Μέρος 1ον
Στο νότιο Βέλγιο υπάρχει ένα κάστρο. Εκεί υπάρχει ένας καθεδρικός ναός που στο υπόγειο του γίνονται θυσίες. Χρησιμοποιείται ένα βιβλίο που οι σελίδες του είναι γραμμένες κυκλικά με την φορά των δεικτών του ωρολογίου. Η ιστορία που είναι γραμμένη σ΄ αυτό το χειρόγραφο βιβλίο, αποκαλύπτει τα πραγματικά γεγονότα που είναι κρυμμένα πίσω από την προπαγάνδα των μεγάλων μέσων ενημέρωσης που παραπλανούν το αδαές κοινό.
Το βιβλίο αυτό αποκαλύπτει πως ο Αβραάμ Λίνκολν ήταν απόγονος των Ρότσιλντς, επικεφαλής των Ροδόσταυρων, αλλά και μέλος του Τριμελούς Συμβουλίου του. Η ιστορία που γράφει το βιβλίο αυτό δεν αναφέρετε στα <<ιστορικά βιβλία>>. Μόνο μυημένοι μπορούν να γνωρίζουν την πραγματική ιστορία και όλα αυτά που συμβαίνουν στην ιστορία της ανθρωπότητας. Οι πραγματικές αποφάσεις και αυτοί που πραγματικά διοικούν τον κόσμο είναι κρυμμένοι μακριά από τα μάτια του κοινού. Αυτό που βλέπει το κοινό δεν είναι παρά οι μαριονέτες που κινούνται και εκφωνούν λαμπρούς Φιλιππικούς σύμφωνα με το σενάριο που έχει γραφτεί γι΄ αυτούς.
Κάθε μια από τις οικογένειες που θα αναφέρουμε, έχει τη δική της μυστική γενεαλογία, αποκρυφιστές βασιλείς, βασίλισσες, πριγκίπισες και πρίγκιπες. Για παράδειγμα, η οικογένεια που έχει Μεροβιγκιανή καταγωγή δίδει στις ΗΠΑ τους προέδρους, ενώ η οικογένεια Ροκφέλλερ που κατάγεται από τους Ρότσιλντς δίνει ανθρώπους που επιλέγονται βασιλείς και πρίγκιπες σε δικές τους μυστικές τελετουργίες. Μυστικά κυβερνούν σε διάφορες περιοχές του κόσμου.
Οι οικογένειες αυτές με τα διαφορετικά οικογενειακά δένδρα συνδέονται κάτω από διάφορα συμβούλια. Επικεφαλής των συμβουλιών αυτών είναι η ομάδα των τριών. Κάτω από αυτήν, το Συμβούλιο των Εννέα και κάτω από αυτό το Μεγάλο Συμβούλιο των Δρυϊδων που αποτελείται από 13 άτομα.
Οι οικογένειες αυτές εργάζονται στενά με τις άλλες επιλεγμένες ομάδες για τον έλεγχο των μαζών. Με τον τρόπο αυτόν διατηρούν την εξουσία τους εδώ και αιώνες. Οι πόλεμοι ανάμεσα στους βασιλείς που απέμειναν και που όλοι ανήκουν στις οικογένειες αυτές δεν είναι πλέον πόλεμοι ανάμεσα σε δυνάμεις της Ελίτ, αλλά όπως και ο Όργουελ έχει αποκαλύψει το 1984, πραγματοποιούνται για τον έλεγχο των μαζών.
Ένα ισχυρό εργαλείο που χρησιμοποιούν σε καιρούς πολέμου αλλά και σε καιρούς ειρήνης, είναι η πλύση εγκεφάλου, που πραγματοποιείται μέσω των μαζικών μέσων ενημέρωσης που διεξάγουν έναν διαρκή ψυχολογικό πόλεμο. Τις αρχές του πολέμου αυτού τις καθόρισε το Ινστιτούτο Τάβιστοκ που αναπτύχθηκε ως ψυχολογικό κέντρο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου για την Βρετανική βασιλική οικογένεια και τη μυστική υπηρεσία. Το ινστιτούτο Τάβιστοκ χρησιμοποίησε μαθητές του Φρόϋντ και νεο-Φροϋδιανούς ψυχιάτρους. Το ινστιτούτο αυτό ξεκίνησε ως κλινική στα 1902, συνεργάστηκε με τους αξιωματούχους της σχολής της Φρανκφούρτης για τη δημιουργία ψυχολογικών σοκ στον πληθυσμό.
Η σχολή της Φρανκφούρτης υπήρξε στην αρχή μια κομμουνιστική συλλογή εγκεφάλων που ονομαζόταν <<Ινστιτούτο για την Κοινωνική Έρευνα>> (ISR). Τις πρώτες μέρες μετά την Μπολσεβικική Επανάσταση στη Ρωσία πίστευαν πως η προλεταριακή επανάσταση θα σάρωνε την Ευρώπη και τη βόρειο Αμερική. Αυτό δεν συνέβη όμως. Οι δύο προσπάθειες των εργατών να κυβερνήσουν τη Δύση στο Μόναχο και στη Βουδαπέστη διήρκεσαν μόνο λίγους μήνες. Η Κομμουνιστική Διεθνής (Κομιτέρν) ξεκίνησε διάφορες επιχειρήσεις για να καθορίσει γιατί συνέβη αυτό. Μία από τις επιχειρήσεις αυτές διοικούσε ο Γκέοργκ Λούκαξ, ένας Ούγγρος αριστοκράτης, γιος ενός από τους κυρίαρχους τραπεζίτες της Αυτοκρατορίας των Αψβούργων. Εκπαιδευόμενος στη Γερμανία και ήδη ένας σημαντικός λογοτεχνικός θεωρητικός, έγινε κομμουνιστής κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, γράφοντας το βιβλίο <<Ποιος θα μας Σώσει από τον Δυτικό Πολιτισμό;>>.
Το έργο της σχολής της Φρανκφούρτης ήταν πρώτα η κατάργηση του πολιτισμού και δεύτερον ο καθορισμός νέων πολιτιστικών μορφών που θα αύξαναν την αποξένωση του πληθυσμού, δημιουργώντας έναν <<νέο βαρβαρισμό!>>.
Για το έργο αυτό συνέλεξαν στη σχολή και γύρω από αυτήν μια σειρά από κομμουνιστές, σοσιαλιστές, ριζοσπαστικούς, φαινομενολόγους, φροϋδιστές και λίγα μέλη κάποιων που αυτοαποκαλούντο μέλη της λατρείας της Αστάρτης.
Το ινστιτούτο αυτό, ενώ ξεκίνησε με την υποστήριξη της Κομιτέρν, στις επόμενες τρεις δεκαετίες απέκτησε πηγές που συμπεριελάμβαναν Γερμανικά και Αμερικανικά πανεπιστήμια, το ίδρυμα Ροκφέλλερ, την Εταιρεία Κολούμπια, διάφορες μυστικές Αμερικάνικες υπηρεσίες. τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας, το Ινστιτούτο Χάκερ και μια ψυχιατρική κλινική στο Μπέβερλι Χίλλς.
Μια επό τις κυρίαρχες μορφές του ινστιτούτο υπήρξε ο Χέρμπερτ Μαρκουζέ. Ξεκίνησε σαν κομμουνιστής, έγινε ο προστατευόμενος του φιλόσοφου Μάρτιν Χάϊντεγκερ και παρέμεινε όταν αυτός εισήλθε στο Ναζιστικό Κόμμα. Πήγε στην Αμερική, εργάστηκε για το γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών (oss) για τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και αργότερα έγινε υψηλός αναλυτής της Σοβιετικής πολιτικής για την κυβέρνηση των ΗΠΑ κατά την Μακαρθική περίοδο.
