Μέρος 4ον
ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΕΝΟΣ
ΑΝΑΚΡΙΤΗ
(Ενότητα α')
Πολλές φορές ακούμε τα ίδια από πρόσωπα, που φαίνεται να έχουν εμπειρία σε θέματα του έθνους μας. Ο Γραμματέας του Κράτους Η. Κ. δηλώνει ξανά και ξανά επί μία δεκαετία: "Ύφεση ή πυρηνικό ολοκαύτωμα! Δεν υπάρχει κανένας τρίτος δρόμος".
Έχοντας αυτό υπόψη, η δημόσια συζήτηση των αμερικανικοσοβιετικών σχέσεων έχει εστιαστεί για χρόνια στους υποτιθέμενους ευτυχείς καρπούς της ύφεσης. Πρόσφατα όμως υπήρξε μια δυσοίωνη αλλαγή. Ο Πρόεδρος Φορντ αφαίρεσε τη λέξη "ύφεση" απ΄ το ενεργό λεξιλόγιό του και αντ΄ αυτής πρόσθεσε τις ανησυχίες του για τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ, που όλο και περισσότερο εκφράζονται απ΄ τους Ευρωπαίους και Αμερικανούς ηγέτες.
Λίγες βδομάδες νωρίτερα, δύο ομάδες γοήτρου βρέθηκαν στη δημόσια σκηνή για ν΄ ανακινήσουν τη διαμάχη για τη σοβιετική στρατιωτική δύναμη. Κατ΄ αρχάς, στις 11 Νοεμβρίου ήρθε η "Επιτροπή για τον παρόντα κίνδυνο" ωθώντας τον θεωρούμενο εκλεγμένο Πρόεδρο Κάρτερ ν΄ αυξήσει τις στρατιωτικές δαπάνες, αντί της μείωσής τους, όπως είχε υποσχεθεί κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας. Κατόπιν, τρεις ημέρες αργότερα, μια ομαδική μελέτη, που χρηματοδοτήθηκε από γνωστό ίδρυμα, πρότεινε το αντίθετο δηλώνοντας ότι αναλαμβάνουμε τις κοινές στρατιωτικές μειώσεις με τη Σοβιετική Ένωση, ίσως κινώντας τη διαδικασία μ΄ επιλεγμένες μονομερείς δικές μας μειώσεις. Και οι προειδοποιήσεις συνεχίζονται.
Ακριβώς τρεις ημέρες πριν, ένας αντιπρόσωπος γνωστής εταιρείας κατασκευής αεροσκαφών πιστοποίησε μπροστά στο Κογκρέσο ότι σε περίπτωση πυρηνικού πολέμου το 98% του σοβιετικού πληθυσμού θα επιζούσε λόγω της αστικής υπεράσπισης, που εφαρμόζεται εκεί.
Σ΄ αντίθεση, φυσικά, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν κανένα πρόγραμμα αστικής υπεράσπισης αντάξιο του ονόματός τους. Προφανώς η ύφεση εξασθενίζει απ΄ την επίσημη σκηνή γρήγορα. Σύμφωνα με το δόγμα του Κ., αυτό το πυρηνικό ολοκαύτωμα είναι στο δρόμο του. Αλλά από πού βγήκε αυτό το δόγμα;
Η λέξη "ύφεση" είναι ακριβώς μια άλλη λέξη γι΄ αυτό που κλήθηκε "ειρηνική συνύπαρξη" στις αρχές της δεκαετίας του ΄60 και το δόγμα του Κ. προέκυψε αρχικά τον Οκτώβριο του 1959 με τη μορφή: (απόσπασμα)
"Ειρηνική συνύπαρξη ή πυρηνικό ολοκαύτωμα, δεν υπάρχει κανένς τρίτος τρόπος".
Ο ομιλητής δεν ήταν ο Η. Κ., αλλά ο Ρώσος Νικίτα Χρουτσώφ.
Η ειρηνική ιδέα συνύπαρξης, που έγινε αργότερα γνωστή ως "ύφεση", άρχισε 20 χρόνια πριν, όταν Χρουτσώφ ανήγγειλε μια σπουδαία νέα σοβιετική πολιτική γραμμή: ο πόλεμος με τη δύση δεν ήταν αναπόφευκτος τελικά, αντίθετα με τις διδασκαλίες του Λένιν.
Η πυρηνική εποχή του Ψυχρού Πολέμου είχε καταστήσει την ειρηνική συνύπαρξη απαραίτητη. Στους περισσότερους Δυτικούς αυτό ήχησε σαν "ζήσε και ζήσε κι άλλο", αλλά για τη Σοβιετική Ένωση αυτό σήμανε μόνο την αποφυγή ενός πολέμου, που θα μπορούσε να καταστρέψει τη Σοβιετική Ένωση. Επρόκειτο να συνεχίσει να σπάζει τα χοντρά κομμάτια του ελεύθερου κόσμου με τη δολοπλοκία, την ανατροπή και τους αποκαλούμενους "πολέμους της εθνικής απελευθέρωσης", όπως εκείνοι που είχαν εκδηλωθεί σε Βιετνάμ, Αγκόλα και αλλού. Η Σοβιετική Ένωση επικεντρώθηκε στην πώληση της ιδέας της ειρηνικής συνύπαρξης για πέντε χρόνια, από το 1956 ως το 1961, βοηθούμενη αρκετά απ΄ τους συμμάχους της εδώ μέσα στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Κατόπιν, το 1961, μια σημαντική νέα φάση άρχισε, καθώς ο John F. Kennedy έγινε Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Για δεκαετίες οι Σοσιαλιστές, που έλεγχαν τη Σοβιετική Ένωση, ήταν σε συμμαχία και υποστηρίζονταν απ΄ τους εταιρικούς Σοσιαλιστές, οι οποίοι είχαν το έλεγχο στις Ηνωμένες Πολιτείες πάντα από κοντά. Τώρα επιτέλους ο χρόνος ήταν ώριμος για να εγκαινιάσουν το καλά ενορχηστρωμένο κοινό πρόγραμμά τους, το οποίο επρόκειτο να οδηγήσει στον πλήρη δικτατορικό έλεγχο των Ηνωμένων Πολιτειών απ΄ τους εταιρικούς Σοσιαλιστές, στην κατάκτηση απέραντων περιοχών σ΄ όλο τον κόσμο απ΄ τους Σοβιετικούς με την εταιρική σοσιαλιστική βοήθεια και τελικά στην κοινή κυριαρχία ολόκληρου του κόσμου απ΄ τη συμμαχία Rock & Σοβιετικών.
Η βασική ιδέα του προγράμματος ήταν η διάλυση των Ηνωμένων Πολιτειών με τη διαρκή υπονόμευση και η άνοδος της Σοβιετικής Ένωσης ως μοναδικής παγκόσμιας δύναμης. Ο Κομμουνισμός θα εμφανίζονταν σαν να είναι το κύμα του μέλλοντος, ενώ το αμερικανικό ηθικό και η πίστη στο ελεύθερο σύστημά μας θα διαβρωνόταν σταθερά.
Τελικά, σύμφωνα με το σχέδιο, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα ήταν στο στάδιο της κατάρρευσης και της αστάθειας, ενώ όλο και περισσότερες χώρες θα γίνονταν σοβιετικοί δορυφόροι, με τη μυστική βοήθεια των αμερικανικών εταιρικών Σοσιαλιστών, που θα μοιράζονταν τα λάφυρα. Η οικονομική καταστροφή, η στρατιωτική εμπάθεια και κατάρρευση της δικής μας αυτοπεποίθησης, σύμφωνα με το σχέδιο, θ΄ άνοιγαν την πόρτα για τη δικτατορία εδώ στην Αμερική.
