ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Μέρος πέμπτον

ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Μέρος πέμπτον

  Το 1104 π.χ., 80 χρόνια μετά την λήξη του Τρωικού Πολέμου (τουλάχιστον με την συμβατική ημερομηνία που μέχρι τώρα ισχυρίζονται ως σωστή), οι Ηρακλείδες Τήμενος, Κρεσφόντης και Αριστόδημος, δισέγγονοι του Ύλλου, μαζί με τον Πάμφυλο, τον Δύμαντα και τον εξ Αιτωλίας Όξυλο, ξεκίνησαν εκστρατείαν εναντίον της Πελοποννήσου συνεπικουρούμενοι από τους Δωριείς. Αυτή ήτο η περίφημη κάθοδος των Δωριέων, που υποτίθεται ότι εγένετο από τον απώτερο βορρά, η οποία, όμως, πιο σωστά ονομάζεται κι επιστροφή των Ηρακλείδων. Μάλιστα, η επιτυχής "κάθοδος" ήτο η τρίτη και όχι η πρώτη.
  Υπάρχει, βεβαίως, και η άποψις ότι οι Έλληνες είναι σημιτικής καταγωγής! Φυσικά, αυτή η "σοφή" άποψις προέρχεται από γνωστούς κύκλους. Μάλιστα στις ΗΠΑ εκδίδονται διάφορα βιβλία απευθυνόμενα στον ανυπάρκτου συνήθως μορφώσεως λαό τους, καθώς και σε μαύρους σπουδαστές. Στα βιβλία αυτά άλλοι ισχυρίζονται ότι όλα τα επιτεύγματα του πολιτισμού προέρχονται από τους Αιγυπτίους και τους Αφρικανούς, άλλοι πάλιν ότι προέρχονται από τους Ιουδαίους και τους Φοίνικες. Κανονικώς δεν χρήζουν απαντήσεως, αφού πρόκειται περί γελοίων πλαστογράφων. Ό,τι κι αν λέγουν, είναι πλέον γενικώς παραδεκτόν ότι οι νομαδικές σημιτικές φυλές άρχισαν να επεκτείνονται και στη θάλασσα μετά την πτώση της κρητικής θαλασσοκρατίας και την καταστροφή της Ευαγορίτιδος και των Πελασγών Φοινίκων της από τους Χετταίους. Μάλιστα, οι αντικαταστήσαντες τους πρώτους Φοίνικες Σημίτες διατηρώντας τ΄όνομα αυτό άρχισαν να ιδρύουν τις γνωστές φοινικικές αποικίες, από τις οποίες, όμως, ουδέν πολιτιστικό κατάλοιπο έμεινε στην Ευρώπη (αλλά και στον κόσμο ολόκληρο), αφού δεν υπήρχε τίποτε για να μείνει πλην εμπορικοληστρικών λογαριασμών.
  Στις φοινικικές αυτές αποικίσεις (οι οποίες κατά βάσιν αποτελούσαν εμπορικούς σταθμούς, πλην της Καρχηδόνος) κατ΄ουδένα τρόπο μπορούν να συμπεριληφθούν  οι μύθοι περί Κάδμου κ.α., οι οποίοι δήθεν φανερώνουν φοινικικούς αποικισμούς στον ευρύτερο ελληνικό χώρο. Το πολύ πολύ να είχαν δημιουργηθεί κάποια εμπορεία, σταθμοί δηλαδή εμπορίου και τίποτε περισσότερο (και αυτά μόνον σε κάποια μικρά νησιά). Για τον Κάδμο, αλλά και για τον Δαναό παραλείπουν να ειπούν όλη την ιστορία των, λέγουν μόνον την μισή αλήθεια. Αυτή η μισή αλήθεια τους αρκεί για να κάνουν Φοίνικα τον ένα κι Αιγύπτιο τον έτερο. Για τον λόγο αυτό παραλείπουν να ειπούν ότι ο Κάδμος ήτο απόγονος της Αργείας Ιούς, αποίκου στην ελληνική Φοινίκη, όπως άλλωστε και ο Αίγυπτος και ο Δαναός ήσαν απόγονοί της στη Β. Αφρική. Ήσαν, λοιπόν, άποικοι από την Ελλάδα, οι οποίοι κάποτε επέστρεψαν για κάποιους λόγους στην πατρογονική τους γη διεκδικώντας κληρονομικά δικαιώματα πάνω σε βασιλείες. Όπως φαίνεται δε, αυτοί οι αρχαίοι Έλληνες "ομογενείς" (όπως θα τους ονομάσουμε σήμερα) ουδέποτε είχαν χάσει την επαφή με την πατρίδα των. Σχεδόν όλες οι ελληνικές αποικίες είχαν συχνότατες επαφές τουλάχιστον με τις μητροπόλεις των (εκτός απ΄τις υπερπόντιες), οι οποίες είχαν δημιουργηθεί σε πανάρχαιους χρόνους.
