ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ - Μέρος ενδέκατον

ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Μέρος ενδέκατον

  Αργότερα, άλλα συγγενικά φύλα Αρίων- Πελασγών έφθασαν στις Ινδίες από την ξηρά. Αυτοί άφησαν ίχνη και στο Αφγανιστάν, όπου ευρίσκεται ο ποταμός Αριάνα. Οι τεράστιες αυτές μετακινήσεις δεν είχαν ως σκοπό απλώς και μόνον την κατάκτησιν ή τον αποικισμόν των Ινδιών, αλλά την εύρεσιν νέας γης προς κατοίκησιν. Όπου, λοιπόν, ευρέθη κατάλληλος τόπος, εγκατεστάθησαν κάποια φύλα του τεραστίου και γονιμότατου, όπως φαίνεται, γένους των Πελασγών. Αποτέλεσμα αυτής της μετακινήσεως δεν είναι μόνον η αποίκησις των Ινδιών, αλλά και η δημιουργία των μεγάλων εθνοτήτων των Χετταίων, Κασσίτων, Μιτανί, Περσών, Μήδων, Σουμερίων κ.λ.π. Τότε επραγματοποιήθη και ο πρώτος αποικισμός της Χαναάν. ¨ο,τι κοινόν υπήρχε (και υπήρχαν πολλά κοινά) μεταξύ των πολιτισμών της κοιλάδας του Ινδού και του Σουμερικού με τον Αιγιακό εξηγείται μόνον με την παραδοχή της κοινής καταγωγής αυτών των λαών, την Αιγιακή, δηλαδή την Πελασγική. Οι διαφοροποιήσεις, φυσικά, οφείλονται σε αναμίξεις των Πελασγών με τους διαφορετικούς εντοπίους πληθυσμούς.

 - Η δευτέρα, άγνωστος στους πολλούς, περιπλάνησις του Οδυσσέως.
 - Ο αποικισμός της Ιρλανδίας από τον χώρο του Αιγαίου κατά τον 26ο αιώνα π.χ. (από την ιρλανδική μυθολογία).
 - Ο δεύτερος αποικισμός της Ιρλανδίας από τους Τουόθα ντε Ντάναν (Δαναούς;). Σε βρετανικό περιοδικό εδημοσιεύθη μελέτη δύο ερασιτεχνών ερευνητών, οι οποίοι ανεκάλυψαν στο Μερρυβαίηλ (περιοχή Ναρμούυρ) ένα νεκροταφείο, στο οποίο η αρχιτεκτονική των τάφων είναι ίδια με την αρχιτεκτονική των τάφων της Ελλάδος κατά την ίδια χρονική περίοδο. Οι σπουδεότεροι εξ αυτών ανάγονται στο 1800π.χ. και έχουν Μινωική και μυκηναϊκή επίδραση.
 - Άλλη εκστρατεία Μινώων ήτο η αποτυχημένη εκστρατεία στη Σικελία εναντίον του Κωκάλου, με την αιτιολογία της αναγκαστικής επιστροφής του Δαιδάλου στην Κρήτη. Εκεί ευρήκε τραγικό θάνατο ο Μίνως και εκεί παρέμεινε ο στρατός του ιδρύοντας αποικία. Ίσως, μάλιστα, αυτή να ήτο η πραγματική αιτία της εκστρατείας. Απ΄αυτή την εκστρατεία φαίνεται καθαρότα ότι η Ιταλία κατοικείται ήδη από ισχυρά συγγενή προς τους Έλληνες φύλα, πελασγικά δηλαδή.
  Φυσικά θα υπάρχουν και άλλες εκστρατείς, των οποίων οι περιγραφές δεν εσώθησαν. Υπάρχουν ακόμη και μακρινοί αποικισμοί, των οποίων οι άποικοι για διάφορους λόγους δεν ήλθαν σ΄επαφή με την μητέρα πατρίδα ή, ακόμη χειρότερα, όλα τα υπάρχοντα στοιχεία γι΄αυτούς  εξηφανίσθησαν (κυρίως από τους εμπρηστάς των μεγάλων Βιβλιοθηκών της αρχαιότητος) ή είναι κρυμμένα στις ανήλιαγες υπόγειες κρύπτες μοναστηριών της Δύσεως και της Ανατολής.

