Μέρος δεύτερον
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ
<<Η μεγάλη δύναμη του Τάγματός μας βρίσκεται στην
απόκρυψη του ,ας μην εμφανιστεί ποτέ σε οποιοδήποτε
τόπο με το όνομά του και πάντα να καλύπτεται από άλλο
όνομα και μια άλλη ασχολία. Ιδρύοντας αναγνωστικές εται-
Η Νέα Παγκόσμια Τάξη όπως την οραματίζεται η Ελίτ δεν είναι μια πρόσφατη υπόθεση. Υπάρχει μια φιλοσοφία που έχει τις ρίζες της στις αποκρυφιστικές παραδόσεις των αρχαίων λαών. Η επιτυχία βρίσκεται κοντά και η διείσδυση του αποκρυφισμού της Νέας Εποχής είναι η αιτία της επιτυχίας της. Η Νέα Παγκόσμια Τάξη δεν αναζήτησε μόνον την παγκόσμια διακυβέρνηση. Οι προωθητές της δέχθηκαν μυστικές διδασκαλίες και γνώρισαν το αποκρυφιστικό σχέδιο από κοντά.
Αν κάποιος δεν λάβει υπ΄όψιν του την αποκρυφιστική φύση της Νέας Παγκόσμιας Τάξης θα βρεθεί πού μακριά από την αλήθεια. Τα Ηνωμένα Έθνη και η Νέα Εποχή υπήρξαν από την αρχή συγκάτοικοι. Το μυστικό πεπρωμένο των ΗΠΑ είναι προϊόν των Ροδόσταυρων και των Ναϊτών ιδρυτών του κράτους αυτού. Η "Νέα Ατλαντίδα" όπως προτάθηκε από το έργο του Φράνσις Μπέηκον βρίσκεται κοντά. Τα αρχαία μυστήρια μελετώνται για διαφώτιση από την Ελίτ, για να μην αναφέρουμε όλους αυτούς τους Νεοαποκρυφιστές που στρατολογούν ανθρώπους για την Μυστική Αδελφότητα.
Για πρώτη φορά στην Αμερική λαμβάνει χώρα μια αποκρυφιστική επανάσταση που ασχολείται με όλα αυτά τα δίκτυα και την φιλοσοφική βάση που προέρχεται από την Ευρώπη. Υπάρχουν λεγεώνες συνωμοτών σε εταιρείες, πανεπιστήμια, νοσοκομεία, σχολεία, βιομηχανίες, κρατικές υπηρασίες, δημοτικά συμβούλια, κρατικές οργανώσεις και σ΄όλους τους χώρους που δημιουργούν πολιτική, κυρίως στα Ηνωμένα Έθνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δεν είναι σύμπτωση πως η Αμερική έχει γίνει το κέντρο των συνωμοσιών της Νέας Παγκόσμιας Τάξης. Η Θεοσοφική και η Ροδοσταυρική παράδοση ισχυρίζονται πως κάθε έθνος έχει ένα πεπρωμένο που το κατευθύνει μια ιεραρχία όντων που χρησιμοποιούν κάθε μέσον για να φέρουν εις πέρας το "Θείο Σχέδιο" μέσω των ηγετών ενός έθνους.
Το σχέδιο της Μυστικής Αδελφότητας για μια Νέα Παγκόσμια Τάξη αποκαλύφθηκε από τον Ρόμπερτ Ιερόνυμος (ψευδώνυμο που μας κλείνει μάτι) στο βιβλίο του "Το Μυστικό Πεπρωμένο της Αμερικής" ισχυρίζεται πως οι ιδρυτές των ΗΠΑ έιχαν τους δικούς τους "διδασκάλους" και ήταν κατά μια έννοια μαθητές, όπως σήμερα η πανίσχυρη Ελίτ έχει διδασκάλους και γκουρού από τους οποίους διδάσκεται το Μεγάλο Σχέδιο.
Κάποιοι από τους ιδρυτές της Αμερικής ήταν συνειδητοί και κάποιοι άλλοι ασυνείδητοι εφαρμογείς του Σχεδίου. Οι άνθρωποι αυτοί ονομάζονται Εωσφόροι της Νέας Παγκόσμιας Τάξης. Το σχέδιο είναι τόσο παλιό όσο και η Αυτοκρατορία της Μεσοποταμίας. Ο πρόεδρος Τζωρτζ Μπους μιλώντας για τον Σαντάμ Χουσείν, τον Ιανουάριο του 1991 είπε: "Αν δεν ακολουθήσουμε τις εντολές της εσωτερικής ηθικής μας πυξίδας και δεν υπερασπίσουμε την ανθρώπινη ζωή, τότε αυτή η παρανομία θα απειλήσει την ειρήνη και την δημοκρατία της αναδυόμενης Νέας Παγκόσμιας Τάξης που βλέπουμε τώρα, αυτό το όραμα που είχαμε τόσα χρόνια και για το οποίο εργαστήκαμε τόσο καιρό. Ο κόσμος μπορεί να αρπάξει την ευκαιρία (η κρίση του Περσικού Κόλπου) για να ολοκληρώσει αυτήν την παλιά υπόσχεση για μια Νέα Παγκόσμια Τάξη, όπου διαφορετικά έθνη οδηγούνται μαζί για ένα κοινό σκοπό ώστε να επιτύχουν τα παγκόσμια οράματα της ανθρωπότητας".
Ο Ρόμπερτ Ιερόνυμους λέει πως η Μεγάλη Σφραγίδα των ΗΠΑ μπορεί να θεωρηθεί ως το σχέδιο για άνοδο της συνείδησης. Λέει ακόμη πως πρέπει να μεταμορφώσουμε τον εαυτό μας πριν αλλάξουμε τον κόσμο και πως κατά την διαδικασία αυτή της αυτό-μεταμόρφωσης μπορούμε να ρίξουμε μια ματιά στο ρόλο που θα παίξουμε στην εθνική και την παγκόσμια μεταμόρφωση. Η Σφραγίδα της Νέας Παγκόσμιας Τάξης δεν είναι παρά ένα μάνταλ του ελέγχου των Ιλλουμινάτι: "Annuit Coeptis" σημαίνει "η Νέα Τάξη των Αιώνων". Ο Πανεπόπτης Οφθαλμός του Ώρου είναι ο αναστημένος Αιγυπτιακός Θεός Ήλιος.
Η Νέα Παγκόσμια Τάξη παρουσιάζεται σ΄αυτήν την Μεγάλη Σφραγίδα που δεν είναι παρά ένα σύμβολο για τους αποκρυφιστές σ΄ ολόκληρο τον κόσμο. Εκφράζει το όραμα της αυτό-μεταμόρφωσης. Η αποκρυφιστική διδασκαλία λέει: "Η ένωση πνεύματος και ύλης (η Πυραμίδα είναι φτιαγμένη από πέτρα και χώμα) αναπαριστά το ασυνείδητο. Το πυραμίδιο είναι φτιαγμένο από άυλη ουσία -φως ή πνεύμα και είναι η συνείδηση. Ένα νέο ον -ένα μεταμορφωμένο ον- δημιουργείται. Η Σφραγίδα αναπαριστά μια διαιρεμένη κατάσταση στην διαίρεση που υπάρχει και τονίζεται από το μάτι στο τρίγωνο". Η Πυραμίδα αναφέρεται στο στάδιο της μύησης ... Είναι ο Οίκος της Μύησης στον οποίο ο υποψήφιος εγκαταλείπει τον κόσμο του σκότους και εισέρχεται στον κόσμο του πνεύματος. Περνώντας από την δοκιμασία των στοιχείων ο υποψήφιος μυείται στο βασίλειο της Ανώτερης Συνειδητότητας. Αφού ολοκληρώσει επιτυχημένα την διαδικασία της μύησης αναγεννάτε και ενώνεται με τον Οφθαλμό της Πυραμίδος.
Η φιλοδοξία που διδάσκει η Νέα Εποχή έχει στόχο την ολοκλήρωση του "Μεγάλου Σχεδίου". Για το λόγο αυτόν υπάρχουν τόσοι πολλοί "Πεφωτισμένοι Διδάσκαλοι".
Πολλά έχουν γραφτεί για τη ζωή του Φράνσις Μπέηκον από την ηλικία των 16 ετών, όταν έφυγε από την Αγγλία και ταξίδεψε στην Ευρώπη κατά τα τέλη του 1570, όπου και συνάντησε τους ηγέτες στην σκέψη στην πολιτιστική επανάσταση στη Γαλλία.
Η βασίλισσα Ελισάβετ μυστικά επέβλεπε την εκπαίδευση του νεαρού Φράνσις. Υπάρχουν μόνο σύντομες αναφορές για τα πρώτα του χρόνια στο Γιορκ Χάουζ και στο Γκορχάμπουρι με τους γονείς που τον υιοθέτησαν, τον Σερ Νίκολας και την Λαίδη Ανν Μπέηκον.
Ο Κόμης του Λέσεστερ, Ρόμπερτ Ντάντλεϋ, ευνοούμενος της βασίλισσας ήταν ο πρώτος που έδωσε άδεια σε μια ομάδα ηθοποιών να παίξουν. Χωρίς την άδεια το θέατρο ήταν παράνομο στην Ελισαβετιανή Αγγλία. Μέσα στην σφαίρα επιρροής του Λέσεστερ, ο νεαρός Φράνσις Μπέηκον ανέπτυξε το ενδιαφέρον του στο δράμα και το θέατρο. Γνώρισε επίσης στην Αυλή τον άνθρωπο που δίδασκε τον Ντάντλεϋ και συμβούλευε την Ελισάβετ σε κρατικά ζητήματα, τον άνθρωπο που ο Ίαν Φλέμινγκ χρησιμοποίησε για πρότυπό του στον χαρακτήρα του Τζαίημς Μπόντ 007, τον πρώτο και ίσως τον καλύτερο πράκτορα του θρόνου, τον Δρ. Τζων Ντι.
