Μέρος έκτον
Ο ΟΤΤΟ ΡΑΝ ΚΑΙ Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ
ΙΕΡΟΥ ΔΙΣΚΟΠΟΤΗΡΟΥ
Ο Όττο Ραν (1904 - 1939) ήταν ένας χαρισματικός νεαρός συγγραφέας και ιστορικός, μια από τις πιο εντυπωσιακές μορφές του 20ου αιώνος.
Πριν τον μυστηριώδη θάνατό του σε ηλικία 35 ετών έγραψε δύο βιβλία για τους Καθαρούς της Νότιας Γαλλίας, το <<Σταυροφορία για το Γκράαλ>> και το <<Δικαστήριο του Εωσφόρου>>. Ο μύθος και ο θρύλος συνεχίζουν να καλύπτουν την ζωή και τον τραγικό του θάνατο.
Στα 1982 άρχισε να γίνεται γνωστός στην Ευρώπη. Ο Όττο Ραν πίστευε πως είχε βρει την τοποθεσία του όρους του Ιερού Δισκοπότηρου, του όρους της Σωτηρίας του θρύλου, στο οχυρό Μονσεγκίρ των Καθαρών.
Ο καθηγητής Ζόζελιν Γκόντγουιν γράφει πως είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνος για το μυθολογικό σύμπλεγμα που σχετίζει τους Καθαρούς και το Μονσεγκίρ με το Ιερό Δισκοπότηρο και το κάστρο του.
Ο Όττο Ραν ήταν απόλυτα πεπεισμένος πως οι Καθαροί ήταν οι τελευταίοι ιδιοκτήτες του Δισκοπότηρου, το οποίο χάθηκε όταν πέθανε ο Πάπας και Βασιλέας της Γαλλίας στις αρχές του ΙΓ' αιώνος..
Ισχυρίστηκε πως η ουσία του Τάγματος των Καθαρών ήταν κρυμμένη μέσα στα μυθιστορήματα για το Γκράαλ. Η αναζήτηση του Ιερού Δισκοπότηρου ήταν μια συμβολική αναπαράσταση της μύησης των Καθαρών και το ίδιο το Γκράαλ, που για τον Βόλφραμ Φον Έσενμπαχ στο έργο του "Πάρσιφαλ" είναι μια Ιερή πέτρα, συμβόλιζε την μυστική παράδοση των Καθαρών.
Ο πόλεμος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας εναντίον των Καθαρών περιγράφεται ως ένας πόλεμος όπου βρίσκονται αντιμέτωποι οι ROMA και οι AMOR και όπου η καθολική ιδέα θριάμβευσε με την φλόγα και το ξίφος πάνω στην αγνή ιδέα των Καθαρών.
Οι Καθαροί, μια Γνωστική Χριστιανική κοινότητα, εμφανίστηκαν στη Δυτική Ευρώπη γύρω στα 1050. Ήταν επίσης γνωστοί ως Αλμπιγκενσιανοί ή άνθρωποι του Άλμπι, που ήταν μια πόλη της Νότιας Γαλλίας, κέντρο των Καθαρών.
Κατά τον ΙΒ' αιώνα στο κίνημα ανήκαν δύο εκατομμύρια άνθρωποι που άρχισαν να γίνονται σοβαρός αντίπαλος της Εκκλησίας της Ρώμης.
Οι Καθαροί δήλωναν κληρονόμοι μιας παράδοσης παλαιότερης από αυτήν της Εκκλησίας της Ρώμης. Ισχυρίζονταν επίσης πως είναι οι μόνοι που διατηρούσαν το Άγιο Πνεύμα. Είναι αλήθεια πως οι Γνωστικοί ήταν παλαιότεροι από την πρώιμη Εκκλησία της Ρώμης και κατηγορούσαν τη Ρώμη πως παρέκκλινε από την αγνότητα και οδηγήθηκε στην αίρεση.
Οι μεσαιωνικοί Καθαροί πίστευαν στην κοσμική μάχη ανάμεσα στις αρχές του φωτός και του σκότους. Ταύτιζαν τους κληρικούς και τους βασιλείς της Καθολικής Εκκλησίας με το σκότος.
Στη μυθολογία τους ο ήλιος συμβόλιζε το πρωταρχικό φως από το οποίο αναδύεται η ζωή. Οι διδασκαλίες τους ήταν ένα είδος ηλιακού Χριστιανισμού και το Μονσεγκίρ ο φάρος του καθαρισμού των Καθαρών.
Ο μεσαιωνικός Γερμανικός μύθος του Πάρσιφαλ αναβίωσε στα 1700 με το έργο του Βάγκνερ και υποκίνησε τον Όττο Ραν να ξεκινήσει την αναζήτηση του Ιερού Δισκοπότηρου. Ο συγγραφέας του Πάρσιφαλ, Βόλφραμ Φον Έσενμπαχ, ήταν ένας Ναϊτης του ΙΓ' αιώνος.
Ο Ραν ταξίδεξε στη Γαλλία, την Ισπανία, την Ιταλία και την Ελβετία. Στα 1929 έφθασε στο Λανγκεντόκ, περιοχή της Νότιας Γαλλίας, όπου βρίσκεται το Ιερό όρος των Καθαρών και η μυστηριώδης εκκλησία του Ρεν Λε Σατώ. Όλοι αυτοί είναι τόποι του θρύλου των Καθαρών.
Στα 1244 οι Καθαροί έκαναν την τελευταία ηρωική τους αντίσταση εναντίον των Καθολικών. Η παράδοση λέει πως τη νύχτα πριν την τελική επίθεση, τρεις καθαροί, μεταφέροντας τα ιερά κειμήλια της πίστης τους, γλίστρησαν από τα τείχη χωρίς να γίνουν αντιληπτοί, μεταφέροντας μακριά τα μαγικά σύμβολα του Μεροβιγγιανού βασιλέα Ντάγκομπερ ΙΙ και ένα κύπελλο που είχε τη φήμη πως είναι το Ιερό Δισκοπότηρο.
Η κατοχή του Δισκοπότηρου αυτού ήταν πάντοτε το όνειρο των Ιπποτικών Ταγμάτων. Οι Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης του Βασιλέως Αρθούρου, οι Ναϊτες, ακόμη και οι Τεύτονες Ιππότες αναζήτησαν το μυστικό κύπελλο. Ο Όττο Ραν πίστευε πως θα μπορούσε να θριαμβεύσει εκεί που αιώνες αναζήτησης απέτυχαν.
