Μέρος πέμπτον
Ο ΧΙΤΛΕΡ ΚΑΙ ΟΙ ΜΥΣΤΙΚΕΣ
ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ
Είναι σημαντικό που κάποιοι συγγραφείς στη Γαλλία ερεύνησαν την σχέση του Γερμανικού Εθνικοσοσιαλισμού με τις μυστικές εταιρείες και τις μυητικές οργανώσεις. Το κίνητρο γι΄αυτό ήταν η υποτιθέμενη αποκρυφιστική καταγωγή του χιτλερικού κινήματος.
Η θέση αυτή παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο βιβλίο <<Η Αυγή των Μάγων>> των Πάουελς και Μπερζιέ, όπου ο εθνικοσοσιαλισμός ορίστηκε ως η ένωση της μαγικής σκέψης με την τεχνολογία.
Η έκφραση που χρησιμοποιήθηκε γι΄αυτό ήταν <<Ίλες ερπιστριοφόρων και Ρενέ Γκενόν>>: Μια φράση που θα έκανε τον διαπρεπή αντιπρόσωπο της παραδοσιακής σκέψης και τους μαθητές του εσωτερισμού να τρίζουν τα κόκαλά τους στον τάφο.
Η πρώτη παρανόηση εδώ είναι η σύγχυση του μαγικού στοιχείου με το μυθικό, όταν τα δύο αυτά δεν έχουν καμία σχέση το ένα με το άλλο. Ο ρόλος των μύθων στον εθνικοσοσιαλισμό είναι αναμφισβήτητος, όπως για παράδειγμα στην ιδέα του Ράιχ ο χαρισματικός ηγέτης, η φυλή, το αίμα κ.λ.π.
Αντί λοιπόν όλα αυτά να τα ονομάζουμε μύθους θα έπρεπε να τα προσεγγίσουμε σύμφωνα με την ιδέα του Σορέλ όσον αφορά τις <<ενεργειακές ιδέες υποκίνησης>>, ιδέες που υποβάλλουν οι κοινοί δημαγωγοί και να μην αποδίδουμε σ΄αυτές κάποιο μυθικό συστατικό.
Παρομοίως κανένα λογικό άτομο δεν σκέφτεται την μαγεία σε σχέση με τους μύθους του φασισμού, όπως ο μύθος της Ρώμης ή εκείνος του Ντούτσε, όπως δεν θα σκεφτόταν για την Γαλλική Επανάσταση και τον Κομμουνισμό.
Η έρευνα θα προχωρούσε διαφορετικά αν κάποιος χρησιμοποιούσε την εικασία πως κάποια συγκεκριμένα κινήματα χωρίς να το γνωρίζουν υπόκεινται σε επιρροές που δεν ήταν μόνο ανθρώπινες. Η ιδέα των Γάλλων συγγραφέων είναι πως η επίδραση των οργανώσεων αυτών υπήρξε πραγματικά και σε κάποιο βαθμό ήταν "μυστική".
Παρομοίως κάποιοι έχουν μιλήσει για "αγνώστους αρχηγούς" που υποτίθεται πως υποκινούν το Εθνικοσοσιαλιστικό Κίνημα και έχουν χρησιμοποιήσει τον Χίτλερ σαν μέντιουμ (ενδιάμεσο) αν και δεν είναι ξεκάθαρο ποιους στόχους είχαν στο μυαλό τους λέγοντας κάτι τέτοιο.
Εάν κανείς λάβει υπόψη του τα αποτελέσματα, οι καταστροφικές συνέπειες στις οποίες οδήγησε ο εθνικοσοσιαλισμός, ακόμη και έμμεσα, θα πρέπει να υπονοούν πως οι στόχοι αυτοί ήταν σκοτεινοί και καταστροφικοί.
Θα έπρεπε να καθορίσουμε την αποκρυφιστική πλευρά του κινήματος αυτού λαμβάνοντας υπόψη αυτό που ο Γκένον ονόμασε "αντι- μύηση". Οι Γάλλοι συγγραφείς ισχυρίστηκαν πως ο Χίτλερ, το μέντιουμ, χειραφετήθηκε από τους άγνωστους ηγέτες του, σχεδόν σαν ένα γκόλεμ, και τότε το κίνημα αυτό ακολούθησε την μοιραία του πορεία.
Σ΄αυτήν την περίπτωση όμως πρέπει κανείς να παραδεχθεί πως αυτοί οι άγνωστοι ηγέτες δεν είχαν βαθιές γνώσεις ενώ ταυτόχρονα η εξουσία τους ήταν πολύ περιορισμένη για να είναι ανίκανοι να φέρουν ένα πέρας στο υποτιθέμενο μέντιουμ, τον Χίτλερ.