Ο Τζων Ντι (1527 - 1608) ήταν ένα εντυπωσιακό πνεύμα, θεωρείτο μάγος, φιλόσοφος και αλχημιστής και τράβηξε την προσοχή της Βασιλικής Αυλής και των καλυτέρων διανοουμένων σ΄ολόκληρη την Ευρώπη. Πολλοί θέλησαν να επηρεαστούν από αυτόν. Οι γνώσεις του ήταν ευρείες. Υπήρξε λαμπρός μαθηματικός και οι μελέτες του αφορούσαν την γεωχαρτογραφία και τους υπολογισμούς που ήταν ζωτικής σημασίας για την ναυσιπλοΐα των εξερευνητών προς το Νέο Κόσμο, την Αστρολογία, την Αλχημεία, την Καμπάλα, την κρυπτογραφία, την θρησκεία, την αρχιτεκτονική και την επιστήμη. Η μεταφυσική του Ντι ήταν διαποτισμένη από την Ερμητική παράδοση με ισχυρές δόσεις μαθηματικών. Η βιβλιοθήκη του στο χωριό Μόρτλεϊκ στις όχθες του ποταμού, θεωρείτο η καλύτερη ιδιωτική συλλογή στην Ευρώπη, που περιείχε χιλιάδες δεμένα βιβλία και χειρόγραφα αφιερωμένα στην φιλοσοφία, την επιστήμη και τον εσωτερισμό. Το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ την εποχή εκείνη είχε στην κατοχή του μόνο 451 βιβλία και χειρόγραφα.
Ο πατέρας του Κόμη του Λέσεστερ, ο Δούκας του Νόρθμπερλαντ χρησιμοποίησε τον Ντι ως διδάσκαλο για τα παιδιά του, για να αποκτήσουν μια ισχυρή επιστημονική εκπαίδευση. Ο Νόρθμπερλαντ έγινε διάσημος επιστήμονας με ισχυρές βάσεις στα μαθηματικά και τον μαγνητισμό. Κανείς δεν γνώριζε τον Ρόμπρετ Ντάντλεϋ καλύτερα από τον Ντι. Έτσι ήταν αρκετά φυσικό για τον Λέσεστερ να συστήσει τον Ντι στην Ελισάβετ, η οποία θα γινόταν η νέα βασίλισσα και σύντομα ο Ντι προόδευσε και έγινε ο Αστρολόγος της Αυλής. Ο Λέσεστερ υπέγραφε τις επιστολές του προς την Ελισάβετ με δύο κύκλους που στο κέντρο τους είχαν ένα σημείο ο καθένας, συμβολίζοντας μ΄αυτόν τον τρόπο την θέση του: ήταν τα μάτια της βασίλισσας.
Η Ελισάβετ ενδιαφερόταν πολύ για τον αποκρυφισμό. Ο Ντι ήταν υπεύθυνος για την επιλογή τής πιο ευνοϊκής ημερομηνίας για την στέψη της Ελισάβετ, που ήταν η 15η Ιανουαρίου του 1559. Η βασίλισσα εντυπωσιάστηκε τόσο από τον Ντι που τελικά ταξίδεψε μαζί της στο Μόρτλεϊκ για να δει την μεγάλη του βιβλιοθήκη.
Ο Ντι απέκτησε κακή φήμη αργότερα ως νεκρομάντης, αυτή όμως είναι η γνώμη που έχουν οι συγγραφείς για το Καμπαλίστικο - Αλχημικό του έργο, την φιλοσοφική του λίθο, την "Monas Hieroglyphica" (1564) που μπορεί να ήταν ένα κάλυμμα για τις μυστικές του επιχειρήσεις που έφερε εις πέρας στο όνομα της Αυτής Εξοχότητος. Ακόμη και στην κινηματογραφική απόδοση των ταινιών Τζαίημς Μποντ λέγεται: "For the Queen and the Country" (Για την βασίλισσα και την χώρα). Είναι σύμπτωση που και σήμερα η βασίλισσα ονομάζεται Ελισάβετ; Το 007 ήταν ο αριθμός που χρησιμοποιούσε η Ελισάβετ για τις ιδιωτικές επικοινωνίες της ανάμεσα στην Αυλή και τον Ντι. Οι δύο κύκλοι που συμβόλιζαν τα μάτια του Ντι φυλάσσοντο από αυτό που θα μπορούσε να θεωρηθεί το σύμβολο της τετραγωνικής ρίζας ή ένα μακρύ επτά. Για τον Ντι το Επτά ήταν ένας ιερός καμπαλιστικός τυχερός αριθμός.
Όταν η Ισπανική αρμάδα έφτασε στα Στενά της Μάγχης ήταν ο Ντι αυτός που πρότεινε να κρατήσουν τη θέση τους και να παραμείνουν ακίνητοι. Πολύ σωστά είχε υπολογίσει πως η καταστροφική καταιγίδα θα διέλυε την ισχυρή Ισπανική αρμάδα, ενώ τα Αγγλικά πλοία θα παρέμεναν προστατευμένα στο λιμάνι. Κάποιοι μάλιστα ισχυρίστηκαν πως ο ίδιος ο Ντι προκάλεσε την καταιγίδα. Μπορούμε να δούμε γιατί κάποιοι σχολιαστές συδχέτισαν τον Ντι με τον πρωταγωνιστή του έργου του Σαίξπηρ "Καταιγίδα", τον Προσπέρο, που σημαίνει "αφθονία" και αποτελεί την ελπίδα για το μέλλον. Η Φράνσις Γέϊτς, στο έργο της "Μεγαλειότητα και Μαγεία στα Τελευταία Έργα του Σαίξπηρ", σχολιάζει: "Να τολμούσαμε να πούμε πως το Γερμανικό Ροδοσταυρικό Κίνημα αγγίζει την κορυφή της ποιητικής έκφρασης στην "Καταιγίδα", ένα Ροδοσταυρικό μανιφέστο, που είναι εμποτισμένο με το πνεύμα του Ντι και χρησιμοποιεί θεατρικές παραβολές για εσωτερική επικοινωνία;"
Η σοφία του Ντι για τη φύση επεκτείνετο στον τομέα της αρχιτεκτονικής, όπου ο Τζαίημς Μπέρμπατζ συμβούλευσε τον Ντι στα σχέδια του για το πρώτο θέατρο. Το Γκλόουμπ (Σφαίρα - 'έτσι ονομαζόταν το θέατρο του Σαίξπηρ) ακολουθούσε την παράδοση του Μπέρμπατζ στο σχέδιο για να ενισχύονται φυσικά οι φωνές των ηθοποιών. Ο Μπέρμπατζ στηρίχθηκε στη μεγάλη αρχιτεκτονική βιβλιοθήκη του Ντι για να το κατασκευάσει.
Ο Μπέηκον ήταν 21 ετών όταν συνοδευόταν από κάποιον κύριο Φίλιπς, έναν ανώτατο κρυπτογράφο στην υπηρεσία του Σερ Φράνσις Γουόλσινχγκαμ, που ήταν τότε επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών της Αγγλίας. Ήταν εκεί για να βρουν την αλήθεια της αρχαίας Εβραϊκής τέχνης της Γκεμάτρι (Γεωμετρία), την οποία απέκτησαν από τους Έλληνες και ήταν ένα από τα παλαιότερα γνωστά κρυπτογραφικά συστήματα. Ήθελαν να συζητήσουν το θέμα αυτό με τον Ντι, διότι μόνον εκείνος είχα προχωρήσει τόσο πολύ στον τομέα αυτό. Ο Νταίηβιντ Καν στο βιβλίο του "Αυτοί που Σπάζουν τους Κώδικες", ισχυρίζεται πως επειδή ο Ντι είχε μεγάλο ενδιαφέρον για τον αλχημιστή του ΙΓ' αιώνα, τον Ρότζερ Μπέηκον, μπορεί να μύησαν τον Φράνσις Μπέηκον στα έργα του Ρότζερ Μπέηκον κάτι που θα τον βοηθούσε να εξηγήσει τις ομοιότητες στη σκέψη τους.
Δεν υπάρχει αμφιβολία για την επιρροή του Τζων Ντι κατά την Ελισαβετιανή εποχή. Όταν ο Ιάκωβος έγινε βασιλέας, οι ιδέες του Ντι για την μαγεία δεν έχαιραν πλέον εκτιμήσεως. Ο Ιάκωβος δεν τον ευνοούσε γιατί φοβόταν τον αποκρυφισμό. Ο Μπέηκον κατανόησε πως ήταν απαραίτητο να είναι πολύ προσεκτικός όταν θα παρουσίαζε τις επιστημονικές του ιδέες στον Ιάκωβο και πως κάθε ίχνος των αλχημιστικών μελετών του Ντι, θα έθετε σε κίνδυνο τα ίδια του τα σχέδια. Η παρατήρηση του Μπέηκον που αφορούσε την κακομεταχείριση του Ντι από τον Ιάκωβο, τον βοήθησε να κατανοήσει πως ήταν πια μια διαφορετική εποχή και πως έπρεπε να εφαρμόζει πλέον το ρητό του Σαίξπηρ "Discretion is the better part of valor". Η διακριτικότητα είναι το καλύτερο τμήμα της αξίας), κάτι που ήταν επιτακτικό σε όποιον είχε ευνοϊκή διάθεση προς την μαγεία, τα μαθηματική ή τις μυστικές εταιρείες. Ο Ντι χλευάστηκε στο έργο του Μπεν Τζόνσον "Ο Αλχημιστής", ίσως για να καθησυχάσει τον Ιάκωβο, ένα ακόμη σημάδι για το τέλος της φιλελεύθερης Ελισαβετιανής εποχής προς τον Ερμητισμό.