Είχε μελετήσει την ιερή γεωμετρία του Μονσεγκίρ, τον προσανατολισμό της στον ήλιο και την σχέση της με άλλους ιερούς τόπους και ανακάλυψε μυστικά υπόγεια περάσματα εκεί που πίστευε πως πρέπει να κρύφτηκε ο θησαυρός.
Η γνώση της ιερής γεωγραφίας του Όττο Ραν φθάνει στους Δρυίδες και τους αρχαίους Έλληνες. Οι Καθαροί επίσης λέγεται πως ήταν εξοικειωμένοι με τους κατοίκους της περιοχής, ο Όττο συνέλεξε τα πάντα που αφορούσαν τους Καθαρούς και το Γκράαλ.
Στα 1931 ο Ραν έκανε μια εκτεταμένη έρευνα στις σπηλιές νότια του Μονσεγκίρ, όπου και επισκέφθηκε την καθεδρική, όπως ονομάζεται, σπηλιά. Οι κάτοικοι της περιοχής τον αποκαλούσαν <<αιώνια έφηβο με υπερφυσικό πάθος για το Γκράαλ και την ερμητική παράδοση>>.
Ο Όττο Ραν βρήκε σπηλιές που οι τοίχοι τους καλύπτονταν με σύμβολα χαρακτηριστικά των Ναϊτών, δίπλα σε σύμβολα των Καθαρών. Τα ευρήματα αυτά επιβεβαίωσαν την αντίληψη πως κάποτε Ναΐτες και Καθαροί ήταν στενά συνδεδεμένα.
Σε ένα χάραγμα παρουσιαζόταν ένα δόρυ. Η απεικόνιση αυτή παραπέμπει στην αιματοβαμμένη λόγχη των θρύλων του Αρθούρου.
Ο θρύλος του Γκράαλ εμφανίζεται εκχριστιανισμένος τον Μεσαίωνα: Επικεντρώνεται γύρω από τον Βασιλέα Αρθούρο, τον βασιλέα του Γκράαλ που ονομάζεται επίσης Αμφορτάς.
Είναι σημαντικό να σημειώσουμε πως Άρθουρ είναι ο Άρθος, η άρκτος. Πρόκειται για την υπερβόρεια περιοχή έδρα του Γκράαλ, της πρώτης ηλιακής εποχής. Κατά τον μεσαίωνα μετετράπη σε κύπελλο για να εκχριστιανιστεί ο μύθος, ο οποίος είναι καθαρά πολυθεϊστικός.
Το Ιερό Δισκοπότηρο το κρατούσαν οι Καθαροί στο Μονσεγκίρ, εκεί που ζούσαν παλαιότερα οι Δρυίδες. Οι Ιερείς του Χριστιανισμού έμοιαζαν κάπως στους τέλειους των Καθαρών. Την μυστική σοφία των Καθαρών την διατήρησαν οι τροβαδούροι, οι περιοδεύοντες ποιητές και τραγουδιστές των μεσαιωνικών αυλών της Γαλλίας.
Οι περισσότεροι τροβαδούροι ήταν εθνικοί πολυθεϊστές. Κάποιοι μυστικά ήταν Καθαροί. Σύμφωνα με μια ξεχωριστή γυναίκα, το θηλυκό σύμβολο, στο οποίο αναφέρεται η κοινότητα των Καθαρών, που είναι η σοφία των Γνωστικών.
Ο Τζούλιους Έβολα εξηγεί στο έργο του <<Το Μυστήριο του Γκράαλ>>:
<<Για να κάνουν την διδασκαλία τους απρόσιτη στους βέβηλους την έκρυψαν με τον ερωτικό συμβολισμό.
Παρόμοια με τον κύκλο του Γκράαλ, ο οποίος χρησιμοποιεί τον ηρωικό συμβολισμό>>.
Όταν ο Όττο Ραν μελέτησε για πρώτη φορά το Πάρσιφαλ του Βόλφραμ Φον Έσεμπαχ, παρατήρησε σημαντικές ομοιότητες με ονόματα και τόπους στην Νότια Γαλλία και υπέθεσε πως το Κάστρο του Ιερού Δισκοπότηρου, που ο Ριχάρδος Βάγκνερ το ονομάζει Μονισαλβάτ (Όρος της Σωτηρίας) δεν είναι άλλο από το ηλιακό κάστρο των Καθαρών, το Μονσεγκίρ.
Στο έργο του Έσενμπαχ παρατήρησε την επιρροή της ποίησης των Καθαρών. Ο Όττο Ραν υιοθέτησε την άποψη του ενθουσιώδους οπαδού των Καθαρών, Αντόνι Γκαντάλ, το πιθανώς αναληθές συμπέρασμα πως οι Καθαροί αποσύρθηκαν σε υπόγειους τόπους όπου και ασκούσαν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα.
Ο Γκαντάλ έδωσε στον Ραν την άδεια να μελετήσει την βιβλιοθήκη του και το ιδιωτικό του μουσείο. Ο Γκαντάλ πίστευε πως οι Καθαροί, οι φανατικοί αυτοί Χριστιανοί που θα έφερναν δέκα φορές περισσότερες συμφορές στην Ευρώπη αν υπερίσχυαν των Καθολικών, προέρχονταν από τον Γνωστικό Χριστιανισμό.
Λέγεται πως οι Καθαροί είχαν στα χέρια τους το υποτιθέμενο γνήσιο Ευαγγέλιο του Ιωάννη, αν και την εποχή εκείνη κάθε αίρεση ισχυριζόταν πως έχει τα γνήσια ευαγγέλια.
Ο μύθος πως ο Όττο βρήκε τελικά το Γκράαλ και το κράτησε μέχρι το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στο Βέβελσμπουργκ, το κάστρο των Ες Ες δίπλα στο Πάντερμπορν, εύκολα μπορεί να απορριφθεί. Υπάρχει κάποιο Γκράαλ στο Βέβελσμπουργκ, αλλά ήταν απλός ένας τεράστιος κρύσταλλος.