Υπάρχει πολλή φαντασία όσον αφορά τα θέματα, τα σύμβολα και την καταγωγή του Εθνικοσοσιαλισμού. Έχει γίνει αναφορά σε κάποιες οργανώσεις σαν πρόδρομους του Εθνικοσοσιαλισμού, είναι δύσκολο όμως να αποδώσουμε σ΄αυτές κάποιο γνήσιο μυητικό χαρακτήρα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο Χίτλερ εκείνος που εφηύρε την Γερμανική Φυλετική διδασκαλία, το σύμβολο της σβάστικας ή την θεωρία της βόρειας καταγωγής. Όλα αυτά υπήρχαν από καιρό στην Γερμανία.
Ένα βιβλίο με τίτλο <<Ο Άνθρωπος που Έδωσε στον Χίτλερ τις Ιδέες του>> αναφέρεται σε κάποιον Γιοργκ Λαντζ Φον Λίμπενφελς (ο τίτλος ευγενείας είναι αυτοκατασκευασμένος) που υπήρξε πρώην Σιστερσιανός μοναχός και ίδρυσε ένα τάγμα που χρησιμοποιούσε την σβάστικα.
Ο Λαντζ εξέδιδε το περιοδικό "Οστάρα" από το 1905, το οποίο ο Χίτλερ γνώριζε, όπως και τις φυλετικές του θεωρίες για τους Άρειους.
Πολύ πιο σημαντικός για το αποκρυφιστικό παρελθόν του Εθνικοσοσιαλισμού είναι ο ρόλος της Εταιρείας της Θούλης. Εδώ τα πράγματα είναι πιο σύνθετα. Η εταιρεία αυτή ιδρύθηκε στα 1912 και είχε ηγέτη τον Ρούντολφ Φον Σεμπότεντορφ που έζησε στην Ανατολή και εξέδωσε ένα περίεργο βιβλίο με τίτλο <<Η πρακτική του Αρχαίου Τουρκικού Ελευθεροτεκτονισμού>>.
Σ΄αυτό περιγραφόταν πρακτικές που συμπεριλάμβαναν την επανάληψη συλλαβών, κινήσεων και βημάτων που στόχο τους είχαν την μυητική μεταμόρφωση του ανθρώπου, όπως ανάλογο στόχο έχει και η Αλχημεία. Δεν γνωρίζουμε με ποια Τουρκική Μασονική οργάνωση ήταν σε επαφή ο Σεμπότεντορφ και εάν αυτός ο ίδιος εφάρμοσε αυτά που περιέγραφε.
Επίσης δεν γνωρίζουμε εάν αυτές οι πρακτικές χρησιμοποιούντο στην Εταιρεία της Θούλης, της οποίας αρχηγός ήταν ο Σεμπότεντορφ. Θα ήταν ακόμα πολύ σημαντικό να ξέραμε γιατί πολλοί υψηλόβαθμοι Εθνικοσοσιαλιστές, από τον Χίτλερ έως τον Ρούντολφ Ες σύχναζαν στην εταιρεία αυτή.
Ο Χίτλερ είχε ήδη εισαχθεί στις ιδέες της Εταιρείας της Θούλης από τον Ες κατά την φυλάκισή τους, αφού απέτυχε το κίνημα του Μονάχου.
Η Θούλη ήταν λιγότερο μια μυητική οργάνωση από ότι μια μυστική εταιρεία και είχε σύμβολό της την σβάστικα και χαρακτηριζόταν από πλήθος φυλετικές ιδέες.
Θα έπρεπε κανείς να είναι να είναι πολύ προσεκτικός στον ισχυρισμό πως το όνομα της Θούλης είναι μια σοβαρή και συνειδητή αναφορά στην βόρεια σχέση με τους πόλους σε μια προσπάθεια να γίνει μια σύνδεση με την υπερβόρεια καταγωγή των Γερμανών , από τη στιγμή που η Θούλη εμφανίζεται στην αρχαία παράδοση ως το ιερό κέντρο ή η ιερά νήσος στα πέρατα του βορρά.
Η Θούλη μπορεί να είναι στην πραγματικότητα μια παραφθορά του ονόματος Θάλε, που είναι μια τοποθεσία στο Χαρτζ όπου και είχαν μια σύνοδο στα 1914, στην οποία που θα πολεμήσει τους διεθνείς εβραίους.
Στις ιδέες αυτές δόθηκε έμφαση από τον Σεμπότεντορφ στο βιβλίο του <<Πριν να Έλθει ο Χίτλερ>> που εξεδόθη στο Μόναχο στα 1993 και περιέγραφε τους μύθους που υπήρχαν πριν από τον Χίτλερ.
Έτσι μια σοβαρή έρευνα στις μυητικές σχέσεις του Χίτλερ με τις μυστικές εταιρείες δεν οδηγεί πολύ μακριά. Πρέπει να δοθούν κάποιες ερμηνείες που είναι απαραίτητες όσον αφορά τον Χίτλερ σαν μέντιουμ και την ισχυρή έλξη που ασκούσε.