Το κρισιμότερο βήμα σ΄ αυτό το μεγαλεπήβολο σχέδιο άρχισε να γίνεται το 1961, με την προοδευτική παύση των κρίσιμων ερευνητικών και αναπτυξιακών προγραμμάτων των σχετικών με τη μελλοντική στρατιωτική τεχνολογία.
Μιλώντας γενικά, εάν η οποιαδήποτε έρευνα αποκαλύψει μια βασική νέα έννοια σ΄ ένα δεδομένο χρονικό σημείο, θα χρειαστούν συνήθως 5 έως 15 χρόνια μέχρι να μπορέσει να μετατραπεί σε μια νέα λειτουργική τεχνολογία. Μέσα σ΄ αυτό το χρονικό διάστημα πρέπει να υπάρξουν η ανάπτυξη, ο πειραματισμός, η αξιολόγηση και τα πραγματικού μεγέθους προγράμματα παραγωγής. Εάν όμως η έρευνα και η ανάπτυξη σταματήσουν σε κάποιο σημείο, 5 έως 15 χρόνια αργότερα εσείς δεν θα έχετε διαθέσιμη τη νέα τεχνολογία, η οποία με διαφορετικές συνθήκες θα βρίσκονταν στα χέρια σας.
Οι πρόωρες δικαιολογίες για το ελαττωμένο πρόγραμμα R & D ήταν βασισμένες στις τρυφερές νέες ελπίδες για τον αφοπλισμό σχετικά με τη νέα σοβιετική στάση υπέρ της ειρηνικής συνύπαρξης. Αργότερα, καθώς η σύγκρουση στο Βιετνάμ μετατράπηκε σ΄ έναν σημαντικό πόλεμο, έγινε ευκολότερο ν΄ αφήσουν σημαντικά στοιχεία R & D έξω απ΄ τον ήδη διογκωμένο αμυντικό προϋπολογισμό.
Ένα άλλο βασικό συστατικό στο γενικό σχέδιο επρόκειτο να είναι η χρήση των στρατευμάτων της Κούβας στους σοβιετικούς αποκαλούμενους "πολέμους εθνικής απελευθέρωσης" στη Λατινική Αμερική και αλλού. Η εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων το 1961, μερικούς μήνες αφού ο Κ. πήρα τη θέση του Γραμματέα, θα μπορούσε να έχει παράγει μια σοβαρή οπισθοδρόμηση για τα σχέδια των Rock & Σοβιετικών για τη συντριβή των διαφόρων κυβερνήσεων. Έτσι, οι σύμβουλοι του Κένεντι τον οδήγησαν προσεκτικά μακριά απ΄ την επιτυχή έκβαση της εισβολής. Σαν να λέμε ότι έπρεπε ν΄ αποτύχει, διότι δεν γινόταν αλλιώς. Κι έτσι έγινε.
Εντωμεταξύ, η Σοβιετική Ένωση δημιούργησε εκτεταμένα σχέδια για να εκμεταλλευθεί το αμερικανικό μειονέκτημα στη στρατιωτική τεχνολογία, που κανόνιζαν να εμφανιστεί στα μέσα της δεκαετίας του ΄70, μετά την απραξία 10 περίπου ετών. Ενώ η δική μας R & D άρχισε να μειώνεται, η δική τους επιταχυνόταν. Γνωρίζοντας ακριβώς τι ν΄ αναμένει, η Σοβιετική Ένωση ήταν σε θέση να στοχεύσει τη στρατιωτική της ανάπτυξη προς επίτευγμα μιας κυρίαρχης θέσης 15 χρόνια αργότερα. Και αυτό το χρονικό σημείο έχει φθάσει τώρα.
Το 1962, εντούτοις, ένα παιχνίδι ρίσκου απ΄ τον Χρουτσώφ προκάλεσε σχεδόν τη διάλυση ολόκληρου του σχεδίου. Για περισσότερο από ένα χρόνο, ένας προεξέχων Γερουσιαστής των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Κ. Κ., εξέδιδε προειδοποιήσεις, σύμφωνα με τις οποίες τα ρωσικά πυρηνικά βλήματα τοποθετούνταν στην Κούβα, αλλά οι κατηγορίες του αμφισβητήθηκαν απ΄ τη Διοίκηση. Ο Πρόεδρος Κένεντι τελικά αποφάσισε να εξετάσει το θέμα ο ίδιος προσωπικά, αντί να δεχθεί τις τυφλές διαβεβαιώσεις απ΄ τους συμβούλους του ότι δεν "έτρεχε" τίποτα. Ανακάλυψε ότι οι κατηγορίες ήταν αληθινές και η κουβανική κρίση βλημάτων ήταν ακριβώς πάνω απ΄ τα κεφάλια μας.
Η κουβανική κρίση βλημάτων οδήγησε στην αποβολή απ΄ τη σκηνή και των δύο, του Κέννεντυ και του Χρουτσώφ. Ο Πρόεδρος Κένεντι δολοφονήθηκε, επειδή γινόταν όλο και περισσότερο επικίνδυνος για τη συμμαχία Rock & Σοβιετικών. Είχε ανέβει στην εξουσία στερημένος οποιουδήποτε ελέγχου της πραγματικότητας της διεθνούς πολιτικής, αλλά μάθαινε και μάθαινε γρήγορα. Ήταν σίγουρα μόνον θέμα χρόνου, μέχρι να φτάσει στην αντιστροφή της διακοπής των κρίσιμων προγραμμάτων μας R&D. Ήδη ξεκινούσε τα βήματα, που προοριζόταν να κλείσουν τη συμμετοχή μας στο Βιετνάμ. Ο Χρουτσώφ, απ΄ την πλευρά του, πήρε περισσότερο για ν΄ αντικατασταθεί, δεδομένου ότι η δύναμή του έπρεπε να πελεκηθεί προσεκτικά απ΄ τους εχθρούς του στο Κρεμλίνο.
Νωρίς τη δεκαετία του ΄60, ιδρύθηκε στη Μόσχα το "Ίδρυμα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής". Αυτό το ίδρυμα, του οποίου ο σκοπός ήταν να μελετηθούν οι αδυναμίες των Ηνωμένων Πολιτειών, ιδρύθηκε με τη βοήθεια της χρηματοδότησης απ΄ το ίδρυμα των αδερφών Rock!