Ο Ρενε Νελλί, ένας σημαντικός μελετητής των Καθαρών, ισχυρίζεται πως τα υπάρχοντα κείμενα των Καθαρών δεν αναφέρουν το Γκράαλ, ενώ ο Τζούλιους Έβολα δεν πιστεύει στην άποψη για το Γκράαλ.
Ο Όττο Ραν άφησε τη Γαλλία τον Σεπτέμβριο του 1932 και επέστρεψε στη Γερμανία για να αφιερωθεί σε περαιτέρω μελέτες για το Γκράαλ. Στα 1934 ολοκλήρωσε το βιβλίο του <<Σταυροφορία για το Γκράαλ>>. Σ΄αυτό ισχυριζόταν πως οι ήρωες του Έσενμπαχ ήταν πραγματικές προσωπικότητες.
Ο αγνός ιππότης Πάρσιφαλ ήταν ένα από τα πρώτα ηρωικά θύματα της Σταυροφορίας των Καθολικών, ο Καρκασσόνε. Ο ερημίτης Τρεβιζέντ ήταν ο επίσκοπος των Καθαρών Γκιλαμπέρτ Ντεκάστρς.
Ο Ραν συμπέρανε πως το κάστρο του Μονσεγκίρ ήταν ο Ναός του Γκράαλ. Συσχετίζει ακόμη την Εκκλησία των Καθαρών με την μυστική ομάδα <<Πιστοί της Αγάπης του Δάντη>>.
Πίστευε πως οι Ναϊτες μετά την διάλυσή τους, βρήκαν καταφύγιο στις σπηλιές των Πυρηναίων. Ο Ραν έγραψε για τις πολλές ενδείξεις που οδηγούσαν στο συμπέρασμα πως το λευκό ένδυμα με τον οκτάγωνο κόκκινο σταυρό των Καθαρών, τις σκοτεινές σπηλιές των Πυρηναίων.
Ο Ραν πίστευε πως το Γκράαλ αποτελείτο από πέτρινες πινακίδες στις οποίες ήταν χαραγμένοι ρουνικοί ή προ- ρουνικοί χαρακτήρες. Πίστευε ακόμη πως ήταν είτε ένα τέλειο σμαράγδι με 144 πλευρές, είτε 144 πινακίδες σμαράγδινες.
Το 144 αναφέρεται στους 144.000 Εβραίους που είναι οι εκλεκτοί για τον Παράδεισο, όπως γράφει η Αποκάλυψη.
Το σμαράγδι ανήκε στο στέμμα του Εωσφόρου που συμβόλιζε το τρίτο του μάτι, το οποίο έπεσε στη γη, ακριβώς στο Μονσεγκίρ.
Μετά την έκδοση του βιβλίου του τράβηξε την προσοχή του ηγέτη των Ναζί Χάνριχ Χίμλερ. Η ιεραρχία των Ες Ες πρότεινα μια συνεργασία στον Όττο Ραν για μια έρευνα που θα χρηματοδοτούσαν τα Ες Ες.
Όταν εισήλθε στο γραφείο Κληρονομιάς των Ες Ες ως πολίτης αμέσως οι ανώτεροί του αναγνώρισαν το ταλέντο του. Πείστηκε να εισέλθει επίσημα στα Ες Ες στα 1932 και έτσι ο Όττο Ραν έγινε το μέλος αριθμός 276.208 των Αλγκεμάινε Ες Ες.
Ο Χίμλερ του πρόσφερε μισθό και την ελευθερία να διεξάγει την δική του ακαδημαϊκή έρευνα.
Τον Σεπτέμβριο του 1935 ο Ραν έγραφε εκτεταμένα γράμματα προς τους ανώτερούς τους για τους τόπους που επισκέφθηκε στην στην αναζήτηση του Γκράαλ ζητώντας την εχεμύθεια, με εξαίρεση τον Χίμλερ.
Υπάρχει η φήμη πως ΄Οττο Ραν ίδρυσε έναν κύκλο νέο- καθαρών μέσα στα Ες Ες. Το καλοκαίρι του 1936 ανέλαβε μια εκστρατεία στην Ισλανδία με διαταγή των Ες Ες. Είναι περίεργο αλλά το πλοίο που ταξίδεψε προς την Ισλανδία είχε ως σημαία μια γαλάζια σβάστικα σε λευκό φόντο, κάτι που βρισκόταν σε έντονη αντίθεση με την επίσημη του Γ' Ράιχ.
Σημαντικά σημεία του ταξιδιού του δημιούργησαν κάποια κεφάλαια στο δεύτερο και τελικό του βιβλίο που εξεδόθη στα 1937 <<Το Δικαστήριο του Εωσφόρου>>.
Για τον Ραν ο Εωσφόρος ήταν ο Αμπέλιο των Πυρηναίων, ο Μπελένος των Κελτών, ο Μπάλντερ των Βορείων, ο Προμηθέας των Ελλήνων. Όλοι αυτοί φέρνουν το φως.
Για τον Ραν το πρωταρχικό φως ήλθε από τον Βορρά. Ταξίδεψε στους ιερούς τόπους της Ευρώπης, στους Σάξονες, τους Ολλανδούς, τους Νορβηγούς.
Ο Ραν ονειρεύεται μια επιστροφή στη Θούλη, το πρωταρχικό κέντρο των Ευρωπαίων Υπερβορείων και εύχεται μια επιστροφή στη Χρυσή Εποχή.
Για τον Ραν το Γκράαλ ήταν ένα έμβλημα που βρισκόταν σε αντίθεση με την Καθολική Εκκλησία, ένα πραγματικά φωτοβόλο εωσφορικό σύμβολο. Ο Εωσφόρος στεκόταν σε αντίθεση με τον θεό του Σκότους, τον θεό της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Ο Όττο Ραν έγραψε στον επίλογο του βιβλίου του:
<<Υπάρχει πολύ περισσότερο φως από ότι στους Οίκους του Θεού- τις καθεδρικές και τις εκκλησίες- όπου ο Εωσφόρος ούτε είναι ικανός, ούτε επιθυμεί να εισέλθη εξ αιτίας των σκοτεινών γυάλινων παραθύρων, όπου είναι ζωγραφισμένοι Εβραίοι προφήτες και απόστολοι και οι άγιοι των Καθολικών. Στο δάσος, εκεί είμαι ελεύθερος!>>.