  Υπήρχε, άραγε, τόση έλλειψις από βασιλείς, ώστε αυτοί οι αμόρφωτοι βάρβαροι "Σημίτες" νομάδες ή οι πειρατέμποροι να γίνουν βασιλείς των Ελλήνων και να δώσουν τα φώτα του πολιτισμού, τον οποίο δεν διέθεταν; Είναι βέβαιον ότι δεν συνέβη το ίδιο που συνέβη μετά από το 1821, να μας επιβάλουν δηλαδή ξένουςς βασιλέις. Έλληνες ήσαν όλοι αυτοί οι δήθεν "Σημίτες Φοίνικες", όπως Έλληνες είναι και οι ομογενείς συμπατριώτες μας, οι οποίοι επέστρεψαν από την Αμερική, τον Καναδά και την Αυστραλία θέλοντας πλέον να επανέλθουν στην αγαπημένη των πατρίδα.
  Κατά τον Στράβωνα (Γεωγραφικά Ε΄σελ.648...) οι Πελασγοί ήσαν:

  ΑΡΧΑΙΟΝ ΦΥΛΟΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΠΙΠΟΛΑΣΑΝ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΠΑΡΑ ΤΟΙΣ ΑΙΟΛΕΥΣΙ ΤΟΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΘΕΤΤΑΛΙΑΝ... ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΑΠΟΙΚΟΙ ΓΕΓΟΝΑΣΙ...

  Ο Αισχύλος, μάλιστα, στις Ικέτιδες τοποθετεί στο στόμα του βασιλιά του Άργους τα παρακάτω λόγια, καθώς απευθύνεται στον καταφεύγοντα σ΄αυτόν Δαναό:

  ΤΟΥ ΓΗΓΕΝΟΥΣ ΓΑΡ ΕΙΜΙ ΠΑΛΑΙΧΘΟΝΟΣ
ΙΝΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ ΤΗΣ ΔΕ ΓΗΣ ΑΡΧΗΓΕΤΗΣ
ΕΜΟΥ Δ΄ΑΝΑΚΤΟΣ ΕΥΛΟΓΟΣ ΕΠΩΝΥΜΟΝ
ΓΕΝΟΣ ΠΕΛΑΣΓΩΝ ΤΗΝ ΔΕ ΚΑΡΠΟΥΤΑΙ ΧΘΟΝΑ
ΚΑΙ ΠΑΡΑ ΠΑΣΙΝ ΗΡΑΝ ΗΣ Δ΄ΑΓΝΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ
ΣΤΡΥΜΩΝ ΤΟ ΠΡΟΣ ΔΥΟΝΤΟΣ ΗΛΙΟΥ ΚΡΑΤΩ
ΟΡΙΖΟΜΑΙ ΔΕ ΤΗΝ ΠΕΡΡΑΙΒΩΝ ΧΘΟΝΑ
ΠΙΝΔΟΝ ΤΕ Τ΄ΕΠΕΚΕΙΝΑ, ΠΑΙΟΝΩΝ ΠΕΛΑΣ.
