Μέρος 8ον
ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΙΡΑΚ
Όπως όλοι γνωρίζουν ο κήπος της Εδέμ υπήρχε στην πεδιάδα που απλώνεται γύρω από το σημείο όπου ο Τίγρης συναντά τον Ευφράτη. Χιλιάδες χρόνια πριν οι δύο ποταμοί σχημάτιζαν ένα τεράστιο έλος. Η έκταση του έφτανε τα 8.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα ενώ στις περιόδους των βροχών ξεπερνούσε τα 20.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Ήταν καταφύγιο πολυάριθμων ζώων.
Η αυξανόμενη ξηρασία όμως μαζί με τα τελευταία γεγονότα στον Κόλπο προκάλεσαν οικολογική καταστροφή. Φλαμίνγκος, πελεκάνοι, κορμοράνοι, πάπιες και άλλα σπάνια πουλιά έχασαν έναν σημαντικό αποδημητικό σταθμό. Η ενυδρίδα της Ασίας και διάφορα είδη χελώνας, είδη τα οποία ζούσαν στα έλη απειλούνται με εξαφάνιση. Το νερό της περιοχής άρχισε να μολύνεται και οι πηγές στερεύουν.
Στην περιοχή αυτή αναπτύχθηκαν οι πρώτοι γεωργικοί πολιτισμοί της Ασίας. Ακόμη ζουν εδώ τα υπολείμματα των Σουμερίων, μία φυλή που ονομάζεται Μαντάν ή <<Άραβες των Έλων>>.
Εδώ ξεκίνησαν και οι πρώτοι πόλεμοι του νερού, αφού οι διάφοροι κατακτητές ερχόντουσαν εδώ ακριβώς για αυτό: το νερό και τις γόνιμες εκτάσεις που άρδευε.
Μεγάλοι πολιτισμοί άκμασαν και καταστράφηκαν δίπλα στις όχθες των δύο ποταμών.
Το συνολικό μήκος του Ευφράτη φτάνει τα 3.000 χιλιόμετρα και βρίσκεται σε τουρκικό, σε συριακό, σε ιρακινό και σε σαουδαραβικό έδαφος.
Ο Τίγρης επίσης έχει μήκος 1950 χιλιόμετρα και βρίσκεται σε τουρκικό, σε συριακό, σε ιρακινό και ιρανικό έδαφος.
Το 1992 κατασκευάστηκε το φράγμα Ατατούρκ, από τα μεγαλύτερα στον κόσμο, με ύψος 184 και μήκος 1.800 μέτρα. Πολύ γρήγορα μείωσε σημαντικά τη ροή του νερού στον Ευφράτη μετατρέποντας πολλά από τα προαναφερθέντα έλη σε πεδιάδες. Η μείωση του νερού, ο πόλεμος και τα χημικά αέρια κατέστρεψαν τελικά το μέρος.
Τα φράγματα, μαζί με την αδιαλλαξία των Τούρκων προκαλούν ήδη τριβές ανάμεσα στις χώρες της περιοχής. Οι Τούρκοι έχουν στα χέρια τους ένα σημαντικό όπλο. Μπορούν όποια στιγμή θέλουν να κόψουν τελείως το νερό του Ευφράτη προς το Ιράκ.
Η κατάσταση αυτή δεν είναι καθόλου ευχάριστη. Επειδή εγκυμονεί κινδύνους επιβίωσης για ολόκληρους λαούς, είναι σχεδόν σίγουρο ότι αργά ή γρήγορα θα ξεσπάσει πόλεμος και θα γίνουν γενοκτονίες καθαρά για λόγους επιβίωσης: <<Ή αυτοί ή εμείς>>.
Αν και το νερό δεν έχει θερμίδες είναι ουσιώδες για κάθε μορφή ζωής στην γη. Κανένας άνθρωπος, ζώο ή φυτό δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτό.
Ο καθένας από τους έξι δισεκατομμύρια ανθρώπους στη γη χρειάζεται να καταναλώσει περίπου 2,5 λίτρα νερό κάθε μέρα για να παραμένει υγιής. Αν δεν υπάρχει νερό τότε δεν υπάρχει ζωή.
Χωρίς νερό, είναι αδύνατον να καλλιεργήσει κάποιος φυτά ή να εκθρέψει ζώα. Αν δεν υπάρχει νερό δεν υπάρχει τροφή. Ευτυχώς, υπάρχει άφθονο νερό. Ο πλανήτης μας θα έπρεπε να λέγεται Νερό όχι Γη αν και το περισσότερο νερό του μας είναι <<άχρηστο>>.
Μόνο το 3% του νερού του πλανήτη είναι πόσιμο δηλαδή γλυκό και όχι αλμυρό. Σχεδόν όλο αυτό το πόσιμο νερό, περίπου το 99%, είναι δεσμευμένο στους παγετώνες ή βρίσκονται βαθιά κάτω από την επιφάνεια της Γης. Μόνο το 1% είναι άμεσα διαθέσιμο στην ανθρωπότητα και αυτό το 1% δεν φαίνεται να είναι πολύ.
Η συνολική ποσότητα νερού στη Γη δεν αυξάνεται ούτε μειώνεται. Αυτό συμβαίνει επειδή το νερό που βρίσκεται στον πλανήτη, κυκλοφορεί αδιάκοπα από τους ωκεανούς στην ατμόσφαιρα, στην Γη, στους ποταμούς και πάλι πίσω στους ωκεανούς.
Ενώ στα ανεπτυγμένα κράτη οι άνθρωποι έχουν νερό στην διάθεσή τους ανά πάσα στιγμή, δεν ισχύει το ίδιο σε όλον τον κόσμο. Σε χώρες όπως αυτές της Δυτικής Αφρικής, οι άνθρωποι πρέπει να διανύουν περίπου 8 χιλιόμετρα δρόμο για να φτάσουν στο κοντινότερο ποτάμι, ενώ για μία ολόκληρη ώρα θα πρέπει να φιλτράρουν το νερό πριν ξαναπάρουν τον δρόμο του γυρισμού. Αυτή η διαδικασία κρατάει πέντε ολόκληρες ώρες και πρέπει να γίνεται καθημερινά!
Έτσι τα ποσοστά του νερού για προσωπική κατανάλωση πέφτουν στο 80% του δυτικού μέσου όρου στις χώρες της Ασίας και της Μέσης Ανατολής και στ9ο 50% στην Αφρική. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η παιδική θνησιμότητα στην Υποσαχάρια Αφρική φτάνει στους 175 θανάτους κάθε 1.000 παιδιά, ενώ ο αντίστοιχος αριθμός για τις βιομηχανικές χώρες είναι μόνο έξι! Σχεδόν το 20% των παιδιών του πλανήτη δεν έχουν τα περίπου 20 λίτρα νερού πόσιμου νερού, τα οποία απαιτούνται για να πιούν, να πλυθούν και να μαγειρέψουν. Έτσι οι κακές συνθήκες διατροφής και υγιεινής είναι η αφετηρία μιας σειράς ασθενειών που συντελούν στην παιδική θνησιμότητα.
Η Κένυα για παράδειγμα είναι μία από τις μεγαλύτερες χώρες της Αφρικής, με πληθυσμό 32,8 εκατομμύρια κατοίκους από διαφορετικές εθνολογικές ομάδες. Το 80% της χώρας παραμένει άνυδρη και άγονη Γη. Εκτός αυτού, η πολιτική αστάθεια σε συνδυασμό με τις κλιματολογικές συνθήκες καθιστούν τη διαβίωση εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση για τους ανθρώπους της χώρας. Το 51% του συνολικού πληθυσμού δεν έχει πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό. Εκατομμύρια άνθρωποι μαστίζονται από λιμούς και ασθένειες λόγω των παρατεταμένων περιόδων ανομβρίας ή των έντονων πλημμύρων.
Παρ΄ όλα αυτά υπάρχει άφθονο νερό αλλά δεν είναι ομοιόμορφα κατανεμημένο. Έτσι ενώ η Ασία έχει το 36% του πόσιμου νερού, έχει αντίστοιχα το 60% του παγκόσμιου πληθυσμού. Αντίθετα ο ποταμός Αμαζόνιος έχει το 15% του νερού όλου του κόσμου, αλλά μόνο το 0,4% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει κοντά ώστε να το χρησιμοποιεί.
Η ανομοιόμορφη κατανομή ισχύει και για τις βροχοπτώσεις. Ορισμένες περιοχές της Γης είναι σχεδόν μόνιμα ξηρές, άλλες πάλι μολονότι δεν είναι πάντοτε ξηρές, κατά καιρούς πλήττονται από περιόδους ξηρασίας.
Μερικοί ειδικοί πιστεύουν ότι οι άνθρωποι προκαλούν κάποιες αλλαγές στο κλίμα, περιλαμβανομένων και των βροχοπτώσεων. Η αποδάσωση, η υπερεντατική καλλιέργεια και η υπερβόσκηση προκαλούν την απογύμνωση του εδάφους. Κάποιοι συμπεραίνουν, ότι όταν συμβαίνει αυτό, η επιφάνεια της γης αντανακλά περισσότερο ηλιακό φως στην ατμόσφαιρα .Το αποτέλεσμα είναι ότι η ατμόσφαιρα γίνεται πιο θερμή, τα σύννεφα σκορπίζουν, και οι βροχοπτώσεις μειώνονται.
Η άγονη γη μπορεί επίσης να προκαλεί μείωση των βροχοπτώσεων, επειδή μεγάλο μέρος της βροχής που πέφτει στα δάση είναι νερό που αρχικά εξατμίστηκε από την ίδια την βλάστηση. Με άλλα λόγια η βλάστηση απορροφά και κατακρατεί τις βροχοπτώσεις.
Αν αφαιρέσουμε τα δέντρα και τους θάμνους, θα είναι διαθέσιμο λιγότερο νερό για να σχηματίσει σύννεφα βροχής.
Η λειψυδρία είναι εκτεταμένη. Οι ελλείψεις απειλούν την οικονομία και την υγεία 80 χωρών όπως προειδοποιεί η Παγκόσμια Τράπεζα. Επίσης, ήδη το 40% των κατοίκων της γης, πάνω από 2 δις άνθρωποι, δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό ή δεν έχουν αποχέτευση.
Τα πλούσια κράτη κατασκευάζουν φράγματα, χρησιμοποιούν ακριβή τεχνολογία για να ανακυκλώσουν το νερό τους ή και για να αφαλατώνουν το θαλασσινό νερό. Τα φτωχά κράτη δεν έχουν τέτοιες επιλογές. Πολλές φορές πρέπει να επιλέξουν είτε να μοιράσουν το πόσιμο νερό με δελτίο, πράγμα που μπορεί να μειώσει την παραγωγή τροφίμων, είτε να ξαναχρησιμοποιούν βρώμικο νερό, που οδηγεί στην μετάδοση ασθενειών. Καθώς οι απαιτήσεις για νερό αυξάνονται παντού, το μέλλον διαγράφεται αβέβαιο.
Ως το τέλος της δεκαετίας του 1990 είχαν δαπανηθεί από τα Ηνωμένα Έθνη περίπου 134 δισεκατομμύρια δολάρια, προκειμένου να εξασφαλιστεί καθαρό νερό σε πάνω από ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους καθώς και εγκαταστάσεις διάθεσης λυμάτων για πάνω από 750 εκατομμύρια.
Ωστόσο, αυτή η πρόοδος αντισταθμίστηκε από την αύξηση πληθυσμού των αναπτυσσόμενων χωρών κατά 800 εκατομμύρια ανθρώπους. Έτσι, ως το 1990 υπήρχαν πάνω από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι χωρίς καθαρό νερό και επαρκή αποχέτευση.
Είναι ένα τεράστιο ηθικό πρόβλημα το γεγονός ότι 1,2 δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν μπορούν να πιουν νερό χωρίς να κινδυνεύουν να πεθάνουν. Ο λόγος δεν είναι τόσο η λειψυδρία ή η ανεπαρκής τεχνολογία, όσο η έλλειψη κοινωνικής πολιτικής για την κάλυψη των βασικών αναγκών των φτωχών. Υπολογίζεται ότι θα χρειάζονταν 36 δισεκατομμύρια δολάρια επιπλέον το χρόνο, ποσό που ισούται, κατά προσέγγιση, με το 14% των παγκόσμιων στρατιωτικών δαπανών, για να προσφερθεί σε όλη την ανθρωπότητα κάτι που οι περισσότεροι το έχουμε ως δεδομένο: καθαρό πόσιμο νερό και υγειονομική διάθεση των αποβλήτων.
Οι παγκόσμιες βροχοπτώσεις παραμένουν σταθερές, αλλά ο πληθυσμός αυξάνεται. Η κατανάλωση νερού έχει διπλασιαστεί δύο φορές στον εικοστό αιώνα και κάποιοι υπολογίζουν ότι θα μπορούσε να διπλασιαστεί ξανά στα επόμενα είκοσι χρόνια.
Φυσικά, οι αυξανόμενοι άνθρωποι χρειάζονται όχι μόνο περισσότερο νερό αλλά και περισσότερη τροφή. Η παραγωγή τροφής, με την σειρά της, απαιτεί ακόμη μεγαλύτερες ποσότητες νερού. Ωστόσο, η γεωργία πρέπει να συναγωνίζεται την βιομηχανία και τα άτομα όσον αφορά την κατανάλωση νερού.
Καθώς οι πόλεις και οι βιομηχανικές περιοχές επεκτείνονται η γεωργία συνήθως εκτοπίζεται. Πως μπορούμε να καλύψουμε τις ανάγκες 10 δισεκατομμυρίων ανθρώπων όταν μόλις και μετά βίας καλύπτουμε τις ανάγκες 5 δις και ουσιαστικά στερούμε νερό από την γεωργία;
Η μεγαλύτερη αύξηση του πληθυσμού σημειώνεται στις αναπτυσσόμενες χώρες όπου συνήθως το νερό είναι ήδη σπάνιο. Δυστυχώς, αυτές οι χώρες είναι λιγότερο ικανές, τόσο από οικονομική όσο και από τεχνική άποψη, να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα του νερού.
Η ποσότητα των οικιακών και βιομηχανικών λυμάτων που χύνεται κάθε χρόνο στους ποταμούς του πλανήτη ισοδυναμεί με 450 κυβικά χιλιόμετρα! Πολλοί ποταμοί είναι πλέον μολυσμένοι. Τη δεκαετία του 60 ένας φωτογράφος εμφάνισε τα φιλμ του με νερό από τον Δούναβη χωρίς άλλα χημικά πρόσθετα, για να αποδείξει το επίπεδο της ρύπανσης με οξέα και βαρέα μέταλλα!
Στα αναπτυσσόμενα κράτη του κόσμου, τα ακατέργαστα λύματα μολύνουν σχεδόν κάθε μεγάλο ποταμό. Έρευνα που έγινε στους μεγάλους ποταμούς της Ρωσίας έδειξε ότι το 80% είχαν υψηλά επίπεδα βακτηρίων και ιών.
Οι ποταμοί και ο υδάτινος ορίζοντας των πιο ανεπτυγμένων κρατών, αν και δεν είναι γεμάτοι λύματα, συχνά δηλητηριάζονται από τοξικές χημικές ουσίες, περιλαμβανομένων και αυτών που προέρχονται από γεωργικά λιπάσματα.
Σχεδόν σε όλα τα μέρη του κόσμου, οι παραθαλάσσιες χώρες ρίχνουν ακατέργαστα λύματα στα ρηχά νερά έξω από τις ακτές τους, μολύνοντας σοβαρά τις παραλίες.
Έτσι, η μόλυνση του νερού αποτελεί παγκόσμιο πρόβλημα. Το 30% της ανθρωπότητας βρίσκεται πλέον σε μόνιμη κατάσταση ασθένειας εξαιτίας του ακάθαρτου νερού. Άλλο ένα 30% απειλείται από την διάδοση χημικών ουσιών στο νερό, των οποίων οι μακροχρόνιες συνέπειες είναι άγνωστες.
Συνεπώς η έλλειψη καθαρού πόσιμου νερού σκοτώνει, όχι μόνο μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά. Εκατομμύρια άτομα δεν έχουν άλλη επιλογή από το να χρησιμοποιούν νερό από ρυάκια και ποταμούς, που συχνά είναι σχεδόν σαν ανοιχτοί υπόνομοι.
Κάθε οχτώ δευτερόλεπτα παθαίνει ένα παιδί από κάποια ασθένεια που σχετίζεται με το νερό. Στον αναπτυσσόμενο κόσμο το 80% των ασθενειών μεταδίδεται μέσω του βρώμικου νερού με αποτέλεσμα να πεθαίνουν 25 εκατομμύρια άνθρωποι τον χρόνο.
Οι ασθένειες που σχετίζονται με το νερό δημιουργούν τα περισσότερα θύματά τους στις τροπικές περιοχές.
Το 1993, στις ΗΠΑ, 400.000 άνθρωποι στο Μιλγουόκι του Γουισκόνσιν, αρρώστησαν όταν ήπιαν νερό από την βρύση το οποίο περιείχε κάποιο μικρόβιο ανθεκτικό στο χλώριο. Το ίδιο έτος, διάφορα επικίνδυνα μικρόβια εισχώρησαν στα δίκτυα ύδρευσης άλλων πόλεων των ΗΠΑ αναγκάζοντας τους κατοίκους να βράζουν το νερό της βρύσης.
Ένας σημαντικός λόγος έντασης είναι ο καταμερισμός νερού των ποταμών. Το 40% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει στις 250 λεκάνες απορροής ποταμών των οποίων το νερό διεκδικείται από 2 τουλάχιστον έθνη. Οι ποταμοί Βραχμαπούτρα, Ινδός, Μεκόνγκ, Νείλος, Νίγηρας και Τίγρης ρέουν μέσα από πολλές χώρες που θέλουν να κρατήσουν για λογαριασμό τους όσο το δυνατόν περισσότερο νερό.
Η Παγκόσμια Τράπεζα από την άλλη μεριά θέλει να επενδυθούν 600 δισεκατομμύρια δολάρια σε προγράμματα αποχέτευσης και υδροδότησης. Το κόστος της μη επένδυσης μπορεί να είναι ακόμη υψηλότερο. Στο Περού, για παράδειγμα, μια επιδημία χολέρας, η οποία προκλήθηκε από μολυσμένο νερό και διήρκεσε δέκα βδομάδες, πρόσφατα κόστισε περίπου ένα δις δολάρια, τριπλάσια χρήματα από αυτά που επενδύθηκαν για την υδροδότηση της χώρας στη διάρκεια ολόκληρης της δεκαετίας του 1980.
Εντούτοις, παρά τις καλές προθέσεις εκείνων που προωθούν τα σχέδια για το νερό συνήθως βοηθούν ελάχιστα τους πολύ φτωχούς. Η ανάπτυξη στις μεγαλουπόλεις του αναπτυσσόμενου κόσμου είναι εκρηκτική και χαώδης. Οι φτωχοί ζουν σε καλύβες χωρίς τρεχούμενο νερό ή αποχέτευση.. Καθώς δεν έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες δημόσιας ύδρευσης, πρέπει να πληρώνουν σε εμπόρους υψηλές τιμές για το νερό, το οποίο συχνά είναι ακάθαρτο.
Έτσι λοιπόν ενδυναμώνεται καθημερινά η επιστημονική υπόθεση που λέει ότι οι κλιματικές αλλαγές στην παγκόσμια θερμοκρασία ευνοούν το ξέσπασμα ασθενειών, όπως ελονοσίας, δάγκειου πυρετού και χολέρας.
Εκτός της υπερβολικής ζέστης το φαινόμενο Ελ Νίνιο, κατά τους επιστήμονες, σχετίζεται και με τις βαριές βροχοπτώσεις που εκδηλώθηκαν στον πλανήτη και είχαν ως αποτέλεσμα καταστροφικές πλημμύρες, που μολύνουν το πόσιμο νερό προκαλώντας ασθένειες, όπως ηπατίτιδα Ε. και γαστρεντερικές νόσους.
Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας ανακοίνωσε ότι η απότομη άνοδος στα κρούσματα ελονοσίας του πλανήτη συμπίπτει χρονικά με την εκδήλωση των παγκόσμιων ακραίων καιρικών φαινομένων, που προκάλεσε το Ελ Νίνιο. Άρα η ζέστη και οι βροχοπτώσεις επηρεάζουν αυτήν την προκαλούμενη από κουνούπια νόσο. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι στην Κένυα και τη Σομαλία προσβλήθηκαν από τον <<πυρετό Ριφτ>>, που μεταδίδεται από τα κουνούπια, έπειτα από βροχοπτώσεις που ήταν οι βαρύτερες που έχουν πλήξει την περιοχή, από το 1960.
Η αύξηση των περιστατικών χολέρας, κατά τον τελευταίο χρόνο στη Λατινική Αμερική και την Αφρική συνδέεται με τις βροχές και τις πλημμύρες που προκάλεσε το Ελ Νίνιο.
Στα νότια των Βραχώδων Ορέων της Αμερικής, ο θερμός και υγρός χειμώνας ευνόησε την επιβεβαίωση ενός είδους ποντικιών, τα οποία έβρισκαν πιο εύκολα τροφή και καταφύγιο, με αποτέλεσμα να πολλαπλασιαστούν. Τώρα μεταδίδουν κάποια θανατηφόρα ασθένεια στους ανθρώπους και μέχρι στιγμής έχουν σημειωθεί τρεις θανάτοι.