Στα 1960 άλλαξε στρατόπεδο ξανά και έγινε ηγέτης της Νέας Αριστεράς. Στο τέλος της ζωής του βοήθησε να ιδρυθεί το εξτρεμιστικό Πράσινο Κόμμα στη Δυτική Γερμανία.
Παρά την φαινομενική ασυνέχεια στις πολιτικές θέσεις και την αντικρουόμενη χρηματοδότηση, δεν υπάρχει καμμία ιδεολογική σύγχυση. Υπάρχει μια διαρκής επιθυμία από όλα τα κόμματα γαι να απαντηθεί το ερώτημα του Λούκαξ: <<Ποιος θα μας σώσει από τον Δυτικό Πολιτισμό;>>.
Οι πιο σημαντικοί άλλα λιγότερο γνωστοί διάδοχοί του στη σχολή της Φρανκφούρτης, αυτοί που χρησιμοποίησαν τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης όπως το ραδιόφωνο και την τηλεόραση και τα μετέτρεψαν σε πανίσχυρα εργαλεία κοινωνικού ελέγχου, είναι δύο άνδρες που εισήλθαν στο ινστιτούτο στα τέλη του 1920: ο Θέοντορ Αντόρνο και ο Γουώλτερ Μπέντζαμιν.
Από τα 1928 έως τα 1932 οι δύο αυτοί άνδρες συνεργάζονταν στενά και άρχισαν να δημοσιεύουν άρθρα για την εφημερίδα του Ινστιτούτου. Όταν ανέβηκε στην εξουσία ο Χίτλερ, το προσωπικό του Ινστιτούτου δραπέτευσε στις ΗΠΑ και την Αγγλία.
Ο Μπέντζαμιν πήγε στη Γαλλία και μετά τη Γερμανική εισβολή πορευτικέ προς τα Ισπανικά σύνορα και αυτοκτόνησε σ΄ ένα ξενοδοχείο με υπερβολική δόση ναρκωτικών.
Το έργο του Μπέντζαμιν παρέμεινε εντελώς άγνωστο έως τα 1955, όταν οι Σχόλεμ και Αντόρνο εξέδωσαν το υλικό του στη Γερμανία. Η πλήρης αναβίωσή του πραγματοποιήθηκε στα 1968, όταν η Χάννα Άρεντ, η πρώην ερωμένη του Χαϊντεγκερ και συνεργάτης του ινστιτούτου στην Αμερική, εξέδωσε ένα άρθρο για τον Μπέντζαμιν στο περιοδικό Νιου Γιόρκερ. Σήμερα κάθε πανεπιστημιακό βιβλιοπωλείο στις ΗΠΑ καυχάται πως έχει ένα ράφι γεμάτο με μεταφράσεις από κάθε είδους σκουπίδια που έγραψε ο Μπέντζαμιν.
Η ανάλυση Αντόρνο - Μπέντζαμιν παρουσιάζει σχεδόν ολόκληρη τη θεωρητική βάση για τις <<πολιτικά ορθές>> αισθητικές τάσεις που μολύνουν σήμερα τα πανεπιστήμια της Δύσης. Ο <<Ποστ Στρουκτουραλίσμ>> του Ρολάν Μπαρτ, του Μισέλ Φουκώ και του Ζακ Ντεριντά, η Σημειολογία του Ουμπέρτο Έκο, ο <<Αποδομισμός>> του Πωλ Ντεζάν, αναφέρουν ανοιχτά ως πηγή του έργου τους τον Μπέντζαμιν. Το έργο του Έκο <<Το Όνομα του Ρόδου>> δεν είναι παρά ένας παίανας στον Μπέντζαμιν. Ο Ντεζάν, πρώην συνεργάτης των Ναζί στο Βέλγιο που έγινε διάσημος καθηγητής στο Γέηλ, ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του μεταφράζοντας Μπέντζαμιν. Η διάσημη δήλωση του Μπαρτ στα 1968: <<Ο συγγραφέας είναι νεκρός>> αφορούσε μια επεξεργασία των γραπτών του Μπέντζαμιν.
Υπάρχουν τρομοκρατικές ιστορίες για το πως ένα πανεπιστημιακό τμήμα Αφρο-Αμερικανικών σπουδών απαγόρευσε τον Οθέλλο του Σαίξπηρ, διότι τον θεώρησε <<ρατσιστικό>> ή για το πως μια ριζοσπαστική φεμινίστρια καθηγήτρια θεώρησε τις Μάγισσες του Μάκμπεθ ως τις <<αληθινές ηρωίδες>>. Αυτές οι ακρότητες πραγματοποιούνται επειδή οι οπαδοί της παράδοσης του Μπέντζαμιν και του Αντόρνο θέλουν να δείξουν πως το σημαντικό αυτό έργο του Σαίξπηρ είναι ρατσιστικό ή το φαλλοκεντρικό <<υπόβαθρο>> που ο Σαίξπηρ χρησιμοποιούσε ασυνείδητα όταν έγραφε. Οι χαρακτηριστικά Ανθελληνικοί αυτοί κύκλοι βρίσκονται πίσω από τον Μάρτιν Μπερνάλ που γράφει την <<Μαύρη Αθηνά>> για να αμφισβητήσει την Ελληνική καταγωγή του Δυτικού πολιτισμού και ελέγχουν επίσης και τον αντίλογο από την Μαίρη Λέφκοβιτς. Στη λογική των κύκλων αυτών υπάρχει η θεωρία πως αφού ο Χίτλερ επηρεάστηκε από τον Ελληνικό πολιτισμό, τότε και ο Ελληνικός πολιτισμός είναι φασιστικός!
Με την ίδια λογική τα τμήματα γυναικείων σπουδών ή των σπουδών του Τρίτου κόσμου οργανώνουν τους σπουδαστές να εγκαταλείψουν τις Ελληνικές κλασσικές σπουδές υπέρ των σύγχρονων Μαύρων και φεμινιστικών συγγραφέων, μια ανθελληνική λογική που ανήκει καθαρά στον Μπέντζαμιν. Οι σπουδαστές διδάσκονται πως η ίδια η γλώσσα δεν είναι παρά μια συνάθροιση λανθασμένων <<ονομάτων>> που επιβλήθηκαν στην κοινωνία από τους καταπιεστές τους και προειδοποιούνται ενάντια στον <<λογοκεντρισμό>>, δηλαδή την υπερβολική εμπιστοσύνη των αστών στις λέξεις.
Αν αυτές οι θεωρίες φαίνονται <<για καθυστερημένους>>, σύμφωνα με τα λόγια του Αντόρνο, είναι γιατί έτσι σχεδιάστηκαν να είναι. Ο πιο σημαντικός στόχος της σχολής της Φρακφούρτης είναι η τερατώδης θεωρία της να γίνει κυρίαρχος στον πολιτισμό και οι αλλαγές που θα γίνουν στην κοινωνία να φέρουν αυτό που ο Μπέντζαμιν ονόμασε <<τον αιώνα της μηχανικής αναπαραγωγής της τέχνης>>.
Εάν σήμερα, στην αυγή της Τρίτης Χιλιετίας, ισχυριστεί κανείς πως υπάρχει ένας συνωμοτικός ιστός που υφάνθηκε από μια απόκρυφη ομάδα για να ελέγξει τον κόσμο και να κάνει σκλάβους τους ανθρώπους, αυτοί που έχουν στα χέρια τους τα ηνία της πληροφόρησης, οι μορφωμένοι αυτοί που ο Νίτσε ονομάζει <<πολυμαθείς βλάκες>>, θα κουνήσουν το κεφάλι τους και θα επικρίνουν αυτόν που υιοθετεί τέτοιες θέσεις.