ΟΡΗ ΤΕ ΔΩΔΩΝΑΙΑ, ΣΥΝΤΕΜΝΕΙ ΔΕ Τ΄ΟΡΟΣ
ΥΓΡΑΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ, ΤΟΝ ΔΕ ΕΠΙ ΤΑΔΕ ΚΡΑΤΩ.

  Επομένως, και αυτός αναφέρει ότι οι Πελασγοί ήσαν κάτοικοι όλης της Ελλάδος.
  Αλλά το πελασγικό Έθνος δεν κατοικούσε μόνον στην Ελλάδα. Όπως είπαμε, εκτείνετο και σε πολλά άλλα μέρη, ήτο ολόκληρος κόσμος με ιδικόν του πολιτισμό, κατά πολύ ανώτερο των υπολοίπων  γύρωθεν πολιτισμών. Ευρώπη, Ασία, Β. Αφρική (τουλάχιστον) ήσαν γεμάτες από αποκίες Πελασγών - Ελλήνων, οι οποίοι άφησαν φανερά τα ίχνη των και τις επιδράσεις των επί των λαών των περιοχών αυτών. Στην Ασία έφθασαν μέχρι και τις Ινδίες ως Αρίοι, ίσως, μάλιστα, κατά κάποιες θεωρίες και ως Δραβίδαι. Για το τελευταίο δεν υπάρχει βεβαιότης, υπάρχουν, όμως, αρκετές ενδείξεις. Υπαρχουν, ακόμη, και αρκετά στοιχεία, κυρίως γλωσσικά, τα οποία φανερώνουν πως οι Πελασγοί - Έλληνες είχαν φθάσει και στις νήσους του Ειρηνικού, αλλά και στην Αμερική.
  Ο Ευσέβιος αναφέρει ότι οι Πελασγοί υπήρξαν θαλασσοκράτορες πριν από κάθε άλλον λαό, πριν φυσικά και από την εμφάνιση της ονομασίας "Κρήτες", την οποία έλαβε ένα τμήμα αυτών.
  Επίσης, ο Ησίοδος, ο ποιητής Άσιος και άλλοι αναφέρουν ότι οι Πελασγοί ήσαν αυτόχθονες. Τους αποκαλούσαν, μάλιστα, και προσέληνους, δηλαδή ότι ήσαν τόσο αρχαίοι, ώστε υπήρχαν πριν την σελήνη!
  Από τις αρχαίες παραδόσεις συνάγεται ότι Πελασγοί ήσαν και οι αποικήσαντες στην Ν. Ιταλία Οινώτραι ή Πευκέσται. Ο Οίνωτρος και ο Πευκέστιος ήσαν δύο από τους 50 υιούς του βασιλέως της Αρκαδίας και υιού του Πελασγού Λυκάονος (αλλά παράδοσις αναφέρει ότι ήσαν υιοί του Ιλλυριού Λυκάονος) Οι δύο αυτοί δυσαρεστημένοι από την διανομή της Πελοποννήσου από τον πατέρα τους, αποίκησαν στην Ιταλία κι έγιναν γενάρχες των Οινωτρών και των Πευκεστίων. Πελασγοί ήσαν και οι Τυρσηνοί ή Τυρρηνοί, των οποίων τμήμα υπήρξαν πιθανότατα οι γνωστοί, αλλά "άγνωστοι" Ετρούσκοι (υπάρχει και η άποψις ότι αυτοί προέρχονται από τη Μ. Ασία, άρα θα πρέπει να ήσαν Τρώες και ίσως να είναι η πιθανότερη). Θα πρέπει, ακόμη, να ειπωθεί ότι ο Thomson στο βιβλίο του "Η αρχαία Ελληνική κοινωνία, το προϊστορικό Αιγαίο" αναφέρει ότι η γλώσσα των Ετρούσκων εσχετίζετο με γλώσσες, οι οποίες ακόμη ομιλούνται στον Καύκασο. Η ανακάλυψις αυτή έγινε πριν από 50 έτη από τον ίδιο τον Thomson, επεβεβαιώθη από τον Mart και φυσικά απεκρύβη, αφού αποδεικνύει γι΄ ακόμη μία φορά ότι ένας λαός κατοικούσε από την Δυτική Ευρώπη έως τον Καύκασο με γεωγραφικόν κέντρον την περιοχήν του Αιγαίου και γλώσσαν τους την "ινδοευρωπαϊκήν" ή μάλλον πελασγικήν. Ο Ταρκύνιος ήτο προπάτωρ των Ετρούσκων, Tarkhoun ήτο ο θεός του πολέμου των Χετταίων.