Η υποβάθμιση και η μόλυνση όλων των πηγών νερού μπορεί να προκαλέσει εκτεταμένες επιδημίες χολέρας και δυσεντερίας. Στην Αφρική η χολέρα είναι ενδημική. Εμφανίζεται κάθε φορά όταν αρχίζει η ξηρασία και τα δίκτυα ύδρευσης σταματούν να παρέχουν νερό. Οι διαρροές που υπάρχουν επιτρέπουν στα βοθρολύματα των παμπάλαιων αποχετευτικών συστημάτων να εισχωρούν στα εξίσου παμπάλαια και άδεια δίκτυα ύδρευσης. Έτσι οι γιατροί έρχονται αντιμέτωποι με μια καινούργια επιδημία κάθε χρόνο. Και αυτό φυσικά θα γίνεται όλο και χειρότερο.
Τα παιδιά ηλικίας κάτω των 10 ετών είναι περισσότερο ευάλωτα στις ασθένειες που σχετίζονται με το νερό και τις τροφές. Τα στοιχεία δείχνουν ότι στην Ευρώπη το 42% των ασθενειών συμβαίνουν στα σπίτια. Οι παιδικοί σταθμοί και οι καντίνες των σχολείων έχουν ένα ποσοστό της τάξης του 9%. Σε ορισμένες ανατολικές χώρες, αυτά τα ποσοστά είναι μεγαλύτερα, αγγίζοντας το 70%.
Τα αποτελέσματα στην υγεία των υπολειμμάτων των φυτοφαρμάκων και των χημικών που βρίσκονται στο περιβάλλον, στο νερό και στις τροφές, συμπεριλαμβάνουν ενδοκρινολογικές διαταραχές, νευροτοξικές διαταραχές και καρκίνο. Το υψηλότερο ποσοστό εμφάνισης μολυσματικών ασθενειών που οφείλονται στην κακή ποιότητα του πόσιμου νερού, έχει σχέση με τα παιδιά ηλικίας 6-11 μηνών.
Για παιδιά ηλικίας 0 έως 14 ετών στην Ευρώπη, το ποσοστό των ασθενειών με διάρροια που οφείλεται στην κακή ποιότητα νερού και στην υγιεινή, εκτιμάται στο 5% όλων των θανάτων. Το ποσοστό προέρχεται ουσιαστικά από τις χώρες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης.
Μερικές από τις ασθένειες που έχουν άμεση σχέση με την καθαρότητα του νερού είναι οι παρακάτω:
- Διάρροια: Μια παγκόσμια ασθένεια που προκαλείται από βακτήρια και ιούς, οι οποίοι μεταφέρονται με μολυσμένο νερό και τροφές. Σε ορισμένες περιπτώσεις θα μπορούσε να προκαλέσει ακόμα και τον θάνατο. Η μοναδική προφύλαξη είναι το φιλτράρισμα και ο καθαρισμός του νερού. Σαν δεύτερο μέτρο πρέπει να μην μολύνεται ο υδροφόρος ορίζοντας από ανθρώπινα λύματα.
- Γκαρτίαση: Παρασιτική νόσος που προκαλείται από το παράσιτο Γκάρντια. Το παράσιτο απαντάται σε ολόκληρο τον κόσμο. Προσβάλλει ανθρώπους και ζώα. Μεταφέρεται με το νερό. Προκαλεί χρόνια κόπωση και απώλεια βάρους, καθώς το παράσιτο αναπτύσσεται μέσα στο σώμα και ζει εις βάρος του οργανισμού. Η μοναδική λύση είναι ο καθαρισμός του νερού με φίλτρα ή η προσθήκη χλωρίου και ιωδίου στο νερό.
- Δυσεντερία: Είναι ενδημική στην Αφρική, Ασία και Νότια Αμερική. Προκαλείται από μία αμοιβάδα, η οποία βρίσκεται στο νερό. Προκαλεί διάρροια και αίμα στα κόπρανα. Μοναδική προφύλαξη η καθαριότητα και το φιλτράρισμα του νερού ή η αποστείρωσή του με χλώριο ή ιώδιο.
- Χολέρα: Ενδημική στην Αφρική και την Ασία. Προκαλείται από το βακτηρίδιο της χολέρας. Μολύνεται κανείς από το νερό στο οποίο έχουν πέσει ανθρώπινες ακαθαρσίες ή από επιμολυσμένες τροφές. Προκαλεί διάρροια, αφυδάτωση, σοκ και θάνατο. Την καταπολεμούν με αντιβιοτικά και ορούς.
- Κρυπτοσπορίδιο: Παράσιτο παρόμοιο με την Γκάρντια. Μεταφέρεται από ελάφια, κάστορες και άλλα ζώα στις λίμνες τα ποτάμια και τις δεξαμενές. Προκαλεί σοβαρές παρενέργειες και σε συνδυασμό με άλλες αρρώστιες μπορεί να επιφέρει ακόμα και θάνατο.
- Ηπατίτιδα: Είναι ασθένεια που είναι εξαπλωμένη σε ολόκληρο τον κόσμο. Μεταδίδεται με το σάλιο, τις τροφές και το νερό. Προκαλεί ναυτία, πυρετό, βλάβες στο συκώτι και ίκτερο και τέλος κώμα και θάνατο πολλές φορές. Κατηγορείται επίσης σαν παράγων εμφάνισης καρκίνου στο συκώτι.
- Τύφος: Ενδημικός στις φτωχές χώρες της Αφρικής, Ασίας και Λατινικής Αμερικής. Προκαλείται από βακτηρίδιο. Μεταδίδεται με το νερό και τα τρόφιμα. Προκαλεί πυρετό, πονοκέφαλο και δυσκοιλιότητα ή διάρροια.
- Μαλάρια: Είναι από τις αρρώστιες τις μεταδιδόμενες από έντομα που σχετίζονται με στάσιμα και βρώμικα νερά. Ενδημεί στα τροπικά και υποτροπικά μέρη. Πρόκειται για παράσιτο, το οποίο μεταδίδεται με το τσίμπημα των κουνουπιών. Προκαλεί ξεσπάσματα πυρετού που εξαντλούν τον ασθενή, πονοκέφαλο, βήχα και διάρροια. Καταπολεμείται με κινίνο.
- Καμπυλοβακτηρίδιο: Μεταφέρεται από ζώα, κοτόπουλα και νερό. Συνήθως το απλό μαγείρεμα το καταστρέφει καθώς και η χλωρίωση. Προκαλεί διάρροια, πυρετό, κοιλιακό πόνο, ναυτία, πονοκέφαλο και μυϊκούς πόνους. Η ασθένεια εμφανίζεται συνήθως δύο με πέντε ημέρες μετά από την κατανάλωση των μολυσμένων τροφίμων ή του νερού. Η διάρκεια της ασθένειας είναι περίπου επτά με δέκα ημέρες, αλλά υπάρχουν υποτροπές περίπου στο 25% των περιπτώσεων. Οι περισσότερες μολύνσεις αυτοθεραπεύονται.
- Δάγκειος πυρετός: Ιός που βρίσκεται στην τροπική Ασία και μεταδίδεται από κουνούπια. Προκαλεί πυρετό, πονοκέφαλο, πόνο στους μύες και τις αρθρώσεις καθώς και περιστασιακή αιμορραγία.
- Κίτρινος πυρετός: Βρίσκεται στην Νότια Αμερική και την τροπική Αφρική. Είναι ιός μεταδιδόμενος από τα κουνούπια. Προκαλεί ήπιο ή περιοδικό πυρετό, αιμορραγικές τάσεις και ίκτερο. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να επιφέρει και θάνατο.
- Σαλμονέλα: Η σαλμονέλα είναι το όνομα ενός γένους ραβδόμορφων βακτηρίων. Απαντάται ιδιαίτερα συχνά στα ζώα, ειδικά στα πουλερικά και τους χοίρους. Οι περιβαλλοντικές πηγές του μικροοργανισμού περιλαμβάνουν το νερό, το χώμα, τα έντομα, τις επιφάνειες εργοστασίων, τις επιφάνειες κουζινών, τα ζωικά περιττώματα, τα ακατέργαστα κρέατα, ακατέργαστα πουλερικά και τα ακατέργαστα θαλασσινά. Προκαλεί (ανάλογα με το είδος) διαφορετικής βαρύτητος συμπτώματα τυφοειδούς πυρετού. Ο τυφοειδής πυρετός, χαρακτηρίζεται από πονοκέφαλο, υψηλό πυρετό, ανορεξία, εντερική αιμορραγία, πιθανότητα εντερικής διάτρησης, σηψαιμία, μηνιγγίτιδα, οστεομυελίτιδα, ηπατομεγαλία και σπληνομεγαλία. Ο πυρετός υποχωρεί μετά την τρίτη βδομάδα.
- Τράχωμα: Είναι ασθένεια των οφθαλμών, επικίνδυνη και μεταδοτική. Προσβάλλει τον επιπεφυκότα του ματιού του ανθρώπου και τις περισσότερες φορές επεκτείνεται στον κερατοειδή χιτώνα. Οφείλεται σε ιό που προσβάλλει μόνο τα μάτια. Το τράχωμα έχει άσχημες συνέπειες και η χειρότερη είναι η μείωση της όρασης που φτάνει μέχρι και την τύφλωση. Στην διάδοσή του συμβάλλει η έλλειψη καθαρού νερού και ως εκ τούτου προσωπικής υγιεινής.
- Δηλητηρίασα από μόλυβδο: Προέρχεται από σωλήνες μολύβδου, χρώματα και τις κολλήσεις στα δίκτυα του νερού. Είναι πραγματική απειλή της υγείας των βρεφών και των παιδιών. Μπορεί να προκαλέσει σοβαρή εγκεφαλική βλάβη, ακόμα και θάνατο, να εμποδίσει την ανάπτυξη του εγκεφάλου των εμβρύων, να προκαλέσει χαμηλό βάρος κατά την γέννηση, αύξηση της πίεσης του αίματος, χρόνια αναιμία και περιφερειακές νευρικές βλάβες ή μαθησιακές δυσκολίες και υπερκινητικότητα.
- Δηλητηρίαση από χλώριο:Έχει αποδειχθεί πλέον ότι όταν μπαίνει στο νερό ενώνεται με διάφορα οργανικά στοιχεία και δημιουργεί επικίνδυνες ενώσεις. Τουλάχιστον 177 τέτοιες ενώσεις έχουν ανιχνευθεί στο μητρικό γάλα, στο σπέρμα, στο αίμα και σε άλλα μέρη του σώματος. Μπορεί να δημιουργήσει αποβολές, βλάβες στα νεφρά και στο συκώτι, προβλήματα αναπαραγωγής, γονιμότητας, νευρικές παθήσεις, βλάβες στο ανοσοποιητικό σύστημα, αρτηριοσκλήρυνση, προβλήματα του μυΐκού συστήματος, καρδιακές προσβολές, καρκίνο κλπ. κλπ. κλπ.
Τα πράγματα όμως είναι πολύ πιο άσχημα από ότι έχουμε περιγράψει. Δεν φθάνει που το νερό έχει αρχίσει να γίνεται είδος πολυτελείας, δεν φθάνει που που η έλλειψη του προκαλεί εκατόμβες θυμάτων από πείνα δίψα και ασθένειες, έχει αρχίσει κι από πάνω να χρησιμοποιείται και σαν είδος <<μη θανατηφόρου όπλου>> στην χειραγώγηση των μαζών.