Μόλις κατοικήθηκε το οβάλ γραφείο απ΄ τον Lyndon Johnson, το μεγάλο σχέδιο προχώρησε προς τα εμπρός χωρίς περαιτέρω δυσκολία! Ο Υπουργός Αμύνης έπαιξε σημαντικό ρόλο με διάφορους τρόπους. Η περίοδος, κατά τη διάρκεια της οποίας αυτός υπηρέτησε, απ΄ το 1961 ως το 1968, ήταν μια περίοδος, στην οποία η έρευνα και η ανάπτυξη που είχαν διακοπεί ενδεχομένως να συνέχιζαν να εξελίσσονται. Αλλά ο Υπουργός Άμυνας, ανταποδίδοντας σ΄ εκείνους που τον είχαν τοποθετήσει σ΄ αυτή τη θέση, πέτυχε την ακύρωση των σημαντικών προγραμμάτων προηγμένων όπλων, τον αφοπλισμό πολλών αμυντικών εγκαταστάσεων, τη φυσική διάλυση των τεράστιων ποσοτήτων αμυντικού υλικού και τη δαπανηρή συγκέντρωση στην προσπάθεια προγραμμάτων, όπως τα F-111 γι΄ αεροπλάνο πολλών χρήσεων απ΄ την Πολεμική Αεροπορία του Ναυτικού. Υπερασπίστηκε επίσης την εντυπωσιακή θεωρία της εχθροπραξίας αποκαλούμενη ως "μετρημένη απάντηση", η οποία εγγυήθηκε την κλιμάκωση του Βιετνάμ σ΄ένα σημαντικό πόλεμο. Σαν ανταμοιβή για μια τέτοια "πολύτιμη" υπηρεσία, ο Υπουργός Άμυνας (δηλ. υπουργός καταστροφής των ενόπλων μας δυνάμεων) έγινε Πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας. Μπορείτε να το φανταστείτε;
Με την ανάληψη της θέσης απ΄ τον Πρόεδρο Νίξον στις 20 Ιανουαρίου 1969, η εποχή το Κ. της εξωτερικής πολιτικής μπήκε σε πλήρη άνθιση. Ο Κ. ήταν μια δυνατή φωνή στην Κυβέρνηση απ΄ την αρχή της δεκαετίας του ΄60, χάρη στην ένωσή του με τον N. R. που άρχισε το 1955. Τώρα έγινε ένας απ΄ τους πιο σημαντικούς Rock & σοβιετικούς πράκτορες στην κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών. Ακολουθώντας τις περιλήψεις του μεγαλεπήβολου σχεδίου των Ρώσων, αυτός έγινε γνωστός ως αρχιτέκτονας της αποκαλούμενης ύφεσης, επαναλαμβάνοντας την παλιά θέση του Χρουτσώφ, "ειρηνική συνύπαρξη ή πυρηνικό ολοκαύτωμα", σχεδόν κατά λέξη.
Το 1972 η ύφεση μπήκε σε μια νέα φάση. Η συμφωνία του SALT I ήταν υπογεγραμμένη στη Μόσχα απ΄ τον Πρόεδρο Νίξον, τον Μάιο εκείνου του έτους. Εν τω μεταξύ, το ίδιο έτος, η Σοβιετική Ένωση προώθησε τ΄ ογκώδες πρόγραμμα για την αστική υπεράσπιση, που έχει αρχίσει πρόσφατα. Μπορούσε να προβλέψει ότι η πολύ καλή ευκαιρία να τραβήξει μπροστά απ΄ τις Ηνωμένες Πολιτείες έφτανε γρήγορα. Εκείνο το ίδιο έτος, το 1972, είδε την επέκταση της αποκαλούμενης ύφεσης στην Κόκκινη Κίνα. Ο Κ. ανέτρεπε μια χρυσή ευκαιρία για την ελευθερία στο ένα τέταρτο των ανθρώπων παγκοσμίως κι ενδεχομένως για την ειρήνη σ΄ ολόκληρο τον κόσμο.
Θέλετε να μάθετε ένα απ΄ τα μεγαλύτερα μυστικά, που υπάρχουν πάνω στη Γη σήμερα, το έτος 1982; Μερικά χρόνια πριν, ένας διεθνής επιχειρηματίας (που θα το λέω "Tommy") ήταν στην τελευταία πράξη της πώλησης μιας μεγάλη ευρωπαϊκής τράπεζας, όταν προσεγγίστηκε από έναν Κινέζο. Πρόταση του Κινέζου ήταν ένα επιχειρησιακό τόλμημα, που αφορούσε ένα συνταξιούχο Κινέζο Στρατηγό (που θα τον λέω "Ho"). O Ho είχε γνωρίσει και τους δύο, τον Chiang Kai-shek και τον Mao Tse-tung, πολύ καλά κατά τη διάρκεια των προηγούμενων ημερών της επανάστασης και ακόμα είχε συνδεθεί στενά με έξι περιφερειακούς ανώτερους στρατιωτικούς στην Κόκκινη Κίνα, που ήταν όλοι πραγματικά αντισοβιετικοί. Μετά απ΄ την αναταραχή που συνέβη στην Κόκκινη Κίνα το 1975 και αργότερα, αυτοί οι ανώτεροι Κινέζοι στρατιωτικοί απογοητεύτηκαν τελείως και απέρριψαν το πρόγραμμα του Μαο σχετικά με τη χρήση νέων κακοποιών για να τρομοκρατούν και να δολοφονούν όλους τους πιθανούς αντιπάλους στα δικτατορικά και καταπιεστικά προγράμματά του.
Ο "κατ΄ ευφημισμόν" όρος του Μαο "πολιτιστική επανάσταση" γι΄ αυτές τις δολοφονικές μεθόδους εναντίον των αντιφρονούντων ανθρώπων δεν τους εντυπωσίασε. Ήρθαν σ΄ επαφή με τον Ηο και τον ρώτησαν ως προς τη δυνατότητα να έχουν την αμερικάνικη υποστήριξη, σε περίπτωση που αποφάσιζαν να νικήσουν τον Μαο και να καθιερώσουν μια δημοκρατία χρησιμοποιώντας τη συνήθη κοινοβουλευτική μορφή διακυβέρνησης. Εκείνοι, που θα προτιμούσαν την ασφάλεια του σοσιαλισμού, θα επιτρεπόταν να ζήσουν σε κοινότητες, αλλά η κυβέρνηση θα ενθάρρυνε ένα σύστημα ελεύθερης αγοράς για όλη τη χώρα συνολικά.
Ο Ηο κανόνισε μέσω του Υπουργείου Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών να στείλει πράκτορες για να προβεί στις απαραίτητες διαβουλεύσεις, αλλά κάποιος στο Υπουργείο διέρρευσε τις πληροφορίες στους Κινέζους ανώτερους υπαλλήλους κι έτσι όλοι οι πράκτορες αποκαλύφθηκαν γρήγορα και θανατώθηκαν. Εντούτοις, ο στρατηγός Ηο επέμεινε. Ρώτησε τον "Tommy" εάν θα μπορούσε να κανονίσει για τον εξοπλισμό ραδιοφωνικής αναμετάδοσης, ώστε να ενημερωθεί όλη η Κόκκινη Κίνα τι συνέβαινε, γιατί οι στρατιωτικοί έκριναν ότι είναι απαραίτητο ν΄ ανατρέψουν τον Mao. O Tommy συμφώνησε να έρθει σ΄ επαφή με ορισμένους κορυφαίους υπαλλήλους στην Κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών, που ήταν κοντά στον Πρόεδρο, εντούτοις ο στρατηγός Ηο υπογράμμισε ότι πρέπει να παρακάμψει τον Η. Κ. και να μιλήσει απευθείας στον Πρόεδρο Νίξον, δεδομένου ότι ο Ηο δεν εμπιστευόταν τον Κ. ούτε οποιoνδήποτε άλλον μέσα στο Υπουργείο Εξωτερικών. Οι επαφές έγιναν, αλλά δυστυχώς ένα μέλος μιας άλλης αντιπροσωπίας άκουσε για το σχέδιο κι ενημέρωσε σχετικά τον Πρόεδρο Νίξον μπροστά στον Κ. Σχεδόν αμέσως έγιναν ρυθμίσεις προκειμένου ο Κ. να επισκεφτεί την Κίνα για να συναντηθεί κρυφά με τον Mao.