  Οι Κάρες, οι Λέλεγες και οι Λύκιοι θεωρούνται πως είναι απόγονοι Κρείττων αποίκων. Επίσης, οι Χετταίοι ήσαν οι Ετεοί-Κρήτες (Ηετεοί). Δεν πρέπει ν΄αποτελεί σύμπτωσιν ότι Μυρσίλος ελέγετο ο τελευταίος των Ηρακλειδών, αλλά Μουρσίλ ελέγετο και ο βασιλεύς των Χετταίων γύρω στο 1300π.χ.
  Όσον αφαρά αυτούς τους "εξαφανισμένους" λαούς των Χετταίων και των Σουμερίων, ένα από τα λατρευτικά των κέντρα ονομάζετο Λάρσα. Είναι γνωστόν δε ότι Λάρισα είναι πελασγοελληνικό τοπωνύμιο, το οποίο σημαίνει ακρόπολις ΛΑΣ-ΡΙΣΟΝ δηλ. πέτρινος λόφος. Κατά την ελληνική Μυθολογία, η Λάρισα υπήρξε μητέρα του Πελασγού και του Φθίου από τον Ποσειδώνα. Λάρισα στη θεσσαλία, Λάρισα στο Άργος (η ακρόπολίς του), Λάρισα στις όχθες του Τίγρητος ποταμού στη Μεσοποταμία. Κι αυτές οι ονομασίες αποτελούν συμπτώσεις; Πυραμιδοειδή κτίσματα στη Μεσοποταμία (Ζιγκουράτ), πυραμιδοειδή κτίσματα και στην Κρήτη και στην Αργολίδα.

  Οι Σουμέριοι, όπως ήδη έχει γίνει παραδεκτόν από τους περισσότερους επιστήμονες, ανήκουν ανθρωπολογικώς σε μεσογειακή φυλή με χαρακτηριστικά παρόμοια με των Μυκηναίων, Κρείττων και λοιπών Πελασγών. Αποτελούσαν, επομένως, μίαν ακόμη πρέκτασιν των πελασγικών λαών. Το απολύτως σίγουρον είναι ότι δεν είχαν την παραμικρή σχέση με τους "Σημίτες", οι οποίοι ευρέθησαν πολύ αργότερα στην περιοχή. Ο πολιτισμός των συνδέεται με τον πολιτισμό της Σαμάρρα, ο οποίος είναι σαφώς μεσογειακής προελεύσεως. Οι Σουμέριοι ήσαν εκείνει, οι οποίοι κατεσκεύασαν πρώτοι στην περιοχή χωμάτινους τεχνητούς λόφους, όπου λάτρευαν τους θεούς των. Αυτό μαρτυρεί μία καταγωγή από ορεινό τόπο, όπως η Ελλάς και η Κρήτη, όπου είναι γνωστόν ότι συνήθως τους θεούς τους ελάτρευαν σε όρη. Όρη, όμως, δεν υπήρχαν στη Σουμερία. Έτσι, αναγκάστηκαν να κατασκευάσουν τεχνητά...