Την περίοδο που βρισκόταν στα Ες Ες ο Ραν παρατήρησε πως το τηλέφωνό του παρακολουθείτο και πως ι ίδιος βρισκόταν υπό συνεχή επιτήρηση.
Γνωρίζουμε πως ο Ραν έπεσε σε δυσμένεια από την ιεραρχία των Ναζί στα 1937 και για λόγους πειθαρχίας οδηγήθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου. Τον χειμώνα του 1938/39 έγραψε στον αρχηγό των Ες Ες ζητώντας του την άμεση παραίτησή του από τα Ες Ες. Λίγους μήνες αργότερα πέθανε.
Υπάρχουν διάφορες φήμες για την αποχώρησή του Ραν από τα Ες Ες. Άλλοι λένε πως ήταν ομοφυλόφιλος, ενώ άλλοι πως είχε εβραϊκή καταγωγή. Τα στοιχεία όμως λείπουν. Σε μια συζήτησή του ο Ραν ισχυρίστηκε πως προδόθηκε και η ζωή του βρισκόταν σε κίνδυνο.
Σε μια επιστολή του σ΄έναν φίλο του εξέφρασε ανοιχτά τον προβληματισμό του για το Τρίτο Ράιχ:
<<Θλίβομαι πολύ για την χώρα μου. Πριν από δεκατέσσερις ημέρες βρισκόμουν στο Μόναχο. Δύο μέρες αργότερα προτίμησα να πάω στα βουνά μου. Είναι αδύνατον για έναν ανεκτικό, φιλελεύθερο άνθρωπο σαν και εμένα να ζήσω στο κράτος αυτό που έγινε η χώρα μου>>.
Ο Ραν έδωσε την τελευταία του διάλεξη για το <<Δικαστήριο του Εωσφόρου>> τον Ιανουάριο του 1938. Η τοπική εφημερίδα αναφέρθηκε στην ομιλία του:
<<Οι Αλμπιγκενσιανοί (Καθαροί) εξοντώθηκαν. Διακόσιοι πέντε οπαδοί του Εωσφόρου κάηκαν σε μια τεράστια πυρά από τους Δομινικανούς στη Νότια Γαλλία μετά από μια μεγάλης κλίμακας σταυροφορία στο όνομα του Παπισμού. Με την φωτιά και το σπαθί η διδασκαλία του Εωσφόρου διώχθηκε όπως και οι οπαδοί του. Οι Αλμπιγκενσιανοί είναι νεκροί το πνεύμα τους όμως ζει και έχει επίδραση σήμερα μέσω μιας νέας αφοσίωσης και ενός αναγεννημένου ενθουσιασμού. Ο Καθολικός μπορεί πραγματικά να κάψει τους ανθρώπους, κάνει όμως λάθος αν πιστεύει πως μπορεί να κάψει μαζί με αυτούς και το πνεύμα τους. Το πνεύμα αυτό ζωντάνεψε ξανά σε πολλούς ανθρώπους χθες με δυνατό και ορατό τρόπο, όπως στον Όττο Ραν, έναν απόγονο των παλαιών τροβαδούρων>>.
Ένα χρόνο αργότερα στις 13 Μαρτίου του 1939, σχεδόν στα γενέθλια της πτώσης του Μονσεγκίρ, ο Όττο Ραν πέθανε στο χιόνι, στα βουνά του Τιρόλου. Με τον τρόπο αυτό που οι Καθαροί αιρετικοί πέθαιναν ο Ραν άφησε τον κόσμο που έβλεπε να αποσυντίθεται.
Η ιστορία της αινιγματικής ζωής και του έργου του Όττο Ραν συμβολίζει ένα μεγάλο μυστήριο και θα εντυπωσιάζει πάντα τους σπουδαστές του Ιερού Δισκοπότηρου και τους αναζητητές της παράδοσης των Καθαρών. Το μυστήριο αυτό περιγράφεται στην παρακάτω αναφορά του Μιγκουέλ Σεράνο, στο βιβλίο του <<Το Βιβλίο της Ανάστασης>>.
<<Όταν μιλούμε για την θρησκεία της αγάπης των τροβαδούρων για τους μυημένους ιππότες του Γκράαλ, για τους πραγματικούς Ροδόσταυρους, πρέπει να προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε τι βρίσκεται πίσω από τη γλώσσα τους. Την εποχή εκείνη η αγάπη δεν σήμαινε το ίδιο πράγμα που σημαίνει σήμερα.Η λέξη αγάπη AMOR ήταν ένας κώδικας. Αντίστροφα του AMOR διαβάζουμε ROMA. Ήταν ακριβώς αυτό που έλεγε η λέξη αυτή με τον τρόπο που ήταν γραμμένη: το αντίθετο της ρώμης και όλων όσων αντιπροσώπευε η Ρώμη, Επίσης το AMOR αναλύεται σε "Α" και "MOR" που σημαίνει <<χωρίς θάνατο>>. Το να γίνει δηλαδή κάποιος αθάνατος χάρις στον τρόπο μύησης του AMOR. Ένας τρόπος μύησης ολοκληρωτικά αντίθετος στον Ελληνικό τρόπο της αθανασίας μέσω της Ρώμης. Ο Γνωστικός Χριστιανισμός του Μάιστελ Έκκαρτ και ο δικός μου.Να γιατί η Καθολική Ρώμη (ROMA) κατέστρεψε το AMOR, τους Καθαρούς Ναϊτες και όλα τα μέλη των μεγάλων εθνικών Ρωμαϊκών οικογενειών που είχαν ηλιακή καταγωγή.Η αγάπη για την οποία μίλησαν και έγραψαν στα μυθιστορήματα τόσο πολύ στην ποίηση και την λογοτεχνία, η αγάπη του πλησίον, η παγκόσμια αγάπη των Εκκλησιών, η αγάπη της ανθρωπότητας, δεν έχει καμία σχέση με το A-MOR, την αθανασία που είναι μια σκληρή πειθαρχία, κρύα σαν τον πάγο, κοφτερή σαν το ξίφος, που ζητά να ξεπεράσει την ανθρώπινη κατάσταση για να φθάσει στο βασίλειο των Αθανάτων, στην απώτατη Θούλη>>.
Συνεχίζετε..