Δεν μας εκπλήσσει που ο Μπέηκον επέλεξε να μην εκδώσει πάρα μόνο μετά τον θάνατο του την Ροδοσταυρική ουτοπία "Νέα Ατλαντίδα", στην οποία παρουσίαζε έναν νέο κόσμο όπου ο άνθρωπος θα μπορεί να συνυπάρχει με τους συνανθρώπους του, χωρίς το θείο δικαίωμα των βασιλέων και πως τα νέα εργαλεία που η μαγεία της επιστήμης θα δημιουργούσε, θα έφερναν τον κόσμο σε αρμονία με τη Φύση. Ήταν όμως το έργο του Ντι και το όνειρό του για την αποικιοποίηση που εκφράστηκε πολλά χρόνια πριν, το οποίο αναφερόταν στο νέο κόσμο που ονόμαζε "Ατλαντίδα". Θα ήταν περήφανος να διαβάσει τη "Νέα Ατλαντίδα" του Μπέηκον και να δει το ευνοϊκό πορτραίτο του στον χαρακτήρα του Μάγου Πρόσπερο στην "Καταιγίδα".
Στα γραπτά του Μπέηκον δεν υπάρχει πουθενά αναφορά για τον Ντι ή το διάσημο έργο του Monas Hieroglyphika.
Ο Μπέηκον λέγεται πως υπήρξε μια σημαντική προσωπικότητα στην ιστορία των επιστημών που δεν έδωσε όμως επαρκή έμφαση στις μαθηματικές επιστήμες και τις αγνόησε, αρνούμενος τη θεωρία του Κοπέρνικου και τη θεωρία του Γουίλιαμ Τζίλμπερτ για τους μαγνήτες. Η αποφυγή των μαθηματικών και της θεωρίας του Κοπέρνικου από τον Μπέηκον μπορεί να οφείλεται στο γεγονός πως τα μαθηματικά σχετίζονταν στενά με τον Ντι και πως ο Κοπέρνικος σχετιζόταν στενά με τον Μπρούνο και την Αιγυπτιακή και μαγική θρησκεία. Ο Μπέηκον μπορεί να θεωρούσε τα θέματα αυτά επικίνδυνα για να προστατέψει τα σχέδια του από τους κυνηγούς μαγισσών και από την κατηγορία για μαγεία που θα μπορούσε να καταδιώκει έναν μαθηματικό στις αρχές του 16ου αιώνα.
Πρέπει να θυμόμαστε πως ο Μπέηκον είχε μια προσεκτική και επιστημονική προσέγγιση προς τα μαθηματικά όπως και στο ενδιαφέρον του για κρυπτογράμματα.
Ο Πήτερ Ντόκινς στο βιβλίο του "Φράνσις Μπέηκον: Πρόδρομος της Νέας Εποχής", διαφωνεί πως ο Μπέηκον απέφευγε τα μαθηματικά. Γράφει: "Τίποτε δεν θα ήταν πιο μακριά από την αλήθεια: διότι ο αριθμός είναι ένα κρυπτόγραμμα και η γεωμετρία ένα σύμβολο αληθείας και ο Φράνσις Μπέηκον ενδιαφερόταν έντονα για τα κρυπτογράμματα και τα σύμβολα και για τον ρυθμό στην γλώσσα, χρησιμοποιώντας τα επανειλημμένα σε όλα του τα έργα, με διάφορους κρυπτογραφικούς τρόπους, διότι έβλεπε στα μαθηματικά μια ζωτικά σημαντική αποκρυφιστική ή μυστική επιστήμη και τα χρησιμοποιούσε ανάλογα. Τα μαθηματικά που χαρακτηρίζονται από αναλογία και αλληγορία αποτελούν το κυρίαρχο μέσο για την ανακάλυψη του μυστικού που αναζητούσε ο Μπέηκον.
Για τον Μπέηκον τα μαθηματική δεν ήταν παρά ένα παρακλάδι της μεταφυσικής, ικανά να δίνουν έκφραση σε υψηλότερες μορφές ή αρχέτυπα - τους νόμους και τη λογική του Σύμπαντος. Όπως και ο διδάσκαλος του ο Τζων Ντι, ασχολείτο με μαθηματικά κρυπτογράμματα στις αριθμητικές και γεωμετρικές τους μορφές και στην μαγική τους χρήση. Ο Μπέηκον δίνει στα μαθηματικά και την αναλογία, που την θεωρεί επιστήμη και την ονομάζει "Γραμματική Φιλοσοφία", υψηλή θέση. Αν αυτά τα δύο χρησιμοποιηθούν μαζί θα μας βοηθήσουν να ξεκλειδώσουμε τις πύλες που ο Μπέηκον συνειδητά έκλεισε - συμπεριλαμβανομένων κάποιων μυστηρίων που είναι κρυμμένα στα έργα του Σαίξπηρ. Για παράδειγμα, δύο μεγάλα βιβλία που εκδόθηκαν στα 1623 ήταν το Foglio του Σαίξπηρ "Commedies, Histories and Tragedies" και το έργο του Μπέηκον "De Augmentis Scientiarum" (Το φιλοσοφικό υπόβαθρο και ο στόχος των Σαιξπηρικών έργων). Δύο αριστουργήματα που εκδόθηκαν μαζί λειτουργούν ως δίδυμο έργο και το κάθε ένα είναι το κλειδί που ξεκλειδώνει τους κρυμμένους θησαυρούς του άλλου -τα δύο σχετίζονται με την διπλή λειτουργία του εγκεφάλου -την φαντασία και την λογική- και τα δύο σχεδιάζουν την τρίτη λειτουργία τη μνήμη. Πρέπει να σημειώσουμε πως την επόμενη χρονιά, το 1624, εξεδόθη το βιβλίο για τα κρυπτογράμματα "Cryptomenytices", το οποίο σύμφωνα με τον Ντόουκιν: "Παρέχει τα κλειδιά για να ανοίξει η "κρύπτη" της Ροδοσταυρικής σοφίας που είναι κρυμμένη στα φιλοσοφικά και ποιητικά έργα του Μεγάλου Διδασκάλου".
Ο Μπέηκον προστάτευσε τη σοφία του από την λογοκρισία γράφοντας με ψευδώνυμο για να αποκρύψει τις σχέσεις του με τις μυστικές εταιρίες. Αν χρησιμοποιήσουμε αυτήν τη μέθοδο έρευνας και αντιπαραβάλλουμε την Ροδοσταυρική λογοτεχνία των "The Fama and the Confessio", "Ο Χημικός Γάμος του Κρίστιαν Ρόζενκρατς", "η Νέα Ατλαντίδα", "Καταιγίδα" με την απόδοση της Βίβλου του Βασιλέως Ιακώβου, την "Πρόοδο της Μάθησης" και το έργο του Ντι "Monas Hieroglyphic", θα βρούμε την χαμένη σύνδεση που μας λείπει.
Κάπου εκεί βρίσκεται το κοινό νήμα, ένας κώδικας, ένα νόημα για εκείνους που θα μελετήσουν όλα αυτά τα έργα. Εάν σπάσει αυτός ο κώδικας ίσως αναγνωρίσουμε την επίδραση του Ντι και του Μπέηκον στην αφοσίωσή τους για τον διαφωτισμό όλων μας.
Αυτό που ο Μπέηκον έμαθε από τον Ντι, πέρα από την σημαντικότητα των κρυπτογραμμάτων, ήταν η απόκρυψη από τον εξωτερικό κόσμο της πολιτικής και εσωτερικής - καλλιτεχνικής ταυτότητάς του. Υπήρχε μια εσωτερική δύναμη στον Μπέηκον, που άσχετα από αυτά που συνέβαιναν, θα μπορούσε να θυσιάσει το όνομά του, να θάψει τον πλούτο του, όπως ο Πρόσπερο και να χρησιμοποιήσει, ένα προστατευτικό προσωπείο για να εκφράσει τις καλλιτεχνικές του απόψεις για τον ίδιο και την μυστική του ομάδα που αποκαλείτο "Good Pens". Αυτή είναι μια υπεύθυνη σοφία σε δράση, όπως και μια συμπεριφορά σε δύσκολες πολιτικές πιέσεις. Για τον Μπέηκον, εξ αιτίας των πέρα από τα συνηθισμένα συνθηκών που περιβάλλουν τη γέννησή του, η πίεση αυτή, έγινε ένας δάσκαλος γι΄αυτόν και όλη του τη ζωή, για να θυμάται το παλιό ρητό "Κράτα τους φίλους σου κοντά και τους εχθρούς σου πλησιέστερα". Ο Μπέηκον γνώριζε από πρώτο χέρι και είχε προσωπική εμπειρία όταν έλεγε όπως ο Σαίξπηρ "Γλυκιές είναι οι χρήσεις της εχθρότητας".
Υπάρχει μια ξυλογραφία του 1655 του Τζαίηκομπ Κατς που δείχνει έναν άνδρα που μοιάζει με τον Τζων Ντι να μεταδίδει τον Λίχνο της παράδοσης πάνω από έναν ανοιχτό τάφο σ΄έναν νεαρό άνδρα μ΄ένα ιδιαίτερο μεγάλο τριαντάφυλλο πάνω στο παπούτσι του. Στο έκτο βιβλίο του ο Μπέηκον με τίτλο "Η Πρόοδος της Μάθησης" καθορίζει την μέθοδο ως traditionem lampadis", η παράδοση του Λίχνου.
Ο Χένρυ Ποτ γράφει στο έργο του "Ο Φράνσις Μπέηκον και η Μυστική του Εταιρεία": "Η οργάνωση ή η μέθοδος της μετάδοσης που εγκαθίδρυσε ο Μπέηκον ήταν τέτοια που να εξασφαλίζει ώστε ποτέ ξανά π Λίχνος της παράδοσης, το φως της αλήθειας να μην συσκοτιστεί ή το λάδι του να μην "τελειώσει".
Ο Ντι είχε γράψει: "Χαίρε επιμελή αναγνώστα διαβάζοντας αυτά τα πράγματα να επικαλείσαι το Πνεύμα του Αιωνίου Φωτός, να μιλάς λίγο, να διαλογίζεσαι πολύ και να κρίνεις ορθά".
Στο Novum Organum (Το Νέο Όργανο για την απόκτηση της γνώσης) ο Φράνσις Μπέηκον διαίρεσε τα διανοητικά σφάλματα της εποχής του σε τέσσερις κατηγορίες που ονόμασε "Είδωλα". Τα χώρισε σε είδωλα της φυλής, είδωλα της σπηλιάς, είδωλα της αγοράς και είδωλα του θεάτρου. Ονόμασε το έργο του Νέο Όργανο διότι ο Αριστοτέλης έγραψε τα λογικά επιστημονικά του συγγράμματα και τα ονόμασε "Όργανον".