Δυστυχώς είναι δύσκολο να δοθούν απαντήσεις σε ιστορικά γεγονότα που προφανώς είναι αποτέλεσμα συνωμοτικών ενεργειών, όπως για παράδειγμα, η δολοφονία του Προέδρου των ΗΠΑ Τζ. Φ. Κέννεντι.
Αν ανοίγαμε ένα λεξικό στο ρήμα <<συνωμοσία>>, θα διαβάζαμε: <<Ένας συνδυασμός ανθρώπων για έναν κακό σκοπό, μια συμφωνία ανάμεσα σε δύο ή περισσότερα άτομα για την διάπραξη κάποιου εγκλήματος σε συνεργασία, ένας συνδυασμός για την διάπραξη προδοσίας και την ώθηση ανθρώπων στην πραγματοποίηση ταραχών εναντίον της κρατικής διακυβέρνησης>>.
Επειδή οι συνωμότες πήραν τον έλεγχο των μέσων ενημέρωσης, δηλαδή των εφημερίδων, των περιοδικών, του ραδιοφώνου, της τηλεόρασης και του κινηματογράφου, τίποτε δεν μπορεί να διαδοθεί σε ευρή επίπεδο, ενώ ταυτόχρονα αυτοί μπορούν να προπαγανδίζουν ανενόχλητοι τις ιδέες τους.
Στις τελευταίες δεκαετίες η τηλεόραση και γενικά τα οπτικοακουστικά μέσα εφαρμόζουν τεχνικές πλύσης εγκεφάλου, τις οποίες θα μελετήσουμε εμπεριστατωμένα στο βιβλίο αυτό.
Η σύγχρονη μορφή της συνωμοσίας οργανώθηκε στα 1760 από μία ανατρεπτική οργάνωση που χρηματοδοτήθηκε από την οικογένεια Ρότσιλντ και είχε επικεφαλής έναν πρώην Ιησουίτη τον Αδάμ Βαϊσχάουπτ.
Η ομάδα αυτή σχεδίασε υπό την υψηλή καθοδήγηση και την χρηματοδότηση των Ρότσιλντ, πολλούς μεγάλους πολέμους και επαναστάσεις, με πρώτη την Γαλλική (1789). Εργάστηκαν υπό την κάλυψη πολλών οργανώσεων και κάτω από διαφορετικά ονόματα, είχαν όμως στόχο, μεθόδους και χρηματοδότηση από τους ίδιους ανθρώπους.
Επειδή οι Ιλλουμινάτι έγιναν γνωστοί, αναγκάστηκαν να λειτουργήσουν κάτω από διαφορετικά ονόματα. Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ίδρυσαν στις ΗΠΑ το Συμβούλιο για τις Εξωτερικές Σχέσεις (CFR) που δεν είναι παρά μια οργάνωση των Ιλλουμινάτι που προσπαθεί να προωθήσει τους ίδιους στόχους μέσα στον 20* αλλά και τον 21* αιώνα. Η ιεραρχία τους, οι κυρίαρχοι σχεδιαστές που έχουν τον έλεγχο του CFR είναι απόγονοι των ίδιων οικογενειών που έρχονται από τα βάθη της Ανατολής και εργάζονται ασταμάτητα, εδώ και χιλιετίες, για τους ίδιους στόχους.
Στο βιβλίο αυτό αποκαλύπτουμε πως πρόκειται για το Συμβούλιο των 13, μια <<υπερμυστική οργάνωση>> που συνεδριάζει κατά τακτά χρονικά διαστήματα σε διάφορα μέρη της γης. Είναι απόγονοι 13 κυρίαρχων οικογενειών, που εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους για να συζητήσουν και να καθορίσουν τις νέες στρατηγικές που θα ακολουθήσουν για να επιτύχουν τον παλιό και αγαπημένο τους στόχο: Την απόλυτη κυριαρχία του κόσμου.
Πολύ συχνά για να μας παραπλανήσουν αλλάζουν τα ονόματά τους. Για παράδειγμα, το οικογενειακό όνομα του Λόρενς Ντίλλον , που ήταν κάποτε υπουργός οικονομικών των ΗΠΑ και ιδιαίτερα υψηλόβαθμος στη δομή της συνωμοτικής εξουσίας, ήταν Λαπούσκι. Υπάρχουν πολλοί άλλοι στους οποίους θα αναφερθούμε καθώς θα αποκαλύπτουμε τα στοιχεία της συνωμοσίας.
Υπάρχει μια άλλη οργάνωση στην Αγγλία, παρόμοια με την CFR και αυτή είναι το Βρετανικό Ινστιτούτο Διεθνών Υποθέσεων, που έχει τις ίδιες προθέσεις και τους ίδιους στόχους. Υπάρχουν παρόμοιες μυστικές οργανώσεις σε κάθε μεγάλη χώρα, που λειτουργούν κάτω από διαφορετικά ονόματα, ανήκουν όμως όλες στο οργανόγραμμα της κεντρικής συνωμοσίας.
Οι μεγάλες διεθνείς οργανώσεις δημιουργούν διαρκώς υπο-οργανώσεις, που δεν είναι παρά μετωπικές οργανώσεις που εμπλέκονται στη διαμόρφωση των εθνικών αλλά και των διεθνών υποθέσεων.
Οι μεγάλοι τραπεζίτες ελέγχονται από διεθνείς τραπεζίτες, που με τη σειρά τους ελέγχονται από τον οίκο Ρότσιλντ.
Οι οργανώσεις είναι πολυάριθμες κα είναι δύσκολο να τις αναφέρουμε όλες. Στην αρχή ένα τμήμα της οικογένειας των Ρότσιλντ χρηματοδότησε τον Ναπολέοντα για να φέρει εις πέρας τους πολέμους του, ενώ ένα άλλο τμήμα της χρηματοδοτούσε τη Βρετανία, τη Γαλλία και τη Γερμανία για να αντιτεθούν στους διεθνιστικούς στόχους του Ναπολέοντα.
Αποτέλεσμα των πολέμων αυτών ήταν όλα τα έθνη της Ευρώπης που είχαν εμπλακεί στις μακρές αυτές διαμάχες να καταχρεωθούν τόσο βαθειά, που θα έκαναν το παν για να ακολουθήσουν τις λύσεις που τους πρότεινε ο Οίκος των Ρότσιλντ.
Πρώτο επίτευγμα του Οίκου αυτού ήταν το Συνέδριο της Βιέννης, που δημιούργησε τον πρώτο Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, που τότε ονομαζόταν Κοινωνία των Εθνών.
Αυτή ήταν η πρώτη ανοιχτή προσπάθεια για τη δημιουργία μιας παγκόσμιας κυβέρνησης, η οποία στηρίχθηκε στη λογική πως οι καταχρεωμένες κεφαλές της Ευρώπης θα έκαναν το παν για να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες των τραπεζιτών.
Ο Τσάρος της Ρωσίας ανακάλυψε τα σχέδιά τους και προσπάθησε να τα υπονομεύσει. Έτσι ο Άμσελ Μάγιερ Ρότσιλντ από τη Φρανκφούρτη δημιούργησε την <<κατάρα>> των Ρωμανώφ.
Από τα 1770 ενορχηστρώθηκε μια ακατάπαυστη επίθεση εναντίων των Ρωμανώφ από μυστικές οργανώσεις, τον παγκόσμιο τύπο και τα δισεκατομμύρια τους.
Οι Ρότσιλντ δεν έχασαν ούτε μια ευκαιρία να βλάψουν τους Τσάρους πολιτικά, οικονομικά ή σωματικά.