Στη συνάντηση αυτή ο Κ. ενημέρωσε τον Mao ότι στο άμεσο μέλλον θα δεχόταν ένα στρατιωτικό χτύπημα, ένα πραξικόπημα δηλαδή, εκτός αν το καθεστώς του Mao επέλεγε να συνεργαστεί μ΄ εκείνους, που είχαν την πραγματική δύναμη μέσα στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Για να γλυκάνει τη διαπραγμάτευση στον Mao, έκλεισαν ορισμένες μυστικές συμφωνίες σχετικά με τη μελλοντική συμπεριφορά των Αμερικανών στη Δημοκρατία της Κίνας στην Ταϊβάν. Στη συνέχεια, ο Νίξον πραγματοποίησε ένα ταξίδι συνόδου κορυφής στο Πεκίνο τον Φεβρουάριο του 1972 και η αποκαλούμενη ύφεση μεταξύ της Κόκκινης Κίνας και των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν πλέον γεγονός. Σ΄ αντάλλαγμα, η δικτατορία του Mao Tse-tung πάνω στην Κόκκινη Κίνα εξασφαλίστηκε άλλη μια φορά. Η Κόκκινη Κίνα θα συνέχιζε έτσι ν΄ αποτελεί μια ελέγξιμη απειλή για τη Σοβιετική Ένωση. Μ΄ οποιαδήποτε πραγματική απειλή για τη Σοβιετική Ένωση απ΄ τη μεριά της Κόκκινης Κίνας να είναι τακτοποιημένη, το σχέδιο των Rock & Σοβιετικών συνεχιζόταν.
Πέρυσι, η Συμφωνία του Ελσίνκι έδωσε στη Σοβιετική Ένωση ουσιαστικά αυτό που ήθελε για 20 χρόνια, μια επικύρωση των κατακτήσεων της στην Ανατολική Ευρώπη. Με το να κάνουμε σήμα στις φυλακισμένες πίσω απ΄ την κουρτίνα του Σιδηρού Παραπετάσματος χώρες, θεωρώντας τες σαν να είναι μέσα στη σοβιετική σφαίρα, μειώνουμε οποιαδήποτε τάση να μπορούν να επαναστατήσουν σε περίπτωση πολέμου. Το σοβιετικό δυτικό πλευρό είναι κατά συνέπεια πολύ ασφαλέστερο από πριν.
Στα τελευταία χρόνια, διάφορες χώρες έχουν περιέλθει στη σοβιετική τροχιά μ΄ ένα γρήγορο ρυθμό, με την κυριαρχία τους να μοιράζεται κρυφά απ΄ τους εταιρικούς σοσιαλιστικούς συμμάχους τους εδώ μέσα στην Αμερική. Συγχρόνως, η στρατιωτική αποδυνάμωση των Ηνωμένων Πολιτειών και η γρήγορη αυξανόμενη απειλή απ΄ τη Σοβιετική Ένωση έχουν γίνει τελικά πολύ προφανείς για να κρύβονται άλλο. Αυτό το στάδιο ήταν προβλεπόμενο και προγραμματισμένο.
Όλοι οι οικονομικοί, πολιτικοί και στρατιωτικοί παράγοντες είναι προορισμένοι να οδηγήσουν σε μια "Διακήρυξη της Εθνικής έκτακτης ανάγκης" εδώ μέσα στην Αμερική, δικτατορία και πόλεμο!
Αλλά, όπως φάνηκε, υπάρχει ένας φοβερός φαρσέρ στην κατάστρωση του σχεδίου. Αυτός έχει εξεταστεί απ΄ την αυτοκρατορία των αδελφών Rock και κρύβεται κάπου στη μυστική συνεργασία με τη Σοβιετική Ένωση. Για να έρθει ο πόλεμος, ο πρώτος πυρηνικός πόλεμος, πρώτιστα στο αμερικανικό έδαφος, υποτίθεται ότι θα είναι προετοιμασμένος, περιορισμένος και ελεγχόμενος σε μια "πυρηνική ασφαλή ζώνη", που θα έχει στηθεί για τους σοβιετικούς συμμάχους εδώ στην Αμερική. Η Σοβιετική Ένωση όμως εδώ και μήνες ελίσσεται για να πραγματοποιήσει μια προδοσία σ΄ αυτό το κρίσιμο στάδιο στην αυξανόμενη ευπάθεια της Αμερικής.
Για πολλά χρόνια, η αμερικανική αμυντική στρατηγική βασιζόταν σε μια έννοια αποκαλούμενη ως "αμοιβαία σίγουρα καταστροφή". Η ιδέα εδώ είναι ότι πρέπει είτς η Σοβιετική Ένωση είτε οι Ηνωμένες Πολιτείες να εξαπολύσουν μια πυρηνική επίθεση η μία στην άλλη και το θύμα της επίθεσης να είναι σε θέση να καταστρέψει τον επιτιθέμενο. Μ΄ αυτήν την έννοια, οι στόχοι είναι πόλεις, μη στρατιωτικοί στόχοι, όπως οι εχθρικές εγκαταστάσεις βλημάτων. Μια επίθεση με πυρηνικούς ICBM υπ΄ αυτούς τους όρους θα είχε μόνο ένα βασικό σκοπό, να σκοτώσει δεκάδες εκατομμύρια αθώους πολίτες. Αυτή είναι η αποκαλούμενη "ισορροπία του τρόμου", για την οποία ακούμε συχνά.
Στο δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Χίτλερ χρησιμοποίησε τις βόμβες V-1 και V-2 με ακριβώς αυτό το σκοπό εναντίον του πολιτικού πληθυσμού της Αγγλίας και όχι εναντίον στρατιωτικών στόχων, θέλοντας να τρομοκρατήσει την Αγγλία με την υποβολή (που αλλιώς θα το λέγαμε με "ψυχολογικό πόλεμο"). Αλλά όπως είναι γνωστό, δεν λειτούργησε. Οι Βρετανοί έμαθαν να σκάβουν καταφύγια βομβών, ν΄ "απορροφούν" τους θανάτους των πολιτών και τις ζημιές και εντωμεταξύ να εκτείνουν τις προσπάθειες τους σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις για να χτυπήσουν τον Χίτλερ με περισσότερους σημαντικούς και βέβαια αποτελεσματικούς τρόπους.
Η αμοιβαία αμυντική "στρατηγική τρόμου", που αναφέραμε νωρίτερα, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια πυρηνική νέα έκδοση της ίδιας της τεχνικής, που αποδείχτηκε άχρηστη για περισσότερο από 30 χρόνια πριν. Έχουμε όλοι ακουστά το απόσπασμα: "Το τελευταίο πράγμα, που η Σοβιετική Ένωση θα ήθελε πάντα, είναι μια πυρηνική ανταλλαγή με τις Ηνωμένες πολιτείες". Αυτή η άνετη δήλωση τείνει να κάνει κάποιον να δεχτεί την ανόητη αμυντική στρατηγική MAD ως δόγμα, εάν πρόκειται να θεωρηθεί έτσι, αλλ΄ αυτό είναι λανθασμένο.
Η ανακοίνωση απ΄ τον Χρουτσώφ το 1956 ότι ο ενθουσιώδης πόλεμος δεν ήταν αναπόφευκτος με τη Δύση τελικά, εμφανίστηκε ν΄ αποτελεί εγκατάλειψη μιας βασικής αρχής του Λένιν, αλλά τελικά δεν ήταν. Αυτό ήταν απλά η αρχή ενός επιμελημένου εικοσαετούς τεχνάσματος για να μας κάνει να μειώσουμε την επαγρύπνησή μας έτσι ώστε, όταν η αναπόφευκτη ενθουσιώδης σύγκρουση έρθει, η Σοβιετική Ένωση να είναι σε θέση να κερδίσει.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Προς το τέλος της δεκαετίας του ΄30, πολλοί άνθρωποι έκανα το λάθος να πιστέψουν ότι ο Χίτλερ δεν θέλησε πραγματικά τον πόλεμο, αλλά ήταν πρόθυμος να το διακινδυνεύσει προκειμένου να ληφθούν οι παραχωρήσεις. Έτσι, οι παραχωρήσεις έγιναν με την ιδέα ότι αυτό θ΄ απέτρεπε τον πόλεμο. Μόνο πάρα πολύ αργά συνειδητοποίησαν ότι ο Χίτλερ είχε καθορίσει να κάνει έναν πόλεμο με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Συνεχίζεται...
