ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ(9) - ΡΟΔΟΣΤΑΥΡΟΙ, OTO KAI AMORC

Μέρος ένατον

ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ

ΡΟΔΟΣΤΑΥΡΟΙ, OTO KAI AMORC

  Αν και το όραμα των Ελευθεροτεκτόνων, των Ροδοσταύρων και των Δρακόντων προδόθηκε, υπήρξαν προσπάθειες στην Αμερικανική ιστορία για να αναβιώσουν οι ιδέες του 17ου αιώνος. Η προεδρία του Αβραάμ Λίνκολν υπήρξε κεφαλαιώδης για την Αμερικάνικη πνευματική ιστορία. Χαρακτηρίστηκε από τον Εμφύλιο πόλεμο και μολονότι θυσιάστηκαν χιλιάδες ζωές, οδήγησε σ΄ένα νέο πνεύμα ελευθερίας, την χειραφέτηση των σκλάβών, την σύγχρονη αντίληψη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την τελική ένωση του βορρά με το νότο για την δημιουργία των ΗΠΑ.
  Ο Λίνκολν ήταν γνωστός για τα ψυχικά του ενδιαφέροντα και ενεπλάκη στην εφαρμογή του πνευματισμού μετά τον θάνατο του γιου του. Συχνά γινόταν εχθρικές αναφορές στις εφημερίδες για τις εκστρατείες μεταρρύθμισης του Λίνκολν και τους προοδευτικούς του φίλους. Αυτή ήταν μια κωδικοποιημένη αναφορά για τον εσωτερικό κύκλο των Κουακέρων, των πνευματιστών και των αποκρυφιστών στους οποίους στρεφόταν ο πρόεδρος για ψυχική καθοδήγηση. Ο ίδιος ο Λίνκολν είχε ψυχικές δυνάμεις που συμπεριελάμβαναν πρόβλεψη του μέλλοντος, οραματισμό και θεραπεία ασθενών.
  Ο Πρόεδρος ήταν στενός φίλος ενός νεο-Ροδόσταυρου, του Πασκάλ Μπέβερλι Ράντολφ. Γεννημένος στα 1825 ο Ράντολφ ταξίδεψε στην Ανατολή όπου του δίδαξαν τα μυστικά της μαγείας του Ταντρικού σεξ. Ήταν μιγάς και πολέμησε κατά τον Εμφύλιο πόλεμο ως ηγέτης ενός λόχου Νέγρων. Μετά τον πόλεμο ο Λίνκολν του ανέθεσε την εκπαίδευση των χειραφετημένων σκλαβών της Λουϊζιάνα.
  Ο Ράντολφ ξεκίνησε την αποκρυφιστική του σταδιοδρομία στα 1858, όταν ίδρυσε μια Ροδοσταυρική αποκρυφιστική εταιρεία με το όνομα <<Ερμητική Αδελφότητα του Φωτός>>, όπου δίδασκε σεξουαλική μαγεία. Οι πρώτοι Ροδόσταυροι ενδιαφέρονταν για την μεταμόρφωση της σεξουαλικής ενέργειας σε πνευματική δύναμη και χρησιμοποιούσαν τον αλχημικό συμβολισμό για να κρύψουν την διαδικαδία από τους ξένους. Ο Ράντολφ ισχυριζόταν πως μυήθηκε στη <<Λευκή Μαγεία της Αγάπης>> από έναν Άραβα στην Ιερουσαλήμ. Έγιναν προσπάθειες να δυσφημιστεί ο Ράντολφ και να θεωρηθεί ως ένας τσαρλατάνος που χρησιμοποιούσε αποκρυφιστικές πρακτικές για την δική του προσωπική ικανοποίηση. Γνώριζε όμως την ιστορία του Ροδοσταυρικού Τάγματος. Θεωρούσε  τον Κριστιάν Ρόζεκρετς σαν τον άνθρωπο που αναβίωσε το Τάγμα και όχι τον ιδρυτή του και ισχυριζόταν πως εκείνος είχε μυηθεί στον Ταντρασμό ενώ μελετούσε στη Μέση Ανατολή. Στόχος των πρακτικών αυτών ήταν η δημιουργία του ελιξιρίου της ζωής που επιμήκυνε τη νεότητα. Ο Ράντολφ ισχυριζόταν πως το ελιξίριο αυτό ήταν οι αναμεμειγμένες εκκρίσεις ανδρών και γυναικών  που παρήγοντο κατά την σεξουαλική πράξη. Η πεποίθηση του ήταν πως η αεξουαλική πράξη ήταν ένα ιερό τελετουργικό που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να επιτευχθεί η πνευματική επιφώτιση. Αυτό όμως τον οδήγησε στην σύλληψη του στη Βοστώνη, διότι πρότεινε τον ελεύθερο έρωτα. Ο εισαγγελέας περιέγραψε τον Ράντολφ ως τον πιο επικίνδυνο άνθρωπο στον κόσμο, τελικά όμως αθωώθηκε.