Ο Τσάρος Παύλος, γιος της Αικατερίνης Β΄ και εγγονός του Φρειδερίκου της Πρωσσίας προσπάθησε να επανενώσει την Ανατολική (Ορθόδοξη) με την Δυτική (Καθολική) Εκκλησία. Αποτέλεσμα ήταν η δολοφονία του από μια μεθυσμένη ομάδα αξιωματικών. Οι τελευταίες του λέξεις ήταν <<Τι έχω κάνει;>>.
Η πολιτική των Ρότσιλντ επεδίωκε τον ΙΘ΄ αιώνα να μην επιτρέψει στη Ρωσία να δημιουργήσει συμμαχία με την Αγγλία ή με τη Ρώμη. Πριν οι Ρότσιλντ δολοφονήσουν τον Παύλο Α΄ πραγματοποίησαν μια εκτεταμένη εκστρατεία λασπολογίας. Ο Σερ Ρόμπερτ Γκάννινγκ ισχυρίζεται πως <<ένα πιάτο με λουκάνικα τοποθετήθηκε μπροστά στον Παύλο και όταν το έφαγε κατάπιε μερικά ρινίσματα γυαλιού>>. Για να δημιουργήσουν άγχος στον Παύλο τον πληροφόρησαν πολύ πριν τον δολοφονήσουν πως καταδικάστηκε σε θάνατο κι εκείνος αμέσως ρώτησε: <<Θα με στραγγαλίσουν;>>.
Η δολοφονία του Τσάρου εκτελέστηκε από ξένους επειδή ο Παύλος αποτελούσε κίνδυνο για τα σχέδια των Ρότσιλντ.
Ο Τσάρος Αλέξανδρος Α΄, γιος του Παύλου υπήρξε κι αυτός θύμα των συνωμοσιών των Ρότσιλντς που τον οδήγησαν να πιστέψει πως ο Παύλος ήθελε να εξοντώσει την μητέρα του. Σύντομα οι Ρότσιλντς οργάνωσαν τον πόλεμο του 1812. Ο Ναπολέων και ο Άμσελ Μάγιερ υποκίνησαν όλους τους βασιλικούς να αντιτεθούν στον Αλέξανδρο Α΄.
Ο Αλέξανδρος επανέλαβε το <<έγκλημα>> του πατέρα του Παύλου. Προσπάθησε να ενώσει την Καθολική με την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Πως θα μπορούσαν ο Παύλος Α΄, ο Αλέξανδρος Α΄, ο Νικόλαος Α΄, ο Αλέξανδρος Β΄, ο Αλέξανδρος Γ΄, και ο Νικόλαος Β΄ να ξεφύγουν από τους Ρότσιλντς και τους πολυάριβμους πράκτορές τους;
Ο Αλέξανδρος Α΄ δηλητηριάστηκε μυστηριωδώς από το περίφημο Acgua Tozana. Διέδωσαν πως η ασθένεια του ήταν τυφοειδής πυρετός εξ αιτίας του φόβου πως ο λαός θα οργάνωνε πογκρόμ. Οι πράκτορες των Ρότσιλντς που τον δολοφόνησαν διέδωσαν, σύμφωνα με μια παλιά τακτική τους, διάφορες ψευδείς αναφορές, που ανάμεσα σ΄ αυτές ήταν και ο ισχυρισμός πως ο Τσάρος πήγε στη Σιβηρία και έζησε εκεί με το όνομα Φεοντόρ Κουσμίτς.
Οι ρότσιλντς ξεκίνησαν τον πόλεμο στην Κριμαία εναντίον του Νικόλαου Α΄. Ο Τσάρος δηλητηριάστηκε από τον γιατρό Μάντ που δωροδοκήθηκε από τους Ρότσιλντς.
Ο Αλέξανδρο; Β΄, γιος του Νικόλαου Α΄ ήταν ένας απελευθερωτής και σωτήρας. Στα 1864 έσωσε τις ΗΠΑ από την επιθετικότητα των Γάλλων και των Άγγλων. Ο Δρ. Κούρτ Μούντζερ έγραψε: <<Αμαυρώσαμε και συντρίψαμε την εξουσία τους. Αποσυνδέσαμε, παρακμάσαμε, σαπίσαμε και οδηγήσαμε τα πάντα στην τρέλα>>.
Ο Νατάν Ρότσιλντς, επικεφαλής της οικογένειας, είχε ορκιστεί αυτός ή κάποιος απόγονός του να εξοντώσει την οικογένεια του τσάρου. Οι απόγονοί του τελικά τα κατάφεραν στα 1917 όταν δολοφόνησαν με αγριότητα τον Τσάρο και ολόκληρη την οικογένειά του. Ταυτόχρονα, όπως ήταν συνήθειά τους διέδιδαν διάφορες ψευδείς ιστορίες, θέλοντας να αποδώσουν την δολοφονία σε ξαφνική πρωτοβουλία των Μπολσεβίκων του εκτελεστικού αποσπάσματος και όχι σαν ένα μακρόχρονο προσχεδιασμένο γεγονός. Την ίδια στιγμή κυκλοφορούσαν άλλες φήμες πως η μικρότερη κόρη του Τσάρου δεν σκοτώθηκε, δίνοντας ελπίδες και αποπροσανατολίζοντας το Ρωσικό λαό αλλά και ολόκληρο τον κόσμο.
Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος βοήθησε τους Ρότσιλντς να καταστρέψουν τους Τσάρους της Ρωσίας. Για τον πόλεμο αυτόν χρησιμοποιήθηκαν προβοκάτορες πράκτορες που προκάλεσαν τις πολιτικές συγκρούσεις.
Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος έγινε απαραίτητος, αφού δεν επετεύχθη ο ολοκληρωτικός έλεγχος από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο επετεύχθη η εξισορρόπηση δύο μεγάλων ομάδων κρατών, με την παραχώρηση ατομικών μυστικών μέσω Βρετανών και Αμερικανών πρακτόρων στη Σοβιετική Ένωση, Στην περίοδο αυτή οι άνδρες του Συμβουλίου των Εξωτερικών Σχέσεων, έκαναν το παν για να στερεοποιήσουν τη δύναμη των Σοβιετικών, υπονομεύοντας ταυτόχρονα τη στρατιωτική ισχύ των ΗΠΑ και της Βρετανίας. Στην προσπάθεια αυτή, μέλη της Αμερικανικής κυβέρνησης, όπως ο Ντην Ράσκ, ο Γερουσιαστής Τζωρτζ Μάρσαλ, ο Ντην Άτσεσον, ο Χένρυ Κίσινγκερ, ο Σμπίγκνιου Μπρεζίνσκι και πολλοί άλλοι, μέλη του CFR εργάζονταν εναντίον των ΗΠΑ.
Κάθε σοβαρός μελετητής της ιστορίας μπορεί να δει πως ο Στάλιν και ο πρόεδρος Φραγκλίνος Ντελάνο Ρούσβελτ εργάζονταν προσεκτικά για να φέρουν την Ανατολική Ευρώπη στο Σοβιετικό στρατόπεδο. Σ΄ αυτήν την προσπάθεια βοήθησε και ο Αϊζενχάουερ. Ο Στρατηγός Τζωρτζ Πάττον που ανακάλυψε τα σχέδιά τους και προσπάθησε ανεπιτυχώς να τους σταματήσει, δολοφονήθηκε.
Συνεχίζετε...