  Οι Σουμέριοι ήσαν οι μόνοι από τους λαούς της περιοχής, οι οποίοι επίστευαν πως στην αρχή της δημιουργίας υπήρχε το ΧΑΟΣ, ακριβώς όπως και οι Έλληνες, τουλάχιστον οι Ορφικοί. Ο λαός αυτός λόγω των πολυπληθών επιδρομέων στην περιοχή (Ελαμιτών και Ασσυροβαβυλωνίων) τελικώς κατεποντίσθη μέσα στην πλημμυρίδα των και συνεχωνεύθη. Τα πιστεύω των, όμως, καθώς και πολλά πολιτιστικά στοιχεία των, επέζησαν στους Ασσυροβαβυλωνίους αποτελώντας, μάλιστα, την βάσιν του ασσυροβαβυλωνιακού πολιτισμού και θρησκείας, αλλά και της ιουδαϊκής (κατακλυσμός κ.λ.π.).
  Πολλοί ιστορική προσπάθησαν να συγχύσουν τα πράγματα. Ο Kramer π.χ., αν και παραδέχεται ότι η κοιτίς των Σουμερίων είναι άγνωστος, λέγει ότι πιθανόν προέρχονται από μια περιοχή της Κασπίας. Δεν αναφέρει, όμως, ούτε μία αιτιολογία για τον ισχυρισμό του. Οι Piggot και Clark πάλι, ενώ και αυτοί παραδέχονται ως άγνωστη την κοιτίδα των Σουμέριων, από την άλλη ισχυρίζονται ότι αυτή είναι η περιοχή μεταξύ Δνειπέρου και Δον, χωρίς να αιτιολογούν τις απόψεις των.
  Όλες αυτές, όμως, οι φερόμενες ως κοιτίδες των Σουμερίων είναι απλούστατα οι φερόμενες πάλιν από τους ιδίους ιστορικούς (αλλά και από άλλους) ως κοιτίδες των "Ινδοευρωπαίων". Άρα, εμμέσως παραδέχονται ότι, ενώ οι Σουμέριοι είναι αγνώστου καταγωγής, είναι "Ινδοευρωπαίοι", άρα συγγενείς των Ελλήνων! Κι εμείς παραδεχόμαστε αυτό το τελευταίο, το οποίον τυγχάνει και το μόνο αληθινό. Πράγματι οι Σουμέριοι είναι συγγενείς των Ελλήνων, αφού είναι και αυτοί ένα ξεκομμένο κομμάτι της πελασγικής ομοφυλίας, το οποίο τελικώς ανεμίχθη με τους εντοπίους ή επιδραμόντες λαούς.
  Και ιδού τι αναφέρει για τους Χετταίους ή Χιττίτες η "Ιστορία της Ανθρωπότητας" της Ουνέσκο:
  <<Οι Χιττίτες της ιστορικής περιόδου δεν αποτελούν στην κυριολεξία φυλή, αλλά ένα είδος ενώσεως (contederacy) από διάφορα στοιχεία, που είχαν κάποια φυλετική συγγένεια. Μερικά μόνον απ΄αυτά μπορούμε να θεωρήσομε ιθαγενή, αλλά στο μεγαλύτερο ποσοστό των ήσαν μετανάστες, που ανήκαν στην ινδοευρωπαϊκή γλωσσική οικογένεια>>.
  Παρατηρούμε και εδώ τις ίδιες κι απαράλλαχτες σοφιστείες, οι οποίες χρησιμοποιούνται και για τους "μεσογειακούς" μεν, αλλά ομιλούντες μία γλώσσα με "ινδοευρωπαϊκές" ρίζες! Το μόνο παρήγορον είναι ότι αναφέρει ρητώς περί <<ινδοευρωπαϊκής γλωσσικής οικογένειας>> και όχι περί Ινδοευρωπαίων.