  Ο Ράντολφ δεν ήταν ο μόνος Ροδόσταυρος που επισήμος απεκάλυπτε την ταυτότητά του κατά τον 19ο αιώνα. Η δημιουργία νέο-Ροδοσταυρικών ομάδων στην Αγγλία, που οδήγησαν στον Ερμητικό Τάγμα της Χσυσής Αυγής, ενέπνευσε μια ομάδα Ελαυθεροτεκτόνων στην Πενσυλβανία να δημιουργήσουν ένα Μασονικό Ροδοσταυρικό Τάγμα στα 1879. Η όμάδα αυτή που σήμερα είναι γνωστή ως <> ήταν ανοικτή μόνον σε Διδασκάλους Μασόνους και στα 1980 είχε συνολικά 873 μέλη. Δεν υπάρχουν στοιχεία πως ο Ράντολφ σχετιζόταν μ΄αυτούς τους Μασόνους Ροδόσταυρους, μπορούμε όμως να βρούμε τα ίχνη της σχέσης ανάμεσα στην οργάνωσή του και το <  Το αρχαίο και μυστικό Τάγμα των Ροδοσταύρων (AMORC) ιδρύθηκε επίσημα στις ΗΠΑ από τον Σπένσερ Λιουϊς (1883 - 1939). Ο Λιούϊς ισχυρίστηκε πως το AMORC  ήτα απευθείας διάδοχος μια πρώιμης Αμερικανικής Ροδοσταυρικής ομάδας που είχε δημιουργήσει μια Στοά στην Φιλαδέλφεια στα 1624. Είπε όμως επίσης πως μυήθηκε στα αποκρυφιστικά μυστήρια σ΄ένα Ραοδοσταυρικό Τάγμα στην Τουλούζη της Γαλλίας στα 1909. Σύμφωνα με τον Λούϊς, η εξουσιοδότηση να ιδρύσει το AMORC, του δόθηκε από ένα μέλος του Αγγλικού τμήματος του Τάγματος που ήταν απόγονος του Όλιβερ Κρόμγουελ και είχε δεχθεί την εξουσιοδότηση από τον Μεγάλο Διδάσκαλο του Τάγματος που ζούσε στην Ινδία.

Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΛΙΝΚΟΛΝ

  Η συμβατική ιστορία λέει πως οι συνωμότες σχεδίασαν την δολοφονία του προέδρου Λίνκολν με όραγανο τον ηθοποιό Τζων Γουϊλκες Μπουθ, ο οποίος δολοφονήθηκε με τη σειρά του από ομοσπονδιακές δυνάμεις δύο βδομάδες μετά το έγκλημα του στο θέατρο Φορντ. Αργότερα, τέσσερις από τους συνεργάτες του Μπουθ οδηγήθηκαν στην φυλακή. Μήπως όμως η κυβέρνηση γνώριζε από πριν την συνωμοσία του Μπουθ; Ήταν ο Μπουθ πιόνι υψηλόβαθμων αξιωματούχων; Μετά από τόσα χρόνια συνεχίζουμε να έχουμε μια αφθονία από περίεργες "συμπτώσεις" και σε γενικές γραμμές η πρώτη προεδρική δολοφονία παραμένει (όπως και αυτή του Κέννεντυ) ένα γνήσιο μυστήριο.