Το είδωλο είναι μια εικόνα που βρίσκεται στο νου και που το σεβόμαστε δεν έχει όμως υπόσταση από μόνο του. Ο Μπέηκον δεν θεωρεί τα είδωλα σύμβολα αλλά τα αντιμετωπίζει ως παγετώσεις. Υπό την άποψη αυτή υπήρξε πρόδρομος της σύγχρονης ψυχολογίας. Τα Είδωλα της Φυλής είναι παραπλανητικές πεποιθήσεις που βρίσκονται στο νου του ανθρώπου κι έτσι ανήκουν στο σύνολο του ανθρώπινου γένους. Είναι αφηρημένες και λανθασμένες έννοιες που προέρχονται από κοινές τάσεις για υπερβολή, στρέβλωση και κακή αναλογία. Έτσι οι άνθρωποι, παρατηρώντας τα αστέρια ανακαλύπτουν την τάξη του κόσμου, δεν ικανοποιούνται όμως απλά με την παρατήρηση ή την καταγραφή αυτών που βλέπουν. Επεκτείνουν τη γνώμη τους αποδίδοντας στον έναστρο ουρανό απειράριθμες φανταστικές ιδιότητες. Σε λίγο χρονικό διάστημα οι φαντασιώσεις αυτές κερδίζουν αξία και αναμιγνύονται με δεδομένα, μέχρι που να γίνουν αδιαχώριστα. Αυτό ίσως να εξηγεί τον επιτάφιο του Μπέηκον, ο οποίος λέγεται πως αποτελεί μια περίληψη ολόκληρης της μεθόδου του. Γράφει: "Ας διαλυθούν όλα στα συστατικά τους στοιχεία".
Τα Είδωλα της Σπηλιάς αναδύονται μέσα στο νου του ατόμου. Στην περίπτωση αυτή ο νους παρουσιάζεται συμβολικά ως μια σπηλιά. Οι σκέψεις του ατόμου περιπλανώνται σ΄αυτήν τη σκοτεινή σπηλιά κι τροποποιούνται από την ιδιοσυγκρασία, την εκπαίδευση, τη συνήθεια, το περιβάλλον και την τυχαιότητα. Έτσι ένα άτομο που αφιερώνεται σε κάποια συγκεκριμένη υποδιαίρεση της γνώσης γίνεται θύμα του συγκεκριμένου ενδιαφέροντός του και μεταφράζει κάθε γνώση σύμφωνα με τα χρώματα της αφοσίωσής του. Ο χημικός βλέπει τη χημεία σε όλα τα πράγματα και το μέλος της Αυλής παρόν πάντοτε στις τελετουργίες της Αυλής δίνει έμφαση στην αξία των βασιλέων και των πριγκήπων (στο εξώφυλλο της "Νέας Ατλαντίδας" του Μπέηκον - Λονδίνο 1626 - υπάρχει ένα περίεργο σχέδιο, ίσως μια επινόηση του τυπογράφου. Μια φτερωτή μορφή που είναι ο Πατέρας Χρόνος φαίνεται να σηκώνει μία θηλυκή μορφή από μια σκοτεινή σπηλιά. Αυτό αντιπροσωπεύει την αλήθεια που βγαίνει από την σπηλιά του διανοητικού).
Τα Είδωλα της Αγοράς είναι λάθη που προέρχονται από τις λανθασμένες έννοιες που δίνουμε στις λέξεις και σ΄αυτό ο Μπέηκον υπήρξε πρόδρομος της σύγχρονης επιστήμης της Σημαντικής. Σύμφωνα με τον Μπέηκον η λαϊκή πεποίθηση δημιουργεί τις σκέψεις στους ανθρώπους και κάνει λέξεις για να επικοινωνούν τις γνώμες τους μεταξύ τους, συχνά όμως οι λέξεις γίνονται υποκατάστατα των σκέψεων κι έτσι οι άνθρωποι πιστεύουν πως κέρδισαν μια διαμάχη διότι νίκησαν στα λόγια τους αντιπάλους τους. Οι λέξεις που χρησιμοποιούνται χωρίς προσοχή όσον αφορά το πραγματικό τους νόημα οδηγούν σε σφάλματα. Οι λέξεις συχνά παραπλανούν και συσκοτίζουν τις σκέψεις που έχουν σχεδιαστεί για να εκφράσουν.
Τα Είδωλα του Θεάτρου οφείλονται στην Σοφιστική και την εσφαλμένη μάθηση. Τα είδωλα αυτά δομούνται στους τομείς της Θεολογίας, της φιλοσοφίας και της επιστήμης και επειδή τα υπερασπίζονται ομάδες μορφωμένων γίνονται αποδεκτά από τις μάζες χωρίς αμφισβήτηση. Όταν οι εσφαλμένες φιλοσοφίες καλλιεργούνται και κατακτούν μια μεγάλη σφαίρα στον κόσμο των διανοουμένων, δεν τίθονται πλέον υπό αμφισβήτηση. Εσφαλμένες δομές στηρίζονται πάνω σε εσφαλμένα θεμέλια και στο τέλος τις βλέπουμε να παρελαύνουν με το μεγαλείο τους στη σκηνή του κόσμου.
Μια προσεκτική ανάγνωση το "Νέου Οργάνου" θα ήταν πιο κατατοπιστική. Ο Μπέηκον χρησιμοποίησε το θέατρο με την αυλαία του και τις ιδιότητές του ως σύμβολο της παγκόσμιας σκηνής. Θα ήταν πολύ επωφελές να μελετήσουμε τα Σαιξπητικά έργα έχοντας την πληροφορία αυτή στο μυαλό μας.
Ο Μπέηκον προσέφερε μια λύση. Γι΄αυτόν η πραγματική γνώση είναι η γνώση των αιτιών. όρισε την φυσική ως την επιστήμη των μεταβλητών αιτιών και την Μεταφυσική ως την επιστήμη των σταθερών αιτιών. Με τον ορισμό αυτόν και μόνο καθόρισε την θέση του απέναντι στο Πλατωνικό έργο. Εάν επέλεγε τον Αριστοτέλη για διδάσκαλο του ο ορισμός θα ήταν αντιστρόφως.
Πρόθεση του Μπέηκον ήταν να συλλέξει σ΄ένα μνημειώδες έργο το πρόγραμμά του για την ανανέωση των επιστημών. Το ονόμασε lnstoratio Magna (Εγκυκλοπαίδεια Κάθε Γνώσης), δυστυχώς όμως το σχέδιο αυτό δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Άφησε αρκετά ώστε οι άλλοι να τελειοποιήσουν το έργο του.
Η φιλοσοφία του Φράνσις Μπέηκον αντανακλά όχι μόνον την ιδιοφυΐα του αλλά τις εμπειρίες που είναι προϊόν μιας πλήρους και διακεκριμένης ζωής. Η ποικιλία των επιτευγμάτων του συμβάλλει στην ενότητα της σκέψης του. Συνειδητοποίησε τη σημασία μιας ισορροπημένης ματιάς και δόμησε τα σχέδια του συνδυάζοντας τον ιδεαλισμό του Πλάτωνα με την πρακτική μέθοδο του Αριστοτέλη. Από τον Πλάτωνα πήρα το όραμα και από τον Αριστοτέλη την βαθειά διείσδυση. Όπως ο Σωκράτης, απαιτούσε την χρησιμότητα και όπως ο Διογένης, υπήρξε ορκισμένος εχθρός της Σοφιστικής. Η γνώση δεν αποκτάται μόνον για τη γνώση που είναι η μάθηση αλλά για τη χρήση της που είναι ευφυΐα. Ο κυρίαρχος στόχος της φιλοσοφίας είναι η βελτίωση της κατάστασης του ανθρώπου. Η αξία κάθε γνώσης θα καθοριστεί από το μέτρο της χρησιμότητάς της.
Ο Μπέηκον πίστευε πως το πρώτο βήμα ήταν να γίνει μια κατανοητή μελέτη όλων αυτών που είναι γνωστά και διαχωρίζονται από εκείνα που είναι πιστευτά. Την στάση αυτή φαίνεται πως την δανείστηκε από τον Παράκελσο και την μοιραζόταν με τον Ντεκάρτ. Η γνώση μπορεί να συλλεχθεί από το παρελθόν μέσω της παράδοσης. Μπορεί να συσσωρευθεί και να μεγαλώσει από την παρατήρηση, πρέπει όμως να αποδειχθεί και να εγκαθιδρυθεί από τον πειραματισμό. Καμία θεωρία δεν είναι σημαντική αν δεν αποδειχθεί με μέθοδο. Έτσι ο Μπέηκον έθεσε τον μηχανισμό του ελέγχου, που από τότε αποτελεί το βασικό εργαλείο της επιστήμης.
Πάνω στα σταθερά θεμέλια του γνωστού, τα εκπαιδευμένα μυαλά μπορούν να δομήσουν την παγκόσμια γνώση και μια τέλεια ανθρώπινη ζωή. Παρά την επιστημονική του προσέγγιση, ο Μπέηκον σε καμία περίπτωση δεν μείωσε το ψυχικό περιεχόμενο του κόσμου. Η γνώση μπορεί να προέλθει από την έμπνευση και την εσωτερική επιφώτιση της συνειδητότητας, αυτή όμως η επιφώτηση δεν είναι γνώση εάν μέσω του πειραματισμού δεν αποδειχθεί η αλήθεια.
Συνεχίζετε...
ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ
<<Η μεγάλη δύναμη του Τάγματός μας βρίσκεται στην
απόκρυψη του ,ας μην εμφανιστεί ποτέ σε οποιοδήποτε
τόπο με το όνομά του και πάντα να καλύπτεται από άλλο
όνομα και μια άλλη ασχολία. Ιδρύοντας αναγνωστικές εται-
ρείες και βιβλιοθήκες με μέλη και διατηρώντας τα κάτω από
τη διεύθυνσή μας και τις εργασίες μας μπορούμε να στρέ-
ψουμε την κοινή γνώμη όπου επιθυμούμε ...>>.