Παρά την συνεχή συγκέντρωση στοιχείων ότι το υλικό αυτό είναι επιβλαβές στη δημόσια υγεία, οι κυβερνήσεις, οι οδοντιατρικές και ιατρικές συνεχίζουν να διαφημίζουν τα φθορίδια.
Η ιστορία του καταναγκασμού των ανθρώπων να πίνουν τέτοιες ουσίες, μέσω της φθοριοποίησης του νερού, είναι γεμάτη ψέματα, πλεονεξία και απάτες. Οι κυβερνήσεις που προσθέτουν το φθορίδιο στην παροχή του νερού επιμένουν ότι είναι ασφαλές, ευεργετικό και απαραίτητο. Εντούτοις, οι επιστημονικές ενδείξεις δείχνουν ότι το φθορίδιο δεν είναι ασφαλές στην κατανάλωση και ότι οι περιοχές που βάζουν φθορίδιο στο πόσιμο νερό έχουν τα υψηλότερα ποσοστά τερηδόνας, καρκίνου, οστεοπόρωσης και άλλων προβλημάτων υγείας.
Λόγω των αφόρητων πιέσεων από τις βιομηζανίες αλουμινίου, τις φαρμακοβιομηχανίες και τους κατασκευαστές όπλων, το φθορίδιο συνεχίζει να προστίθεται στο νερό σε ολόκληρο τον κόσμο. Μάλιστα εξαιτίας νομικών ενεργειών, που έχουν γίνει πρόσφατα στις ΗΠΑ, είναι δύσκολο να στοιχειοθετηθούν κατηγορίες εναντίον των εταιρειών που φθοριώνουν το νερό.
Αν και υπάρχει αυξανόμενη ανησυχία σχετικά με την προσθήκη του τοξικού φθορίδιου στο πόσιμο νερό, υπάρχουν μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που φρενάρουν την όλη υπόθεση. Το κοινό θα συνεχίσει να βομβαρδίζεται με ψέματα για τα οφέλη της φθορίωσης για να ωφελούνται οικονομικά οι διάφορες εταιρείες.
Η ιστορία αυτή ξεκίνησε το 1924, όταν μια γερμανική χημική βιομηχανία άρχισε να παίρνει δάνεια από Αμερικανούς τραπεζίτες, δημιουργώντας βαθμιαία μία τεράστια πολυεθνική εταιρεία.
Το 1928 δύο αμερικανοί οικονομικοί κολοσσοί άρχισαν χρηματιστηριακή συνεργασία με την γερμανική αυτή εταιρεία και συνέχισαν όλη την δεκαετία του '30. Τις μετοχές στην Αμερική τις διαχειριζόταν μια εταιρεία που στο διοικητικό συμβούλιο είχε υψηλόβαθμα στελέχη των δύο αμερικανικών κολοσσών. Επίσης τρία άλλα μέλη του διοικητικού συμβουλίου δικάστηκαν και καταδικάστηκαν σαν Γερμανοί εγκληματίες πολέμου για εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας.
Το 1939 δύο Αμερικανικές χημικές βιομηχανίες έδωσαν την τεχνολογία παραγωγής φθορίδιου στην Γερμανία. Επιπλέον γνωστές φαρμακοβιομηχανίες και πολλές άλλες επιχειρήσεις υπέγραψαν συμφωνίες δημιουργώντας καρτέλ και δημιούργησαν μαζί με την γερμανική εταιρεία μια ισχυρή ομάδα που έχει το παρατσούκλι <<Η μαφία του φθοριδίου>>.
Στο τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, η αμερικανική κυβέρνηση έστειλε έναν χημικό επιστήμονα, ερευνητή στην χημεία, βιοχημεία, φυσιολογία και παθολογία, για να αναλάβει την διοίκηση των απέραντων εργοστασίων της χημικής βιομηχανίας στην Γερμανία. Εκεί έμαθε για ένα σχέδιο που είχαν επινοήσει κατά την διάρκεια του πολέμου και το οποίο υιοθετήθηκε από το γερμανικό γενικό επιτελείο. Οι Γερμανοί φαρμακοποιοί, εργαζόμενοι στην χημική βιομηχανία, του είπαν για την προσπάθειά τους να ελέγξουν τον πληθυσμό μέσω της χρήσης φθοριούχου νατρίου που έμπαινε στο πόσιμο νερό. Επρόκειτο για μια τακτική που χρησιμοποιούσαν στα γερμανικά και ρωσικά στρατόπεδα αιχμάλωτων για να καταστήσουν τους φυλακισμένους <<ηλίθιους και υπάκουους>>.
Η εν λόγω εταιρεία είχε αναπτύξει σχέδια, κατά την διάρκεια του πολέμου, για φθορίωση του νερού στις κατεχόμενες χώρες.
Ο λόγος ήταν ότι διαπιστώθηκε ότι η φθοριοποίηση προκαλεί βλάβη σε ένα συγκεκριμένο μέρος του εγκεφάλου, που εμποδίζει τον άνθρωπο που επηρεάστηκε από το να υπερασπίσει την ελευθερία του και που αναγκάζει το άτομο να γίνει πιο υπάκουο στις αρχές. Το φθορίδιο παραμένει μια από τις ισχυρότερες γνωστές αντι-ψυχωτικές ουσίες και περιλαμβάνεται στα είκοσι πέντε τοις εκατό των σημαντικότερων ηρεμιστικών.
Οι Αμερικανοί στρατιωτικοί συνέχισαν την ναζιστική έρευνα, για να αναπτύξουν τεχνικές για να κατασταθεί ανίκανος ένας εχθρός ή να ποτιστεί με φάρμακα ένα ολόκληρο έθνος.
Όπως δηλώνεται σε σχετικά με τις δραστηριότητες της ΣΙΑ, <<το φαρμακευτικό πρόγραμμα ήταν μέρος ενός πολύ μεγαλύτερου προγράμματος της ΣΙΑ, στην προσπάθειά της να ερευνήσει πιθανά μέσα ελέγχου της ανθρώπινης συμπεριφοράς>>.
Ο μύθος της πρόληψης της τερηδόνας συνδέθηκε με το φθορίδιο, το οποίο κατασκευάστηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1939. Η <<Εταιρεία Αλουμινίου>> που είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός τοξικών αποβλήτων φθοριδίου είχε μηνυθεί για ζημιές λόγω ακριβώς του φθοριδίου. Έτσι ένας επιστήμονας υπάλληλος της έκανε πειράματα με μερικούς αρουραίους και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το φθορίδιο μείωσε την τεριδόνα των δοντιών στα ζώα!!! Τελικά υποστήριξε ότι πρέπει να προστεθεί φθόριο στο νερό!!!!!!!!!
Το 1947 ένας δικηγόρος της εταιρείας, διορίστηκε Προϊστάμενος της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας, μια θέση που τον τοποθέτησε υπεύθυνο και για την Υπηρεσία Δημόσιας Υγείας (PHS). Κατά την διάρκεια των επόμενων τριών ετών, ογδόντα επτά νέες αμερικανικές πόλεις άρχισαν την φθορίωση στο νερό τους. Σε αυτές συμπεριελήφθη η <<πόλη ελέγχου>> στο Μίτσιγκαν, στην οποία γινόταν μελέτη φθοριοποίησης του νερού. Έτσι σταμάτησε η επιστημονικά αντικειμενική δοκιμή της φθορίωσης πριν να ολοκληρωθεί.
Το αμερικανικό εκπαιδευτικό και ερευνητικό σύστημα χρηματοδοτήθηκε από τις βιομηχανίες αλουμινίου, λιπασμάτων και τις βιομηχανίες όπλων που έψαψναν τρόπο να απαλλαγούν από τα απόβλητα του φθοριδίου επιτυγχάνοντας και κάποιο κέρδος. Η ανακάλυψη ότι το φθορίδιο ωφελεί τα δόντια, χρησιμοποιήθηκε από την βιομηχανία στης μηνύσεις από τους εργαζομένους και τις κοινότητες που δηλητηριάστηκαν από το φθορίδιο.
Το φθορίδιο, είναι ένα υπο-παράγωγο της διαδικασίας παραγωγής των εκρηκτικών υλών και των λιπασμάτων ενώ απαιτούνταν πολλά χρήματα για να γίνει κατάλληλη διαχείριση και αδρανοποίηση του. Μέχρει να βρεθεί κάποια χρήση του, εθεωρείτο μόνο τοξικό και επιβλαβές απόβλητο.
Μέσω μιας πονηρής διαφημιστικής εκστρατείας το φθορίδιο (πρώην τοξικό απόβλητο) έγινε ενεργό συστατικό σε φυτοφάρμακα, μυκητοκτόνα, ποντικοφάρμακα, αναισθητικά, ηρεμιστικά, φθοριωμένα βιομηχανικά και άλλα προΐόντα.
Το φθορίδιο αποφέρει κέρδη πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων και οποιαδήποτε αναστολή της χρήσης του είναι οικονομικά αδύνατη και νομικά αδιανόητη. Επιπλέον η δυνατότητα του να χρησιμοποιηθεί για μαζικό έλεγχο του πληθυσμού κάνει ακόμα πιο απίθανη την οποιαδήποτε αναστολή της μαζικής χρήσης του.
Οι Αμερικανοί πειραματίζονται με πολλούς τρόπους για τον έλεγχο των μαζών. Έτσι έχουν αναπτυχθεί πολλές και διαφορετικές χημικές μεθόδοι. Φαρμακευτικές ουσίες ή και αέρια με διαφορετικές μυρωδιές επιδρούν αρνητικά στην λειτουργία του εγκεφάλου. Εισάγονται όπως το φθόριο και το χλώριο στο νερό της ύδρευσης. Έτσι απελευθερώνονται όταν κάποιος ανοίγει την βρύση για να πιει νερό, να πλύνει λαχανικά και να μαγειρέψει ή για να κάνει μπάνιο. Οι ουσίες αυτές μπορούν να προκαλέσουν διάφορες καταστάσεις. Επιθετικότητα, νευρικότητα, ψυχολογικά και διανοητικά προβλήματα καθώς και απάθεια, αδιαφορία για τους άλλους καθώς και απάθεια, αδιαφορία για τους άλλους, φοβίες και οτιδήποτε άλλο μπορεί να δημιουργήσει μία ψυχοτρόπος ουσία. Ακόμη και βακτηρίδια και ιοί έχουν χρησιμοποιηθεί με αυτόν τον τρόπο σε πειράματα σε διάφορες χώρες.
Ο Μεγάλος Αδελφός έχει πολλά και διαφορετικά όπλα για την χειραγώγηση των ανθρώπων. Αλλά τώρα πια έχει ένα καινούργιο και πολύ αποτελεσματικό εργαλείο για την μαζική αποβλάκωση: το <<νερό της φωτιάς>>!!!.
Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ
ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΙΡΑΚ
Όπως όλοι γνωρίζουν ο κήπος της Εδέμ υπήρχε στην πεδιάδα που απλώνεται γύρω από το σημείο όπου ο Τίγρης συναντά τον Ευφράτη. Χιλιάδες χρόνια πριν οι δύο ποταμοί σχημάτιζαν ένα τεράστιο έλος. Η έκταση του έφτανε τα 8.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα ενώ στις περιόδους των βροχών ξεπερνούσε τα 20.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Ήταν καταφύγιο πολυάριθμων ζώων.
Η αυξανόμενη ξηρασία όμως μαζί με τα τελευταία γεγονότα στον Κόλπο προκάλεσαν οικολογική καταστροφή. Φλαμίνγκος, πελεκάνοι, κορμοράνοι, πάπιες και άλλα σπάνια πουλιά έχασαν έναν σημαντικό αποδημητικό σταθμό. Η ενυδρίδα της Ασίας και διάφορα είδη χελώνας, είδη τα οποία ζούσαν στα έλη απειλούνται με εξαφάνιση. Το νερό της περιοχής άρχισε να μολύνεται και οι πηγές στερεύουν.
Στην περιοχή αυτή αναπτύχθηκαν οι πρώτοι γεωργικοί πολιτισμοί της Ασίας. Ακόμη ζουν εδώ τα υπολείμματα των Σουμερίων, μία φυλή που ονομάζεται Μαντάν ή <<Άραβες των Έλων>>.
Εδώ ξεκίνησαν και οι πρώτοι πόλεμοι του νερού, αφού οι διάφοροι κατακτητές ερχόντουσαν εδώ ακριβώς για αυτό: το νερό και τις γόνιμες εκτάσεις που άρδευε.
Μεγάλοι πολιτισμοί άκμασαν και καταστράφηκαν δίπλα στις όχθες των δύο ποταμών.
Το συνολικό μήκος του Ευφράτη φτάνει τα 3.000 χιλιόμετρα και βρίσκεται σε τουρκικό, σε συριακό, σε ιρακινό και σε σαουδαραβικό έδαφος.
Ο Τίγρης επίσης έχει μήκος 1950 χιλιόμετρα και βρίσκεται σε τουρκικό, σε συριακό, σε ιρακινό και ιρανικό έδαφος.
Το 1992 κατασκευάστηκε το φράγμα Ατατούρκ, από τα μεγαλύτερα στον κόσμο, με ύψος 184 και μήκος 1.800 μέτρα. Πολύ γρήγορα μείωσε σημαντικά τη ροή του νερού στον Ευφράτη μετατρέποντας πολλά από τα προαναφερθέντα έλη σε πεδιάδες. Η μείωση του νερού, ο πόλεμος και τα χημικά αέρια κατέστρεψαν τελικά το μέρος.
Τα φράγματα, μαζί με την αδιαλλαξία των Τούρκων προκαλούν ήδη τριβές ανάμεσα στις χώρες της περιοχής. Οι Τούρκοι έχουν στα χέρια τους ένα σημαντικό όπλο. Μπορούν όποια στιγμή θέλουν να κόψουν τελείως το νερό του Ευφράτη προς το Ιράκ.
Η κατάσταση αυτή δεν είναι καθόλου ευχάριστη. Επειδή εγκυμονεί κινδύνους επιβίωσης για ολόκληρους λαούς, είναι σχεδόν σίγουρο ότι αργά ή γρήγορα θα ξεσπάσει πόλεμος και θα γίνουν γενοκτονίες καθαρά για λόγους επιβίωσης: <<Ή αυτοί ή εμείς>>.
ΣΥΝΟΨΗ: ΝΕΡΟ και ΖΩΗ
Αν και το νερό δεν έχει θερμίδες είναι ουσιώδες για κάθε μορφή ζωής στην γη. Κανένας άνθρωπος, ζώο ή φυτό δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτό.
Ο καθένας από τους έξι δισεκατομμύρια ανθρώπους στη γη χρειάζεται να καταναλώσει περίπου 2,5 λίτρα νερό κάθε μέρα για να παραμένει υγιής. Αν δεν υπάρχει νερό τότε δεν υπάρχει ζωή.
Χωρίς νερό, είναι αδύνατον να καλλιεργήσει κάποιος φυτά ή να εκθρέψει ζώα. Αν δεν υπάρχει νερό δεν υπάρχει τροφή. Ευτυχώς, υπάρχει άφθονο νερό. Ο πλανήτης μας θα έπρεπε να λέγεται Νερό όχι Γη αν και το περισσότερο νερό του μας είναι <<άχρηστο>>.
Μόνο το 3% του νερού του πλανήτη είναι πόσιμο δηλαδή γλυκό και όχι αλμυρό. Σχεδόν όλο αυτό το πόσιμο νερό, περίπου το 99%, είναι δεσμευμένο στους παγετώνες ή βρίσκονται βαθιά κάτω από την επιφάνεια της Γης. Μόνο το 1% είναι άμεσα διαθέσιμο στην ανθρωπότητα και αυτό το 1% δεν φαίνεται να είναι πολύ.
Η συνολική ποσότητα νερού στη Γη δεν αυξάνεται ούτε μειώνεται. Αυτό συμβαίνει επειδή το νερό που βρίσκεται στον πλανήτη, κυκλοφορεί αδιάκοπα από τους ωκεανούς στην ατμόσφαιρα, στην Γη, στους ποταμούς και πάλι πίσω στους ωκεανούς.
Ενώ στα ανεπτυγμένα κράτη οι άνθρωποι έχουν νερό στην διάθεσή τους ανά πάσα στιγμή, δεν ισχύει το ίδιο σε όλον τον κόσμο. Σε χώρες όπως αυτές της Δυτικής Αφρικής, οι άνθρωποι πρέπει να διανύουν περίπου 8 χιλιόμετρα δρόμο για να φτάσουν στο κοντινότερο ποτάμι, ενώ για μία ολόκληρη ώρα θα πρέπει να φιλτράρουν το νερό πριν ξαναπάρουν τον δρόμο του γυρισμού. Αυτή η διαδικασία κρατάει πέντε ολόκληρες ώρες και πρέπει να γίνεται καθημερινά!
Έτσι τα ποσοστά του νερού για προσωπική κατανάλωση πέφτουν στο 80% του δυτικού μέσου όρου στις χώρες της Ασίας και της Μέσης Ανατολής και στ9ο 50% στην Αφρική. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η παιδική θνησιμότητα στην Υποσαχάρια Αφρική φτάνει στους 175 θανάτους κάθε 1.000 παιδιά, ενώ ο αντίστοιχος αριθμός για τις βιομηχανικές χώρες είναι μόνο έξι! Σχεδόν το 20% των παιδιών του πλανήτη δεν έχουν τα περίπου 20 λίτρα νερού πόσιμου νερού, τα οποία απαιτούνται για να πιούν, να πλυθούν και να μαγειρέψουν. Έτσι οι κακές συνθήκες διατροφής και υγιεινής είναι η αφετηρία μιας σειράς ασθενειών που συντελούν στην παιδική θνησιμότητα.
Η Κένυα για παράδειγμα είναι μία από τις μεγαλύτερες χώρες της Αφρικής, με πληθυσμό 32,8 εκατομμύρια κατοίκους από διαφορετικές εθνολογικές ομάδες. Το 80% της χώρας παραμένει άνυδρη και άγονη Γη. Εκτός αυτού, η πολιτική αστάθεια σε συνδυασμό με τις κλιματολογικές συνθήκες καθιστούν τη διαβίωση εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση για τους ανθρώπους της χώρας. Το 51% του συνολικού πληθυσμού δεν έχει πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό. Εκατομμύρια άνθρωποι μαστίζονται από λιμούς και ασθένειες λόγω των παρατεταμένων περιόδων ανομβρίας ή των έντονων πλημμύρων.
Παρ΄ όλα αυτά υπάρχει άφθονο νερό αλλά δεν είναι ομοιόμορφα κατανεμημένο. Έτσι ενώ η Ασία έχει το 36% του πόσιμου νερού, έχει αντίστοιχα το 60% του παγκόσμιου πληθυσμού. Αντίθετα ο ποταμός Αμαζόνιος έχει το 15% του νερού όλου του κόσμου, αλλά μόνο το 0,4% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει κοντά ώστε να το χρησιμοποιεί.
Η ανομοιόμορφη κατανομή ισχύει και για τις βροχοπτώσεις. Ορισμένες περιοχές της Γης είναι σχεδόν μόνιμα ξηρές, άλλες πάλι μολονότι δεν είναι πάντοτε ξηρές, κατά καιρούς πλήττονται από περιόδους ξηρασίας.
Μερικοί ειδικοί πιστεύουν ότι οι άνθρωποι προκαλούν κάποιες αλλαγές στο κλίμα, περιλαμβανομένων και των βροχοπτώσεων. Η αποδάσωση, η υπερεντατική καλλιέργεια και η υπερβόσκηση προκαλούν την απογύμνωση του εδάφους. Κάποιοι συμπεραίνουν, ότι όταν συμβαίνει αυτό, η επιφάνεια της γης αντανακλά περισσότερο ηλιακό φως στην ατμόσφαιρα .Το αποτέλεσμα είναι ότι η ατμόσφαιρα γίνεται πιο θερμή, τα σύννεφα σκορπίζουν, και οι βροχοπτώσεις μειώνονται.
Η άγονη γη μπορεί επίσης να προκαλεί μείωση των βροχοπτώσεων, επειδή μεγάλο μέρος της βροχής που πέφτει στα δάση είναι νερό που αρχικά εξατμίστηκε από την ίδια την βλάστηση. Με άλλα λόγια η βλάστηση απορροφά και κατακρατεί τις βροχοπτώσεις.
Αν αφαιρέσουμε τα δέντρα και τους θάμνους, θα είναι διαθέσιμο λιγότερο νερό για να σχηματίσει σύννεφα βροχής.
Η λειψυδρία είναι εκτεταμένη. Οι ελλείψεις απειλούν την οικονομία και την υγεία 80 χωρών όπως προειδοποιεί η Παγκόσμια Τράπεζα. Επίσης, ήδη το 40% των κατοίκων της γης, πάνω από 2 δις άνθρωποι, δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό ή δεν έχουν αποχέτευση.
Τα πλούσια κράτη κατασκευάζουν φράγματα, χρησιμοποιούν ακριβή τεχνολογία για να ανακυκλώσουν το νερό τους ή και για να αφαλατώνουν το θαλασσινό νερό. Τα φτωχά κράτη δεν έχουν τέτοιες επιλογές. Πολλές φορές πρέπει να επιλέξουν είτε να μοιράσουν το πόσιμο νερό με δελτίο, πράγμα που μπορεί να μειώσει την παραγωγή τροφίμων, είτε να ξαναχρησιμοποιούν βρώμικο νερό, που οδηγεί στην μετάδοση ασθενειών. Καθώς οι απαιτήσεις για νερό αυξάνονται παντού, το μέλλον διαγράφεται αβέβαιο.