  Η συνωμοσία του Μπουθ συμπεριελάμβανε την δολοφονία του Υπουργού Εξωτερικών Ουϊλλιαμ Σιούαρτ και του Αντιπροέδρου Άντριου Τζόνσον που και οι δύο έζησαν.
  Οι πιο σοβαρές θεωρίες ισχυρίζονται πως ο Μπουθ εργαζόταν για προδότες που βρίσκονταν ανάμεσα στους συνεργάτες του Λίνκολν, πως δραπέτευσε με τη βοήθεια τους και πως ο ηθοποιός αυτός έζησε μέχρι τα βαθιά του γεράματα με μια καλή κυβερνητική σύνταξη.
  Υπαρχουν περίεργες αναγραφές στο ημερολόγιο του Μπουθ που εξαφανίστηκαν ενώ βρίσκονταν μέσα σε χρηματοκιβώτιο μετά την δολοφονία. Στο σύνολο ελειπαν 18 σελίδες.
  Σ΄ένα κρυπτογραφημένο μήνυμα που γράφτηκε από τον Λαφαγιέτ Μπέηκερ, αρχηγό της Εθνικής Αστυνομίας τρία χρόνια μετά τη δολοφονία, φαίνεται πως ο υψηλόβαθμος διεφθαρμένος αξιωματικός ομολόγησε: <<Στη Νέα Ρώμη περπατούσαν τρεις άνδρες: ο Ιούδας, ο Βρούτος κι ένας κατάσκοπος. Κάθε ένας σχεδίαζε να γίνει ο βασιλιάς όταν ο Αβραάμ πεθάνει... Καθώς οι πολλοί θα έχουν πεθένει, ο Ιούδας ήλθε και εξέφρασε τον σεβασμό του σ΄αυτόν που μισούσε κι όταν τον είδε τελικά να πεθαίνει είπε: "Τώρα οι αιώνες έχουν αυτόν και το Έθνος τώρα έχει εμένα">>.
  Ο Ιούδας προφανώς αναφέρεται στον Στάντον που έτρεξε στην σκηνή του εγκλήματος και πρόφερε το διάσημο: <<Τώρα ανήκει στους αιώνες>>. Ο Βρούτος μπορεί να είναι ο πατέρας του Μπουθ, ο διάσημος ηθοποιός Ιούνιος Βρούτος Μπουθ, ο ίδιος ο Μπουθ ή ο στενός φίλος του Λίνκολν, ό Γουώρντ Λαμόν, ο διευθυντής της αστυνομίας της Ουάσινγκτον που συχνά προειδοποιούσε τον Λίνγκολν για συνωμοσίες δολοφονίας, ήταν όμως εκτός πόλεως το μοιραίο απόγευμα.
  <<Κι εσύ Λαμόν;>>. Όποιο και να είναι το πραγματικό νόημα, η δήλωση του Μπέηκερ ολοκλρώνεται ως εξής: <<Αλλά αν έστω και ένας έμεινε που να αναρωτιέται τι συνέβη στον κατάσκοπο, μπορώ να σας πω με ασφάλεια αυτό: ήμουν εγώ>> Λαφαγιέτ Σ. Μπέηκερ 2/5.1968.
  Ακόμη και οι ιστορικοί που δεν πιστεύουν στις συνωμοσίες, όπως ο Τόμας Ριντ Τέρνερ, συμπερένουν πως το κείμενο και η υπογραφή φαίνεται να είναι αυθεντικά.
  Ο Μπέηκερ πέθανε λίγους μήνες μετά την υπογραφή αυτού του κρυπτογραφύματος σε ηλικία 44 ετών. Η γυναίκα του πιστεύει πως δηλητηριάστηκε από κυβερνυτηκούς πράκτορες. Οι νεκροί φυσικά δεν διηγούνται ιστορίες.