KGB VS CIA
ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΕΝΟΣ
ΑΝΑΚΡΙΤΗ
(Ενότητα α')
Πολλές φορές ακούμε τα ίδια από πρόσωπα, που φαίνεται να έχουν εμπειρία σε θέματα του έθνους μας. Ο Γραμματέας του Κράτους Η. Κ. δηλώνει ξανά και ξανά επί μία δεκαετία: "Ύφεση ή πυρηνικό ολοκαύτωμα! Δεν υπάρχει κανένας τρίτος δρόμος".
Έχοντας αυτό υπόψη, η δημόσια συζήτηση των αμερικανικοσοβιετικών σχέσεων έχει εστιαστεί για χρόνια στους υποτιθέμενους ευτυχείς καρπούς της ύφεσης. Πρόσφατα όμως υπήρξε μια δυσοίωνη αλλαγή. Ο Πρόεδρος Φορντ αφαίρεσε τη λέξη "ύφεση" απ΄ το ενεργό λεξιλόγιό του και αντ΄ αυτής πρόσθεσε τις ανησυχίες του για τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ, που όλο και περισσότερο εκφράζονται απ΄ τους Ευρωπαίους και Αμερικανούς ηγέτες.
Λίγες βδομάδες νωρίτερα, δύο ομάδες γοήτρου βρέθηκαν στη δημόσια σκηνή για ν΄ ανακινήσουν τη διαμάχη για τη σοβιετική στρατιωτική δύναμη. Κατ΄ αρχάς, στις 11 Νοεμβρίου ήρθε η "Επιτροπή για τον παρόντα κίνδυνο" ωθώντας τον θεωρούμενο εκλεγμένο Πρόεδρο Κάρτερ ν΄ αυξήσει τις στρατιωτικές δαπάνες, αντί της μείωσής τους, όπως είχε υποσχεθεί κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας. Κατόπιν, τρεις ημέρες αργότερα, μια ομαδική μελέτη, που χρηματοδοτήθηκε από γνωστό ίδρυμα, πρότεινε το αντίθετο δηλώνοντας ότι αναλαμβάνουμε τις κοινές στρατιωτικές μειώσεις με τη Σοβιετική Ένωση, ίσως κινώντας τη διαδικασία μ΄ επιλεγμένες μονομερείς δικές μας μειώσεις. Και οι προειδοποιήσεις συνεχίζονται.
Ακριβώς τρεις ημέρες πριν, ένας αντιπρόσωπος γνωστής εταιρείας κατασκευής αεροσκαφών πιστοποίησε μπροστά στο Κογκρέσο ότι σε περίπτωση πυρηνικού πολέμου το 98% του σοβιετικού πληθυσμού θα επιζούσε λόγω της αστικής υπεράσπισης, που εφαρμόζεται εκεί.
Σ΄ αντίθεση, φυσικά, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν κανένα πρόγραμμα αστικής υπεράσπισης αντάξιο του ονόματός τους. Προφανώς η ύφεση εξασθενίζει απ΄ την επίσημη σκηνή γρήγορα. Σύμφωνα με το δόγμα του Κ., αυτό το πυρηνικό ολοκαύτωμα είναι στο δρόμο του. Αλλά από πού βγήκε αυτό το δόγμα;
Η λέξη "ύφεση" είναι ακριβώς μια άλλη λέξη γι΄ αυτό που κλήθηκε "ειρηνική συνύπαρξη" στις αρχές της δεκαετίας του ΄60 και το δόγμα του Κ. προέκυψε αρχικά τον Οκτώβριο του 1959 με τη μορφή: (απόσπασμα)
"Ειρηνική συνύπαρξη ή πυρηνικό ολοκαύτωμα, δεν υπάρχει κανένς τρίτος τρόπος".
Ο ομιλητής δεν ήταν ο Η. Κ., αλλά ο Ρώσος Νικίτα Χρουτσώφ.
Η ειρηνική ιδέα συνύπαρξης, που έγινε αργότερα γνωστή ως "ύφεση", άρχισε 20 χρόνια πριν, όταν Χρουτσώφ ανήγγειλε μια σπουδαία νέα σοβιετική πολιτική γραμμή: ο πόλεμος με τη δύση δεν ήταν αναπόφευκτος τελικά, αντίθετα με τις διδασκαλίες του Λένιν.
Η πυρηνική εποχή του Ψυχρού Πολέμου είχε καταστήσει την ειρηνική συνύπαρξη απαραίτητη. Στους περισσότερους Δυτικούς αυτό ήχησε σαν "ζήσε και ζήσε κι άλλο", αλλά για τη Σοβιετική Ένωση αυτό σήμανε μόνο την αποφυγή ενός πολέμου, που θα μπορούσε να καταστρέψει τη Σοβιετική Ένωση. Επρόκειτο να συνεχίσει να σπάζει τα χοντρά κομμάτια του ελεύθερου κόσμου με τη δολοπλοκία, την ανατροπή και τους αποκαλούμενους "πολέμους της εθνικής απελευθέρωσης", όπως εκείνοι που είχαν εκδηλωθεί σε Βιετνάμ, Αγκόλα και αλλού. Η Σοβιετική Ένωση επικεντρώθηκε στην πώληση της ιδέας της ειρηνικής συνύπαρξης για πέντε χρόνια, από το 1956 ως το 1961, βοηθούμενη αρκετά απ΄ τους συμμάχους της εδώ μέσα στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Κατόπιν, το 1961, μια σημαντική νέα φάση άρχισε, καθώς ο John F. Kennedy έγινε Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Για δεκαετίες οι Σοσιαλιστές, που έλεγχαν τη Σοβιετική Ένωση, ήταν σε συμμαχία και υποστηρίζονταν απ΄ τους εταιρικούς Σοσιαλιστές, οι οποίοι είχαν το έλεγχο στις Ηνωμένες Πολιτείες πάντα από κοντά. Τώρα επιτέλους ο χρόνος ήταν ώριμος για να εγκαινιάσουν το καλά ενορχηστρωμένο κοινό πρόγραμμά τους, το οποίο επρόκειτο να οδηγήσει στον πλήρη δικτατορικό έλεγχο των Ηνωμένων Πολιτειών απ΄ τους εταιρικούς Σοσιαλιστές, στην κατάκτηση απέραντων περιοχών σ΄ όλο τον κόσμο απ΄ τους Σοβιετικούς με την εταιρική σοσιαλιστική βοήθεια και τελικά στην κοινή κυριαρχία ολόκληρου του κόσμου απ΄ τη συμμαχία Rock & Σοβιετικών.
Η βασική ιδέα του προγράμματος ήταν η διάλυση των Ηνωμένων Πολιτειών με τη διαρκή υπονόμευση και η άνοδος της Σοβιετικής Ένωσης ως μοναδικής παγκόσμιας δύναμης. Ο Κομμουνισμός θα εμφανίζονταν σαν να είναι το κύμα του μέλλοντος, ενώ το αμερικανικό ηθικό και η πίστη στο ελεύθερο σύστημά μας θα διαβρωνόταν σταθερά.
Τελικά, σύμφωνα με το σχέδιο, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα ήταν στο στάδιο της κατάρρευσης και της αστάθειας, ενώ όλο και περισσότερες χώρες θα γίνονταν σοβιετικοί δορυφόροι, με τη μυστική βοήθεια των αμερικανικών εταιρικών Σοσιαλιστών, που θα μοιράζονταν τα λάφυρα. Η οικονομική καταστροφή, η στρατιωτική εμπάθεια και κατάρρευση της δικής μας αυτοπεποίθησης, σύμφωνα με το σχέδιο, θ΄ άνοιγαν την πόρτα για τη δικτατορία εδώ στην Αμερική.