  Εναι γνωστόν ότι με την επιβολή της Ιουδαιοχριστιανικής τότε θρησκείας το όργιο των καταστροφών είναι αδύνατον να περιγραφεί. Από το πλήθος των αρχαίων αριστουργημάτων ελάχιστα διεσώθησαν. Τα δε συγγράματα ή κατεστράφησαν από φωτιά ή εσβήσθησαν και ξαναγράφησαν άσχετα και παιδαριώδη κείμενα φανατικών και αγράμματων σκοταδιστών καλογήρων (παλίμψηστα). Όταν δε οι Χριστιανοί Βησιγότθοι του Αλάριχου εισέβαλαν στον ελλαδικό χώρο το 395μ.χ. σαν όργανα του "Μεγάλου" Θεοδοσίου καθοδηγούμενοι από καλογήρους με γκρίζα ρούχα δεν άφησαν τίποτα όρθιο. Η εντολή ήτο "ες έδαφος φέρειν". Μετά το πέρασμα του Αλάριχου η Ελλάς είχε καταντήσει χώρα ερειπίων. Τότε κατεστράφησαν το ιερό της Δήμητρος στην Ελευσίνα, τα Μέγαρα, η Κόρινθος, η Νεμέα, το Άργος, η Σπάρτη κι εδολοφονήθη ο τελευταίος Ιεροφάντης. Τότε έπαυσαν να τελούνται τα Ελευσίνια μυστήρια. Στα χρόνια του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Θεοδοσίου, ενός από τους πιο φανατικούς αντιπάλους του Αρχαίου Κόσμου, συνέβη και το φρικώδες λιντσάρισμα της φιλοσόφου Υπατίας στην Αλεξάνδεια.
  Τα ίδια, βεβαίως, συνέβησαν και στην Ιταλία και σε όλα τα μέρη, όπου υπήρχαν αρχαία ελληνικά αριστουργήματα. ακόμη και "τη μισητή ονομασία των Ελλήνων αντικατέστησαν ...με το νέο όνομα Ελλαδικοί...". Φυσικά αυτού του εγκλήματος, το οποίον προωθείται από <<ύποπτα κέντρα>>, δεν είναι αμέτοχος και ο Ισλαμισμός. Και οι τρεις, δηλαδή, ιουδαϊκής καταγωγής θρησκείες κληρονομώντας τον σκοταδισμό της ιουδαϊκής συναγωνίσθησαν η μία την άλλη σε φανατισμό και μίσος κατά της προόδου και της γνώσεως. Τα υψηλά ιστάμενα πρόσωπα σε αυτές φανατίζοντας τους πιστούς των οπισθοδρόμησαν τόσο την τεχνολογία, όσο και τις ανθρωπιστικές επιστήμες τουλάχιστον κατά 1.000 χρόνια.

  Ένα από τα υπάρχοντα υπολείμματα, το οποίο κατα λάθος άφησε ο βαρβαρισμός αυτός, απότελεί η πρώτη Αργοναυτική εκστρατεία, όπου αντικατοπτρίζονται οι εκστρατείες των αρχαιοελλήνων - Πελασγών κατ΄αρχάς στον Εύξεινο Πόντο και όπως φαίνεται και προς τον Ατλαντικό. Πώς γίνεται αυτό; Μάλλον πρόκειται περί δύο ανεξαρτήτων εκστρατειών, οι οποίες κάποια εποχή συγκεράσθηκαν πιθανόν λόγω λάθους ή λόγω απωλείας μέρους των κειμένων και έτσι παρουσιάζεται η Αργώ να φεύγει από τον Εύξεινο Πόντο (Άξεινο Πόντο) και να εισέρχεται στη Μεσόγειο από το στόμιο του Γιβλαρτάρ. Ή απλώς ο Άξεινος Πόντος δεν ήτο ο σημερινός Εύξεινος Πόντος, αλλά ο πολύ πιο άγριος Ατλαντικός (οπότε η Αργοναυτική εκστρατεία δεν πραγματοποιήθηκε προς τον Εύξεινο Πόντο, αλλά προς την Αμερική) ή