Είναι καθαρή φαντασίωση πως όφειλε τη δύναμη του αυτή σε μυητικές πρακτικές. Αλλιώς θα πρέπει κανείς να αποδώσει τις ίδιες ψυχικές δυνάμεις και σε άλλους ηγέτες, όπως ο Μουσολίνι και ο Ναπολέων πράγμα που είναι παράλογο.
Είναι πολύ καλύτερα να οδηγηθούμε στην θεωρεία πως υπάρχει μια ψυχική αύρα που αναδύεται από τα μαζικά κινήματα και επικεντρώνεται στον άνθρωπο που βρίσκεται στο κέντρο και του δίνει κάποια συγκεκριμένη ακτινοβολία που την αισθάνονται κυρίως τα άτομα που δέχονται πιο εύκολα την υποβολή.
Η ιδιότητα του μέντιουμ μπορεί να αποδοθεί στον Χίτλερ με κάποιες επιφυλάξεις, διότι σε κάποιο βαθμό πραγματικά εμφανιζόταν σαν να ήταν υπό κατάληψη, που το διαφοροποιεί από τον Μουσολίνι, για παράδειγμα. Όταν οδηγούσε τις μάζες στον φανατισμό είχε κανείς την εντύπωση πως μια κάποια άλλη δύναμη τον ωθούσε, ακόμη και αν ήταν ένα ιδιαίτερα προικισμένο άτομο.
Όποιος άκουσε τις ομιλίες του Χίτλερ προς τις ενθουσιασμένες μάζες δεν μπορεί να έχει άλλη εντύπωση.
Όσον αφορά την Θεοσοφία του Εθνικοσοσιαλισμού, δηλαδή τις υποτιθέμενες μυστικές και μεταφυσικές του διαστάσεις, πρέπει κανείς να συνειδητοποιεί το μυθικό χαρακτήρα του Τρίτου Ράιχ, την διαφώτιση, ακόμη και την επιστημονική του πλευρά.
Στον Χίτλερ μπορεί κανείς να βρει πολλά συμπτώματα μιας τυπικής <<σύγχρονης άποψης για τον κόσμο>> που είναι θεμελιωδώς φυσιοκρατική και υλιστική, ενώ από την άλλη πλευρά πίστευε στην πρόνοια, της οποίας εργαλείο θεωρούσε πως είναι ο ίδιος, κυρίως όσον αφορά το πεπρωμένο του Γερμανικού έθνους.
Για παράδειγμα, θεωρούσε σαν απόδειξη της πρόνοιας το γεγονός που επιβίωσε της απόπειρας δολοφονίας του στο Αρχηγείο την Ανατολικής Πρωσίας. Ο Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ, ο ιδεολόγος του κινήματος, μίλησε για τον μύθο του αίματος το "μυστήριο" του αίματος των Βορείων και του απέδωσε μια θεία αξία. Ταυτόχρονα επιτέθηκε σ΄όλες τις τελετές του Καθολικισμού, θεωρώντας τες ψευδαισθήσεις, σαν ένας άνθρωπος πεφωτισμένος.
Επιτέθηκε εναντίον των <<σκοτεινών ανθρώπων του καιρού του>> ενώ απέδωσε στους Άρειους την τιμή να έχουν δημιουργήσει την σύγχρονη τέχνη.
Η φροντίδα του Εθνικοσοσιαλισμού για τους ρούνους, το αρχαίο Βορειογερμανικό αλφάβητο πρέπει να θεωρείται καθαρά συμβολικό, μάλλον σαν την χρήση ορισμένων Ρωμαϊκών συμβόλων από το φασιστικό κόμμα και χωρίς καμία εσωτερική σημασία.
Το πρόγραμμα του Εθνικοσοσιαλισμού να δημιουργήσει έναν ανώτερο άνθρωπο έχει κάτι από τον <<βιολογικό μυστικισμό>> αλλά και αυτό είναι ένα επιστημονικό πρόγραμμα. Στην καλύτερη περίπτωση μοιάζει με τον Υπεράνθρωπο στη Νιτσεϊκή του προσέγγιση και δεν έχει σχέση με τον ανώτερο άνθρωπο στην μυητική έννοια.
Το σχέδιο για την <<δημιουργία ενός νέου φυλετικού θρησκευτικού και στρατιωτικού τάγματος μυημένων που βρίσκονται γύρω από έναν θεοποιημένο αρχηγό>> δεν μπορεί να θεωρηθεί ως επίσημη πολιτική του Εθνικοσοσιαλισμού, όπως ο Ρενέ Αλλό γράφει όταν παρουσιάζει την σχέση αυτή και την συγκρίνει με τους Ισμαηλίτες του Ισλάμ.