  Στο βιβλίο <<Η Συνωμοσία του Λίνγκολν>> των Νταίηβιντ Μπάλσιγκερ και Τσαρλς Σέλιερ, προτάθηκε μια υπερ-συνωμοσία στην οποία τέσσερις διαφορετικές ομάδες, που δεν ήταν απαραίτητο να έχουν επαφή μεταξύ τους, χρηματοδότησαν την απαγωγή του Μπουθ και τα σχέδια της δολοφονίας: Ο Στάντον και οι ριζοσπαστικοί δημοκρατικοί συνάδελφοί του, που σχεδίασαν να αρπάξουν την κυβέρνηση με την βοήθεια του Μπέηκερ, ο Τζέηκομπ Τόμσον, ο αρχηγός των κατασκόπων της συνομοσπονδίας και οι ανώτεροι του στο Ρίτσμοντ, οι βόρειοι τραπεζίτες και οι εκμεταλλευτές βαμβακιού, που έκαναν περιουσίες με το λαθρεμπόριο του πολέμου και δεν ήθελαν να δούν τους καλούς καιρούς να τελειώνουν και οι γαιοκτήμονες του Ναίρηλαντ που το μίσος τους εναντίον του Λίνγκολν λόγω της απελευθέρωσης των Νέγρων δεν είχε όρια.
  Υπάρχει όμως και μια άλλη άποψη για την δολοφονία του Λίνγκολν, οι συνθήκες της οποίας έχουν ορισμένα μυστηριώδη στοιχεία που έκαναν κάποιους θεωρητικούς της συνωμοσίας να την παρουσιάζουν σαν παράδειγμα των έργων των Μυστικών Εταιρειών στην Αμερικανική ιστορία. Ο δολοφόνος του προέδρου ο Τζων Γουϊλκες Μπουθ παγιδεύτηκε σε μια φλεγόμενη σιταποθήκη μετά την δολοφονία και δολοφονήθηκε από κάποιον στρατιώτη με το όνομα Μπόστον Κόρμετ. Ο Κόρμετ ήταν θρησκευτικά φανατικός που είχε αυτοευνουχιστεί για θρησκευτικούς λόγους. Αργότερα οδηγήθηκε σε ψυχιατρείο, δραπέτευσε όμως και δεν τον είδαν ξανά. Υπήρχαν υποψίες πως ήταν μυστικό μέλος της διάσημης αίρεσης των Σκόπσι που άνθησε κατά τον 18ο και 19ο αιώνα στην Ρωσία. Αυτή η περίεργη λατρεία είλκυε την καταγωγή της στα αρχαία Μυστήρια της θεάς Κυβέλης που οι ιερείς της φορούσαν γυναικεία ρούχα και αυτοευνουχίζονταν ως θυσιαστική προσφορά στους βωμούς της. Η αίρεση αυτή μπορεί να εισήχθη τον 19ο αιώνα στην Αμερική από Ρώσους μετανάστες και σήμερα λειτουργεί κάτω από το κίνημα των "τραβεστί". Υπήρχαν φήμες πως ο Μπουθ δραπέτευσε από τη φωτιά στην σιταποθήκη και έζησε μέχρι το 1903 με άλλο όνομα, υποστηριζόμενος χρηματικά από αυτούς που αντικατέστησαν τον Λίνγκολν στον Λευκό Οίκο.