Αδάμ Βαϊσχάουπτ
Ιδρυτής του τάγματος των Ιλλουμινάτι
τη διεύθυνσή μας και τις εργασίες μας μπορούμε να στρέ-
ψουμε την κοινή γνώμη όπου επιθυμούμε ...>>.
Αδάμ Βαϊσχάουπτ
Ιδρυτής του τάγματος των Ιλλουμινάτι
Η Νέα Παγκόσμια Τάξη όπως την οραματίζεται η Ελίτ δεν είναι μια πρόσφατη υπόθεση. Υπάρχει μια φιλοσοφία που έχει τις ρίζες της στις αποκρυφιστικές παραδόσεις των αρχαίων λαών. Η επιτυχία βρίσκεται κοντά και η διείσδυση του αποκρυφισμού της Νέας Εποχής είναι η αιτία της επιτυχίας της. Η Νέα Παγκόσμια Τάξη δεν αναζήτησε μόνον την παγκόσμια διακυβέρνηση. Οι προωθητές της δέχθηκαν μυστικές διδασκαλίες και γνώρισαν το αποκρυφιστικό σχέδιο από κοντά.
Αν κάποιος δεν λάβει υπ΄όψιν του την αποκρυφιστική φύση της Νέας Παγκόσμιας Τάξης θα βρεθεί πού μακριά από την αλήθεια. Τα Ηνωμένα Έθνη και η Νέα Εποχή υπήρξαν από την αρχή συγκάτοικοι. Το μυστικό πεπρωμένο των ΗΠΑ είναι προϊόν των Ροδόσταυρων και των Ναϊτών ιδρυτών του κράτους αυτού. Η "Νέα Ατλαντίδα" όπως προτάθηκε από το έργο του Φράνσις Μπέηκον βρίσκεται κοντά. Τα αρχαία μυστήρια μελετώνται για διαφώτιση από την Ελίτ, για να μην αναφέρουμε όλους αυτούς τους Νεοαποκρυφιστές που στρατολογούν ανθρώπους για την Μυστική Αδελφότητα.
Για πρώτη φορά στην Αμερική λαμβάνει χώρα μια αποκρυφιστική επανάσταση που ασχολείται με όλα αυτά τα δίκτυα και την φιλοσοφική βάση που προέρχεται από την Ευρώπη. Υπάρχουν λεγεώνες συνωμοτών σε εταιρείες, πανεπιστήμια, νοσοκομεία, σχολεία, βιομηχανίες, κρατικές υπηρασίες, δημοτικά συμβούλια, κρατικές οργανώσεις και σ΄όλους τους χώρους που δημιουργούν πολιτική, κυρίως στα Ηνωμένα Έθνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δεν είναι σύμπτωση πως η Αμερική έχει γίνει το κέντρο των συνωμοσιών της Νέας Παγκόσμιας Τάξης. Η Θεοσοφική και η Ροδοσταυρική παράδοση ισχυρίζονται πως κάθε έθνος έχει ένα πεπρωμένο που το κατευθύνει μια ιεραρχία όντων που χρησιμοποιούν κάθε μέσον για να φέρουν εις πέρας το "Θείο Σχέδιο" μέσω των ηγετών ενός έθνους.
Το σχέδιο της Μυστικής Αδελφότητας για μια Νέα Παγκόσμια Τάξη αποκαλύφθηκε από τον Ρόμπερτ Ιερόνυμος (ψευδώνυμο που μας κλείνει μάτι) στο βιβλίο του "Το Μυστικό Πεπρωμένο της Αμερικής" ισχυρίζεται πως οι ιδρυτές των ΗΠΑ έιχαν τους δικούς τους "διδασκάλους" και ήταν κατά μια έννοια μαθητές, όπως σήμερα η πανίσχυρη Ελίτ έχει διδασκάλους και γκουρού από τους οποίους διδάσκεται το Μεγάλο Σχέδιο.
Κάποιοι από τους ιδρυτές της Αμερικής ήταν συνειδητοί και κάποιοι άλλοι ασυνείδητοι εφαρμογείς του Σχεδίου. Οι άνθρωποι αυτοί ονομάζονται Εωσφόροι της Νέας Παγκόσμιας Τάξης. Το σχέδιο είναι τόσο παλιό όσο και η Αυτοκρατορία της Μεσοποταμίας. Ο πρόεδρος Τζωρτζ Μπους μιλώντας για τον Σαντάμ Χουσείν, τον Ιανουάριο του 1991 είπε: "Αν δεν ακολουθήσουμε τις εντολές της εσωτερικής ηθικής μας πυξίδας και δεν υπερασπίσουμε την ανθρώπινη ζωή, τότε αυτή η παρανομία θα απειλήσει την ειρήνη και την δημοκρατία της αναδυόμενης Νέας Παγκόσμιας Τάξης που βλέπουμε τώρα, αυτό το όραμα που είχαμε τόσα χρόνια και για το οποίο εργαστήκαμε τόσο καιρό. Ο κόσμος μπορεί να αρπάξει την ευκαιρία (η κρίση του Περσικού Κόλπου) για να ολοκληρώσει αυτήν την παλιά υπόσχεση για μια Νέα Παγκόσμια Τάξη, όπου διαφορετικά έθνη οδηγούνται μαζί για ένα κοινό σκοπό ώστε να επιτύχουν τα παγκόσμια οράματα της ανθρωπότητας".
Ο Ρόμπερτ Ιερόνυμους λέει πως η Μεγάλη Σφραγίδα των ΗΠΑ μπορεί να θεωρηθεί ως το σχέδιο για άνοδο της συνείδησης. Λέει ακόμη πως πρέπει να μεταμορφώσουμε τον εαυτό μας πριν αλλάξουμε τον κόσμο και πως κατά την διαδικασία αυτή της αυτό-μεταμόρφωσης μπορούμε να ρίξουμε μια ματιά στο ρόλο που θα παίξουμε στην εθνική και την παγκόσμια μεταμόρφωση. Η Σφραγίδα της Νέας Παγκόσμιας Τάξης δεν είναι παρά ένα μάνταλ του ελέγχου των Ιλλουμινάτι: "Annuit Coeptis" σημαίνει "η Νέα Τάξη των Αιώνων". Ο Πανεπόπτης Οφθαλμός του Ώρου είναι ο αναστημένος Αιγυπτιακός Θεός Ήλιος.
Η Νέα Παγκόσμια Τάξη παρουσιάζεται σ΄αυτήν την Μεγάλη Σφραγίδα που δεν είναι παρά ένα σύμβολο για τους αποκρυφιστές σ΄ ολόκληρο τον κόσμο. Εκφράζει το όραμα της αυτό-μεταμόρφωσης. Η αποκρυφιστική διδασκαλία λέει: "Η ένωση πνεύματος και ύλης (η Πυραμίδα είναι φτιαγμένη από πέτρα και χώμα) αναπαριστά το ασυνείδητο. Το πυραμίδιο είναι φτιαγμένο από άυλη ουσία -φως ή πνεύμα και είναι η συνείδηση. Ένα νέο ον -ένα μεταμορφωμένο ον- δημιουργείται. Η Σφραγίδα αναπαριστά μια διαιρεμένη κατάσταση στην διαίρεση που υπάρχει και τονίζεται από το μάτι στο τρίγωνο". Η Πυραμίδα αναφέρεται στο στάδιο της μύησης ... Είναι ο Οίκος της Μύησης στον οποίο ο υποψήφιος εγκαταλείπει τον κόσμο του σκότους και εισέρχεται στον κόσμο του πνεύματος. Περνώντας από την δοκιμασία των στοιχείων ο υποψήφιος μυείται στο βασίλειο της Ανώτερης Συνειδητότητας. Αφού ολοκληρώσει επιτυχημένα την διαδικασία της μύησης αναγεννάτε και ενώνεται με τον Οφθαλμό της Πυραμίδος.
Η φιλοδοξία που διδάσκει η Νέα Εποχή έχει στόχο την ολοκλήρωση του "Μεγάλου Σχεδίου". Για το λόγο αυτόν υπάρχουν τόσοι πολλοί "Πεφωτισμένοι Διδάσκαλοι".
Ο ΦΡΑΝΣΙΣ ΜΠΕΗΚΟΝ ΚΑΙ Ο ΤΖΩΝ ΝΤΙ
Πολλά έχουν γραφτεί για τη ζωή του Φράνσις Μπέηκον από την ηλικία των 16 ετών, όταν έφυγε από την Αγγλία και ταξίδεψε στην Ευρώπη κατά τα τέλη του 1570, όπου και συνάντησε τους ηγέτες στην σκέψη στην πολιτιστική επανάσταση στη Γαλλία.
Η βασίλισσα Ελισάβετ μυστικά επέβλεπε την εκπαίδευση του νεαρού Φράνσις. Υπάρχουν μόνο σύντομες αναφορές για τα πρώτα του χρόνια στο Γιορκ Χάουζ και στο Γκορχάμπουρι με τους γονείς που τον υιοθέτησαν, τον Σερ Νίκολας και την Λαίδη Ανν Μπέηκον.
Ο Κόμης του Λέσεστερ, Ρόμπερτ Ντάντλεϋ, ευνοούμενος της βασίλισσας ήταν ο πρώτος που έδωσε άδεια σε μια ομάδα ηθοποιών να παίξουν. Χωρίς την άδεια το θέατρο ήταν παράνομο στην Ελισαβετιανή Αγγλία. Μέσα στην σφαίρα επιρροής του Λέσεστερ, ο νεαρός Φράνσις Μπέηκον ανέπτυξε το ενδιαφέρον του στο δράμα και το θέατρο. Γνώρισε επίσης στην Αυλή τον άνθρωπο που δίδασκε τον Ντάντλεϋ και συμβούλευε την Ελισάβετ σε κρατικά ζητήματα, τον άνθρωπο που ο Ίαν Φλέμινγκ χρησιμοποίησε για πρότυπό του στον χαρακτήρα του Τζαίημς Μπόντ 007, τον πρώτο και ίσως τον καλύτερο πράκτορα του θρόνου, τον Δρ. Τζων Ντι.