Η ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
Ο ΟΤΤΟ ΡΑΝ ΚΑΙ Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ
ΙΕΡΟΥ ΔΙΣΚΟΠΟΤΗΡΟΥ
Ο Όττο Ραν (1904 - 1939) ήταν ένας χαρισματικός νεαρός συγγραφέας και ιστορικός, μια από τις πιο εντυπωσιακές μορφές του 20ου αιώνος.
Πριν τον μυστηριώδη θάνατό του σε ηλικία 35 ετών έγραψε δύο βιβλία για τους Καθαρούς της Νότιας Γαλλίας, το <<Σταυροφορία για το Γκράαλ>> και το <<Δικαστήριο του Εωσφόρου>>. Ο μύθος και ο θρύλος συνεχίζουν να καλύπτουν την ζωή και τον τραγικό του θάνατο.
Στα 1982 άρχισε να γίνεται γνωστός στην Ευρώπη. Ο Όττο Ραν πίστευε πως είχε βρει την τοποθεσία του όρους του Ιερού Δισκοπότηρου, του όρους της Σωτηρίας του θρύλου, στο οχυρό Μονσεγκίρ των Καθαρών.
Ο καθηγητής Ζόζελιν Γκόντγουιν γράφει πως είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνος για το μυθολογικό σύμπλεγμα που σχετίζει τους Καθαρούς και το Μονσεγκίρ με το Ιερό Δισκοπότηρο και το κάστρο του.
Ο Όττο Ραν ήταν απόλυτα πεπεισμένος πως οι Καθαροί ήταν οι τελευταίοι ιδιοκτήτες του Δισκοπότηρου, το οποίο χάθηκε όταν πέθανε ο Πάπας και Βασιλέας της Γαλλίας στις αρχές του ΙΓ' αιώνος..
Ισχυρίστηκε πως η ουσία του Τάγματος των Καθαρών ήταν κρυμμένη μέσα στα μυθιστορήματα για το Γκράαλ. Η αναζήτηση του Ιερού Δισκοπότηρου ήταν μια συμβολική αναπαράσταση της μύησης των Καθαρών και το ίδιο το Γκράαλ, που για τον Βόλφραμ Φον Έσενμπαχ στο έργο του "Πάρσιφαλ" είναι μια Ιερή πέτρα, συμβόλιζε την μυστική παράδοση των Καθαρών.
Ο πόλεμος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας εναντίον των Καθαρών περιγράφεται ως ένας πόλεμος όπου βρίσκονται αντιμέτωποι οι ROMA και οι AMOR και όπου η καθολική ιδέα θριάμβευσε με την φλόγα και το ξίφος πάνω στην αγνή ιδέα των Καθαρών.
Οι Καθαροί, μια Γνωστική Χριστιανική κοινότητα, εμφανίστηκαν στη Δυτική Ευρώπη γύρω στα 1050. Ήταν επίσης γνωστοί ως Αλμπιγκενσιανοί ή άνθρωποι του Άλμπι, που ήταν μια πόλη της Νότιας Γαλλίας, κέντρο των Καθαρών.
Κατά τον ΙΒ' αιώνα στο κίνημα ανήκαν δύο εκατομμύρια άνθρωποι που άρχισαν να γίνονται σοβαρός αντίπαλος της Εκκλησίας της Ρώμης.
Οι Καθαροί δήλωναν κληρονόμοι μιας παράδοσης παλαιότερης από αυτήν της Εκκλησίας της Ρώμης. Ισχυρίζονταν επίσης πως είναι οι μόνοι που διατηρούσαν το Άγιο Πνεύμα. Είναι αλήθεια πως οι Γνωστικοί ήταν παλαιότεροι από την πρώιμη Εκκλησία της Ρώμης και κατηγορούσαν τη Ρώμη πως παρέκκλινε από την αγνότητα και οδηγήθηκε στην αίρεση.
Οι μεσαιωνικοί Καθαροί πίστευαν στην κοσμική μάχη ανάμεσα στις αρχές του φωτός και του σκότους. Ταύτιζαν τους κληρικούς και τους βασιλείς της Καθολικής Εκκλησίας με το σκότος.
Στη μυθολογία τους ο ήλιος συμβόλιζε το πρωταρχικό φως από το οποίο αναδύεται η ζωή. Οι διδασκαλίες τους ήταν ένα είδος ηλιακού Χριστιανισμού και το Μονσεγκίρ ο φάρος του καθαρισμού των Καθαρών.
Ο μεσαιωνικός Γερμανικός μύθος του Πάρσιφαλ αναβίωσε στα 1700 με το έργο του Βάγκνερ και υποκίνησε τον Όττο Ραν να ξεκινήσει την αναζήτηση του Ιερού Δισκοπότηρου. Ο συγγραφέας του Πάρσιφαλ, Βόλφραμ Φον Έσενμπαχ, ήταν ένας Ναϊτης του ΙΓ' αιώνος.
Ο Ραν ταξίδεξε στη Γαλλία, την Ισπανία, την Ιταλία και την Ελβετία. Στα 1929 έφθασε στο Λανγκεντόκ, περιοχή της Νότιας Γαλλίας, όπου βρίσκεται το Ιερό όρος των Καθαρών και η μυστηριώδης εκκλησία του Ρεν Λε Σατώ. Όλοι αυτοί είναι τόποι του θρύλου των Καθαρών.
Στα 1244 οι Καθαροί έκαναν την τελευταία ηρωική τους αντίσταση εναντίον των Καθολικών. Η παράδοση λέει πως τη νύχτα πριν την τελική επίθεση, τρεις καθαροί, μεταφέροντας τα ιερά κειμήλια της πίστης τους, γλίστρησαν από τα τείχη χωρίς να γίνουν αντιληπτοί, μεταφέροντας μακριά τα μαγικά σύμβολα του Μεροβιγγιανού βασιλέα Ντάγκομπερ ΙΙ και ένα κύπελλο που είχε τη φήμη πως είναι το Ιερό Δισκοπότηρο.
Η κατοχή του Δισκοπότηρου αυτού ήταν πάντοτε το όνειρο των Ιπποτικών Ταγμάτων. Οι Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης του Βασιλέως Αρθούρου, οι Ναϊτες, ακόμη και οι Τεύτονες Ιππότες αναζήτησαν το μυστικό κύπελλο. Ο Όττο Ραν πίστευε πως θα μπορούσε να θριαμβεύσει εκεί που αιώνες αναζήτησης απέτυχαν.