Ως το τέλος της δεκαετίας του 1990 είχαν δαπανηθεί από τα Ηνωμένα Έθνη περίπου 134 δισεκατομμύρια δολάρια, προκειμένου να εξασφαλιστεί καθαρό νερό σε πάνω από ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους καθώς και εγκαταστάσεις διάθεσης λυμάτων για πάνω από 750 εκατομμύρια.
Ωστόσο, αυτή η πρόοδος αντισταθμίστηκε από την αύξηση πληθυσμού των αναπτυσσόμενων χωρών κατά 800 εκατομμύρια ανθρώπους. Έτσι, ως το 1990 υπήρχαν πάνω από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι χωρίς καθαρό νερό και επαρκή αποχέτευση.
Είναι ένα τεράστιο ηθικό πρόβλημα το γεγονός ότι 1,2 δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν μπορούν να πιουν νερό χωρίς να κινδυνεύουν να πεθάνουν. Ο λόγος δεν είναι τόσο η λειψυδρία ή η ανεπαρκής τεχνολογία, όσο η έλλειψη κοινωνικής πολιτικής για την κάλυψη των βασικών αναγκών των φτωχών. Υπολογίζεται ότι θα χρειάζονταν 36 δισεκατομμύρια δολάρια επιπλέον το χρόνο, ποσό που ισούται, κατά προσέγγιση, με το 14% των παγκόσμιων στρατιωτικών δαπανών, για να προσφερθεί σε όλη την ανθρωπότητα κάτι που οι περισσότεροι το έχουμε ως δεδομένο: καθαρό πόσιμο νερό και υγειονομική διάθεση των αποβλήτων.
Οι παγκόσμιες βροχοπτώσεις παραμένουν σταθερές, αλλά ο πληθυσμός αυξάνεται. Η κατανάλωση νερού έχει διπλασιαστεί δύο φορές στον εικοστό αιώνα και κάποιοι υπολογίζουν ότι θα μπορούσε να διπλασιαστεί ξανά στα επόμενα είκοσι χρόνια.
Φυσικά, οι αυξανόμενοι άνθρωποι χρειάζονται όχι μόνο περισσότερο νερό αλλά και περισσότερη τροφή. Η παραγωγή τροφής, με την σειρά της, απαιτεί ακόμη μεγαλύτερες ποσότητες νερού. Ωστόσο, η γεωργία πρέπει να συναγωνίζεται την βιομηχανία και τα άτομα όσον αφορά την κατανάλωση νερού.
Καθώς οι πόλεις και οι βιομηχανικές περιοχές επεκτείνονται η γεωργία συνήθως εκτοπίζεται. Πως μπορούμε να καλύψουμε τις ανάγκες 10 δισεκατομμυρίων ανθρώπων όταν μόλις και μετά βίας καλύπτουμε τις ανάγκες 5 δις και ουσιαστικά στερούμε νερό από την γεωργία;
Η μεγαλύτερη αύξηση του πληθυσμού σημειώνεται στις αναπτυσσόμενες χώρες όπου συνήθως το νερό είναι ήδη σπάνιο. Δυστυχώς, αυτές οι χώρες είναι λιγότερο ικανές, τόσο από οικονομική όσο και από τεχνική άποψη, να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα του νερού.
Η ποσότητα των οικιακών και βιομηχανικών λυμάτων που χύνεται κάθε χρόνο στους ποταμούς του πλανήτη ισοδυναμεί με 450 κυβικά χιλιόμετρα! Πολλοί ποταμοί είναι πλέον μολυσμένοι. Τη δεκαετία του 60 ένας φωτογράφος εμφάνισε τα φιλμ του με νερό από τον Δούναβη χωρίς άλλα χημικά πρόσθετα, για να αποδείξει το επίπεδο της ρύπανσης με οξέα και βαρέα μέταλλα!
Στα αναπτυσσόμενα κράτη του κόσμου, τα ακατέργαστα λύματα μολύνουν σχεδόν κάθε μεγάλο ποταμό. Έρευνα που έγινε στους μεγάλους ποταμούς της Ρωσίας έδειξε ότι το 80% είχαν υψηλά επίπεδα βακτηρίων και ιών.
Οι ποταμοί και ο υδάτινος ορίζοντας των πιο ανεπτυγμένων κρατών, αν και δεν είναι γεμάτοι λύματα, συχνά δηλητηριάζονται από τοξικές χημικές ουσίες, περιλαμβανομένων και αυτών που προέρχονται από γεωργικά λιπάσματα.
Σχεδόν σε όλα τα μέρη του κόσμου, οι παραθαλάσσιες χώρες ρίχνουν ακατέργαστα λύματα στα ρηχά νερά έξω από τις ακτές τους, μολύνοντας σοβαρά τις παραλίες.
Έτσι, η μόλυνση του νερού αποτελεί παγκόσμιο πρόβλημα. Το 30% της ανθρωπότητας βρίσκεται πλέον σε μόνιμη κατάσταση ασθένειας εξαιτίας του ακάθαρτου νερού. Άλλο ένα 30% απειλείται από την διάδοση χημικών ουσιών στο νερό, των οποίων οι μακροχρόνιες συνέπειες είναι άγνωστες.
Συνεπώς η έλλειψη καθαρού πόσιμου νερού σκοτώνει, όχι μόνο μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά. Εκατομμύρια άτομα δεν έχουν άλλη επιλογή από το να χρησιμοποιούν νερό από ρυάκια και ποταμούς, που συχνά είναι σχεδόν σαν ανοιχτοί υπόνομοι.
Κάθε οχτώ δευτερόλεπτα παθαίνει ένα παιδί από κάποια ασθένεια που σχετίζεται με το νερό. Στον αναπτυσσόμενο κόσμο το 80% των ασθενειών μεταδίδεται μέσω του βρώμικου νερού με αποτέλεσμα να πεθαίνουν 25 εκατομμύρια άνθρωποι τον χρόνο.
Οι ασθένειες που σχετίζονται με το νερό δημιουργούν τα περισσότερα θύματά τους στις τροπικές περιοχές.
Το 1993, στις ΗΠΑ, 400.000 άνθρωποι στο Μιλγουόκι του Γουισκόνσιν, αρρώστησαν όταν ήπιαν νερό από την βρύση το οποίο περιείχε κάποιο μικρόβιο ανθεκτικό στο χλώριο. Το ίδιο έτος, διάφορα επικίνδυνα μικρόβια εισχώρησαν στα δίκτυα ύδρευσης άλλων πόλεων των ΗΠΑ αναγκάζοντας τους κατοίκους να βράζουν το νερό της βρύσης.
Ένας σημαντικός λόγος έντασης είναι ο καταμερισμός νερού των ποταμών. Το 40% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει στις 250 λεκάνες απορροής ποταμών των οποίων το νερό διεκδικείται από 2 τουλάχιστον έθνη. Οι ποταμοί Βραχμαπούτρα, Ινδός, Μεκόνγκ, Νείλος, Νίγηρας και Τίγρης ρέουν μέσα από πολλές χώρες που θέλουν να κρατήσουν για λογαριασμό τους όσο το δυνατόν περισσότερο νερό.
Η Παγκόσμια Τράπεζα από την άλλη μεριά θέλει να επενδυθούν 600 δισεκατομμύρια δολάρια σε προγράμματα αποχέτευσης και υδροδότησης. Το κόστος της μη επένδυσης μπορεί να είναι ακόμη υψηλότερο. Στο Περού, για παράδειγμα, μια επιδημία χολέρας, η οποία προκλήθηκε από μολυσμένο νερό και διήρκεσε δέκα βδομάδες, πρόσφατα κόστισε περίπου ένα δις δολάρια, τριπλάσια χρήματα από αυτά που επενδύθηκαν για την υδροδότηση της χώρας στη διάρκεια ολόκληρης της δεκαετίας του 1980.
Εντούτοις, παρά τις καλές προθέσεις εκείνων που προωθούν τα σχέδια για το νερό συνήθως βοηθούν ελάχιστα τους πολύ φτωχούς. Η ανάπτυξη στις μεγαλουπόλεις του αναπτυσσόμενου κόσμου είναι εκρηκτική και χαώδης. Οι φτωχοί ζουν σε καλύβες χωρίς τρεχούμενο νερό ή αποχέτευση.. Καθώς δεν έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες δημόσιας ύδρευσης, πρέπει να πληρώνουν σε εμπόρους υψηλές τιμές για το νερό, το οποίο συχνά είναι ακάθαρτο.
Έτσι λοιπόν ενδυναμώνεται καθημερινά η επιστημονική υπόθεση που λέει ότι οι κλιματικές αλλαγές στην παγκόσμια θερμοκρασία ευνοούν το ξέσπασμα ασθενειών, όπως ελονοσίας, δάγκειου πυρετού και χολέρας.
Εκτός της υπερβολικής ζέστης το φαινόμενο Ελ Νίνιο, κατά τους επιστήμονες, σχετίζεται και με τις βαριές βροχοπτώσεις που εκδηλώθηκαν στον πλανήτη και είχαν ως αποτέλεσμα καταστροφικές πλημμύρες, που μολύνουν το πόσιμο νερό προκαλώντας ασθένειες, όπως ηπατίτιδα Ε. και γαστρεντερικές νόσους.
Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας ανακοίνωσε ότι η απότομη άνοδος στα κρούσματα ελονοσίας του πλανήτη συμπίπτει χρονικά με την εκδήλωση των παγκόσμιων ακραίων καιρικών φαινομένων, που προκάλεσε το Ελ Νίνιο. Άρα η ζέστη και οι βροχοπτώσεις επηρεάζουν αυτήν την προκαλούμενη από κουνούπια νόσο. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι στην Κένυα και τη Σομαλία προσβλήθηκαν από τον <<πυρετό Ριφτ>>, που μεταδίδεται από τα κουνούπια, έπειτα από βροχοπτώσεις που ήταν οι βαρύτερες που έχουν πλήξει την περιοχή, από το 1960.
Η αύξηση των περιστατικών χολέρας, κατά τον τελευταίο χρόνο στη Λατινική Αμερική και την Αφρική συνδέεται με τις βροχές και τις πλημμύρες που προκάλεσε το Ελ Νίνιο.
Στα νότια των Βραχώδων Ορέων της Αμερικής, ο θερμός και υγρός χειμώνας ευνόησε την επιβεβαίωση ενός είδους ποντικιών, τα οποία έβρισκαν πιο εύκολα τροφή και καταφύγιο, με αποτέλεσμα να πολλαπλασιαστούν. Τώρα μεταδίδουν κάποια θανατηφόρα ασθένεια στους ανθρώπους και μέχρι στιγμής έχουν σημειωθεί τρεις θανάτοι.