ΤΑ ΤΖΑΚΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Στο νότιο Βέλγιο υπάρχει ένα κάστρο. Εκεί υπάρχει ένας καθεδρικός ναός που στο υπόγειο του γίνονται θυσίες. Χρησιμοποιείται ένα βιβλίο που οι σελίδες του είναι γραμμένες κυκλικά με την φορά των δεικτών του ωρολογίου. Η ιστορία που είναι γραμμένη σ΄ αυτό το χειρόγραφο βιβλίο, αποκαλύπτει τα πραγματικά γεγονότα που είναι κρυμμένα πίσω από την προπαγάνδα των μεγάλων μέσων ενημέρωσης που παραπλανούν το αδαές κοινό.
Το βιβλίο αυτό αποκαλύπτει πως ο Αβραάμ Λίνκολν ήταν απόγονος των Ρότσιλντς, επικεφαλής των Ροδόσταυρων, αλλά και μέλος του Τριμελούς Συμβουλίου του. Η ιστορία που γράφει το βιβλίο αυτό δεν αναφέρετε στα <<ιστορικά βιβλία>>. Μόνο μυημένοι μπορούν να γνωρίζουν την πραγματική ιστορία και όλα αυτά που συμβαίνουν στην ιστορία της ανθρωπότητας. Οι πραγματικές αποφάσεις και αυτοί που πραγματικά διοικούν τον κόσμο είναι κρυμμένοι μακριά από τα μάτια του κοινού. Αυτό που βλέπει το κοινό δεν είναι παρά οι μαριονέτες που κινούνται και εκφωνούν λαμπρούς Φιλιππικούς σύμφωνα με το σενάριο που έχει γραφτεί γι΄ αυτούς.
Κάθε μια από τις οικογένειες που θα αναφέρουμε, έχει τη δική της μυστική γενεαλογία, αποκρυφιστές βασιλείς, βασίλισσες, πριγκίπισες και πρίγκιπες. Για παράδειγμα, η οικογένεια που έχει Μεροβιγκιανή καταγωγή δίδει στις ΗΠΑ τους προέδρους, ενώ η οικογένεια Ροκφέλλερ που κατάγεται από τους Ρότσιλντς δίνει ανθρώπους που επιλέγονται βασιλείς και πρίγκιπες σε δικές τους μυστικές τελετουργίες. Μυστικά κυβερνούν σε διάφορες περιοχές του κόσμου.
Οι οικογένειες αυτές με τα διαφορετικά οικογενειακά δένδρα συνδέονται κάτω από διάφορα συμβούλια. Επικεφαλής των συμβουλιών αυτών είναι η ομάδα των τριών. Κάτω από αυτήν, το Συμβούλιο των Εννέα και κάτω από αυτό το Μεγάλο Συμβούλιο των Δρυϊδων που αποτελείται από 13 άτομα.
Οι οικογένειες αυτές εργάζονται στενά με τις άλλες επιλεγμένες ομάδες για τον έλεγχο των μαζών. Με τον τρόπο αυτόν διατηρούν την εξουσία τους εδώ και αιώνες. Οι πόλεμοι ανάμεσα στους βασιλείς που απέμειναν και που όλοι ανήκουν στις οικογένειες αυτές δεν είναι πλέον πόλεμοι ανάμεσα σε δυνάμεις της Ελίτ, αλλά όπως και ο Όργουελ έχει αποκαλύψει το 1984, πραγματοποιούνται για τον έλεγχο των μαζών.
Ένα ισχυρό εργαλείο που χρησιμοποιούν σε καιρούς πολέμου αλλά και σε καιρούς ειρήνης, είναι η πλύση εγκεφάλου, που πραγματοποιείται μέσω των μαζικών μέσων ενημέρωσης που διεξάγουν έναν διαρκή ψυχολογικό πόλεμο. Τις αρχές του πολέμου αυτού τις καθόρισε το Ινστιτούτο Τάβιστοκ που αναπτύχθηκε ως ψυχολογικό κέντρο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου για την Βρετανική βασιλική οικογένεια και τη μυστική υπηρεσία. Το ινστιτούτο Τάβιστοκ χρησιμοποίησε μαθητές του Φρόϋντ και νεο-Φροϋδιανούς ψυχιάτρους. Το ινστιτούτο αυτό ξεκίνησε ως κλινική στα 1902, συνεργάστηκε με τους αξιωματούχους της σχολής της Φρανκφούρτης για τη δημιουργία ψυχολογικών σοκ στον πληθυσμό.
Η σχολή της Φρανκφούρτης υπήρξε στην αρχή μια κομμουνιστική συλλογή εγκεφάλων που ονομαζόταν <<Ινστιτούτο για την Κοινωνική Έρευνα>> (ISR). Τις πρώτες μέρες μετά την Μπολσεβικική Επανάσταση στη Ρωσία πίστευαν πως η προλεταριακή επανάσταση θα σάρωνε την Ευρώπη και τη βόρειο Αμερική. Αυτό δεν συνέβη όμως. Οι δύο προσπάθειες των εργατών να κυβερνήσουν τη Δύση στο Μόναχο και στη Βουδαπέστη διήρκεσαν μόνο λίγους μήνες. Η Κομμουνιστική Διεθνής (Κομιτέρν) ξεκίνησε διάφορες επιχειρήσεις για να καθορίσει γιατί συνέβη αυτό. Μία από τις επιχειρήσεις αυτές διοικούσε ο Γκέοργκ Λούκαξ, ένας Ούγγρος αριστοκράτης, γιος ενός από τους κυρίαρχους τραπεζίτες της Αυτοκρατορίας των Αψβούργων. Εκπαιδευόμενος στη Γερμανία και ήδη ένας σημαντικός λογοτεχνικός θεωρητικός, έγινε κομμουνιστής κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, γράφοντας το βιβλίο <<Ποιος θα μας Σώσει από τον Δυτικό Πολιτισμό;>>.
Το έργο της σχολής της Φρανκφούρτης ήταν πρώτα η κατάργηση του πολιτισμού και δεύτερον ο καθορισμός νέων πολιτιστικών μορφών που θα αύξαναν την αποξένωση του πληθυσμού, δημιουργώντας έναν <<νέο βαρβαρισμό!>>.
Για το έργο αυτό συνέλεξαν στη σχολή και γύρω από αυτήν μια σειρά από κομμουνιστές, σοσιαλιστές, ριζοσπαστικούς, φαινομενολόγους, φροϋδιστές και λίγα μέλη κάποιων που αυτοαποκαλούντο μέλη της λατρείας της Αστάρτης.
Το ινστιτούτο αυτό, ενώ ξεκίνησε με την υποστήριξη της Κομιτέρν, στις επόμενες τρεις δεκαετίες απέκτησε πηγές που συμπεριελάμβαναν Γερμανικά και Αμερικανικά πανεπιστήμια, το ίδρυμα Ροκφέλλερ, την Εταιρεία Κολούμπια, διάφορες μυστικές Αμερικάνικες υπηρεσίες. τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας, το Ινστιτούτο Χάκερ και μια ψυχιατρική κλινική στο Μπέβερλι Χίλλς.
Μια επό τις κυρίαρχες μορφές του ινστιτούτο υπήρξε ο Χέρμπερτ Μαρκουζέ. Ξεκίνησε σαν κομμουνιστής, έγινε ο προστατευόμενος του φιλόσοφου Μάρτιν Χάϊντεγκερ και παρέμεινε όταν αυτός εισήλθε στο Ναζιστικό Κόμμα. Πήγε στην Αμερική, εργάστηκε για το γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών (oss) για τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και αργότερα έγινε υψηλός αναλυτής της Σοβιετικής πολιτικής για την κυβέρνηση των ΗΠΑ κατά την Μακαρθική περίοδο.
Στα 1960 άλλαξε στρατόπεδο ξανά και έγινε ηγέτης της Νέας Αριστεράς. Στο τέλος της ζωής του βοήθησε να ιδρυθεί το εξτρεμιστικό Πράσινο Κόμμα στη Δυτική Γερμανία.