Κάποια στοιχεία υψηλότερου επιπέδου ήταν ορατά μόνο στις τάξεις των Ες Ες.
Μπορεί κανείς να δει την πρόθεση του διοικητή των Ες Ες, Χάινριχ Χίμλερ, να δημιουργήσει ένα τάγμα στο οποίο στοιχεία της Πρωσικής ηθικής συνδυάζονταν με αυτά των παλαιών ταγμάτων της Ιπποσύνης και κυρίως του Τευτονικού Τάγματος.
Επιζητούσε την νομιμοποίηση μιας τέτοιας οργάνωσης δεν μπορούσε όμως να την αποκτήσει από την στιγμή που τα παλαιά τάγματα του Καθολικισμού ως άμεσα επηρεασμένα από τον Εβραϊσμό αντιτίθεντο στον εθνικοσοσιαλισμό.
Ο Χίλμερ αναζητούσε επίσης μια σχέση με την κληρονομιά των Υπερβορείων και τον συμβολισμό τους, χωρίς αυτές οι <<μυστικές εταιρείες>> που αναφέραμε πριν να έχουν οποιαδήποτε επίδραση επάνω τους. Έλαβε υπόψη του, όπως το έκανε και ο Ρόζενμπεργκ, τις έρευνες του Ολλανδού Χέρμαν Βιρθ για την βορειοατλαντική παράδοση.
Αργότερα ο Χίλμερ ίδρυσε μια εκπαιδευτική οργάνωση που την ονόμασε "Ahnerbe". Αυτό έχει ένα ενδιαφέρον αλλά δεν υπήρχε κανένα αποκρυφιστικό υπόβαθρο.
Ο Ζακ Μισέλ Άνγκεμπερ έγραψε στο Παρίσι στα 1971 το βιβλίο <<Ο Χίτλερ και η Παράδοση των Καθαρών>>. Εκεί ασχολήθηκε με τους Καθαρούς, που ονομάζονται επίσης και Αλμπιγκενσιανοί, που ήταν μια χριστιανική αίρεση που διαδόθηκε κυρίως στη Νότια Γαλλία ανάμεσα στον ΙΑ' και ΙΒ' αιώνα και είχε το κέντρο του στο Κάστρο του Μονσεγκίρ.
Σύμφωνα με τον Όττο Ραν αυτό καταστράφηκε <<σε μια Σταυροφορία για το Γκράαλ>> που είναι ο τίτλος ενός από τα βιβλία του. Είναι άγνωστο εάν τόσο το Γκράαλ όσο και οι Ιππότες του έχουν κάποια σχέση με αυτήν την αίρεση.
Η αίρεση αυτή χαρακτηριζόταν από ένα είδος φανατικού μανιχαϊσμού: Μερικές φορές κάποιοι οπαδοί της πέθαιναν από πείνα ή κάποια άλλη αιτία για να δείξουν την αποσύνδεσή τους από τον κόσμο και την εχθρότητά τους στην γήινη ύπαρξη, στη σάρκα και στην ύλη.
Ο Ραν ήταν ένας άνθρωπος των Ες Ες ο οποίος οργάνωσε μια εκστρατεία για την απόκτηση του θρυλικού Γκράαλ, που υποτίθεται πως φυλάχτηκε τη στιγμή που καταστρεφόταν το οχυρό των Καθαρών στο Μονσεγκίρ.
Μετά την πτώση του Βερολίνου μια μονάδα εστάλη στο Στίλερταλ για να κρύψει το αντικείμενο αυτό στους πρόποδες ενός παγετώνα και να περιμένει τη Νέα Εποχή.
Η αλήθεια είναι πως συζητήθηκε η ύπαρξη μιας ομάδας κομάντος, η οποία όμως είχε μια λιγότερο μυστική αποστολή, που ήταν η διάδοση και η απόκρυψη των θησαυρών του Ράιχ. Δύο παραδείγματα θα δείξουν που οδηγούν οι φαντασιώσεις όταν τους δίδεται η ελευθερία.
Τα Ες Ες στα οποία συμμετείχαν όχι μόνο πολεμικές ομάδες αλλά και ερευνητές και ειδικοί λόγιοι πραγματοποίησαν μια εκστρατεία στο Θιβέτ για να κάνουν ανακαλύψεις στον τομέα του αλπινισμού και της εθνολογίας και μια άλλη στην Αρκτική για επιστημονική έρευνα αλλά και για την εγκαθίδρυση μιας πιθανής Γερμανικής στρατιωτικής βάσης. Σύμφωνα με τις ερμηνείες η πρώτη αναζητούσε μια σύνδεση με το μυστικό κέντρο της παράδοσης, ενώ η δεύτερη επεδίωκε την επαφή με την χαμένη Θούλη των Υπερβόρειων.
Συνεχίζετε...