οι εκστρατείες ήσαν δύο. Την προς την αμερικανική ήπειρο εκστρατεία των Αργοναυτών, αλλά αργότερα και του Οδυσσέως, υποστηρίζει με σοβαρότατα στοιχεία και η Αμεριανίς αρχαιολόγος Ενριέττας Μερτζ και ο Ιωάννης Πασσάς. Το βιβλίο της Ενριέττας Μερτζ δεν είχε μεταφρασθεί στην ελληνική, παρά μόλις πρόσφατα (1996) με ιδιωτική πρωτοβουλία, παρά τις κυβερνητικές υποσχέσεις προς την συγγραφέα το 1972 (Γ. Παπαδόπουλος). Η Αμερικανίς αρχαιολόγος αποδεικνύει στο βιβλίο της "WINE DARK SEA" (ΟΙΝΩΨ ΠΟΝΤΟΣ) ότι οι Αργοναύτες και ο Οδυσσεύς ταξίδευσαν μέχρι την αμερικανική ήπειρο. Ο αείμνηστος Ι.Δ. Πασσάς, Διευθυντής κι εκδότης της ελληνικής εγκυκλοπαίδειας του "Ηλίου", έχει γράψει λεπτομερώς όλα τα στοιχεία στο βιβλίο του "Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ". Επίσης, περιλαμβάνει τις ίδιες πληροφορίες και στο άλλο του βιβλίο "ΤΑ ΟΡΦΙΚΑ". Εκεί, ενώ η διήγησις παρουσιάζει την Αργώ να ευρίσκεται στον Εύξεινο Πόντο, ξαφνικά μας την παρουσιάζει στον Ατλαντικό να διασχίζει το Γιβλαρτάρ ερχόμενη προς την Ελλάδα!

  Για την δεύτερη ή μάλλον την τρίτη Αργοναυτική εκστρατεία υπάρχουν πολύ λίγα στοιχεία. Γνωρόζομε μόνον ότι μερικοί από τους Αργοναύτες έφυγαν για μία ακόμη εκστρατεία, στη Βόρειο Αφρική αυτή τη φορά, όπου μάλιστα σε μάχες με τους εντοπίους σκοτώθηκαν ο Κάανθος και ο Εριβώτης. Έτσι, ίσως είναι βάσιμο το αναφερόμενο από τον Ρόμπερτ Τεμπλ στο βιβλίο του "Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΣΕΙΡΙΟΣ" ότι πιθανόν η φυλή Νταγκόν είναι απόγονοι αυτών των Αργοναυτών αποίκων, αναμιγμένων βεβαίως με μαύρους εντοπίους.

  Ο Μ. Σακελλαρίου αναφέρει ότι είμεθα Ινδοευρωπαίοι, χωρίς όμως να το αποδεικνύει, αλλά και χωρίς να έχει κάποια συζητήσιμη πρόταση για την κοιτίδα των. Στο ίδιο βιβλίο του ισχυρίζεται ότι δεν γνωρίζομε αν οι Πρωτοέλληνες ήσαν Ινδοευρωπαίοι. Επομένως, εκφράζει τις αμφιβολίες του για την "ινδοευρωπαϊκότητα" των Ελλήνων, αλλά δεν προχωρεί παρακάτω, να μας ειπεί δηλαδή ότι δεν υπήρξαν Ινδοευρωπαίοι, παρά μόνον Πελασγοί.

  Ο Ακαδημαϊκός Αντώνιος Καψής είχε ήδη από το 1976 εκφράσει καθαρότατα την άποψη πως δεν υπήρξαν ποτέ "Ινδοευρωπαίοι" και πως οι Έλληνες ήσαν οι ίδιοι οι γηγενείς Πελασγοί (πρώτοι και τελευταίοι κάτοικοι της περιοχής). Όσον αφορά την ονομασία Αρίοι, αυτή μπορεί να γίνει αποδεκτή μόνο για ένα τμήμα των Πελασγών. Συγκεκριμένως, γι΄αυτούς που εβάδισαν προς την Περσία και τις Ινδίες και διατήρησαν αυτό το όνομα για να θυμούνται και για να τιμήσουν την πατρίδα των, την Αερία ή Αρία ή Κρήτη.