Παρά την φαινομενική ασυνέχεια στις πολιτικές θέσεις και την αντικρουόμενη χρηματοδότηση, δεν υπάρχει καμμία ιδεολογική σύγχυση. Υπάρχει μια διαρκής επιθυμία από όλα τα κόμματα γαι να απαντηθεί το ερώτημα του Λούκαξ: <<Ποιος θα μας σώσει από τον Δυτικό Πολιτισμό;>>.
Οι πιο σημαντικοί άλλα λιγότερο γνωστοί διάδοχοί του στη σχολή της Φρανκφούρτης, αυτοί που χρησιμοποίησαν τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης όπως το ραδιόφωνο και την τηλεόραση και τα μετέτρεψαν σε πανίσχυρα εργαλεία κοινωνικού ελέγχου, είναι δύο άνδρες που εισήλθαν στο ινστιτούτο στα τέλη του 1920: ο Θέοντορ Αντόρνο και ο Γουώλτερ Μπέντζαμιν.
Από τα 1928 έως τα 1932 οι δύο αυτοί άνδρες συνεργάζονταν στενά και άρχισαν να δημοσιεύουν άρθρα για την εφημερίδα του Ινστιτούτου. Όταν ανέβηκε στην εξουσία ο Χίτλερ, το προσωπικό του Ινστιτούτου δραπέτευσε στις ΗΠΑ και την Αγγλία.
Ο Μπέντζαμιν πήγε στη Γαλλία και μετά τη Γερμανική εισβολή πορευτικέ προς τα Ισπανικά σύνορα και αυτοκτόνησε σ΄ ένα ξενοδοχείο με υπερβολική δόση ναρκωτικών.
Το έργο του Μπέντζαμιν παρέμεινε εντελώς άγνωστο έως τα 1955, όταν οι Σχόλεμ και Αντόρνο εξέδωσαν το υλικό του στη Γερμανία. Η πλήρης αναβίωσή του πραγματοποιήθηκε στα 1968, όταν η Χάννα Άρεντ, η πρώην ερωμένη του Χαϊντεγκερ και συνεργάτης του ινστιτούτου στην Αμερική, εξέδωσε ένα άρθρο για τον Μπέντζαμιν στο περιοδικό Νιου Γιόρκερ. Σήμερα κάθε πανεπιστημιακό βιβλιοπωλείο στις ΗΠΑ καυχάται πως έχει ένα ράφι γεμάτο με μεταφράσεις από κάθε είδους σκουπίδια που έγραψε ο Μπέντζαμιν.
Η ανάλυση Αντόρνο - Μπέντζαμιν παρουσιάζει σχεδόν ολόκληρη τη θεωρητική βάση για τις <<πολιτικά ορθές>> αισθητικές τάσεις που μολύνουν σήμερα τα πανεπιστήμια της Δύσης. Ο <<Ποστ Στρουκτουραλίσμ>> του Ρολάν Μπαρτ, του Μισέλ Φουκώ και του Ζακ Ντεριντά, η Σημειολογία του Ουμπέρτο Έκο, ο <<Αποδομισμός>> του Πωλ Ντεζάν, αναφέρουν ανοιχτά ως πηγή του έργου τους τον Μπέντζαμιν. Το έργο του Έκο <<Το Όνομα του Ρόδου>> δεν είναι παρά ένας παίανας στον Μπέντζαμιν. Ο Ντεζάν, πρώην συνεργάτης των Ναζί στο Βέλγιο που έγινε διάσημος καθηγητής στο Γέηλ, ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του μεταφράζοντας Μπέντζαμιν. Η διάσημη δήλωση του Μπαρτ στα 1968: <<Ο συγγραφέας είναι νεκρός>> αφορούσε μια επεξεργασία των γραπτών του Μπέντζαμιν.
Υπάρχουν τρομοκρατικές ιστορίες για το πως ένα πανεπιστημιακό τμήμα Αφρο-Αμερικανικών σπουδών απαγόρευσε τον Οθέλλο του Σαίξπηρ, διότι τον θεώρησε <<ρατσιστικό>> ή για το πως μια ριζοσπαστική φεμινίστρια καθηγήτρια θεώρησε τις Μάγισσες του Μάκμπεθ ως τις <<αληθινές ηρωίδες>>. Αυτές οι ακρότητες πραγματοποιούνται επειδή οι οπαδοί της παράδοσης του Μπέντζαμιν και του Αντόρνο θέλουν να δείξουν πως το σημαντικό αυτό έργο του Σαίξπηρ είναι ρατσιστικό ή το φαλλοκεντρικό <<υπόβαθρο>> που ο Σαίξπηρ χρησιμοποιούσε ασυνείδητα όταν έγραφε. Οι χαρακτηριστικά Ανθελληνικοί αυτοί κύκλοι βρίσκονται πίσω από τον Μάρτιν Μπερνάλ που γράφει την <<Μαύρη Αθηνά>> για να αμφισβητήσει την Ελληνική καταγωγή του Δυτικού πολιτισμού και ελέγχουν επίσης και τον αντίλογο από την Μαίρη Λέφκοβιτς. Στη λογική των κύκλων αυτών υπάρχει η θεωρία πως αφού ο Χίτλερ επηρεάστηκε από τον Ελληνικό πολιτισμό, τότε και ο Ελληνικός πολιτισμός είναι φασιστικός!
Με την ίδια λογική τα τμήματα γυναικείων σπουδών ή των σπουδών του Τρίτου κόσμου οργανώνουν τους σπουδαστές να εγκαταλείψουν τις Ελληνικές κλασσικές σπουδές υπέρ των σύγχρονων Μαύρων και φεμινιστικών συγγραφέων, μια ανθελληνική λογική που ανήκει καθαρά στον Μπέντζαμιν. Οι σπουδαστές διδάσκονται πως η ίδια η γλώσσα δεν είναι παρά μια συνάθροιση λανθασμένων <<ονομάτων>> που επιβλήθηκαν στην κοινωνία από τους καταπιεστές τους και προειδοποιούνται ενάντια στον <<λογοκεντρισμό>>, δηλαδή την υπερβολική εμπιστοσύνη των αστών στις λέξεις.
Αν αυτές οι θεωρίες φαίνονται <<για καθυστερημένους>>, σύμφωνα με τα λόγια του Αντόρνο, είναι γιατί έτσι σχεδιάστηκαν να είναι. Ο πιο σημαντικός στόχος της σχολής της Φρακφούρτης είναι η τερατώδης θεωρία της να γίνει κυρίαρχος στον πολιτισμό και οι αλλαγές που θα γίνουν στην κοινωνία να φέρουν αυτό που ο Μπέντζαμιν ονόμασε <<τον αιώνα της μηχανικής αναπαραγωγής της τέχνης>>.
ΤΜΗΜΑ ΠΡΩΤΟ
ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ;
(Ενώτητα α΄)
<<Τίποτε στην πολιτική δεν συμβαίνει κατά τύχη, σχεδιάστηκε κάπου, σε κάποιο δωμάτιο, γεμάτο καπνούς>>
Φράνκλιν Ντελάνο Ρούσβελντ
ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ;
(Ενώτητα α΄)
<<Τίποτε στην πολιτική δεν συμβαίνει κατά τύχη, σχεδιάστηκε κάπου, σε κάποιο δωμάτιο, γεμάτο καπνούς>>
Φράνκλιν Ντελάνο Ρούσβελντ
Εάν σήμερα, στην αυγή της Τρίτης Χιλιετίας, ισχυριστεί κανείς πως υπάρχει ένας συνωμοτικός ιστός που υφάνθηκε από μια απόκρυφη ομάδα για να ελέγξει τον κόσμο και να κάνει σκλάβους τους ανθρώπους, αυτοί που έχουν στα χέρια τους τα ηνία της πληροφόρησης, οι μορφωμένοι αυτοί που ο Νίτσε ονομάζει <<πολυμαθείς βλάκες>>, θα κουνήσουν το κεφάλι τους και θα επικρίνουν αυτόν που υιοθετεί τέτοιες θέσεις.