Ο Τζων Ντι (1527 - 1608) ήταν ένα εντυπωσιακό πνεύμα, θεωρείτο μάγος, φιλόσοφος και αλχημιστής και τράβηξε την προσοχή της Βασιλικής Αυλής και των καλυτέρων διανοουμένων σ΄ολόκληρη την Ευρώπη. Πολλοί θέλησαν να επηρεαστούν από αυτόν. Οι γνώσεις του ήταν ευρείες. Υπήρξε λαμπρός μαθηματικός και οι μελέτες του αφορούσαν την γεωχαρτογραφία και τους υπολογισμούς που ήταν ζωτικής σημασίας για την ναυσιπλοΐα των εξερευνητών προς το Νέο Κόσμο, την Αστρολογία, την Αλχημεία, την Καμπάλα, την κρυπτογραφία, την θρησκεία, την αρχιτεκτονική και την επιστήμη. Η μεταφυσική του Ντι ήταν διαποτισμένη από την Ερμητική παράδοση με ισχυρές δόσεις μαθηματικών. Η βιβλιοθήκη του στο χωριό Μόρτλεϊκ στις όχθες του ποταμού, θεωρείτο η καλύτερη ιδιωτική συλλογή στην Ευρώπη, που περιείχε χιλιάδες δεμένα βιβλία και χειρόγραφα αφιερωμένα στην φιλοσοφία, την επιστήμη και τον εσωτερισμό. Το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ την εποχή εκείνη είχε στην κατοχή του μόνο 451 βιβλία και χειρόγραφα.
Ο πατέρας του Κόμη του Λέσεστερ, ο Δούκας του Νόρθμπερλαντ χρησιμοποίησε τον Ντι ως διδάσκαλο για τα παιδιά του, για να αποκτήσουν μια ισχυρή επιστημονική εκπαίδευση. Ο Νόρθμπερλαντ έγινε διάσημος επιστήμονας με ισχυρές βάσεις στα μαθηματικά και τον μαγνητισμό. Κανείς δεν γνώριζε τον Ρόμπρετ Ντάντλεϋ καλύτερα από τον Ντι. Έτσι ήταν αρκετά φυσικό για τον Λέσεστερ να συστήσει τον Ντι στην Ελισάβετ, η οποία θα γινόταν η νέα βασίλισσα και σύντομα ο Ντι προόδευσε και έγινε ο Αστρολόγος της Αυλής. Ο Λέσεστερ υπέγραφε τις επιστολές του προς την Ελισάβετ με δύο κύκλους που στο κέντρο τους είχαν ένα σημείο ο καθένας, συμβολίζοντας μ΄αυτόν τον τρόπο την θέση του: ήταν τα μάτια της βασίλισσας.
Η Ελισάβετ ενδιαφερόταν πολύ για τον αποκρυφισμό. Ο Ντι ήταν υπεύθυνος για την επιλογή τής πιο ευνοϊκής ημερομηνίας για την στέψη της Ελισάβετ, που ήταν η 15η Ιανουαρίου του 1559. Η βασίλισσα εντυπωσιάστηκε τόσο από τον Ντι που τελικά ταξίδεψε μαζί της στο Μόρτλεϊκ για να δει την μεγάλη του βιβλιοθήκη.
Ο Ντι απέκτησε κακή φήμη αργότερα ως νεκρομάντης, αυτή όμως είναι η γνώμη που έχουν οι συγγραφείς για το Καμπαλίστικο - Αλχημικό του έργο, την φιλοσοφική του λίθο, την "Monas Hieroglyphica" (1564) που μπορεί να ήταν ένα κάλυμμα για τις μυστικές του επιχειρήσεις που έφερε εις πέρας στο όνομα της Αυτής Εξοχότητος. Ακόμη και στην κινηματογραφική απόδοση των ταινιών Τζαίημς Μποντ λέγεται: "For the Queen and the Country" (Για την βασίλισσα και την χώρα). Είναι σύμπτωση που και σήμερα η βασίλισσα ονομάζεται Ελισάβετ; Το 007 ήταν ο αριθμός που χρησιμοποιούσε η Ελισάβετ για τις ιδιωτικές επικοινωνίες της ανάμεσα στην Αυλή και τον Ντι. Οι δύο κύκλοι που συμβόλιζαν τα μάτια του Ντι φυλάσσοντο από αυτό που θα μπορούσε να θεωρηθεί το σύμβολο της τετραγωνικής ρίζας ή ένα μακρύ επτά. Για τον Ντι το Επτά ήταν ένας ιερός καμπαλιστικός τυχερός αριθμός.
Όταν η Ισπανική αρμάδα έφτασε στα Στενά της Μάγχης ήταν ο Ντι αυτός που πρότεινε να κρατήσουν τη θέση τους και να παραμείνουν ακίνητοι. Πολύ σωστά είχε υπολογίσει πως η καταστροφική καταιγίδα θα διέλυε την ισχυρή Ισπανική αρμάδα, ενώ τα Αγγλικά πλοία θα παρέμεναν προστατευμένα στο λιμάνι. Κάποιοι μάλιστα ισχυρίστηκαν πως ο ίδιος ο Ντι προκάλεσε την καταιγίδα. Μπορούμε να δούμε γιατί κάποιοι σχολιαστές συδχέτισαν τον Ντι με τον πρωταγωνιστή του έργου του Σαίξπηρ "Καταιγίδα", τον Προσπέρο, που σημαίνει "αφθονία" και αποτελεί την ελπίδα για το μέλλον. Η Φράνσις Γέϊτς, στο έργο της "Μεγαλειότητα και Μαγεία στα Τελευταία Έργα του Σαίξπηρ", σχολιάζει: "Να τολμούσαμε να πούμε πως το Γερμανικό Ροδοσταυρικό Κίνημα αγγίζει την κορυφή της ποιητικής έκφρασης στην "Καταιγίδα", ένα Ροδοσταυρικό μανιφέστο, που είναι εμποτισμένο με το πνεύμα του Ντι και χρησιμοποιεί θεατρικές παραβολές για εσωτερική επικοινωνία;"
Η σοφία του Ντι για τη φύση επεκτείνετο στον τομέα της αρχιτεκτονικής, όπου ο Τζαίημς Μπέρμπατζ συμβούλευσε τον Ντι στα σχέδια του για το πρώτο θέατρο. Το Γκλόουμπ (Σφαίρα - 'έτσι ονομαζόταν το θέατρο του Σαίξπηρ) ακολουθούσε την παράδοση του Μπέρμπατζ στο σχέδιο για να ενισχύονται φυσικά οι φωνές των ηθοποιών. Ο Μπέρμπατζ στηρίχθηκε στη μεγάλη αρχιτεκτονική βιβλιοθήκη του Ντι για να το κατασκευάσει.
Ο Μπέηκον ήταν 21 ετών όταν συνοδευόταν από κάποιον κύριο Φίλιπς, έναν ανώτατο κρυπτογράφο στην υπηρεσία του Σερ Φράνσις Γουόλσινχγκαμ, που ήταν τότε επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών της Αγγλίας. Ήταν εκεί για να βρουν την αλήθεια της αρχαίας Εβραϊκής τέχνης της Γκεμάτρι (Γεωμετρία), την οποία απέκτησαν από τους Έλληνες και ήταν ένα από τα παλαιότερα γνωστά κρυπτογραφικά συστήματα. Ήθελαν να συζητήσουν το θέμα αυτό με τον Ντι, διότι μόνον εκείνος είχα προχωρήσει τόσο πολύ στον τομέα αυτό. Ο Νταίηβιντ Καν στο βιβλίο του "Αυτοί που Σπάζουν τους Κώδικες", ισχυρίζεται πως επειδή ο Ντι είχε μεγάλο ενδιαφέρον για τον αλχημιστή του ΙΓ' αιώνα, τον Ρότζερ Μπέηκον, μπορεί να μύησαν τον Φράνσις Μπέηκον στα έργα του Ρότζερ Μπέηκον κάτι που θα τον βοηθούσε να εξηγήσει τις ομοιότητες στη σκέψη τους.
Η ΕΠΙΣΦΑΛΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΡΜΗΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΣΤΗΝ
ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ
ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ
Δεν υπάρχει αμφιβολία για την επιρροή του Τζων Ντι κατά την Ελισαβετιανή εποχή. Όταν ο Ιάκωβος έγινε βασιλέας, οι ιδέες του Ντι για την μαγεία δεν έχαιραν πλέον εκτιμήσεως. Ο Ιάκωβος δεν τον ευνοούσε γιατί φοβόταν τον αποκρυφισμό. Ο Μπέηκον κατανόησε πως ήταν απαραίτητο να είναι πολύ προσεκτικός όταν θα παρουσίαζε τις επιστημονικές του ιδέες στον Ιάκωβο και πως κάθε ίχνος των αλχημιστικών μελετών του Ντι, θα έθετε σε κίνδυνο τα ίδια του τα σχέδια. Η παρατήρηση του Μπέηκον που αφορούσε την κακομεταχείριση του Ντι από τον Ιάκωβο, τον βοήθησε να κατανοήσει πως ήταν πια μια διαφορετική εποχή και πως έπρεπε να εφαρμόζει πλέον το ρητό του Σαίξπηρ "Discretion is the better part of valor". Η διακριτικότητα είναι το καλύτερο τμήμα της αξίας), κάτι που ήταν επιτακτικό σε όποιον είχε ευνοϊκή διάθεση προς την μαγεία, τα μαθηματική ή τις μυστικές εταιρείες. Ο Ντι χλευάστηκε στο έργο του Μπεν Τζόνσον "Ο Αλχημιστής", ίσως για να καθησυχάσει τον Ιάκωβο, ένα ακόμη σημάδι για το τέλος της φιλελεύθερης Ελισαβετιανής εποχής προς τον Ερμητισμό.