Είχε μελετήσει την ιερή γεωμετρία του Μονσεγκίρ, τον προσανατολισμό της στον ήλιο και την σχέση της με άλλους ιερούς τόπους και ανακάλυψε μυστικά υπόγεια περάσματα εκεί που πίστευε πως πρέπει να κρύφτηκε ο θησαυρός.
Η γνώση της ιερής γεωγραφίας του Όττο Ραν φθάνει στους Δρυίδες και τους αρχαίους Έλληνες. Οι Καθαροί επίσης λέγεται πως ήταν εξοικειωμένοι με τους κατοίκους της περιοχής, ο Όττο συνέλεξε τα πάντα που αφορούσαν τους Καθαρούς και το Γκράαλ.
Στα 1931 ο Ραν έκανε μια εκτεταμένη έρευνα στις σπηλιές νότια του Μονσεγκίρ, όπου και επισκέφθηκε την καθεδρική, όπως ονομάζεται, σπηλιά. Οι κάτοικοι της περιοχής τον αποκαλούσαν <<αιώνια έφηβο με υπερφυσικό πάθος για το Γκράαλ και την ερμητική παράδοση>>.
Ο Όττο Ραν βρήκε σπηλιές που οι τοίχοι τους καλύπτονταν με σύμβολα χαρακτηριστικά των Ναϊτών, δίπλα σε σύμβολα των Καθαρών. Τα ευρήματα αυτά επιβεβαίωσαν την αντίληψη πως κάποτε Ναΐτες και Καθαροί ήταν στενά συνδεδεμένα.
Σε ένα χάραγμα παρουσιαζόταν ένα δόρυ. Η απεικόνιση αυτή παραπέμπει στην αιματοβαμμένη λόγχη των θρύλων του Αρθούρου.
Ο θρύλος του Γκράαλ εμφανίζεται εκχριστιανισμένος τον Μεσαίωνα: Επικεντρώνεται γύρω από τον Βασιλέα Αρθούρο, τον βασιλέα του Γκράαλ που ονομάζεται επίσης Αμφορτάς.
Είναι σημαντικό να σημειώσουμε πως Άρθουρ είναι ο Άρθος, η άρκτος. Πρόκειται για την υπερβόρεια περιοχή έδρα του Γκράαλ, της πρώτης ηλιακής εποχής. Κατά τον μεσαίωνα μετετράπη σε κύπελλο για να εκχριστιανιστεί ο μύθος, ο οποίος είναι καθαρά πολυθεϊστικός.
Το Ιερό Δισκοπότηρο το κρατούσαν οι Καθαροί στο Μονσεγκίρ, εκεί που ζούσαν παλαιότερα οι Δρυίδες. Οι Ιερείς του Χριστιανισμού έμοιαζαν κάπως στους τέλειους των Καθαρών. Την μυστική σοφία των Καθαρών την διατήρησαν οι τροβαδούροι, οι περιοδεύοντες ποιητές και τραγουδιστές των μεσαιωνικών αυλών της Γαλλίας.
Οι περισσότεροι τροβαδούροι ήταν εθνικοί πολυθεϊστές. Κάποιοι μυστικά ήταν Καθαροί. Σύμφωνα με μια ξεχωριστή γυναίκα, το θηλυκό σύμβολο, στο οποίο αναφέρεται η κοινότητα των Καθαρών, που είναι η σοφία των Γνωστικών.
Ο Τζούλιους Έβολα εξηγεί στο έργο του <<Το Μυστήριο του Γκράαλ>>:
<<Για να κάνουν την διδασκαλία τους απρόσιτη στους βέβηλους την έκρυψαν με τον ερωτικό συμβολισμό.
Παρόμοια με τον κύκλο του Γκράαλ, ο οποίος χρησιμοποιεί τον ηρωικό συμβολισμό>>.
Όταν ο Όττο Ραν μελέτησε για πρώτη φορά το Πάρσιφαλ του Βόλφραμ Φον Έσεμπαχ, παρατήρησε σημαντικές ομοιότητες με ονόματα και τόπους στην Νότια Γαλλία και υπέθεσε πως το Κάστρο του Ιερού Δισκοπότηρου, που ο Ριχάρδος Βάγκνερ το ονομάζει Μονισαλβάτ (Όρος της Σωτηρίας) δεν είναι άλλο από το ηλιακό κάστρο των Καθαρών, το Μονσεγκίρ.
Στο έργο του Έσενμπαχ παρατήρησε την επιρροή της ποίησης των Καθαρών. Ο Όττο Ραν υιοθέτησε την άποψη του ενθουσιώδους οπαδού των Καθαρών, Αντόνι Γκαντάλ, το πιθανώς αναληθές συμπέρασμα πως οι Καθαροί αποσύρθηκαν σε υπόγειους τόπους όπου και ασκούσαν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα.
Ο Γκαντάλ έδωσε στον Ραν την άδεια να μελετήσει την βιβλιοθήκη του και το ιδιωτικό του μουσείο. Ο Γκαντάλ πίστευε πως οι Καθαροί, οι φανατικοί αυτοί Χριστιανοί που θα έφερναν δέκα φορές περισσότερες συμφορές στην Ευρώπη αν υπερίσχυαν των Καθολικών, προέρχονταν από τον Γνωστικό Χριστιανισμό.
Λέγεται πως οι Καθαροί είχαν στα χέρια τους το υποτιθέμενο γνήσιο Ευαγγέλιο του Ιωάννη, αν και την εποχή εκείνη κάθε αίρεση ισχυριζόταν πως έχει τα γνήσια ευαγγέλια.
Ο μύθος πως ο Όττο βρήκε τελικά το Γκράαλ και το κράτησε μέχρι το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στο Βέβελσμπουργκ, το κάστρο των Ες Ες δίπλα στο Πάντερμπορν, εύκολα μπορεί να απορριφθεί. Υπάρχει κάποιο Γκράαλ στο Βέβελσμπουργκ, αλλά ήταν απλός ένας τεράστιος κρύσταλλος.