Δυστυχώς είναι δύσκολο να δοθούν απαντήσεις σε ιστορικά γεγονότα που προφανώς είναι αποτέλεσμα συνωμοτικών ενεργειών, όπως για παράδειγμα, η δολοφονία του Προέδρου των ΗΠΑ Τζ. Φ. Κέννεντι.
Αν ανοίγαμε ένα λεξικό στο ρήμα <<συνωμοσία>>, θα διαβάζαμε: <<Ένας συνδυασμός ανθρώπων για έναν κακό σκοπό, μια συμφωνία ανάμεσα σε δύο ή περισσότερα άτομα για την διάπραξη κάποιου εγκλήματος σε συνεργασία, ένας συνδυασμός για την διάπραξη προδοσίας και την ώθηση ανθρώπων στην πραγματοποίηση ταραχών εναντίον της κρατικής διακυβέρνησης>>.
Επειδή οι συνωμότες πήραν τον έλεγχο των μέσων ενημέρωσης, δηλαδή των εφημερίδων, των περιοδικών, του ραδιοφώνου, της τηλεόρασης και του κινηματογράφου, τίποτε δεν μπορεί να διαδοθεί σε ευρή επίπεδο, ενώ ταυτόχρονα αυτοί μπορούν να προπαγανδίζουν ανενόχλητοι τις ιδέες τους.
Στις τελευταίες δεκαετίες η τηλεόραση και γενικά τα οπτικοακουστικά μέσα εφαρμόζουν τεχνικές πλύσης εγκεφάλου, τις οποίες θα μελετήσουμε εμπεριστατωμένα στο βιβλίο αυτό.
Η σύγχρονη μορφή της συνωμοσίας οργανώθηκε στα 1760 από μία ανατρεπτική οργάνωση που χρηματοδοτήθηκε από την οικογένεια Ρότσιλντ και είχε επικεφαλής έναν πρώην Ιησουίτη τον Αδάμ Βαϊσχάουπτ.
Η ομάδα αυτή σχεδίασε υπό την υψηλή καθοδήγηση και την χρηματοδότηση των Ρότσιλντ, πολλούς μεγάλους πολέμους και επαναστάσεις, με πρώτη την Γαλλική (1789). Εργάστηκαν υπό την κάλυψη πολλών οργανώσεων και κάτω από διαφορετικά ονόματα, είχαν όμως στόχο, μεθόδους και χρηματοδότηση από τους ίδιους ανθρώπους.
Επειδή οι Ιλλουμινάτι έγιναν γνωστοί, αναγκάστηκαν να λειτουργήσουν κάτω από διαφορετικά ονόματα. Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ίδρυσαν στις ΗΠΑ το Συμβούλιο για τις Εξωτερικές Σχέσεις (CFR) που δεν είναι παρά μια οργάνωση των Ιλλουμινάτι που προσπαθεί να προωθήσει τους ίδιους στόχους μέσα στον 20* αλλά και τον 21* αιώνα. Η ιεραρχία τους, οι κυρίαρχοι σχεδιαστές που έχουν τον έλεγχο του CFR είναι απόγονοι των ίδιων οικογενειών που έρχονται από τα βάθη της Ανατολής και εργάζονται ασταμάτητα, εδώ και χιλιετίες, για τους ίδιους στόχους.
Στο βιβλίο αυτό αποκαλύπτουμε πως πρόκειται για το Συμβούλιο των 13, μια <<υπερμυστική οργάνωση>> που συνεδριάζει κατά τακτά χρονικά διαστήματα σε διάφορα μέρη της γης. Είναι απόγονοι 13 κυρίαρχων οικογενειών, που εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους για να συζητήσουν και να καθορίσουν τις νέες στρατηγικές που θα ακολουθήσουν για να επιτύχουν τον παλιό και αγαπημένο τους στόχο: Την απόλυτη κυριαρχία του κόσμου.
Πολύ συχνά για να μας παραπλανήσουν αλλάζουν τα ονόματά τους. Για παράδειγμα, το οικογενειακό όνομα του Λόρενς Ντίλλον , που ήταν κάποτε υπουργός οικονομικών των ΗΠΑ και ιδιαίτερα υψηλόβαθμος στη δομή της συνωμοτικής εξουσίας, ήταν Λαπούσκι. Υπάρχουν πολλοί άλλοι στους οποίους θα αναφερθούμε καθώς θα αποκαλύπτουμε τα στοιχεία της συνωμοσίας.
Υπάρχει μια άλλη οργάνωση στην Αγγλία, παρόμοια με την CFR και αυτή είναι το Βρετανικό Ινστιτούτο Διεθνών Υποθέσεων, που έχει τις ίδιες προθέσεις και τους ίδιους στόχους. Υπάρχουν παρόμοιες μυστικές οργανώσεις σε κάθε μεγάλη χώρα, που λειτουργούν κάτω από διαφορετικά ονόματα, ανήκουν όμως όλες στο οργανόγραμμα της κεντρικής συνωμοσίας.
Οι μεγάλες διεθνείς οργανώσεις δημιουργούν διαρκώς υπο-οργανώσεις, που δεν είναι παρά μετωπικές οργανώσεις που εμπλέκονται στη διαμόρφωση των εθνικών αλλά και των διεθνών υποθέσεων.
Οι μεγάλοι τραπεζίτες ελέγχονται από διεθνείς τραπεζίτες, που με τη σειρά τους ελέγχονται από τον οίκο Ρότσιλντ.
Οι οργανώσεις είναι πολυάριθμες κα είναι δύσκολο να τις αναφέρουμε όλες. Στην αρχή ένα τμήμα της οικογένειας των Ρότσιλντ χρηματοδότησε τον Ναπολέοντα για να φέρει εις πέρας τους πολέμους του, ενώ ένα άλλο τμήμα της χρηματοδοτούσε τη Βρετανία, τη Γαλλία και τη Γερμανία για να αντιτεθούν στους διεθνιστικούς στόχους του Ναπολέοντα.
Αποτέλεσμα των πολέμων αυτών ήταν όλα τα έθνη της Ευρώπης που είχαν εμπλακεί στις μακρές αυτές διαμάχες να καταχρεωθούν τόσο βαθειά, που θα έκαναν το παν για να ακολουθήσουν τις λύσεις που τους πρότεινε ο Οίκος των Ρότσιλντ.
Πρώτο επίτευγμα του Οίκου αυτού ήταν το Συνέδριο της Βιέννης, που δημιούργησε τον πρώτο Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, που τότε ονομαζόταν Κοινωνία των Εθνών.
Αυτή ήταν η πρώτη ανοιχτή προσπάθεια για τη δημιουργία μιας παγκόσμιας κυβέρνησης, η οποία στηρίχθηκε στη λογική πως οι καταχρεωμένες κεφαλές της Ευρώπης θα έκαναν το παν για να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες των τραπεζιτών.
Ο Τσάρος της Ρωσίας ανακάλυψε τα σχέδιά τους και προσπάθησε να τα υπονομεύσει. Έτσι ο Άμσελ Μάγιερ Ρότσιλντ από τη Φρανκφούρτη δημιούργησε την <<κατάρα>> των Ρωμανώφ.