  Ο Συρέ στο βιβλίο του "ΜΕΓΑΛΟΙ ΜΥΣΤΕΣ" αναφέρει ως αρχηγό των Αρίων, που έφθασαν στις Ινδίες, τον Ράμα. Αυτός ήτο ένας από τους Διονύσους, στρατηγούς κατά καιρούς των Πελασγών. Το πιθανότερον είναι τ΄όνομα Διόνυσος να μην ήτο όνομα, αλλά τίτλος. Είναι γνωστή, άλλωστε, η δευτέρα εκστρατεία κάποιου από τους Διονύσους για να βοηθήσει τους συγγενείς μας Αρίους των Ινδιών, τους οποίους είχε εξουδετερώσει ο Dariaduna - Δηριάδης, πριν εκστρατεύσει εναντίον των υπολοίπων Πελασγών με τη συμμαχία του Βλέμμυος και της φυλής του. Και δια την ακρίβειαν του πράγματος, ο Ράμα-Διόνυσος δεν εξεκίνησε από την Κεντρική Ευρώπη, αλλά από τον αιγιακό χώρο.
  Ο αιγυπτιακός πολιτισμός είχε πολλούς δεσμούς με τον αιγιακό - πελασγικό πολιτισμό. Έχουν ήδη γραφεί πολλά γι΄αυτούς τους δεσμούς, αλλά πολλοί ιστορικοί θέλουν να πιστεύουν ότι η ροή του πολιτισμού ήτο από Αίγυπτο προς Κρήτη και λοιπή Ελλάδα. Ηθελημένα λησμονούν ότι και οι ίδιοι οι Αιγύπτιοι ιερείς, φορείς της γνώσεως των Αιγυπτίων και τηρηταί γραπτών στοιχείων για ο,τιδήποτε συνέβαινε στον περίγυρό των, παραδέχοντο την προϋπαρξιν του πολιτισμού της Ελλάδος και ότι ακόμη και στους ιστορικούς χρόνους οι Έλληνες εδίδαξαν τους Αιγυπτίους, δεν εδιδάχθησαν από αυτούς. Οι Έλληνες σοφοί, που μετέβησαν στην Αίγυπτο, εταξίδευσαν όχι για ν΄αποκτήσουν γνώσεις, αλλά για να προσφύγουν στα καταγεγραμμένα από τους Αιγυπτίους ιερείς γεγονότα.

  Σαν κύριος κατασκευαστής της μεγάλης Πυραμίδας φέρεται ο Αίμων, αλλά Αίμων είναι ελληνικότατο όνομα. Έτσι ονομάζεται ένας υιός του Πελασγού, πατήρ του Ιππαίμονος και επώνυμος των Αιμόνων (Αίμος). Ο Max Norda θεωρεί τις πυραμίδες έργο των Φιλισταίων, άρα των Πελασγών - Ελλήνων. Άλλωστε και το όνομα Χέωψ είναι ελληνικό από το χάος-ωποπεν, αυτός που είδε το χάος, δηλαδή το διάστημα! Που μοιάζει δε η λεγομένη πυραμίδα του Χέοπος να αποτελεί ένα υδραυλικό τηλεσκόπιο ατενίζον προς το Σείριο! Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι σε όλους σχεδόν τους λαούς της Μεσογείου υπάρχει και μία σοβαρή θεωρία, σύμφωνα με την οποία ο Υπερίων ήτο Σείριος.