Ο Ρενε Νελλί, ένας σημαντικός μελετητής των Καθαρών, ισχυρίζεται πως τα υπάρχοντα κείμενα των Καθαρών δεν αναφέρουν το Γκράαλ, ενώ ο Τζούλιους Έβολα δεν πιστεύει στην άποψη για το Γκράαλ.
Ο Όττο Ραν άφησε τη Γαλλία τον Σεπτέμβριο του 1932 και επέστρεψε στη Γερμανία για να αφιερωθεί σε περαιτέρω μελέτες για το Γκράαλ. Στα 1934 ολοκλήρωσε το βιβλίο του <<Σταυροφορία για το Γκράαλ>>. Σ΄αυτό ισχυριζόταν πως οι ήρωες του Έσενμπαχ ήταν πραγματικές προσωπικότητες.
Ο αγνός ιππότης Πάρσιφαλ ήταν ένα από τα πρώτα ηρωικά θύματα της Σταυροφορίας των Καθολικών, ο Καρκασσόνε. Ο ερημίτης Τρεβιζέντ ήταν ο επίσκοπος των Καθαρών Γκιλαμπέρτ Ντεκάστρς.
Ο Ραν συμπέρανε πως το κάστρο του Μονσεγκίρ ήταν ο Ναός του Γκράαλ. Συσχετίζει ακόμη την Εκκλησία των Καθαρών με την μυστική ομάδα <<Πιστοί της Αγάπης του Δάντη>>.
Πίστευε πως οι Ναϊτες μετά την διάλυσή τους, βρήκαν καταφύγιο στις σπηλιές των Πυρηναίων. Ο Ραν έγραψε για τις πολλές ενδείξεις που οδηγούσαν στο συμπέρασμα πως το λευκό ένδυμα με τον οκτάγωνο κόκκινο σταυρό των Καθαρών, τις σκοτεινές σπηλιές των Πυρηναίων.
Ο Ραν πίστευε πως το Γκράαλ αποτελείτο από πέτρινες πινακίδες στις οποίες ήταν χαραγμένοι ρουνικοί ή προ- ρουνικοί χαρακτήρες. Πίστευε ακόμη πως ήταν είτε ένα τέλειο σμαράγδι με 144 πλευρές, είτε 144 πινακίδες σμαράγδινες.
Το 144 αναφέρεται στους 144.000 Εβραίους που είναι οι εκλεκτοί για τον Παράδεισο, όπως γράφει η Αποκάλυψη.
Το σμαράγδι ανήκε στο στέμμα του Εωσφόρου που συμβόλιζε το τρίτο του μάτι, το οποίο έπεσε στη γη, ακριβώς στο Μονσεγκίρ.
Μετά την έκδοση του βιβλίου του τράβηξε την προσοχή του ηγέτη των Ναζί Χάνριχ Χίμλερ. Η ιεραρχία των Ες Ες πρότεινα μια συνεργασία στον Όττο Ραν για μια έρευνα που θα χρηματοδοτούσαν τα Ες Ες.
Όταν εισήλθε στο γραφείο Κληρονομιάς των Ες Ες ως πολίτης αμέσως οι ανώτεροί του αναγνώρισαν το ταλέντο του. Πείστηκε να εισέλθει επίσημα στα Ες Ες στα 1932 και έτσι ο Όττο Ραν έγινε το μέλος αριθμός 276.208 των Αλγκεμάινε Ες Ες.
Ο Χίμλερ του πρόσφερε μισθό και την ελευθερία να διεξάγει την δική του ακαδημαϊκή έρευνα.
Τον Σεπτέμβριο του 1935 ο Ραν έγραφε εκτεταμένα γράμματα προς τους ανώτερούς τους για τους τόπους που επισκέφθηκε στην στην αναζήτηση του Γκράαλ ζητώντας την εχεμύθεια, με εξαίρεση τον Χίμλερ.
Υπάρχει η φήμη πως ΄Οττο Ραν ίδρυσε έναν κύκλο νέο- καθαρών μέσα στα Ες Ες. Το καλοκαίρι του 1936 ανέλαβε μια εκστρατεία στην Ισλανδία με διαταγή των Ες Ες. Είναι περίεργο αλλά το πλοίο που ταξίδεψε προς την Ισλανδία είχε ως σημαία μια γαλάζια σβάστικα σε λευκό φόντο, κάτι που βρισκόταν σε έντονη αντίθεση με την επίσημη του Γ' Ράιχ.
Σημαντικά σημεία του ταξιδιού του δημιούργησαν κάποια κεφάλαια στο δεύτερο και τελικό του βιβλίο που εξεδόθη στα 1937 <<Το Δικαστήριο του Εωσφόρου>>.
Για τον Ραν ο Εωσφόρος ήταν ο Αμπέλιο των Πυρηναίων, ο Μπελένος των Κελτών, ο Μπάλντερ των Βορείων, ο Προμηθέας των Ελλήνων. Όλοι αυτοί φέρνουν το φως.
Για τον Ραν το πρωταρχικό φως ήλθε από τον Βορρά. Ταξίδεψε στους ιερούς τόπους της Ευρώπης, στους Σάξονες, τους Ολλανδούς, τους Νορβηγούς.
Ο Ραν ονειρεύεται μια επιστροφή στη Θούλη, το πρωταρχικό κέντρο των Ευρωπαίων Υπερβορείων και εύχεται μια επιστροφή στη Χρυσή Εποχή.
Για τον Ραν το Γκράαλ ήταν ένα έμβλημα που βρισκόταν σε αντίθεση με την Καθολική Εκκλησία, ένα πραγματικά φωτοβόλο εωσφορικό σύμβολο. Ο Εωσφόρος στεκόταν σε αντίθεση με τον θεό του Σκότους, τον θεό της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Ο Όττο Ραν έγραψε στον επίλογο του βιβλίου του:
<<Υπάρχει πολύ περισσότερο φως από ότι στους Οίκους του Θεού- τις καθεδρικές και τις εκκλησίες- όπου ο Εωσφόρος ούτε είναι ικανός, ούτε επιθυμεί να εισέλθη εξ αιτίας των σκοτεινών γυάλινων παραθύρων, όπου είναι ζωγραφισμένοι Εβραίοι προφήτες και απόστολοι και οι άγιοι των Καθολικών. Στο δάσος, εκεί είμαι ελεύθερος!>>.