Η ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
Ο ΧΙΤΛΕΡ ΚΑΙ ΟΙ ΜΥΣΤΙΚΕΣ
ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ
Είναι σημαντικό που κάποιοι συγγραφείς στη Γαλλία ερεύνησαν την σχέση του Γερμανικού Εθνικοσοσιαλισμού με τις μυστικές εταιρείες και τις μυητικές οργανώσεις. Το κίνητρο γι΄αυτό ήταν η υποτιθέμενη αποκρυφιστική καταγωγή του χιτλερικού κινήματος.
Η θέση αυτή παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο βιβλίο <<Η Αυγή των Μάγων>> των Πάουελς και Μπερζιέ, όπου ο εθνικοσοσιαλισμός ορίστηκε ως η ένωση της μαγικής σκέψης με την τεχνολογία.
Η έκφραση που χρησιμοποιήθηκε γι΄αυτό ήταν <<Ίλες ερπιστριοφόρων και Ρενέ Γκενόν>>: Μια φράση που θα έκανε τον διαπρεπή αντιπρόσωπο της παραδοσιακής σκέψης και τους μαθητές του εσωτερισμού να τρίζουν τα κόκαλά τους στον τάφο.
Η πρώτη παρανόηση εδώ είναι η σύγχυση του μαγικού στοιχείου με το μυθικό, όταν τα δύο αυτά δεν έχουν καμία σχέση το ένα με το άλλο. Ο ρόλος των μύθων στον εθνικοσοσιαλισμό είναι αναμφισβήτητος, όπως για παράδειγμα στην ιδέα του Ράιχ ο χαρισματικός ηγέτης, η φυλή, το αίμα κ.λ.π.
Αντί λοιπόν όλα αυτά να τα ονομάζουμε μύθους θα έπρεπε να τα προσεγγίσουμε σύμφωνα με την ιδέα του Σορέλ όσον αφορά τις <<ενεργειακές ιδέες υποκίνησης>>, ιδέες που υποβάλλουν οι κοινοί δημαγωγοί και να μην αποδίδουμε σ΄αυτές κάποιο μυθικό συστατικό.
Παρομοίως κανένα λογικό άτομο δεν σκέφτεται την μαγεία σε σχέση με τους μύθους του φασισμού, όπως ο μύθος της Ρώμης ή εκείνος του Ντούτσε, όπως δεν θα σκεφτόταν για την Γαλλική Επανάσταση και τον Κομμουνισμό.
Η έρευνα θα προχωρούσε διαφορετικά αν κάποιος χρησιμοποιούσε την εικασία πως κάποια συγκεκριμένα κινήματα χωρίς να το γνωρίζουν υπόκεινται σε επιρροές που δεν ήταν μόνο ανθρώπινες. Η ιδέα των Γάλλων συγγραφέων είναι πως η επίδραση των οργανώσεων αυτών υπήρξε πραγματικά και σε κάποιο βαθμό ήταν "μυστική".
Παρομοίως κάποιοι έχουν μιλήσει για "αγνώστους αρχηγούς" που υποτίθεται πως υποκινούν το Εθνικοσοσιαλιστικό Κίνημα και έχουν χρησιμοποιήσει τον Χίτλερ σαν μέντιουμ (ενδιάμεσο) αν και δεν είναι ξεκάθαρο ποιους στόχους είχαν στο μυαλό τους λέγοντας κάτι τέτοιο.
Εάν κανείς λάβει υπόψη του τα αποτελέσματα, οι καταστροφικές συνέπειες στις οποίες οδήγησε ο εθνικοσοσιαλισμός, ακόμη και έμμεσα, θα πρέπει να υπονοούν πως οι στόχοι αυτοί ήταν σκοτεινοί και καταστροφικοί.
Θα έπρεπε να καθορίσουμε την αποκρυφιστική πλευρά του κινήματος αυτού λαμβάνοντας υπόψη αυτό που ο Γκένον ονόμασε "αντι- μύηση". Οι Γάλλοι συγγραφείς ισχυρίστηκαν πως ο Χίτλερ, το μέντιουμ, χειραφετήθηκε από τους άγνωστους ηγέτες του, σχεδόν σαν ένα γκόλεμ, και τότε το κίνημα αυτό ακολούθησε την μοιραία του πορεία.
Σ΄αυτήν την περίπτωση όμως πρέπει κανείς να παραδεχθεί πως αυτοί οι άγνωστοι ηγέτες δεν είχαν βαθιές γνώσεις ενώ ταυτόχρονα η εξουσία τους ήταν πολύ περιορισμένη για να είναι ανίκανοι να φέρουν ένα πέρας στο υποτιθέμενο μέντιουμ, τον Χίτλερ.