ΜΥΣΤΙΚΙΣΤΙΚΑ ΤΑΓΜΑΤΑ

  Μια άλλη επέμβαση της Μασονο-Ροσταυρο-Ιλλουμινατικής παράδοσης στην Αμερικανική ιστορία, έλαβε χώρα στα 1930 και αφορούσε τον πρόεδρο Φράκλιν Ντελάνο Ρούσβελτ, που με Νιου Ντιλ (Νέα Συμφωνία) εισήγαγε τον Σοσιαλισμό στο Αμερικανικό πολιτικό σύστημα και έκανε τους ακροδεξιούς εχθρούς του να υποψιάζονται πως ήταν κρυπτοκομμουνιστής. Ο Ρούσβελτ λέγεται πως υπήρξε μέλος μιας Μυστικής Εταιρείας που ονομαζόταν <<το Αρχαίο Αραβικό Τάγμα των Ευγενών και των Μυστικιστών>> και είχε τον βαθμό του Ιππότη της Πυθίας. Το Τάγμα αυτό ισχυριζόταν πως καταγόταν από τους Ιλλουμινάτι και ανάμεσα στα μέλη του συμπεριλαμβανόταν ο Μιραμπώ, ο Φρειδερίκος ο Μέγας, ο Γκαίτε, ο Σπινόζα, ο Καντ, ο Σερ Φράνσις Μπέηκον και ο Γαριβάλδης. Ο κατάλογος αυτός των διασημοτήτων δημιουργούσε κάποια σύγχυση με το Τάγμα των Ροδοσταύρων. Δύο Ελευθεροτέκτονες του 19ου αιώνα, ο Γουώλτερ Φλέμινγκ και ο Γουϊλλιαμ Φλόρενς ήταν συνιδρυτές του Αμερικανικού παρακλαδιού του Τάγματος. Ο Φλόρενς είχε μυηθεί σε μια Γαλλική Στοά του Τάγματος στα 1870 ενώ ζούσε στην Μασσαλία. Εισήλθε αργότερα σ΄ένα άλλο Τάγμα στην Αλγερία και επέστρεψε για να ιδρύσει την πρώτη Αμερικανική Στοά στη Νέα Υόρκη στα 1871. Μέλη του Τάγματος μπορούσαν να γίνουν μόνον Ελευθεροτέκτονες που είχαν φθάσει στο 32ο βαθμό του αρχαίου και αποδεκτού Σκωτικού Ρυθμού ή ήταν μέλη Μασονικών Ναϊτικών Στοών.
  Η μυθική καταγωγή του τάγματος ξεκινούσε από τον 7ο αιώνα ή και προγενέστερα και υποτίθεται πως ιδρύθηκε από έναν απόγονο του Μωάμεθ. Αυτός με τη σειρά του έιχε την ιδέα για το Τάγμα από μια πολιτικο-θρησκευτική Μυστική Εταιρεία στην μεσαιωνική Ευρώπη που τα μέλη της συμπεριελάμβαναν Άραβες, Χριστιανούς και Εβραίους. Το σύμβολο του Τάγματος είναι μια ημισέληνος φτιαγμένη από τα νύχια μιας τίγρης της Βεγγάλης, με μια πυραμίδα, μια τεφροδόχο και έναν πεντάκτινο αστέρα. Η ημισέληνος είναι κρεμασμένη από ένα γιαταγάνι που ατο Τάγμα αντιπροσωπεύει την Παγκόσμια Μητέρα που λατρευόταν κατά την αρχαιότητα με το όνομα Ίσις. Τα κέρατα της ημισελήνου βλέπουν προς τα κάτω διότι αντιπροσωπεύει την Νέα Σελήνη της παλαιάς πίστης κατά την ανατολή του ηλίου της νέας θρησκείας της Αδελφότητας της Ανθρωπότητας.
  Στα 1945 ο Ρούσβελτ φρόντισε ο οπισθότυπος  της Μεγάλης Σφραγίδας να τυπωθεί στο πίσω μέρος του δολλαρίου. Η ιδέα αυτή ανήκε στον Χένρυ Γουάλλας, τον υπουργό γεωργίας που εφήρμοζε τον αποκρυφισμό. Ο Γουάλλας είχε προτείνει στον πρόεδρο το νέο δολλάριο να δείχνει την Μεγάλη Σφραγίδα, την Αιγυπτιακή πυραμίδα και τον οφθαλμό του θεού Όσιρι. Ο Ρούσβελτ συμφώνησε στην ιδέα, πρότεινε όμως να είναι πιο πρακτική και να συμπεριλαμβάνει το σχέδιο στο υπάρχον νόμισμα παρά να δημιουργηθεί καινούργιο.