Από τα 1770 ενορχηστρώθηκε μια ακατάπαυστη επίθεση εναντίων των Ρωμανώφ από μυστικές οργανώσεις, τον παγκόσμιο τύπο και τα δισεκατομμύρια τους.
Οι Ρότσιλντ δεν έχασαν ούτε μια ευκαιρία να βλάψουν τους Τσάρους πολιτικά, οικονομικά ή σωματικά.
Ο Τσάρος Παύλος, γιος της Αικατερίνης Β΄ και εγγονός του Φρειδερίκου της Πρωσσίας προσπάθησε να επανενώσει την Ανατολική (Ορθόδοξη) με την Δυτική (Καθολική) Εκκλησία. Αποτέλεσμα ήταν η δολοφονία του από μια μεθυσμένη ομάδα αξιωματικών. Οι τελευταίες του λέξεις ήταν <<Τι έχω κάνει;>>.
Η πολιτική των Ρότσιλντ επεδίωκε τον ΙΘ΄ αιώνα να μην επιτρέψει στη Ρωσία να δημιουργήσει συμμαχία με την Αγγλία ή με τη Ρώμη. Πριν οι Ρότσιλντ δολοφονήσουν τον Παύλο Α΄ πραγματοποίησαν μια εκτεταμένη εκστρατεία λασπολογίας. Ο Σερ Ρόμπερτ Γκάννινγκ ισχυρίζεται πως <<ένα πιάτο με λουκάνικα τοποθετήθηκε μπροστά στον Παύλο και όταν το έφαγε κατάπιε μερικά ρινίσματα γυαλιού>>. Για να δημιουργήσουν άγχος στον Παύλο τον πληροφόρησαν πολύ πριν τον δολοφονήσουν πως καταδικάστηκε σε θάνατο κι εκείνος αμέσως ρώτησε: <<Θα με στραγγαλίσουν;>>.
Η δολοφονία του Τσάρου εκτελέστηκε από ξένους επειδή ο Παύλος αποτελούσε κίνδυνο για τα σχέδια των Ρότσιλντ.
Ο Τσάρος Αλέξανδρος Α΄, γιος του Παύλου υπήρξε κι αυτός θύμα των συνωμοσιών των Ρότσιλντς που τον οδήγησαν να πιστέψει πως ο Παύλος ήθελε να εξοντώσει την μητέρα του. Σύντομα οι Ρότσιλντς οργάνωσαν τον πόλεμο του 1812. Ο Ναπολέων και ο Άμσελ Μάγιερ υποκίνησαν όλους τους βασιλικούς να αντιτεθούν στον Αλέξανδρο Α΄.
Ο Αλέξανδρος επανέλαβε το <<έγκλημα>> του πατέρα του Παύλου. Προσπάθησε να ενώσει την Καθολική με την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Πως θα μπορούσαν ο Παύλος Α΄, ο Αλέξανδρος Α΄, ο Νικόλαος Α΄, ο Αλέξανδρος Β΄, ο Αλέξανδρος Γ΄, και ο Νικόλαος Β΄ να ξεφύγουν από τους Ρότσιλντς και τους πολυάριβμους πράκτορές τους;
Ο Αλέξανδρος Α΄ δηλητηριάστηκε μυστηριωδώς από το περίφημο Acgua Tozana. Διέδωσαν πως η ασθένεια του ήταν τυφοειδής πυρετός εξ αιτίας του φόβου πως ο λαός θα οργάνωνε πογκρόμ. Οι πράκτορες των Ρότσιλντς που τον δολοφόνησαν διέδωσαν, σύμφωνα με μια παλιά τακτική τους, διάφορες ψευδείς αναφορές, που ανάμεσα σ΄ αυτές ήταν και ο ισχυρισμός πως ο Τσάρος πήγε στη Σιβηρία και έζησε εκεί με το όνομα Φεοντόρ Κουσμίτς.
Οι ρότσιλντς ξεκίνησαν τον πόλεμο στην Κριμαία εναντίον του Νικόλαου Α΄. Ο Τσάρος δηλητηριάστηκε από τον γιατρό Μάντ που δωροδοκήθηκε από τους Ρότσιλντς.
Ο Αλέξανδρο; Β΄, γιος του Νικόλαου Α΄ ήταν ένας απελευθερωτής και σωτήρας. Στα 1864 έσωσε τις ΗΠΑ από την επιθετικότητα των Γάλλων και των Άγγλων. Ο Δρ. Κούρτ Μούντζερ έγραψε: <<Αμαυρώσαμε και συντρίψαμε την εξουσία τους. Αποσυνδέσαμε, παρακμάσαμε, σαπίσαμε και οδηγήσαμε τα πάντα στην τρέλα>>.
Ο Νατάν Ρότσιλντς, επικεφαλής της οικογένειας, είχε ορκιστεί αυτός ή κάποιος απόγονός του να εξοντώσει την οικογένεια του τσάρου. Οι απόγονοί του τελικά τα κατάφεραν στα 1917 όταν δολοφόνησαν με αγριότητα τον Τσάρο και ολόκληρη την οικογένειά του. Ταυτόχρονα, όπως ήταν συνήθειά τους διέδιδαν διάφορες ψευδείς ιστορίες, θέλοντας να αποδώσουν την δολοφονία σε ξαφνική πρωτοβουλία των Μπολσεβίκων του εκτελεστικού αποσπάσματος και όχι σαν ένα μακρόχρονο προσχεδιασμένο γεγονός. Την ίδια στιγμή κυκλοφορούσαν άλλες φήμες πως η μικρότερη κόρη του Τσάρου δεν σκοτώθηκε, δίνοντας ελπίδες και αποπροσανατολίζοντας το Ρωσικό λαό αλλά και ολόκληρο τον κόσμο.
Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος βοήθησε τους Ρότσιλντς να καταστρέψουν τους Τσάρους της Ρωσίας. Για τον πόλεμο αυτόν χρησιμοποιήθηκαν προβοκάτορες πράκτορες που προκάλεσαν τις πολιτικές συγκρούσεις.
Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος έγινε απαραίτητος, αφού δεν επετεύχθη ο ολοκληρωτικός έλεγχος από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο επετεύχθη η εξισορρόπηση δύο μεγάλων ομάδων κρατών, με την παραχώρηση ατομικών μυστικών μέσω Βρετανών και Αμερικανών πρακτόρων στη Σοβιετική Ένωση, Στην περίοδο αυτή οι άνδρες του Συμβουλίου των Εξωτερικών Σχέσεων, έκαναν το παν για να στερεοποιήσουν τη δύναμη των Σοβιετικών, υπονομεύοντας ταυτόχρονα τη στρατιωτική ισχύ των ΗΠΑ και της Βρετανίας. Στην προσπάθεια αυτή, μέλη της Αμερικανικής κυβέρνησης, όπως ο Ντην Ράσκ, ο Γερουσιαστής Τζωρτζ Μάρσαλ, ο Ντην Άτσεσον, ο Χένρυ Κίσινγκερ, ο Σμπίγκνιου Μπρεζίνσκι και πολλοί άλλοι, μέλη του CFR εργάζονταν εναντίον των ΗΠΑ.
Κάθε σοβαρός μελετητής της ιστορίας μπορεί να δει πως ο Στάλιν και ο πρόεδρος Φραγκλίνος Ντελάνο Ρούσβελτ εργάζονταν προσεκτικά για να φέρουν την Ανατολική Ευρώπη στο Σοβιετικό στρατόπεδο. Σ΄ αυτήν την προσπάθεια βοήθησε και ο Αϊζενχάουερ. Ο Στρατηγός Τζωρτζ Πάττον που ανακάλυψε τα σχέδιά τους και προσπάθησε ανεπιτυχώς να τους σταματήσει, δολοφονήθηκε.
Συνεχίζετε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.