Το κρισιμότερο βήμα σ΄ αυτό το μεγαλεπήβολο σχέδιο άρχισε να γίνεται το 1961, με την προοδευτική παύση των κρίσιμων ερευνητικών και αναπτυξιακών προγραμμάτων των σχετικών με τη μελλοντική στρατιωτική τεχνολογία.
Μιλώντας γενικά, εάν η οποιαδήποτε έρευνα αποκαλύψει μια βασική νέα έννοια σ΄ ένα δεδομένο χρονικό σημείο, θα χρειαστούν συνήθως 5 έως 15 χρόνια μέχρι να μπορέσει να μετατραπεί σε μια νέα λειτουργική τεχνολογία. Μέσα σ΄ αυτό το χρονικό διάστημα πρέπει να υπάρξουν η ανάπτυξη, ο πειραματισμός, η αξιολόγηση και τα πραγματικού μεγέθους προγράμματα παραγωγής. Εάν όμως η έρευνα και η ανάπτυξη σταματήσουν σε κάποιο σημείο, 5 έως 15 χρόνια αργότερα εσείς δεν θα έχετε διαθέσιμη τη νέα τεχνολογία, η οποία με διαφορετικές συνθήκες θα βρίσκονταν στα χέρια σας.
Οι πρόωρες δικαιολογίες για το ελαττωμένο πρόγραμμα R & D ήταν βασισμένες στις τρυφερές νέες ελπίδες για τον αφοπλισμό σχετικά με τη νέα σοβιετική στάση υπέρ της ειρηνικής συνύπαρξης. Αργότερα, καθώς η σύγκρουση στο Βιετνάμ μετατράπηκε σ΄ έναν σημαντικό πόλεμο, έγινε ευκολότερο ν΄ αφήσουν σημαντικά στοιχεία R & D έξω απ΄ τον ήδη διογκωμένο αμυντικό προϋπολογισμό.
Ένα άλλο βασικό συστατικό στο γενικό σχέδιο επρόκειτο να είναι η χρήση των στρατευμάτων της Κούβας στους σοβιετικούς αποκαλούμενους "πολέμους εθνικής απελευθέρωσης" στη Λατινική Αμερική και αλλού. Η εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων το 1961, μερικούς μήνες αφού ο Κ. πήρα τη θέση του Γραμματέα, θα μπορούσε να έχει παράγει μια σοβαρή οπισθοδρόμηση για τα σχέδια των Rock & Σοβιετικών για τη συντριβή των διαφόρων κυβερνήσεων. Έτσι, οι σύμβουλοι του Κένεντι τον οδήγησαν προσεκτικά μακριά απ΄ την επιτυχή έκβαση της εισβολής. Σαν να λέμε ότι έπρεπε ν΄ αποτύχει, διότι δεν γινόταν αλλιώς. Κι έτσι έγινε.
Εντωμεταξύ, η Σοβιετική Ένωση δημιούργησε εκτεταμένα σχέδια για να εκμεταλλευθεί το αμερικανικό μειονέκτημα στη στρατιωτική τεχνολογία, που κανόνιζαν να εμφανιστεί στα μέσα της δεκαετίας του ΄70, μετά την απραξία 10 περίπου ετών. Ενώ η δική μας R & D άρχισε να μειώνεται, η δική τους επιταχυνόταν. Γνωρίζοντας ακριβώς τι ν΄ αναμένει, η Σοβιετική Ένωση ήταν σε θέση να στοχεύσει τη στρατιωτική της ανάπτυξη προς επίτευγμα μιας κυρίαρχης θέσης 15 χρόνια αργότερα. Και αυτό το χρονικό σημείο έχει φθάσει τώρα.
Το 1962, εντούτοις, ένα παιχνίδι ρίσκου απ΄ τον Χρουτσώφ προκάλεσε σχεδόν τη διάλυση ολόκληρου του σχεδίου. Για περισσότερο από ένα χρόνο, ένας προεξέχων Γερουσιαστής των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Κ. Κ., εξέδιδε προειδοποιήσεις, σύμφωνα με τις οποίες τα ρωσικά πυρηνικά βλήματα τοποθετούνταν στην Κούβα, αλλά οι κατηγορίες του αμφισβητήθηκαν απ΄ τη Διοίκηση. Ο Πρόεδρος Κένεντι τελικά αποφάσισε να εξετάσει το θέμα ο ίδιος προσωπικά, αντί να δεχθεί τις τυφλές διαβεβαιώσεις απ΄ τους συμβούλους του ότι δεν "έτρεχε" τίποτα. Ανακάλυψε ότι οι κατηγορίες ήταν αληθινές και η κουβανική κρίση βλημάτων ήταν ακριβώς πάνω απ΄ τα κεφάλια μας.
Η κουβανική κρίση βλημάτων οδήγησε στην αποβολή απ΄ τη σκηνή και των δύο, του Κέννεντυ και του Χρουτσώφ. Ο Πρόεδρος Κένεντι δολοφονήθηκε, επειδή γινόταν όλο και περισσότερο επικίνδυνος για τη συμμαχία Rock & Σοβιετικών. Είχε ανέβει στην εξουσία στερημένος οποιουδήποτε ελέγχου της πραγματικότητας της διεθνούς πολιτικής, αλλά μάθαινε και μάθαινε γρήγορα. Ήταν σίγουρα μόνον θέμα χρόνου, μέχρι να φτάσει στην αντιστροφή της διακοπής των κρίσιμων προγραμμάτων μας R&D. Ήδη ξεκινούσε τα βήματα, που προοριζόταν να κλείσουν τη συμμετοχή μας στο Βιετνάμ. Ο Χρουτσώφ, απ΄ την πλευρά του, πήρε περισσότερο για ν΄ αντικατασταθεί, δεδομένου ότι η δύναμή του έπρεπε να πελεκηθεί προσεκτικά απ΄ τους εχθρούς του στο Κρεμλίνο.
Νωρίς τη δεκαετία του ΄60, ιδρύθηκε στη Μόσχα το "Ίδρυμα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής". Αυτό το ίδρυμα, του οποίου ο σκοπός ήταν να μελετηθούν οι αδυναμίες των Ηνωμένων Πολιτειών, ιδρύθηκε με τη βοήθεια της χρηματοδότησης απ΄ το ίδρυμα των αδερφών Rock!