Η υποβάθμιση και η μόλυνση όλων των πηγών νερού μπορεί να προκαλέσει εκτεταμένες επιδημίες χολέρας και δυσεντερίας. Στην Αφρική η χολέρα είναι ενδημική. Εμφανίζεται κάθε φορά όταν αρχίζει η ξηρασία και τα δίκτυα ύδρευσης σταματούν να παρέχουν νερό. Οι διαρροές που υπάρχουν επιτρέπουν στα βοθρολύματα των παμπάλαιων αποχετευτικών συστημάτων να εισχωρούν στα εξίσου παμπάλαια και άδεια δίκτυα ύδρευσης. Έτσι οι γιατροί έρχονται αντιμέτωποι με μια καινούργια επιδημία κάθε χρόνο. Και αυτό φυσικά θα γίνεται όλο και χειρότερο.
Τα παιδιά ηλικίας κάτω των 10 ετών είναι περισσότερο ευάλωτα στις ασθένειες που σχετίζονται με το νερό και τις τροφές. Τα στοιχεία δείχνουν ότι στην Ευρώπη το 42% των ασθενειών συμβαίνουν στα σπίτια. Οι παιδικοί σταθμοί και οι καντίνες των σχολείων έχουν ένα ποσοστό της τάξης του 9%. Σε ορισμένες ανατολικές χώρες, αυτά τα ποσοστά είναι μεγαλύτερα, αγγίζοντας το 70%.
Τα αποτελέσματα στην υγεία των υπολειμμάτων των φυτοφαρμάκων και των χημικών που βρίσκονται στο περιβάλλον, στο νερό και στις τροφές, συμπεριλαμβάνουν ενδοκρινολογικές διαταραχές, νευροτοξικές διαταραχές και καρκίνο. Το υψηλότερο ποσοστό εμφάνισης μολυσματικών ασθενειών που οφείλονται στην κακή ποιότητα του πόσιμου νερού, έχει σχέση με τα παιδιά ηλικίας 6-11 μηνών.
Για παιδιά ηλικίας 0 έως 14 ετών στην Ευρώπη, το ποσοστό των ασθενειών με διάρροια που οφείλεται στην κακή ποιότητα νερού και στην υγιεινή, εκτιμάται στο 5% όλων των θανάτων. Το ποσοστό προέρχεται ουσιαστικά από τις χώρες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης.
Μερικές από τις ασθένειες που έχουν άμεση σχέση με την καθαρότητα του νερού είναι οι παρακάτω:
- Διάρροια: Μια παγκόσμια ασθένεια που προκαλείται από βακτήρια και ιούς, οι οποίοι μεταφέρονται με μολυσμένο νερό και τροφές. Σε ορισμένες περιπτώσεις θα μπορούσε να προκαλέσει ακόμα και τον θάνατο. Η μοναδική προφύλαξη είναι το φιλτράρισμα και ο καθαρισμός του νερού. Σαν δεύτερο μέτρο πρέπει να μην μολύνεται ο υδροφόρος ορίζοντας από ανθρώπινα λύματα.
- Γκαρτίαση: Παρασιτική νόσος που προκαλείται από το παράσιτο Γκάρντια. Το παράσιτο απαντάται σε ολόκληρο τον κόσμο. Προσβάλλει ανθρώπους και ζώα. Μεταφέρεται με το νερό. Προκαλεί χρόνια κόπωση και απώλεια βάρους, καθώς το παράσιτο αναπτύσσεται μέσα στο σώμα και ζει εις βάρος του οργανισμού. Η μοναδική λύση είναι ο καθαρισμός του νερού με φίλτρα ή η προσθήκη χλωρίου και ιωδίου στο νερό.
- Δυσεντερία: Είναι ενδημική στην Αφρική, Ασία και Νότια Αμερική. Προκαλείται από μία αμοιβάδα, η οποία βρίσκεται στο νερό. Προκαλεί διάρροια και αίμα στα κόπρανα. Μοναδική προφύλαξη η καθαριότητα και το φιλτράρισμα του νερού ή η αποστείρωσή του με χλώριο ή ιώδιο.
- Χολέρα: Ενδημική στην Αφρική και την Ασία. Προκαλείται από το βακτηρίδιο της χολέρας. Μολύνεται κανείς από το νερό στο οποίο έχουν πέσει ανθρώπινες ακαθαρσίες ή από επιμολυσμένες τροφές. Προκαλεί διάρροια, αφυδάτωση, σοκ και θάνατο. Την καταπολεμούν με αντιβιοτικά και ορούς.
- Κρυπτοσπορίδιο: Παράσιτο παρόμοιο με την Γκάρντια. Μεταφέρεται από ελάφια, κάστορες και άλλα ζώα στις λίμνες τα ποτάμια και τις δεξαμενές. Προκαλεί σοβαρές παρενέργειες και σε συνδυασμό με άλλες αρρώστιες μπορεί να επιφέρει ακόμα και θάνατο.
- Ηπατίτιδα: Είναι ασθένεια που είναι εξαπλωμένη σε ολόκληρο τον κόσμο. Μεταδίδεται με το σάλιο, τις τροφές και το νερό. Προκαλεί ναυτία, πυρετό, βλάβες στο συκώτι και ίκτερο και τέλος κώμα και θάνατο πολλές φορές. Κατηγορείται επίσης σαν παράγων εμφάνισης καρκίνου στο συκώτι.
- Τύφος: Ενδημικός στις φτωχές χώρες της Αφρικής, Ασίας και Λατινικής Αμερικής. Προκαλείται από βακτηρίδιο. Μεταδίδεται με το νερό και τα τρόφιμα. Προκαλεί πυρετό, πονοκέφαλο και δυσκοιλιότητα ή διάρροια.
- Μαλάρια: Είναι από τις αρρώστιες τις μεταδιδόμενες από έντομα που σχετίζονται με στάσιμα και βρώμικα νερά. Ενδημεί στα τροπικά και υποτροπικά μέρη. Πρόκειται για παράσιτο, το οποίο μεταδίδεται με το τσίμπημα των κουνουπιών. Προκαλεί ξεσπάσματα πυρετού που εξαντλούν τον ασθενή, πονοκέφαλο, βήχα και διάρροια. Καταπολεμείται με κινίνο.
- Καμπυλοβακτηρίδιο: Μεταφέρεται από ζώα, κοτόπουλα και νερό. Συνήθως το απλό μαγείρεμα το καταστρέφει καθώς και η χλωρίωση. Προκαλεί διάρροια, πυρετό, κοιλιακό πόνο, ναυτία, πονοκέφαλο και μυϊκούς πόνους. Η ασθένεια εμφανίζεται συνήθως δύο με πέντε ημέρες μετά από την κατανάλωση των μολυσμένων τροφίμων ή του νερού. Η διάρκεια της ασθένειας είναι περίπου επτά με δέκα ημέρες, αλλά υπάρχουν υποτροπές περίπου στο 25% των περιπτώσεων. Οι περισσότερες μολύνσεις αυτοθεραπεύονται.
- Δάγκειος πυρετός: Ιός που βρίσκεται στην τροπική Ασία και μεταδίδεται από κουνούπια. Προκαλεί πυρετό, πονοκέφαλο, πόνο στους μύες και τις αρθρώσεις καθώς και περιστασιακή αιμορραγία.
- Κίτρινος πυρετός: Βρίσκεται στην Νότια Αμερική και την τροπική Αφρική. Είναι ιός μεταδιδόμενος από τα κουνούπια. Προκαλεί ήπιο ή περιοδικό πυρετό, αιμορραγικές τάσεις και ίκτερο. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να επιφέρει και θάνατο.
- Σαλμονέλα: Η σαλμονέλα είναι το όνομα ενός γένους ραβδόμορφων βακτηρίων. Απαντάται ιδιαίτερα συχνά στα ζώα, ειδικά στα πουλερικά και τους χοίρους. Οι περιβαλλοντικές πηγές του μικροοργανισμού περιλαμβάνουν το νερό, το χώμα, τα έντομα, τις επιφάνειες εργοστασίων, τις επιφάνειες κουζινών, τα ζωικά περιττώματα, τα ακατέργαστα κρέατα, ακατέργαστα πουλερικά και τα ακατέργαστα θαλασσινά. Προκαλεί (ανάλογα με το είδος) διαφορετικής βαρύτητος συμπτώματα τυφοειδούς πυρετού. Ο τυφοειδής πυρετός, χαρακτηρίζεται από πονοκέφαλο, υψηλό πυρετό, ανορεξία, εντερική αιμορραγία, πιθανότητα εντερικής διάτρησης, σηψαιμία, μηνιγγίτιδα, οστεομυελίτιδα, ηπατομεγαλία και σπληνομεγαλία. Ο πυρετός υποχωρεί μετά την τρίτη βδομάδα.
- Τράχωμα: Είναι ασθένεια των οφθαλμών, επικίνδυνη και μεταδοτική. Προσβάλλει τον επιπεφυκότα του ματιού του ανθρώπου και τις περισσότερες φορές επεκτείνεται στον κερατοειδή χιτώνα. Οφείλεται σε ιό που προσβάλλει μόνο τα μάτια. Το τράχωμα έχει άσχημες συνέπειες και η χειρότερη είναι η μείωση της όρασης που φτάνει μέχρι και την τύφλωση. Στην διάδοσή του συμβάλλει η έλλειψη καθαρού νερού και ως εκ τούτου προσωπικής υγιεινής.
- Δηλητηρίασα από μόλυβδο: Προέρχεται από σωλήνες μολύβδου, χρώματα και τις κολλήσεις στα δίκτυα του νερού. Είναι πραγματική απειλή της υγείας των βρεφών και των παιδιών. Μπορεί να προκαλέσει σοβαρή εγκεφαλική βλάβη, ακόμα και θάνατο, να εμποδίσει την ανάπτυξη του εγκεφάλου των εμβρύων, να προκαλέσει χαμηλό βάρος κατά την γέννηση, αύξηση της πίεσης του αίματος, χρόνια αναιμία και περιφερειακές νευρικές βλάβες ή μαθησιακές δυσκολίες και υπερκινητικότητα.
- Δηλητηρίαση από χλώριο:Έχει αποδειχθεί πλέον ότι όταν μπαίνει στο νερό ενώνεται με διάφορα οργανικά στοιχεία και δημιουργεί επικίνδυνες ενώσεις. Τουλάχιστον 177 τέτοιες ενώσεις έχουν ανιχνευθεί στο μητρικό γάλα, στο σπέρμα, στο αίμα και σε άλλα μέρη του σώματος. Μπορεί να δημιουργήσει αποβολές, βλάβες στα νεφρά και στο συκώτι, προβλήματα αναπαραγωγής, γονιμότητας, νευρικές παθήσεις, βλάβες στο ανοσοποιητικό σύστημα, αρτηριοσκλήρυνση, προβλήματα του μυΐκού συστήματος, καρδιακές προσβολές, καρκίνο κλπ. κλπ. κλπ.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Τα πράγματα όμως είναι πολύ πιο άσχημα από ότι έχουμε περιγράψει. Δεν φθάνει που το νερό έχει αρχίσει να γίνεται είδος πολυτελείας, δεν φθάνει που που η έλλειψη του προκαλεί εκατόμβες θυμάτων από πείνα δίψα και ασθένειες, έχει αρχίσει κι από πάνω να χρησιμοποιείται και σαν είδος <<μη θανατηφόρου όπλου>> στην χειραγώγηση των μαζών.