  Η ιδέα του Γουάλλας όμως ανήκε στον Ρώσο μυστικιστή και καλλιτέχνη Νίκολας Ρέριχ που λειτουργούσε ως γκουρού του υπουργού γεωργίας. Ο Ρέριχ είχε εργαστεί με τον Στραβίνσκι στο μπαλέτο <<Η Τελετουργία της Άνοιξης>> και είχε σχεδιάσει τα σκηνικά για τα διάσημα Ρώσικα μπαλέτα του Ντιαγκίλεφ. Είχε ταξιδέψει για πολλά χρόνια στο Νεπάλ και στο Θιβέτ μελετώντας με τους Λάμα στα Βουδιστικά Μοναστήρια των χωρών αυτών και αναζητούσε τη χαμένη πόλη της Σαμπάλα - την θρυλική έδρα μιας αδελφότητας αποκρυφιστών μυημένων που είχαν μυστικά επηρεάσει τις παγκόσμιες υποθέσεις σ΄ολόκληρη την ιστορία. Οι μυημένοι αυτοί ήταν γνωστοί στους αποκρυφιστικούς κύκλους με διάφορα ονόματα, ως Μυστικοί αρχηγοί, Απόκρυφοι Διδάσκαλοι ή Μεγάλη Λευκή Αδελφότητα και πιστεύεται πως αυτοί βρίσκονται πίσω από την δημιουργία κάθε εσωτερικής ομάδας, συμπεριλαμβανομένων των Ελευθεροτεκτόνων, των Σούφι, των Ναϊτών Ιπποτών, των Ροδόσταυρων, του Ερμητικού Τάγματος της Χρυσής Αυγής και της Θεοσοφικής Εταιρείας.
  Ο Ρέριχ υποστήριζε την παγκόσμια ειρήνη και σχετιζόταν με την Κοινωνία των Εθνών που ιδρύθηκε μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο για να προετοιμάσει την εγκαθίδρυση της Παγκόσμιας Κυβέρνησης. Στα 1935, την ίδια χρονιά που εμφανίστηκε το σύμβολο των Ιλλουμινάτι στο χαρτονόμισμα του ενός δολλαρίου, σχεδίασε την συμφωνία που υπογράφτηκε από 22 χώρες οι οποίες συμφωνούσαν να μην καταστρέψουν πολιτιστικούς θησαυρούς. Το σύμβολο που χρησιμοποιήθηκε στην συμφωνία αυτή αποτελείτο από τρεις σφαίρες που συμβόλιζαν την τριάδα της αγάπης, της δύναμης και της σοφίας. Οι σφαίρες αυτές περικλείονταν από έναν μεγαλύτερο κύκλο που αντιπροσώπευε τον κόσμο.
  Ο Υπουργός Γεωργίας είχε πάρει μια γερή δόση αποκρυφιστικής γνώσης. Σε μια επιστολή προς τον Ρώσο γκουρού του, έγραψε: <<Η αναζήτηση - είτα αφορά τη χαμένη λέξη της Μασονίας, είτε το ιερό Δισκοπότηρο, είτε την δυναμικότητα της εποχής που θα έλθει - είναι ένας στόχος που έχει ανώτατη αξία. Όλα τα άλλα είναι καρμικό καθήκον. Είναι βέβαιο όμως πως ο καθένας είναι ένας δυνατός Γκάλαχαντ; Γι΄αυτό πρέπει να αγωνιστούμε για το Ιερό Δισκοπότηρο και την φλόγα που βρίσκεται μπροστά του>>.
  Το δισκοπότηρο στο οποίο αναφέρεται είναι το Γκρέϊλ. Η <<εποχή που θα έλθει>> είναι η ανατολή της Εποχής του Υδροχόου, ενώ το Γκρέϊλ θεωρείται από τους Ροδόσταυρους ως θηλυκό σύμβολο της τελειοποίησης. Για τους πιο μυημένους αφορά το <<Ιερό Αίμα>> δηλαδή τους απογόνους του Ιησού που ένας από αυτούς κάποια στιγμή θα γίνει βασιλέας της Ευρώπης. Για τον λόγο αυτόν δημιουργήθηκε η Μυστική Εταιρεία <<Πριέρ Ντε Σιών>>, που είχε στόχο την προστασία των απογόνων του Ιησού.