Μόλις κατοικήθηκε το οβάλ γραφείο απ΄ τον Lyndon Johnson, το μεγάλο σχέδιο προχώρησε προς τα εμπρός χωρίς περαιτέρω δυσκολία! Ο Υπουργός Αμύνης έπαιξε σημαντικό ρόλο με διάφορους τρόπους. Η περίοδος, κατά τη διάρκεια της οποίας αυτός υπηρέτησε, απ΄ το 1961 ως το 1968, ήταν μια περίοδος, στην οποία η έρευνα και η ανάπτυξη που είχαν διακοπεί ενδεχομένως να συνέχιζαν να εξελίσσονται. Αλλά ο Υπουργός Άμυνας, ανταποδίδοντας σ΄ εκείνους που τον είχαν τοποθετήσει σ΄ αυτή τη θέση, πέτυχε την ακύρωση των σημαντικών προγραμμάτων προηγμένων όπλων, τον αφοπλισμό πολλών αμυντικών εγκαταστάσεων, τη φυσική διάλυση των τεράστιων ποσοτήτων αμυντικού υλικού και τη δαπανηρή συγκέντρωση στην προσπάθεια προγραμμάτων, όπως τα F-111 γι΄ αεροπλάνο πολλών χρήσεων απ΄ την Πολεμική Αεροπορία του Ναυτικού. Υπερασπίστηκε επίσης την εντυπωσιακή θεωρία της εχθροπραξίας αποκαλούμενη ως "μετρημένη απάντηση", η οποία εγγυήθηκε την κλιμάκωση του Βιετνάμ σ΄ένα σημαντικό πόλεμο. Σαν ανταμοιβή για μια τέτοια "πολύτιμη" υπηρεσία, ο Υπουργός Άμυνας (δηλ. υπουργός καταστροφής των ενόπλων μας δυνάμεων) έγινε Πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας. Μπορείτε να το φανταστείτε;
Με την ανάληψη της θέσης απ΄ τον Πρόεδρο Νίξον στις 20 Ιανουαρίου 1969, η εποχή το Κ. της εξωτερικής πολιτικής μπήκε σε πλήρη άνθιση. Ο Κ. ήταν μια δυνατή φωνή στην Κυβέρνηση απ΄ την αρχή της δεκαετίας του ΄60, χάρη στην ένωσή του με τον N. R. που άρχισε το 1955. Τώρα έγινε ένας απ΄ τους πιο σημαντικούς Rock & σοβιετικούς πράκτορες στην κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών. Ακολουθώντας τις περιλήψεις του μεγαλεπήβολου σχεδίου των Ρώσων, αυτός έγινε γνωστός ως αρχιτέκτονας της αποκαλούμενης ύφεσης, επαναλαμβάνοντας την παλιά θέση του Χρουτσώφ, "ειρηνική συνύπαρξη ή πυρηνικό ολοκαύτωμα", σχεδόν κατά λέξη.
Το 1972 η ύφεση μπήκε σε μια νέα φάση. Η συμφωνία του SALT I ήταν υπογεγραμμένη στη Μόσχα απ΄ τον Πρόεδρο Νίξον, τον Μάιο εκείνου του έτους. Εν τω μεταξύ, το ίδιο έτος, η Σοβιετική Ένωση προώθησε τ΄ ογκώδες πρόγραμμα για την αστική υπεράσπιση, που έχει αρχίσει πρόσφατα. Μπορούσε να προβλέψει ότι η πολύ καλή ευκαιρία να τραβήξει μπροστά απ΄ τις Ηνωμένες Πολιτείες έφτανε γρήγορα. Εκείνο το ίδιο έτος, το 1972, είδε την επέκταση της αποκαλούμενης ύφεσης στην Κόκκινη Κίνα. Ο Κ. ανέτρεπε μια χρυσή ευκαιρία για την ελευθερία στο ένα τέταρτο των ανθρώπων παγκοσμίως κι ενδεχομένως για την ειρήνη σ΄ ολόκληρο τον κόσμο.
Θέλετε να μάθετε ένα απ΄ τα μεγαλύτερα μυστικά, που υπάρχουν πάνω στη Γη σήμερα, το έτος 1982; Μερικά χρόνια πριν, ένας διεθνής επιχειρηματίας (που θα το λέω "Tommy") ήταν στην τελευταία πράξη της πώλησης μιας μεγάλη ευρωπαϊκής τράπεζας, όταν προσεγγίστηκε από έναν Κινέζο. Πρόταση του Κινέζου ήταν ένα επιχειρησιακό τόλμημα, που αφορούσε ένα συνταξιούχο Κινέζο Στρατηγό (που θα τον λέω "Ho"). O Ho είχε γνωρίσει και τους δύο, τον Chiang Kai-shek και τον Mao Tse-tung, πολύ καλά κατά τη διάρκεια των προηγούμενων ημερών της επανάστασης και ακόμα είχε συνδεθεί στενά με έξι περιφερειακούς ανώτερους στρατιωτικούς στην Κόκκινη Κίνα, που ήταν όλοι πραγματικά αντισοβιετικοί. Μετά απ΄ την αναταραχή που συνέβη στην Κόκκινη Κίνα το 1975 και αργότερα, αυτοί οι ανώτεροι Κινέζοι στρατιωτικοί απογοητεύτηκαν τελείως και απέρριψαν το πρόγραμμα του Μαο σχετικά με τη χρήση νέων κακοποιών για να τρομοκρατούν και να δολοφονούν όλους τους πιθανούς αντιπάλους στα δικτατορικά και καταπιεστικά προγράμματά του.
Ο "κατ΄ ευφημισμόν" όρος του Μαο "πολιτιστική επανάσταση" γι΄ αυτές τις δολοφονικές μεθόδους εναντίον των αντιφρονούντων ανθρώπων δεν τους εντυπωσίασε. Ήρθαν σ΄ επαφή με τον Ηο και τον ρώτησαν ως προς τη δυνατότητα να έχουν την αμερικάνικη υποστήριξη, σε περίπτωση που αποφάσιζαν να νικήσουν τον Μαο και να καθιερώσουν μια δημοκρατία χρησιμοποιώντας τη συνήθη κοινοβουλευτική μορφή διακυβέρνησης. Εκείνοι, που θα προτιμούσαν την ασφάλεια του σοσιαλισμού, θα επιτρεπόταν να ζήσουν σε κοινότητες, αλλά η κυβέρνηση θα ενθάρρυνε ένα σύστημα ελεύθερης αγοράς για όλη τη χώρα συνολικά.
Ο Ηο κανόνισε μέσω του Υπουργείου Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών να στείλει πράκτορες για να προβεί στις απαραίτητες διαβουλεύσεις, αλλά κάποιος στο Υπουργείο διέρρευσε τις πληροφορίες στους Κινέζους ανώτερους υπαλλήλους κι έτσι όλοι οι πράκτορες αποκαλύφθηκαν γρήγορα και θανατώθηκαν. Εντούτοις, ο στρατηγός Ηο επέμεινε. Ρώτησε τον "Tommy" εάν θα μπορούσε να κανονίσει για τον εξοπλισμό ραδιοφωνικής αναμετάδοσης, ώστε να ενημερωθεί όλη η Κόκκινη Κίνα τι συνέβαινε, γιατί οι στρατιωτικοί έκριναν ότι είναι απαραίτητο ν΄ ανατρέψουν τον Mao. O Tommy συμφώνησε να έρθει σ΄ επαφή με ορισμένους κορυφαίους υπαλλήλους στην Κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών, που ήταν κοντά στον Πρόεδρο, εντούτοις ο στρατηγός Ηο υπογράμμισε ότι πρέπει να παρακάμψει τον Η. Κ. και να μιλήσει απευθείας στον Πρόεδρο Νίξον, δεδομένου ότι ο Ηο δεν εμπιστευόταν τον Κ. ούτε οποιoνδήποτε άλλον μέσα στο Υπουργείο Εξωτερικών. Οι επαφές έγιναν, αλλά δυστυχώς ένα μέλος μιας άλλης αντιπροσωπίας άκουσε για το σχέδιο κι ενημέρωσε σχετικά τον Πρόεδρο Νίξον μπροστά στον Κ. Σχεδόν αμέσως έγιναν ρυθμίσεις προκειμένου ο Κ. να επισκεφτεί την Κίνα για να συναντηθεί κρυφά με τον Mao.