Δεν μας εκπλήσσει που ο Μπέηκον επέλεξε να μην εκδώσει πάρα μόνο μετά τον θάνατο του την Ροδοσταυρική ουτοπία "Νέα Ατλαντίδα", στην οποία παρουσίαζε έναν νέο κόσμο όπου ο άνθρωπος θα μπορεί να συνυπάρχει με τους συνανθρώπους του, χωρίς το θείο δικαίωμα των βασιλέων και πως τα νέα εργαλεία που η μαγεία της επιστήμης θα δημιουργούσε, θα έφερναν τον κόσμο σε αρμονία με τη Φύση. Ήταν όμως το έργο του Ντι και το όνειρό του για την αποικιοποίηση που εκφράστηκε πολλά χρόνια πριν, το οποίο αναφερόταν στο νέο κόσμο που ονόμαζε "Ατλαντίδα". Θα ήταν περήφανος να διαβάσει τη "Νέα Ατλαντίδα" του Μπέηκον και να δει το ευνοϊκό πορτραίτο του στον χαρακτήρα του Μάγου Πρόσπερο στην "Καταιγίδα".
Στα γραπτά του Μπέηκον δεν υπάρχει πουθενά αναφορά για τον Ντι ή το διάσημο έργο του Monas Hieroglyphika.
Ο Μπέηκον λέγεται πως υπήρξε μια σημαντική προσωπικότητα στην ιστορία των επιστημών που δεν έδωσε όμως επαρκή έμφαση στις μαθηματικές επιστήμες και τις αγνόησε, αρνούμενος τη θεωρία του Κοπέρνικου και τη θεωρία του Γουίλιαμ Τζίλμπερτ για τους μαγνήτες. Η αποφυγή των μαθηματικών και της θεωρίας του Κοπέρνικου από τον Μπέηκον μπορεί να οφείλεται στο γεγονός πως τα μαθηματικά σχετίζονταν στενά με τον Ντι και πως ο Κοπέρνικος σχετιζόταν στενά με τον Μπρούνο και την Αιγυπτιακή και μαγική θρησκεία. Ο Μπέηκον μπορεί να θεωρούσε τα θέματα αυτά επικίνδυνα για να προστατέψει τα σχέδια του από τους κυνηγούς μαγισσών και από την κατηγορία για μαγεία που θα μπορούσε να καταδιώκει έναν μαθηματικό στις αρχές του 16ου αιώνα.
Πρέπει να θυμόμαστε πως ο Μπέηκον είχε μια προσεκτική και επιστημονική προσέγγιση προς τα μαθηματικά όπως και στο ενδιαφέρον του για κρυπτογράμματα.
Ο Πήτερ Ντόκινς στο βιβλίο του "Φράνσις Μπέηκον: Πρόδρομος της Νέας Εποχής", διαφωνεί πως ο Μπέηκον απέφευγε τα μαθηματικά. Γράφει: "Τίποτε δεν θα ήταν πιο μακριά από την αλήθεια: διότι ο αριθμός είναι ένα κρυπτόγραμμα και η γεωμετρία ένα σύμβολο αληθείας και ο Φράνσις Μπέηκον ενδιαφερόταν έντονα για τα κρυπτογράμματα και τα σύμβολα και για τον ρυθμό στην γλώσσα, χρησιμοποιώντας τα επανειλημμένα σε όλα του τα έργα, με διάφορους κρυπτογραφικούς τρόπους, διότι έβλεπε στα μαθηματικά μια ζωτικά σημαντική αποκρυφιστική ή μυστική επιστήμη και τα χρησιμοποιούσε ανάλογα. Τα μαθηματικά που χαρακτηρίζονται από αναλογία και αλληγορία αποτελούν το κυρίαρχο μέσο για την ανακάλυψη του μυστικού που αναζητούσε ο Μπέηκον.
Για τον Μπέηκον τα μαθηματική δεν ήταν παρά ένα παρακλάδι της μεταφυσικής, ικανά να δίνουν έκφραση σε υψηλότερες μορφές ή αρχέτυπα - τους νόμους και τη λογική του Σύμπαντος. Όπως και ο διδάσκαλος του ο Τζων Ντι, ασχολείτο με μαθηματικά κρυπτογράμματα στις αριθμητικές και γεωμετρικές τους μορφές και στην μαγική τους χρήση. Ο Μπέηκον δίνει στα μαθηματικά και την αναλογία, που την θεωρεί επιστήμη και την ονομάζει "Γραμματική Φιλοσοφία", υψηλή θέση. Αν αυτά τα δύο χρησιμοποιηθούν μαζί θα μας βοηθήσουν να ξεκλειδώσουμε τις πύλες που ο Μπέηκον συνειδητά έκλεισε - συμπεριλαμβανομένων κάποιων μυστηρίων που είναι κρυμμένα στα έργα του Σαίξπηρ. Για παράδειγμα, δύο μεγάλα βιβλία που εκδόθηκαν στα 1623 ήταν το Foglio του Σαίξπηρ "Commedies, Histories and Tragedies" και το έργο του Μπέηκον "De Augmentis Scientiarum" (Το φιλοσοφικό υπόβαθρο και ο στόχος των Σαιξπηρικών έργων). Δύο αριστουργήματα που εκδόθηκαν μαζί λειτουργούν ως δίδυμο έργο και το κάθε ένα είναι το κλειδί που ξεκλειδώνει τους κρυμμένους θησαυρούς του άλλου -τα δύο σχετίζονται με την διπλή λειτουργία του εγκεφάλου -την φαντασία και την λογική- και τα δύο σχεδιάζουν την τρίτη λειτουργία τη μνήμη. Πρέπει να σημειώσουμε πως την επόμενη χρονιά, το 1624, εξεδόθη το βιβλίο για τα κρυπτογράμματα "Cryptomenytices", το οποίο σύμφωνα με τον Ντόουκιν: "Παρέχει τα κλειδιά για να ανοίξει η "κρύπτη" της Ροδοσταυρικής σοφίας που είναι κρυμμένη στα φιλοσοφικά και ποιητικά έργα του Μεγάλου Διδασκάλου".
Ο Μπέηκον προστάτευσε τη σοφία του από την λογοκρισία γράφοντας με ψευδώνυμο για να αποκρύψει τις σχέσεις του με τις μυστικές εταιρίες. Αν χρησιμοποιήσουμε αυτήν τη μέθοδο έρευνας και αντιπαραβάλλουμε την Ροδοσταυρική λογοτεχνία των "The Fama and the Confessio", "Ο Χημικός Γάμος του Κρίστιαν Ρόζενκρατς", "η Νέα Ατλαντίδα", "Καταιγίδα" με την απόδοση της Βίβλου του Βασιλέως Ιακώβου, την "Πρόοδο της Μάθησης" και το έργο του Ντι "Monas Hieroglyphic", θα βρούμε την χαμένη σύνδεση που μας λείπει.
Κάπου εκεί βρίσκεται το κοινό νήμα, ένας κώδικας, ένα νόημα για εκείνους που θα μελετήσουν όλα αυτά τα έργα. Εάν σπάσει αυτός ο κώδικας ίσως αναγνωρίσουμε την επίδραση του Ντι και του Μπέηκον στην αφοσίωσή τους για τον διαφωτισμό όλων μας.
Αυτό που ο Μπέηκον έμαθε από τον Ντι, πέρα από την σημαντικότητα των κρυπτογραμμάτων, ήταν η απόκρυψη από τον εξωτερικό κόσμο της πολιτικής και εσωτερικής - καλλιτεχνικής ταυτότητάς του. Υπήρχε μια εσωτερική δύναμη στον Μπέηκον, που άσχετα από αυτά που συνέβαιναν, θα μπορούσε να θυσιάσει το όνομά του, να θάψει τον πλούτο του, όπως ο Πρόσπερο και να χρησιμοποιήσει, ένα προστατευτικό προσωπείο για να εκφράσει τις καλλιτεχνικές του απόψεις για τον ίδιο και την μυστική του ομάδα που αποκαλείτο "Good Pens". Αυτή είναι μια υπεύθυνη σοφία σε δράση, όπως και μια συμπεριφορά σε δύσκολες πολιτικές πιέσεις. Για τον Μπέηκον, εξ αιτίας των πέρα από τα συνηθισμένα συνθηκών που περιβάλλουν τη γέννησή του, η πίεση αυτή, έγινε ένας δάσκαλος γι΄αυτόν και όλη του τη ζωή, για να θυμάται το παλιό ρητό "Κράτα τους φίλους σου κοντά και τους εχθρούς σου πλησιέστερα". Ο Μπέηκον γνώριζε από πρώτο χέρι και είχε προσωπική εμπειρία όταν έλεγε όπως ο Σαίξπηρ "Γλυκιές είναι οι χρήσεις της εχθρότητας".
Υπάρχει μια ξυλογραφία του 1655 του Τζαίηκομπ Κατς που δείχνει έναν άνδρα που μοιάζει με τον Τζων Ντι να μεταδίδει τον Λίχνο της παράδοσης πάνω από έναν ανοιχτό τάφο σ΄έναν νεαρό άνδρα μ΄ένα ιδιαίτερο μεγάλο τριαντάφυλλο πάνω στο παπούτσι του. Στο έκτο βιβλίο του ο Μπέηκον με τίτλο "Η Πρόοδος της Μάθησης" καθορίζει την μέθοδο ως traditionem lampadis", η παράδοση του Λίχνου.
Ο Χένρυ Ποτ γράφει στο έργο του "Ο Φράνσις Μπέηκον και η Μυστική του Εταιρεία": "Η οργάνωση ή η μέθοδος της μετάδοσης που εγκαθίδρυσε ο Μπέηκον ήταν τέτοια που να εξασφαλίζει ώστε ποτέ ξανά π Λίχνος της παράδοσης, το φως της αλήθειας να μην συσκοτιστεί ή το λάδι του να μην "τελειώσει".
Ο Ντι είχε γράψει: "Χαίρε επιμελή αναγνώστα διαβάζοντας αυτά τα πράγματα να επικαλείσαι το Πνεύμα του Αιωνίου Φωτός, να μιλάς λίγο, να διαλογίζεσαι πολύ και να κρίνεις ορθά".
