ΚΛΕΑΝΘΟΥΣ, "ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΔΙΑ"

(ΚΥΔΙΣΤ' ΑΘΑΝΑΤΩΝ, ΠΟΛΥΩΝΥΜΕ, ΠΑΓΚΡΑΤΕΣ ΑΙΕΙ, ΖΕΥ, ΦΥΣΕΩΣ ΑΡΧΗΓΕ, ΝΟΜΟΥ ΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΥΒΕΡΝΩΝ, ΧΑΙΡΕ. ΣΕ ΓΑΡ ΠΑΝΤΕΣΣΙ ΘΕΜΙΣ ΘΝΗΤΟΙΣΙ ΠΡΟΣΑΥΔΑΝ. ΕΚ ΣΟΥ ΓΑΡ ΓΕΝΟΣ ΕΣΜΕΝ, ΗΧΟΥ ΜΙΜΗΜΑ ΛΑΧΟΝΤΕΣ ΜΟΥΝΟΙ, ΟΣΑ ΖΩΕΙ ΤΕ ΚΑΙ ΕΡΠΕΙ ΘΝΗΤ' ΕΠΙ ΓΑΙΑΝ. ΤΩι ΣΕ ΚΑΘΥΜΝΗΣΩ ΚΑΙ ΣΟΝ ΚΡΑΤΟΣ ΑΙΕΝ ΑΕΙΔΩ. ΣΟΙ ΔΗ ΠΑΣ ΟΔΕ ΚΟΣΜΟΣ, ΕΛΙΣΣΟΜΕΝΟΣ ΠΕΡΙ ΓΑΙΑΝ ΠΕΙΘΕΤΑΙ, Ηι ΚΕΝ ΑΓΗιΣ ΚΑΙ ΕΚΩΝ ΥΠΟ ΣΕΙΟ ΚΡΑΤΕΙΤΑΙ ΤΟΙΟΝ ΕΧΕΙΣ ΥΠΟΕΡΓΟΝ ΑΝΙΚΗΤΟΙΣ ΕΝΙ ΧΕΡΣΙΝ ΑΜΦΗΚΗ, ΠΥΡΟΕΝΤ' ΑΙΕΙΖΩΟΝΤΑ ΚΕΡΑΥΝΟΝ ΤΟΥ ΓΑΡ ΥΠΟ ΠΛΗΓΗΙΣ ΦΥΣΕΩΣ ΠΑΝΤ' ΕΡΡΙΓΑΣΙΝ. Ωι ΣΥ ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΙΣ ΚΟΙΝΟΝ ΛΟΓΟΝ, ΟΣ ΔΙΑ ΠΑΝΤΩΝ ΦΟΙΤΑΙ, ΜΙΓΝΥΜΕΝΟΣ ΜΕΓΑΛΟΙΣ ΜΙΚΡΟΙΣ ΤΕ ΦΑΕΣΣΙ ΩΣ ΤΟΣΣΟΣ ΓΕΓΑΩΣ ΥΠΑΤΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΔΙΑ ΠΑΝΤΟΣ, ΟΥΔΕ ΤΙ ΓΙΓΝΕΤΑΙ ΕΡΓΟΝ ΕΠΙ ΧΘΟΝΙ ΣΟΥ ΔΙΧΑ, ΔΑΙΜΟΝ, ΟΥΤΕ ΚΑΤ' ΑΙΘΕΡΙΟΝ ΘΕΙΟΝ ΠΟΛΟΝ ΟΥΤ' ΕΝΙ ΠΟΝΤΩι ΠΛΗΝ ΟΠΟΣΑ ΡΕΖΟΥΣΙ ΚΑΚΟΙ ΣΦΕΤΕΡΗιΣΙΝ ΑΝΟΙΑΙΣ. ΑΛΛΑ ΣΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΑ Τ' ΕΠΙΣΤΑΣΑΙ ΑΡΤΙΑ ΘΕΙΝΑΙ, ΚΑΙ ΚΟΣΜΕΙΝ Τ’ΑΚΟΣΜΑ ΚΑΙ ΟΥ ΦΙΛΑ ΣΟΙ ΦΙΛΑ ΕΣΤΙΝ ΩΔΕ ΓΑΡ ΕΙΣ ΕΝ ΠΑΝΤΑ ΣΥΝΗΡΜΟΚΑΣ ΕΣΘΛΑ ΚΑΚΟΙΣΙΝ, ΩΣΘ' ΕΝΑ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ ΠΑΝΤΩΝ ΛΟΓΟΝ ΑΙΕΝ ΕΟΝΤΑ, ΟΝ ΦΕΥΓΟΝΤΕΣ ΕΩΣΙΝ ΟΣΟΙ ΘΝΗΤΩΝ ΚΑΚΟΙ ΕΙΣΙ, ΔΥΣΜΟΙΡΟΙ, ΟΙ Τ' ΑΓΑΘΩΝ ΜΕΝ ΑΕΙ ΚΤΗΣΙΝ ΠΟΘΕΟΝΤΕΣ ΟΥΤ' ΕΣΟΡΩΣΙ ΘΕΟΥ ΚΟΙΝΟΝ ΝΟΜΟΝ ΟΥΤΕ ΚΛΥΟΥΣΙΝ, Ωι ΚΕΝ ΠΕΙΘΟΜΕΝΟΙ ΣΥΝ ΝΩι ΒΙΟΝ ΕΣΘΛΟΝ ΕΧΟΙΕΝ, ΑΥΤΟΙ Δ' ΑΥΘ' ΟΡΜΩΣΙΝ ΑΝΟΙ ΚΑΚΟΝ ΑΛΛΟΣ ΕΠ' ΑΛΛΟ, ΟΙ ΜΕΝ ΥΠΕΡ ΔΟΞΗΣ ΣΠΟΥΔΗΝ ΔΥΣΕΡΙΣΤΟΝ ΕΧΟΝΤΕΣ, ΟΙ Δ' ΕΠΙ ΚΕΡΔΟΣΥΝΑΣ ΤΕΤΡΑΜΜΕΝΟΙ ΟΥΔΕΝΙ ΚΟΣΜΩι, ΑΛΛΟΙ Δ' ΕΙΣ ΑΝΕΣΙΝ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΟΣ ΗΔΕΑ ΕΡΓΑ ΕΠ' ΑΛΛΟΤΕΝ ΑΛΛΑ ΦΕΡΟΝΤΑΙ, ΣΠΕΥΔΟΝΤΕΣ ΜΑΛΑ ΠΑΜΠΑΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΤΩΝΔΕ ΓΕΝΕΣΘΑΙ. ΑΛΛΑ ΖΕΥ ΠΑΝΔΩΡΕ, ΚΕΛΑΙΝΕΦΕΣ, ΑΡΓΙΚΕΡΑΥΝΕ, ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΕΝ ΡΥΟΥ ΑΠΕΙΡΟΣΥΝΗΣ ΑΠΟ ΛΥΓΡΗΣ, ΗΝ ΣΥ, ΠΑΤΗΡ, ΣΚΕΔΑΣΟΝ ΨΥΧΗΣ ΑΠΟ, ΔΟΣ ΔΕ ΚΥΡΗΣΑΙ ΓΝΩΜΗΣ Ηι ΠΙΣΥΝΟΣ ΣΥ ΔΙΚΗΣ ΜΕΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΥΒΕΡΝΑΣ, ΟΦΡ’ ΑΝ ΤΙΜΗΘΕΝΤΕΣ ΑΜΕΙΒΩΜΕΘΑ ΣΕ ΤΙΜΗι, ΥΜΝΟΥΝΤΕΣ ΤΑ ΣΑ ΕΡΓΑ ΔΙΗΝΕΚΕΣ, ΩΣ ΕΠΕΟΙΚΕ ΘΝΗΤΟΝ ΕΟΝΤ', ΕΠΕΙ ΟΥΤΕ ΒΡΟΤΟΙΣ ΓΕΡΑΣ ΑΛΛΟ ΤΙ ΜΕΙΖΟΝ ΟΥΤΕ ΘΕΟΙΣ Η ΚΟΙΝΟΝ ΑΕΙ ΝΟΜΟΝ ΕΝ ΔΙΚΗι ΥΜΝΕΙΝ).