Παρά την συνεχή συγκέντρωση στοιχείων ότι το υλικό αυτό είναι επιβλαβές στη δημόσια υγεία, οι κυβερνήσεις, οι οδοντιατρικές και ιατρικές συνεχίζουν να διαφημίζουν τα φθορίδια.
Η ιστορία του καταναγκασμού των ανθρώπων να πίνουν τέτοιες ουσίες, μέσω της φθοριοποίησης του νερού, είναι γεμάτη ψέματα, πλεονεξία και απάτες. Οι κυβερνήσεις που προσθέτουν το φθορίδιο στην παροχή του νερού επιμένουν ότι είναι ασφαλές, ευεργετικό και απαραίτητο. Εντούτοις, οι επιστημονικές ενδείξεις δείχνουν ότι το φθορίδιο δεν είναι ασφαλές στην κατανάλωση και ότι οι περιοχές που βάζουν φθορίδιο στο πόσιμο νερό έχουν τα υψηλότερα ποσοστά τερηδόνας, καρκίνου, οστεοπόρωσης και άλλων προβλημάτων υγείας.
Λόγω των αφόρητων πιέσεων από τις βιομηζανίες αλουμινίου, τις φαρμακοβιομηχανίες και τους κατασκευαστές όπλων, το φθορίδιο συνεχίζει να προστίθεται στο νερό σε ολόκληρο τον κόσμο. Μάλιστα εξαιτίας νομικών ενεργειών, που έχουν γίνει πρόσφατα στις ΗΠΑ, είναι δύσκολο να στοιχειοθετηθούν κατηγορίες εναντίον των εταιρειών που φθοριώνουν το νερό.
Αν και υπάρχει αυξανόμενη ανησυχία σχετικά με την προσθήκη του τοξικού φθορίδιου στο πόσιμο νερό, υπάρχουν μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που φρενάρουν την όλη υπόθεση. Το κοινό θα συνεχίσει να βομβαρδίζεται με ψέματα για τα οφέλη της φθορίωσης για να ωφελούνται οικονομικά οι διάφορες εταιρείες.
Η ιστορία αυτή ξεκίνησε το 1924, όταν μια γερμανική χημική βιομηχανία άρχισε να παίρνει δάνεια από Αμερικανούς τραπεζίτες, δημιουργώντας βαθμιαία μία τεράστια πολυεθνική εταιρεία.
Το 1928 δύο αμερικανοί οικονομικοί κολοσσοί άρχισαν χρηματιστηριακή συνεργασία με την γερμανική αυτή εταιρεία και συνέχισαν όλη την δεκαετία του '30. Τις μετοχές στην Αμερική τις διαχειριζόταν μια εταιρεία που στο διοικητικό συμβούλιο είχε υψηλόβαθμα στελέχη των δύο αμερικανικών κολοσσών. Επίσης τρία άλλα μέλη του διοικητικού συμβουλίου δικάστηκαν και καταδικάστηκαν σαν Γερμανοί εγκληματίες πολέμου για εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας.
Το 1939 δύο Αμερικανικές χημικές βιομηχανίες έδωσαν την τεχνολογία παραγωγής φθορίδιου στην Γερμανία. Επιπλέον γνωστές φαρμακοβιομηχανίες και πολλές άλλες επιχειρήσεις υπέγραψαν συμφωνίες δημιουργώντας καρτέλ και δημιούργησαν μαζί με την γερμανική εταιρεία μια ισχυρή ομάδα που έχει το παρατσούκλι <<Η μαφία του φθοριδίου>>.
Στο τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, η αμερικανική κυβέρνηση έστειλε έναν χημικό επιστήμονα, ερευνητή στην χημεία, βιοχημεία, φυσιολογία και παθολογία, για να αναλάβει την διοίκηση των απέραντων εργοστασίων της χημικής βιομηχανίας στην Γερμανία. Εκεί έμαθε για ένα σχέδιο που είχαν επινοήσει κατά την διάρκεια του πολέμου και το οποίο υιοθετήθηκε από το γερμανικό γενικό επιτελείο. Οι Γερμανοί φαρμακοποιοί, εργαζόμενοι στην χημική βιομηχανία, του είπαν για την προσπάθειά τους να ελέγξουν τον πληθυσμό μέσω της χρήσης φθοριούχου νατρίου που έμπαινε στο πόσιμο νερό. Επρόκειτο για μια τακτική που χρησιμοποιούσαν στα γερμανικά και ρωσικά στρατόπεδα αιχμάλωτων για να καταστήσουν τους φυλακισμένους <<ηλίθιους και υπάκουους>>.
Η εν λόγω εταιρεία είχε αναπτύξει σχέδια, κατά την διάρκεια του πολέμου, για φθορίωση του νερού στις κατεχόμενες χώρες.
Ο λόγος ήταν ότι διαπιστώθηκε ότι η φθοριοποίηση προκαλεί βλάβη σε ένα συγκεκριμένο μέρος του εγκεφάλου, που εμποδίζει τον άνθρωπο που επηρεάστηκε από το να υπερασπίσει την ελευθερία του και που αναγκάζει το άτομο να γίνει πιο υπάκουο στις αρχές. Το φθορίδιο παραμένει μια από τις ισχυρότερες γνωστές αντι-ψυχωτικές ουσίες και περιλαμβάνεται στα είκοσι πέντε τοις εκατό των σημαντικότερων ηρεμιστικών.
Οι Αμερικανοί στρατιωτικοί συνέχισαν την ναζιστική έρευνα, για να αναπτύξουν τεχνικές για να κατασταθεί ανίκανος ένας εχθρός ή να ποτιστεί με φάρμακα ένα ολόκληρο έθνος.
Όπως δηλώνεται σε σχετικά με τις δραστηριότητες της ΣΙΑ, <<το φαρμακευτικό πρόγραμμα ήταν μέρος ενός πολύ μεγαλύτερου προγράμματος της ΣΙΑ, στην προσπάθειά της να ερευνήσει πιθανά μέσα ελέγχου της ανθρώπινης συμπεριφοράς>>.
Ο μύθος της πρόληψης της τερηδόνας συνδέθηκε με το φθορίδιο, το οποίο κατασκευάστηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1939. Η <<Εταιρεία Αλουμινίου>> που είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός τοξικών αποβλήτων φθοριδίου είχε μηνυθεί για ζημιές λόγω ακριβώς του φθοριδίου. Έτσι ένας επιστήμονας υπάλληλος της έκανε πειράματα με μερικούς αρουραίους και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το φθορίδιο μείωσε την τεριδόνα των δοντιών στα ζώα!!! Τελικά υποστήριξε ότι πρέπει να προστεθεί φθόριο στο νερό!!!!!!!!!
Το 1947 ένας δικηγόρος της εταιρείας, διορίστηκε Προϊστάμενος της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας, μια θέση που τον τοποθέτησε υπεύθυνο και για την Υπηρεσία Δημόσιας Υγείας (PHS). Κατά την διάρκεια των επόμενων τριών ετών, ογδόντα επτά νέες αμερικανικές πόλεις άρχισαν την φθορίωση στο νερό τους. Σε αυτές συμπεριελήφθη η <<πόλη ελέγχου>> στο Μίτσιγκαν, στην οποία γινόταν μελέτη φθοριοποίησης του νερού. Έτσι σταμάτησε η επιστημονικά αντικειμενική δοκιμή της φθορίωσης πριν να ολοκληρωθεί.
Το αμερικανικό εκπαιδευτικό και ερευνητικό σύστημα χρηματοδοτήθηκε από τις βιομηχανίες αλουμινίου, λιπασμάτων και τις βιομηχανίες όπλων που έψαψναν τρόπο να απαλλαγούν από τα απόβλητα του φθοριδίου επιτυγχάνοντας και κάποιο κέρδος. Η ανακάλυψη ότι το φθορίδιο ωφελεί τα δόντια, χρησιμοποιήθηκε από την βιομηχανία στης μηνύσεις από τους εργαζομένους και τις κοινότητες που δηλητηριάστηκαν από το φθορίδιο.
Το φθορίδιο, είναι ένα υπο-παράγωγο της διαδικασίας παραγωγής των εκρηκτικών υλών και των λιπασμάτων ενώ απαιτούνταν πολλά χρήματα για να γίνει κατάλληλη διαχείριση και αδρανοποίηση του. Μέχρει να βρεθεί κάποια χρήση του, εθεωρείτο μόνο τοξικό και επιβλαβές απόβλητο.
Μέσω μιας πονηρής διαφημιστικής εκστρατείας το φθορίδιο (πρώην τοξικό απόβλητο) έγινε ενεργό συστατικό σε φυτοφάρμακα, μυκητοκτόνα, ποντικοφάρμακα, αναισθητικά, ηρεμιστικά, φθοριωμένα βιομηχανικά και άλλα προΐόντα.
Το φθορίδιο αποφέρει κέρδη πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων και οποιαδήποτε αναστολή της χρήσης του είναι οικονομικά αδύνατη και νομικά αδιανόητη. Επιπλέον η δυνατότητα του να χρησιμοποιηθεί για μαζικό έλεγχο του πληθυσμού κάνει ακόμα πιο απίθανη την οποιαδήποτε αναστολή της μαζικής χρήσης του.
Οι Αμερικανοί πειραματίζονται με πολλούς τρόπους για τον έλεγχο των μαζών. Έτσι έχουν αναπτυχθεί πολλές και διαφορετικές χημικές μεθόδοι. Φαρμακευτικές ουσίες ή και αέρια με διαφορετικές μυρωδιές επιδρούν αρνητικά στην λειτουργία του εγκεφάλου. Εισάγονται όπως το φθόριο και το χλώριο στο νερό της ύδρευσης. Έτσι απελευθερώνονται όταν κάποιος ανοίγει την βρύση για να πιει νερό, να πλύνει λαχανικά και να μαγειρέψει ή για να κάνει μπάνιο. Οι ουσίες αυτές μπορούν να προκαλέσουν διάφορες καταστάσεις. Επιθετικότητα, νευρικότητα, ψυχολογικά και διανοητικά προβλήματα καθώς και απάθεια, αδιαφορία για τους άλλους καθώς και απάθεια, αδιαφορία για τους άλλους, φοβίες και οτιδήποτε άλλο μπορεί να δημιουργήσει μία ψυχοτρόπος ουσία. Ακόμη και βακτηρίδια και ιοί έχουν χρησιμοποιηθεί με αυτόν τον τρόπο σε πειράματα σε διάφορες χώρες.
Ο Μεγάλος Αδελφός έχει πολλά και διαφορετικά όπλα για την χειραγώγηση των ανθρώπων. Αλλά τώρα πια έχει ένα καινούργιο και πολύ αποτελεσματικό εργαλείο για την μαζική αποβλάκωση: το <<νερό της φωτιάς>>!!!.
ΤΕΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.