ΤΟ "NOVUM ORGANUM" ΤΟΥ ΦΡΑΝΣΙΣ ΜΠΕΗΚΟΝ
Στο Novum Organum (Το Νέο Όργανο για την απόκτηση της γνώσης) ο Φράνσις Μπέηκον διαίρεσε τα διανοητικά σφάλματα της εποχής του σε τέσσερις κατηγορίες που ονόμασε "Είδωλα". Τα χώρισε σε είδωλα της φυλής, είδωλα της σπηλιάς, είδωλα της αγοράς και είδωλα του θεάτρου. Ονόμασε το έργο του Νέο Όργανο διότι ο Αριστοτέλης έγραψε τα λογικά επιστημονικά του συγγράμματα και τα ονόμασε "Όργανον".
Το είδωλο είναι μια εικόνα που βρίσκεται στο νου και που το σεβόμαστε δεν έχει όμως υπόσταση από μόνο του. Ο Μπέηκον δεν θεωρεί τα είδωλα σύμβολα αλλά τα αντιμετωπίζει ως παγετώσεις. Υπό την άποψη αυτή υπήρξε πρόδρομος της σύγχρονης ψυχολογίας. Τα Είδωλα της Φυλής είναι παραπλανητικές πεποιθήσεις που βρίσκονται στο νου του ανθρώπου κι έτσι ανήκουν στο σύνολο του ανθρώπινου γένους. Είναι αφηρημένες και λανθασμένες έννοιες που προέρχονται από κοινές τάσεις για υπερβολή, στρέβλωση και κακή αναλογία. Έτσι οι άνθρωποι, παρατηρώντας τα αστέρια ανακαλύπτουν την τάξη του κόσμου, δεν ικανοποιούνται όμως απλά με την παρατήρηση ή την καταγραφή αυτών που βλέπουν. Επεκτείνουν τη γνώμη τους αποδίδοντας στον έναστρο ουρανό απειράριθμες φανταστικές ιδιότητες. Σε λίγο χρονικό διάστημα οι φαντασιώσεις αυτές κερδίζουν αξία και αναμιγνύονται με δεδομένα, μέχρι που να γίνουν αδιαχώριστα. Αυτό ίσως να εξηγεί τον επιτάφιο του Μπέηκον, ο οποίος λέγεται πως αποτελεί μια περίληψη ολόκληρης της μεθόδου του. Γράφει: "Ας διαλυθούν όλα στα συστατικά τους στοιχεία".
Τα Είδωλα της Σπηλιάς αναδύονται μέσα στο νου του ατόμου. Στην περίπτωση αυτή ο νους παρουσιάζεται συμβολικά ως μια σπηλιά. Οι σκέψεις του ατόμου περιπλανώνται σ΄αυτήν τη σκοτεινή σπηλιά κι τροποποιούνται από την ιδιοσυγκρασία, την εκπαίδευση, τη συνήθεια, το περιβάλλον και την τυχαιότητα. Έτσι ένα άτομο που αφιερώνεται σε κάποια συγκεκριμένη υποδιαίρεση της γνώσης γίνεται θύμα του συγκεκριμένου ενδιαφέροντός του και μεταφράζει κάθε γνώση σύμφωνα με τα χρώματα της αφοσίωσής του. Ο χημικός βλέπει τη χημεία σε όλα τα πράγματα και το μέλος της Αυλής παρόν πάντοτε στις τελετουργίες της Αυλής δίνει έμφαση στην αξία των βασιλέων και των πριγκήπων (στο εξώφυλλο της "Νέας Ατλαντίδας" του Μπέηκον - Λονδίνο 1626 - υπάρχει ένα περίεργο σχέδιο, ίσως μια επινόηση του τυπογράφου. Μια φτερωτή μορφή που είναι ο Πατέρας Χρόνος φαίνεται να σηκώνει μία θηλυκή μορφή από μια σκοτεινή σπηλιά. Αυτό αντιπροσωπεύει την αλήθεια που βγαίνει από την σπηλιά του διανοητικού).
Τα Είδωλα της Αγοράς είναι λάθη που προέρχονται από τις λανθασμένες έννοιες που δίνουμε στις λέξεις και σ΄αυτό ο Μπέηκον υπήρξε πρόδρομος της σύγχρονης επιστήμης της Σημαντικής. Σύμφωνα με τον Μπέηκον η λαϊκή πεποίθηση δημιουργεί τις σκέψεις στους ανθρώπους και κάνει λέξεις για να επικοινωνούν τις γνώμες τους μεταξύ τους, συχνά όμως οι λέξεις γίνονται υποκατάστατα των σκέψεων κι έτσι οι άνθρωποι πιστεύουν πως κέρδισαν μια διαμάχη διότι νίκησαν στα λόγια τους αντιπάλους τους. Οι λέξεις που χρησιμοποιούνται χωρίς προσοχή όσον αφορά το πραγματικό τους νόημα οδηγούν σε σφάλματα. Οι λέξεις συχνά παραπλανούν και συσκοτίζουν τις σκέψεις που έχουν σχεδιαστεί για να εκφράσουν.
Τα Είδωλα του Θεάτρου οφείλονται στην Σοφιστική και την εσφαλμένη μάθηση. Τα είδωλα αυτά δομούνται στους τομείς της Θεολογίας, της φιλοσοφίας και της επιστήμης και επειδή τα υπερασπίζονται ομάδες μορφωμένων γίνονται αποδεκτά από τις μάζες χωρίς αμφισβήτηση. Όταν οι εσφαλμένες φιλοσοφίες καλλιεργούνται και κατακτούν μια μεγάλη σφαίρα στον κόσμο των διανοουμένων, δεν τίθονται πλέον υπό αμφισβήτηση. Εσφαλμένες δομές στηρίζονται πάνω σε εσφαλμένα θεμέλια και στο τέλος τις βλέπουμε να παρελαύνουν με το μεγαλείο τους στη σκηνή του κόσμου.
Μια προσεκτική ανάγνωση το "Νέου Οργάνου" θα ήταν πιο κατατοπιστική. Ο Μπέηκον χρησιμοποίησε το θέατρο με την αυλαία του και τις ιδιότητές του ως σύμβολο της παγκόσμιας σκηνής. Θα ήταν πολύ επωφελές να μελετήσουμε τα Σαιξπητικά έργα έχοντας την πληροφορία αυτή στο μυαλό μας.
Ο Μπέηκον προσέφερε μια λύση. Γι΄αυτόν η πραγματική γνώση είναι η γνώση των αιτιών. όρισε την φυσική ως την επιστήμη των μεταβλητών αιτιών και την Μεταφυσική ως την επιστήμη των σταθερών αιτιών. Με τον ορισμό αυτόν και μόνο καθόρισε την θέση του απέναντι στο Πλατωνικό έργο. Εάν επέλεγε τον Αριστοτέλη για διδάσκαλο του ο ορισμός θα ήταν αντιστρόφως.
Πρόθεση του Μπέηκον ήταν να συλλέξει σ΄ένα μνημειώδες έργο το πρόγραμμά του για την ανανέωση των επιστημών. Το ονόμασε lnstoratio Magna (Εγκυκλοπαίδεια Κάθε Γνώσης), δυστυχώς όμως το σχέδιο αυτό δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Άφησε αρκετά ώστε οι άλλοι να τελειοποιήσουν το έργο του.
Η φιλοσοφία του Φράνσις Μπέηκον αντανακλά όχι μόνον την ιδιοφυΐα του αλλά τις εμπειρίες που είναι προϊόν μιας πλήρους και διακεκριμένης ζωής. Η ποικιλία των επιτευγμάτων του συμβάλλει στην ενότητα της σκέψης του. Συνειδητοποίησε τη σημασία μιας ισορροπημένης ματιάς και δόμησε τα σχέδια του συνδυάζοντας τον ιδεαλισμό του Πλάτωνα με την πρακτική μέθοδο του Αριστοτέλη. Από τον Πλάτωνα πήρα το όραμα και από τον Αριστοτέλη την βαθειά διείσδυση. Όπως ο Σωκράτης, απαιτούσε την χρησιμότητα και όπως ο Διογένης, υπήρξε ορκισμένος εχθρός της Σοφιστικής. Η γνώση δεν αποκτάται μόνον για τη γνώση που είναι η μάθηση αλλά για τη χρήση της που είναι ευφυΐα. Ο κυρίαρχος στόχος της φιλοσοφίας είναι η βελτίωση της κατάστασης του ανθρώπου. Η αξία κάθε γνώσης θα καθοριστεί από το μέτρο της χρησιμότητάς της.
Ο Μπέηκον πίστευε πως το πρώτο βήμα ήταν να γίνει μια κατανοητή μελέτη όλων αυτών που είναι γνωστά και διαχωρίζονται από εκείνα που είναι πιστευτά. Την στάση αυτή φαίνεται πως την δανείστηκε από τον Παράκελσο και την μοιραζόταν με τον Ντεκάρτ. Η γνώση μπορεί να συλλεχθεί από το παρελθόν μέσω της παράδοσης. Μπορεί να συσσωρευθεί και να μεγαλώσει από την παρατήρηση, πρέπει όμως να αποδειχθεί και να εγκαθιδρυθεί από τον πειραματισμό. Καμία θεωρία δεν είναι σημαντική αν δεν αποδειχθεί με μέθοδο. Έτσι ο Μπέηκον έθεσε τον μηχανισμό του ελέγχου, που από τότε αποτελεί το βασικό εργαλείο της επιστήμης.
Πάνω στα σταθερά θεμέλια του γνωστού, τα εκπαιδευμένα μυαλά μπορούν να δομήσουν την παγκόσμια γνώση και μια τέλεια ανθρώπινη ζωή. Παρά την επιστημονική του προσέγγιση, ο Μπέηκον σε καμία περίπτωση δεν μείωσε το ψυχικό περιεχόμενο του κόσμου. Η γνώση μπορεί να προέλθει από την έμπνευση και την εσωτερική επιφώτιση της συνειδητότητας, αυτή όμως η επιφώτηση δεν είναι γνώση εάν μέσω του πειραματισμού δεν αποδειχθεί η αλήθεια.
Συνεχίζετε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.