Υπάρχει πολλή φαντασία όσον αφορά τα θέματα, τα σύμβολα και την καταγωγή του Εθνικοσοσιαλισμού. Έχει γίνει αναφορά σε κάποιες οργανώσεις σαν πρόδρομους του Εθνικοσοσιαλισμού, είναι δύσκολο όμως να αποδώσουμε σ΄αυτές κάποιο γνήσιο μυητικό χαρακτήρα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο Χίτλερ εκείνος που εφηύρε την Γερμανική Φυλετική διδασκαλία, το σύμβολο της σβάστικας ή την θεωρία της βόρειας καταγωγής. Όλα αυτά υπήρχαν από καιρό στην Γερμανία.
Ένα βιβλίο με τίτλο <<Ο Άνθρωπος που Έδωσε στον Χίτλερ τις Ιδέες του>> αναφέρεται σε κάποιον Γιοργκ Λαντζ Φον Λίμπενφελς (ο τίτλος ευγενείας είναι αυτοκατασκευασμένος) που υπήρξε πρώην Σιστερσιανός μοναχός και ίδρυσε ένα τάγμα που χρησιμοποιούσε την σβάστικα.
Ο Λαντζ εξέδιδε το περιοδικό "Οστάρα" από το 1905, το οποίο ο Χίτλερ γνώριζε, όπως και τις φυλετικές του θεωρίες για τους Άρειους.
Πολύ πιο σημαντικός για το αποκρυφιστικό παρελθόν του Εθνικοσοσιαλισμού είναι ο ρόλος της Εταιρείας της Θούλης. Εδώ τα πράγματα είναι πιο σύνθετα. Η εταιρεία αυτή ιδρύθηκε στα 1912 και είχε ηγέτη τον Ρούντολφ Φον Σεμπότεντορφ που έζησε στην Ανατολή και εξέδωσε ένα περίεργο βιβλίο με τίτλο <<Η πρακτική του Αρχαίου Τουρκικού Ελευθεροτεκτονισμού>>.
Σ΄αυτό περιγραφόταν πρακτικές που συμπεριλάμβαναν την επανάληψη συλλαβών, κινήσεων και βημάτων που στόχο τους είχαν την μυητική μεταμόρφωση του ανθρώπου, όπως ανάλογο στόχο έχει και η Αλχημεία. Δεν γνωρίζουμε με ποια Τουρκική Μασονική οργάνωση ήταν σε επαφή ο Σεμπότεντορφ και εάν αυτός ο ίδιος εφάρμοσε αυτά που περιέγραφε.
Επίσης δεν γνωρίζουμε εάν αυτές οι πρακτικές χρησιμοποιούντο στην Εταιρεία της Θούλης, της οποίας αρχηγός ήταν ο Σεμπότεντορφ. Θα ήταν ακόμα πολύ σημαντικό να ξέραμε γιατί πολλοί υψηλόβαθμοι Εθνικοσοσιαλιστές, από τον Χίτλερ έως τον Ρούντολφ Ες σύχναζαν στην εταιρεία αυτή.
Ο Χίτλερ είχε ήδη εισαχθεί στις ιδέες της Εταιρείας της Θούλης από τον Ες κατά την φυλάκισή τους, αφού απέτυχε το κίνημα του Μονάχου.
Η Θούλη ήταν λιγότερο μια μυητική οργάνωση από ότι μια μυστική εταιρεία και είχε σύμβολό της την σβάστικα και χαρακτηριζόταν από πλήθος φυλετικές ιδέες.
Θα έπρεπε κανείς να είναι να είναι πολύ προσεκτικός στον ισχυρισμό πως το όνομα της Θούλης είναι μια σοβαρή και συνειδητή αναφορά στην βόρεια σχέση με τους πόλους σε μια προσπάθεια να γίνει μια σύνδεση με την υπερβόρεια καταγωγή των Γερμανών , από τη στιγμή που η Θούλη εμφανίζεται στην αρχαία παράδοση ως το ιερό κέντρο ή η ιερά νήσος στα πέρατα του βορρά.
Η Θούλη μπορεί να είναι στην πραγματικότητα μια παραφθορά του ονόματος Θάλε, που είναι μια τοποθεσία στο Χαρτζ όπου και είχαν μια σύνοδο στα 1914, στην οποία που θα πολεμήσει τους διεθνείς εβραίους.
Στις ιδέες αυτές δόθηκε έμφαση από τον Σεμπότεντορφ στο βιβλίο του <<Πριν να Έλθει ο Χίτλερ>> που εξεδόθη στο Μόναχο στα 1993 και περιέγραφε τους μύθους που υπήρχαν πριν από τον Χίτλερ.
Έτσι μια σοβαρή έρευνα στις μυητικές σχέσεις του Χίτλερ με τις μυστικές εταιρείες δεν οδηγεί πολύ μακριά. Πρέπει να δοθούν κάποιες ερμηνείες που είναι απαραίτητες όσον αφορά τον Χίτλερ σαν μέντιουμ και την ισχυρή έλξη που ασκούσε.