Των Αθανάτων όλων ενδοξώτερε, πολυώνυμε
και αιώνιε Παντοκράτορα
Ζεύ, της φύσεως αρχηγέ που τα πάντα κυβερνάς με το Νόμο,
χαίρε !
Γιατί σε εσένα πρέπει να απευθύνονται όλοι οι θνητοί.
Γιατί από εσένα βαστάει η γενιά μας
και εσύ είσαι που εδώρισες τη λαλιά μόνο σε εμάς
από όσα θνητά ζούν και κινούνται επάνω στη γή μας.
Για αυτό θα σε δοξάζω και πάντα την ισχύ σου θα υμνώ.
Σ’εσένα υπακούει όλος ο Κόσμος
που γύρω από την γή γυρίζει,
όπου κι αν τον πάς,
και με τη θέλησή του από εσένα κυβερνάται.
Και στ’ανίκητά σου χέρια όπλο κρατείς
δίκοπο, πυρόεντα και αιώνια ζωντανό τον κεραυνό
απ’του οποίου το κτύπημα γεννιούνται τα πάντα στη Φύση.
Μ’ αυτόν κατευθύνεις τον Παγκόσμιο Νόμο,
ο οποίος εγκατοικεί στα πάντα
και τα φωτίζει με μικρές ή μεγάλες λάμψεις.
Εσύ ο μέγας, ύπατος και αιώνιος βασιλεύς
που τίποτε επάνω στην γη, σοφέ Θεέ, δεν γίνεται δίχως εσένα
ούτε στων ουρανών την αιθέρια άκρη, ούτε στις θάλασσες,
εκτός από τα έργα των κακών
για τα οποία η ανοησία τους ευθύνεται.
Εσύ όμως και τα πράγματα μπορείς να αλλάζεις
και να κοσμείς τα άκοσμα και ό,τι σ’εχθρεύεται να τ’αγαπάς
Γι’ αυτό και συνένωσες αρμονικά σε συμφωνία
τα καλά και τα κακά
ώστε ένας να είναι ο Νόμος ο Αιώνιος
που από αυτόν απομακρύνονται και τον προσβάλλουν
όσοι από τους θνητούς είναι κακοί.
Οι δύσμοιροι ! που μόνο τα επίγεια αγαθά ποθούνε
και δεν κατανοούν τον θεϊκό Παγκόσμιο Νόμο, μήτε τον ακούνε
παρά το ότι αν το ‘καναν, θ’απολάμβαναν βίον ευτυχισμένο.
Μα αυτοί από άθλιες επιθυμίες παρασύρονται
πότε στη μία αισχρότητα και πότε στην άλλη,
οι μεν, έχοντες μανία για γρήγορη και ματωμένη δόξα
οι δε, στρεφόμενοι σε άκοσμες κερδοσκοπίες
και άλλοι σε πολυτέλειες και σε φιληδονίες.
Αλλά Ζεύ,
εσύ πολύδωρε, κεραυνοφόρε κάτοικε των σκοτεινών νεφών
τους ανθρώπους σώσε από την ελεεινή τους αμάθεια
και σκόρπισέ την μακριά από την ψυχή μας
χαρίζοντάς μας επίσης την σοφία στην οποία εσύ βασίζεσαι
και με Δικαιοσύνη τα πάντα κυβερνάς.
Την τιμή αυτή αν μας κάνεις
όμοια εμείς θ’ανταποδώσουμε
υμνώντας στο διηνεκές τα έργα Σου
όπως εμείς οι θνητοί οφείλουμε
διότι μήτε γι’ ανθρώπους
μήτε για Θεούς υπάρχει μεγαλύτερη τιμή
από το να υμνούν, όπως είναι δίκαιο,
τον Παγκόσμιο Νόμο.

Μεταφορά στα νέα Ελληνικά: Βλάσης Ρασσιάς