Την περίοδο που βρισκόταν στα Ες Ες ο Ραν παρατήρησε πως το τηλέφωνό του παρακολουθείτο και πως ι ίδιος βρισκόταν υπό συνεχή επιτήρηση.
Γνωρίζουμε πως ο Ραν έπεσε σε δυσμένεια από την ιεραρχία των Ναζί στα 1937 και για λόγους πειθαρχίας οδηγήθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου. Τον χειμώνα του 1938/39 έγραψε στον αρχηγό των Ες Ες ζητώντας του την άμεση παραίτησή του από τα Ες Ες. Λίγους μήνες αργότερα πέθανε.
Υπάρχουν διάφορες φήμες για την αποχώρησή του Ραν από τα Ες Ες. Άλλοι λένε πως ήταν ομοφυλόφιλος, ενώ άλλοι πως είχε εβραϊκή καταγωγή. Τα στοιχεία όμως λείπουν. Σε μια συζήτησή του ο Ραν ισχυρίστηκε πως προδόθηκε και η ζωή του βρισκόταν σε κίνδυνο.
Σε μια επιστολή του σ΄έναν φίλο του εξέφρασε ανοιχτά τον προβληματισμό του για το Τρίτο Ράιχ:
<<Θλίβομαι πολύ για την χώρα μου. Πριν από δεκατέσσερις ημέρες βρισκόμουν στο Μόναχο. Δύο μέρες αργότερα προτίμησα να πάω στα βουνά μου. Είναι αδύνατον για έναν ανεκτικό, φιλελεύθερο άνθρωπο σαν και εμένα να ζήσω στο κράτος αυτό που έγινε η χώρα μου>>.
Ο Ραν έδωσε την τελευταία του διάλεξη για το <<Δικαστήριο του Εωσφόρου>> τον Ιανουάριο του 1938. Η τοπική εφημερίδα αναφέρθηκε στην ομιλία του:
<<Οι Αλμπιγκενσιανοί (Καθαροί) εξοντώθηκαν. Διακόσιοι πέντε οπαδοί του Εωσφόρου κάηκαν σε μια τεράστια πυρά από τους Δομινικανούς στη Νότια Γαλλία μετά από μια μεγάλης κλίμακας σταυροφορία στο όνομα του Παπισμού. Με την φωτιά και το σπαθί η διδασκαλία του Εωσφόρου διώχθηκε όπως και οι οπαδοί του. Οι Αλμπιγκενσιανοί είναι νεκροί το πνεύμα τους όμως ζει και έχει επίδραση σήμερα μέσω μιας νέας αφοσίωσης και ενός αναγεννημένου ενθουσιασμού. Ο Καθολικός μπορεί πραγματικά να κάψει τους ανθρώπους, κάνει όμως λάθος αν πιστεύει πως μπορεί να κάψει μαζί με αυτούς και το πνεύμα τους. Το πνεύμα αυτό ζωντάνεψε ξανά σε πολλούς ανθρώπους χθες με δυνατό και ορατό τρόπο, όπως στον Όττο Ραν, έναν απόγονο των παλαιών τροβαδούρων>>.
Ένα χρόνο αργότερα στις 13 Μαρτίου του 1939, σχεδόν στα γενέθλια της πτώσης του Μονσεγκίρ, ο Όττο Ραν πέθανε στο χιόνι, στα βουνά του Τιρόλου. Με τον τρόπο αυτό που οι Καθαροί αιρετικοί πέθαιναν ο Ραν άφησε τον κόσμο που έβλεπε να αποσυντίθεται.
Η ιστορία της αινιγματικής ζωής και του έργου του Όττο Ραν συμβολίζει ένα μεγάλο μυστήριο και θα εντυπωσιάζει πάντα τους σπουδαστές του Ιερού Δισκοπότηρου και τους αναζητητές της παράδοσης των Καθαρών. Το μυστήριο αυτό περιγράφεται στην παρακάτω αναφορά του Μιγκουέλ Σεράνο, στο βιβλίο του <<Το Βιβλίο της Ανάστασης>>.
<<Όταν μιλούμε για την θρησκεία της αγάπης των τροβαδούρων για τους μυημένους ιππότες του Γκράαλ, για τους πραγματικούς Ροδόσταυρους, πρέπει να προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε τι βρίσκεται πίσω από τη γλώσσα τους. Την εποχή εκείνη η αγάπη δεν σήμαινε το ίδιο πράγμα που σημαίνει σήμερα.Η λέξη αγάπη AMOR ήταν ένας κώδικας. Αντίστροφα του AMOR διαβάζουμε ROMA. Ήταν ακριβώς αυτό που έλεγε η λέξη αυτή με τον τρόπο που ήταν γραμμένη: το αντίθετο της ρώμης και όλων όσων αντιπροσώπευε η Ρώμη, Επίσης το AMOR αναλύεται σε "Α" και "MOR" που σημαίνει <<χωρίς θάνατο>>. Το να γίνει δηλαδή κάποιος αθάνατος χάρις στον τρόπο μύησης του AMOR. Ένας τρόπος μύησης ολοκληρωτικά αντίθετος στον Ελληνικό τρόπο της αθανασίας μέσω της Ρώμης. Ο Γνωστικός Χριστιανισμός του Μάιστελ Έκκαρτ και ο δικός μου.Να γιατί η Καθολική Ρώμη (ROMA) κατέστρεψε το AMOR, τους Καθαρούς Ναϊτες και όλα τα μέλη των μεγάλων εθνικών Ρωμαϊκών οικογενειών που είχαν ηλιακή καταγωγή.Η αγάπη για την οποία μίλησαν και έγραψαν στα μυθιστορήματα τόσο πολύ στην ποίηση και την λογοτεχνία, η αγάπη του πλησίον, η παγκόσμια αγάπη των Εκκλησιών, η αγάπη της ανθρωπότητας, δεν έχει καμία σχέση με το A-MOR, την αθανασία που είναι μια σκληρή πειθαρχία, κρύα σαν τον πάγο, κοφτερή σαν το ξίφος, που ζητά να ξεπεράσει την ανθρώπινη κατάσταση για να φθάσει στο βασίλειο των Αθανάτων, στην απώτατη Θούλη>>.
Συνεχίζετε..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.