Είναι καθαρή φαντασίωση πως όφειλε τη δύναμη του αυτή σε μυητικές πρακτικές. Αλλιώς θα πρέπει κανείς να αποδώσει τις ίδιες ψυχικές δυνάμεις και σε άλλους ηγέτες, όπως ο Μουσολίνι και ο Ναπολέων πράγμα που είναι παράλογο.
Είναι πολύ καλύτερα να οδηγηθούμε στην θεωρεία πως υπάρχει μια ψυχική αύρα που αναδύεται από τα μαζικά κινήματα και επικεντρώνεται στον άνθρωπο που βρίσκεται στο κέντρο και του δίνει κάποια συγκεκριμένη ακτινοβολία που την αισθάνονται κυρίως τα άτομα που δέχονται πιο εύκολα την υποβολή.
Η ιδιότητα του μέντιουμ μπορεί να αποδοθεί στον Χίτλερ με κάποιες επιφυλάξεις, διότι σε κάποιο βαθμό πραγματικά εμφανιζόταν σαν να ήταν υπό κατάληψη, που το διαφοροποιεί από τον Μουσολίνι, για παράδειγμα. Όταν οδηγούσε τις μάζες στον φανατισμό είχε κανείς την εντύπωση πως μια κάποια άλλη δύναμη τον ωθούσε, ακόμη και αν ήταν ένα ιδιαίτερα προικισμένο άτομο.
Όποιος άκουσε τις ομιλίες του Χίτλερ προς τις ενθουσιασμένες μάζες δεν μπορεί να έχει άλλη εντύπωση.
Όσον αφορά την Θεοσοφία του Εθνικοσοσιαλισμού, δηλαδή τις υποτιθέμενες μυστικές και μεταφυσικές του διαστάσεις, πρέπει κανείς να συνειδητοποιεί το μυθικό χαρακτήρα του Τρίτου Ράιχ, την διαφώτιση, ακόμη και την επιστημονική του πλευρά.
Στον Χίτλερ μπορεί κανείς να βρει πολλά συμπτώματα μιας τυπικής <<σύγχρονης άποψης για τον κόσμο>> που είναι θεμελιωδώς φυσιοκρατική και υλιστική, ενώ από την άλλη πλευρά πίστευε στην πρόνοια, της οποίας εργαλείο θεωρούσε πως είναι ο ίδιος, κυρίως όσον αφορά το πεπρωμένο του Γερμανικού έθνους.
Για παράδειγμα, θεωρούσε σαν απόδειξη της πρόνοιας το γεγονός που επιβίωσε της απόπειρας δολοφονίας του στο Αρχηγείο την Ανατολικής Πρωσίας. Ο Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ, ο ιδεολόγος του κινήματος, μίλησε για τον μύθο του αίματος το "μυστήριο" του αίματος των Βορείων και του απέδωσε μια θεία αξία. Ταυτόχρονα επιτέθηκε σ΄όλες τις τελετές του Καθολικισμού, θεωρώντας τες ψευδαισθήσεις, σαν ένας άνθρωπος πεφωτισμένος.
Επιτέθηκε εναντίον των <<σκοτεινών ανθρώπων του καιρού του>> ενώ απέδωσε στους Άρειους την τιμή να έχουν δημιουργήσει την σύγχρονη τέχνη.
Η φροντίδα του Εθνικοσοσιαλισμού για τους ρούνους, το αρχαίο Βορειογερμανικό αλφάβητο πρέπει να θεωρείται καθαρά συμβολικό, μάλλον σαν την χρήση ορισμένων Ρωμαϊκών συμβόλων από το φασιστικό κόμμα και χωρίς καμία εσωτερική σημασία.
Το πρόγραμμα του Εθνικοσοσιαλισμού να δημιουργήσει έναν ανώτερο άνθρωπο έχει κάτι από τον <<βιολογικό μυστικισμό>> αλλά και αυτό είναι ένα επιστημονικό πρόγραμμα. Στην καλύτερη περίπτωση μοιάζει με τον Υπεράνθρωπο στη Νιτσεϊκή του προσέγγιση και δεν έχει σχέση με τον ανώτερο άνθρωπο στην μυητική έννοια.
Το σχέδιο για την <<δημιουργία ενός νέου φυλετικού θρησκευτικού και στρατιωτικού τάγματος μυημένων που βρίσκονται γύρω από έναν θεοποιημένο αρχηγό>> δεν μπορεί να θεωρηθεί ως επίσημη πολιτική του Εθνικοσοσιαλισμού, όπως ο Ρενέ Αλλό γράφει όταν παρουσιάζει την σχέση αυτή και την συγκρίνει με τους Ισμαηλίτες του Ισλάμ.