  Υπήρχε ακόμη μία νήσος της πόλεως του Λιβάνου Τύρου η οποία ονομάζετο Άραδην. Έτσι όμως ονομάζετο και η μητρική της πόλη στην κρήτη (σήμερα Αράδενα, μ΄επίνειο τον Φοίνικα). Πάλι σύμπτωσης; Σίγουρα δεν μπορεί κάποιος να ισχυρισθεί ότι η Άραδην της Κρήτης εκτίσθη από τους Φοίνικες, διότι τότε πως θα εξηγηθεί το ότι τα "Κυκλώπεια" πελασγικά τείχη και οι σκαλισμένες στο βράχο κατοικίες της Κρητικής Άραδην κατασκευάσθησαν σε χρόνους, κατά τους οποίους οι Φοίνικες δεν υπήρχαν ούτε σαν υπόνοια (εννοούνται οι δεύτεροι Σημίτες Φοίνικες και όχι οι Έλληνες άποικοι της Ευαγορίτιδος); Πως θα εξηγηθεί το γεγονός ότι κατά τους χρόνους που οι Σημίτες Φοίνικες άρχισαν να εμφανίζονται, η Άραδην της Κρήτης ήτο ήδη μεγάλη και ισχυρή; Την θεωρεία ότι η Άραδην της Κρήτης εκτίσθη από τους Φοίνικες είχαν στηρίξει παλαιότεροι αρχαιολόγοι, μεταξύ των οποίων μάλιστα και μερικοί Έλληνες. Στα παράλια της Αραβικής θαλάσσης και του Περσικού Κόλπου υπήρχαν δεκάδες πόλεις με τ΄όνομα Άραδην (Στράβωνος Γεωγρ.). Άραδος επίσης, ονομάζεται ένα νησί κοντά στο Μπαχρέιν, πρώην Τύλος, όπου ευρέθησαν κτίσματα και τείχη πελασγικού ρυθμού, καθώς κι επιγραφές στη Γραμμική Α'. Στην νότιο Παλαιστίνη υπήρχε και άλλη Άραδην, της οποίας οι κάτοικοι πολέμησαν σκληρά εναντίον των Ιουδαίων επιδρομέων κατά την πορεία των προς την Παλαιστίνη (Αριθμοί ΚΑ'. α'). Αυτοί και άλλοι πελασγογενείς λαοί της περιοχής είναι οι πρόγονοι των Αλιλαίων και Γασανδών (Διόδωρου Σικελιώτη "ΙΣΤΟΡΙΑ Γ"). Αυτοί ακόμη και μέχρι την εποχή του Ιησού ομιλούσαν ελληνικά. Την εποχή του Ιουστινιανού ασπάστηκαν τον Χριστιανισμό και πολέμισαν στο πλευρό του Βελισάριου εναντίον των Περσών. Με την εξάπλωσιν του Ισλαμισμού πολλοί απ΄αυτούς υπεχρεώθησαν να μεταναστεύσουν στην Καππαδοκία. Σήμερα υπολείμματα των αποτελούν την νομαδική φυλή των Γκεμπέλια, οι οποίοι με υπερηφάνεια δηλώνουν ότι είναι Έλληνες (Γιουνάν).
  Είναι πάρα πολλοί εκείνοι, οι οποίοι θα ήθελαν να σβήσει το όνομα ΕΛΛΗΝ και ΕΛΛΑΣ από την μνήμη των ανθρώπων. Η προσπάθειά των αυτή είναι αλήθεια ότι έφερα αποτελέσματα επί πολλούς αιώνες, αλλά όσο ευρίσκονται νέα ευρήματα, τα οποία δεν είναι δυνατόν να καταστραφούν ή ν΄αποκρυφτούν, τόσο καταρρίπτεται. Είναι καθαρώς εφαρμογή του αισθήματος κατωτερότητος μερικών ανθρώπων, οι οποίοι δαγκώνουν το χέρι αυτού που τους βοηθά. Και η βοήθεια, την οποία ο Έλλην προσέφερε στον υπόλοιπο κόσμο είναι αυτός ο ίδιος ο πολιτισμός!
  Βεβαίως, δεν παύουν να προσπαθούν ν΄απεδώσουν στους Φοίνικες ή σε οποιουσδήποτε άλλους επιτεύματα καθαρώς ελληνικά. Οι Έλληνες έδωσαν το φως του πολιτισμού στον κόσμο κι έμειναν στο σκοτάδι. Με μία μικρή διαφορά: δεν έμειναν από μόνοι των, τους "έμειναν", δηλαδή τους έσπρωξαν στο σκοτάδι, όπου προσπαθούν ακόμη και σήμερα να τους κρατήσουν. Στο χέρι μας, όμως, είναι να μην αρκεσθούμε στο ρόλο του πτωχού συγγενούς και να μην αφήσουμε την Ελλάδα να σβήσει αφήνοντας τη νεολαία μας στα σκοτάδια από απόψεως ιστορίας. Να τους μάθουμε σωστά ποιοι ήσαν οι Έλληνες, τι προσέφεραν, αλλά κυρίως το μπορούν να προσφέρουν. Να μην αισθάνονται μειονεκτικά απέναντι στους υπόλοιπους λαούς. Δεν είναι δυνατόν να ζούμε στη σκιά των επιτευγμάτων των προγόνων μας, δεν αρκεί να υπερηφανευόμεθα μόνον για τα σπουδαία επιτεύγματά των, αλλά πρέπει απαραιτήτως να τους φθάσουμε και μάλιστα να τους ξεπεράσουμε, να υπερηφανευόμεθα πλέον και για τα ιδικά μας σημερινά επιτεύματα. Τον δρόμο έχουν ήδη ανοίξει πολλοί δικοί μας επιστήμονες, καλλιτέχνες και αθληταί. Το σύνθημά μας πρέπει να είναι:

  ΑΜΕΣ ΔΕ Γ' ΕΣΟΜΕΘΑ ΠΟΛΛΩ ΚΑΡΩΝΕΣ.

