλεκτών φυλών, διαδίδοντας τις Παλαιοδιαθηκικές θεωρίες της εκληκτής φυλής.
Κοινωνικές θεωρίες βασισμένες στην <<επιβίωση του ικανότερου>> κυκλοφορούσαν πριν την έκδοση της <<Καταγωγής των Ειδών>>, ο ίδιος ο Δαρβίνος ανέφερε πως η φράση του Σπένσερ <<επιβίωση του ικανότερου>> είναι πιο ακριβής από την <<φυσική επιλογή>>. Οι κοινωνικοί θεωρητικοί βρήκαν τελικά στο έργο του Δαρβίνου την επιστημονική βάση που έφερνε σεβασμό στα επιχειρήματά τους. Η μίξη αυτή έγινε σνωστή ως Κοινωνικός Δαρβινισμός, ένα κίνημα που κέρδισε τον αυξανόμενο θαυμασμό και βρήκε εφαρμογή στην κοινωνική νομοθεσία, σε συμφωνία με την αρχή <<ο ικανότερος θα επιβιώσει>>, με αποτελέσματα καταστροφικά για τις επερχόμενες γενιές.
Ο Άρθουρ, Κόμης του Γκομπινώ (1816 - 1882) που εξέδωσε το κλασσικό του έργο <<Έρευνα για την Ανισότητα των Ανθρώπινων Φυλών>> στα 1853 - 1857, ισχυρίστηκε πως υπήρξε μια ανώτερη φυλή που τα υπολείμματα της βρίσκονται σε διάφορες χώρες της Ευρώπης και αποτελούν μια μικρή φυλετική αριστοκρατία που παρακμάζει κάτω από το υπερβολικό βάρος των κατώτερων φυλών. Στα 1890 αναβίωσε το έργο του Γκομπινώ και στα 1894 ιδρύθηκε στη Γερμανία η Εταιρεία Γκομπινώ. Στα 1899 ο μαθητής του Γκομπινώ Χιούστον Στιούαρτ Τσάμπερλαιν (1855 - 1927) εξέδωσε ένα έργο σε δύο τόμους με τίτλο <<Τα Θεμέλια του 19ου Αιώνος>>, το οποίο απεδείχθη ιδιαίτερα δημοφιλές και έκανε πολλές εκδόσεις. Ο Τσάμπερλαιν θεώρησε τους 'Αρειους δημιουργούς όλων των μεγάλων πολιτισμών του παρελθόντος, οι οποίοι παράκμασαν επειδή επέτρεψαν σε άλλες φυλές να αναμιχθούν μαζί τους κι έτσι καταστράφηκαν οι πολιτισμοί της Αιγύπτου, της Ελλάδος και της Ρώμης.
Συνεχίζετε....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.