Κάποια στοιχεία υψηλότερου επιπέδου ήταν ορατά μόνο στις τάξεις των Ες Ες.
Μπορεί κανείς να δει την πρόθεση του διοικητή των Ες Ες, Χάινριχ Χίμλερ, να δημιουργήσει ένα τάγμα στο οποίο στοιχεία της Πρωσικής ηθικής συνδυάζονταν με αυτά των παλαιών ταγμάτων της Ιπποσύνης και κυρίως του Τευτονικού Τάγματος.
Επιζητούσε την νομιμοποίηση μιας τέτοιας οργάνωσης δεν μπορούσε όμως να την αποκτήσει από την στιγμή που τα παλαιά τάγματα του Καθολικισμού ως άμεσα επηρεασμένα από τον Εβραϊσμό αντιτίθεντο στον εθνικοσοσιαλισμό.
Ο Χίλμερ αναζητούσε επίσης μια σχέση με την κληρονομιά των Υπερβορείων και τον συμβολισμό τους, χωρίς αυτές οι <<μυστικές εταιρείες>> που αναφέραμε πριν να έχουν οποιαδήποτε επίδραση επάνω τους. Έλαβε υπόψη του, όπως το έκανε και ο Ρόζενμπεργκ, τις έρευνες του Ολλανδού Χέρμαν Βιρθ για την βορειοατλαντική παράδοση.
Αργότερα ο Χίλμερ ίδρυσε μια εκπαιδευτική οργάνωση που την ονόμασε "Ahnerbe". Αυτό έχει ένα ενδιαφέρον αλλά δεν υπήρχε κανένα αποκρυφιστικό υπόβαθρο.
Ο Ζακ Μισέλ Άνγκεμπερ έγραψε στο Παρίσι στα 1971 το βιβλίο <<Ο Χίτλερ και η Παράδοση των Καθαρών>>. Εκεί ασχολήθηκε με τους Καθαρούς, που ονομάζονται επίσης και Αλμπιγκενσιανοί, που ήταν μια χριστιανική αίρεση που διαδόθηκε κυρίως στη Νότια Γαλλία ανάμεσα στον ΙΑ' και ΙΒ' αιώνα και είχε το κέντρο του στο Κάστρο του Μονσεγκίρ.
Σύμφωνα με τον Όττο Ραν αυτό καταστράφηκε <<σε μια Σταυροφορία για το Γκράαλ>> που είναι ο τίτλος ενός από τα βιβλία του. Είναι άγνωστο εάν τόσο το Γκράαλ όσο και οι Ιππότες του έχουν κάποια σχέση με αυτήν την αίρεση.
Η αίρεση αυτή χαρακτηριζόταν από ένα είδος φανατικού μανιχαϊσμού: Μερικές φορές κάποιοι οπαδοί της πέθαιναν από πείνα ή κάποια άλλη αιτία για να δείξουν την αποσύνδεσή τους από τον κόσμο και την εχθρότητά τους στην γήινη ύπαρξη, στη σάρκα και στην ύλη.
Ο Ραν ήταν ένας άνθρωπος των Ες Ες ο οποίος οργάνωσε μια εκστρατεία για την απόκτηση του θρυλικού Γκράαλ, που υποτίθεται πως φυλάχτηκε τη στιγμή που καταστρεφόταν το οχυρό των Καθαρών στο Μονσεγκίρ.
Μετά την πτώση του Βερολίνου μια μονάδα εστάλη στο Στίλερταλ για να κρύψει το αντικείμενο αυτό στους πρόποδες ενός παγετώνα και να περιμένει τη Νέα Εποχή.
Η αλήθεια είναι πως συζητήθηκε η ύπαρξη μιας ομάδας κομάντος, η οποία όμως είχε μια λιγότερο μυστική αποστολή, που ήταν η διάδοση και η απόκρυψη των θησαυρών του Ράιχ. Δύο παραδείγματα θα δείξουν που οδηγούν οι φαντασιώσεις όταν τους δίδεται η ελευθερία.
Τα Ες Ες στα οποία συμμετείχαν όχι μόνο πολεμικές ομάδες αλλά και ερευνητές και ειδικοί λόγιοι πραγματοποίησαν μια εκστρατεία στο Θιβέτ για να κάνουν ανακαλύψεις στον τομέα του αλπινισμού και της εθνολογίας και μια άλλη στην Αρκτική για επιστημονική έρευνα αλλά και για την εγκαθίδρυση μιας πιθανής Γερμανικής στρατιωτικής βάσης. Σύμφωνα με τις ερμηνείες η πρώτη αναζητούσε μια σύνδεση με το μυστικό κέντρο της παράδοσης, ενώ η δεύτερη επεδίωκε την επαφή με την χαμένη Θούλη των Υπερβόρειων.
Συνεχίζετε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.