Στη συνάντηση αυτή ο Κ. ενημέρωσε τον Mao ότι στο άμεσο μέλλον θα δεχόταν ένα στρατιωτικό χτύπημα, ένα πραξικόπημα δηλαδή, εκτός αν το καθεστώς του Mao επέλεγε να συνεργαστεί μ΄ εκείνους, που είχαν την πραγματική δύναμη μέσα στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Για να γλυκάνει τη διαπραγμάτευση στον Mao, έκλεισαν ορισμένες μυστικές συμφωνίες σχετικά με τη μελλοντική συμπεριφορά των Αμερικανών στη Δημοκρατία της Κίνας στην Ταϊβάν. Στη συνέχεια, ο Νίξον πραγματοποίησε ένα ταξίδι συνόδου κορυφής στο Πεκίνο τον Φεβρουάριο του 1972 και η αποκαλούμενη ύφεση μεταξύ της Κόκκινης Κίνας και των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν πλέον γεγονός. Σ΄ αντάλλαγμα, η δικτατορία του Mao Tse-tung πάνω στην Κόκκινη Κίνα εξασφαλίστηκε άλλη μια φορά. Η Κόκκινη Κίνα θα συνέχιζε έτσι ν΄ αποτελεί μια ελέγξιμη απειλή για τη Σοβιετική Ένωση. Μ΄ οποιαδήποτε πραγματική απειλή για τη Σοβιετική Ένωση απ΄ τη μεριά της Κόκκινης Κίνας να είναι τακτοποιημένη, το σχέδιο των Rock & Σοβιετικών συνεχιζόταν.
Πέρυσι, η Συμφωνία του Ελσίνκι έδωσε στη Σοβιετική Ένωση ουσιαστικά αυτό που ήθελε για 20 χρόνια, μια επικύρωση των κατακτήσεων της στην Ανατολική Ευρώπη. Με το να κάνουμε σήμα στις φυλακισμένες πίσω απ΄ την κουρτίνα του Σιδηρού Παραπετάσματος χώρες, θεωρώντας τες σαν να είναι μέσα στη σοβιετική σφαίρα, μειώνουμε οποιαδήποτε τάση να μπορούν να επαναστατήσουν σε περίπτωση πολέμου. Το σοβιετικό δυτικό πλευρό είναι κατά συνέπεια πολύ ασφαλέστερο από πριν.
Στα τελευταία χρόνια, διάφορες χώρες έχουν περιέλθει στη σοβιετική τροχιά μ΄ ένα γρήγορο ρυθμό, με την κυριαρχία τους να μοιράζεται κρυφά απ΄ τους εταιρικούς σοσιαλιστικούς συμμάχους τους εδώ μέσα στην Αμερική. Συγχρόνως, η στρατιωτική αποδυνάμωση των Ηνωμένων Πολιτειών και η γρήγορη αυξανόμενη απειλή απ΄ τη Σοβιετική Ένωση έχουν γίνει τελικά πολύ προφανείς για να κρύβονται άλλο. Αυτό το στάδιο ήταν προβλεπόμενο και προγραμματισμένο.
Όλοι οι οικονομικοί, πολιτικοί και στρατιωτικοί παράγοντες είναι προορισμένοι να οδηγήσουν σε μια "Διακήρυξη της Εθνικής έκτακτης ανάγκης" εδώ μέσα στην Αμερική, δικτατορία και πόλεμο!
Αλλά, όπως φάνηκε, υπάρχει ένας φοβερός φαρσέρ στην κατάστρωση του σχεδίου. Αυτός έχει εξεταστεί απ΄ την αυτοκρατορία των αδελφών Rock και κρύβεται κάπου στη μυστική συνεργασία με τη Σοβιετική Ένωση. Για να έρθει ο πόλεμος, ο πρώτος πυρηνικός πόλεμος, πρώτιστα στο αμερικανικό έδαφος, υποτίθεται ότι θα είναι προετοιμασμένος, περιορισμένος και ελεγχόμενος σε μια "πυρηνική ασφαλή ζώνη", που θα έχει στηθεί για τους σοβιετικούς συμμάχους εδώ στην Αμερική. Η Σοβιετική Ένωση όμως εδώ και μήνες ελίσσεται για να πραγματοποιήσει μια προδοσία σ΄ αυτό το κρίσιμο στάδιο στην αυξανόμενη ευπάθεια της Αμερικής.
Για πολλά χρόνια, η αμερικανική αμυντική στρατηγική βασιζόταν σε μια έννοια αποκαλούμενη ως "αμοιβαία σίγουρα καταστροφή". Η ιδέα εδώ είναι ότι πρέπει είτς η Σοβιετική Ένωση είτε οι Ηνωμένες Πολιτείες να εξαπολύσουν μια πυρηνική επίθεση η μία στην άλλη και το θύμα της επίθεσης να είναι σε θέση να καταστρέψει τον επιτιθέμενο. Μ΄ αυτήν την έννοια, οι στόχοι είναι πόλεις, μη στρατιωτικοί στόχοι, όπως οι εχθρικές εγκαταστάσεις βλημάτων. Μια επίθεση με πυρηνικούς ICBM υπ΄ αυτούς τους όρους θα είχε μόνο ένα βασικό σκοπό, να σκοτώσει δεκάδες εκατομμύρια αθώους πολίτες. Αυτή είναι η αποκαλούμενη "ισορροπία του τρόμου", για την οποία ακούμε συχνά.
Στο δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Χίτλερ χρησιμοποίησε τις βόμβες V-1 και V-2 με ακριβώς αυτό το σκοπό εναντίον του πολιτικού πληθυσμού της Αγγλίας και όχι εναντίον στρατιωτικών στόχων, θέλοντας να τρομοκρατήσει την Αγγλία με την υποβολή (που αλλιώς θα το λέγαμε με "ψυχολογικό πόλεμο"). Αλλά όπως είναι γνωστό, δεν λειτούργησε. Οι Βρετανοί έμαθαν να σκάβουν καταφύγια βομβών, ν΄ "απορροφούν" τους θανάτους των πολιτών και τις ζημιές και εντωμεταξύ να εκτείνουν τις προσπάθειες τους σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις για να χτυπήσουν τον Χίτλερ με περισσότερους σημαντικούς και βέβαια αποτελεσματικούς τρόπους.
Η αμοιβαία αμυντική "στρατηγική τρόμου", που αναφέραμε νωρίτερα, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια πυρηνική νέα έκδοση της ίδιας της τεχνικής, που αποδείχτηκε άχρηστη για περισσότερο από 30 χρόνια πριν. Έχουμε όλοι ακουστά το απόσπασμα: "Το τελευταίο πράγμα, που η Σοβιετική Ένωση θα ήθελε πάντα, είναι μια πυρηνική ανταλλαγή με τις Ηνωμένες πολιτείες". Αυτή η άνετη δήλωση τείνει να κάνει κάποιον να δεχτεί την ανόητη αμυντική στρατηγική MAD ως δόγμα, εάν πρόκειται να θεωρηθεί έτσι, αλλ΄ αυτό είναι λανθασμένο.
Η ανακοίνωση απ΄ τον Χρουτσώφ το 1956 ότι ο ενθουσιώδης πόλεμος δεν ήταν αναπόφευκτος με τη Δύση τελικά, εμφανίστηκε ν΄ αποτελεί εγκατάλειψη μιας βασικής αρχής του Λένιν, αλλά τελικά δεν ήταν. Αυτό ήταν απλά η αρχή ενός επιμελημένου εικοσαετούς τεχνάσματος για να μας κάνει να μειώσουμε την επαγρύπνησή μας έτσι ώστε, όταν η αναπόφευκτη ενθουσιώδης σύγκρουση έρθει, η Σοβιετική Ένωση να είναι σε θέση να κερδίσει.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Προς το τέλος της δεκαετίας του ΄30, πολλοί άνθρωποι έκανα το λάθος να πιστέψουν ότι ο Χίτλερ δεν θέλησε πραγματικά τον πόλεμο, αλλά ήταν πρόθυμος να το διακινδυνεύσει προκειμένου να ληφθούν οι παραχωρήσεις. Έτσι, οι παραχωρήσεις έγιναν με την ιδέα ότι αυτό θ΄ απέτρεπε τον πόλεμο. Μόνο πάρα πολύ αργά συνειδητοποίησαν ότι ο Χίτλερ είχε καθορίσει να κάνει έναν πόλεμο με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Συνεχίζεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.