  Κι ευρισκόμεθα εις θέσιν να το επιτύχομε, καθόσον ως συνέχεια των προγόνων μας Πελασγών είμαστε πάντοτε ένας λαός ζωντανός και έτσι πρέπει να παραμείνομε. Ας γαλουχήσουμε, λοιπόν, την νεολαία μας και ας την βαπτίσομε στα ιερά νάματα του ελληνισμού.
  Μέχρι πριν λόγα χρόνια οι ανθέλληνες "ιστορικοί" έφθαναν την ιστορία των Ελλήνων μόλις μέχρι τους πρώτους Ολυμπιακούς αγώνες. Λες και ξεφύτρωσαν σαν ραδίκια από το χώμα και ξαφνικά τους έπιασε η περίεργη μανία να τρέχουν και να πηδούν σταματώντας, μάλιστα, και κάθε πόλεμο (πράγμα που από μόνο του δείχνει πολιτισμό χιλιάδων ετών!). Πόσο πρωτόγονοι, λοιπόν, ήσαν οι πρόγονοί μας, ώστε να σταματούν τον πόλεμο, οι απολίτιστοι! Για να κερδίσουν ένα κλωναράκι δάφνης ή έστω τον κότινο! Δεν έβαζαν καμία χιλιάδα μνας για έπαθλο, δεν υπήρχαν ίχνη του αμερικανικού πολιτισμού της κόκα κόλας να διαφημίζουν πολιτισμένα τα προϊόντα στους Ολυμπιακούς αγώνες μετατρέποντάς τους σε φιέστα!
  Ας ευρεθεί έστω κι ένας από τους "πολιτισμούς" που εκείνοι θαυμάζουν, ο οποίος να έχει δείξει τέτοια υψηλά ιδανικά! Ας διευκρινισθεί πόσες χιλιετίες απαιτούνται για να επιτευχθεί αυτό το θαύμα, που ονομάζεται Ελληνικός Κλασσικός Πολιτισμός! Αυτό το ανεπανάληπτο θαύμα που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, μόνον που δυστυχώς σε πολλά έχει επισκιασθεί από κατάλοιπα απάνθρωπων "πολιτισμών" του παρελθόντος, οι οποίοι αναβιώνουν χάρις στην ανοχή μας.
  Χρειάστηκε να έλθει ένας Σλήμαν κι ένας Έβανς για ν΄αποδείξουν ότι τα "παραμύθια" της ελληνικής Μυθολογίας δεν ήσαν καθόλου "παραμύθια", αλλά η αλήθεια και μάλιστα όχι ολόκληρη. Και αυτό ήτο μόνον η μύτη του παγόβουνου!
  Βεβαίως και τότε ευρέθησαν οι αντιρρήσεις. Παρεδέχθησαν ότι πράγματι υπήρξαν και η Τροία και οι Μυκήνες και η Κνωσός, αλλά εκείνοι, οι οποίοι τις έκτισαν δεν ήσαν Έλληνες και φυσικά δεν ομιλούσαν ελληνικά! Πάλι χρειάστηκε να εμφανισθεί κάποιος, ο οποίος δεν ήτο ούτε γλωσσολόγος ούτε αρχαιολόγος, αλλ΄ "αρχιτέκτων"! Ο Άγγλος Μάικ Βέντρις, ο οποίος μετέφρασε την γραφή των "μη Ελλήνων" Αχαιών, την Γραμμική Β', σε άπταιστα ελληνικά, αφού όμως εδέχθη καταιγισμό ύβρεων από τους "ειδικούς". Το 1957 τελικά τους απέδειξε με αδιάσειστα στοιχεία ότι οι μεταφράσεις του ήσαν σωστές και ακλόνητες. Ίσως γι΄αυτό σκοτώθηκε νεότατος σε "αυτοκινητιστικό ατύχημα".