  Προσπαθούν να πείσουν, δηλαδή, ότι οι Χιττίτες αποτελούν μίαν ένωσιν από "συγγενή" φύλα, από τα οποία, όμως, ολίγα ήσαν "ιθαγενή" και τα περισσότερα ήσαν "ινδοευρωπαϊκά". Οι ολίγοι, αφού ήσαν συγγενείς με τους πολλούς 'Ινδοευρωπαίους", δεν ήσαν και αυτοί "Ινδοευρωπαίοι"; Ή μήπως και οι λεγόμενοι "Ινδοευρωπαίοι" είναι ιθαγενείς, όπως άλλωστε ισχυριζόμεθα κι εμείς ότι είναι όλοι οι λαοί της Ελλάδος, της Αιγίδος, της Μικράς Ασίας, της Ιταλικής χερσονήσου και της Ευρώπης γενικώς, δηλαδή Πελασγοί;
  Εν συνεχεία, προσπαθώντας να μας πείσουν ότι ο πολιτισμός είναι εισαγόμενος στους απολίτιστους μεσογειακούς και μάλιστα από τους "πολιτισμένους" λαούς του Κουργκάν, του Καυκάσου ή οποιουδήποτε άλλου τόπου (μακριά πάντα από την περιοχή των Ελλήνων!), αναφέρουν για δύο-τρία σπασμένα μελανόμορφα αγγεία, τα οποία ευρέθησαν στο Ιγδίρ του Καυκάσου. Τα αγγεία αυτά παρουσιάζονται ως λείψανα ενός πολιτισμού, ο οποίος άρχιζε από τη Νεολιθική εποχή και ως δια μαγείας εξηφανίζετο στο τέλος της 4ης π.χ. χιλιετηρίδας!

  Παρακάτω αναφέρεται ακόμη ότι ο αιγυπτιακός πολιτισμός προέρχεται από την Μεσοποταμία και δη από τους Σημίτες! Όσον αφορά την γραφή, αναφέρεται ότι τουλάχιστον την ιδέα της γραφής οι Αιγύπτιοι την παρέλαβαν από τους Σουμέριους, όμως μέσω πάντα αυτών των πανταχού παρόντων Σημιτών. Ακόμη, ενώ παραδέχονται ότι οι Χιττίται, Μιττανί και Κασσίται ήσαν "Ινδοευρωπαίοι", αμαφέρουν πως οι Χιττίται επηρεάσθηκαν πολύ από τους υπ΄αυτών λεγόμενους Σημίτες Χουρίτας, για τους οποίους σε άλλο σημείο τους ξεφεύγει και αναφέρουν ότι ήλθαν από την Αρμενία (όπου φυσικά δεν υπήρχαν Σημίτες), μία περιοχή καθαρός "ινδοευρωπαϊκή"... Δηλαδή, κατ΄αυτούς οποιοδήποτε στοιχείον του πολιτισμού ή είναι "καθαρώς" σημιτικό χωρίς να φέρουν καμία απόδειξιν επ΄αυτού ή "επηρεάσθη" από τους Σημίτες ή τουλάχιστον μετεφέρθη από τους Σημίτες προς τους Έλληνες ή απλώς το βαπτίζομε σημιτικό και ας προέρχεται από περιοχή "ινδοευρωπαϊκή". Η ούτως επηρεαζόμενη (αν όχι κυβερνώμενη) Ουνέσκο μας δηλώνει, λοιπόν, απεριφράστως πως οι "Σημίτες" είναι το άλας της γης και αν δεν υπήρχαν αυτοί, δεν θα υπήρχε πολιτισμός! Εμείς αρκούμεθα στην "απολιτισιά" των μεγάλων ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ, ΠΟΙΗΤΩΝ, ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ κ.λ.π. των μοναδικών από την αρχαιότητα και μέχρι σήμερα. Οι αμερόληπτοι και διαβασμένοι ιστορικοί γνωρίζουν ότι όλα ανεξαιρέτως τα πολιτιστικά, επιστημονικά, καλλιτεχνικά κ.λ.π. στοιχεία του σημερινού πολιτισμού είναι ελληνικά ή τουλάχιστον βασίζονται σε στοιχεία καθαρώς ελληνικά.

Συνεχίζετε..