  Η σχέση του με τον Ρώσο μυστικιστή είχε σοβαρές πολιτικές συνέπειες για τον Γουάλλας. Επικριτές του Υπουργού Γεωργίας κατάφεραν να αποκτήσουν αντίγραφα της αλληλογραφίας που είχε με τον Ρέριχ. Κατόρθωσαν έτσι να εκθέσουν τις αποκρυφιστικές του πεποιθήσεις και να του κόψουν τον δρόμο για την προεδρία. Χωρίς κάποιο στοιχείο υποστήριξαν πως ήταν Ρώσος και άρα ο Ρέρχ ήταν ένας υποστηρικτής του κομμουνισμού. Ο Ρέριχ ήταν διεθνιστής και ενώ μπορεί να είχε υποστήριξη τους δημοκρατικούς στόχους της Μπολσεβικικής Επανάστασης στα 1917, ήταν αυστηρός επικριτής των υπερβολών του κομμουνισμού όπως αυτές εκδηλώθηκαν με τον Στάλιν στα 1930. Ως μαθητής της εσωτερικής παράδοσης και πράκτορας της Μεγάλης Λευκής Αδελφότητας, ο Ρέριχ ήταν ένας διεθνιστής που μάλλον βρήκε τον υπερ-υλισμό του κομμουνισμού όχι τόσο ελκυστικό ως πολιτική ιδεολογία.
  Ο Γουάλας ήθελε να εισάγει τον οπισθότυπο της Μεγάλης Σφραγίδας στο Αμερικάνικο νόμισμα γιατί πίστευε πως η Αμερική έφτανε σ΄ένα σημαντικό σημείο της ιστορίας της και πως επρόκειτο να συμβούν μεγάλες πνευματικές αλλαγές. Πίστευε πως το 1930 ήταν η εποχή μιας μεγάλης πνευματικής αναγέννησης, προδρόμου του Ενός Παγκόσμιου Κράτους. Την ιδέα αυτήν την παρουσίασε στον πρόεδρο Ρούσβελτ. Εκείνος ήταν πρόθυμος να εισάγει το Μασονικό σύμβολο του Πανεπόπτη Οφθαλμού στο Αμερικανικό νόμισμα λέγοντας πως είναι το σύμβολο του μεγάλου Αρχιτέκτονος του Σύμπαντος.
  Πριν προωθήσει την ιδέα στο Υπουργείο Οικονομικών ο Ρούσβελτ ρώτησε τον συνάδελφό του στο Προεδρικό Γραφείο, Τζαίημς Φάρλεϋ, αν οι Καθολικοί θα αντιδρούσαν στην εισαγωγή ενός Μασονικού συμβόλου στο τραπεζογραμμάτιο του δολλαρίου. Όταν του είπαν πως δεν υπάρχουν αντιρρήσεις, Ρούσβελτ ζήτησε από το Υπουργείο Οικονομικών να αρχίσει να τυπώνει τα νέα δολλαρια.
  Αν και ο Γουάλλας απέτυχε να γίνει πρόεδρος των ΗΠΑ, συνέχισε τις αποκρυφιστικές του έρευνες και μελέτες. Τα επόμενα χρόνια ο πρώην Υπουργός Γεωργίας εναπλάκη σε ψυχικές έρευνες. Υποστήριξε το πρωτοποριακό έργο του  Δρ. Αντρίγια Πούχαριτς, ενός επιστήμονος που προωθούσε ταλέντα στον πνευματισμό, όπως τον νεαρό Ισραηλινό Γιούρι Γκέλλερ, τον οποίο παρουσίασε στο κοινό μέσω των Μέσων Ενημέρωσης. Τ ο περίεργο γεγονός του τραπεζογραμματίου του ενός δολλαρίου αντιπροσωπεύει μια από τις τελευταίες προσπάθειες της Μασονο-ροδοσταυρο-ιλλουμιματικής παράδοσης να επηρεάσει ανοικτά την Αμερικανική πολιτική. Υπάρχουν φήμες πως εργάστηκαν μυστικά πίσω από αρκετές πολιτικές οργανώσεις στις ΗΠΑ από την εποχή του Ρούσβελτ. Το <<Αμερικάνικο Όνειρο>> έφθασε στο τραγικό του τέλος μια ημέρα του Νοεμβρίου στο Ντάλας, στα 1963.

Συνεχίζετε...