  Τότε, βεβαίως, εναπέθεσαν τις ελπίδες των στη θεωρία ότι οι Αχαιοί - Έλληνες ήλθαν από τις Ινδίες από τα υψίπεδα του Παμίρ και έφεραν μαζί των τη γλώσσα των, που ήτο μία θυγατρική της σανσκριτικής! Αλλά κι εκεί διαψεύσθησαν. Στην απόδειξη από τον Μάικ Βέντρις της ελληνικότητος της Γραμμικής Β' ενυπήρχε και η απόδειξης της αρχαιότητος της ελληνικής γλώσσας απέναντι σε οποιαδήποτε ιαπετική γλώσσα! Η σανσκριτική ποτέ δεν είχε συλλαβική γραφή, αντιθέτως από την ελληνική, η οποία είχε τουλάχιστον δύο συλλαβικές γραφές, την Γραμμική Β΄και την Γραμμική Α', καθώς και ιδεογραφική και ιερογλυφική. Πως μπορεί μία πρωτόγονη γραφή να προέρχεται από μία εξελιγμένη; Και φυσικά το ίδιο ισχύει και για μία γλώσσα. Άρα η ελληνική γλώσσα, της οποίας φανερή είναι η λογική σειρά αναπτύξεώς της (ιερογλυφικής > ιδεογραφικής > συλλαβικής > φθογγολογικής > αλφαβητικής) προηγείται της σανσκριτικής και μάλιστα είναι η μητέρα της.
  Άλλη "απόδειξης", την οποία προσκομίζουν για ν΄αποδείξουν ότι οι Έλληνες ήλθαν από αλλού (και μάλιστα αυτή τη φορά από βορρά) είναι το ότι οι πρώτοι άνθρωποι της Ευρώπης ήσαν βαλανιδοφάγοι. Θα πρέπει, λοιπόν, ν΄ανακαλύψουμε σε ποιον τόπο πρωτοεμφανίστηκε η βαλανιδιά (φηγός). Κατά τον Pulgram οι "Ινδοευρωπαίοι" τοποθετούνται στην γραμμή Koennigsberg (Kaliningrad) - Οδησσός, επειδή εκεί υπήρχε η "φηγός" το (εδώδιμο) βαλανίδι, ενώ ο Brandenstein αρνείται το επιχείρημα αυτό. Υποστηρικτής του επιχειρήματος αυτού είναι και ο καθηγητής της γλωσσολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Γ. Μπαμπινιώτης, ο οποίος ισχυρίζεται ότι η ελληνική λέξη φηγός (λατ. Fagus) ανάγεται σε "ινδοευρωπαϊκό" πρότυπο (bha(u)g) και δηλώνει δένδρο γνωστό στους "Ινδοευρωπαίους". Το δένδρο αυτό για κλιματολογικούς λόγους φύεται μόνο στην Ευρώπη και μάλιστα όχι στην ανατολική. Κατά το επιχείρημα αυτό οι "Ινδοευρωπαίοι" πρέπει να ξεκίνησαν από την ευρωπαϊκή περιοχή μεταξύ της Βαλτικής και του Ευξείνου Πόντου.
  Εξετάζοντας, όμως, τα πράγματα και από βοτανολογικής απόψεως, ο Πρόεδρος της Εταιρείας Θρακολογικών Μελέτων Ακαδημαϊκός Αντ. Καψής στη Θρακολογία Τεύχος 3 μας πληροφορεί ότι (μη αρκούμενος σε μία απλή άρνηση αυτού του στοιχείου) προσέφυγε στις γνώσεις του σοφού Ακαδημαϊκού Διαπούλη Χαρ., ο οποίος του έδωσε την πληροφορία ότι η αρχαία φηγός, γνωστή στους ειδικούς ως Fagus Silvatica (δασική οξιά) φύεται σ΄ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο από αρχαιοτάτων χρόνων! Ο πατέρας της Βοτανικής Θεόφραστος αναφέρει ότι η αιγίλωψ βαλανιδιά (ήμερη) φύεται σε όλη σχεδόν την Ελλάδα. Οι Αρκάδες, επίσης, ετρέφοντο με βαλανίδια, ο Φηγεύς ήτο υιός του Αλφειού και της Τηλεγόνης, ιδρυτής της αρκαδικής πόλεως Φηγείας. Στην Αττική υπήρχε πόλις Φηγαία ή μάλλον δύο ομώνυμες πόλεις, καθώς και πόλις Φηγούς.

  Όμως και χρονολογικώς αν εξετασθεί το θέμα, η αρχαιοτέρα φηγός της λοιπής Ευρώπης ανευρέθη στη Δανία και εχρονολογήθη το 2.000π.χ., ενώ η ελληνική παράδοσις περί φηγούς φθάνει το 3.000π.χ. και ακόμη παλαιότερον! Στην Πελασγιώτιδα Θεσσαλία και στη Δωδώνη υπήρχε το προφητικό δένδρο φηγός, από το οποίο προήλθε το ιερό μαντείο του Φηγωναίου Διός.
  Άλλωστε η ονομασία φηγός δεν προέρχεται από το λατ. fagus, αλλ΄από την ελληνική ρίζα φαγ-(φαγείν), αφού το βαλανίδι (από το ελλ. βάλανος) ήτο η κυριότερα τροφή των πρώτων ανθρώπων και κυρίως του Έλλοπος κυνηγού. Τ΄αρχαία κείμενα αναφέρουν πολλές φορές την έκφρασιν "άνδρες βαλανιδοφάγοι" για τα πιο πρωτόγονα φύλα Ελλήνων. Ακόμη και σήμερα σε πολλά μέρη της Ελλάδος ψήνουν και τρώγουν τα γευστικότατα βαλανίδια, τους δε κάλυκες (κυπελλάκια) του καρπού των τα χρησιμοποιούν στη βυρσοδεψία.
  Οι προαναφερόμενοι υποστηρικταί αυτής της θεωρίας βασίσθηκαν αφ΄ενός μεν σε μία λέξη σανσκριτική (όπως λέγομε κρητική;), την bhaurg ή bhug, που χρονολογείται μόλις στο 540π.χ., αφ΄ετέρου δε στο αρχαιότερο κείμενο της ΜΑΧΑΜΠΑΡΑΤΑ του 150μ.χ. Η ελληνική ονομασία, όμως, "φηγός" χρονολογείται τουλάχιστον στα γεγονότα του Τρωικού Πολέμου 1193-1184π.χ. (αν όχι πολύ παλαιότερων), αναφέρεται μάλιστα και στα Ομηρική Έπη του 9ου (;) π.χ. αιώνος.
  Τώρα το ποια είναι αρχαιοτέρα λέξις είναι ηλίου φαεινότερον. Ανήκει στην αρχαιότερα γλώσσα του μεσογειακού ευρωπαϊκού προσθασιατικού τουλάχιστον χώρου, όπως άλλωστε και τόσες άλλες λέξεις. Είναι ψέματα, μήπως, ότι μεγάλο ποσοστό ακόμα και των σημερινών ευρωπαϊκών γλωσσών είναι ελληνικά; Απ΄τις ιουδαϊκές - φοινικικές λέξεις ονόματα μόνον διεσώθησαν μέσω του Χριστιανισμού. Ελάχιστοι Ιουδαίοι εγνώριζαν ιαουδαϊκά μέχρι πριν λίγα χρόνια, οπότε ιδρύθηκε το κράτος του Ισραήλ και τα επανέφερα ως επίσημη γλώσσα και γραφή. Μακάρι να προσπαθούσαμε το ίδιο κι εμείς, αν και ποτέ δεν λησμονήσαμε την πατρογονική γλώσσα, αλλ΄απλώς ή την αφήσαμε να "εξελιχθεί" ή προσπαθήσαμε να την καταστρέψομε και τελικώς να την εξαφανίσομε.

ΤΕΛΟΣ